Ἅγιος Πορφύριος: «Νά ἀγαπᾶς τοὺς πειρασμούς. Νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ γιὰ τὸν πειρασμό σου».

 

Νἀ ἀγαπᾶς τοὺς πειρασμούς

Μόνο ἕνα νὰ προσέξεις, μὲ συμβούλεψε ὁ Παππούλης. Νὰ ξεκαθαρίζεις τὶς σκέψεις σου, ποὺ ἀπὸ τὴν πολλή σου εὐαισθησία πιέζεσαι καὶ θλίβεσαι.
Νὰ τὶς διώχνεις, νὰ μὴν παραμένουν. Νὰ ἀγαπᾶς τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται καὶ δὲ θὰ ταράζεσαι, οὔτε θὰ θλίβεσαι. Νὰ ἀγαπᾶς πολὺ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς τὸ ἴδιο. Νὰ ἀγαπᾶς πολὺ τὸν Γέροντα. Ἕνας Γέροντας, ἕνας Χριστός.

- Πῶς θὰ ἀγαπήσω τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς δυσκολίες;

- Εἶναι μεγάλη ἱστορία αὐτή. Ἔχει τοὺς τρόπους της.

Ο άγιος Πορφύριος για τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος

Σε μία από τις επισκέψεις μου στην Ελλάδα – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός – που πήγα να εξομολογηθώ στον γέροντα Πορφύριο, κρατούσε το βιβλίο του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος – τότε είχε βγη η έκδοση του βιβλίου από την Ι. Μ. Παρακλήτου που είχε την ερμηνεία και το κείμενο – και μου λέει:

– Βρε, παιδί μου, αυτό δεν μπορεί… εγώ το έχω δει ποιος άγγελος είχε πιάσει το χέρι του και έγραφε.

– Τι έγραφε, Γέροντα;

Και προσπαθούσε να βρη ο Γέροντας ένα κομμάτι που τον είχε ιδιαίτερα εντυπωσιάσει, αλλά κάτι εκείνη την στιγμή μας διέκοψε και δυστυχώς δεν το επισημάναμε εκείνο το σημείο και μας διέφυγε εκείνη η λεπτομέρεια. Μετά καταλάβαμε ότι αυτό το σημείο της “Κλίμακος” τον είχε εντυπωσιάσει, διότι είχε δει ότι Άγγελος Κυρίου κατεύθυνε το χέρι του αγίου Ιωάννου.

Από την επίσκεψη του αγίου Πορφυρίου στο Σινά

Τότε που ο άγιος Πορφύριος είχε έρθει στο Σινά – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός –, παραλίγο να είχαμε και ένα ατύχημα. Θέλησε ο Άγιος να πάη να προσκυνήση στα μέρη της Ραϊθού, όπου υπήρχαν εκεί και οι μάρτυρες οι εν Ραϊθώ αναιρεθέντες. 

 

Είχαμε ένα αυτοκίνητο με μια μικρή καρότσα και ήμασταν μπροστά τέσσερις. Οδηγούσα εγώ και δίπλα μου ήταν ο τότε δόκιμος νεαρός Γεώργιος, νυν π. Παύλος, και πίσω ήταν ο π. Φώτιος με τον γέροντα Πορφύριο. Τότε ο δρόμος ήταν χωματόδρομος και το αυτοκίνητο χοροπηδούσε πάνω στην άμμο, η οποία είχε φαγωθή και είχε βγη από κάτω πιο στερεό έδαφος. 

Ἅγιος Πορφύριος: Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ᾿ τους ανθρώπους

Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά.
Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους… Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση.
Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνας προετοιμάζει ν’ αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό.

Ο άγιος Πορφύριος μεταδίδει τη θεία Χάρη

Μαρτυρία ανωνύμου:

Ο άγιος Πορφύριος σου έδινε την εντύπωση ότι θα ζήση πολλά χρόνια ακόμα, διότι φύτευε δέντρα, ενδιαφερόταν για τα πάντα. Καθόταν μία μέρα όρθιος στο γιαπί χωρίς το σκουφί, καλοκαίρι, με τον κόκκινο μεγάλο παπαγάλο στα χέρια και τον πρόσεχε σαν να έχη κάποιο μωρό. Στα καταγάλανα μάτια του έβλεπες όλον τον ουρανό κι όλη την θάλασσα μέσα τους, ένα χρώμα σαν ανοιξιάτικο πρωινό· ήταν περίπου 9 η ώρα το πρωί. Έδινε οδηγίες από ψηλά στα παιδιά πού να φυτέψουν τα δέντρα.

Κάποτε πριν τα Χριστούγεννα του 1985, ο π. Φώτιος στα Καλίσσια μου είπε να διανυκτερεύσω στην Μονή Παρακλήτου. Κάνω υπακοή και όλη την νύχτα προσευχόμουνα στον Γέροντα, που θα πήγαινα την επομένη να με βοηθήση. Μετά την ακολουθία και τον καφέ πήγα με τα πόδια. Μόλις μπήκα στο κελλί του σαν να με περίμενε.

Ο άγιος Πορφύριος «έβλεπε κι όταν δεν έβλεπε»

Διηγείται ο Δ. Σ., υπάλληλος ΔΕΗ: «Επισκεπτόμουν τον Γέροντα Πορφύριο και είχα πνευματική επικοινωνία μαζί του. Με την απλότητα, την αγάπη και την ταπείνωση που διέθετε, ένοιωθες κοντά του μια αύρα γλυκειά, ηρεμίας, γαλήνης πνευματικής που σε έκανε να μην θέλης να τον αποχωριστής, ακόμα και να μην σου μιλούσε. Μου έφτανε να τον βλέπω.

» Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα – ήμουν τότε νέος – και είχα πολλούς πονοκεφάλους χωρίς να υπάρχη ιατρικώς παθολογική αιτία. Επειδή μου άρεσε το καλό ντύσιμο και το φρόντιζα ιδιαίτερα στα νειάτα μου, μου είχε κολλήσει μια ιδέα ότι με ματιάζανε οι γυναίκες και γι’ αυτό είχα μονίμως πονοκέφαλο. Όταν λοιπόν πρωτοπήγα στον Άγιο Γέροντα, μου έρριξε μία ιλαρή ματιά με ‘κείνο το γαλάζιο του βλέμμα και υπομειδιώντας, μου είπε: “Εσύ είσαι που από το καλό ντύσιμο σε ματιάζουν οι γυναίκες και έχεις πονοκέφαλο;”. Εγώ τα έχασα προς στιγμήν, αλλά αμέσως ο Γέροντας συνέχισε: “Δεν είναι από αυτό, βγάλτην αυτήν την ιδέα. Να ξέρης ότι ο πονοκέφαλος μπορεί να δημιουργήται από τρεις αιτίες· ή από το πολύ φαγητό, είτε αν το στομάχι είναι πολλές ώρες άδειο, είτε από έντονο στρες”.

Αγιος Πορφύριος: Στο άγχος ζητάμε βοήθεια από τον Θεό

Μόλις είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου – διηγείται ο κ. Ιωάννης Μακρυγιάννης –, αμέσως βρήκα εργασία, και μάλιστα μου δώσανε πολύ υπεύθυνη θέση από την πρώτη στιγμή και σε λίγο θα γινόμουν προϊστάμενος. Είχα τρομερό άγχος για να μπορέσω να μάθω σε λίγο διάστημα τόσα πολλά πράγματα.

Πήγα στο κελλί του Γέροντα Πορφυρίου για πρώτη φορά. Ο Γέροντας ήταν τυφλός και πάρα πολύ άρρωστος. Δεν μπορούσε ούτε να μιλήση. Έπρεπε να μπούμε βιαστικά, να πάρουμε την ευχή του και να φύγουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου, μόλις πήρα την ευχή του, γύρισε προς το μέρος μου, με κοίταξε, αν και τυφλός και μου είπε: «Όταν έχουμε άγχος, τι κάνουμε; Σηκώνουμε τα χέρια μας και ζητάμε βοήθεια από τον Θεό. Το άγχος κάνει πολύ κακό, παθαίνεις καρκίνο, καρδιά…». Με σταύρωσε και έφυγα.

Άγιος Πορφύριος: να έχετε καλούς λογισμούς

Ένα χαρακτηριστικό του Αγίου Πορφυρίου – διηγείται ο π. Γεώργιος Καλαντζής, Εφημέριος Αγίου Γερασίμου Ιλισίων – ήταν οι θεραπείες ασθενειών, κυρίως δια της προσευχής, αλλ’ ακόμα και με δήθεν μάλωμα, ακόμα και με δήθεν ξυλοδαρμό. Χαρακτηριστικά είναι δύο παραδείγματα: Πήγε μία κοπέλλα που είχε πολλή ακμή στο πρόσωπό της, είχε σπυριά, και αισθανόταν πολύ άσχημα, ήταν απελπισμένη, οπότε ο Γέροντας της δίνει μία στο ένα μάγουλο και της λέει «άντε φύγε από εδώ που απελπίζεσαι· δεν ντρέπεσαι; με τα χαζά σπυριά σου απελπίζεσαι; άντε τώρα στο καλό…, στο καλό…». Την έδιωξε και φεύγοντας παρατήρησε η κοπέλλα ότι από εκεί που είχε φάει το σκαμπίλι είχαν φύγει τα σπυριά. Γυρίζει πίσω και λέει «Γέροντα, έτσι και έτσι…». «Βρε, φύγε από εδώ». Της δίνει μία και από την άλλη πλευρά και θεραπεύτηκε και από αυτήν.

Ἅγιος Πορφύριος: Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ᾿ τους ανθρώπους

Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά.
Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους… Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση.
Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνας προετοιμάζει ν’ αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό.

Το φωτοστέφανο του αγίου Πορφυρίου

«Ήμασταν παντρεμένοι 4-5 χρόνια, αλλά δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε παιδιά. Η στενοχώρια σιγά-σιγά έφερε γκρίνια και πολλά νεύρα μέσα στο σπίτι μας.

»Αρχίσαμε να πηγαίνουμε σε γιατρούς και να κάνουμε διάφορες εξετάσεις και οι δυό μας, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

»Ο σύζυγός μου ο Χρήστος είναι φορτηγατζής και απουσίαζε όλη μέρα με τα δρομολόγια που κάνει. Η πεθερά μου είναι πολύ κοντά στην Εκκλησία, είναι θρησκευόμενη γυναίκα και γνώριζε τα Μοναστήρια και τους Πνευματικούς.

Το ασκητήριο του Αγίου Πορφυρίου στην Αχλαδερή Ευβοίας

Σε μία περίοδο – διηγείται ο π. Γεώργιος Καλαντζής, Εφημέριος Αγίου Γερασίμου Ιλισίων – τον χάσαμε τον Γέροντα Πορφύριο καμμιά εικοσαριά μέρες. Είχε προηγηθή μία κουβέντα που κάναμε και μου έλεγε «βρε συ, εγώ θέλω να φύγω, θέλω να πάω στην μετάνοιά μου και εκεί να πεθάνω, εκεί να κοιμηθώ, εκεί να τελειώσω, μην πης τίποτα, γιατί αυτοί εδώ δεν θα με αφήσουν να φύγω».

Έπειτα από αυτήν την κουβέντα, ύστερα από λίγο καιρό ο Γέροντας χάθηκε καμμιά εικοσαριά μέρες. Φοβήθηκα μήπως πήγε στο Άγιον Όρος, ρώτησα, μου είπαν “όχι”. Φοβήθηκα μην φύγη κρυφά και δεν τον δούμε. Έψαξα με τον π. Σάββα, τον συνεφημέριό μου, λαϊκός αυτός τότε. Όταν τον είχα ρωτήσει «πού είσαι Γέροντα;», μου λέει «είμαι από την Κάρυστο μέχρι την Λίμνη». Μου είπε όλη την Βόρεια Εύβοια, οπότε ψάχναμε με τον π. Σάββα, αλλά μου είχε πει και διάφορες ιστορίες και γεγονότα οπότε μου είχε εξάψει την φαντασία και είχα προσδιορίσει ότι θα είναι μία κάθετη από την γραμμή που οδεύει από Νότια Εύβοια έως Βόρεια αλλά προς το Αιγαίο, ότι κάπου θα χάνεται σ’ ένα χωματόδρομο.

Άγιος Πορφύριος: «Ποιες είναι οι τρεις αιτίες για τον πονοκέφαλο»

Είναι η βασκανία μέσα σε αυτές; Πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν από πονοκεφάλους, τους αποδίδουν σε βασκανία, δηλαδή σε αυτό που λέμε κοινώς «μάτιασμα».

Μπορεί όμως η βασκανία να προκαλέσει πονοκέφαλο;

Την απάντηση μάς δίνει ο άγιος Πορφύριος, ο οποίος είναι γνωστός για τις θαυμαστές ιατρικές διαγνώσεις που έκανε σε πάρα πολλούς ανθρώπους, αν και ο ίδιος φυσικά δεν είχε σπουδάσει γιατρός.

Αίσθηση της παρουσίας του αγίου Πορφυρίου

Μαρτυρία ανωνύμου:

Στην αρχή που συνάντησα τον γέροντα Πορφύριο, με ρώτησε: «Τον αγαπάς τον Χριστό;»

Όταν κάποτε τον ρώτησα «τι να κάνω για να σωθώ» μου είπε «ε, διάβασε τους Πατέρες της Εκκλησίας».

Άλλη φορά:

– Τι έφαγες σήμερα;

– Κρέας.

«Νόμιζα ότι θα συναντούσα ένα αφελές γεροντάκι…»

Ὅταν ἤμουν 20 χρόνων ἀγαπητέ μου καθηγητή, ἤμουν ἀναρχικός…

Εἶχα μακριά μαλλιά, εἶχα σκουλαρίκια, εἶχα τυραννήσει πνευματικούς ἀνθρώπους, τους δασκάλους μου…

Μέ ἔστειλαν σ’ ἕνα χριστιανικό οἰκοτροφεῖο και τό ἔκανα ἄνω-κάτω..!!!

Μία μέρα, μέ τήν προτροπή ἑνός θείου μου, ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ τόν πατέρα Πορφύριο…

Νόμιζα ὅτι θά συναντοῦσα ἕνα ἀφελές γεροντάκι, ἀλλά γρήγορα διαψεύστηκα…!!! Μόλις μέ εἶδε ὁ Γέροντάς μου εἶπε:

Το χάρισμα της μετακίνησης του αγίου Πορφυρίου

Με τον γέροντα Πορφύριο – διηγείται ο π. Γεώργιος Καλαντζής, Εφημέριος Αγίου Γερασίμου Ιλισίων – έζησα ένα περιστατικό που έχει σχέση με το πώς ανακάλυψε το νερό που υπάρχει στον Ωρωπό. Κάλεσαν ειδικούς εκεί για να βρουν πού έχει νερό και να κάνουν γεώτρηση. 

 

Τους έδειξε ένα μέρος και έκαναν την γεώτρηση σε μεγάλο βάθος, χωρίς να βρουν νερό, αλλ’ εκείνος επέμενε και τους έλεγε «προχωράτε ακόμα λίγο…, προχωράτε ακόμα λίγο…»· και όντως σε απίθανο βάθος βρήκαν νερό, το οποίο όντως ήταν καλό και πολύ νερό. 

 

Και αποκάλυψε σ’ εμένα τον ανάξιο λέγοντας: «Βρε, είχα κατέβει και το είχα δοκιμάσει σε εκατοντάδες μέτρα βάθος γης, είχα κατέβει και το δοκίμασα και είπα σε μια στιγμή να το μεταφέρω στις χούφτες μου να το δοκιμάσουν και οι άλλοι ότι είναι πολύ καλό νερό, αλλά φοβήθηκα ότι θα με θεωρήσουν για τρελλό και δεν το έκανα…». 

Άγιος Πορφύριος: «Αν δεν φύγεις από κει θα τρελαθείς»

«Όταν ήμουν στα νειάτα μου κατηχητής, είχα ένα κατηχητόπουλο που το έλεγαν Δημήτρη. Προερχόταν από χριστιανική οικογένεια και ήταν πολύ καλό παιδί και καλός χριστιανός. Τον αγαπούσα πολύ, αλλά είχε πολλές ανησυχίες πνευματικές.

»Τα χρόνια πέρασαν, τέλειωσα το Πανεπιστήμιο, παντρεύτηκα και έχασα τα ίχνη του. Κάποια μέρα γυρίζοντας από την δουλειά μου τον συνάντησα στο λεωφορείο. Χαρήκαμε και οι δύο πολύ. Τον ρώτησα με τι ασχολείται και μου είπε ότι σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο, στο 2ο ή 3ο έτος (δεν ενθυμούμαι καλά), και ότι ήταν οπαδός του γκουρού Μαχαράτσι και κάνει αυτοσυγκέντρωση και τα άλλα που κάνουν οπαδοί τέτοιων δοξασιών. Στενοχωρήθηκα πολύ και του πρότεινα να πάμε να συναντήσουμε τον γέροντα Πορφύριο (ήταν δεκαετία του ’80), αφού προηγουμένως του εξήγησα μερικά πράγματα γι’ αυτόν. Συμφώνησε, με τον όρο ότι κάποια στιγμή θα πήγαινα κι εγώ, έστω μια φορά, σε κάποια από τις συναντήσεις που έκαναν οι οπαδοί αυτού του γκουρού, κάπου στον Λυκαβηττό.

Άγιος Πορφύριος: Να μην καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε

Ο Γέροντας  Πορφύριος αποδεικνυόταν ανατόμος και θεραπευτής τόσο της ανθρώπινης ψυχής, όσο και των ανθρώπινων ψυχικών σχέσεων.

Μου έλεγε σχετικά: «Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε  το κακό ,αλλά να το διορθώνουμε.

Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί με την κατανόηση και τη βοήθεια θα σωθεί. Τον αμαρτωλό πρέπει να τον αντικρίζουμε με αγάπη και σεβασμό στην ελευθερία του.

Όταν ένα οικογενειακό μας πρόσωπο ρίχνει ένα βάζο από το τραπέζι, και το σπάει, συνήθως οργιζόμαστε. Αν εκείνη τη στιγμή, την κρίσιμη, με μια κίνηση ψυχικής ανύψωσής μας, δείξουμε κατανόηση και δικαιολογήσουμε τη ζημία, κερδίσαμε και την ψυχή μας και την ψυχή του αδελφού μας.

Άγιος Πορφύριος: Είναι στο φως το ανέσπερον

« Λένε πολλοί ότι δεν υπάρχει αιώνια ζωή. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Την αιώνια ζωή τη βλέπουμε και τη ζούμε κάθε μέρα. Το ότι υπάρχει άλλη ζωή είμαι πιο σίγουρος να το βεβαιώσω από το ο,τι ο ήλιος θ’ ανατείλει αύριο το πρωί. Έτσι είναι. Αφού τη βλέπουμε, τη ζούμε και μας το βεβαιώνουν όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες, όπως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «ίνα ειδήτε», λέγει, «ότι ζωήν έχετε αιώνιον»[Α΄ Ιωάν. 5, 13.].
 

Εγώ με τη χάρη του Θεού, «βλέπω» ανθρώπους κεκοιμημενους να ζουν και να χαίρονται μέσα στο φως. Είναι πολύ όμορφη η άλλη ζωή!
 

«Ει γαρ πιστεύομεν ότι ‘Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτώ.» Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό το «άξει συν αυτώ.»;

Ο Αγιος Πορφύριος βοηθά νέο

Μαρτυρία ανωνύμου:

Εχρημάτισα ένα διάστημα μαθητής στην Ιερατική Σχολή Λαμίας. Ένας ιερομόναχος (μακαρίτης τώρα), Πορφύριος κι αυτός, είχε στο κομοδίνο του μια φωτογραφία του Αγίου. Μόλις την αντίκρυσα, αισθήματα χαράς και ευφροσύνης με πλημμύρισαν κι ένα πρόβλημα που είχα έφυγε και ρώτησα “ποιος είναι αυτός;”.

Μου είπε ότι αυτός είναι ένας σύγχρονος Άγιος και ότι φτειάχνει Μοναστήρι στον Ωρωπό. Επίσης ότι κάθε μέρα στις 11 το πρωί κάνει μια βόλτα στο δάσος κι ότι εκεί τον φωτογράφησαν. «Εγώ», μου είπε, «όταν πήγα πρώτη φορά ως διάκος, χωρίς να ειδοποιήσω κανέναν ούτε να αναφέρω ποιος είμαι, και ενώ περίμεναν πολλοί, είπε: “πέστε στον διάκο να περάση”».

Από τότε δεν μου έφυγε απ’ το μυαλό. Το ανέφερα στον τότε Πνευματικό μου, μου δόθηκαν οδηγίες και με την πρώτη ευκαιρία 15χρονος πήγα στον Ωρωπό.

Άγιος Πορφύριος: Η επικοινωνία μου με τον άγιο Πορφύριο

Τον γέροντα Πορφύριο – διηγείται ο π. Γεώργιος Καλαντζής, Εφημέριος Αγίου Γερασίμου Ιλισίων – τον γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του ’50, χωρίς να ξέρω τι γνωρίζω και από ποιον παίρνω ευχή. Τότε ήμουν μαθητής της έκτης Δημοτικού του νυχτερινού σχολείου “Παρνασσός”, στην πλατεία Κάνιγγος, και εργαζόμουν σ’ ένα Φαρμακείο. Εκεί στο Φαρμακείο, ως μικρός που ήμουν, έτρεχα στα τρέχοντα θελήματα, στις τρέχουσες απλές εργασίες, ιδιαίτερα στην προμήθεια των εκτάκτων φαρμάκων, και πηγαίνοντας στις εργασίες αυτές περνούσα μπροστά από την Πολυκλινική και τον Άγιο Γεράσιμο και μπαίνοντας μέσα είχα πάρει αρκετές φορές την ευχή του ιερέως, χωρίς να ξέρω από ποιον παίρνω ευχή. Έτσι γνώρισα τον άγιο Πορφύριο, χωρίς όμως να φανταστώ και να υποψιαστώ ποιον έχω γνωρίσει και χωρίς να συζητήσω καθόλου μαζί του.