Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†): Μέσα στο φως του προσώπου του Θεού

Ρώτησε κάποιος τον αββά Αντώνιο: «Τι να κάνω για να αρέσω στο Θεό;» και ο γέροντας του απάντησε: «Οπουδήποτε πηγαίνεις, να έχεις μπροστά σου το Θεό…, φύλαξε αυτό και θα σωθείς» (Γεροντικό, Αββάς Αντώνιος 3).

Ένας μοναχός ρώτησε μια φορά έναν πνευματικό πατέρα: «Ποιο πράγμα βοηθάει το μοναχό σε κάθε πειρασμό και ακηδία που θα τον καταλάμβανε;» και ο γέροντας του απάντησε: «Να πιστεύει μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής του ότι ο Θεός είναι παρών και ότι πάντοτε βλέπει τον άνθρωπο. Χωρίς αυτό το λογισμό όλος ο κόπος και η εργασία του μοναχού είναι μάταια».

Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†): Ο Γέροντας Δομέτιος Μανωλάκε και η μονή Ριμέτς

Το αρχαιότερο πνευματικό καθίδρυμα στα βουνά της Δυτικής Ρουμανίας, που λέγεται Τρανσυλβανία, είναι το μοναστήρι Ριμέτς, όνομα που προέρχεται από παραφθορά της ελληνικής λέξης ερημίτης, που σημαίνει ότι παλιά εκεί ασκήτευαν πολλοί ερημίτες.

Η πέτρινη μικρή εκκλησία της μονής είναι κτισμένη επάνω στην θαυματουργική πηγή, μία πηγή που τρέχει νερό μέχρι σήμερα κάτω από το ιερό Βήμα και μπροστά από την αγία Τράπεζα. Εκεί πλήθη πιστών έρχονται για να πάρουν αγίασμα προς θεραπείαν τους.

Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε: Η προσευχή του μοναχού και η προσευχή του λαϊκού. Μέρος Β.

 

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ

Η μέθοδος του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Για να αποκτήσουμε αδιάλειπτη προσευχή, πρέπει να κάνουμε το εξής. Ας πούμε, ξύπνησες το πρωί. Ας ο νους σου θα ανεβάσει την προσευχή στον Θεό και θα πει: «Ευχαριστώ Συ, Θεέ μου που μου χάρισες ακόμα μια ημέρα». Θα μπορούσες να πεθάνεις. Αφού τόσοι άνθρωποι ξαπλώνουν το βράδυ και την επόμενη μέρα δεν ξυπνάνε.

Όταν πλένεσαι το πρωί, να λες: «Ευχαριστώ Συ, Κύριε, που μου έδωσες αυτό το εκπληκτικό στοιχείο, το νερό, το οποίο με καθαρίζει και είναι ευεργετικό για την υγεία των ανθρώπων». Όταν ντύνεσαι, ο νους σου ας αφιερώσει ξανά το λογισμό στον Θεό: «Ευχαριστώ, Συ, Κύριε, για αυτά τα ρούχα που καλύπτουν τη γύμνια του σώματός μου από την κακοκαιρία». Και έτσι, σε όλα, ό, τι κι αν κάνεις, έχεις ασταμάτητη προσευχή. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι προσιτός για τον απλό άνθρωπο.

Πρωτοσύγγελος Πετρώνιος (Τενασέ): Πώς να κάνεις τη ζωή σου μια αδειάλειπτη προσευχή

Στις 4 Μαΐου του 2023 στη Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου του Αγίου Όρους βρέθηκαν τα λείψανα ενός συγχρόνου ασκητή, καθηγουμένου μιας σκήτης, του Πετρώνιου (Τενασέ), που αποδήμησε εις Κύριον πριν από 12 χρόνια, στις 22 Φεβρουαρίου του 2011. Ο γέροντας Πετρώνιος είναι ένας από τους Ρουμάνους πνευματικούς, που προτάθηκαν γι’ αγιοκατάταξη το 2025. Προσφέρουμε στους αναγνώστες της πύλης Gr.Pravoslavie.Ru τις συμβουλές του γέροντα για την άσκηση της προσευχής.

Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε: Η προσευχή του μοναχού και η προσευχή του λαϊκού. Μέρος Α.

 

Στα πρόσωπα των πνευματικών ανθρώπων πάντα αντικατοπτρίζεται μια κάποια υπερκόσμια ομορφιά. Στην περίπτωση των μοναχών αυτή φαίνεται με γυμνό μάτι. Τα φωτισμένα τους μάτια, οι πράοι, αλλά σταθεροί και πειστικοί λόγοι – ο καρπός όλης της ζωής – δημιουργούν την εντύπωση ότι βγήκαν από σελίδες γεροντικών ή βίους αγίων. Αυστηρές νηστείες, εκτενείς αγρυπνίες και ολοκληρωτική παράδοση του εαυτού τους στα χέρια του Θεού έχουν εξαλείψει κάθε ίχνος εγωισμού και υπερηφάνειας.

Ο Γέροντας Πετρώνιος (Τανάσε), δικαίος της Ρουμανικής Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους, είναι εικόνα μοναχού που ολοκληρωτικά εκπλήρωσε τον προορισμό του. Είχε ασυνήθιστο στους μοναχικούς κύκλους νοητικό επίπεδο (τρία πτυχία ανώτατης εκπαίδευσης) και ιδιαίτερη ζέση για τις ιερές ακολουθίες,   στις οποίες συμμετείχε απαρέγκλιτα κάθε νύχτα στα 92 του χρόνια. Ο πατήρ Πετρώνιος μπορεί να αποτελέσει το παράδειγμα για όσους θα επιθυμούσαν να ζήσουν τη ζωή τους με νόημα.

Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†) - Πώς είναι δυνατόν;

 

Σε μία εκκλησία της Ιερουσαλήμ είδα μία εικόνα των Αγίων Παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Οι υπηρέτες των αρχιερέων κτυπούν με γροθιές στο πρόσωπο τον Κύριο, ενώ Αυτός κλίνει την κεφαλή Του, ωσάν να θέλει να προφυλαχθεί από τις γροθιές. Στο πρόσωπό Του φαίνεται βαθιά η θλίψη και η απορία. Δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που του συμβαίνει. «Λαός μου, τι εποίησά σοι; ή τί σοι παρηνώχλησα; Τους τυφλούς σου εφώτισα, τους λεπρούς εκαθάρισα, τους νεκρούς ανέστησα. Λαός μου, τι εποίησά σοι, και τί μοι ανταπέδωκας;» (από το 12ο Αντίφωνο της Ακολουθίας των Αγίων Παθών). Πώς υφίσταται μία τέτοια αγνωμοσύνη;

Ω, εάν το έργο αυτό είχε συμβεί μόνο τότε! Οι χριστιανοί όμως επί δύο χιλιάδες τώρα χρόνια κτυπούν το θείο Πρόσωπο του μεγάλου μας Ευεργέτη και Αυτός μας αντικρύζει με λύπη και απορία.

Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†) - Η προσευχή μάς πλησιάζει στο Θεό;

 

Αν κάθε αρετή μας βοηθάει να δούμε το Θεό, μία από αυτές μας βοηθάει κατά τρόπο εξαιρετικό, και αυτή είναι η προσευχή. Όπως μεταξύ δύο προσώπων ο διάλογος δημιουργεί το πιο μεγάλο πλησίασμα, έτσι και η προσευχή, η συνομιλία του ανθρώπου με το Θεό, μας τοποθετεί σε άμεσο και μεγαλύτερο πλησίασμα του Θεού. Γι’ αυτό η Εκκλησία πλημμύρισε με προσευχές ένα τόσο μεγάλο μέρος της χριστιανικής ζωής, γι’ αυτό μας προτρέπει να προσευχόμαστε ακατάπαυστα, ώστε κάθε άνθρωπος να γίνει ένας άνθρωπος προσευχής, δηλαδή ένας άνθρωπος που δεν προσεύχεται μόνον όταν προσεύχεται, κατά την έκφραση του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος, αλλά ολόκληρη η ζωή του είναι προσευχή.

Πώς πρέπει να γίνεται η αληθινά αδιάλειπτη προσευχή μάς το είπαν μ’ ένα πλήθος διδασκαλιών οι μεγάλοι άνθρωποι της προσευχής. Σταματώ μόνο στο σύντομο και πολύ περιεκτικό ορισμό του αγίου Μαξίμου: «Έχει αδιάλειπτη προσευχή αυτός που ο νους του είναι προσηλωμένος με πολλή ευλάβεια και πόθο στο Θεό και με την ελπίδα κρέμεται από Εκείνον και εμπιστεύεται Εκείνον σ’ ό,τι κάνει και σ’ ό,τι του συμβαίνει».

Όταν ο Alain Durel συνάντησε τον Γέροντα Πετρώνιο Προδρομίτη

Πολλά είχα ακούσει για τον πατέρα Πετρώνιο, τον ηγούμενο της Ρουμανικής Σκήτης του Προδρόμου.

Έτσι αποφάσισα να πάω διά θαλάσσης μέχρι τη Μεγίστη Λαύρα και από κει να συνεχίσω με τα πόδια. 

Εκείνη την όμορφη φθινοπωρινή μέρα, στα πλάγια του μονοπατιού οι μουριές και οι κουμαριές έγερναν γεμάτες καρπό, αλλά και οι βελανιδιές και τα πεύκα, λουσμένα στο φως, έλαμπαν με μια βαθιά και μυστηριώδη χαρά. 

Την ίδια κιόλας μέρα, μπόρεσα να μιλήσω με τον Πετρώνιο, άνθρωπο πολύ προχωρημένης ηλικίας, με αριστοκρατικό παράστημα.