Ο πατήρ Ηλίε Lăcătuşu έμεινε στη μνήμη όλων όσων τον γνώρισαν ως άνθρωπος προσευχής. Όσοι είχαν μάτια να δουν, έβλεπαν ότι ό,τι κι αν συνέβαινε γύρω του, ο πατέρας βρισκόταν συνεχώς με το νου του στον Θεό, Το όνομα του οποίου επικαλούνταν όλη την ώρα.
Δεν μιλούσε πολύ, αλλά ο λόγος του είχε μεγάλη δύναμη, μεταδίδοντας
χάρη σε όσους τον άκουγαν. Στήριξε, με την προσευχή και τον λόγο του, με
πραότητα και καλοσύνη, πολλές αδύναμες ψυχές στο δρόμο προς τον
Γολγοθά, ανεβάζοντάς τες στον Θεό.
Συνελήφθη το 1952 με αφορμή τη συμμετοχή του στην πατριωτική ομάδα των λεγεωναρίων και φυλακίστηκε στο Γκαλές. Μετά την αποφυλάκισή του, εργάστηκε για ένα διάστημα ως οικοδόμος στο Bolintin, κοντά στο Βουκουρέστι. Ο Κύριος ήθελε να δοκιμάσει τον δούλο του στο καμίνι των πειρασμών και σαν άλλον Ιώβ πήρε τα παιδιά του ένα ένα, που από τα πέντε επέζησε μόνο ένα κορίτσι. Αυτή τη δοκιμασία έλαβε και ο πατέρας Ηλίας με πίστη, παραδομένος τελείως στο θέλημα του Θεού. Μετά από λίγα χρόνια, επανέλαβε ταπεινά την ιερατική του διακονία στα χωριά Gârdeşti (Teleorman) και Κουκουρούζ (Giurgiu), γινόμενος στους πιστούς παράδειγμα προσευχής και καλών έργων.
