ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 9, 27-35] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ» [25-7-1982] (Β73)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 9, 27-35]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Ἡ ΑΞΙΑ ΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 25-7-1982]

(Β73)

Κάποτε, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος, διερχόμενος σὲ ἕναν τόπον, Τὸν συνήντησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι ἔκραζαν: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησον ἡμᾶς». «Ἰησοῦ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ», δηλαδὴ Μεσσία, «ἐλέησέ μας».

Εἶναι πολὺ συγκινητικὸ νὰ βλέπει κανεὶς τυφλοὺς ἀνθρώπους γενικὰ ἀσθενεῖς, νὰ σπεύδουν νὰ βροῦν τὴν ὑγεία των, πολὺ δὲ περισσότερο, ὅταν αὐτὴ εἶναι ὅρασις καὶ δὲν βλέπουν γύρῳ τίποτα, παρὰ μόνο σκοτάδι, νὰ σπεύδουν νὰ ζητήσουν τὴν θεραπεία τους ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ κάνει κατάπληξη εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν τὰ μάτια τους δὲν ἔβλεπαν, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Ἰησοῦ «υἱὸ τοῦ Δαβίδ». Δηλαδὴ Μεσσία. Διότι ὁ τίτλος «υἱὸς Δαυΐδ» σημαίνει Μεσσίας, δηλαδὴ Χριστός. Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶχαν τὰ μάτια τους καὶ δὲν εἶχαν δεῖ κανένα θαῦμα, παρὰ μόνο εἶχαν μάθει, εἶχαν ἀκούσει, συνεπῶς εἶχαν πιστέψει, αὐτοὶ νὰ ὁμολογοῦν τὸν Ἰησοῦν «υἱὸν Δαυΐδ». Κάνει ἐντύπωση αὐτό.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,4] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ» [21-7-1985] (Β140)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,4]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Ἡ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Ἡ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Στὴ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 21-7-1985]

(Β140)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἐπιθυμῶντας νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, γράφει τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν». «Ἐμεῖς», λέγει, «οἱ δυνατοί, ἐμεῖς ποὺ νομίζομε ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχομε κάποια δύναμη πνευματική, ἂς κρατήσομε τίς ἀτέλειες ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὀλιγοτέραν πνευματικὴ δύναμη». Καὶ γιὰ νὰ στηρίξει αὐτό, δηλαδὴ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει μία αὐταρέσκεια, «μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν», ἀλλὰ πρέπει νὰ βοηθοῦμε πραγματικὰ τοὺς ἄλλους, ἀναφέρεται σὲ ἕνα πρότυπον. Καὶ αὐτὸ τὸ πρότυπον εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός· «διὰ τὸν Ὁποῖον», λέγει, «ἐγράφῃ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη: Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σὲ ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ». Ὡς νὰ ἀποτείνεται ὁ Υἱὸς πρὸς τὸν Πατέρα λέγοντας: «Ἐκεῖνοι ποὺ ὀνείδιζαν Σένα, ὦ Πατέρα μου, τώρα ὀνειδίζουν Ἐμένα». Εἶναι ἀπὸ τὸν Ψαλμὸν 68, στίχος 10.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ

«Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ (:Καὶ ἐνῶ ἔφευγε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, Τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι φώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγαν: "Σπλαχνίσου μας καὶ θεράπευσέ μας, ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ"). Ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε (:Καὶ ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι, ἦλθαν κοντά Του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς λέει: "Πιστεύετε ὅτι ἔχω τὴ δύναμη νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾶτε;" Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦν: "Ναί, Κύριε"). Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (:Τότε ἄγγιξε μὲ τὰ δάκτυλά Του τὰ μάτια τους καὶ τοὺς εἶπε: "Ἄς γίνει αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας"). Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί (:Καὶ ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους)» [Ματθ. 9, 27-30].

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Παῦλος ἀπέδωσε τὴν δοξολογία πρὸς τὸν Θεό, πάλι ἀπὸ τὴν εὐχὴ προχωρεῖ σὲ παραίνεση, στρέφοντας τὸν λόγο στοὺς πιὸ δυνατοὺς κατὰ τὴν πίστη καὶ λέγοντας τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν (:ὀφείλουμε ἐμεῖς οἱ δυνατοὶ στὴν πίστη καὶ στὴν ἀρετὴ νὰ δείχνουμε ἀνεκτικότητα καὶ συμπάθεια στὶς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων στὴν πίστη ἀνθρώπων καὶ νὰ μὴν κάνουμε ἐκεῖνα ποὺ ἀρέσουν στὸν ἑαυτό μας)» [Ρωμ. 15,1].

Εἶδες πῶς ἐξύψωσε αὐτοὺς μὲ τοὺς ἐπαίνους, ὄχι μὲ τὸ νὰ τοὺς πεῖ μόνο δυνατούς, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νὰ τοὺς τοποθετήσει μαζὶ μὲ τὸν ἑαυτό του; Καὶ ὄχι μόνο ἔτσι, ἀλλὰ καὶ τοὺς παρακινεῖ πάλι μὲ τὸ χρήσιμο καὶ τὸ εὐχάριστο. «Γιατί ἐσὺ βέβαια εἶσαι δυνατός», λέγει, «καὶ ὅταν δείχνεις συγκατάβαση δὲν βλάπτεσαι καθόλου ἀλλὰ σὲ ἐκεῖνον ὁ κίνδυνος εἶναι γιὰ τὰ χειρότερα κακά, ἂν δὲν βαστάζεται». Καὶ δὲν εἶπε «νὰ βαστάζουμε τοὺς ἀδυνάτους», ἀλλὰ «τίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων ἀνθρώπων», γιὰ νὰ παρακινήσει καὶ νὰ ὁδηγήσει τὸν δυνατὸ σὲ εὐσπλαχνία, ὅπως καὶ ἀλλοῦ λέγει: «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος (:ἐὰν ἀπὸ ἀδυναμία πέσει ἕνας ἄνθρωπος σὲ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς ποὺ εἶστε πνευματικὰ ἰσχυροί, νὰ τὸν διορθώνετε καὶ νὰ τὸν παιδαγωγεῖτε μὲ πνεῦμα πραότητας)» [Γαλ. 6,1].

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,4] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ» [21-7-1985] (Β140)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,4]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Ἡ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Ἡ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Στὴ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 21-7-1985]

(Β140)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἐπιθυμῶντας νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, γράφει τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν». «Ἐμεῖς», λέγει, «οἱ δυνατοί, ἐμεῖς ποὺ νομίζομε ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχομε κάποια δύναμη πνευματική, ἂς κρατήσομε τίς ἀτέλειες ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὀλιγοτέραν πνευματικὴ δύναμη». Καὶ γιὰ νὰ στηρίξει αὐτό, δηλαδὴ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει μία αὐταρέσκεια, «μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν», ἀλλὰ πρέπει νὰ βοηθοῦμε πραγματικὰ τοὺς ἄλλους, ἀναφέρεται σὲ ἕνα πρότυπον. Καὶ αὐτὸ τὸ πρότυπον εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός· «διὰ τὸν Ὁποῖον», λέγει, «ἐγράφῃ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη: Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σὲ ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ». Ὡς νὰ ἀποτείνεται ὁ Υἱὸς πρὸς τὸν Πατέρα λέγοντας: «Ἐκεῖνοι ποὺ ὀνείδιζαν Σένα, ὦ Πατέρα μου, τώρα ὀνειδίζουν Ἐμένα». Εἶναι ἀπὸ τὸν Ψαλμὸν 68, στίχος 10.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 9, 27-35] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ» [25-7-1982] (Β73)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 9, 27-35]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Ἡ ΑΞΙΑ ΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 25-7-1982]

(Β73)

Κάποτε, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος, διερχόμενος σὲ ἕναν τόπον, Τὸν συνήντησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι ἔκραζαν: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησον ἡμᾶς». «Ἰησοῦ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ», δηλαδὴ Μεσσία, «ἐλέησέ μας».

Εἶναι πολὺ συγκινητικὸ νὰ βλέπει κανεὶς τυφλοὺς ἀνθρώπους γενικὰ ἀσθενεῖς, νὰ σπεύδουν νὰ βροῦν τὴν ὑγεία των, πολὺ δὲ περισσότερο, ὅταν αὐτὴ εἶναι ὅρασις καὶ δὲν βλέπουν γύρῳ τίποτα, παρὰ μόνο σκοτάδι, νὰ σπεύδουν νὰ ζητήσουν τὴν θεραπεία τους ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ κάνει κατάπληξη εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν τὰ μάτια τους δὲν ἔβλεπαν, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Ἰησοῦ «υἱὸ τοῦ Δαβίδ». Δηλαδὴ Μεσσία. Διότι ὁ τίτλος «υἱὸς Δαυΐδ» σημαίνει Μεσσίας, δηλαδὴ Χριστός. Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶχαν τὰ μάτια τους καὶ δὲν εἶχαν δεῖ κανένα θαῦμα, παρὰ μόνο εἶχαν μάθει, εἶχαν ἀκούσει, συνεπῶς εἶχαν πιστέψει, αὐτοὶ νὰ ὁμολογοῦν τὸν Ἰησοῦν «υἱὸν Δαυΐδ». Κάνει ἐντύπωση αὐτό.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ

«Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ (:Καὶ ἐνῶ ἔφευγε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, Τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι φώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγαν: "Σπλαχνίσου μας καὶ θεράπευσέ μας, ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ"). Ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε (:Καὶ ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι, ἦλθαν κοντά Του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς λέει: "Πιστεύετε ὅτι ἔχω τὴ δύναμη νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾶτε;" Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦν: "Ναί, Κύριε"). Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (:Τότε ἄγγιξε μὲ τὰ δάκτυλά Του τὰ μάτια τους καὶ τοὺς εἶπε: "Ἄς γίνει αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας"). Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί (:Καὶ ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους)» [Ματθ. 9, 27-30].

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Παῦλος ἀπέδωσε τὴν δοξολογία πρὸς τὸν Θεό, πάλι ἀπὸ τὴν εὐχὴ προχωρεῖ σὲ παραίνεση, στρέφοντας τὸν λόγο στοὺς πιὸ δυνατοὺς κατὰ τὴν πίστη καὶ λέγοντας τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν (:ὀφείλουμε ἐμεῖς οἱ δυνατοὶ στὴν πίστη καὶ στὴν ἀρετὴ νὰ δείχνουμε ἀνεκτικότητα καὶ συμπάθεια στὶς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων στὴν πίστη ἀνθρώπων καὶ νὰ μὴν κάνουμε ἐκεῖνα ποὺ ἀρέσουν στὸν ἑαυτό μας)» [Ρωμ. 15,1].

Εἶδες πῶς ἐξύψωσε αὐτοὺς μὲ τοὺς ἐπαίνους, ὄχι μὲ τὸ νὰ τοὺς πεῖ μόνο δυνατούς, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νὰ τοὺς τοποθετήσει μαζὶ μὲ τὸν ἑαυτό του; Καὶ ὄχι μόνο ἔτσι, ἀλλὰ καὶ τοὺς παρακινεῖ πάλι μὲ τὸ χρήσιμο καὶ τὸ εὐχάριστο. «Γιατί ἐσὺ βέβαια εἶσαι δυνατός», λέγει, «καὶ ὅταν δείχνεις συγκατάβαση δὲν βλάπτεσαι καθόλου ἀλλὰ σὲ ἐκεῖνον ὁ κίνδυνος εἶναι γιὰ τὰ χειρότερα κακά, ἂν δὲν βαστάζεται». Καὶ δὲν εἶπε «νὰ βαστάζουμε τοὺς ἀδυνάτους», ἀλλὰ «τίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων ἀνθρώπων», γιὰ νὰ παρακινήσει καὶ νὰ ὁδηγήσει τὸν δυνατὸ σὲ εὐσπλαχνία, ὅπως καὶ ἀλλοῦ λέγει: «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος (:ἐὰν ἀπὸ ἀδυναμία πέσει ἕνας ἄνθρωπος σὲ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς ποὺ εἶστε πνευματικὰ ἰσχυροί, νὰ τὸν διορθώνετε καὶ νὰ τὸν παιδαγωγεῖτε μὲ πνεῦμα πραότητας)» [Γαλ. 6,1].

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,4] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ» [21-7-1985] (Β140)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,4]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Ἡ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Ἡ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Στὴ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 21-7-1985]

(Β140)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἐπιθυμῶντας νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, γράφει τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν». «Ἐμεῖς», λέγει, «οἱ δυνατοί, ἐμεῖς ποὺ νομίζομε ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχομε κάποια δύναμη πνευματική, ἂς κρατήσομε τίς ἀτέλειες ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὀλιγοτέραν πνευματικὴ δύναμη». Καὶ γιὰ νὰ στηρίξει αὐτό, δηλαδὴ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει μία αὐταρέσκεια, «μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν», ἀλλὰ πρέπει νὰ βοηθοῦμε πραγματικὰ τοὺς ἄλλους, ἀναφέρεται σὲ ἕνα πρότυπον. Καὶ αὐτὸ τὸ πρότυπον εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός· «διὰ τὸν Ὁποῖον», λέγει, «ἐγράφῃ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη: Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σὲ ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ». Ὡς νὰ ἀποτείνεται ὁ Υἱὸς πρὸς τὸν Πατέρα λέγοντας: «Ἐκεῖνοι ποὺ ὀνείδιζαν Σένα, ὦ Πατέρα μου, τώρα ὀνειδίζουν Ἐμένα». Εἶναι ἀπὸ τὸν Ψαλμὸν 68, στίχος 10.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ

«Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ (:Καὶ ἐνῶ ἔφευγε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, Τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι φώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγαν: "Σπλαχνίσου μας καὶ θεράπευσέ μας, ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ"). Ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε (:Καὶ ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι, ἦλθαν κοντά Του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς λέει: "Πιστεύετε ὅτι ἔχω τὴ δύναμη νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾶτε;" Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦν: "Ναί, Κύριε"). Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (:Τότε ἄγγιξε μὲ τὰ δάκτυλά Του τὰ μάτια τους καὶ τοὺς εἶπε: "Ἄς γίνει αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας"). Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί (:Καὶ ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους)» [Ματθ. 9, 27-30].

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Παῦλος ἀπέδωσε τὴν δοξολογία πρὸς τὸν Θεό, πάλι ἀπὸ τὴν εὐχὴ προχωρεῖ σὲ παραίνεση, στρέφοντας τὸν λόγο στοὺς πιὸ δυνατοὺς κατὰ τὴν πίστη καὶ λέγοντας τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν (:ὀφείλουμε ἐμεῖς οἱ δυνατοὶ στὴν πίστη καὶ στὴν ἀρετὴ νὰ δείχνουμε ἀνεκτικότητα καὶ συμπάθεια στὶς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων στὴν πίστη ἀνθρώπων καὶ νὰ μὴν κάνουμε ἐκεῖνα ποὺ ἀρέσουν στὸν ἑαυτό μας)» [Ρωμ. 15,1].

Εἶδες πῶς ἐξύψωσε αὐτοὺς μὲ τοὺς ἐπαίνους, ὄχι μὲ τὸ νὰ τοὺς πεῖ μόνο δυνατούς, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νὰ τοὺς τοποθετήσει μαζὶ μὲ τὸν ἑαυτό του; Καὶ ὄχι μόνο ἔτσι, ἀλλὰ καὶ τοὺς παρακινεῖ πάλι μὲ τὸ χρήσιμο καὶ τὸ εὐχάριστο. «Γιατί ἐσὺ βέβαια εἶσαι δυνατός», λέγει, «καὶ ὅταν δείχνεις συγκατάβαση δὲν βλάπτεσαι καθόλου ἀλλὰ σὲ ἐκεῖνον ὁ κίνδυνος εἶναι γιὰ τὰ χειρότερα κακά, ἂν δὲν βαστάζεται». Καὶ δὲν εἶπε «νὰ βαστάζουμε τοὺς ἀδυνάτους», ἀλλὰ «τίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων ἀνθρώπων», γιὰ νὰ παρακινήσει καὶ νὰ ὁδηγήσει τὸν δυνατὸ σὲ εὐσπλαχνία, ὅπως καὶ ἀλλοῦ λέγει: «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος (:ἐὰν ἀπὸ ἀδυναμία πέσει ἕνας ἄνθρωπος σὲ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς ποὺ εἶστε πνευματικὰ ἰσχυροί, νὰ τὸν διορθώνετε καὶ νὰ τὸν παιδαγωγεῖτε μὲ πνεῦμα πραότητας)» [Γαλ. 6,1].

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 9, 27-35] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ» [25-7-1982] (Β73)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 9, 27-35]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Ἡ ΑΞΙΑ ΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 25-7-1982]

(Β73)

Κάποτε, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος, διερχόμενος σὲ ἕναν τόπον, Τὸν συνήντησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι ἔκραζαν: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησον ἡμᾶς». «Ἰησοῦ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ», δηλαδὴ Μεσσία, «ἐλέησέ μας».

Εἶναι πολὺ συγκινητικὸ νὰ βλέπει κανεὶς τυφλοὺς ἀνθρώπους γενικὰ ἀσθενεῖς, νὰ σπεύδουν νὰ βροῦν τὴν ὑγεία των, πολὺ δὲ περισσότερο, ὅταν αὐτὴ εἶναι ὅρασις καὶ δὲν βλέπουν γύρῳ τίποτα, παρὰ μόνο σκοτάδι, νὰ σπεύδουν νὰ ζητήσουν τὴν θεραπεία τους ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ κάνει κατάπληξη εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν τὰ μάτια τους δὲν ἔβλεπαν, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Ἰησοῦ «υἱὸ τοῦ Δαβίδ». Δηλαδὴ Μεσσία. Διότι ὁ τίτλος «υἱὸς Δαυΐδ» σημαίνει Μεσσίας, δηλαδὴ Χριστός. Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶχαν τὰ μάτια τους καὶ δὲν εἶχαν δεῖ κανένα θαῦμα, παρὰ μόνο εἶχαν μάθει, εἶχαν ἀκούσει, συνεπῶς εἶχαν πιστέψει, αὐτοὶ νὰ ὁμολογοῦν τὸν Ἰησοῦν «υἱὸν Δαυΐδ». Κάνει ἐντύπωση αὐτό.