Παγιδεύεται ο άνθρωπος από την ιδέα που έχει για τον εαυτό του…

 

Γνωρίζει ο Θεός αυτά τα οποία έχεις ανάγκη και φροντίζει για σένα. Ο Θεός σε έφερε εκεί που σε έφερε, ο Θεός σε φωτίζει, σε καθοδηγεί. Γιατί λοιπόν πέφτεις σε μέριμνα ακόμα και στα πνευματικά ζητήματα;

Ενώ δηλαδή νομίζεις ότι τάχα ασχολείσαι με πνευματικά θέματα και έχεις πνευματικά ενδιαφέροντα και έχεις πνευματικά ερωτήματα και έχεις πνευματικές απορίες και θέλεις να σου εξηγούν και θέλεις να σου πουν και να μάθεις, τελικά περιπλέκεσαι, τελικά μπαίνεις σε μέριμνα και σε φροντίδα.

Όταν ό διάβολος ρώτησε τρείς μοναχούς τί θά άλλαζαν από τό παρελθόν…

 

 

Μια μέρα ο διάβολος εμφανίστηκε σε τρείς μοναχούς και ρώτησε τον καθένα ξεχωριστά τι θα άλλαζαν από το παρελθόν.

– Αν σου έδινα τη δύναμη να αλλάξεις κάτι στο παρελθόν σου, τι θα άλλαζες;

Ο πρώτος μοναχός απάντησε γρήγορα με μεγάλο αποστολικό ζήλο:

-Δεν θα σου επέτρεπα να αφήσεις τον Αδάμ και την Εύα να πέσουν στην αμαρτία, για να μην απομακρυνθεί η ανθρωπότητα από Τον Θεό.

Ο δεύτερος μοναχός, πού είχε καρδιά γεμάτη έλεος, απάντησε:

Πατερικαί Διδαχαί περί της Πραότητος

Ο άγιος Νεκτάριος σχετικά με την αρετή της πραότητος στο Γνώθι σαυτόν, λέγει: «Η πραότητα είναι ηρεμία ψυχής, που αγαπάει τον Θεό και τον πλησίον της. Η πραότητα είναι αρετή αγαπητή στον Θεό, που ευχαριστεί όσους βλέπουν την εικόνα της. Η ημερότητα του χαρακτήρος της ξεχύνεται σαν ομορφιά, που διανθίζει με χάρη όλο το ήθος του και φέρνει ευχαρίστηση σε όσους την βλέπουν.
Η πραότητα είναι πλούτος ανεκτίμητος, είναι θεϊκό όνομα, είναι ουράνιο χάρισμα, είναι σκάλα, που ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό. Η πραότητα κάνει τον άνθρωπο εικόνα του πράου Ιησού, που θερμαίνει την καρδιά του. Η πραότητα ακολουθείται από την ταπεινοφροσύνη, την ανεξικακία και την υπομονή. Ο πράος είναι ευμενής και ευγενικός πρός όλους, και σε όσους αμαρτάνουν με επιείκεια φέρεται. Δεν μαλώνει, δεν βλαστημάει, δεν βρίζει, αλλά με αγάπη διορθώνει όσους φταίνε»1.

Η άξια είσοδος στον ναό

Όταν ο Μωυσής πήγε στην κορυφή τού Σινά για να συναντήσει τον Ύψιστο και να πάρει τις εντολές Του «γινόταν φωνές και αστραπές και νεφέλη ζοφερή… φωνή της σάλπιγγας ηχούσε πολύ και πτοήθηκε όλος ο λαός που ήταν στο στρατόπεδο… Το όρος το Σινά καπνιζόταν όλο επειδή είχε κατέβει πάνω του ο Θεός με φωτιά, και ανέβαινε ο καπνός σαν καπνός από καμίνι» (Έξ. 19.16-18). «Επειδή φοβήθηκε δε όλος ο λαός, στήθηκαν από μακριά. Και είπαν προς τον Μωυσή: Λάλησε συ σε μας και μη λαλήσει προς εμάς ο Θεός, μη πεθάνουμε» (20.18-19).

Αργότερα, που ο Μωυσής παρακάλεσε να δει τον Θεό, Εκείνος του απάντησε πώς ήταν αδύνατο να Τον ατενίσει άνθρωπος και να ζήσει. Έτσι θα περνούσε μόνο από μπροστά του ενόσω θα είχε σκεπάσει με το χέρι Του το πρόσωπο του Μωυσή, και τότε θ’ απέσυρε το χέρι Του ώστε ο δίκαιος να δει τα «οπίσω» Του (Έξ. 33.18-23), δηλαδή τα «συμπαρομαρτούντα φαινόμενα», τα συνοδά φαινόμενα της θείας παρουσίας, όπως τη σκοτεινή νεφέλη και τη θύελλα.

Τό ἀμέτρητο ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Γέρων Ἰωαννίκιος Κοτσώνης

Ἄν θέλουμε τήν θεραπεία μας γενικῶς ἀπό τά πάθη τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, εἶναι ἀνάγκη νά ἀκολουθοῦμε πιστά τούς θεόπνευστους λόγους καί τίς θεόπνευστες ἀλλά καί ἐμπειρικές συνταγές πού μᾶς δίδουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὡς ἀπλανεῖς καί διακριτικοί ὁδηγοί καί ἰατροί τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Κατ’ ἀρχήν ὅποιος θέλει νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν κακή ἐπιθυμία ἤ σαρκική ἐπιθυμία ἤ πορνική ἐπιθυμία πρέπει νά γίνει ἀνώτερος ἀπό φαγητά καί χρήματα καί δόξες κοσμικές καί ἀνθρώπινες.

Η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία

Οι ασθένειες που μας βρίσκουν είναι συνήθως καρπός των αμαρτιών μας. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τον λόγο που είπε ο Χριστός στον παράλυτο της Βηθεσδά, αφού τον θεράπευσε: «Πρόσεξε· έγινες υγιής, μην αμαρτάνεις πλέον». Από αυτό μαθαίνουμε ότι το νόσημά του ο παράλυτος το απέκτησε από τις αμαρτίες του. Την ίδια σημασία έχει ο λόγος του Κυρίου και στον άλλο παράλυτο της Καπερναούμ: «Έχε θάρρος, παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Ο Κύριος, επειδή γνώριζε καλά ότι η ασθένεια του σώματος ήταν συνέπεια της ασθένειας της ψυχής, δηλαδή της αμαρτίας, θεράπευσε πρώτα την ψυχή του παραλύτου, δίδοντας την άφεση των αμαρτιών του, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η θεραπεία του σώματος.

Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει τον Κάιν σαν ένα από τα πρώτα παραδείγματα που η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία. Διότι μετά τον φόνο του αδελφού του, άρχισε να τρέμει το σώμα του. «Πραγματικά», συμπεραίνει ο Άγιος, «πηγή και ρίζα και μητέρα όλων των κακών είναι η φύση της αμαρτίας. Αυτή παραλύει τα σώματά μας, αυτή φέρνει τις αρρώστιες».

Σε άλλο σημείο ο χρυσορρήμων Πατήρ μας εξηγεί αναλυτικότερα: «Η αμαρτία είναι φοβερό πράγμα και καταστρέφει την ψυχή. Πολλές φορές μάλιστα το κακό ξεχειλίζει και επεκτείνεται και στο σώμα. Αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: Συνήθως όταν η ψυχή μας υποφέρει, εμείς παραμένουμε αναίσθητοι, ενώ όταν το σώμα πάθει έστω και μικρή βλάβη, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να θεραπεύσουμε την αρρώστια επειδή ακριβώς την αισθανόμαστε. Γι’ αυτό πολλές φορές ο Θεός τιμωρεί το σώμα για τα αμαρτήματα της ψυχής, ώστε με την πληγή του κατωτέρου (δηλαδή του σώματος) να τύχει κάποιας θεραπείας και το ανώτερο, δηλαδή η ψυχή». Πραγματικά, η αρρώστια θλίβει τον άνθρωπο, τον ταπεινώνει και τον κάμνει να θυμηθεί τον Θεό. Καταφεύγοντας τότε στον Θεό, βρίσκει μαζί με την υγεία του σώματος και την υγεία της ψυχής.

Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει ότι «αιτία των σωματικών κακών είναι η κακία της ψυχής. Και αυτό το φανέρωσε ο επί τριανταοκτώ έτη παράλυτος και ο άλλος που τον κατέβασαν από τη στέγη». Άλλωστε «εάν το σπουδαιότερο από όλα, δηλαδή ο ίδιος ο θάνατος, έχει την ρίζα και την αιτία του στην αμαρτία, πολύ περισσότερο ισχύει αυτό και για τις περισσότερες από τις αρρώστιες».

✶✶✶

Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς: «Και τότε γιατί δεν τιμωρούνται όλοι οι αμαρτωλοί; Βλέπουμε πολλούς ασεβείς να καλοπερνούν και να σφύζουν από υγεία». Ο ιερός Χρυσόστομος, απαντώντας στην απορία αυτή λέγει ότι πρέπει να θρηνούμε περισσότερο γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που ενώ αμαρτάνουν δεν τιμωρούνται. «Διότι το ότι δεν έπαθαν τίποτε σ’ αυτή την ζωή γίνεται αιτία μεγαλύτερης τιμωρίας στην άλλη ζωή. Όσα λυπηρά συμβαίνουν στην παρούσα ζωή είναι νουθεσία, ενώ στην άλλη ζωή είναι τιμωρία».

Ίσως εδώ χρειάζεται επίσης να διευκρινισθεί ότι δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να κρίνουμε την ψυχική κατάσταση του ανθρώπου από την βαρύτητα της ασθενείας του. Πρώτον, διότι εμείς δεν γνωρίζουμε το πραγματικό αίτιο της ασθενείας. Δεύτερον, διότι ή ψυχή του ανθρώπου, και πολύ περισσότερο τα κρίματα του Θεού, είναι άβυσσος. Μόνον Εκείνος γνωρίζει τι είναι για το συμφέρον της ψυχής, και δίνει τον σταυρό της δοκιμασίας ανάλογα και με την αντοχή του ανθρώπου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η υπομονή στις δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός, όχι μόνον καθαρίζει την κακία της ψυχής, αλλά και προσφέρει ανυπολόγιστη ωφέλεια στον άνθρωπο.

Από το βιβλίο: Ιερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Οι ασθένειες και ο πιστός. Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Άγιον Όρος, σελ. 11.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/i-astheneia-sundeetai-me-tin-amartia/

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Γιά τήν πολυλογία

…Η πολυλογία είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών ανθρώπων. Η γλώσσα τους είναι αχαλίνωτη, αλλά κι ενοχλητική στους άλλους. 

Ο άγιος Νικόδημος λέει γι’ αυτό το πάθος: 

 

«Ο κάθε άνθρωπος αφήνει τη γλώσσα του να μιλάει για πράγματα που δίνουν ηδονή στις αισθήσεις. Η πολυλογία τις περισσότερες φορές , προέρχεται απ’ την υπερηφάνεια πως τάχα ξέρουμε πολλά και γι’ αυτό βιαζόμαστε με πολλές επαναλήψεις να εντυπώσουμε τη γνώμη μας στις καρδιές των άλλων, για να φανούμε σ’ αυτούς διδάσκαλοι, λες κι έχουν ανάγκη να μάθουν από μας. Την υπερηφάνεια αυτή τη δείχνουμε , όταν διδάσκουμε χωρίς να μας το έχουν ζητήσει».

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ μακαριστοῦ θεολόγου καί φιλολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου (2)

Ὁ Θεός δέν θέλει νά εἴμεθα ἀργοί, νά περνᾶμε τό χρόνο μας χωρίς ἐργασία.

«Τί ὧδε ἐστήκατε ὅλην τήν ἡμέραν ἀργοί;» (Ματθ. Κ΄ 6)
Τί στέκεσθε ἐδῶ ὅλη τήν ἡμέρα ἀργοί, χωρίς ἐργασία;

Ὁ Θεός δέν θέλει νά εἴμεθα ἀργοί, νά περνᾶμε τό χρόνο μας χωρίς ἐργασία. «Ἀργία μήτηρ πάσης κακίας», λέγει τό γνωστό γνωμικό. Ἡ ἀργία, δηλαδή, γεννάει κάθε κακία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπασχολῆται μέ ἐργασία, γεμίζει τό χρόνο του μέ κακές σκέψεις, ἐπιθυμίες καί πράξεις.
 

«Πολλήν κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία», λέγει ἡ Σοφία Σειράχ.
Ὁ ὀκνηρός σκουριάζει σάν τό σίδερο πού δέν δουλεύεται.

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ μακαριστοῦ θεολόγου καί φιλολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου (1)

 

«Οὐαί τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ΙΗ΄7)

Σκάνδαλο εἶνε νά βάζῃ ὁ ἄνθρωπος τόν συνάνθρωπο σέ πειρασμό μέ τήν ἁμαρτωλή καί προκλητική συμπεριφορά του.
 

Σκάνδαλο ἐπίσης εἶνε νά διαπράττῃ ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτημα, μέ τό ὁποῖο ὁ συνάνθρωπος κλονίζεται πνευματικῶς.

Τό «ἀνάγκη ἐλθεῖν τά σκάνδαλα» σημαίνει ὅτι, ἀφοῦ ὑπάρχουν στόν κόσμο ἄπιστοι, κακοπροαίρετοι, ἀδύνατοι καί ἀπρόσεκτοι ἄνθρωποι, ἀναπόφευκτο καί ἑπόμενο εἷνε νά συμβαίνουν σκάνδαλα.

Ὁ Θεός δέν ἐδημιούργησε θάνατο οὔτε διαφθορά. Ὁ διάβολος ἐδημιούργησε αὐτά διά τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ διάβολος εἶναι ψεύτης καί πηγή ψεύδους. Ἀπ’ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει καί παρασύρει στήν ἁμαρτία. Ὁ διάβολος δέν εἶναι ἔννοια τοῦ κακοῦ, ὅπως μερικοί νομίζουν, ἀλλά εἶναι πρόσωπο καί θετική δύναμις γιά νά κάνει κακό. Ἔχει ἐλεύθερη βούληση, νοήματα, μεθοδίες. Ὁ διάβολος καί τά στρατεύματά του ἔχουν δικές τους διδασκαλίες. Ὑπάρχει «σοφία δαιμονιώδης», «σοφία τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου».
 

Ὅπως ὁ Θεός ἔτσι καί ὁ Σατανᾶς ἔχει υἱούς καί πιστούς ὀπαδούς. Ὁ Σατανᾶς εἶναι σφοδρός πολέμιος τοῦ Θεοῦ.

Για τους φίλους της προσευχής

Ρώτησαν τον Αββά Αγάθωνα οι αδελφοί :

-Πες μας, σοφέ γέροντα, στους διάφορους τρόπους της ζωής, ποια αρετή ζητάει τον πιο πολύ κόπο;

-Δεν υπάρχει άλλος κόπος πιο δύσκολος, από το να προσεύχεσαι; Απορεί η σκέψη!

Μα δεν είναι η επικοινωνία με τον Θεό, χαρά και τέρψη και αγαλλίαση και ανάταση ψυχής και ειρήνη βαθιά και απόλαυση θεϊκή;

Εξομολόγηση και η αγιορείτικη παράδοση. Μέρος Γ' (Τελευταίο)

Τα μέρη Α' ΕΔΩ  Β' ΕΔΩ

 

Μην ντρέπεστε να εξομολογείστε!

Όσο για τις σαρκικές αμαρτίες, και άλλες, αδέλφια, μην ντρέπεστε να εξομολογείστε! Είναι πολύ σημαντικό! Και εδώ απευθύνομαι πρώτα από όλα προς το ωραίο φύλο. Να σας πω τι έχω ακούσει; Έχω ακούσει αρκετά. Έχω ακούσει τα πάντα! Οπότε, δε θα εκπλήξετε κανέναν και με τίποτα. Εντάξει, δεν ξέρω πού ακριβώς έχετε βάλει βόμβα, ποιον σκοτώσατε κτλ, αλλά αδέλφια, πιστέψτε με: δε θα εκπλήξετε κανέναν και με τίποτα!

Ο πνευματικός δε θα σας κοιτάζει κάπως. Συνήθως, οι γυναίκες έχουν τέτοιους φόβους: «Ωχ, πώς θα με κοιτάει μετά από αυτό;». Δε θα σε κοιτάει!

Εξομολόγηση και η αγιορείτικη παράδοση. Μέρος Β'

Η χαρισματική και θεσμική δύναμη του πνευματικού

 

Το μέρος Α' ΕΔΩ

Εκτός από το ότι ήταν απλός μοναχός, δηλαδή, είχε μόνο την χαρισματική δύναμη, δεν είχε καν την θεσμική δύναμη, επειδή δεν ήταν ιερέας, δεν επέτρεπε οι μοναχοί να ανοίγουν τους λογισμούς τους σε κάποιον άλλον, εκτός από τον ίδιον.

Βεβαίως, στον κόσμο κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται, αλλά στο μοναχικό περιβάλλον το συναντάμε. Και ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, επίσης, δεν ήταν ιερέας. Ήταν απλός μοναχός, αλλά, χάρη στα δικά του πνευματικά χαρίσματα άκουγε τους λογισμούς των άλλων και τους διόρθωνε κάθε μέρα.

Περί ἀλλαγῆς τῶν συναισθημάτων μας

Σχετικά μὲ τὸ βίο τοῦ ἀββᾶ Δανιήλ.

 

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: Ἀνάμεσα σ’ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἥρωες τῆς «κατὰ Θεόν» φιλοσοφίας, συναντήσαμε καὶ τὸν ἄββα Δανιήλ. Ὃ ἀββᾶς Δανιήλ, ὄχι μόνο ἦταν ἰσάξιος σ’ ὅλες τὶς ἀρετὲς μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔμεναν στὴν ἔρημό της Σκήτης, ἀλλὰ εἶχε ὡς ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό του τὸ χάρισμα τῆς ταπεινοφροσύνης. Ἢ μεγάλη καθαρότητα καὶ ἢ πραότητα τοῦ ἄββα Δανιὴλ ἔκαναν τὸν ἄββα Παφνούτιο, ὁ ὅποιος ἦταν ὁ ἱερέας αὐτῆς τῆς ἐρήμου, νὰ τὸν ἐπιλέξει ἀνάμεσα ἀπὸ πολλοὺς ἄλλους πιὸ ἡλικιωμένους γιὰ νὰ γίνει διάκονος.

Εξομολόγηση και η αγιορείτικη παράδοση. Μέρος Α'

 

Μου ζήτησαν να μιλήσω για το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης, αλλά θα αναφερθώ εν ολίγοις και στο τι είναι η Εκκλησία, τι είναι η Ορθοδοξία. Πριν μιλήσω, λοιπόν, για την Εξομολόγηση, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για την Ορθοδοξία, για την Εκκλησία. 

 

Τι είναι Ορθοδοξία;

 

Πρέπει να ξέρουμε ότι η Ορθοδοξία είναι ακριβής ιατρική επιστήμη, ο σκοπός της οποίας είναι η ίαση της ψυχής και η απόκτηση της αιώνιας μακαριότητας, του παραδείσου, η θέωση. Έτσι, η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία με την έννοια που την αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Δεν είναι κλάδος της φιλοσοφίας, ούτε της ιστορίας, ούτε της λαϊκής παράδοσης, ούτε του διαλογισμού, ούτε της κοινωνιολογίας, ούτε της ψυχολογίας, αν θέλετε. Είναι κλάδος της ιατρικής. Και γι΄ αυτό, ανάμεσα στην ιατρική του σώματος και την ιατρική της ψυχής μπορούμε να εντοπίσουμε πολλούς παραλληλισμούς. Και η αληθινή ιατρική της ψυχής, όπως είπαμε, είναι η Ορθοδοξία και όχι η ψυχολογία.

Οι δοκιμασίες της ζωής είναι κάλεσμα από τον Κύριο

Καμιά φορά ο άνθρωπος χρειάζεται θλίψεις για να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο και για να αποστραφεί την αμαρτία. Οι δοκιμασίες είναι αυτές ακριβώς που μας αναγκάζουν να αφυπνιστούμε από τον ύπνο της καθημερινότητας, να δούμε τις συνήθειές μας με άλλη οπτική γωνία, να επανεξετάσουμε το δικό μας τρόπο σκέψεων και πράξεων. Κάτι τέτοιες στιγμές δε χρειάζεται να γογγύζουμε, να θυμώνουμε ή να πέφτουμε σε απόγνωση. Η καλύτερη διέξοδος είναι η προσευχή που να συνδυάζεται με μετάνοια. 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ: Ἡ ἀμφίεσις τῶν χριστιανῶν

«Ὡσαύτως καὶ τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσµίῳ, µετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσµεῖν ἑαυτάς, µὴ ἐν πλέγµασιν ἢ χρυσῷ ἢ µαργαρίταις ἢ ἱµατισµῷ πολυτελεῖ» (Α΄ Τιμ. β΄, 9). (Δηλ.: Τὸ ἴδιο θέλω καὶ αἱ γυναῖκες νὰ προσεύχωνται µὲ ἐνδυµασίαν σεµνήν, νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτόν τους µὲ συστολὴν καὶ σωφροσύνην, ὄχι µὲ φιλάρεσκα πλεξίµατα τῶν µαλλιῶν τους ἢ µὲ χρυσᾶ ἢ µαργαριταρένια κοσµήµατα ἢ µὲ ροῦχα πολυτελῆ).

  Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης γράφει σὲ κάποια Θεανὼ τὰ ἑξῆς πολὺ σημαντικά: «Ἡ ἀγάπη σου στὰ κοσμήματα, ἡ λαμπρότητα τῶν πολύτιμων λίθων καὶ μαζὶ μ’ αὐτὰ καί τό πολύ χρυσάφι, καί τά καλοπλεγμένα μαλλιά, καί τά βαψίματα τῶν ματιῶν καί ὅλη ἡ τέχνη τῆς ὀμορφιᾶς καί ἡ σπουδή σου σ’ αὐτά, ὅπως πληροφοροῦμαι, ἔρχονται σ’ ἀντίθεση μέ τή σεμνότητα τοῦ μέτρου καί τήν προσβάλλουν, ἀλλά καί δείχνουν πώς ἀκόμα μέσα σου λυσσοῦνε τά πάθη. Ἐάν λοιπόν, ξέχασες τήν ὑπόσχεσή σου, μέ τήν ἐπιστολή μου αὐτή σοῦ τήν ὑπενθυμίζω…».

Ἡ Ἀληθινή ζωή θέλει «ρίσκο»

«Ἄν πεθάνεις, πρίν πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις, ὅταν πεθάνεις»

Θέλεις νά ζήσεις, θέλεις νά εἶσαι ἀληθινά χαρούμενος, νά σώσεις τήν ψυχή σου καί νά κερδίσεις τήν αἰώνια ζωή; Ἀποφάσισε ἀπό τώρα ν’ ἀλλάξεις πορεία. Ὑπερνίκησε τήν τεμπελιά σου, τήν ἀναβλητικότητά σου, κάνε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί πές μέ θέρμη καί πίστη: Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Δέν κατακτᾶ κανείς τήν ἀληθινή ζωή, τήν πίστη, μόνο μέ εὐσεβεῖς στοχασμούς, ἀλλά κυρίως μέ ἀγωνιστική προσπάθεια. Δέν μᾶς μαθαίνουν οἱ λέξεις καί οἱ θεωρίες, ποιός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, τί εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά ἡ ἐμπειρία τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ Θεός εἶναι ὑπαρκτός, ἀληθινός, μεθεκτός (κοινωνήσιμος καί κοινωνούμενος), ἀλλά καί εὐγενής, δεν μᾶς ἐπιβάλλεται, μᾶς ἀφήνει να τον ἀνακαλύψουμε. Πρέπει ν’ ἀνοίξουμε τό παράθυρο γιά νά μπεῖ μέσα ὁ ἥλιος, τό φῶς, ὁ δροσερός ἀέρας.

Αν έρθει η μπόρα…

Όλοι αντιλαμβανόμαστε, ότι τα πράγματα στον κόσμο δεν πάνε καθόλου καλά και απ’ ότι φαίνεται έρχονται ακόμα πιο δύσκολες ημέρες. Οι Άγιοι και οι Πατέρες της Ορθοδοξίας εδώ και χρόνια χτυπούσαν τα καμπανάκια και μας προειδοποιούσαν γι’ αυτό που έβλεπαν να έρχεται. 

Ωστόσο η πνευματική κατάσταση του κόσμου χρόνο με τον χρόνο αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει και έχουμε φτάσει στο σημερινό οριακό σημείο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι για να μπορείς να αντιμετωπίσεις και να χειριστείς μια δύσκολη κατάσταση, που ολοένα και χειροτερεύει, πρέπει να έχεις μέσα στην καρδιά σου Χριστό και να αγωνίζεσαι καθημερινά για να έχεις πνευματική προκοπή. 

Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον. Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή

Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή.

Η προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, γιατί ο νους, όταν προσεύχεσαι, είναι απασχολημένος με το Θεό και στέκεται με ταπεινό πνεύμα ενώπιον του Κυρίου, τον Οποίο γνωρίζει η ψυχή του προσευχομένου.

Ο αρχάριος όμως χρειάζεται χειραγωγό, επειδή η ψυχή, πριν έρθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχει μεγάλο πόλεμο εναντίον των εχθρών και δεν μπορεί να διακρίνει η ίδια, αν η γλυκύτητα που δοκιμάζει, προέρχεται από τον εχθρό.