Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ(:Όταν λοιπόν ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας τις ημέρες του βασιλιά Ηρώδη, ιδού σοφοί αστρονόμοι από τα μέρη της ανατολής ήλθαν στα Ιεροσόλυμα και άρχισαν να ρωτούν: ‘’Πού είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων που τώρα τελευταία γεννήθηκε; Διότι είδαμε το αστέρι Του να ανατέλλει και να δίνει έτσι την είδηση για τη γέννηση του νέου βασιλιά και ήρθαμε να Τον προσκυνήσουμε’’)» [Ματθ.2,1-3].

     Μας χρειάζεται, αδελφοί μου, πολλή αγρυπνία, πολλές προσευχές, ώστε να μπορέσουμε να εξετάσουμε ικανοποιητικά αυτό το χωρίο και να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι μάγοι και από πού ήλθαν και πώς και ποιος τους έπεισε και τι ήταν αυτό το αστέρι. Καλύτερα όμως, εάν θέλετε, ας αναφέρουμε πρώτα όσα λέγουν οι εχθροί της αλήθειας· διότι Του επιτέθηκε με τόση σφοδρότητα ο διάβολος, ώστε τόλμησε να εξοπλίσει αυτούς και από το χωρίο τούτο εναντίον των λόγων της αληθείας. Τι λέγουν λοιπόν; Ισχυρίζονται τάχα το εξής: «Ιδού, το γεγονός ότι φάνηκε αστέρι και όταν γεννήθηκε ο Χριστός, μαρτυρεί ότι η αστρολογία γνωρίζει την αλήθεια». Αφού γεννήθηκε λοιπόν κατά τα αστρολογικά δεδομένα, πώς απέδειξε την αστρολογία ανάξια λόγου, πώς κατήργησε την πίστη στην μοίρα, πώς αποστόμωσε τους δαίμονες, πώς εξαφάνισε την πλάνη και εξουδετέρωσε κάθε είδους μαγεία;

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ [:Ματθ. 2,13-23]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ [:Ματθ. 2,13-23]

«Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρῳ, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων (:Τότε ὁ Ἡρώδης, ὅταν εἶδε ὅτι οἱ μάγοι τὸν ἐξαπάτησαν καὶ τὸν ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε λοιπὸν στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ ἦσαν στὴ Βηθλεὲμ καὶ σὲ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ τὰ σύνορά της, ἀπὸ ἡλικία δύο ἐτῶν καὶ κάτω, σύμφωνα μὲ τὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἐξακρίβωσε ἀπὸ τοὺς μάγους)» [Ματθ. 2,13].

Τότε που λέγαμε εμείς τα κάλαντα – Θυμάσαι;

Παραμονή Χριστουγέννων (ἤ Πρωτοχρονιάς).

Ξύπνημα από τις 6. Ντυνόμασταν ζεστά.

Φοράγαμε τα σκουφάκια που μας είχε πλέξει η μάνα μας με τεράστιες φούντες στην κορυφή και αφού πίναμε γρήγορα-γρήγορα το Νουνού φεύγαμε για τα κάλαντα.

Θέλαμε να είμαστε από τις πρώτες που θα χτύπαγαν το κουδούνι.

Ναι, κινδυνεύαμε να μην μας ανοίξουν πρωί-πρωί, όμως αν, θα ήμασταν εμείς που θα κάναμε το ποδαρικό και θα παίρναμε επαξίως τον καλύτερο μπουναμά.

Συνήθως, η εμπειρία μας είχε δείξει, δηλαδή, ότι όλοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, άνοιγαν διάπλατα την πόρτα τους για να «τα πούμε».

Τότε, δεν υπήρχε φόβος.

Οι πόρτες ήταν ξεκλείδωτες κι όλοι σε καλωσόριζαν στο σπιτικό τους.

Η υποδοχή ήταν ίδια σε όλα τα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα.

Μας έβαζαν στο σαλόνι τους, έτσι για το καλό.

Για να ακουστούν οι παιδικές φωνούλες και να πλημμυρίσουν οι τοίχοι από χαρά.

Αυτή η χαρά θα συνόδευε την καινούργια χρόνια και θα κράταγε μέχρι τον επόμενο χρόνο που πάλι θα χτύπαγε το κουδούνι και κάποια παιδιά θα έλεγαν τα κάλαντα με τον δικό τους τρόπο.

Αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου

        ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

      Τα γεγονότα εκείνα που αποτελούσαν στο παρελθόν αντικείμενο αγωνιώδους στοχασμού για τους πατριάρχες, και οι προφήτες τα προφήτευαν, και οι ευσεβείς επιθυμούσαν να τα δουν, επαληθεύτηκαν και πραγματοποιήθηκαν σήμερα: ο Θεός «ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη(:παρουσιάστηκε στη γη με ανθρώπινο σώμα και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους)»[Βαρούχ,3,38]. Ας χαιρόμαστε, λοιπόν, και ας πανηγυρίζουμε με αγαλλίαση, αγαπητοί μου. Γιατί, αν ο Ιωάννης (ο Πρόδρομος) που βρισκόταν στην κοιλιά της μητέρας του, ανασκίρτησε όταν η Μαρία επισκέφτηκε την Ελισάβετ, πολύ περισσότερο εμείς, που είδαμε όχι τη Μαρία, αλλά τον ίδιο τον Σωτήρα μας που γεννήθηκε σήμερα, πρέπει να σκιρτάμε και να πανηγυρίζουμε, να νιώθουμε θαυμασμό και κατάπληξη για την ασύλληπτη οικονομία του Θεού που υπερβαίνει κάθε ανθρώπινο λογισμό. Γιατί σκέψου, πόσο σπουδαίο είναι να βλέπεις τον ήλιο να κατεβαίνει απ᾿ τον ουρανό και να βαδίζει πάνω στη γη, και από εκεί να στέλνει τις ακτίνες Του σε όλα τα δημιουργήματα.

Λάμπρος Σκόντζος: Εἴγηρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀποτελεῖ τὴν ὕψιστη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἀποτελεῖ τὴν τελειότατη ἔκφραση τῆς ἀγάπης Του γιὰ τὸ πλανεμένο πλάσμα Του. Φανερώνει περίτρανα τὴν προαιώνια βουλὴ Του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῆς τάξεως στὴ δημιουργία Του.
 

Ἡ εἴσοδος τοῦ ἄναρχου καὶ ἄκτιστου Θεοῦ στὸν κτιστὸ χρόνο καὶ χῶρο εἶναι τὸ μεγαλύτερο θαῦμα τῆς ἱστορίας καὶ συνάμα τὸ ἔσχατο «σκάνδαλο» τῶν ἀπίστων, οἱ ὁποῖοι δὲ μποροῦν νὰ διανοηθοῦν ἀνθρωποποίηση τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο δὲ μποροῦν νὰ διανοηθοῦν κανένα σωτῆρα καὶ λυτρωτὴ τοῦ κόσμου, διότι δὲ δέχονται καμιὰ ἔκπτωση ἀπὸ καμιὰ αὐθεντικότητα. Θεωροῦν τὴν καταφανῆ ἀνθρώπινη κακοδαιμονία ὡς «φυσικὴ» καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπορρίπτουν τὸν ἐνανθρωπήσαντα Λόγο ὡς σωτῆρα τοῦ κόσμου. Σὲ αὐτὴ τὴ συλλογιστικὴ ἑστιάζεται τὸ διαχρονικὸ δρᾶμα τοῦ πεσόντος στὴν ἁμαρτία ἀνθρώπου.

Aγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου «Πρός τε Ἰουδαίους καὶ Ἓλληνας ἀπόδειξις ὅτι ἐστὶ Θεὸς ὁ Χριστός ἐκ τῶν παρά τοῖς προφήταις πολλαχοῦ περί αὐτοῦ εἰρημένων»

Aγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου

       «Πρός τε Ἰουδαίους καὶ Ἓλληνας ἀπόδειξις ὅτι ἐστὶ Θεὸς ὁ Χριστός 

                  ἐκ τῶν παρά τοῖς προφήταις πολλαχοῦ περί αὐτοῦ εἰρημένων» 

   (:κατά Ιουδαίων και εθνικών, απόδειξη ότι ο Χριστός είναι Θεός, με βάση όσα είπαν οι προφήτες γι’ Αυτόν σε πολλά σημεία των βιβλίων τους)

[επιλεγμένο απόσπασμα της ομιλίας όπου κατατίθενται προφητικές προρρήσεις για την Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού]

Εις την δεύτερην ημέραν των Χριστουγέννων: Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΘΕΑΤΑΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ» [26-12-2000] (Β΄ έκδοσις)

Εις την δεύτερην ημέραν των Χριστουγέννων

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                  με θέμα:

  «ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΘΕΑΤΑΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ»

                               [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-12-2000]

                                                                                                                   (Β΄ έκδοσις)

    Η αγάπη του Θεού μάς έφερε τον εαυτό Του ανάμεσά μας, αγαπητοί μου. Μας το είχε υποσχεθεί εις τον Παράδεισον εκείνο το μοιραίο δειλινό, όταν οι Πρωτόπλαστοι αναχωρούσαν από αυτόν. Και εκείνη η υπόσχεσις ήταν η κρυφή ελπίδα ότι μια μέρα τα πράγματα θα άλλαζαν. Είχε πει τότε ο Θεός εις τους Πρωτοπλάστους: «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν». Δηλαδή, με απλά λόγια, αποτεινόμενος προς την Εύα λέγει ότι «θα βάλω έχθρα ανάμεσα εις το σπέρμα το δικό σου και εις το σπέρμα του διαβόλου». Βέβαια, ο διάβολος δεν έχει σπέρμα, αλλά, εννοείται, το πράγμα τίθεται, το πώς θα ενεργήσει ο διάβολος- ο διάβολος είναι ένας, ε; Και οι δαίμονες. Και δεύτερον, όταν αναφέρεται εις το σπέρμα της γυναικός κάνει εντύπωση ότι δεν αναφέρεται εις τον άντρα ο Θεός, αλλά αναφέρεται εις τη γυναίκα. Η γυναίκα δεν έχει σπέρμα, αλλά εδώ υπάρχει ένας σαφής υπαινιγμός ότι εκείνος ο οποίος θα ήρχετο από τη γυναίκα, θα ήτο εκ Παρθένου. Όπως εκ παρθένου ήταν ο Αδάμ, από πού; Ποιαν παρθένον; Από την παρθένον γη.

Χριστούγεννα στο Λένινγκραντ 1979 - Χριστούγεννα στην Αθήνα 2020 (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

Σπούδαζα μεταπτυχιακό μέ υποτροφία στο τότε Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη), κατά τα έτη 1977-1980. Η ζωή εκεί κυλούσε με όλα τα συμπαρομαρτούντα του Σοβιετικού καθεστώτος.

Αυστηρό πρόγραμμα σπουδών, περιορισμός κινήσεων, απαγόρευση κυκλοφορίας απ’  τις 11 μέχρι τις πρωϊνές ώρες και καθόλου τρόπους διασκέδασης από αυτόν που ξέραμε στην πατρίδα μας. Συναυλίες, εκδρομές, διαλέξεις, βιβλιοθήκες ήταν τα μοναδικά που γέμιζαν την μοναξιά μας.

Η φοιτητική μας εστία ήταν ένα σταλινικό κτίριο με πολλές φθορές, μύριζε κλεισούρα και μούχλα. Οι συγκάτοικοι μου ήταν δύο πολύ καλά παιδιά, τυπικές φιγούρες του τόπου, ως προς το ύψος, το χρώμα, τη σοβαρότητα και τη νοοτροπία.

Βέβαια τα βήματα και τα λόγια μου ήταν πολύ μετρημένα και προσεκτικά καθότι τα «καλά παιδιά του συστήματος»  ήταν οι κατάσκοποι, καταδότες, συνωμότες. Επίσης πολύν δύσκολο είναι να μιλάς με ανθρώπους άλλης νοοτροπίας, χαρακτήρα, εμπειριών.

Τά Χριστούγεννα τοῦ ἀσκητή (Μία ανέκδοτη συγκλονιστική Αγιορείτικη ιστορία)

Θεόκλητος μοναχός Διονυσιάτης (1916-2006)  

(Φωτογραφία: Σπύρος Λουλακάκης, 1955) 

http://athosprosopography.blogspot.gr

 

Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π. Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν  ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν  Ἁγιορείτη Μοναχὸ π. Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος  καὶ νοσταλγία  πρὶν λίγες ἡμέρες μᾶς τὴν μετέφερε.

  Ἀπὸ τὰ Happy Christmas  λοιπὸν τῶν «εὐτυχισμένων»  ἀνθρώπων  ἂς ταξιδεύσει φέτος ὁ λογισμός μας στ’ Ἅγιονορος, ἐκεῖ στὰ φρικτὰ Καρούλια, μὲ τοὺς ξυπόλυτους ἀσκητᾶς  καὶ σὲ ὅσα μᾶς ἐξομολογιέται μὲ συγκλονισμὸ ὁ ἁγιασμένος καὶ σοφός μας π. Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης.

Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Οἱ τρεῖς γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν»
(Mατθ. 1,18)

ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος μᾶς ἀξίωσε ν᾿ ἀκούσουμε τὸ «Χριστὸς γεννᾶται…». Ἂς προσπαθήσουμε κ᾿ ἐμεῖς νὰ πλησιάσουμε τὸ μέγα μυστήριο τῆς Γεννήσεως.

* * *

Ὁ ὀφθαλμὸς τῆς πίστεως διακρίνει τρεῖς γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ.

―Τρεῖς γεννήσεις; Μὰ μία εἶνε ἡ γέννησις.

Καὶ ὅμως, ἀδελφοί· τρεῖς εἶνε οἱ γεννήσεις, ποὺ περικλείει τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας. Τὴν πρώτη σαλπίζει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, τὴν δευτέρα ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, καὶ τὴν τρίτη ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Φώτης Κόντογλου - Κατανυκτική Ειρήνη και ανεκλάλητη Χαρά!

Τότε ποὺ ἤμουνα σὲ μικρὴ ἡλικία, περνοῦσα μὲ τοὺς δικούς μου τὶς γιορτὲς ἀπάνω σ’ ἕνα θαλασσοδαρμένο βουνό, τὴν Ἁγιά–Παρασκευή.

 

     Τὶς περισσότερες ὧρες πήγαινα καὶ καθόμουνα μέσα στὴ μικρὴ εὐωδιασμένη ἐκκλησιά, ὄχι μοναχὰ κατὰ τὶς ἀκολουθίες, ἀλλὰ καὶ τὴν ὥρα ποὺ δὲν ἤτανε μέσα κανένας ἄλλος, παρεκτὸς ἀπὸ μένα. Διάβαζα τ’ ἀρχαῖα τροπάρια, καὶ βρισκόμουνα σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴ μεταδώσω στὸν ἄλλον. 

Μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου: Απαντήσεις επί αποριών ανδρών- γυναικών

Μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                       Απαντήσεις επί αποριών ανδρών- γυναικών

Απορία 251^η:

«Πώς κατέληξαν και με ποιον τρόπο οι Πατέρες υπελόγισαν ότι η Γέννησις του Χριστού έγινε την 25^η Δεκεμβρίου και η Βάπτισή Του την 6^η Ιανουαρίου;»

      Μάλιστα. Προσέξτε. Καταρχάς να μιλήσω από το τελευταίο σημείον, με την 25^η που γιορτάζουμε την Γέννησιν, του Δεκεμβρίου και την 6^η Ιανουαρίου που γιορτάζομε την Βάπτισιν του Χριστού. Φυσικά, πότε ο Χριστός εβαπτίσθη δεν το γνωρίζομε. Αναμφισβήτητα. Είναι όμως στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας να κάνει τις γιορτές της. Αν μεν έχει κάποιους λόγους που να στηρίζεται στον χρόνο, στον χρόνο που ορίζεται· αν όχι, τότε εκείνη κρίνει πώς θα τοποθετήσει τις γιορτές. Έτσι έχει ένα κύκλο εορτών. Προσέξτε τι είπα. Κύκλο εορτών· που αρχίζομε με την Γέννηση και καταλήγομε στα Θεοφάνεια.

«Ότι η αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών». Η θεία ελεημοσύνη.. (θαυμαστό περιστατικό Χριστούγεννα του 1987)

«Ότι η αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών»...

''Η θεία ελεημοσύνη''...

Ένα θαυμαστό περιστατικό που συνέβη τα

Χριστούγεννα του 1987.

Δεκέμβριος του '87... Περπατά στο δρόμο ένας χριστιανός. Έξω από μια εκκλησία ένας ζητιάνος σχεδόν γυμνός, παραμονές των εορτών, χειμώνας, σαρακοστή Χριστουγέννων είπαμε, το κρύο τσουχτερό, κρυώνει...

Τον βλέπει ο χριστιανός, τον λυπάται, βγάζει από πάνω του το μάλλινο χοντρό σακάκι και το βάζει στο ζητιάνο. Ευχαριστώ του λέει εκείνος και απλώνει ο ζητιάνος το χέρι και του δίδει ένα κομμάτι αντίδωρο τυλιγμένο σ’ ένα χαρτί.

Το πήρε γεμάτος απορία και όπως ήταν νηστικός το έφαγε...

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Γαλ. 4,4-7] ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ [ἀπόδοση στήν ἁπλή ἑλληνική: ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης]

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Γαλ. 4,4-7]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

[ἀπόδοση στὴν ἁπλὴ ἑλληνική: ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης]

«Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν ὑἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν (:ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπὸ γυναῖκα καὶ ὑποτάχθηκε στὸν μωσαϊκὸ νόμο, προκειμένου νὰ ἐξαγοράσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένοι στὴν κατάρα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ)» [Γαλ. 4,4-5].

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [Υπομνηματισμός των χωρίων Λουκά 2,1-11]

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

     ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

              [Υπομνηματισμός των χωρίων Λουκά 2,1-11]

   «Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν(:Τις ημέρες εκείνες μετά τη γέννηση του Ιωάννη εκδόθηκε από τον Καίσαρα Αύγουστο διάταγμα να εγγραφούν στους δημόσιους φορολογικούς καταλόγους όλοι οι κάτοικοι του κόσμου που βρίσκονταν κάτω από την κυριαρχία των Ρωμαίων. Η απογραφή αυτή ήταν η πρώτη που έγινε στην Ιουδαία, την εποχή που ηγεμόνας της Συρίας ήταν ο Κυρήνιος (και διακρίνεται έτσι από τη δεύτερη απογραφή, την οποία έκανε αργότερα πάλι ο ίδιος). Και όλοι πήγαιναν να εγγραφούν στους φορολογικούς καταλόγους, καθένας στην πόλη από την οποία καταγόταν η οικογένειά του)»[Λουκά 2, 1-3]

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Ματθ. 2,1-12] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ» [25-12-2000] (Β΄ ἔκδοσις)

 

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Ματθ. 2,1-12]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 25-12-2000]

(Β΄ ἔκδοσις)

Ὅταν ὁ Θεὸς Λόγος, ἀγαπητοί μου, ἐδημιούργει τὸ σύμπαν, ὅρισε μιὰ χρονικὴ στιγμὴ ποὺ θὰ τὸ ἐπεσκέπτετο ὁ Ἴδιος ἐμφανῶς. Καὶ αὐτὴ ἡ μεγάλη ἐπίσκεψις εἶναι ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ Λόγου. Καὶ ἡ παρουσία Του στὴ γῆ τὴν κατέστησε τὴ γῆ μας τὸ κέντρον τοῦ κτιστοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Εἶναι τὸ πιὸ μεγάλο γεγονὸς στὸν ὁρατὸν καὶ εἰς τὸν ἀόρατον κτιστὸν κόσμον, μπροστὰ στὸν ὁποῖο ἔμεινε ἔκπληκτος καὶ αὐτὸς ἀκόμη ὁ ἀγγελικὸς κόσμος. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐκπληκτικὰ ἔγιναν μέσα στὴν ἡσυχία μιᾶς νύκτας. Ἄν ὁ Θεὸς εἶπε στὴν ἔναρξη τῆς Δημιουργίας Του: «Γενηθήτω φῶς» -καὶ «ἐγένετο φῶς»-, ὅμως εἰς τὸ σκότος τῶν βουλῶν Του ὑπῆρχε ἡ μεγάλη πρόθεσις τῆς Ἐνανθρωπήσεως.

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Γαλ. 4,4-7] ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Γαλ. 4,4-7]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

«Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν ὑἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν (:Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπὸ γυναῖκα καὶ ὑποτάχθηκε στὸν μωσαϊκὸ νόμο, προκειμένου νὰ ἐξαγοράσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένοι στὴν κατάρα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ)» [Γαλ. 4,4-5].

______________________________

«τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου»:

Λάμπρος Σκόντζος: Ἡ πανανθρώπινη προσμονή τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀποτελεῖ τὸ μέγιστο γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Ἕνα γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἄλλαξε κυριολεκτικὰ τὴ ροὴ τῶν ἱστορικῶν πραγμάτων καὶ τὸ ὁποῖο χώρισε τὴν ἀνθρώπινη ἱστορία στὰ δύο, σὲ πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου ἀποτελεῖ τὸ σημεῖο μηδέν, σηματοδοτῶντας τὴν ὁριστικὴ δύση τοῦ παλιοῦ κόσμου, τοῦ πεπαλαιωμένου, τοῦ παρηκμασμένου καὶ τὴν ἀνατολὴ τοῦ νέου, τοῦ ἀνακαινισμένου, τοῦ ἔχοντος δυναμικὴ καὶ προοπτική.
 

Δὲν χώρισε μόνο τὴν ἱστορία, ἀλλὰ σηματοδότησε καὶ τὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, διὰ τῆς Θείας Ἐνανθρωπίσεως, διακρίνεται στὸν παλαιό, τὸν πτωτικό, τὸν ὑποδουλωμένο στὸ διάβολο, τὸν ἐργάτη τῆς ἁμαρτίας καὶ ὑποκείμενο στὸ θάνατο ἄνθρωπο καὶ στὸν νέο, τὸν ἀναγεννημένο, τὸν ἀπελεύθερο, τὸν ἐλπιδοφόρο καὶ ἀπολυτρωμένο. Τὸ σημαντικὸ εἶναι πὼς ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε νὰ σώσει μιὰ συγκεκριμένη ὁμάδα ἀνθρώπων, ἕναν λαό, ἕνα ἔθνος, ἀλλὰ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἦρθε νὰ λυτρώσει «παγγενὴ τὸν Ἀδάμ», ὅπως ἀναφέρουν οἱ Πατέρες. Ἦρθε νὰ ἀνακαινίσει καὶ νὰ ἀπολυτρώσει ὅλα τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα, ὅλων τῶν ἐθνῶν, ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ νὰ τὰ ἑνώσει μέ το Θεό. Ἐτοῦτο ἀναφέρεται στὴν καταπληκτικὴ προφητεία τοῦ πατριάρχη Ἰακώβ, πὼς ὁ μελλοντικὸς σωτῆρας καὶ λυτρωτὴς θὰ εἶναι ἡ «προσδοκία τῶν ἐθνῶν»: «οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἐὰν ἔλθη τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ, καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (Γέν. 49,10). Θὰ εἶναι ἡ προσμονὴ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἐθνῶν, εἰς πεῖσμα κάποιων, οἱ ὁποῖοι Τὸν περίμεναν δικό τους, «ἐθνικὸ σωτῆρα», ὁ ὁποῖος θὰ ἱκανοποιοῦσε τὰ μικροεθνικιστικά τους ὄνειρα καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν Τὸν ἀναγνώρισαν καὶ τὸν περιμένουν ἀκόμα!

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Γαλ. 4,4-7] EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Γαλ. 4,4-7]

EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,  ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν ὑἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ᾿ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ (:Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπὸ γυναῖκα καὶ ὑποτάχθηκε στὸν μωσαϊκὸ νόμο προκειμένου νὰ ἐξαγοράσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένοι στὴν κατάρα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ. Ναί. Δὲν εἶστε πλέον δοῦλοι ἀλλὰ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδὴ εἶστε υἱοὶ τοῦ ἐπουρανίου Πατρός, γι᾿ αὐτὸ ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὶς καρδιές σας τὸ Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ Του, τὸ ὁποῖο σᾶς δίνει τὴν πληροφορία καὶ τὴν παρρησία νὰ ἀπευθύνεστε στὸν Θεὸ μὲ τὴν κραυγὴ καὶ τὴν ἐπίκληση: Ἀββᾶ, δηλαδὴ Πατέρα. Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μὲ ὅλα αὐτά, ἐσὺ ποὺ πίστεψες στὸν Χριστὸ δὲν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλὰ εἶσαι κατὰ χάριν υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν λοιπὸν εἶσαι υἱός, εἶσαι συγχρόνως καὶ κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Καὶ γίνεσαι κληρονόμος διαμέσου τοῦ Χριστοῦ)» [Γαλ. 4,4-7].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ματθ. 1,21] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡ;» [20-12-1987] (Β187)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ματθ. 1,21]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡ;»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 20-12-1987]

(Β187)

Τὸ μήνυμα, ἀγαπητοί μου, τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ πρὸς τὸν ἀποροῦντα Ἰωσὴφ περὶ τῆς Μαρίας τῆς μνηστῆς του ἦτο: «Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν ἁγίου. Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».

Τὸ μήνυμα αὐτό, ἀγαπητοί μου, τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ πρὸς τὸν Ἰωσὴφ ἦταν θεμελιακό. «Αὐτὸς», λέγει, «σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». «Σώσει». Θὰ εἶναι Σωτῆρας. «Σώσει». Ἤ, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἄγγελος εἶπε στοὺς ποιμένας, ὅπως μᾶς περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅτι «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ». Σωτήρ! Καὶ ἐτέχθῃ αὐτὸς ὁ Σωτὴρ σήμερον.