Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων: Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη

Για τον Θεόδωρο, που είχε λευκώματα στα μάτια του

Ο Θεόδωρος ήταν από την Αλεξάνδρεια και είχε τόσα πλούτη, όσα ήταν αρκετά για να έχει μία αυτάρκεια και μία μεγάλη άνεση στη ζωή του. Αρρώστια είχε των ματιών του την αβλεψία, γιατί αρρωσταίνοντας και μη βρίσκοντας την κατάλληλη γιατρειά, απόκτησε και στα δυο του μάτια λευκώματα, που του σκίαζαν την όραση και μη μαθαίνοντας από τους γιατρούς παρά το ανίατο της ασθένειας, καταλαμβάνει το τέμενος των μαρτύρων, έχοντας μέσα του ελπίδα που δεν καταισχύνεται, την προς τους αγίους ανυπόκριτο πίστη και την πεποίθηση της επίσκεψης των αγίων και της επέμβασής τους σε όσους μ’ αυτόν τον τρόπο πιστεύουνε.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων: Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη

 

Για τη Μαρτυρία, που από επήρεια έπασχε στα σπλάχνα της

Ας παρακολουθήσουμε την ασθένεια της Μαρτυρίας, αλλά και ας μη παραβλέψουμε και τη θεραπεία της, ώστε όχι μόνον να στυγνάζουμε για το πάθος, αλλά και να χαρούμε μαθαίνοντας την ίαση.

Δεινή ήταν η αρρώστια της και απερίγραπτη, γιατί δεν ήταν από φυσική αιτία, όπως όλες οι άλλες αρρώστιες, που συμβαίνουν από τη κράση και από την κίνηση των υγρών του σώματος, αλλά από εκείνες που γίνονται από επήρεια ή από φθόνο και από τη μοχθηρία ανθρώπων, που είναι χωρίς Θεό μέσα τους και που έχουν βάλει στόχο να αφανίσουν τους συνανθρώπους τους. Εάν λοιπόν η πάσχουσα έπασχε από κάποιο δηλητήριο, είτε από βλαπτικές των δαιμόνων επιθέσεις και μάστιγες, το αγνοούμε σαν άνθρωποι, και μόνον ο Θεός το ξέρει που γνωρίζει οτιδήποτε προτού ακόμη αυτό γίνει.

Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη - Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

 

Για τον Γεώργιο, που από δαιμονική επήρεια μαχαίρωσε τον εαυτό του

Κύπριος ήταν ο Γεώργιος και απέκτησε δαιμόνιο, που είχε γίνει γνωστό για την πολλή του την κακία. Γιατί ήταν πολύ πονηρότερο από πολλά άλλα δαιμόνια και συναγωνίζονταν να κάνει από μόνο του τόσα κακά πράγματα, τα οποία έκαναν πολλά άλλα μαζί, και θα θεωρούσε ήττα του, αν σε κάτι φαινόταν ή αποδεικνυόταν υποδεέστερο από τα άλλα. Είχε δε καταντήσει τόσο άγριο και τόσο μισάνθρωπο, που του επιτίθονταν με την πιο μεγάλη μανία που διέθετε και τον έριχνε συνεχώς στο έδαφος, κατασυντρίβοντάς τον.

Από αυτό ποθώντας ν’ απαλλαγεί ο Γεώργιος πήρε το πλοίο και ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια και από κει έφτασε στο τέμενος των αγίων (Κύρου και Ιωάννη), όπου κατέλυσε και εκεί πλέον διέμενε προσευχόμενος μαζί και μ’ όλο το πλήθος των ασθενών, που είχαν έρθει και παρακαλούσαν να βρουν θεραπεία.

Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη - Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Για τη Μαρία, τη θυγατέρα του διακόνου, που δεν έπαθε καμιά βλάβη πέφτοντας από ψηλά 

Ας μιλήσουμε τώρα για ένα θαύμα που έγινε σ’ ένα μικρό κοριτσάκι… Πρόκειται για τη Μαρία, την κόρη του διακόνου (Ιωάννη) στην εκκλησία του τεμένους (των αγίων Κύρου και Ιωάννη), και να πώς έγινε αυτό το εξαίσιο θαύμα:

 

Υπήρχε ένα παραθύρι στο δωμάτιο του παιδιού κοντά στο οποίο συνήθιζε να κάθεται η μητέρα του και να στρίβει το λινάρι με τ’ αδράχτι· και σε μια στιγμή αμεριμνησίας, που συνηθίζεται να συμβαίνει πολλές φορές, κάτι τάχατες αναγκαίο την απασχόλησε κι αναγκάστηκε ν’ αφήσει το παιδί της κοντά στο παράθυρο και να τρέξει αλλού. 

Τότε το βρέφος, έρημο της μητρικής φροντίδας, αλλά άμοιρο της διάκρισης μεταξύ καλού και κακού, έπεσε έξω απ’ το ψηλό παραθύρι στο έδαφος.

Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη - Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Για την Ιωαννία, που από μαγική επιρροή στριφογύριζε.

Πολλούς κατάστρεψε η ομορφιά τους και το κάλλος του σώματος τούς αφάνισε, γιατί περιπέσανε σε φθόνο χαλεπό και έγιναν παρανάλωμα φρικτής βασκανίας· φθονούνται πάντοτε τα καλά και αυτά που υπερέχουν καταλύονται από τα βλέμματα των φθονερών ανθρώπων…

Κι αυτά παθαίνουν όσοι είναι όμορφοι στη ψυχή και το σώμα, αλλά δεν έχουν προστάτη και φύλακα και σωτήρα της ωραιότητάς τους το Θεό. Γιατί αν το σκληρό διαμάντι, που επαινείται σαν ο πολυτιμότερος λίθος, που δε μπορεί να τον σπάσει το σίδερο και ο χαλκός, το λειώνουν οι οφθαλμοί των βασκάνων, τι δεν θα μπορούσε να πάθει το ανθρώπινο σώμα, άμα έπεφτε σε βασκανία!