Ἰωάννης Ἀσλανίδης: 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

-Στὴν ὡραία αὐτὴ γαλανὴ γωνία τῆς γῆς, μὲ τὸν λαμπρὸ καὶ ζείδωρο ἥλιο της, ἐπὶ πέντε χιλιάδες (5.000) χρόνια τώρα, ὅσα μέχρι σήμερα ἔχει ἀριθμήσει ἡ σκαπάνη τοῦ ἀρχαιολόγου, ἐγεννήθη, ἐξετράφη καὶ ἔζησε ἡ ἑλληνικὴ φυλή. Οἱ Ἕλληνες εἶναι αὐτόχθονες εἰς τὴν γῆν αὐτήν.

-Ἡ 25η Μαρτίου τοῦ 1821 εἶναι μιὰ ἡμερομηνία σταθμὸς ἀπὸ τὶς τόσες ἄλλες, ποὺ ἔχει νὰ παρουσιάσει τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος στὴν μακραίωνη ἱστορία του.

-Μετὰ τὴν πτώση τῆς βασιλεύουσας καὶ τὴν κατάκτηση τῆς ὑπολοίπου Ἑλλάδος, τὸ ἔθνος ἔχει χάσει ἐντελῶς τὴν πολιτική του ἀνεξαρτησία καὶ ζεῖ κάτω ἀπὸ τὸν ζυγὸ τοῦ ἀλλόφυλου καὶ ἀλλόθρησκου κατακτητῆ. Ὁ ὁποῖος ἀπὸ τότε μέχρι καὶ σήμερα συνεχίζει τὸ ἐγκληματικὸ ἔργο του, κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, τοῦ Κουρδικοῦ καὶ τῶν Ἀρμενίων, οἱ ὁποῖοι παραμένουν οἱ ἐφιάλτες του, διότι τοὺς θυμίζει ὅτι, μὲ ἐγκλήματα καὶ σφαγὲς ὑφάρπαξαν, τὴν λεγομένη γαλάζια πατρίδα των.

Το κρυφό σχολειό - (Για τους μικρούς μας φίλους) - (Βίντεο)

«Τα λίγα γράμματα που ξέρω, λέει ο γέρος του Μωριά, τα έμαθα από το "Ψαλτήρι" και το "Οχτωήχι" της εκκλησίας». Ασφαλώς σε κά­ποιο Μοναστήρι κρυφά. (Διήγηση συμβάντων ελληνικής φυλής). Και πράγματι, πώς ήταν δυ­νατό να φοιτήσει σε φανερό σχολείο ένας απόγονος των επικηρυγμένων Κολοκοτροναίων;

Χαρακτηριστικό για το πώς λειτουργού­σαν τα «Κρυφά Σχολειά» είναι και το ακόλου­θο γεγονός:

Όταν ο Ιμπραήμ σκορπούσε την κατα­στροφή στην Πελοπόννησο, ο ιερομόναχος Δοσίθεος, μορφωμένος κληρικός της Ι. Μονής των άγιων Θεοδώρων Καλαβρύτων, πήρε τα παιδιά του Σχολείου των Καλαβρύτων, στο οποίο ήταν δάσκαλος, και τα πήγε και τα δίδα­σκε «εν τοις σπηλαίοις» του Χελμού. (Α. Δασκαλάκης, τομ. Γ «Περί Παιδείας»). 

Τα φανερά λοιπόν σχολεία, σε αρκετές περιπτώσεις την περίοδο της τουρκοκρατίας, γίνονταν κρυφά. Έτσι δούλευαν οι καλογεροδάσκαλοι της επο­χής εκείνης. Δεν έχαναν καμιά ευκαιρία για να διδάσκουν το γένος. 

Ἡ ἐπανάσταση δέν ἔγινε τό ’21 μονάχα, μά κάθε ὥρα καί στιγμή πού δέν προσκυνάτε, γίνεται μία ἐπανάσταση!...

Ἐπιστολή τοῦ στρατηγοῦ Ἰωάννου Μακρυγιάννη πρός τούς Νέους. 

Ἀγαπητά μου Παιδιά, μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους ἄξιους καὶ γενναίγους Ἕλληνες πολεμήσαμε καὶ λευτερώσαμε τοῦτο τὸν τόπο ποὺ πατᾶτε ἐσεῖς, 

καὶ νὰ στοχάζεστε πὼς τὸν λευτερώσαμε γιὰ σᾶς ποὺ γεννηθήκατε σὲ πατρίδα ἐλεύθερη, γιατί ἐμεῖς λίγο τὴν ἀπολάψαμε, ὅτι, μόλις ἐδιώξαμε τοὺς Τούρκους, 

ἀρχίσαμε νὰ τρῶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον κι ἔτσι μᾶς βρῆκαν διαιρεμένους οἱ Μπαυαροὶ καὶ μᾶς τζαλαπάτησαν. 

Μὰ ὁ Θεός, τὸ ἔλεός του μεγάλο, δὲν συνερίστη τὰ κρίματά μας καὶ στερίωσε τὸ ἔθνος, ὅπου καταφανίστηκε τόσους χρόνους στὴ σκλαβιὰ καὶ ἦρθε ὁ καιρὸς πάλι νὰ δικαιωθεῖ. 

17 Μαρτίου 1821: Η Μάνη κηρύσσει την επανάσταση

Στις 17 Μαρτίου του 1821 βάσει της προφορικής τοπικής παράδοσης κηρύχτηκε η επανάσταση στη Μάνη.

Η κήρυξη της επανάστασης στη Μάνη, στην ιστορική αυτή περιοχή της Πελοποννήσου, έλαβε χώρα στις 17 Μαρτίου του 1821 σύμφωνα με την τοπική προφορική παράδοση.

Σύμφωνα με τις γραπτές μαρτυρίες οι πρόκριτοι της περιοχής, που τελούσε υπό προνομιακό καθεστώς, ζήτησαν από τον ηγέτη τους να ξεκινήσει πρώτη η Μάνη τον αγώνα της απελευθέρωσης, κάτι που ήταν σύμφωνο και με τους σχεδιασμούς της Φιλικής Εταιρείας.

Έτσι μετά από πρόσκληση του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη συγκεντρώθηκαν όλοι οι Μανιάτες οπλαρχηγοί στην Τσίμοβα, τη σημερινή Αρεόπολη, κι αποφάσισαν την έναρξη του αγώνα κατά των Τούρκων, που οδήγησε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας και τη δημιουργία της Μεσσηνιακής Γερουσίας.

Ο Έλληνας που πρόδωσε τη Φιλική Εταιρεία στον Αλή πασά (άγνωστη ελληνική ιστορία)

Από το 1816 ως το 1821 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, κυνηγημένος από την Πελοπόννησο, έζησε ως ιδιώτης στη Ζάκυνθο ασχολούμενος με το ζωεμπόριο.

Η τιμιότητα στις συναλλαγές του και η φυσική του καλοσύνη τον βοήθησαν να κερδίσει πολύ γρήγορα την εκτίμηση του ζακυνθινού λαού. Ζούσε σε ένα μικρό σπίτι πίσω από το αρχοντικό του Αλέξανδρου Ρώμα. Στο σωματείο των κρεοπωλών, στο οποίο προμήθευε ο Κολοκοτρώνης τα ζώα που έφερνε από την Πελοπόννησο, υπήρχε και κάποιος που ονομαζόταν Διόγος. Είχε ισχυρή θέση στο σωματείο και αρκετές γνωριμίες. Γι” αυτόν τον λόγο τον είχαν μυήσει στην Φιλική Εταιρεία.

Ὁ ἥρωας ποὺ θυσίασε γυναίκα, παιδιά, γονεῖς, γιὰ νὰ σώσει τὸ Μεσολόγγι (Χριστούγεννα τοῦ 1822)

Ἡ Προτομὴ τοῦ Ἥρωα Γιάννη Γούναρη

Χριστούγεννα τοῦ 1822. ∆έκα χιλιάδες Τοῦρκοι μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ Κιουταχὴ πολιορκοῦν τὸ Μεσολόγγι καὶ ἀποφασίζουν νὰ διεξάγουν μία νυχτερινὴ ἐπίθεση.

Σχεδίασαν μάλιστα νὰ ἐπιτεθοῦν παραμονὴ Χριστουγέννων, ὅταν ὅλοι οἱ Ἕλληνες θὰ βρίσκονταν στὴν Ἐκκλησία. Ὁ σωτήρας τῶν Μεσολογγιτῶν ἦταν ὁ Γιάννης Γούναρης.

Ἦταν κυνηγὸς τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ ἀκολουθοῦσε ὑποχρεωτικὰ τὸν τουρκικὸ στρατό, γιατί κρατοῦσαν ὁμήρους ὅλη τὴν οἰκογένειά του στὴν Ἄρτα.

Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς o ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ [Αναστάσοβα 1772 - Πειραιάς, 25 Σεπτεμβρίου 1849]

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς o ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ γεννήθηκε το 1772 στο χωριό Αναστάσοβα και μεγάλωσε στο χωριό Τουρκολέκα της Επαρχίας Μεγαλοπόλεως.
 

Πέθανε στον Πειραιά στις 25 Σεπτεμβρίου 1849 και ετάφη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, δίπλα στο μεγάλο θείο του,Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Το δημοτικό τραγούδι θέλει τον Νικηταρά Τουρκλεκιώτη:

Ποιος είν’ αυτός όπου ’ρχεται 

στης Μαρμαριάς τον κάμπο;

Αυτός είν’ ο Νικηταράς 

από το Τουρκολέκα».

Ο Νικηταράς ήταν ανιψιός του Κολοκοτρώνη και κατείχε επάξια την δεύτερη θέση στην ιεραρχία μετά τον Κολοκοτρώνη. Επίσης, χρημάτισε αρχιστράτηγος, γενικός αρχηγός, αντιπρόεδρος του εκτελεστικού κλπ.

Γιατί έσφαξε τους Εβραίους στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης;

Στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης εξολόθρευσε 5.000 Εβραίους!

Οι ίδιοι οι Εβραίοι ομολογούν ότι ήσαν πιστοί σύμμαχοι των Οθωμανών και δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι της εξέγερση των Ελλήνων, οι οποίοι φανερά τους μισούσαν.

Όπως γράφει ο Πιερόν, από το 1821 μέχρι το 1831 που ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, ο Εβραϊκός Πληθυσμός της Ελλάδος συρρικνώθηκε δραματικά εξ αιτίας των σφαγών και της μετανάστευσεως.

Οι Εβραίοι έφευγαν από την Ελλάδα για να μην τους σφάξουν οι Έλληνες!

Οι Εβραϊκές Κοινότητες της Θήβας, της Ναυπάκτου και της Πάτρας εξαλείφθηκαν παντελώς από τους επαναστατημένους Έλληνες.

Όταν τον Σεπτέμβριο του 1821 οι Έλληνες κατέλαβαν την Τριπολιτσά, ο Κολοκοτρώνης και τα παλληκάρια του έσφαξαν 5.000 Εβραίους!

Χαϊδάρι: Το ελληνικό πεζικό κυνηγά με την λόγχη τους Τούρκους ιππείς [6 Αυγούστου 1826]

Το 1826 η Ελληνική Επανάσταση παράπαιε. Στην Πελοπόννησο ο Ιμπραήμ, κυριολεκτικά, αλώνιζε, με τον Κολοκοτρώνη να προσπαθεί απεγνωσμένα να τον αναχαιτίσει. Στη Ρούμελη επίσης η κατάσταση ήταν τραγική. Το ηρωικό Μεσολόγγι είχε πέσει και ο Κιουταχής πολιορκούσε, πλέον, και την Αθήνα.

Την εκστρατεία κατά του Κιουταχή ανέλαβε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, αλλά σε αυτή αποφασίστηκε να συνδράμει και το Τακτικόν, υπό τον Γάλλο συνταγματάρχη Σαρλ Φαβιέ (Κάρολος Φαβιέρος). Ο Φαβιέρος ανέλαβε την εκστρατεία με το Α, το Β και το Γ Τάγμα Πεζικού, μια ίλη ιππέων που δεν διέθεταν άλογα (Λόχος Αποστολικός), ένα ν λόχο Φιλελλήνων δυνάμεως 70 ανδρών και έναν λόχο “Πυροβολιστών” με τέσσερα ελαφρά πυροβόλα.

9 Ιουλίου 1821: Οι σφαγές στην Κύπρο και ο απαγχονισμός του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού από τους Τούρκους

Οι Τούρκοι προχωρούν σε σφαγές Κυπρίων. 
Απαγχονίζεται ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και αποκεφαλίζονται τρεις αρχιερείς και οι πρόκριτοι του νησιού.

Μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης στις 25 Μαρτίου 1821, οι Τούρκοι έλαβαν προληπτικά μέτρα στις περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορία, όπου κατοικούσαν ελληνικοί πληθυσμοί και δεν είχαν επαναστατήσει.

Από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο εκδηλώθηκαν διωγμοί σε περιοχές της Μικράς Ασίας (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Κυδωνίες και Έφεσος) και της Κύπρου, που αποσκοπούσαν στην τρομοκράτηση των ραγιάδων και την εξόντωση των ηγετών τους.

Η Κύπρος με τη στρατηγική της θέση ανάμεσα στη Μικρά Ασία και την Εγγύς Ανατολή, δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

«Φωτιά Και Τσεκούρι Στους Προσκυνημένους» Σαν σήμερα 19 Ιουνίου εξοργισμένος από την προδοσία του Νενέκου βροντοφώναξε τα λόγια που έμειναν στην Ιστορία...!!!

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σαν σήμερα το 1828 μίλησε για “νενέκους” και είπε το “φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους. Από τότε το “νενέκος” είναι η χειρότερη προσβολή που μπορεί να δεχτεί πολιτικός. Πολλοί την έχουν εκστομίσει την προσβολή.
Ποιος ήταν ο Νενέκος και γιατί το όνομά του έγινε συνώνυμο της εθνικής προδοσίας;

Οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821.

Ο Δημήτριος Νενέκος ήταν οπλαρχηγός της Επαρχίας Πατρών κατά την Επανάσταση του 1821. Ήταν αρβανίτικης καταγωγήςαπό το χωριό Ζουμπάτα (σήμερα Πηγή). Κατά τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης αγωνίστηκε πιστά και με ανδρεία τόσο στις μάχες στην Πελοπόννησο, όσο και στην Δυτική Στερεά Ελλάδα. Κατά την εκστρατεία όμως του Ιμπραήμ πασά το 1825, δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης. Έμεινε πιστός μέχρι τέλους στη συμμαχία του με τον Ιμπραήμ με συνέπεια το όνομά του να γίνει συνώνυμο του προδότη και του προσκυνημένου.

"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ" Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ! 15 ΙΟΥΝΙΟΥ Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΡΕΝΤΙΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!

ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΡΕΝΤΙΝΑΣ 15 ή 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 1821! 

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ! 

Ο Αρχιστράτηγος Εμμανουήλ Παπάς, μαζί με 1.000 Αγιορείτες Μοναχούς και μπροστάρη τον φλογερό χαλκιδικιώτη Μητροπολίτη Μαρωνείας Κωνστάντιο, τον "Παλαιών Πατρών Γερμανό του Βορρά", και τις ευλογίες του Μητροπολίτη Ιερισσού Ιγνατίου, προελαύνει με το Λάβαρο της Ι. Μονής Εσφιγμένου από δύο κατευθύνσεις προς τη Θεσσαλονίκη!

Η πρώτη ομάδα υπό τον γενναίο Καπετάν Χάψα βαδίζει προς Βασιλικά και πέφτει ηρωικά μαχόμενη στις 10 Ιουνίου 1821 στα ριζά της Ι. Μ. Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας, θυσιαζόμενη κυριολεκτικά, για να προστατέψει τα γυναικόπαιδα που είχαν καταφύγει στο Μοναστήρι, δίνοντάς τα καιρό να φύγουν και να σωθούν από την βαρβαρική μανία των Τούρκων, που υπό τον Αχμέτ Μπέη των Γιαννιτσών ορμούσαν σαν ύαινες να σφάξουν κάθε τι το ελληνικό, φρενιασμένοι από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του ΄21!

Με 200 παλικάρια όλα κι όλα... ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος ξεπαστρεύει σαν σήμερα στα Δολιανά 6.000 Τούρκους και ξεκινά το διάβα του στην Ιστορία

Η μάχη των Δολιανών πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 1821 ανάμεσα στους Έλληνες του Νικηταρά εναντίον των Τούρκων στα Δολιανά της Πελοποννήσου στα πλαίσια της Ελληνικής Επανάστασης. Οι τουρκικές δυνάμεις συναντήθηκαν στην περιοχή των Δολιανών με ένα απόσπασμα 200 ανδρών υπό τον Νικηταρά. 

Οι Έλληνες κατάφεραν, αν και λιγότεροι να τρέψουν τους Τούρκους σε φυγή. Σκότωσαν πάρα πολλούς και ο Νικηταράς κέρδισε το προσωνύμιο του Τουρκοφάγου. Η μάχη των Δολιανών αύξησε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς.

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος (1782-1849) γεννήθηκε στη Νέδουσα (Μεγάλη Αναστάσοβα), ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του Ταϋγέτου, 25 χλμ από την πόλη της Καλαμάτας. Καταγόταν από το χωριό Τουρκολέκα, του δήμου Φαλαισίας της Μεγαλόπολης. 

Λόρδος Βύρων: Έδωσα στην Ελλάδα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου και τώρα της δίνω τη ζωή μου

Άγγλος ποιητής, ηγετική μορφή του ρομαντισμού κι ένας από τους πιο ένθερμους φιλέλληνες, που έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία της Ελλάδας.

Ο Λόρδος Βύρων, όπως είναι γνωστός στη χώρα μας ο Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον, 6ος Βαρώνος Μπάιρον (George Gordon Byron, 6th Baron Byron), γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1788 στο Λονδίνο και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια.

Από μικρός αγαπούσε τη μελέτη, διάβασε πολλά βιβλία, σπούδασε σε ανώτερα αγγλικά κολέγια, έμαθε να μιλά τα ελληνικά και τα λατινικά και ταξίδευε πολύ. Σε ηλικία 21 χρόνων έγινε βουλευτής και πολλές φορές βρέθηκε αντίθετος με τους άλλους λόρδους, διότι έδειχνε ενδιαφέρον για τα ζητήματα της εργατικής τάξης.

Το 1809 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. 

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ... ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1825: ΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ...

Με μια πανίσχυρη στρατιά 20.000 ανδρών, ο Κιουταχής ξεκίνησε από τα Τρίκαλα στα τέλη Φεβρουαρίου του 1825 και στις 15 Απριλίου 1825 έφθασε προ του Μεσολογγίου.

Αμέσως άρχισε την πολιορκία της πόλεως, η οποία μπορεί να χωρισθεί σε δύο περιόδους: α) 15 Απριλίου έως 12 Δεκεμβρίου 1825 και β) 25 Δεκεμβρίου 1825 έως τις 11 Απριλίου 1826. Χωρίς σημαντική βοήθεια από τους υπόλοιπους Έλληνες, λόγω του εμφυλίου πολέμου, και έχοντας να αντιμετωπίσουν υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις, οι 12.000 ψυχές του Μεσολογγίου αντιστάθηκαν καρτερικά επί ένα χρόνο. Την οργάνωση της άμυνας ανέλαβε τριμελής επιτροπή υπό τους Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, Δημήτριο Θέμελη και Γεώργιο Καναβό.

Η δίκη του Καραϊσκάκη στο Αιτωλικό [1 Απριλίου 1824]

Μια από τις πιο βρώμικες υποθέσεις στην επανάσταση του 1821 είναι η δίκη του Καραϊσκάκη στο Αιτωλικό. Από όπου και να την πιάσεις βρωμάει. Παρόλα αυτά ο ήρωας δεν πτοήθηκε και βρήκε την ψυχική δύναμη όταν όλοι τον κατηγορούσαν, όταν «Έλληνες» και τούρκοι τον κυνηγούσαν ζητώντας την φυσική του, να αντισταθεί και να κάνει τα γνωστά του κατορθώματα που δόξασαν τον ίδιο και έσωσαν την επανάσταση σε πολύ δύσκολες στιγμές. Την ηθική του εξόντωση, πριν την φυσική του, προσπάθησαν να την πετύχουν με την καταδίκη του Καραϊσκάκη τάχα ως εχθρό της πατρίδας.

Η διάσημη αυτή δίκη παρωδία έγινε στο Αιτωλικό στην εκκλησία της Παναγίας την 1 Απριλίου του 1824.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τον Οκτώβριο του 1823 ο Καραϊσκάκης που υπέφερε από φυματίωση βαριάς μορφής είχε πάει στην Κεφαλονιά για τον εξετάσουν γιατροί σπουδαγμένοι στην Ευρώπη. Εκεί όλοι οι γιατροί του συνέστησαν να σταματήσει κάθε δραστηριότητα και να πάει κάπου να περάσει ήρεμα τις τελευταίες του στιγμές. 

Η θυσία του ήρωα της Εύβοιας Αγγελή Γοβγίνα [28 Μαρτίου 1822]

Ο Αγγελής Τζουτζάς ή Τζοτζάς, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1780 στη Λίμνη Ευβοίας.

 

Το Γοβγίνας ή Γοβιός είναι παρατσούκλι και παρέπεμπε στο γνωστό ψάρι του γλυκού νερού, ίσως εξαιτίας της προϋπηρεσίας του στη θάλασσα.

Παλιός κλέφτης και παλληκάρι, ο Γοβγίνας είχε αγνό χαρακτήρα και έντονη την αίσθηση του δικαίου. Γι’ αυτό και δεν ανεχόταν να βλέπει τους φτωχούς συμπατριώτες του να καταπιέζονται, όχι μόνο από τον Τούρκο δυνάστη, αλλά και από τους ισχυρούς κοτζαμπάσηδες της περιοχής.

Γρήγορα ήλθε σε προστριβή μαζί τους και η παραμονή του στη Λίμνη κατέστη αδύνατη. Έτσι, το 1817 κατέφυγε στην Αυλή του Αλή Πασά, όπου μυήθηκε στη στρατιωτική τέχνη.

Το 1821 ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Κωνσταντῖνος Χολέβας – Πολιτικός Ἐπιστήμων
 

Μέσα σέ ὅλη τήν πνευματική σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας παρατηροῦμε ὁρισμένους διανοητές νά ἀμφισβητοῦν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Νέος Ἑλληνισμός «κατασκευάσθηκε» τόν 19^ο αἰῶνα καί ὅτι ἡ σχέση μας μέ τούς Ἀρχαίους Ἕλληνες καί τό Βυζάντιο-Ρωμανία εἶναι μύθος «ἐθνικιστικός». 

Βεβαίως στή χώρα μας ἔχουμε καί ὀρθῶς ἐλευθερία ἐκφράσεως. Ὅμως ἡ ἀνησυχία μας αὐξάνεται ὅταν τέτοιες ἀνιστόρητες ἀπόψεις ἐκφράζονται ἀπό συγγραφεῖς σχολικῶν βιβλίων καί ἀπό στελέχη πού διορίζονται σέ καίριες δημόσιες θέσεις. 

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δογματίζουν αὐθαιρέτως καί ἀγνοοῦν ἤ διαστρέφουν τίς πάμπολλες ἱστορικές πηγές, οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύουν τήν ἐθνολογική καί πολιτιστική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὑπενθυμίζουμε μερικές χρήσιμες ἱστορικές ἀλήθειες:

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 25ης Μαρτίου: Εὐαγγελισμός - Ἑλληνισμός

Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν,
οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μία φλόγα ἀστράφτει... ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία...

Πετάει ἕν᾿ ἄστρο... σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία...
«Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη χαῖρε!

Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ. Χαῖρε Μαρία, Χαῖρε!»

Ἐπέρασαν χρόνοι πολλοί... Μία μέρα σὰν ἐκείνη
ἀστράφτει πάλι ὁ οὐρανός... Στὴν ἔρμη της τὴν κλίνη
λησμονημένη, ὁλόρφανη, χλωμὴ κι ἀπελπισμένη,
μία κόρη πάντα τήκεται, στενάζει ἁλυσωμένη.

Ο παπάς στις ντάπιες

(από την ιστορία του Μεσολογγίου)

Το ίδιο κείμενο συναντήσαμε και στο Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964) με τον τίτλο: “Ο Αληθινός Κληρικός”

Ν.Δ. Μακρή

Συχνότατα ήκουσα επαναλαμβανόμενον υπό των γονέων και των συμπολιτών μου, μεταξύ άλλων και το εξής χαρακτηριστικόν επεισόδιον του σεβαστού ημών κλήρου.

«Ο εφημέριος του Αγίου Παντελεήμονος ιερεύς Παπα-Παναγιώτης Μπουγάτσας, εκ Μποχωρίου, από της ενάρξεως της πολιορκίας και άμα ως ήρχισεν ο κανονιοβολισμός και το τουφέκι, μετέβαινεν εις την εκκλησίαν του ελάμβανεν εις χείρας του τα άχραντα μυστήρια και ασκεπής με τον φανόν του υπό την βροχήν των σφαιρών περιήρχετο από προμαχώνος εις προμαχώνα και εκοινώνει τους ψυχορραγούντας παρηγορών αυτούς διά λόγων καταλλήλων και εμψυχών τους μαχομένους διά του παραδείγματός του. Την μετ’ αληθούς αυταπαρνήσεως εκπλήρωσιν του ιερού τούτου καθήκοντος, ουδεμίαν ημέραν παρέλειψεν.

Ότε δ’ επεσκέφθη ο αείμνηστος Βασιλεύς Όθων κατά πρώτον το Μεσολόγγιον κατά το 1837 και παρουσιάσθη ενώπιόν του ο Παπα-Παναγιώτης έτυχε να παρευρίσκηται εν τοις ανακτόροις και ο στρατηγός Μακρής παρά του οποίου εζήτησε πληροφορίας περί του ιερέως αυτού, ο δε Μακρής απήντησεν ως εξής:

«Μεγαλειότατε! τον παπά αυτόν δίκαιον είναι να τον προσκυνούμεν ως άγιον διά τας μεγάλας του εκδουλεύσεις εις την πατρίδα και τον κόσμον».

«Kαι οπoίαι εισίν αύται, Καπετάν Μακρή;»

«Άκουσε Μεγαλειότατε! από την αρχήν του κλεισμού στο Μεσολόγγι ο παπάς αυτός η μόνη του δουλιά που έκανε ήτανε καθώς επιάνετο το τουφέκι και ήτανε αυτό καθημερινό, είτε μέρα ήτανε είτε νύχτα, έτρεχε στην εκκλησία, έπαιρνε το δισκοπότηρο στα χέρια του και ξεσκούφωτος με το φαναράκι του, επήγαινεν από τάπια σε τάπια και μεταλάβαινε τους ψυχομαχούντας και τους παρηγορούσε με καλά λόγια και εγκαρδίωνε τους άλλους να πολεμούν με όρεξιν και με ψυχήν διά να έχουν την βοήθειαν του Θεού. Σου ορκίζομαι στην πίστη μου, Μεγαλειότατε, ότι δεν πέρασε ημέρα, είτε νύχτα, να μην τον ιδώ εις την τάπια μου επάνω στο τουφέκι καθώς να φέρνη γύρω όλαις ταις άλλαις τάπιες και μέσα εις την χώρα από σπίτι σε σπίτι και στο γιουρoύσι της εξόδου ήτανε μαζί μας και βόλι ή μπάλα δεν τον πείραξε· τότε δεν είναι άγιος ο παπάς αυτός;»

.

Ο αείμνηστος Όθων ακούσας πάντα ταύτα μετά προσοχής και συγκινήσεως, ηυχαρίστησε τον στρατηγόν Μακρήν δια τας αξιομνημονεύτους και χαρακτηριστικάς αυτάς της εποχής εκείνης πληροφορίας του και ιδιοχείρως προσήρμοσεν εις το στήθος του Παπα-Παναγιώτου το αργυρούν παράσημον του αγώνος ως και εκείνο του Σωτήρος φιλοδωρήσας αυτόν και διά γενναίου χρηματικού ποσού.

Η βασιλική αύτη πράξις λαβούσα χώραν ενώπιον πολλών αγωνιστών, γινωσκόντων τα κατά τον ιερέα τούτον εξ ιδίας αντιλήψεως, κατηυχαρίστησε τους πάντας και επί πολλάς ημέρας ήτο το θέμα της ομιλίας μεταξύ των αγωνιστών, ευλογούντων το όνομα του αειμνήστου Βασιλέως Όθωνος».

ηλ. πηγή κειμένου: Μυριόβιβλος

από την Ιστορία του Μεσολογγίου, του Ν.Δ. Μακρή.

εικόνα: Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι στις 5 Ιανουαρίου 1824 (από wiki)

Πηγή:https://antexoume.wordpress.com/

«Πᾶνος»