Πριν πούμε το δι’ ευχών θα ήθελα να πω δυο λόγια για αυτήν την βεβήλωση που έγινε στην Αγία Σοφία, για την οποία βεβαίως όλοι πονάμε και δακρύζουμε. Aλλά δεν πρέπει να μείνουμε στα λόγια.
Πρέπει να προχωρήσουμε και στην μετάνοια γιατί εκεί, όπως είπε κάποιος, χτυπάει η καρδιά της Ορθοδοξίας. Είναι θα λέγαμε ένα παγκόσμιο Ορθόδοξο σύμβολο, ίσως το κορυφαίο σύμβολό μας. Βεβαίως το σύμβολό μας είναι ο Τίμιος Σταυρός, αλλά ως μνημείο Ορθόδοξο Χριστιανικό κατεξοχήν με παγκόσμια αίγλη είναι η Αγία Σοφία.
Αλλά προπάντων θα πρέπει να θρηνήσουμε τον εαυτόν μας γιατί φτάσαμε σ’ αυτήν την κατάντια και ο Θεός μας ταπεινώνεται τόσο πολύ για να μας καλέσει σε μετάνοια. Γιατί αυτό είναι, ότι συνέβη εκεί. Ο Θεός ταπεινώνεται, σταυρώνεται για άλλη μία φορά. Χλευάζεται για να μας δείξει πόσο μας αγαπάει και πόσο Τον πονάμε και πόσο αχάριστοι είμαστε και πόσο πρέπει να μετανοήσουμε.
Πρέπει να προχωρήσουμε και στην μετάνοια γιατί εκεί, όπως είπε κάποιος, χτυπάει η καρδιά της Ορθοδοξίας. Είναι θα λέγαμε ένα παγκόσμιο Ορθόδοξο σύμβολο, ίσως το κορυφαίο σύμβολό μας. Βεβαίως το σύμβολό μας είναι ο Τίμιος Σταυρός, αλλά ως μνημείο Ορθόδοξο Χριστιανικό κατεξοχήν με παγκόσμια αίγλη είναι η Αγία Σοφία.
Αλλά προπάντων θα πρέπει να θρηνήσουμε τον εαυτόν μας γιατί φτάσαμε σ’ αυτήν την κατάντια και ο Θεός μας ταπεινώνεται τόσο πολύ για να μας καλέσει σε μετάνοια. Γιατί αυτό είναι, ότι συνέβη εκεί. Ο Θεός ταπεινώνεται, σταυρώνεται για άλλη μία φορά. Χλευάζεται για να μας δείξει πόσο μας αγαπάει και πόσο Τον πονάμε και πόσο αχάριστοι είμαστε και πόσο πρέπει να μετανοήσουμε.