Σκοπός τους τελικός εἶναι, νά μπερδέψουν τούς πιστούς.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Οἱ θιασῶτες τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσει στίς ἡμέρες μας. Μέχρι χθές κάνανε τόν δῆθεν εὐσεβῆ καί πατροπαράδοτον. Σήμερα, ὅμως, ἔχουν πετάξει ἀπό πάνω τους τίς προβιές τῆς μεταμφίεσης καί ἄφησαν νά φανοῦν πλέον ξεκάθαρα οἱ πραγματικές τους προθέσεις. 

Δέν προφταίνουμε ἁπλῶς καί μόνον νά μετρᾶμε τίς δαιμονικές τους ἐπινοήσεις!

Ὕπνος δέν τούς πιάνει, γιά νά σκέφτονται τί νεώτερο θά ἐπιχειρήσουν, ὥστε νά μπερδέψουν ἀκόμα περισσότερο τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν.

Ὁ ἐν πολλοῖς τεχνηέντως ἀκατήχητος λαός μας, δυστυχῶς, ἀδυνατεῖ νά ξεχωρήσει τήν ὄντως Ἀλήθεια ἀπό τίς ψευτοαλήθειες τῶν οἰκουμενιστῶν και ἔτσι πολύ εὔκολα πέφτει θῦμα τῶν παγίδων, πού στήνουν οἱ ἀντίχριστοι.

Μιά κατάσταση ρεμπελιό

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Κατά γενική ὁμολογία, στίς ἡμέρες μας, τό οἰκοδόμημα τῆς τρισχιλιετοῦς πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς ἔχει καταρρεύσει σχεδόν ὁλοσχερῶς. Ἀπανωτές ‘’σεισμικές δονήσεις’’, μέ ἔμφαση τά τελευταῖα χρόνια, κατάφεραν νά μήν ἀφήσουν τίποτε ὄρθιο. Παιδεία, πολιτική, ἦθος, ἠθική, καλλιτεχνική δημιουργία, ἐκκλησιαστική διοίκηση, βιώνουν μιά παρακμή ἄνευ προηγουμένου.

Τά πάντα ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ. Οἱ πάντες ἔχουν ναρκωθεῖ. Καί οἱ ἀρμόδιοι γιά τήν λήψη ‘’μέτρων ἀντισεισμικῶν’’ ὄχι μονάχα ἀδρανοῦν προδοτικῶς, ἀλλά ἀπό πάνω, ‘’τῶν οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιπραμμένων’, κατά τήν κρίση τῶν προγόνων μας, ‘’ἄδουν’’ χύδην καί ὑβριστικῶς.

Ἐν ὄψει ἐκλογῶν - Φώτης Μιχαήλ

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ὁ πολιτισμός, τοὐτέστιν , ἡ ὀργάνωση τοῦ Τρόπου ζωῆς, εἶναι σπουδαία κατάκτηση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά σαφῶς μεταπτωτική. 

Δηλαδή, εἶναι μέν σημαντικότατο ἐπίτευγμα, ἀλλά ἀτελές καί ἐμπαθές. Κατορθώνει καί ἀπαλύνει τόν πόνο τῶν δυσκολιῶν καί ὀμορφαίνει κάπως τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἀπό μόνος του ὁ πολιτισμός δέν καταφέρνει νά τόν σώσει. 

Διότι, ἁπλούστατα, βαθιά στό μεδοῦλι του ἐμπεριέχει ὁ ἴδιος τό στοιχεῖο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Καί ὠς φθαρτός καί θνησιγενής πού εἶναι, ἀδυνατεῖ παντελῶς νά προσφέρει τέλεια καί ἀθάνατα δωρήματα. 

Τό ΟΧΙ τῶν Ἐπισκόπων, πού θά τούς πάει κατευθεῖαν στόν Παράδεισο.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς καθημερινές μας συναναστροφές, τόσο στίς παρέες ὅσο καί στούς χώρους ἐργασίας, διαπιστώνουμε, ὅτι κάποιες ἀπορίες καί κάποιες ἀντιδράσεις πιστῶν μέρα μέ τήν ἡμέρα ὅλο καί πληθαίνουν. Ἀπορίες καί ἀντιδράσεις πού βεβαιώνουν, ὅτι τό ποίμνιο δέν ἀποτελεῖται ἀπό ἄβουλα καί ἄνευρα προβατάκια, ἀλλά ἀπό αὐτεξούσια καί ἄγρυπνα μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Ἐάν ρωτήσετε, ἀπό ποῦ ξεκινᾶνε ὅλες αὐτές οἱ ἀπορίες καί οἱ ἀντιδράσεις, ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀπλῆ, ὄχι ὅμως καί μονοφυσιτική: Πρῶτον ἀπό τήν καθημερινή εἰδησεογραφία καί δεύτερον ἀπό τήν καλή ἀνησυχία τῶν γρηγορούντων καί προσευχομένων Πιστῶν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας.

Ζητεῖται παπα-Σταῦρος Παπαγαθαγγέλου

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ἡ Σῦρος, στά χρόνια τῆς Ἐπανάστασης τοῦ ’21, δέν ἦταν νησί σάν καί τά ἄλλα νησιά τοῦ Αἰγαίου. Στήν Σαμοθράκη, στήν Ὕδρα καί στά Ψαρρά οἱ Ἕλληνες ἔκαμναν τόν σταυρό τους μέ τά τρία δάχτυλα ἑνωμένα καί τό βλέμμα τῆς καρδιᾶς τους ἦταν στραμμένο πρός τήν Πόλη τῶν ὀνείρων τους. Ἐνῷ στήν Σῦρο, ἡ Πίστη τῶν Πατέρων εἶχε προδοθεῖ καί πολλοί Συριανοί ἀπό τά χρόνια τῆς ἑνετοκρατίας εἶχαν προσκυνήσει τόν πάπα. Ἡ καρδιά τους ἦταν δοσμένη στό Βατικανό.

Σάν φάνηκαν λοιπόν ἀπό μακριά τά καράβια τοῦ Ἰμπραήμ, οἱ Φραγκοσυριανοί ἦταν καλά δασκαλεμένοι γιά τό τί θά ἔπρεπε νά κάνουν. Φραγκόψυχοι τώρα, μέ τί καρδιά καί μέ τί πνοή νά πολεμήσουν γιά τήν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τοῦ Ἰμπραήμ; Μέχρι νά πεῖς κύμινο τά μπαλκόνια τους γέμισαν ἀπό σημαῖες γαλλικές! Νά τίς δεῖ ἀπό ἀπόσταση ὁ Ἰμπραήμ καί νά τούς ἀφήσει ἥσυχους. Δικοί του ἦσαν!

Μαγιά, πού δέν ξύνισε ποτέ

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Γιά κάθε ἐναπομείνασα γρηγοροῦσα συνείδηση εἶναι ὁλοφάνερο πλέον, ὅτι οἱ  ἀπόγονοι τοῦ Καρλομάγνου δέν τρέφουν καί τά καλύτερα αἰσθήματα γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες. Ἡ Εὐρωπαϊκή ἱστορία βεβαιώνει, ὅτι ἐδῶ καί δώδεκα ὁλόκληρους αἰῶνες οἱ πρόγονοι τῶν σημερινῶν μας ἑταίρων δέν κάνουν τίποτε ἄλλο, ἀπό τό νά ἀπεργάζονται ἀσταμάτητα τόν ἀφανισμό τῆς ἀγιασμένης Ρωμηοσύνης. Μᾶς μισοῦν. Καί μάλιστα, γιά λόγους καθαρά πνευματικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς τάξεως, μᾶς μισοῦν θανάσιμα καί δέν τό κρύβουν.

Ἀμέτρητα εἶναι τά  παραδείγματα τοῦ ἄσβεστου αὐτοῦ μίσους τῶν Δυτικῶν ἐναντίον μας, ἐναντίον τῆς Ἑλληνικότητας καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἄς ἀναφέρουμε δυό-τρία ἀπό τά πιό τελευταῖα καί πειστικά:

Πρῶτον, τήν φτωχοποίηση τῆς πανέμορφης καί πάμπλουτης Πατρίδας μας μέ τά λεγόμενα  μνημόνια (δαιμονική ἐπινόηση τῆς ΕΕ, τοῦ ΔΝΤ καί τῆς ΚΕΤ...). 

Ειδική αποστολή στην Ουκρανία (Στα χρόνια της δουλείας, αλλά επίκαιρη όσο ποτέ...)

Προαναγγελίες συνεργασιῶν καί συμφωνιῶν προβάλλονται στά διεθνῆ ΜΜΕ ἀνάμεσα στόν προκαθήμενο τῆς ''νέας Οὐκρανικῆς ἐκκλησίας'' (νωπή εἶναι ἀκόμα ἡ ὑπογραφή τοῦ Φαναρίου) καί τόν προϊστάμενο τῶν Οὐνιτῶν τῆς Οὐκρανίας...!!!

Θά βρεθεῖ ἄραγε ἕνας Νέος Ἅγιος Δαμασκηνός (Στουδίτης, Ἐπίσκοπος Λητῆς καί Ρεντίνης), γιά νά βάλλει τά πράγματα στήν θέση τους στήν πολύπαθη Οὐκρανία (Μικρά Ρωσσία); 

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ

Οι Άγιοι είναι οι πνευματικοί μας οδοδείκτες. Τον δρόμο του Θεού, αυτοί μας τον δείχνουν. Και μας τον δείχνουν όχι βεβαίως ακαδημαϊκά, αλλά μέσα από την πνευματική τους εμπειρία. Με τις διδαχές τους και προπάντων με την ίδια τους την ζωή.

Ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος, κατά τῶν αἱρέσεων.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ὁ Μέγας Βασίλειος δέν εἶναι μονάχα ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης τῆς ἀγάπης, τῶν θεοφώτιστων διδαχῶν, τῶν γραμμάτων καί τῶν ἐπιστημῶν, τῆς ἄσκησης καί τῆς ἀρετῆς. Εἶναι ταυτόχρονα καί ὁ τολμηρός ὁμολογητής τῆς Πίστεως, ὁ αὐστηρότατος διώκτης τῶν αἱρέσεων, ὁ ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος, ὁ ὅντως ποιμήν.

Στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἠ Ἐκκλησία ταλανιζόταν ἀπό τήν διάδοση δύο κυρίως αἱρέσεων: Τοῦ Ἀρείου καί τοῦ Σαβελλίου. Ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου εἶχε καταδικασθεῖ ἤδη ἀπό τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο (325).Ἐντούτοις, κατά τά χρόνια τοῦ ἁγίου Μεγάλου Βασιλείου (330-379), οἱ ὁπαδοί τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Ἀρείου εἶχαν τόσο πληθυνθεῖ, ὥστε κατάφεραν καί πῆραν στά χέρια τους τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἱερῶν Ναῶν.

Τα Χριστούγεννα ως αφορμή για πνευματικό προβληματισμό

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ 

Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸνἐν τῇ φάτνῃ, 

διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. β,7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε  να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.

Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!

Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;

Ἀγάπη - Ὀρθοδοξία - Ἀλήθεια

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ τῆς θεολογικῆς σχολῆς τοῦ ΑΠΘ Στέργιου Σάκκου ‘’ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ’’ (σελ. 30-32),

τῶν ἐκδόσεων ‘’Χριστιανική Ἐλπίς’’.

Κάθε δύναμη, πού ἀντιστρατεύεται τήν Ὀρθοδοξία, δέν προέρχεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν περιοχή τῆς ἀγκάλης Του. 

 

Γι’ αὐτό ἡ ἀγάπη συνυπάρχει μόνο μέ τήν Ὀρθοδοξία. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη, τό ὀρθόδοξο δόγμα, ἡ ὀρθόδοξη παραλαβή καί διατήρηση τῆς ἐν Χριστῷ Ἀλήθειας, εἶναι τό κλίμα πού διασφαλίζει τήν ἀνάπτυξη τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης. 

 

Ἔξω ἀπό τὀ κλίμα αὐτό, ὅ, τι φαίνεται ὡς ἀγάπη, εἶναι ἀπάτη καί κακία. Μέσα στό κλίμα αὐτό ὅ, τι φαίνεται ὡς μῖσος εἶναι ἀγάπη.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΟΧΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ, ΣΗΜΕΡΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018, ΣΤΗΝ ΧΩΡΟΥΔΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ

Ἐκφωνήθηκε ἀπὸ τὸν κ. Φώτιο Μιχαήλ!

Σεβαστέ μας πάτερ Φώτιε,

ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἡ 28^η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ὑπῆρξε μιά μοναδική ἱστορική στιγμή ὅχι μονάχα γιά ἐμᾶς τούς Ἔλληνες, ἀλλά καί γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα!

Τό ΟΧΙ τοῦ Μεταξᾶ, τό ἔβαλαν οἱ παπποῦδες μας βαθειά μέσα στίς καρδιές τους καί τό μετέτρεψαν πάνω στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Ἠπείρου σέ Νίκη!

Τό πῆραν τά χείλη τῆς Βέμπο καί τό ἔκαναν τραγούδι.

Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν.

Θαυμαστές παρεμβάσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σέ περιπτώσεις ἀπόπειρας αἱρετικῶν νά μολύνουν τήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

  

Στίς ἡμέρες μας, ὁ ἀντίχριστος κάνει τήν δουλειά του μέ πρωτοφανή δόλο καί μάλιστα ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα. Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα μέ διάφορες προφάσεις καί ψευτοδικαιολογίες καί χωρίς νά τό καταλάβουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση καί τήν  περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.