Δημήτριος Παναγόπουλος: Μεγάλο κακό η υποκρισία

«Υπόκρισίς εστιν έτερον έχειν
και έτερον ποιείν» (Χρυσόστομος)

Η υποκρισία ρίζα έχει την πονηρία, καρπούς δε το ψεύδος, την απάτη, τη δολιότητα, την αισχροκέρδεια, την αδικία, τη βλάβη, και γενικά την εξόντωση του πλησίον. Για μερικούς όλα αυτά ίσως φαίνονται αστεία και παράδοξα, αλλά αν θελήσουμε να πλησιάσουμε και να ρωτήσουμε τον Θεό, θα πληροφορηθούμε ότι θέλει τα ήθη των ανθρώπων τίμια, τον νου καθαρό και την ψυχή αγία, γι’ αυτό προστάζει λέγοντας: «Έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου· το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστιν» (Ματθ. 5:37). Ώστε, αν άλλα έχουμε στην καρδιά και άλλα με τα χείλη μας λέμε, αυτά είναι γεννήματα της πονηρίας και εφευρέματα του διαβόλου. Όταν άλλο σκεπτόμαστε και άλλο λέμε, ή όταν άλλο λέμε και άλλο πράττουμε, πέφτουμε στο αμάρτημα της υποκρισίας, δηλαδή είμαστε ψεύτες, απατεώνες, επιβλαβείς, δόλιοι κ.τ.τ.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Δυστυχώς ορισμένοι νομίζουν, ότι οι Άγιοι είναι λείψανα νεκρά…

 

Είχαμε πάει προσκύνημα. ...στον Όσιο Πατάπιο
 (η μνήμη του τιμάται στις 8 Δεκεμβρίου) στο Λουτράκι με 8 πούλμαν.!
 

Στο πούλμαν το δικό μου, υπήρχε ένα ζευγάρι από την Κύπρο.!
 

Ο άνδρας δεν πίστευε σε τίποτα. Και όταν άκουσε που ομιλούσα εγώ και προσανατόλιζα τον κόσμο που πηγαίνουμε και τι περίπου θα αντιμετωπίσουμε εκεί, είπε:
 

– Τί μακάμβρια πράγματα είναι αυτά! Που μας πάει; Στο νεκροταφείο θα μας πάει αυτός;

Δημήτριος Παναγόπουλος: Δεν σου είπα, ιατρέ, ότι έχει ανάγκη από Άγιο Γεράσιμο και όχι από χάπια;

Κάθε δαιμονισμένος που έρχεται σε επαφή με κάτι ιερό π.χ. σταυρός, Ευαγγέλιο, αντιδρά, ταράζεται και φωνάζει. Είναι ο Διάβολος που καίγεται και βρίσκεται μέσα στον δαιμονισμένο. 

 

Ο Αθηναίος ψυχίατρος και νευρολόγος Τεπερίδης, κορυφαίος στο είδος του, κάποτε είχε έναν ασθενή, ο οποίος ήταν σαν ξύλο - σανίδα, αλύγιστος και κείτονταν μέρα - νύχτα στο κρεβάτι μπρούμυτα.

 

Υπέφερε πολύ ο καημένος και ο ψυχίατρος, με την φαρμακευτική αγωγή που του έκανε, προσπαθούσε να του βελτιώσει την κατάστασή του.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Σεβασμός στους γονείς

Δόξα και τιμή στους γονείς μας. Και αν μεν ζουν ακόμη, ευλογημένα ας είναι τα γηρατειά τους και ανώδυνη και ειρηνική η δύση της παροδικής ζωής τους. Αν πάλι μετέβησαν προπορευόμενοι από εμάς στην αιωνιότητα, φως δικαίων ας τους καταυγάζει για πάντα. «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου» είναι θεία εντολή του δεκαλόγου. Και αρκεί απλά η μεταξύ των άλλων εντολών θέση της, για να πιστοποιήσει κάποιος πόσο κοντά προς τον Θεό είναι το υπούργημα του γονέα και πώς και πόση ιερότητα έχουν, για να αριθμούνται τα προς αυτούς καθήκοντα αμέσως μετά τα προς τον Θεό. Γι’ αυτό και από πολλούς λαούς πραγματικά θρησκευτικές τιμές αποδόθηκαν στον γονέα.

Οι πρόγονοί μας μάλιστα, οι βαθείς αυτοί και ευλαβείς ερευνητές των πραγμάτων, μία και την αυτή λέξη μεταχειρίζονταν, τη λέξη «ευσέβεια», για να δηλώσουν και τη στάση τους απέναντι στους γονείς και τη στάση τους απέναντι στον Ύψιστο. Επικατάρατος κατά τη Γραφή υπήρξε ο Χαμ, γιος του Νώε, επειδή ατίμασε και περιγέλασε τον πατέρα του, που από άγνοια μέθυσε και ξεγυμνώθηκε, τον οποίο και όφειλε να σεβαστεί και να περιποιηθεί (Γεν. 9:20-29). Επικατάρατους δε ανακήρυξε και ο Μωυσής επάνω στο όρος Γαιβάλ όλους αυτούς που ατιμάζουν τον πατέρα τους ή τη μητέρα τους· «και ερούσι πας ο λαός, γένοιτο!» (Δευτ. 27:16).

Δημήτριος Παναγόπουλος: Ποια είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία

Η Ορθόδοξη Ανατολική του Χριστού Εκκλησία, η οποία οικοδομήθηκε «επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, εν ω πάσα οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω» (Εφ. 2:20-21), από την ίδρυσή της διατηρεί την ενότητα τής πίστεως αδιάσπαστη, απαραχάρακτη, αναλλοίωτη, κατά πάντα σύμφωνη, όπως την παρέλαβε από τον Κύριο δια των Αποστόλων.

Η ακριβής θεολογία για την Αγία Τριάδα σε αυτή και μόνη τηρήθηκε αγνή και αμιγής από ανθρώπινα επινοήματα και πολύ περισσότερο από  ασέβειες.

Το ακατάληπτο μυστήριο για  την άκρα συγκατάβαση και ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού σε αυτή μόνη διευκρινίσθηκε και αναπτύχθηκε και τηρείται ευσεβώς.

Αυτή κατέχει τα επτά θεία μυστήρια όπως παρέλαβε από τον Χριστό δια των Αποστόλων, και τα τελεί όπως παρέδωσε η σεβάσμια και Αποστολική Παράδοση.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Η λευκή νηστεία

 

Η νηστεία που κάνουμε την βδομάδα της Τυροφάγου (αυτήν την εβδομάδα που δισνύουμε), λέγεται λευκή νηστεία και έχει σαν σκοπό να προετοιμάσει τον άνθρωπο στη δύσκολη νηστεία της Σαρακοστής. 

 

Τη βδομάδα αυτή, μόνο κρέας δεν τρώμε. Όλα επιτρέπονται εκτός από το κρέας. Και τα γαλακτομικά επιτρέπονται. 

 

Κάτι παρόμοιο είχε πει και ο Θεός στους Πρωτοπλάστους. Από όλα τα δέντρα μπορείτε να φάτε, εκτός από ένα. 

Μας κάνει τώρα ένα τεστ ο Κύριος και μας λέει:

Δημήτριος Παναγόπουλος: O Άγιος Παναγής Μπασιάς και οι τρεις κλεμμένες γόπες

Κάποτε ο Άγιος Παναγής Μπασιάς (7 Ιουνίου η μνήμη του) από το Αργοστόλι, πήγαινε στην αγορά και συνάντησε έναν γνωστό του, ο οποίος έρχονταν με μια σακούλα ψάρια από την αγορά.

– Ψώνισες, του λέει, ε;

– Ναι πάτερ μου, ναι… ευλόγησον!

– Ευλογημένος να ‘σαι. Είχε φρέσκα ψάρια;

– Ναι είχε και πήρα μαρίδα.

Του άνοιξε τη σακούλα ο Άγιος για να δει τις μαρίδες. Από πάνω όμως ήταν και 3 γόπες. Παίρνει τις 3 γόπες ο Άγιος και τις πετάει στη θάλασσα. Και του λέει:

Δημήτριος Παναγόπουλος: Προσοχή την ψυχή μας!

Η ψυχή μας είναι εικόνα του Θεού, όταν όμως τη μολύνουμε με αμαρτία, τι κάνουμε τότε; Ρίχνουμε την εικόνα του Θεού στον βόρβορο. Ω ψυχή μας, πόσο σε καταφρονούμε! Ω Θεέ, πώς υπομένεις τέτοια καταφρόνηση! Τιμούμε την εικόνα ενός βασιλιά ή άρχοντα και δεν τιμούμε την ψυχή μας στην οποία χάραξες Εσύ την εικόνα Σου. Τίποτε δεν είναι πολυτιμότερο της ψυχής, και όμως για μία εφήμερη απόλαυση ή για πρόσκαιρη τιμή ή γι’ απόκτηση λίγου πλούτου πωλούμε την ψυχή μας, τον πολύτιμο αυτό θησαυρό.

Αν είχαμε πολλές ψυχές θα μας έμενε άλλη, αλλ’ εμείς έχουμε μία και μόνη ψυχή, για την οποία έγιναν τα ουράνια και τα επίγεια, για την οποία κοπιάζει η φύση, κινείται ο ουρανός, λάμπει ο ήλιος, καρποφορεί η γη, γεννιούνται τα φυτά και τα ζώα, και για την οποία κτίστηκε ο Παράδεισος, ετοιμάστηκε η Βασιλεία των ουρανών, η ατελεύτητη μακαριότητα, η απέραντη δόξα και όλα εκείνα τα αγαθά της αιώνιας ζωής «α οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη» (Α’ Κορ. 2:9). Και αν χάσουμε την ψυχή μας, χάνουμε τα πάντα: και γη και ουρανό, και κόσμο και Παράδεισο, και αυτή την πρόσκαιρη ζωή και την αιώνια.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Η αγάπη του Χριστού

Γνώρισα κάποτε μια καλόγρια, η οποία είχε θείο έρωτα. Αυτή η καλόγρια με βοήθησε με τον τρόπο της, ώστε το 1951 να επιστρέψω στο δρόμο του Θεού. Η καλόγρια αυτή, όταν έλεγε τη λέξη Χριστός, έτρεχαν ουρές δακρύων από τα μάτια της, σαν να άνοιγε κάποιος από μέσα της μια βρύση. Δεν το έχω ξαναδεί αυτό το πράγμα σε άλλον άνθρωπο (το είδα και στον γέροντα Ιερώνυμο της Αίγινας).

Η καλόγρια αυτή με έλεγε χαρακτηριστικά: «Να ‘ξεραν οι άνθρωποι, Δημήτρη μου, πόσο πολύ μας αγαπάει ο Χριστός!!!» Και τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα!!! Εμείς δεν έχουμε τέτοια πράγματα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι, αν χτύπησε η τρίτη καμπάνα για να πάμε τελευταία στιγμή στην Εκκλησία.

Αυτός που οδηγεί ανθρώπους, έστω και έναν, στο δρόμο του Θεού, καλύπτει πλήθος αμαρτιών…

 

Ομολογίες του αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου για την «προ Χριστού» ζωή του, και διδακτικά παραδείγματά του

* Κάποτε σε κάποια πολύ όμορφη γυναίκα, που ήταν προκλητικά ντυμένη, της είπα με διάκριση, ότι γίνεται αιτία, λόγω του ντυσίματός της, να σκανδαλίζονται οι άνδρες. Να μην σκανδαλίζονται, με απάντησε, να κλείσουν τα μάτια τους, αν σκανδαλίζονται.

Και την ρωτάω: Αν εσύ με δώσεις ένα ποτήρι δηλητήριο και εγώ το πιω, ποιος θα δικαστεί; Εγώ που το ήπια ή εσύ που με το έδωσες; Δεν καταλαβαίνω τι με λες, με είπε. Άμα δεν καταλαβαίνεις και εγώ δεν μπορώ να στο πω διαφορετικά, να σε βοηθήσω και εκεί έκλεισε η συζήτηση μαζί της…

Δημήτριος Παναγόπουλος: Όταν οι άλλοι θα σε χειροκροτούν, εσύ θα βάλεις το κεφάλι κάτω και θα πεις: «Θεέ μου, σκέπασέ με αυτήν την ώρα...».

 

Όταν οι άλλοι θα σε χειροκροτούν, εσύ θα βάλεις το κεφάλι κάτω και θα πεις: «Θεέ μου, σκέπασέ με αυτήν την ώρα...».

Και όταν οι άλλοι θα σου λένε «Μπράβο!», εσύ να νοιώθεις ότι κλέβεις τον Θεό, διότι ο Θεός είναι Εκείνος που σου έδωσε ό,τι σου έδωσε, ώστε να σε χειροκροτούν και να σου λένε οι άλλοι «Μπράβ

Μην αφήσεις τον νου σου ποτέ και πεις, ότι είσαι άξιος για κάτι. Πάντα να νιώθεις ότι είσαι ανάξιος. Έστω κι αν είσαι άξιος. 

Δημήτριος Παναγόπουλος: Η παρουσία και προστασία των Αγίων στην ζωή μας!

 

Κάποτε ήτανε ένας άπιστος που είχε μία γυναίκα πιστή. Η γυναίκα του μιλούσε για την πίστη, αλλά αυτός δεν την άκουγε. Μια μέρα κάνανε μερικές ελιές και δεν προλάβανε να τις μεταφέρουνε από το λιοστάσι στο σπίτι και τις άφησαν εκεί έξω.

Είπε ο σύζυγος:

– Μην τις αφήνουμε εδώ, θα μας τις κλέψουν.

– Θα τις φυλάξει ο Θεός, του είπε η γυναίκα του.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Μία κυρία 75 ετών πήγε για πρώτη φορά να εξομολογηθεί…

 

Μία κυρία 75 ετών πήγε για πρώτη φορά να εξομολογηθεί. Και ανάμεσα στα άλλα είπε στον πάτερ:
 

– Πάτερ είμαι παντρεμένη, με παιδιά αποκαταστημένα. Η ζωή μου κυλάει ρολόϊ, χωρίς αρρώστιες, χωρίς κανένα ουσιαστικό πρόβλημα…
 

Ο παππάς παραξενεύτηκε και της είπε:
 

– Πίσω από αυτήν την μπουνάτσα, κάτι κρύβεται… Εβδομήντα χρόνια να μην σε πείραξε ο διάβολος, δεν είναι φυσικό πράγμα, κάτι πρέπει να έχεις κάνει. Πού αποδίδεις αυτήν την μπουνάτσα; την ρώτησε ο παππάς.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Το αυτεξούσιο του ανθρώπου ''νικάει'' τον Παντοδύναμο Θεό.

 

Ο Χριστός δεν μπορεί να σώσει κανέναν άνθρωπο, εάν δεν θελήσει ο ίδιος ο άνθρωπος. 

 

Διότι πάντοτε ισχύει εκείνο που λέμε πολλές φορές:

 

«Ο άνευ σου πλάσασθαι, ου δύναται άνευ σου σώζεσθαι». 

 

Αυτός δηλαδή που σε έφτιαξε, που σε έπλασε χωρίς να σε ρωτήσει, δεν μπορεί να σε σώσει χωρίς να σε ρωτήσει. 

Για τον θέλοντα άνθρωπο, υπάρχει πολύ Φως και σωτηρία...

Για τον μη θέλοντα, υπάρχει πολύ σκότος και κόλαση... 

Δημήτριος Παναγόπουλος: Μα, είναι τόσο δύσκολο να επιστρέψει κανείς εις Χριστόν;

 

Όταν επέστρεψα εις Χριστόν, θυμάμαι ότι επί 4 συναπτά χρόνια είχα μεγάλα γυμνάσια. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς ενεργεί ο Θεός. Και επειδή δεν βρέθηκε άνθρωπος για να μου πει, πώς να πολιτευτώ στα γυμνάσια αυτά, ήμουν έτοιμος να επιστρέψω στο δρόμο της αμαρτίας.

 

Ήρθε όμως η Πρόνοια του Θεού, με συγκράτησε και μια μέρα, διαβάζοντας ένα πνευματικό στιχάκι από το ημερολόγιο, που μιλούσε για την περίπτωσή μου, με ενθάρρυνε να παραμείνω εις Χριστόν.

Βέβαια μέσα μου αναρωτιόμουν και έλεγα: «Μα, είναι τόσο δύσκολο να επιστρέψει κανείς;»

Ο Θεός βλέποντας την προσπάθειά μου, με ξαναβοήθησε. Και βλέπω στο όνειρό μου έναν ψηλό, όμορφο άνδρα, ο οποίος με πήρε και με ταξίδεψε. Αυτός περπατούσε μπροστά μου και εγώ τον ακολουθούσα.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Πῶς θά καταλάβει ἕνας ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα του;

Λέει ὁ ἄλλος:
- Ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου...
 

- Πῶς τὸ κατάλαβες, ὅτι ἔχεις τὸν Χριστὸ μέσα σου, ἐφόσον ἡ ζωή σου, δὲν εἶναι ἡ ἀνάλογη μ’ αὐτὰ ποῦ δίδαξε ὁ Χριστός;
 

- Ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου...
 

Δὲν ξέρει νὰ σὲ ἀπαντήσει. Δὲν μπορεῖ νὰ τὸ τεκμηριώσει.

Ὅταν κάποτε ὁ Μέγα Ἀθανάσιος ρωτήθηκε ἀπὸ κάποιον Ἀντίοχο:

Δημήτριος Παναγόπουλος: Περί νηστείας

 

Εάν η νηστεία, όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια, είναι μέσο απαραίτητο για τη σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου, τότε μόνο θα πρέπει να καταργηθεί, όταν εκλείψουν και οι εχθροί της, δηλαδή η σάρκα και ο Διάβολος.

Κάποιοι ζητούν την κατάργησή της λέγοντας ότι οι περισσότεροι όχι μόνο δεν νηστεύουν, αλλά και αγνοούν τις νηστείες.

Το επιχείρημα είναι πολύ αστείο, ώστε να καταργήσουμε ένα ιερό και ευεργετικό για τη σωτηρία των ψυχών μας θεσμό, με μόνο δικαιολογητικό ότι οι πολλοί δεν τον εφαρμόζουν.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Η πίστη φαίνεται στις θλίψεις

 

Η πίστη δοκιμάζεται, σαν σε λυδία λίθο, επάνω στις θλίψεις. Στις θλίψεις η πίστη φαίνεται αν είναι αληθινή ή ψεύτικη.

Πολλοί, όταν όλα έρχονται καλά, όπως τα θέλουν, είναι πιστοί.

Πηγαίνουν στην Εκκλησία, ανάβουν κεριά, παρακολουθούν κηρύγματα, προσεύχονται, μελετούν θρησκευτικά βιβλία, συζητούν ωφέλιμα, παίρνουν ενεργό μέρος σε Χριστιανικές Κινήσεις, ενθουσιάζονται για κάθε ευγενικό, υψηλό και ωραίο. Είναι εύθυμοι, είναι γελαστοί, ψάλλουν, τραγουδούν, χαίρονται. Νομίζει κανείς ότι δεν υπάρχουν άλλοι πιο αφοσιωμένοι στον Θεό.

Η σύζυγος δεν βρίσκει λόγους να ευχαριστεί τον Κύριο, διότι ο σύζυγος έρχεται με χέρια γεμάτα. Ο σύζυγος το ίδιο χαίρεται διότι η σύζυγός του είναι καλά στην υγεία, τα παιδιά είναι γερά, η δουλειά πηγαίνει εμπρός.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Τρεις δεκάρες σαρδέλες

 

Στο Σοφικό της Κορινθίας είχε λάβει χώρα, το εξής περιστατικό. Ήταν ένας πραγματευτής – τότε κουβαλούσανε με τα ζώα τα εμπορεύματά τους – που είχε μαζί του έναν βοηθό μικρό.

Φτάσανε στο χωριό το μεσημέρι και είπε αυτός στον μικρό βοηθό του:
 

– Πάρε το ζώο, δέστο στον πλάτανο, ξεφόρτωσέ το, ρίχτου κάτι να φάει και πάρε και εσύ αυτό πενηντάρικο να πας να πάρεις ψωμί και λίγο προσφάι να φας. Εγώ θα πάω να μαζέψω κάτι βερεσέδια που έχω στο χωριό και θα έρθω να φύγουμε μαζί.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Ἄνθρωπε, ἐάν δέν ἐξομολογηθεῖς, ἐάν δέν μετανοήσεις, θά σέ κρατάει ὁ Διάβολος δεμένο!

Ξέρετε τι είναι να σου χαλάσει το παπούτσι σου και να το πας για επιδιόρθωση στον ρολογά;...

 

Τόσο αστεία και τόσο λάθος εργάζονται εκείνοι, που προσπαθούν να απαλείψουν τις αμαρτίες τους όχι με την εξομολόγηση, αλλά με τις ελεημοσύνες, τα κεριά και τα τάματα.

 

Γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν κάνει πολλές αμαρτίες και κοιτάζουν να τις εξοφλήσουν με τα έργα τους.

 

Δεν τις εξομολογούνται, δεν τις εξωτερικεύουν. Μεταχειρίζονται έναν άλλον τρόπο, «κομπογιαννίτικο» δικόν τους, για να εξοφλήσουν τις αμαρτίες τους, οι οποίες δεν εξοφλούνται και θα βρεθούνε δεσμευμένοι μίαν ημέρα...