Το Άγιο Όρος στην κατοχή και τον εμφύλιο

 

Η εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα αφήνει ανέπαφο τον Άθω, και τούτο διότι οι αντιπρόσωποι της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως προνοούν και στέλνουν προσωπική εικοσασφράγιστον επιστολή στον Αδ. Χίτλερ με ημερομηνία 13/26 Απριλίου 1941, μια εβδομάδα μετά την επίθεση της Γερμανίας κατά της Ελλάδας.

 

Ο ενθουσιασμός για παράτολμες ενέργειες είναι συνεσταλμένος σ' εκείνους που φέρουν τους ώμους τους βαρύφορτους από ιστορική ευθύνη και μακραίωνη πνευματική παράδοση.

 

Στην επιστολή εγκωμιάζεται ο δικτάτορας μετρίως και παρακαλείται η «Εξοχότης» του να «αναλάβει υπό την υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον».

Το Ιερό Κελλί του Αγίου Αρτεμίου στην Προβάτα

Το Ιερό Κελλί του Αγίου Αρτεμίου βρίσκεται στην Προβάτα, σε μια περιοχή που εκτείνεται από την Ιερά Μονή Καρακάλλου μέχρι τη Μορφονού, σε υψόμετρο που κυμαίνεται από 80 μέχρι 200 μέτρα, με καλλιεργούμενα κτήματα και μεγάλα επανδρωμένα κελλιά. Το 1772 η περιοχή ονομαζόταν Μεγάλη σκήτη της Πρόβατας και αριθμούσε 36 κελλιά. Τώρα αριθμεί περίπου 10 και ανάμεσά τους μέχρι το 1976 επιβλητικότερη ήταν η παρουσία του Κελλιού Άγιος Αρτέμιος.

 

Το Κελλί ιδρύθηκε πιθανόν τον 14^ο αιώνα από μοναχούς οι οποίοι έφυγαν από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας και στην περίοδο της ακμής του ονομαζόταν «Σκήτη του Αγίου Αρτεμίου». Σιγά σιγά όμως έχασε τα δικαιώματα της Σκήτης και κατατάχθηκε στην 3^η τάξη (Κελλί). Μέχρι το 1863 το Κελλί ήταν Ελληνικό και εγκαταβιούσαν εδώ 4-5 μοναχοί. Τίποτα βέβαια δεν θύμιζε την παλαιά του αίγλη.

Το Σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου στην Ι. Σκήτη Αγίας Άννης

Το Σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου βρίσκεται στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννας. Στην σπηλιά αυτή το πρώτο μισό του 15^ου αιώνα ασκήθηκε ο Όσιος Γεράσιμος, ο οποίος ήταν μοναχός στην σκήτη της Αγίας Άννας. Στην Σπηλιά έζησε περίπου 10 χρόνια, έχοντας ένα πολύ αυστηρό, ασκητικό τρόπο ζωής, μένοντας νηστικός για 40 ημέρες.

Σε αυτή την σπηλιά, διακόσια χρόνια μετά τον Όσιο Γεράσιμο, για μικρό χρονικό διάστημα έζησε και ο Ακάκιος ο Καυσοκαλυβήτης, ο οποίος στην συνέχεια έγινε ο ιδρυτής της σκήτης των Καυσοκαλυβίων. Ο Ακάκιος υπήρξε μεγάλος ασκητής και τρεφόταν κυρίως με άγρια χόρτα και κάστανα.

Η αρχόντισσα Μάρω και η δωρεά των Τιμίων Δώρων στην Ι.Μ. Αγίου Παύλου

 

του Μοναχού Μωυσή, Αγιορείτου

Εκεί που ο θρύλος συναντάται με την ιστορία, η διήγηση με την παράδοση, η υπερβολή με τη σύγχυση και η περιπέτεια με τη δράση βρίσκεται η αρχόντισσα Μάρω, μία από τις πιο δυναμικές, ως φαίνεται, γυναίκες της Τουρκοκρατίας.

Η Μάρω γεννήθηκε το 1418. Ήταν κόρη του Σέρβου Δεσπότη Βούλκου Γεωργίου Μπράγκοβιτς και της Ειρήνης, κόρης Ματθαίου του Κατακουζηνού. Ο σερβικός λαός την ονόμαζε Γερίνα. Αδελφή είχε την Ελένη, σύζυγο Δαυΐδ του Κομνηνού, του τελευταίου αυτοκράτορος της Τραπεζούντος, οι οποίοι μετά την Άλωση έμειναν στις Σέρρες.

Περί των αφωρισμένων της Λαύρας ολίγα (Μέρος Β' τελευταίο)

..Με πολλή προσοχή και διακριτικότητα με κράτησε ο Γέρο Θεόφιλος στο Καθολικό μετά την απόλυση ενός εσπερινού, του όποιου είχε προηγηθη σχετική συζήτησις μαζί του, και κατέληξε με την απειλητική αναφορά του στους «αφωρισμένους». Και στρέφοντας την σεβάσμια κεφαλή του δεξιά και αριστερά, μη και τον ακούσει άλλος, με δέος άπλωσε το χέρι του και μου έδειχνε προς τούς τοίχους, τις αψίδες και τούς τρούλους, επεξηγώντας κατηχητικά:

 

.........- Βλέπεις το σκοτείνιασμα και το μαύρισμα των αγίων; Αυτό έγινε στο συλλείτουργο εκείνο με τους παπικούς. Έδειξε ό Θεός, πέρα απ' τα άλλα πού συζητήσαμε, και τούτο το σημείο αμέσως, για να παραδειγματίση τούς παραβάτες και να συνέτιση τούς μετέπειτα, να μη ξανακάνουν τα ίδια. Προσοχή, παιδί μου, γιατί δεν τα θέλει ό Θεός τα συλλείτουργα, τις συμπροσευχές και τα συνμνημόσυνα με τούς αιρετικούς.

Περί των αφωρισμένων της Λαύρας ολίγα (Μέρος Α')

 

Το τοπωνύμιο όμως είναι σε πληθυντικό «Αφωρισμένοι». Σήκωσα αυθόρμητα και τούτη τη φορά τα μάτια μου προ τις δύο σπηλιές εκεί, στα ψηλά και καταμεσίς περίπου του κάθετου γκρεμού, και παρατηρούσα τα στόμιά τους. Να ήταν μεγάλο, και πόσο άραγε, το βάθος και το εύρος τους; 

 

Και να πάλι στο νου μου η τοπογραφική θεώρησις και διάστασις των πολλών εκδόσεων και πλειόνων παραποιήσεων της διηγήσεως, πού αναφέρεται στην επέλαση των οργάνων του πάση θυσία την ένωση των Εκκλησιών επιδιώξαντος αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου (1259-82) και των εμπίστων κληρικών τού λατινόφρονος Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ' του Βέκκου (1275-82), πού και στους αγιορείτες θέλησαν να την επιβάλουν έστω και με την βία.

 

Δέχθηκαν, λέει, στην Λαύρα με τιμές τούς έξαρχους τού Βέκκου και την αυτοκρατορική κουστωδία. Μια έκδοσις υποστηρίζει ότι η αποστολή ήταν πολυπληθής και προΐσταντο αυτοπροσώπως ό Αυτοκράτωρ με αξιωματούχους και ό Πατριάρχης πλαισιούμενος από αρχιερείς και από άλλους κληρικούς. Και πώς οι Λαυριώτες διαιρέθηκαν στα δύο, αφού οι μεν υπέκυψαν και δέχθηκαν την ένωση, οι δε εναντιώθηκαν και εγκατέλειψαν το Μοναστήρι. Και ότι έγινε συλλείτουργο στο Καθολικό. 

Εύγε σου, πάτερ Ιωσήφ

 

Εύγε σου, πάτερ Ιωσήφ, για τις σημαίες, που έστησες και ύψωσες στις κορυφές σου. Την Ελληνική και την Βυζαντινή. «Διάβασες», ως φαίνεται, τη χρόνια σκέψη μου, αντέγραψες τους σχεδιασμούς μου, μούκλεψες τα πρωτεία. Εμένα με καθυστέρησαν σε τούτο, όπως και σε πολλά άλλα, οι άλλες έγνοιες. 

 

Έκαμψε, ως μη ώφειλε, τους ενθουσιασμούς μου η ηλικία, ατόνισε στην ψυχή μου η ζωηρότης των συμβόλων του Γένους μας και δεν σφυροκοπούν όπως πρώτα στην καρδιά μου της υπερχιλιόχρονης αγιορείτικης Ιστορίας οι επιταγές. Ανεξόφλητα, λοιπόν, αφήνονται τα χρέη μου προς τούτη την ανόθευτη, βαρύτιμη και άγια Βυζαντινογωνιά μας. 

Τυφλών εμπειρίες στους βράχους του Αγίου Όρους

 

Η Ορθοδοξία δεν είναι επινόηση του ανθρώπου ούτε θεωρία, αλλά αποκάλυψη του Θεού και εμπειρία. Μια συγκλονιστική εμπειρία, την οποία πολλοί πιστοί ζουν και ομολογούν, είναι η θαυμαστή και άρρητη ευωδία των αγίων λειψάνων, των αγίων εικόνων και των αγίων τόπων.

Επειδή, με τη χάρη του Χριστού έζησα και εγώ ο αμαρτωλός αυτή την συγκλονιστική εμπειρία, θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφέρω κάποια γεγονότα προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού μας και προς ωφέλεια έστω και μιας ψυχής.

Ξεκινώ με ένα προσκύνημα στο Άγιο Όρος, όπου η ευωδία του Χριστού είναι θαυμαστή και έντονη στα άγια λείψανα, στις θαυματουργές εικόνες της Θεοτόκου και άλλων αγίων και σε διαφόρους τόπους όπου έζησαν, αγίασαν και ετάφησαν γνωστοί ή άγνωστοι ασκητές.

Το 1979 ανέβηκα με τον πατέρα μου στα Κατουνάκια όπου, συναντήσαμε τον μακαριστό γέροντα Εφραίμ. Ο γέροντας Εφραίμ μας φέρθηκε με πολλή αγάπη,  μας νουθέτησε και μας στήριξε με τα σοφά του λόγια και μας συμβούλεψε να πάμε στην Σκήτη της αγίας Άννης για να προσκυνήσουμε το ευωδιαστό ποδάρι της και στη μονή Κουτλουμουσίου για να προσκυνήσουμε τη θαυματουργή κάρα της αγίας Παρασκευής. Έτσι πήγαμε στη Σκήτη της αγίας Άννης όπου μείναμε έκπληκτοι από την άρρητη ευωδία του ποδιού της αγίας Άννης.

Ο ποιητής και ο όσιος. Το οδοιπορικό του Νικόλα Κάλας στον Άθω και η συνάντησή του με τον γέροντα Δανιήλ Κατουνακιώτη

 

Πηγή: Αρχείο Φωτογραφίας, Ελληνικό Λογοτεχνικό 

και Ιστορικό Αρχείο, Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης 

...στου Όρους τις σταυρόφυτες πλαγιές,(*) φθάνουν τρεις νέοι κατά το τέλος της Άνοιξης του 1929. Ο ένας από αυτούς, 22 ετών, είναι φοιτητής της Νομικής στην Αθήνα και τελευταίος γόνος μιας αρχοντικής οικογένειας με μακρά παράδοση: ο Νίκος Καλαμάρης.

«Καρντιά μιλάει Τεό» (Μικρό ὁδοιπορικό στά Φοβερά Καρούλια τοῦ Ἁγίου Ὄρους)

 

Δέν ξέρω ἄν ἔτυχε ποτέ νά διαβάσετε ἤ ν᾿ ἀκούσετε κάτι γιά τά φρικτά Καρούλια. Τόν τρομακτικό καί ἀπρόσιτο ἐκεῖνο γκρεμό στά ΝΔ τῆς Χερσονήσου τοῦ Ἄθω, πού εἶναι γνωστός μόνο ἀπό φωτογραφίες καί σλάιτς ἤ θεωρητικές ἀφηγήσεις προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι ταξιδεύοντας γιά τή Λαύρα εἶχαν τή δυνατότητα νά τά περιεργαστοῦν μέσα ἀπό τό καραβάκι. Γιατί μέ τά πόδια εἶναι μᾶλλον ἀδύνατο νά κατακτήσει κανείς τήν ἄγρια τούτη περιοχή, ὅπου στό παρελθόν ὀρθόδοξοι ἀναχωρητές εἶχαν χτίσει τίς ἀετοφωλιές τους, μιᾶς κι ὁ χῶρος προσφερόταν ἰδιαίτερα γιά τίς πνευματικές τους ἀπογειώσεις.

Ποιός ξέρει τί νά βρῆκαν σέ τούτη δῶ τή γωνιά τῆς γῆς οἱ ἀκροβάτες καλόγεροι καί τή διάλεξαν γιά προσφιλῆ κατοικία, τή στιγμή πού γιά τόν κοινό νοῦ μιά τέτοια ἐπιλογή μόνο τυχοδιῶκτες  καί ἐπικίνδυνα ριψοκίνδυνοι τήν ἀποφασίζουν. Ἄνθρωποι δηλαδή πού δέχονται νά υἱοθετήσουν  τήν περιπέτεια κι ὅταν ἀκόμη γνωρίζουν πώς ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα ἐγκυμονεῖ ἐκ προοιμίου κινδύνους γιά τήν ἰκμάδα τοῦ σώματος καί τήν ἀκεραιότητα τῆς ὑγείας.

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Γερόντισσας, στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους

 

Εορτάζει στις 2/15 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της «Γερόντισσας» βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους και είναι εφέστια εικόνα του Μοναστηρίου. Είναι αντίγραφο της ψηφιδωτής εικόνος της Παναγίας Γοργοεπηκόου, που βρισκόταν στη μονή Παντοκράτορος της Κωνσταντινουπόλεως. Η μορφή της είναι στη θέα γλυκύτατη, ευχάριστη και γεμάτη έλεος, αφήνοντας στον κάθε προσκυνητή αισθήματα χαράς, ευφροσύνης, αγαλλιάσεως, ελπίδας, παρηγοριάς και ευσπλαχνίας, δείχνοντας ότι προστρέχει στην ανάγκη των τέκνων Της και ότι πάντοτε παραμυθεί τους πιστούς Της.

Ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη σε Κελλί της Καψάλας.

Τα δάκρυα της Παναγίας

Βρισκόμουν στο Άγιον Όρος για ν’ αγοράσω αγιορείτικο εργόχειρο. Το αγιορείτικο εργόχειρο είναι τα πράγματα που κατασκευάζουν οι μοναχοί όπως θυμίαμα, κομποσχοίνι και άλλα, τα οποία πωλούν και προσπορίζονται έτσι τα προς το ζην. Μου είπαν στις Καρυές, στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, ότι θα έβρισκα δάκρυα της Παναγίας και μικρές φορητές εικόνες από μελισσοκέρι στην Καψάλα. Μου υπέδειξαν επίσης και σε έναν τοπικό χάρτη και το κελλί που τα πουλούσε.

.........Τα δάκρυα της Παναγίας είναι κομποσχοίνια ή κατ’ άλλους κομπολόγια φτιαγμένα από καρπούς ενός φυτού που λέγεται δάκρυ της Παναγίας. Ο Γεράσιμος Σμυρνάκης στο βιβλίο του Άγιον Όρος που εκδόθηκε το 1903 γράφει:

Ο λειτουργικός κύκλος μιᾶς ἡμέρας στό ῎Αγιον ῎Ορος, μια διαφορετική ημέρα από αυτές που ζούμε στον κόσμο.

Η νύχτα και ο έναστρος ουρανός κρατύνουν πάνω από τα κτίσµατα του µοναστηριού. Είναι ώρα προσευχής, εγρήγορσης και ανάτασης της ψυχής προς τις θείες διακοσµήσεις.

Στις 7:30΄ µε τη Βυζαντινή ώρα, ο εκκλησιαστικός θα σηµάνει το πρώτο τάλαντο, θα ανάψει τις κανδήλες, τις λουσέρνες, τα φανάρια και τους φανούς του Καθολικού.

Στις 7:45΄ σηµαίνει το δεύτερο τάλαντο και στις 8:00΄ το τρίτο.

Ο εφηµέριος βάζει το πετραχήλι και το Μεσονυκτικό αρχίζει. Τούτη η ακολουθία φέρνει εγρήγορση στην ανύστακτη ψυχή που προσµένει στο µεσονύκτιο το Νυµφίο Χριστό. Αποτελεί σηµείο διαχωριστικό του σκότους της πλάνης που ο χριστιανός και ειδικά ο µοναχός άφησε πίσω του και της ζωής του φωτός που αναµένεται να ανατείλει την επόµενη ηµέρα. 

Ἀντιδρᾶ ἡ «Κουτλουμουσιανὴ Σκήτη» εἰς τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Κων/λεως

Αἱ ἀντιδράσεις μαίνονται εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος. «Στρατευμένα» δημοσιεύματα προσπαθοῦν νὰ τὰς κατευνάσουν. Ἀνεγνώσαμεν ἄρθρον τῆς δημοσιογράφου κ. Μ. Ζιώζιου εἰς τὴν ἱστοσελίδα ethnos.gr τῆς 1ης Ὀκτωβρίου 2019, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει:

«Ἰδιαίτερο προβληματισμὸ καὶ πολλὰ ἐρωτήματα δημιουργοῦνται μὲ τὴ νέα ὑποβολὴ αἰτήματος τῆς ἁρμόδιας Ἐπιτροπῆς τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας τοῦ Ἁγίου Ὄρους νὰ ἐπισκεφθεῖ ξανὰ τὸ Φανάρι -αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα, σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πληροφορίες- μὲ σκοπὸ νὰ συζητήσει γιὰ ἀκόμη μία φορὰ λεπτομέρειες γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία ἀπὸ τὶς 19 ἕως τὶς 22 Ὀκτωβρίου.

Να συναντάμε ανθρώπους του Θεού για να παίρνουμε δύναμη.

Προχθές βρέθηκα μ' έναν ιερομόναχο, έμπειρο κι ασπρισμένο. Πήγα κατά τις οκτώ το απόγευμα κι έφυγα στις δώδεκα μα αισθανόμουν σα να έκατσα μαζί του ελάχιστα. Οι άνθρωποι που 'χουν ζήσει στα μοναστήρια προκαλούν μιαν απίστευτη οικειότητα. 

Έτυχε να πάω κάποτε στο μοναστήρι των Αγ. Σεργίου και Βάκχου στη λιβανέζικη έρημο. Σ' ένα άλλο ταξίδι στο μοναστήρι του Αγ. Ιωάννη του Θεριστή στη Κάτω Ιταλία. Κάποιες φορές στο Άγιο Όρος, στην Αγίου Παύλου και στη Νέα Σκήτη. Το συναίσθημα κοινό. 

Οι μοναχοί μοιάζουν μεταξύ τους. Δεν είναι ούτε το ρούχο, ούτε τα μούσια, ούτε τα μαλλιά. Έχει να κάνει σε σχέση με τον τρόπο και το βλέμμα. Όταν σε τρώει το άγχος, το βλέμμα σου δείχνει τρομαγμένο. Ας κοιτάξουμε τα πρόσωπα των άλλων στη στάση του λεωφορείου... 

Άγιον Όρος: Ονομασίες διακονημάτων

Έχει καλλιεργηθεί από ορισμένους η άποψη ότι οι Ορθόδοξοι μοναχοί, αντίθετα προς εκείνους της δυτικής Εκκλησίας που αναπτύσσουν κοινωνικό έργο, ακολουθώντας τον δρόμο του αναχωρητισμού δεν προσφέρουν τίποτε στο κοινωνικό σύνολο κλπ.

 

Την ανυπόστατη αυτή άποψη διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η μακρόχρονη προσφορά του Αγίου Όρους στα Γράμματα, την Τέχνη, ακόμη και σε πλείστους άλλους τομείς. Ο επισκέπτης ενός αθωνικού μοναστηριού, αλλά και μιάς σκήτης, διαπιστώνει αμέσως ότι εκτός από τα λατρευτικά και άλλα πνευματικά τους καθήκοντα οι μοναχοί μέσα στο κοινόβιο έχουν συγκεκριμένο διακόνημα, με το οποίο συμβάλλουν στη λειτουργία του, και ως σκητιώτες ή κελλιώτες έχουν κάποιο εργόχειρο, από το οποίο αποζούν.

Μεγάλο μέρος των λειτουργικών αναγκών μιάς μονής καλύπτεται από τα διακονήματα των μοναχών της. Ο χρόνος που αναπαύονται είναι συνήθως ελάχιστος κι όταν έχουν λίγη ελεύθερη ώρα κι αυτή την αξιοποιούν δημιουργικά με κάποια άλλη ενασχόληση. Λ.χ. κάποιος αγιογραφεί όχι για να διαθέσει τις εικόνες του, αλλά για προσωπική ευχαρίστης, άλλος συγγράφει κλπ.

Εγκλήματα Κομμουνιστών στό Άγιον Όρος κατά τόν συμμοριτοπόλεμο .

Επιστολή την οποία απέστειλε στο περιοδικό «Αγιορειτική Βιβλιοθήκη» 

ο Φιλοθεΐτης Μοναχός Σάββας και δημοσιεύθηκε στο τεύχ. 149-151 

του Ιανουαρίου-Μαρτίου 1949, σελ. 63-64.  

Κατά τας αρχάς Οκτωβρίου συμμορία πολυμελής έως 400, έχοντες μεθ’ εαυτών και γυναίκας συμμορίτισσας εισέβαλον εις άγιον Όρος φέροντες συνάμα μεθ’ εαυτών πάμπολλα φορτηγά ζώα, διαρπάσαντες δε και εξ αγίου Όρους πολλά διεχύθησαν εις διαρπαγήν. 

Επικρατήσαντες επί 36 ώρας από της ι. Μονής Βατοπαιδίου έως την Μορφωνού ελήστευσαν κατ’ αρχάς όλα τα παντοπωλεία των Καρυών. Επί εξ ώρας προς τρομοκράτησιν επυροβόλουν το διοικητήριον και την αστυνομίαν. 

Η Μονή Αγίου Παντελεήμονος έκλεισε τις πόρτες στους εκπροσώπους της Ουκρανικής Εκκλησίας

Προσκυνηματική επίσκεψη στο Άγιον Όρος με ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχου και της Ιεράς Κοινότητας, πραγματοποιεί τις ημέρες αυτές ο Μητροπολίτης Οδησσού Παύλος της νέας Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Σήμερα, Σάββατο 9 Φεβρουαρίου ο Μητροπολίτης Παύλος θέλησε να επισκεφθεί την Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικό) ώστε να προσκυνήσει στην Εκκλησία και ασπαστεί τα ιερά λείψανα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μόλις ο Μητροπολίτης έφτασε στην Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, ενημερώθηκε από την αδελφότητα ότι δεν έχει ευλογία να προσκυνήσει.

Η γυναίκα που τιμωρήθηκε από την Παναγία γιατί παραβίασε το άβατο του Αγίου Όρους

Η Μανιάτισσα Αλίκη Διπλαράκου ήταν μία από τις γυναίκες, που εσκεμμένα παραβίασε το άβατο του Αγίου Όρους.

> Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που εκλέχθηκε Μίς Ευρώπη το 1930. Τότε βέβαια τα Καλλιστεία ήταν ακόμη σεμνά και αυτή συμμετείχε σε αυτά κατά τύχη, καθώς η οικογένειά της ήταν αυστηρών ηθικών αρχών. 

Για να δεχθεί να συμμετάσχει στα ευρωπαϊκά καλλιστεία, έγινε παρέμβαση από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αλέξανδρο Ζαΐμη, ο οποίος και την έπεισε, μιλώντας για εθνική υπόθεση (προσέξτε ότι από τότε οι πολιτικοί μας ήξεραν να δίνουν σωστό ήθος στον λαό και είχαν σωστές προτεραιότητες!).

Στις απόκρημνες σκήτες του Αγίου Όρους

Εκεί που οι μοναχοί ζουν κυριολεκτικά σε κελιά κρεμασμένα σε απόκρημνους βράχους, σα χελιδονοφωλιές, μακριά από την τάξη των μοναστηριών, ασκητικοί ως το τέλος της ζωής τους.

H διαβίωση σε μία σκήτη, είναι η εναλλακτική για έναν μοναχό του Αγίου Όρους που δεν θέλει να ζήσει την αυστηρή εκδοχή της μοναστικής απομόνωσης. 

Στις σκήτες αναπτύσσονται μικρές μοναστικές κοινότητες, σχετικής απομόνωσης, οι οποίες διοικούνται από γέροντες συμβούλους και εκτός από χειρωνακτικές, γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες, λαμβάνουν χώρα και μαθήματα αγιογραφίας, ξυλογλυπτικής και μουσικής.