Γεώργιος Τζανάκης: Ἀλήθειες καὶ ψεύδη, ἀληθεύοντες καὶ ψεῦτες. Γιὰ τὸ Συνέδριο , τὸ Καταστατικὸ καὶ τὸ Βουλευτήριο τῆς ΝΙΚΗς. Μιὰ γενικὴ προσέγγισις.

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

 

Αἰτία γιὰ τὶς διαγραφὲς καὶ τὶς ἀποχωρήσεις ἀπὸ τὴ ΝΙΚΗ παρουσιάζεται (δημοσίως), ἐκ μέρους τῶν διοικούντων τὴν ΝΙΚΗ, ἡ ἄρνησις ἀποδοχῆς ἀπὸ στελέχη καὶ βουλευτὲς τοῦ Συνεδρίου, τοῦ Καταστατικοῦ καὶ τῶν ὑπολοίπων Θεσμῶν, (ἐνίοτε χαρακτηρίζονται ὡς ἐγωπαθεῖς, ἐπηρμένοι, περιφρονητὲς τῶν πάντων, ὑπονομευτὲς καὶ ἐσωτερικὰ ὡς καρκινώματα καὶ ἀποστήματα!!!). Ἀπὸ δὲ τοὺς ἀποχωροῦντας ἤ διαγραφομένους παρουσιάζεται ὡς αἰτία ἡ αὐταρχικότης, ἡ ἀδιαφάνεια, ὁ ἐτσιθελισμός τῶν διοικούντων διὰ τῆς λειτουργίας τῶν ὀργάνων ποὺ θεσπίστηκαν καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸ ἀρχικὸ πνεῦμα καὶ τοὺς ἀρχικοὺς στόχους τοῦ Κινήματος αὐτοῦ.

Γεώργιος Τζανάκης: Ἡ ΝΙΚΗ ἔβαλε τὸν Παπαδόπουλο στὴ Βουλὴ ἤ ὁ Παπαδόπουλος τὴ ΝΙΚΗ;

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

Σύμφωνα μὲ ἀπόφασι τοῦ Προέδρου (Δημητρίου Νατσιοῦ) καὶ τοῦ Διαρκοῦς Βουλευτηρίου (Γαλαντάρη Δημητρίου, Κωστόπουλου Παναγιώτη, Πέτρου Παπαγεωργίου) τοῦ κόμματος ΝΙΚΗ  «ἀναστέλλεται προσωρινά ἡ ἰδιότητα μέλους τοῦ Βουλευτὴ Β΄ Θεσσαλονίκης κ. Νικολάου Παπαδόπουλου» [1]

Ἡ ἀνακοίνωσι καταλήγει «αναμένουμε από τον κ. Παπαδόπουλο να παραδώσει την έδρα του στο Κίνημα χάρη στο οποίο εξελέγη ιδίως μετά την τοποθέτησή του ως πρώτο στη λίστα στις εκλογές του Ιουνίου του 2023».(ὅ.π.)

Γεώργιος Τζανάκης: Γιὰ τὴν ἐκλογὴ νέου ἐπισκόπου στὰ Χανιά τῆς Κρήτης. Β΄

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

 

Δεῖτε αὐτὴν τὴν φωτογραφία.[1] Εἶναι ἀπὸ τὸν ναὸ Στερνῶν Ἀκρωτηρίου τὴν ἡμέρα τοῦ δεκαπενταυγούστου 2024. Δὲν πανηγύριζε ὁ ναὸς. Πανηγύριζε ὅμως ἡ Μονὴ Γωνιᾶς στὸ Κολυμπάρι καὶ ἡ Μονὴ Χρυσοσκαλίτισσας (ἀνήκουν στὴν Μητρόπολι Κισσάμου καὶ Σελίνου μὲ ἐπίσκοπο τὸν Κισσάμου Ἀμφιλόχιο).

«Γιατί πῆγε ἐκεῖ; Θὰ δείξει. Κρατῆστε το, ὅμως. Ἔχει παράδοσι τὸ σόϊ αὐτό στὴν ἐμπλοκή του στὰ ἐκκλησιαστικά, ἀναμφιβόλως. Γι᾿ αὐτὸ ὅτι καὶ νὰ κάνουν ἀκόμη καὶ νόμους ἀντίχριστους νὰ ψηφίζουν πάντα βρίσκονται καλοὶ κληρικοὶ νὰ τοὺς ὑποδέχονται μὲ ἀγκαλιὲς καὶ τιμὲς. Ἔτσι δίνουν καὶ τὸ σύνθημα στοὺς πιστοὺς στὸ τί νὰ ψηφίσουν.  Ἀφοὺ καὶ οἱ πιστοὶ εἶναι τοῦ κεριοῦ καὶ τῆς ὑπακοῆς σ᾿ ὅτι νεύσουν οἱ παπᾶδες φυσικὸ εἶναι νὰ ἐξελίσσεται συνεχῶς αὐτό τὸ σκηνικό, καὶ ὅλοι νὰ εἶναι εὐχαριστημένοι. Καὶ οἱ κληρικοὶ γιὰ τὴν ἀναρρίχησί τους, καὶ οἰ πολιτικοὶ για τὴν ὑπερψήφισί τους καὶ οἱ πιστοὶ γιὰ τὴ βόλεψί τους». Ἄρες Μάρες Κουλαμάρες 16 Αὐγ. 2024 [2]

Γεώργιος Τζανάκης: Γιὰ τὴν ἐκλογὴ νέου ἐπισκόπου στὰ Χανιά τῆς Κρήτης. Α΄

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

 

Μιὰ ποὺ τώρα πλέον οἱ ἐπίσκοποι δὲν εἶναι οὔτε θεοπρόβλητοι, οὔτε λαοπρόβλητοι, μποροῦμε ἄραγε νὰ ψελλίσουμε τί θὰ θέλαμε ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους μας, τώρα ποὺ ἐπίκειται ἐκλογή νέου ἐπισκόπου στὴν Μητρόπολι τῶν Χανίων; Ἐπιτρέπεται κάτι τέτοιο; Ἤ εἶναι καὶ αὐτὸ αὐθαιρεσία καὶ θράσος, καὶ τὸ μόνο ποὺ μένει στοὺς χριστιανοὺς εἶναι νὰ ἀποδέχονται ἄκριτα καὶ σιωπηλά ὁτιδήποτε ἀποφασίζουν οἱ «ἀποφασίζοντες»;

Ἅς ποῦμε , λοιπὸν, πῶς θὰ θέλαμε τὸν ἐπίσκοπό μας (κάποια, τοὐλάχιστον, θεμελιώδη σημεῖα).

Γεώργιος Τζανάκης: Γιὰ τὸ Μετόχι τῆς Ἱ. Μονῆς Σινὰ στὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης.

 

Τί συμβαίνει στὸ μετόχι τῆς μονῆς Σινᾶ, στὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης;

Μετὰ τὴν ἀσθένεια καὶ τὴν ἀπομάκρυνσι τοῦ μοναχοῦ, τὸ μετόχι φαίνεται νὰ ἔχει ἐγκαταλειφθῇ. Ἐρημώνει κλειστό. Ἕνα τέτοιου μεγέθους κτῆμα, μὲ τόσες πολυποίκιλες φυτικὲς καλλιέργειες δὲν μπορεῖ νὰ τηλεδιοικεῖται ἐξ ἀποστάσεως ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν παραμεθόριο Ἑλλάδα. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ δραστηριότητες δὲν γίνονται ἐξ ἀποστάσεως , οὔτε δι᾿ ἀλληλογραφίας, οὔτε μέσῳ καμερῶν καὶ τηλεσυνενοήσεων. Πρέπει νὰ εἶσαι ἀπὸ πάνω, νὰ γνωρίζῃς καὶ κυρίως νὰ τὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ τὰ πονᾶς καὶ νὰ διαθέτῃς καὶ τὴν γνῶσι καὶ τὸν χρόνο. Πολὺ χρόνο. Μέρα καὶ νύχτα. Μπορεῖ ἕνας παπᾶς ἐξ ἀποστάσεως, μὲ τόσες ἱερατικὲς καὶ οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις νὰ ἀνταποκριθῇ οὐσιαστικῶς στὶς ἀπαιτήσεις ἑνὸς τέτοιου κτήματος;  Ὁ ἐπίσκοπος του, τὰ γνωρίζῃ ὅλα αὐτά;  Πιστεύει ὅτι ἔχει τὴν γνῶσι, τὴν πείρα καὶ τὴν ἱκανότητα νὰ δράσῃ ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τῆς μονῆς ἐξ ἀποστάσεως,  καὶ ταυτοχρόνως νὰ ἀνταποκριθῇ στὰ ἱερατικά του καθήκοντα; Ὁ ἴδιος ἔχει συναίσθησι τῆς εὐθύνης ποὺ ἔχει ἐπωμιστεῖ ἀναλαμβάνοντας τέτοιο ρόλο; Καὶ ἀπὸ ποιόν ἀνέλαβε αὐτὸν τὸν ρόλο; Τοῦ ἀνετέθη ἀπὸ τὴν Σύναξι τῶν  πατέρων τῆς Μονῆς Σινᾶ; Τὸν γνωρίζουν καλά; Εἶδαν στὸν ἄνθρωπο αὐτὸν τέτοιες ἱκανότητες;

Γεώργιος Τζανάκης: Δούρειος Λατρευτικὴ Ἐβδομάδα.

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

 

(Θὰ μποροῦσε νὰ ὀνομαστῇ ἔτσι, ἄν δὲν συμμετεῖχαν ἐνεργῶς οἱ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Πρὶν καμμιὰ ἐξηνταριὰ χρόνια, ἴσως εἶχαν θέσι τέτοιοι χαρακτηρισμοί. Τώρα πλέον στὸ γκρέμισμα συμμετέχουν οἱ ἐντὸς καὶ οἱ ἐκτός. Οἱ ἐντὸς κατεδαφιστές θέτουν ὑπὸ τὴν αἰγίδα τους τοὺς ἔξωθεν δολίως ἐπιτιθεμένους, ὥστε νὰ περιορίζεται ἡ ἀντίδρασις τοῦ λαοῦ, ποὺ εἶναι καὶ ὁ τελικός στόχος).

Διανύουμε τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ καὶ πλησιάζουμε τὴν Μεγάλη Ἐβδομάδα τῶν Παθῶν καὶ τὴν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου. Γιατὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔχουν θεσπίσει κατὰ τὴν διάρκεια ὅλης αὐτῆς τῆς περιόδου, ὅσα γίνονται ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν ἐκκλησιῶν; Κλιμακωτὴ νηστεία, ἀκολουθίες, ἑορταζόμενοι ἅγιοι καὶ εὐαγγελικὰ γεγονότα;  Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι ὅλα  στοχεύουν στὴν προετοιμασία τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νὰ συμμετάσχῃ, ὅσο μπορεῖ, καὶ νὰ βιώσῃ, ὅσο μπορεῖ, κάτι ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως. Γι΄ αὐτὸ τὰ θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Τὸ πόσοι τελικῶς καταλαβαίνουμε κάτι, καὶ ἄν τελικῶς βιώνουμε κάτι, εἶναι ἄλλο ζήτημα. Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ  μὲ τὰ ὅσα καλῶς διέταξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἀλλὰ μὲ τὴ δική μας κακομοιριά καὶ ἀνεπάρκεια καὶ ὁλιγοπιστία καὶ θολούρα. Εἰδικώτερα στὴν σημερινὴ ἐποχή, ποὺ ὁ διάβολος ἔχει σηκώσει κεφάλι καὶ ἐλέγχει ἄρχοντες, καὶ νομοθετεῖ καὶ ἐξαχρειώνει τὸν λαὸ, καὶ διαστρέφει καὶ διαβάλει, γιὰ νὰ δικαιολογῇ καὶ τὴν προσωνυμία του.

Γεώργιος Τζανάκης: Ὁ «δεύτερος Ἰουστινιανός».

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Καὶ ὅμως ὑπάρχει καὶ ζεῖ ἀνάμεσά μας, καὶ εἶναι γνωστὸς σὲ ὅλους. Ποιός εἶναι ὁ «δεύτερος Ἰουστινιανός»; Εἶναι ὁ κ. Μητσοτάκης.  Βεβαίως. Ὁ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι –τουλάχιστον ἕνας γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβεῖς- ποὺ τὸν θεωρεῖ «δεύτερο Ἰουστινιανό καὶ ... δῶρο τοῦ Θεοῦ».

Τὴν Δ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς σὲ ναὸ τῆς πόλεώς  μας προσῆλθον οἱ πιστοὶ γιὰ «πνευματικὸ ἀνεφοδιασμό», ὅπως τοὺς καλοῦσε ἡ πρόσκλησις τῆς Μητροπόλεώς μας. Μετὰ τὸν ἐσπερινὸ θὰ ἀκολουθοῦσε «πνευματικὴ ὁμιλία ἀπὸ τὸν πανοσιολογιώτατο ἀρχιμ.π. Πορφύριο Σιναΐτη μὲ θέμα:  Ἀναβάσεις στὴν κλιμακα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτη» ἡ ὁποία θὰ «ἀνεφοδίαζε πνευματικὰ» τοὺς ἔχοντες ἀνάγκη ἀνεφοδιασμοῦ.[1]

Γεώργιος Τζανάκης: Ὁ καλλιτέχνης τοῦ φωτὸς καὶ ὁ φανατικὸς τοῦ σκότους. Β΄ Τὰ πρόβατα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ πεκινουὰ τοῦ διαβόλου.

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

 

Ἀμφιβάλλει κανεὶς ὅτι εἴμαστε μιὰ ναρκωμένη κοινωνία; Μιὰ ὑπνωτισμένη κοινωνία; Ἕνας λαὸς εὑρισκόμενος «ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου»; Ἄς μὴν ἀμφιβάλλουμε. Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει, ἄν καὶ  λέμε καθημερινὰ τὸ ψαλμικὸ «φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον, μήποτε εἴπῃ ὀ ἐχθρός μου ἰσχυσα πρὸς αὐτόν». Καὶ ἐμεῖς κοιμώμαστε τὸν βαθὺν ὕπνον καὶ οἱ ἐχθροί τοῦ λαοῦ μας ἰσχύουν καὶ ἐπικρατοῦν καὶ λυσσωδέστερα ἐπιτίθενται. Αὐτὰ βεβαίως δὲν εἶναι σημερινά. Ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε αὐτὸ τὸ ἀνθελληνικὸ καὶ ἀντιχριστιανικὸ κράτος, μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ μεγάλου Καποδίστρια, καὶ ἦρθαν οἱ νέοι τύραννοι, οἱ ἐντολοδόχοι τῶν ξένων, οἱ ἀνίκανοι πολιτικοί, ὅλη ἡ προσπάθειά τους ἀποσκοποῦσε στὸν ἀφελληνισμὸ καὶ στὴν ἀποχριστιανοποίησι τοῦ ἔθνους.

Γεώργιος Τζανάκης: Ὁ καλλιτέχνης τοῦ φωτὸς καὶ ὁ φανατικὸς τοῦ σκότους. Α΄ Τὰ «ἀπαράδεκτα» ἔργα τῆς «ὀργῆς».

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

 

Αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ βουλευτὴς κ. Νικόλαος Παπαδόπουλος τί εἶναι; Βανδαλισμός; Πρᾶξις βίας, ἀπαράδεκτη γιὰ μέλος τοῦ κοινοβουλίου; Ἔγκλημα κατὰ τῆς τέχνης; Κακὸ παράδειγμα γιὰ τοὺς πολῖτες;  Καὶ ὁ ἴδιος τί τελικῶς εἶναι; Φανατικός, ἐχθρὸς τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς τέχνης καὶ τοῦ ἀνθρώπου; Ψωνισμένος, ποὺ θέλει νὰ δημιουργήσῃ θόρυβο περὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ νὰ προβληθῇ; Θρησκόληπτος, ποὺ νομίζει ὅτι δέχεται ἐντολὲς ἐκ τῶν ἄνω; Ἠλίθιος ποὺ θέλει νὰ βλάψῃ τὸ κόμμα του; Νοσταλγὸς τοῦ μεσαίωνα καὶ τῆς ἱερᾶς ἐξετάσεως; Μαῦρος ἱππότης τοῦ φασισμοῦ ποὺ πάει νὰ ἀνατρέψῃ τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα, ὡς μέλος φασιστικοῦ καὶ σκοταδιστικοῦ μορφώματος; Εἶναι ἡ πρᾶξις του ἀποτέλεσμα ἱερᾶς ἀγανακτήσεως; Μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἱερὰ ἀγανάκτησις; Ἐπιτρέπεται σὲ Ὀρθοδόξους χριστιανοὺς νὰ ἀγανακτοῦν, νὰ ὀργίζονται καὶ νὰ ἐνεργοῦν αὐτοβούλως;  Ἄν ναὶ, ποιός τοὺς δίδει τὸ δικαίωμα; Ἄν ὄχι, ποιός τοὺς ἐμποδίζει νὰ ἐνεργοῦν αὐτοβούλως. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τελικῶς ἐλεύθερος ἤ δὲν εἶναι; Σὲ τί συνίσταται ἡ ἐλευθερία του; Ὡς πολίτης μέχρι ποιοῦ σημείου  ἔχει δικαίωμα ἤ καὶ ὑποχρέωσι νὰ δράσῃ; Στὸ σημερινὸ καθεστὼς ἕνας πολίτης ἔχει δικαιώματα· καὶ ἰδιαιτέρως, ἄν εἶναι καὶ Χριστιανός Ὀρθόδοξος, ἔχει δικαιώματα σχετικῶς μὲ τὴν πίστι του; Αὐτὰ ποὺ ἀναφέρει τὸ Σύνταγμα περὶ θρησκείας ἔχουν κάποια πρακτικὴ ἀξία; Τὰ κόμματα τί ἀκριβῶς ρόλο διαδραματίζουν σχετικῶς μὲ τὰ παραπάνω; Τὸ κόμμα δέχεται τὰ δικαιώματα τοῦ πολίτη ἤ τοῦ πιστοῦ, ἄν εἶναι μέλος του, ἤ ἡ ἰδιότης τοῦ μέλους καταργεῖ τὰ δικαιώματα τοῦ πολίτη ἤ τοῦ πιστοῦ;

Γεώργιος Τζανάκης: Τὸ μπάζωμα τοῦ νοῦ

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

 

Στὴν καθημερινὲς προσευχὲς ποὺ ἔχουν θεσπιστεῖ παρατηροῦμε ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἁγιασμὸ τῶν ψυχῶν καὶ τὴν ἁγνότητα τῶν σωμάτων, παρακαλοῦμε γιὰ τὴν διόρθωσι τῶν λογισμῶν καὶ τὸ ξεκαθάρισμα τῶν ἐννοιῶν. Ὁ κάθε ἕνας μας, λόγῳ συνειδήσεως -ἄν ἐξακολουθῇ νὰ ὑπάρχει- καταλαβαίνει  ὅ,τι ἄν εἶναι μαύρη ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὰ διάφορα ψυχικὰ πάθη (φιλοδοξία, κενοδοξία, ἀρχομανία, ζήλεια, φθόνος, ἐγωϊσμὸς καὶ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἄπειρα ποὺ ἔχουμε) ἤ τὰ σώματα μαστίζονται ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη, ὑπάρχει πρόβλημα. ( Ἄν βέβαια τὸ ἀντιλαμβάνεται ἔτσι, διότι συνήθως πλέον τὰ πάθη –καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἐγκλήματα ποὺ κάνουμε, ἀπὸ τὶς δολοφονίες τῶν ἀγεννήτων μέχρι τὴν ἐξόντωσι τῶν ζώντων διὰ τῆς ἐκμεταλεύσεως- τὰ ἐννοοῦμε καὶ τὰ θεωροῦμε «δικαιώματα», τὰ παρουσιάζουμε δημοσίως παρελαύνοντες ὑπερηφάνως, καὶ διὰ τῶν ἀρχόντων-τυράννων τὰ νομιμοποιοῦμε καὶ τὰ ἐπιβάλλουμε). Ὅμως, παρὰ ταῦτα, καθημερινῶς ἀκούγεται ἡ δέησις:

Γεώργιος Τζανάκης: Κοινωνικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐλεεινότης. Ἡ σιωπὴ τῶν ποιμένων.

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ζῶν, μαζὶ μὲ τοὺς ἥρωές του,  «ἐν μέσῳ τῆς κοινωνικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἐλεεινότητος, ἥτις πανταχόθεν μᾶς περιβάλλει...» [1]θέτει τὸ ἐρώτημα καὶ ταυτοχρόνως δίδει τὴν ἀπάντησι:

«Τίς πταίει; Βεβαίως πρῶτον οἱ ἐπίσκοποι, εἶτα οἱ ἱερεῖς, καὶ τελευταῖος ὁ λαός». ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ [2]

Εἶναι ἄραγε καὶ αὐτὸς ἱεροκατήγορος καὶ φανατικὸς καὶ ἐχθρὸς τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς ἑνότητος, ὅπως χαρακτηρίζουν σήμερα οἱ σημερινοὶ φταῖχτες, ποὺ εἶναι ἀκριβῶς οἱ ἴδιοι ὅπως καὶ τότε, ὅσους δὲν εἶναι σιωπηλά καὶ πειθήνια ὄργανά τους καὶ συναυτουργοὶ τῆς σημερινῆς ἐλεεινότητος;

Καὶ σήμερα τὸ κακὸ ἔχει παραγίνει. Οἱ ἐπίσκοποι συμπεριφέρονται, δημοσίως καὶ ἀναισχύντως πλέον, ὡς δεσπότες καὶ φεουδάρχες. Ὅπως φαίνεται ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο εἰσέρχονται στὴν ἱερωσύνη καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐπιλέγονται καὶ χειροτονοῦνται, δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τοὺς παλαιοὺς ἀποστολικοὺς καὶ γνησίους πατερικοὺς κανόνες. Νομίζουν ὅτι ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ λένε καὶ νὰ πράττουν ὅτι θέλουν ἀνεξέλεγκτα.  Τὰ ἴδια κάνουν καὶ οἱ ἱερεῖς (τοῦ ἴδίου φρονήματος καὶ φυράματος-ὄχι ὅλοι) στὸ δικό τους πεδίο δράσεως, ἀπέναντι δηλαδὴ στὸ δικό τους ποίμνιο. Τὸ μόνο ποὺ ἀπαιτεῖται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι νὰ συμπεριφέρονται ὡς ὑπηρέτες καὶ ὑπάλληλοι τῶν δεσποτῶν, νὰ ἀποδέχονται ὅλες τὶς αὐθαιρεσίες τους ἀδιαμαρτύρητα, καὶ νὰ τοὺς ἐγκωμιάζουν (μὲ ἐμμετικὲς ἐνίοτε  κολακίες) ἐνώπιον τοῦ λαοῦ. Καὶ ὁ λαός, - πεπεισμένος ὅτι τὸ μόνο χρέος του (καὶ ταυτοχρόνως ἡ μεγίστη σωτηριώδης ἀρετή του)  εἶναι νὰ ὑπακούῃ δουλικῶς σὲ ὅτι λένε οἱ κληρικοὶ, ἀσχέτως ἄν εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετα μὲ τὴν πραγματικὴ διδασκαλία καὶ πράξι τῆς ἐκκλησίας- ἔχει παραιτηθῇ καὶ ἀπὸ τὸν στοιχειώδη ἀνθρώπινο προβληματισμὸ (τί νὰ ποῦμε γιὰ ὀρθόδοξο) μὲ ἀποτέλεσμα οἱ «πιστοί» νὰ ἔχουν μετατραπεῖ σὲ δουλοπαροίκους καὶ ἐνεργούμενα τῶν παπάδων, καὶ μάλιστα νὰ περηφανεύονται γι᾿ αὐτό.  Πόσες φορὲς δὲν ἀκοῦμε γιὰ τὶς ἀκατανόητες πράξεις ἤ τὴν προκλητικὴ ἀδράνεια κάποιου, νὰ ἐπικαλεῖται τὴν «ὑπακοή» του στὸν «πνευματικό» ἤ στὸν Δέσποτα ἤ στὴν Σύνοδο; 

Καὶ βλέπουμε π.χ. ἕναν ἐπίσκοπο, καὶ μάλιστα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη – τὸν Κωνσταντινουπόλεως-  νὰ κάνει ὅτι τοῦ καπνίσει μέχρι τοῦ σημείου νὰ εἰσπηδᾷ σὲ ἄλλες ἐκκλησίες, νὰ ἀναγνωρίζῃ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικοὺς καὶ ἀχειροτονήτους ὡς ἐκκλησία, νὰ συνεργῇ στὸν διωγμὸ τῆς πραγματικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας μέχρι αἵματος ἀπὸ τοὺς φασίστες τοῦ Ζελένσκι, νὰ εἶναι ὁ κύριος ὑπεύθυνος γιὰ τὸ τελευταῖο σχίσμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ θέλῃ νὰ αἱματοκυλίσῃ καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος, νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ τοὺς κανόνες καὶ νὰ συμπροσεύχεται μὲ παπιστὲς καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους αἱρετικούς καὶ ἀλλοθρήσκους, νὰ ἔχει στόχο καὶ νὰ μεθοδεύῃ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μαζί τους, καὶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς συνεπισκόπους του νὰ μὴν τολμᾷ νὰ τοῦ μιλήσῃ. Ἄλλοι δεσποτάδες βγάζουν ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες τὸν Ἐσταυρωμένο, ἀλλὰ βάζουν μπουζούκια καὶ ὀρχῆστρες καὶ κάνουν συναυλίες, λὲς καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος χῶρος (Τόσα «πολιτιστικὰ» κέντρα ἔχουν φτιάξει. Τόσος πολὺς πολιτισμὸς ἔχει ἐπικωμάσει ἐκεῖ ποὺ λόγῳ ἀδιαχωρήτου γεμίζουν καὶ τοὺς ναούς;)  Ἄλλος ἀπαγορεύει στοὺς ἱερεῖς νὰ ὁμιλοῦν καὶ νὰ κηρύττουν, ἐνάντια στὴν ἴδια τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ!!! Τοὺς θέλει μόνον νὰ διαβάζουν τὶς δικές του σκέψεις καὶ ἀπόψεις. Τί ταπείνωσις καὶ τί σεβασμὸς στὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ!!!  Ἄλλοι διαφήμιζαν τὰ σκευάσματα τῶν φαρμακοβιομηχανιῶν καὶ παρότρυναν ἤ καὶ ἐκβίαζαν μὲ τὸν τρόπο τους  τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὰ κάνουν, ἀλλὰ τώρα ποὺ κάθε μέρα ἀρκετοὶ πέφτουν κάτω νεκροὶ, οὔτε θορυβοῦνται, οὔτε νοιάζονται, οὔτε συναιθάνονται τὴν εὐθύνη τους. Ἄλλοι συναγελάζονται ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ναῶν μὲ πολιτικοὺς ποὺ ψήφισαν τὸν κιναιδονόμο καὶ δὲν θεωροῦν αὐτὸ ἐπίμεμπτο καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ τὸν λαό. 

Ὅλα αὐτὰ τὰ πασιφανὴ συνθέτουν τὸν «πνευματικὸ» ἀφρὸ τῆς τωρινῆς ἐπιβλαβοῦς καὶ παρανόμου συνηθείας, ποὺ τηροῦν σὰν θεϊκὸ νόμο ὅλοι οἱ παραπάνω καὶ ἐξοστρακίζουν ὅσους (προσπαθοῦν νὰ) ζοῦν ὀρθῶς καὶ εὐαγγελικῶς. Φυσικὰ αὐτὰ πάντοτε συνέβαιναν, ἀλλὰ σὲ διαφορετικὴ ἔκτασι καὶ ἔντασι, καὶ ὑπῆρχαν καὶ κληρικοὶ καὶ λαὸς ποὺ ἀντιδροῦσαν δυναμικῶς γιὰ τὴν ὑπεράσπισι τῆς γνησίας πατροπαραδότου πίστεως. Ὑπάρχουν καὶ σήμερα, ἀλλὰ εἶναι ἐλάχιστοι καὶ στὸν κλῆρο καὶ στὸν λαό.

Ἕνας ποὺ μιλοῦσε εὐθέως καὶ ὀρθοτομοῦσε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης. Ἀπὸ κεῖ ὁρμώμενος γράφω τὰ παραπάνω. Γράφει ὁ ἅγιος γιὰ ὅποιον ἤθελε στὴν ἐποχή του νὰ εἰσέλθῇ στὴν ἱερωσύνη, ὅτι αὐτὸ εἶναι φοβερὸ. Πολὺ φοβερὸ. 

 «Φοβερόν ἐστι, καὶ λίαν φοβερὸν τὸ εἰς ἱερωσύνην νυνὶ τελέσαι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Γιατί ὅμως; Φοβερὸ λίαν τὸ νὰ θέλῃ κανεὶς νὰ εἰσέλθῃ στὴν ἱερωσύνη; «Διότι θὰ τοῦ συμβῇ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο», λέγει ὁ ἅγιος. «Δυοῖν γὰρ αὐτῷ θάτερον συμβήσεται·» (ὅ.π.) Ἤ θὰ ζήσῃ κατὰ τοὺς ἀρχαίους καὶ ἀποστολικοὺς κανόνας ὁπότε θὰ μισηθῇ καὶ θὰ ἐπιβουλευθῇ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ φυλάσσουν σὰ θεϊκὸ νόμο τὴν παράνομη καὶ ἐπιβλαβὴ συνήθεια καὶ ἐξοστρακίζουν ὅσους ζοῦν σωστά· ἤ θὰ ὑποκύψῃ καὶ θὰ προσαρμοστῇ στὴν νοσηρὴ κατάστασι,  ἀδιαφορῶντας  γιὰ τὴν σωτηρία του καὶ σκανδαλίζοντας πολλοὺς ἄλλους, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ καταδικαστῇ σκληρά.

«Ἤ κατὰ τοὺς ἀρχαίους καὶ ἀποστολικούς κανόνας ζῶντα μισηθῆναι καὶ ἐπιβουλευθῆναι παρὰ τῶν τὴν νυνὶ ἐπιπολάσασαν ἐπιβλαβῆ καὶ παράνομον συνήθειαν ὡς νόμον θεῖον φυλαττόντων, καὶ τοὺς ὀρθῶς βιοῦντας ἐξοστρακιζόντων· ἤ ὑποκατακλίναντα ἑαυτὸν, καὶ τῆς ἑαυτοῦ ἀφειδῆσαι σωτηρίας, καὶ ἄλλους πολλοὺς σκανδαλίσαι, ὑπὲρ ὧν καὶ δίκας σφοδροτάτας δώσει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Βλέπω νέα παιδιὰ νὰ χειροτονοῦνται καὶ γνωρίζοντας τὶ γίνεται ἀνησυχῶ καὶ προβληματίζομαι. Βεβαίως ὁ τελικὸς λόγος εἶναι τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος γνωρίζει τὶς ψυχὲς καὶ τὶς προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γνωρίζω, κάπως, καὶ τί λένε οἱ ἅγιοι, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος. Ἅν ζήσῃ συμφώνως μὲ τοὺς παλαιοὺς καὶ ἀποστολικοὺς κανόνες θὰ μισηθῇ καὶ θὰ διωχθῇ. Θὰ ἀντέξῃ τὸν διωγμό; Οὔτως ἤ ἄλλως στὴν δαιμονοκρατούμενη ἐποχή μας ὁ κάθε πιστὸς, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ὁ ἱερεῦς εὑρίσκεται ὑπὸ διωγμόν. Ἀπὸ παντοῦ ἐχθρότης καὶ περιφρόνησις καὶ ἀπόρριψις. Νὰ συμβαίνει ὅμως τὸ ἴδιο καὶ ἀπὸ τὸν κλῆρο; Ἀπὸ τοὺς συλλειτουργούς; Τοὺς συναγωνιστές; Τοὺς πατέρες, ὡς πρὸς τὴν πίστι; Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα. Στὸ ἀποστολικὸ «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζεῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, διωχθήσονται», οἱ διῶκτες δὲν εἶναι μόνον οἱ ἀντίθεοι καὶ οἱ σατανιστὲς, εἶναι ὅπως βλέπουμε κυρίως οἱ ἴδιοι οἱ ἐκκλησιαστικοί. 

Τί συνιστᾷ ὁ ἅγιος; «Εἶναι μακάριος ὅποιος δὲν κυριευτεῖ ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἔρωτα». Δὲν ἀκούγεται παράξενο αὐτό; Νὰ μὴν κυριευτεῖ κάποιος ἀπὸ τὸν ἔρωτα, ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία, τῆς ἱερωσύνης; Ναί! Αὐτὸ ἀκριβῶς λέει:

«Μακάριον μὲν οὖν τὸ μηδὲ ἁλῶναί ποτε τῷ τοιούτῳ ἔρωτι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Γιατί τὸ λέει; Διότι δὲν γνωρίζει τὴν δύναμι τὴν ἐπιμονὴ καὶ τὴν σταθερότητα τοῦ ἀνθρώπου μπροστὰ στὰ ὅσα θὰ ἀντιμετωπίσῃ. Δὲν ἀπαγορεῦει, δὲν ἀποτρέπει. Προειδοποιεῖ, ὥστε νὰ μὴν βρεθῇ πρὸ ἐκπληξεως ὁ ὑποψήφιος κληρικός. Διότι ἄν ὑποκύψῃ στὴν ἐπιθυμία του καὶ χειροτονηθῇ τότε ὀφείλει νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν ἀρχικὸ σκοπό καὶ μὲ θάρρος νὰ παρουσιάζῃ μὲ τὴν ζωή του τὰ ἀρχαῖα καὶ ἀποστολικὰ πράγματα καὶ νὰ μὴν συμπράττῃ στὰ πταίσματα μὲ αὐτοὺς ποὺ τώρα προδίδουν τὴν ἱερωσύνη καὶ νομίζουν ὅτι τοὺς ἐπιτρέπεται νὰ λένε καὶ νὰ κάνουν ὅτι θέλουν.

«Εἰ δὲ μὴ ἀλοὺς χειροτονηθείη, ἐχέσθω τοῦ προτέρου σκοποῦ, καὶ μετὰ παῤῥησίας τὰ ἀρχαῖα καὶ ἀποστολικὰ πράγματα ἀνανεούτω, μὴ τοῖς νῦν προπίνουσι  τὴν ἱερωσύνην, καὶ πάντα καὶ λέγειν καὶ πράττειν ἐξεῖναι αὐτοῖς νομίζουσιν, εἰς τὰ πταίσματα συμπράττων». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Δηλαδὴ ἕνας ἱερεῦς θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντισταθῇ τουλάχιστον στὰ χονδροειδὴ καὶ πασιφανή: Στὴν ἀντικανονικὴ σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, νὰ μὴν κλείσῃ τὴν ἐκκλησία του ὅταν τὸ ἐπέβαλε ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκησις μαζί μὲ τὴν ἄθεη πολιτεία, νὰ μὴν διαφημίσῃ τὰ ἐμβόλια τοῦ θανάτου, νὰ μὴν ἑορτάσῃ τὸ Πάσχα τὸ Μεγάλο Σάββατο, νὰ μὴν βεβηλώσῃ τὸν ναὸ καὶ τὰ μυστήρια μὲ τὰ σατανικὰ μέτρα, νὰ μιλήσῃ εὐθαρσῶς γιὰ τοὺς ἀρσενοκοίτες καὶ νὰ μὴν ἀποδεχτῇ τοὺς ἀθέους νόμους γιὰ τοὺς κιναίδους καὶ τὴν εἴσοδο στοὺς ναοὺς τῶν ψηφισάντων, νὰ διαφωτίσῃ τὸ ποίμνιον του γιὰ τὸν προγραμματισμένο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικούς.... κλπ, κλπ.

Οἱ οἰκουμενιστὲς νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ πράττουν καὶ νὰ λένε ὅτι θέλουν καὶ τὸ ἐφαρμόζουν. Ὅποιος ὅμως θέλει νὰ εἶναι πραγματικὸς λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου ὀφείλει νὰ πράττει καὶ νὰ λέγει ὅσα ἐνετείλατο ὁ Ὕψιστος καὶ ὄχι ὅσα ἐπιβάλλουν οἱ ἀντίθεοι προϊστάμενοί τους. 

Καὶ καταλήγει ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος: «Εἶναι προτιμώτερο νὰ συκοφαντηθῇ καὶ νὰ ἀποσχηματισθῇ, παρὰ νὰ συνταχθῇ μὲ τέτοιους ἀνθρώπους»

«Κρεῖττον γὰρ τὸ ἐπιβουλευθῆναι  καὶ ἀποχειροτονηθῆναι, τοῦ μετὰ τοιούτων ἀνδρῶν τετάχθαι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Πόσοι μποροῦν νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν αὐτό; Καὶ πόσοι μποροῦν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν; Βλέπετε ὅποιοι ἔχουν τὴν βαθεῖα γνώσι καὶ τὸ θάρρος, νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ νὰ ἐφαρμόσουν ὅσα οἱ πατέρες καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ κανόνες ὁρίζουν, τί τραβοῦν καὶ πῶς περιθωριοποιοῦνται καὶ διώκονται. 

Ἀκόμη τραγικώτερο εἶναι ὅτι οἱ πολλοὶ θεωροῦν ὅτι τὸ νὰ συνταχθοῦν μὲ τέτοιους ἀνθρώπους,  «μετὰ τοιούτων ἀνδρῶν τετάχθαι», αὐτὴ εἶναι ἡ ὀρθὴ στάσι τοῦ χριστιανοῦ καὶ ἔχουν ἥσυχη τὴν συνείδησί τους, ὅτι πράττουν τὸ δὲον καὶ τὸ σωστό ἀρκεῖ νὰ ὑπακούουν σὲ αὐτούς. 

Καὶ ἔτσι τελικῶς οἱ πολλοὶ  μπροστὰ στὸν συνασπισμὸ τῶν φαύλων καὶ ἀναξίων τῆς ἱερωσύνης, -οἱ ὁποῖοι ἀναγκαστικῶς ὑπακούουν σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς χειροτόνησαν, ἀκόμη καὶ ὅταν οἱ πράξεις τῶν χειροτονισάντων εἶναι ἐνάντιες στὶς Θεῖες ἐντολὲς, καὶ στὴν μεγάλη δύναμι ποὺ τοὺς δίδει αὐτὴ ἡ συμπαράταξις- δειλιοῦν καὶ συμπράττουν. 

«Τοὺς παρ' ἀξίαν τυχόντας ἱερατικῆς τιμῆς ὑπακούειν ἀνάγκη τοῖς οὐ δεόντως δεδωκόσι, κἂν εἰς αὐτὸ τὸ Θεῖον τὰ δρώμενα βλέπει· διὸ καὶ ἀλλήλοις τὴν ἄδικον ταύτην ἀντίδοσιν παρέχοντες, δύναμιν οὐ μικρὰν εἰς τὸ κατὰ τῶν εὖ βιούντων ὁπλίζεσθαι προσλαμβάνουσιν». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1629

Ἔτσι ἐξηγεῖται ἐν μέρει-διότι ὑπάρχουν καὶ ἄλλες διαστάσεις-  ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀδράνεια τῆς μεγάλης μερίδος τοῦ κλήρου μπροστὰ στὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττονται ἐνώπιον πάντων ἀπὸ τὴν μεγάλη μερίδα τῶν ἐπισκόπων (ὄχι ἀπὸ ὅλους-ὑπάρχουν καὶ οἱ λίγοι ποὺ κραττοῦν ἀκόμη) καὶ ἐπιτείνουν τὴν κοινωνικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν ἐλεεινότητα, ἥτις πανταχόθεν μᾶς περιβάλλει.

Γεώργιος Κ. Τζανἀκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 3 Δεκεμβρίου 2024.

     [1] ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ: Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ. ΑΠΑΝΤΑ.  Ἐκδ. ΔΟΜΟΣ. Ἀθήνα 1997. Β΄ ἐπανεκδ. Τομ.2 σελ. 335

[2] ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ.  ΑΠΑΝΤΑ.  Ἐκδ. ΔΟΜΟΣ. Ἀθήνα 1998. Β΄ ἐπανεκδ. Τομ.5 σελ.100

«Πᾶνος» 

Γεώργιος Τζανάκης: Μοναχόσχημοι λύκοι, πλανεμένοι, ἤ ἀπλῶς χρήσιμοι ἠλίθιοι;

 

Φίλος ὁ Πλάτων, φιλτάτη ἡ ἀλήθεια

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

Μιὰ ὁμιλία ἑνὸς ἁγιορείτου ἱερομονάχου ἐντὸς ναοῦ ξεκινάει ὡς ἐξῆς: 

«Τώρα τελευταῖα δοκιμαστήκαμε ὡς ἐκκλησία ἀρκετά, κατὰ τὴν περίοδο ποὺ εἴχαμε τὸ φαινόμενο μὲ τὸν Κόβιντ . Παρατηρήσαμε φαινόμενα ὅπου τὰ πόδια χτυποῦσαν τὸ κεφάλι καὶ τὰ χέρια χτυποῦσαν τὸ στῆθος».[1]    

Ἀπὸ ὅσα μᾶς συνέβησαν τὰ τελευταία χρόνια μὲ τὸν Κόβιντ, καὶ εἰδικῶς στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας,  αὐτὸ ποὺ τελικὰ κατάλαβε ὁ λέγων τὰ παραπάνω λόγια εἶναι τὰ «φαινόμενα ὅπου τὰ πόδια χτυποῦσαν τὸ κεφάλι καὶ τὰ χέρια χτυποῦσαν τὸ στῆθος». Ἄν δὲν ὁμιλοῦσε ἐν ἐκκλησίᾳ καὶ ἐκφραζόταν πιὸ λαϊκὰ ἴσως νὰ ἔλεγε «σηκώθηκαν τ᾿ ἀγγούρια νὰ δείρουν τὸν μανάβη» γιὰ νὰ δείξῃ ποιὸς εἶναι τὸ ἀφεντικό, ποιός κάνει κουμάντο. Ὅμως ἐπειδὴ εἶναι ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο καὶ ἀπαιτεῖται σεμνότης, καὶ ἐπειδὴ ὅλοι ἔχουν ἀκοῦσει ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι σῶμα, καὶ μάλιστα σῶμα Χριστοῦ- ὑποθέτω ὅ,τι- χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα ὅπου τὰ χέρια ἤ τὰ πόδια χτυποῦν τὸ κεφάλι -ποὺ ἔχει τὰ αἰσθητήρια τὸ στόμα καὶ τὸ μυαλό-ἤ τὸ στῆθος ποὺ περιέχει τὴν καρδιά καὶ τὰ ἄλλα ζωτικὰ ὄργανα. Πάλι καλὰ, ἄλλοι χρησιμοποιοῦν ὡς ἐξηγερμένα ἄλλα, πιὸ «εὐτελή», μέλη τοῦ σώματος...

Γεώργιος Τζανάκης: Τὰ μετὰ τὴν ἄλωσιν.

«Ἡ πόλις ἐάλω» (σὲ ρόζ φόντο)

ὁ ἐν ὁμοφυλοφιλία γηράσας Γρηγόρης Βαλιανάτος. 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Ἔχουμε καταλάβει τί συνέβη; Σίγουρα; Καὶ καθόμαστε, καὶ κόβουμε πίττες μαζί μὲ τοὺς ἐλεεινοὺς σοδομολάγνους βουλευτές καὶ πολιτικούς;

 Ἄς κάνουμε μιὰ ἐπὶ τροχάδην περίληψι.

Ἡ φύσις ἔχει τὴν νόμιμη μίξι, τὴν κατὰ φύσιν συνεύρεσι ἄντρα καὶ γυναίκας. Μετὰ ἤρθε ἡ πορνεία καὶ ἀνακάλυψε τὴν δόλια λύσσα (δόλια λόγῳ τῆς καταλήξεως ποὺ θὰ εἶχε τὸ πρᾶγμα). Αὐτοὶ ποὺ λύσσαξαν ἐναντίον τῶν ὅρων τῆς φύσεως διδάχτηκαν νὰ σωφρονοῦν ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ νόμου. Τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ κατόπιν τῶν ἀνθρώπων.

Γεώργιος Τζανάκης: Τζάμπα χριστιανοί.

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Τελευταία ἀκούγονται πολλὲς φορὲς δημοσίως δηλώσεις πίστεως στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία.

Ἀκόμη καὶ ὁ κύριος πρωθυπουργὸς δηλώνει «πιστός», ὅπως καὶ ὁ κύριος Κασελάκης, γιὰ νὰ ἀναφέρομε μερικοὺς «γνωστούς». Ὅμως, θὰ ἔλεγε σὲ κάθε ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς ἡ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης, [1] ποὺ πρόσφατα ἑόρταζε: «Λαμπρὲ κύριε, τὴν πίστι πρέπει νὰ τὴν ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα καὶ ὄχι τὰ λόγια».

«Τὴν πίστιν, ὧ θαυμάσιε, τὰ ἕργα μᾶλλον ἤ οἱ λόγοι κηρύττειν ὀφείλουσι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG78.853

Γεώργιος Τζανάκης: Ἡ Ἀμερικάνικη «ἀλήθεια» τῆς Ἐκκλησίας.

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκη 

Γιατὶ συνεχίζει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὰ ἴδια, σχετικῶς μὲ τοὺς κιναίδους, καὶ στὴν τελευταῖα ἐγκύκλιό της;[1]

Τοὺς πολιτικούς μας καὶ τὴν κυβέρνησί μας τοὺς γνωρίζουμε. Ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ τὴν δική τους πολιτικὴ καριέρα καὶ καλοπέρασι. Δὲν εἶναι κυβερνῆτες εἶναι τύραννοι, διότι μόνον τύραννοι ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν κατάστασι τῶν ὑπηκόων τους. Καὶ στὸ θέμα τῶν κιναίδων ὑπακούουν στὶς ἐπιθυμίες καὶ ἐντολὲς  τῶν ἀμερικανῶν, ὅσοι δὲν ἔχουν προσχωρήσει στὸ ἐν λόγῳ κίνημα. 

Οἱ ἀμερικανικὲς ἐλίτ εἶναι ξεκάθαρες: 

Γεώργιος Τζανάκης: «Βαρύγδουπα» λόγια ἁγίου.

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκη

Ἐχθὲς Κυριακὴ 28 Ἰανουαρίου ἑορτάσαμε τὴν μνήμη τοῦ  Ὁσίου Ἐφραίμ  τοῦ Σύρου. Ἀναπόφευκτα ἔρχονται στὸ μυαλό ὅσα γράφει γιὰ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τὴν  συντέλεια τοῦ  κόσμου καὶ  τὴν παρουσία τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἔτσι κι᾿ ἀλλιῶς ζοῦμε καθημερινὰ αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ ἅγιος, ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας παράγραφο τοῦ λόγου του. Μὲ μία μεγάλη διαφορά. Ὁ ἅγιος στενάζει καὶ ὀδυνᾶται ἐπειδὴ ἀναγκάζεται νὰ πῇ γιὰ τὰ ὅσα θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον:

 «Λαλήσω δὲ ἐν ὀδύναις καὶ εἴπω ἐν στεναγμοῖς». ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Λόγος εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, καὶ περὶ συντελείας τοῦ κόσμου, καὶ εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Ἀντιχρίστου. 

Γεώργιος Τζανάκης: Συνοδική ἀπόφασις: Μισόλογα καί ἀπραξία. Ἡ εὐθύνη κληρικῶν καί λαοῦ.

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Τελικῶς τί θέλει νὰ πῇ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀπόφασί της; Σὲ ποιούς ἀπευθύνεται καὶ τί λέει στὸν κάθε ἕνα; Ποιός ὁ πραγματικὸς στόχος καὶ σκοπός μιᾶς τέτοιας ἀνακοινώσεως;

Μία προχειρογραμμένη ἀνακοίνωσι μὲ 9 ἀριθμημένες παραγράφους στὶς ὁποῖες βρίσκονται διάσπαρτες διαπιστώσεις, θέσεις, ἀπόψεις, ἐρωτήσεις σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ ἀπαιτεῖται λόγος ἁπλός, σαφὴς καὶ οὐσιαστικὸς ποὺ νὰ παρεμβαίνει, ὅμως, στὰ γεγονότα καὶ νὰ δημιουργεῖ ἀποτελέσματα.