ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Μιὰ ἀπὸ τίς συκοφαντίες τῶν μαινόμενων εἰδωλολατρῶν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας στὰ πρωτοχριστιανικὰ χρόνια ἦταν ὅτι ἀπαρτίζονταν αὐτὴ ἀπὸ ἀγραμμάτους καὶ ἄσημους ἀνθρώπους. Ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ἦταν ἡ θρησκεία τοῦ ἀπαίδευτου ὄχλου καὶ τῶν δούλων. Ἀλλὰ ἡ παρουσία σπουδαίων ἐκκλησιαστικῶν προσωπικοτήτων τοὺς ἀποστόμωσε. Μιὰ ἀπὸ τίς κορυφαῖες μορφὲς τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Φιλόσοφος καὶ Μάρτυς. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον μορφωμένους ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, ἐφάμιλλος ἢ καὶ ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς φιλοσόφους τῆς ἐποχῆς του.
Γεννήθηκε στὴν πόλη Φλαβία Νεάπολη τῆς Παλαιστίνης περὶ τὸ 110 μ. Χ. ἀπὸ γονεῖς ἕλληνες εἰδωλολάτρες. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Πρίσκιος Βάκχιος, ἐνῶ τῆς μητέρας του ἀγνοοῦμε τὸ ὄνομα. Μεγάλωσε ὡς εἰδωλολάτρης. Ἦταν προικισμένος μὲ ἐξαιρετικὰ χαρίσματα καὶ φιλομάθεια. Οἱ γονεῖς του φρόντισαν νὰ τοῦ παράσχουν ὑψηλὴ παιδεία. Σπούδασε φιλοσοφία στὶς ὀνομαστὲς σχολὲς τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Συρίας. Ἐμβάθυνε στὴν στωική, στὴν ἐπικούρεια, στὴν περιπατητικὴ καὶ στὴν πυθαγόρεια φιλοσοφία. Ἰδιαιτέρως ἀσχολήθηκε μὲ τίς ἀρχὲς τῆς ὀντολογίας τοῦ πλατωνισμοῦ. Τὸν ἀπασχολοῦσε ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, διότι ἐνωρὶς ἄρχισε νὰ διαπιστώνει πὼς οἱ ποικίλες δοξασίες καὶ πίστεις τῶν εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν τῆς ἐποχῆς του περὶ θείου ἦταν ὄχι μόνον ἀτελεῖς, ἀλλὰ καὶ ἀπαράδεκτες γιὰ μορφωμένους ἀνθρώπους. Ἄλλωστε βρισκόμαστε στὴν ἐποχή, ποὺ ἡ κατάρρευση τῆς εἰδωλολατρίας ἦταν ραγδαία.
