Τ’ άγρυπνα μάτια του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Μια μητέρα διηγήθηκε ότι μετά τη βάπτιση της κόρης της, που ο όσιος Γεώργιος την ονόμασε Ιουλιανή, επειδή γεννήθηκε την ημέρα της μνήμης της αγίας, κάθονταν όλοι στην αυλή του μοναστηριού. 

Η μητέρα είπε στον όσιο: «Πάτερ, σε όλους κάτι λες. Πες και σε μένα». Ο όσιος της είπε: «Αχ! Γιάβρουμ· τι να σου πω; Ο πατέρας σου θα έρθει στην πόρτα σου και θα τον γυρίσεις πίσω». Τότε ήταν η εποχή της κατοχής και της πείνας. Νόμιζε πως όλους τους βοηθούσε κι έλεγε: «Αν δεν έχεις τίποτε, και μία χούφτα αλάτι να δώσεις· άνθρωπο να μη γυρίσεις πίσω».

Πέρασαν από τότε δεκαπέντε χρόνια. Ήταν χειμώνας, παραμονές Χριστουγέννων. Πήγε στο δωμάτιό της και από το παράθυρο είδε ένα άνθρωπο ξυπόλυτο, που γυρνούσε από σπίτι σε σπίτι. Κτύπησε και τη δική της πόρτα και της είπε: «Αν έχεις ένα ζευγάρι παπούτσια, δώσε μου». «Δεν έχω», του είπε και του έκλεισε την πόρτα. Η προφητεία του οσίου είχε εκπληρωθεί μετά δεκαπέντε χρόνια. Πήγε τότε στον όσιο και του το είπε και άκουσε: «Τι να σε κάνω; Ήρθε το καλό στην πόρτα σου και το έδιωξες».

Απλές σωτήριες διέξοδοι για την οικογένεια - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Εμπνευστής, χειραγωγός, συνδετικός κρίκος της οικογένειας είναι ένας καλός και έμπειρος πνευματικός πατέρας. Καλό είναι να είναι ένας για όλα τα μέλη της οικογένειας. Όταν όμως για διάφορους λόγους δεν γίνεται, δεν πειράζει πολύ. Σημασία έχει να υπάρχει πνευματικός κι ας μην είναι κοινός, ώστε να δίνει κοινή γραμμή πλεύσεως.

Καλό επίσης είναι από μικρά και τα παιδιά – από τότε που καταλαβαίνουν – να μάθουν την εξομολόγηση. Ούτε να τα ξεθαρρεύουμε, ούτε και να τα φοβίζουμε γι’ αυτό. Φυσιολογικά, απλά, ειρηνικά, με φόβο Θεού, με σεβασμό, με ειλικρίνεια και τιμιότητα. Σε αυτό θα βοηθήσουν και οι γονείς και οι πνευματικοί, δίχως βία, πίεση και καταπίεση, που φέρνουν αντίδραση και άσχημα αποτελέσματα.

Για την οικογένεια και τη σύνδεσή της απαραίτητη είναι η ησυχία. Απλά οι λεγόμενες ώρες κοινής ησυχίας, αλλά γενικά είναι πολύ χρήσιμη η ωραία ησυχία. Ακούει κανείς μουσική στο δωμάτιό του, γιατί να την έχει τόσο δυνατά και να ενοχλεί όλους τους άλλους, το ίδιο και με την τηλεόραση, στην οποία θα επανέλθουμε, ή όταν μαστορεύει κάποιος κάτι ή όταν συζητά. 

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, φωτισμένος παιδαγωγός - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ο όσιος Γεώργιος κάποτε είπε σε μία γυναίκα από τη Δράμα, που τον επισκέφθηκε στο μοναστήρι: «Μάλωσες με τον σύζυγό σου και ήλθες. Δεν έκαμες καλά. Θα προσπαθείτε με τη γνώμη του συζύγου σας να έρχεσθε εδώ». 

Σε μία άλλη, νέα γυναίκα, είπε με βεβαιότητα: «Εσύ, για την αγάπη που έδειξες στην κατάκοιτη μητέρα σου, έκανες πολύ καλά. Ο Θεός σου τα συγχώρεσε όλα». 

Συχνά επανελάμβανε ο φιλάνθρωπος και φιλόπτωχος όσιος: «Το χέρι σας να είναι πάντα ανοικτό… Να μη αδικείτε κανένα… Προσευχή κι ελεημοσύνη πηγαίνουν μαζί…»

Στον μακάριο όσιο ίσχυε ο λόγος της Αποκαλύψεως: «οίδα σου τα έργα και την θλίψιν και την πτωχείαν· αλλά πλούσιος ει» (Αποκ. 2:9). Αυτό τον πλούτο του αγωνίσθηκε φιλότιμα να προσφέρει παντού με λόγο και πράξη. 

Αγάπη δεμένη με αλήθεια - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας την ιεροποιεί και ωραιοποιεί. Η παρουσία του μας συνετίζει, φρονηματίζει, ταπεινώνει και κατανύσσει. Οι σχέσεις μας με τους άλλους παύουν να είναι ανταγωνιστικές, εξουσιαστικές και απόλυτες. 

Γίνονται ανεκτικές, αδελφικές, αλληλέγγυες, αγαπητικές. Η απομόνωση, η μοναξιά, ο ατομισμός και το κλείσιμο στο καβούκι του εγώ μας αποτελούν αιχμαλωσία, φυλακή, βάσανο και δράμα.

Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου είναι σκοτεινή, μαύρη, πικρή και σκληρή, γιατί είναι άθεη και αφιλάδελφη. Αισθάνεται κανείς στην κόλαση, άφωτος, διψασμένος, να μη μπορεί ν’ ανασάνει, να κοντεύει να τρελαθεί. Η οδυνηρή μοναξιά μαστίζει νέους και γέρους, γιατί δεν έχουν την παρέα του Θεού και τη συμφιλίωση με τους αδελφούς τους.

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης παραμονές της κοιμήσεώς του - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Πριν κοιμηθεί ο όσιος Γεώργιος, την τελευταία επίγεια εβδομάδα του, κάλεσε μία οικογένεια αγαπητή του να μείνει πλησίον του. Στο κελλί του είχε ένα μεγάλο σεντούκι με ωραία υφαντά, τραπεζομάνδηλα, σεντόνια και κουβέρτες. 

Μία ημέρα κρατούσε ένα μαντήλι γεμάτο αρκετά χαρτονομίσματα των εκατό δραχμών. Είπε στη σύζυγο: «Όχι, αυτά δεν είναι για σένα. Εσείς θα πλουτίσετε με άλλα πλούτη και άλλες ευλογίες…» Τα μοίρασε όλα στους αναγκεμένους. 

Το πρώτο βράδυ, που ήταν εκεί, ο σύζυγος είδε γύρω στα μεσάνυχτα, ν’ ανοίγει με θόρυβο μόνο του το παράθυρο. Δεν είδε ποιοι εισήλθαν, μόνο είδε τον όσιο να λάμπει και τότε τον έστειλε στο εκκλησάκι ν’ ανάψει το καντήλι και να θυμιάσει.

Το καλό δεν φέρνει καλό όταν καλώς δεν γίνεται - Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης (†)

Δεν χρειάζεται ούτε υπερβολική αυστηρότητα ούτε μεγάλη επιείκεια. Άστοχες και αδιάκριτες παρεμβάσεις έκαναν ανθρώπους να πικραθούν και να απογοητευθούν για πάντα. Στα θέματα προσεγγίσεως των άλλων δεν ωφελούν πείσματα, ρηχότητες και προχειρότητες. 

Η διάκριση προέρχεται από γνώση, εμπειρία, πνευματική καλλιέργεια και ωριμότητα. Είναι αποτέλεσμα αυτοελέγχου, αυτοκριτικής, μελέτης και θείου φωτισμού. Η διάκριση παρηγορεί και αναπαύει ψυχές. 

Η αδιακρισία πληγώνει, κουράζει και ταλαιπωρεί. Έχουν ευθύνη οι καθοδηγοί. Μη δημιουργούν νέα προβλήματα με επιπόλαιες κατευθύνσεις.

Η προορατική χάρη του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ο όσιος Γεώργιος είπε κάποτε: «Από εδώ και επάνω ο τόπος θα κατοικηθεί…» δείχνοντας προς τον Προφήτη Ηλία, που ήταν τόπος εντελώς έρημος, βορειότερα της μονής. Μετά από καιρό, πράγματι κατοικήθηκε από τους κατοίκους του εγκαταλειφθέντος χωριού Τιμόθεος. Σήμερα αποτελεί συνοικία του χωριού Ταξιάρχες, με το όνομα Τιμόθεος.

Συχνά επίσης έλεγε ο όσιος: «Μετά από εμένα θα έλθει άλλο ποίμνιο. Θα μεγαλώσει το μοναστήρι…» Όπως και έγινε. Τη ρήση αυτή του οσίου την είχαν ακούσει πολλοί. Σε άλλους είπε: «Μη το βλέπετε που είναι έτσι σήμερα το μοναστήρι. Άγγελοι θα κατέβουν εδώ μια ημέρα».

Όταν αναχωρούσαν οι Βούλγαροι και χαιρόταν ο κόσμος, είπε ο όσιος: «Μη χαίρεσθε, θα έλθει καιρός που θα πείτε Βουλγαρία, Βουλγαρία… Γιατί οι μανάδες γέννησαν λύκους και οι λύκοι θα πιουν αίμα ανθρώπινο. Θα σκοτώσει πατέρας τον γιό, αδελφός τον αδελφό…» Όπως κι έγινε στον εμφύλιο σπαραγμό.

Ο γονιός κατηχητής και δάσκαλος - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Το παιδί δεν θέλει μόνο χρήματα αλλά και χάδι, δεν θέλει μόνο ρούχα, υποδήματα και σοκολάτες αλλά και γλυκούς λόγους, να τονωθεί, να ενισχυθεί, να παρηγορηθεί, να χαρεί η καρδούλα του. 

Συνήθως σήμερα οι γονείς ενδιαφέρονται πιο πολύ για την τροφή και την κοσμική μόρφωση. Ξένες γλώσσες, μουσική, χορός, γυμναστική, πάλη, ξιφασκία, πυγμαχία, ποδόσφαιρο. 

Το παιδί είναι συνέχεια απασχολημένο, βομβαρδισμένο από γνώσεις και εικόνες, ειδήσεις και διαφημίσεις. Είναι από νωρίς αρκετά κουρασμένο. Δεν λέω ότι δεν χρειάζεται η επιμόρφωση, αλλά είναι γνωστό πως η υπερβολή είναι πάντοτε επικίνδυνη.

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης διδάσκει την αγάπη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Σε μία μητέρα έγκυο, που αθέλητα έχασε το μωρό της, σηκώνοντας ένα βάρος, ο όσιος Γεώργιος έβαλε κανόνα να κάνει σαράντα μετάνοιες κάθε βράδυ όλη τη Σαρακοστή. Της είπε: «Αν μπορείς, θέλω να ντύσεις και ένα ορφανό». 

Ελεήμων ο ίδιος μάθαινε και τους άλλους να είναι πάντοτε ελεήμονες. Η αγάπη θα καλύψει πλήθος αμαρτιών. Πράγματι η μητέρα αγόρασε ύφασμα κι έραψε ένα φουστανάκι για ένα πολύ φτωχό κοριτσάκι. Όταν το πήγε χάρηκαν και οι δύο αφάνταστα. Έτσι απλά και χαριτωμένα δίδασκε την αγάπη ο όσιος.

Μία γυναίκα, που τότε ήταν μικρή, διηγείται: «Θυμάμαι, ήμασταν πολύ φτωχοί, αλλά μας αγαπούσε και όλο μας είχε κοντά του. κι εγώ δεν ξέρω το γιατί, αλλά πολλές φορές έπεφτα στην αγκαλιά του κι έκλαιγα. 

Ο ιαματικός άγιος Γεώργιος Καρσλίδης

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ένα Πάσχα πήγαν στον όσιο Γέροντα Γεώργιο μία γυναίκα με την ανηψιά της. Μόλις τις είδε ο όσιος τις ρώτησε: «Ποιες είστε εσείς;». Πριν προλάβουν ν’ απαντήσουν είπε στη μία: «Πες, είμαι της Μαρίας και της Αντιγόνης αδελφή… 

Δούλεψες, δούλεψες και τι κατάλαβες; Και τώρα γιατί ήρθες; Εγώ σου λέω δεν έχεις τίποτε. Όχι, τις γιορτές δεν θα δουλεύεις. Δεν έχεις τίποτε, μη άδικα τρέχεις στους γιατρούς, βασκανία είναι αυτό που σε ταλαιπωρεί. 

Μπορούσα και εγώ να σε κάνω καλά, αλλά δεν γίνεται, γιατί τώρα είναι Πάσχα. Μετά την Πεντηκοστή όμως θα πας στον Άγιο Αντώνιο στη Βέροια και θα μείνεις εκεί εφτά μέρες. 

Αποδοχή του θελήματος του Θεού - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Μη φοβόμαστε την καθυστέρηση του θαύματος για μας. Μπορεί να είναι καλύτερα έτσι. Σίγουρα ο Θεός γνωρίζει την κατάστασή μας πολύ καλύτερα από εμάς. Ο Θεός είναι και για μας και τα θαύματα είναι για μας, αλλά η παρουσία του και η επέμβασή του δεν είναι προσχεδιασμένα από εμάς. 

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας γίνεται πολλές φορές με πολλούς και διάφορους τρόπους και όχι με μία εκκωφαντική και φαντασμαγορική φανέρωση. Μία ανείπωτη εσωτερική ειρήνη, μία έκτακτη και συγκινητική κατάνυξη, μία βαθιά αίσθηση αμαρτωλότητος και συγχωρητικότητος τι άλλο είναι παρά σημείο της γαληνιαίας παρουσίας του Θεού στη ζωή μας;

Ο Θεός δεν είναι απλώς παροχέας της υγείας, της μακροζωίας, της ευζωίας, ακόμη και της επίγειας αθανασίας, αλλά ο δοτήρας των ουρανίων δωρεών και χαρίτων και της σωτηρίας της αθάνατης ψυχής μας. 

Οικογένεια και εκκλησιαστική ζωή - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ίσως σκεφθεί κάποιος δικαιολογημένα τι έχει να πει ένας απομακρυσμένος Αγιορείτης μοναχός για την οικογένεια, για τους γονείς και την ανατροφή των τέκνων τους; Όμως ο μοναχός δεν είναι ανέραστος, μισόκοσμος και απομονωμένος. Ο μοναχός είναι ευχέτης υπέρ όλης της οικουμένης.

 

Πάντοτε η Εκκλησία ήθελε να ακούει τους μοναχούς. Στην ιερά ησυχία ο μοναχός σοφίζεται, φωτίζεται, αγωνιζόμενος και καθαιρόμενος. Παρατηρεί λοιπόν τους ασκητές να μηνύουν στον άστατο κόσμο το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Η μεγάλη τρυφή του κόσμου, η υπερκαταναλωτική κοινωνία, η ευδαιμονία, η ευμάρεια δεν είναι διόλου θετικά στοιχεία για την ανάπτυξη της πνευματικής ζωής.

Το Άγιον Όρος ανησυχεί για την κατιούσα πορεία του κόσμου. Για τις ανίερες ιδέες που ακούγονται πρώτη φορά στον νεοελληνικό βίο για συμβίωση μόνιμη και νόμιμη αγάμων ακόμη και ομοφυλοφίλων, για την έξαρση της μοιχείας, την αύξηση των διαζυγίων.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης προγνωρίζει το τέλος του - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Από αρκετά νωρίς ο όσιος Γεώργιος προγνώριζε την ακριβή ημερομηνία της εκδημίας του από την παρούσα μάταιη ζωή και το ανέφερε με διάφορους τρόπους στα πνευματικά του τέκνα. 

Ο θάνατος δεν τον φόβιζε διόλου. Ήταν έτοιμος από καιρό για την υποδοχή του. Είχε αγαπήσει με όλη τη δύναμη της ψυχής του τον Κύριο και λαχταρούσε τη σύντομη συνάντηση μαζί Του.

Λυπόταν τ’ αγαπητά του πνευματικά τέκνα και είχε αρχίσει από καιρό με καλό τρόπο να τα προετοιμάζει με ωραίες νουθεσίες, ευλογίες και λόγους παραμυθίας και παρακλήσεως.

Μαθητεία στη λογική του Σταυρού - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Πίσω από κάθε σύννεφο κρύβεται ένας ήλιος. Μέσα στον πόνο ο άνθρωπος, αν θέλει, προσγειώνεται, ισορροπεί, ταπεινώνεται, γαληνεύει, μπορεί να βρει τον Θεό, να αισθανθεί ζωηρά τη θαυματουργή παρουσία του. Μέσα από τις ασήκωτες δοκιμασίες, τις βαρειές θλίψεις, τ’ άφωτα αδιέξοδα, τα έκτακτα πένθη ετοιμάζεται οδός αναπαύσεως.

Αυτά δεν τα λέμε ψευτοπαρηγορώντας, αλλά καταθέτοντας την εμπειρία της αλήθειας της Εκκλησίας μας. 

Η Εκκλησία μας δεν προσφέρει ψευδαισθήσεις, αναλήθειες, παρηγοριές τεχνητές προσωρινής ανακούφισης αλλά ουσιαστική χάρη και ελευθερώτρια χαρά. 

O όσιος Γεώργιος Καρσλίδης για τον πόλεμο και τη μετανάστευση - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ο όσιος Γεώργιος έλεγε στα πνευματικά του τέκνα: «Θα γίνει πόλεμος. Να κάνετε καταφύγια, γιατί ο πόλεμος θα είναι με πυρηνικά. Τότε θα περπατάτε τριάντα χιλιόμετρα για να δείτε άνθρωπο. Και όταν τον συναντήσετε, θα λέτε, δόξα τω Θεώ, βρήκα επιτέλους ένα άνθρωπο».

Ένας κύριος από το χωριό Δενδράκια Δράμας διηγήθηκε πως, όταν οι Βούλγαροι καταδίκασαν κάποιους συγχωριανούς του σε θάνατο κι εξορία, όλοι έκλαιγαν. Τότε ο όσιος Γέροντας τους είπε: «Μη φοβάστε, κανένας δεν θα πάθει τίποτε. Όλοι θα γυρίσουν πίσω γεροί», όπως κι έγινε.

Άλλοτε, βγαίνοντας από την εκκλησία της μονής και βλέποντας συναγμένο κόσμο, τους είπε: «Εσείς καλά θα πεθάνετε, αλλά αυτά τα μικρά παιδιά τι έχουν να δουν! Οι Τούρκοι θα φθάσουν ως εδώ, αλλά ύστερα θα γυρίσουν πίσω και τότε μέσα στην Κωνσταντινούπολη εφτά μηνών μοσχάρι θα κολυμπάει μέσα στο αίμα…»

Οι γονείς να έχουν ταπείνωση και αγάπη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Λέει ο όσιος Πορφύριος: «Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι, οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. 

Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά τη χάρι.

»Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. 

Η ζωή με τον Θεό και η ζωή δίχως Θεό - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ο σύγχρονος άνθρωπος δυστυχώς έμαθε να μην περιμένει καθόλου. Αυτό έχει ως συνέπεια να ξεγελά τον εαυτό του με πρόχειρες λύσεις, για να τον ικανοποιήσει όπως-όπως, τώρα, αμέσως. 

Η βιασύνη-βιαστικότητα αυτή είναι μια επιπολαιότητα καταστροφική, που δέρνει και τους νέους μας αλύπητα. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως δεν θα πούμε εμείς τι θα κάνει ο Θεός, πώς θα το κάνει και πότε θα το κάνει. 

Δεν θα μάθουμε εμείς τον Θεό να σκέφτεται όπως εμείς. Δεν θα του υπαγορεύσουμε πώς ακριβώς θα ενεργήσει. Ο Θεός πάντως δεν αγαπά καθόλου τη βιασύνη, τις πρόχειρες λύσεις, τα επιπόλαια μπαλώματα της στιγμής. 

Η ιαματική δύναμη του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Λίγους μήνες μετά την τιμία ανακομιδή του οσίου Γεωργίου πήγε στη μονή ένα εκδρομικό λεωφορείο από την Αθήνα. Ανάμεσα στους προσκυνητές ήταν και μία νέα γυναίκα, μητέρα δύο μικρών παιδιών, η οποία από μάγια είχε δαιμονισθεί. 

Πριν ακόμη φθάσουν στη μονή, το δαιμόνιο άρχισε να ενοχλείται και να φωνάζει, μη επιθυμώντας αυτή την επίσκεψη.

Μόλις μπήκαν στη μονή, η ταλαίπωρη δαιμονισμένη γυναίκα, βασταζόμενη από άλλες γυναίκες, οδηγήθηκε στον τάφο του οσίου. 

Αφού την έβαλαν να γονατίσει στον τάφο, άρχισε το δαιμόνιο έντονα να σπαράζει και στην αρχή να μιλάει διάφορες ακατανόητες γλώσσες γρήγορα και δυνατά. 

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης σώζει στη φρίκη του πολέμου

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Πριν τον πόλεμο του 1940, όταν οι χωρικοί είχαν χορούς και τραγούδια στα σπίτια τους, ο όσιος Γεώργιος έσκυβε το κεφάλι του και με λύπη έλεγε στο νεωκόρο του: «Αχ, γιαβρούμ (παιδί μου), δεν ξέρετε πίσω τι μας έρχεται…» Εννοούσε τον πόλεμο που πλησίαζε.

Μία εβδομάδα πριν από τον πόλεμο ο όσιος έκλαιγε με λυγμούς όλη τη νύχτα στο κελλί του. Όταν τον ρώτησαν γιατί κλαίει και στενοχωρείται τόσο πολύ για τα προβλήματα του κόσμου, με βαθειά λύπη απάντησε: «Εσύ δεν ξέρεις, δεν ξέρεις, παιδί μου…». 

Ο όσιος έβλεπε νοερώς τη φρίκη του πολέμου και τις επερχόμενες καταστροφές.

Επί μία ολόκληρη εβδομάδα έκλαιγε γοερώς και συνεχώς. Στο τέλος της εβδομάδος κηρύχθηκε ο πόλεμος. Είναι γεγονός ότι προείδε και προείπε τον πόλεμο, γιατί το ανάφεραν μετά τον πόλεμο και πολλοί άλλοι.

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, ο στοργικός γιατρός

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†) 

Μία γυναίκα με μεγάλη συγκίνηση διηγείται για τον στοργικό όσιο Γεώργιο: «Αρρώστησα όταν ήμουν δέκα χρονών το 1946. Μαζί και τα άλλα τρία αδελφάκια μου, που ήταν μικρότερα από μένα. 

Αρρωστήσαμε από τυφοειδή πυρετό και ήμασταν πολύ σοβαρά. Η μητέρα μου έστειλε τον πατέρα μου να φέρει τον Γέροντα για να μας μεταλάβει. Ο γιατρός στο νοσοκομείο την είχε πει να μας φέρει στο σπίτι, για να πεθάνουμε εδώ. 

Ήρθε λοιπόν ο Γέροντας και εγώ, όταν τον είδα, θυμωμένα τον ρώτησα: «Ήρθες να μας μεταλάβεις, για να πεθάνουμε;» «Όχι, πουλάκι μου, είπε τρυφερά. Ήρθα για να γίνεις καλά, να πάρεις τον Χριστό και να γιατρευτείς».