ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Ιω. 4,5-42] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «Η ΓΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ» [9-5-1999] (Β397)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Ιω.4,5-42]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                      «Η ΓΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ»

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-5-1999] 

(Β397)                                     

     Το πρώτο σύμπτωμα της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, αγαπητοί μου, ήταν η απώλεια της γνώσεως του αληθινού Θεού. Κάποιες βέβαια λίγες γενεές μετά από τον Αδάμ, εκράτησαν αυτήν την πίστιν. Κατά παραδοσιακόν φυσικά τρόπον, την στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα είπαν στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους παρακάτω, πώς ήσαν εις τον Παράδεισον, πώς εγνώρισαν τον αληθινόν Θεόν κ.λπ. Αλλά όσο οι άνθρωποι εξηπλούντο επάνω εις την Γην, αλλά και απεμακρύνετο η μία ομάδα ανθρώπων από την άλλη, επάνω εις την τότε αχανή Γη, στρεφόμενοι προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, που ήτο το θέλημα του Θεού αυτό, το έχομε από πολλές μαρτυρίες και μάλιστα ο πύργος της Βαβέλ είναι ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά απομακρύνσεως των ανθρώπων, όπως και στην Καινή Διαθήκη που έγινε διωγμός εις τα Ιεροσόλυμα, μόνο και μόνο για να φύγουν οι Απόστολοι. Για να πάνε πιο πέρα. Γιατί δεν έφευγαν πιο πέρα. Έμεναν εκεί συγκεντρωμένοι.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Ιω. 4,5-42] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ» [17-5-1998] (Β375) Β΄ έκδοσις

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Ιω.4,5-42]]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                « ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ»

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-5-1998] 

(Β375)                                                                                                    Β΄έκδοσις

     Σε όλους μας είναι γνωστός, αγαπητοί μου, ο θαυμάσιος εκείνος διάλογος που διημείφθη ανάμεσα εις τον Κύριον και την Σαμαρείτιδα γυναίκα, όπως ακούσαμε σήμερα στην ευαγγελική περικοπή, Κυριακή της Σαμαρείτιδος.

     Ο διάλογος αυτός ανοίχθηκε πλάι στο πηγάδι του Ιακώβ, του προγόνου Ιακώβ, όταν ο Κύριος εκάθισε κουρασμένος από το ταξίδι του από την Ιουδαία στην Γαλιλαία. Αλλά έπρεπε, για λόγους συντομίας οδού, να περάσει από την Σαμάρεια. Ήταν Ιουδαία-Σαμάρεια-Γαλιλαία. Όπως θα λέγαμε, Πελοπόννησος-Θεσσαλία-Μακεδονία. Για να πάρομε, έτσι, μία εικόνα. Η Γαλιλαία ήταν βορεία επαρχία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Πράξεις 11, 19-30] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» [12-5-1996] (Β335β)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξεις 11, 19-30]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 12-5-1996]

(Β335β)

Μᾶς περιγράφει, ἀγαπητοί μου, ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, τίς πρῶτες ἡμέρες τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ τὴν Πεντηκοστή. Καὶ γράφει, ὅπως ἀκούσαμε εἰς τὸ σημερινὸν ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα ποὺ εἶναι ἀπὸ τίς Πράξεις: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας». Δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ τὸν λιθοβολισμὸν τοῦ Στεφάνου, ἔπεσε ἕνας φόβος εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἔφυγαν πολλοί. Ὄχι οἱ Ἀπόστολοι. Ἔφυγαν πολλοί, διεσπάρησαν, λέγει. Καὶ ἄρχισαν νὰ κηρύσσουν Χριστὸν εἰς τὴν ὕπαιθρον. Κι ἐδῶ βλέπομε ὅτι ἤδη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἔφθασε εἰς τὴν Φοινίκην, ἔφθασε εἰς τὴν Κύπρον καὶ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν. Καὶ τότε ἀντελήφθησαν ὅτι ἤδη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶχε φθάσει εἰς τὴν Κύπρο καί τὴν Ἀντιόχεια, ἀντελήφθησαν οἱ Ἀπόστολοι, ποὺ εἶχαν μείνει μέσα εἰς τὴν πόλιν καὶ βέβαια ἐν συνέχεια ἐνήργησαν σχετικά.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Πράξ. 11,19-30] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Πράξ. 11, 19-30]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξ.11,19-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Πράξ. 11, 19-30]

«Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:ἀλλὰ προτοῦ συμβοῦν αὐτὰ μὲ τὸν Κορνήλιο, στοὺς Χριστιανοὺς τῶν Ἱεροσολύμων ἐπικρατοῦσε ἡ προκατάληψη ὅτι οἱ ἐθνικοὶ δὲν εἶχαν τὰ ἴδια δικαιώματα μὲ τοὺς Ἰουδαίους στὴ σωτηρία ποὺ χαρίζει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνοι λοιπὸν ποὺ εἶχαν φύγει ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εἶχαν διασκορπιστεῖ λόγῳ τοῦ διωγμοῦ ποὺ εἶχε γίνει ἐξαιτίας τοῦ Στεφάνου, ἔφθασαν μέχρι τὴ Φοινίκη καὶ τὴν Κύπρο καί τὴν Ἀντιόχεια. Καὶ σὲ κανέναν ἄλλο δὲν κήρυτταν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ παρὰ μόνο στοὺς Ἰουδαίους)»[Πράξ. 11,19]. Δὲν τὸ ἔκαναν αὐτὸ φοβούμενοι τοὺς ἀνθρώπους, διότι τὸν φόβο δὲν τὸν σκέφτονταν καθόλου, ἀλλὰ τὸ ἔκαναν τηρῶντας τὸν νόμο καὶ δείχνοντας ἀκόμη ἀνοχὴ σὲ αὐτούς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42]

                       Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

     «Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης- καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ-ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:όταν λοιπόν έμαθε ο Κύριος ότι οι Φαρισαίοι άκουσαν ότι ο Ιησούς προσελκύει και βαπτίζει περισσότερους μαθητές παρά ο Ιωάννης – αν και ο ίδιος ο Ιησούς δεν βάπτιζε, αλλά βάπτιζαν οι μαθητές Tου – για να μην ερεθίζει τον φθόνο των εχθρών Tου άφησε την Ιουδαία και αναχώρησε πάλι για τη Γαλιλαία, όπου δεν υπήρχαν πολλοί αντίζηλοί Tου)»[Ιω.4,1-3].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Πράξεις 11, 19-30] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» [12-5-1996] (Β335β)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξεις 11, 19-30]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 12-5-1996]

(Β335β)

Μᾶς περιγράφει, ἀγαπητοί μου, ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, τίς πρῶτες ἡμέρες τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ τὴν Πεντηκοστή. Καὶ γράφει, ὅπως ἀκούσαμε εἰς τὸ σημερινὸν ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα ποὺ εἶναι ἀπὸ τίς Πράξεις: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας». Δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ τὸν λιθοβολισμὸν τοῦ Στεφάνου, ἔπεσε ἕνας φόβος εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἔφυγαν πολλοί. Ὄχι οἱ Ἀπόστολοι. Ἔφυγαν πολλοί, διεσπάρησαν, λέγει. Καὶ ἄρχισαν νὰ κηρύσσουν Χριστὸν εἰς τὴν ὕπαιθρον. Κι ἐδῶ βλέπομε ὅτι ἤδη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἔφθασε εἰς τὴν Φοινίκην, ἔφθασε εἰς τὴν Κύπρον καὶ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν. Καὶ τότε ἀντελήφθησαν ὅτι ἤδη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶχε φθάσει εἰς τὴν Κύπρο καί τὴν Ἀντιόχεια, ἀντελήφθησαν οἱ Ἀπόστολοι, ποὺ εἶχαν μείνει μέσα εἰς τὴν πόλιν καὶ βέβαια ἐν συνέχεια ἐνήργησαν σχετικά.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Πράξ. 11,19-30] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Πράξ. 11, 19-30]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξ.11,19-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Πράξ. 11, 19-30]

«Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:ἀλλὰ προτοῦ συμβοῦν αὐτὰ μὲ τὸν Κορνήλιο, στοὺς Χριστιανοὺς τῶν Ἱεροσολύμων ἐπικρατοῦσε ἡ προκατάληψη ὅτι οἱ ἐθνικοὶ δὲν εἶχαν τὰ ἴδια δικαιώματα μὲ τοὺς Ἰουδαίους στὴ σωτηρία ποὺ χαρίζει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνοι λοιπὸν ποὺ εἶχαν φύγει ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εἶχαν διασκορπιστεῖ λόγῳ τοῦ διωγμοῦ ποὺ εἶχε γίνει ἐξαιτίας τοῦ Στεφάνου, ἔφθασαν μέχρι τὴ Φοινίκη καὶ τὴν Κύπρο καί τὴν Ἀντιόχεια. Καὶ σὲ κανέναν ἄλλο δὲν κήρυτταν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ παρὰ μόνο στοὺς Ἰουδαίους)»[Πράξ. 11,19]. Δὲν τὸ ἔκαναν αὐτὸ φοβούμενοι τοὺς ἀνθρώπους, διότι τὸν φόβο δὲν τὸν σκέφτονταν καθόλου, ἀλλὰ τὸ ἔκαναν τηρῶντας τὸν νόμο καὶ δείχνοντας ἀκόμη ἀνοχὴ σὲ αὐτούς.