Ο κρυφιογνώστης όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

 

Όταν μία μητέρα ήταν έγκυος και είχε καιρό να επισκεφθεί τον όσιο Γεώργιο, πληροφορήθηκε ότι ο όσιος ήταν ασθενής στη Δράμα. Πήρε το ένα της παιδί και το άλλο το άφησε στο χωριό. Δεν γνώριζε όμως σε ποιο σπίτι έμενε κι έψαχνε μέσα στην πόλη. Εκεί που βάδιζε, πήγε κοντά της μία γυναίκα και της είπε: «Τον Γέροντα ψάχνεις;» Αποκρίθηκε «ναι». «Έλα μαζί μου, γιατί εκείνος με έστειλε. Πήγαινε να φέρεις τη Ζωγράφα, είναι έξω και με ψάχνει».

Μόλις ασπάσθηκε το ευλογημένο χέρι του, της είπε: «Το ένα παιδί σου το έφερες, το άλλο πού είναι;». «Το άφησα στον άνδρα μου», εξήγησε. «Ναι, αλλά να προσέχετε, γιατί εκεί κοντά έχετε μία ευαγγελική οικογένεια. Να φυλάγετε την πίστη σας…». Πράγματι, όλα όσα είπε ήταν αληθινά, καλά και άγια.

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, «ο καλόγερος που όλα τα γνωρίζει!»

Ένας χωριανός – θυμάται μία γυναίκα από τη Σίψα – ο κυρ-Ανέστης, που έμενε απέναντι από το μοναστηράκι του οσίου, ερχόταν συχνά στον πατέρα μου. Μία μέρα μας είπε: «Εγώ πρώτη φορά το έζησα αυτό το θαυμαστό. Ήρθε μία γυναίκα από τον Ξηροπόταμο. Πήγε στον Γέροντα και την έδιωξε. Αυτή κλαίγοντας ήρθε σε μένα. «Καλά, γιατί με τέτοιο τρόπο με έδιωξε, ας με πει τον λόγο, γιατί δεν με δέχεται». 

 

Την είπα: «Έλα, εγώ θα σε πάω». Την πήγα και τον ρώτησα: «Γιατί, Γέροντα, τη διώχνεις; Πες την κάτι, ήρθε τόσο δρόμο».«Α, θέλεις να σε πω; Άκουσέ τα λοιπόν. Έχεις εσύ ανάπηρο παιδί;» «Ναι, έχω», είπε. «Γι’ αυτό ήρθες; Τι να σου κάνω όμως εγώ γι’ αυτό το ανάπηρο παιδί που έχεις; Τον άνδρα σου τον ρώτησες ποτέ τι έκανε στον κόσμο; Να σου πω εγώ. Έκλεψε, σκότωσε, κακοποίησε, γι’ αυτό και ο Θεός τον έδωσε αυτό το παιδί, να μη ξεχνάει το τι έκανε».

Φεύγοντας απορούσαμε και οι δύο που τα ήξερε όλα αυτά ο Γέροντας με τόση ακρίβεια. «Μα για πρώτη φορά με έβλεπε», μονολογούσε η γυναίκα.

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γνώριζε τα άδηλα και τα μέλλοντα

Την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής ζούσε στη Ξάνθη μία μοναχή, ονόματι Ευγενία, που θέλησε να πάει στο μοναστήρι μ’ ένα κάρο. Πριν φθάσει, ο όσιος Γεώργιος γνώριζε τον ερχομό της και είπε σε μία γυναίκα που τον διακονούσε: «Μάνα, μάνα, μάνα, έρχεται η μάνα». Μόλις την είδε, της είπε: «Μάνα, εγώ εδώ θα σε θάψω». Πράγματι, μετά από λίγο καιρό κοιμήθηκε και την έθαψε στο μοναστήρι του.

✶✶✶

Κάτοικος της Σίψας ανάφερε πως ο πατέρας του, που ήταν αξιωματικός κατά την περίοδο της κατοχής, πήγαινε στο μοναστήρι και ρωτούσε τον όσιο για την έκβαση του πολέμου. Εκείνος τον παρηγορούσε και τον καθησύχαζε: «Μη στενοχωριέσαι, αυτοί θα ‘ρθουν και θα φύγουν». Όπως πράγματι έγινε.

Δέν βράχηκαν καθόλου, οὔτε σταγόνα νερό δέν τούς ἄγγιξε (Από τον βίο του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη)

 

Βοηθοῦσε πολύ. Ἡ μάνα μου πήγαιναν στά χωράφια καί μᾶς ἄφηναν ἐδῶ κοντά στόν Γέροντα. Δέν μᾶς ἄφηνε να μείνουμε μόνοι μας, μᾶς ἔδινε καί νά φάμε, γιατί ἐκεῖνοι ἔλειπαν ὅλη μέρα. 

  

Μιά φορά ἦταν καλοκαίρι καί οἱ γονεῖς μας θέριζαν στά χωράφια. Καί ἐνῶ ἔλαμπε ὁ ἥλιος ξαφνικά σκοτείνιασαν ὅλα, ἔγινε νύχτα. Ἐκεῖνος τότε βγῆκε στο καμπαναριό καί μᾶς φώναξε μέ τήν ἀδελφούλα μου νά πᾶμε κοντά του. Ἔκλεισε καί τά παραθυρόφυλλα ἀπό τό κελλάκι του. 

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης: «Από των πολλών μου αμαρτιών…»

 

Μία γυναίκα μόλις έφθασε στο μοναστήρι του οσίου την έπιασε φοβερός πονοκέφαλος και ξάπλωσε στον ξενώνα, λίγο ν’ αναπαυθεί. Οι άλλες γυναίκες, που ήταν μαζί της, πήγαν στην εκκλησία. Πόσο κοιμήθηκε δεν θυμάται, αλλά κάποια στιγμή άκουσε μία δυνατή φωνή που της έλεγε: «Εσύ από περιέργεια ήρθες;». 

 

Κατέβηκε στο κελλί του οσίου Γέροντος. Ήταν όλοι μαζεμένοι γύρω-γύρω κι έλεγε στον καθένα από κάτι. Κάθισε κι εκείνη και με θαυμασμό τον κοίταζε στα μάτια και το στόμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε: 

«Παιδί μου, τι με κοιτάζεις έτσι;» 

 

«Από αγάπη, προσέχω τι λες και περιμένω και εγώ κάτι να ακούσω». 

 

«Σαν τι θέλεις να ακούσεις; Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή».

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης και η φλογισμένη κακία των δαιμόνων Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

 

Εδώ στη γειτονιά – ανέφερε μία γυναίκα από τη Σίψα – ήμουν παντρεμένη, απέναντι, ένας δρόμος μας χώριζε με τον Γέροντα. Θυμάμαι μία φορά ο Γέροντας ήρθε την ώρα που τρώγαμε. Καθίσαμε, κάναμε την προσευχή μας, γιατί εγώ έτσι ήμουν μαθημένη από τον πατέρα μου. Τότε εκείνος όλο χαρά είπε στον πεθερό μου κι έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου: «Ένα ευλογημένο παιδί ήρθε στο σπίτι σου, ακολουθείστε το».

Μία φορά είχε έρθει μία θεία μου, που αυτή, όπως έμαθα αργότερα, πήγαινε σε μάγους. Ήταν το 1957. Μόλις ήρθε στον Γέροντα, απότομα την σταμάτησε: «Μη μπαίνεις μέσα στην αυλή. Δεν σε θέλω». «Μα γιατί, τι έκανα;» «Αυτό που σου είπα, από μακριά άκουσέ με. Άλλαξε όλα αυτά που κάνεις και μετά θα ‘ρθεις σε μένα. Εγώ μάγια δεν κάνω. Εγώ σας δέχομαι μόνο, αν μετανοήσετε και έρθετε στην πίστη τη δική μου».

Η θαυμαστή βοήθεια του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

 

Ο Γέροντας Γεώργιος – διηγείται πνευματικό του τέκνο – βοηθούσε πολύ. Η μάνα μου πήγαιναν στα χωράφια και μας άφηναν εδώ κοντά στον Γέροντα. Δεν μας άφηνε να μείνουμε μόνοι μας, μας έδινε και να φάμε, γιατί εκείνοι έλειπαν όλη μέρα.

Μια φορά ήταν καλοκαίρι και οι γονείς μας θέριζαν στα χωράφια. Και ενώ έλαμπε ο ήλιος ξαφνικά σκοτείνιασαν όλα, έγινε νύχτα. Εκείνος τότε βγήκε στο καμπαναριό και μας φώναξε με την αδελφούλα μου να πάμε κοντά του. Έκλεισε και τα παραθυρόφυλλα από το κελλάκι του. Έξω βροντές, αστραπές, μεγάλο κακό γινόταν. Κι εγώ καθόμουν όλο εκεί στα πόδια του, κοντά στη σόμπα και περιμέναμε.

Είχε αναμμένο καντήλι, έκανε προσευχή εκεί στο κελλάκι του κι έξω γινόταν χαλασμός. Κάπου-κάπου έλεγε: «Ε, παιδί μου, ε, παιδί μου…», σκεφτόταν τον κόσμο στα χωράφια. Μετά μας είπε να καθίσουμε εμείς εκεί στο κελλάκι του και να τον περιμένουμε. Εκείνος πήγε στο εκκλησάκι του να προσευχηθεί.

Ο όσιος πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης

 

Σ’ ένα νέο που τον αγαπούσε, γιατί ήταν φιλήσυχος και πράος, συχνά του έλεγε στα Ποντιακά: «Όταν θα τρανύνομεν να γενόμαστεν παπάδες». Εκείνος απαντούσε πως στο νου του έχει να αποκτήσει οικογένεια και δεν σκόπευε να ιερωθεί. Ο όσιος τότε προφητικά του αποκάλυψε: «Καλά, θα παντρευτείς, όμως παιδιά δεν θ’ αποκτήσεις». Έτσι και έγινε.

✶✶✶

Μία μητέρα κάποια φορά πήγε στον όσιο αρκετά στενοχωρημένη για τον γιο της. Ενώ ήταν σε προχωρημένη ηλικία δεν είχε νυμφευθεί. Στην απελπισία της είπε στον όσιο πως είχε σκοπό να καταφύγει ακόμη και σε χότζα, αν ήταν να τακτοποιηθεί το παιδί της. Τότε ο όσιος τη φώναξε δυνατά: «Ντελή Δέσποινα, ντελή Δέσποινα! Πήγαινε στο σπίτι σου και σε μία εβδομάδα θα έχεις καλά νέα. Μόνο πες στον μπαρμπα-Δημητρό (τον σύζυγό της) να μου στείλει ύφασμα για ράσο» (εκείνο που φορούσε ήταν λιωμένο τελείως). «Μόνο ένα ράσο; Δύο θα σου κάνω».

Η πατρική στοργή του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη

Κάποια μέρα – διηγήθηκε μία κυρία από το Περιθώρι Δράμας – αγανάκτησα από τους καυγάδες με τη μητέρα μου, γιατί με πίεζε να παντρευτώ σύντομα, για να παντρευτούν με τη σειρά τους και οι άλλες μου αδελφές, και είπα: «Θα πάω στον καλόγερο να τον ρωτήσω τι να κάνω». Έραβα τότε, πήρα κάτι από τις οικονομίες μου και ήρθα στο μοναστήρι.

Σουρούπωσε, όταν έφτασα. Ήμουν τυχερή που βρήκα εδώ κοντά στον Γέροντα τη μάνα Αργυρώ. Όταν μπήκα μέσα και πλησίασα στον Γέροντα, άκουσα που είπε: «Ένας χωροφύλακας ερχόταν, πού είναι;». Και πράγματι, ώσπου να τελειώσει τα λόγια του, μπήκε και ο χωροφύλακας μέσα.

Ο Γέροντας που τον περίμενε τον αγκάλιασε, τον φίλησε κι εγώ σκεφτόμουν: ποιος ξέρει τι καλός άνθρωπος είναι για να τον καλοφερθεί έτσι με τόση αγάπη.

Ο όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα!

Από το 1947 και επί τρία έτη το χωριό της Σίψας άδειασε, λόγω των διώξεων των ανταρτών [περίοδος εμφυλίου πολέμου]. Οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν μεταβεί στη Δράμα.
 

Τα γυναικόπαιδα είχαν φύγει όλα και μόνο μερικοί άνδρες φύλαγαν τα ζώα και το χωριό για να μην το κάψουν. Όλα τα γύρω χωριά τα είχαν κάψει. Το χωριό το κτύπησαν, αλλά κανείς δεν έπαθε τίποτε.

Ο ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

 

Ὅταν λειτουργοῦσε γινόταν ἄλλος ἄνθρωπος. Οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ἄκουγαν διαφόρους ἤχους στό ἱερό βῆμα ἀπό οὐράνιους ἐπισκέπτες του. Γονάτιζαν κι ἔψαλλαν τό «Κύριε ἐλέησον».
 

Μία φορά εἶπε ὁ ὅσιος στόν ψάλτη του: Εἶχα τόσους ἁγίους σήμερα, πού δέν εἶχα μέρος νά τούς βάλω. Τόν ἅγιο Παντελεήμονα τόν βάλαμε σέ μία γωνία, γιατί δέν ὑπῆρχε χῶρος…
 

Κάποτε οἱ δαίμονες ἐνοχλοῦσαν τόν ὅσιο καί δέν τόν ἄφηναν νά προσκομίσει. Μετά τή Λειτουργία εἶπε: Ἄρχισα αὐτό τό σαρανταλείτουργο μέ πίεση. Οἱ δαίμονες φώναζαν τά ὀνόματα, γιά νά μή τά μνημονεύσω, νά μή συγχωρεθοῦν.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος γιά τό σαρανταλείτουργο

 

Κάποτε οἱ δαίμονες ἐνοχλοῦσαν τόν ὅσιο καί δέν τόν ἄφηναν νά προσκομίσει. Μετά τή Λειτουργία εἶπε: 

 

Ἄρχισα αὐτό τό σαρανταλείτουργο μέ πίεση. Οἱ δαίμονες φώναζαν τά ὀνόματα, γιά νά μή τά μνημονεύσω, νά μή συγχωρεθοῦν.
 

Μετά ἕνα ἄλλο σαρανταλείτουργο τόν ρώτησαν:

'Οσιος Γεώργιος Καρσλίδης: Παιδί μου, εσύ δεν ξέρεις να μιλάς και βγάζεις φωτιά απ’ το στόμα σου;

Ο Τ.Ε. από την Περιχώρα, έγγαμος, είχε μια πολύ άτακτη ζωή. Συνέχεια βλασφημούσε τα Θεία και η γυναίκα τον έκλαιγε. Ήταν μόνο στο όνομα χριστιανός αλλά δεν πίστευε τίποτα.

Σηκωνόταν να πάει στην εκκλησία, όταν τον πίεζαν, αλλά ποτέ δεν έφθανε. Πάντα γυρνούσε πίσω. Είχε συνεχώς οικογενειακά προβλήματα γιατί ήταν αθυρόστομος και βλασφημούσε.

Όσιος Γεώργιος, Ομολογεί ότι θαυματούργησε σε αρνητή του και ο ιαθείς βάζει τα κλάματα!

 

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Από τον Βαθύλακκο [ορεινό χωριό της Δράμας] ξεκίνησε ένα ανδρόγυνο για να εξομολογηθεί στον Γέροντα [τον όσιο Γεώργιο Καρσλίδη].

Στον δρόμο όμως ο σύζυγος κυριεύτηκε από λογισμούς αμφισβήτησης ως προς την αγιοσύνη του.

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης για τις θεληματικές αποβολές

 

Μία γυναίκα, Παναγιώτα ήταν τ’ όνομά της, είχε κάνει τέσσερις αποβολές και το είχε μεγάλο βάρος στην καρδιά της. Κάποτε αποφάσισε με άλλες συγχωριανές της να πάει στον όσιο Γέροντα. Μόλις εκείνος την είδε τη ρώτησε: «Πού είναι τα άλλα παιδιά σου; Το ένα το παιδί σου το βλέπω με την κορώνα, μεγάλο αμάρτημα έκανες. Άξιο παιδί, αγιασμένο θα γινόταν, είχε χάρη πολλή, εσύ όμως του στέρησες τη ζωή…»

✶✶✶

Άλλη φορά πήγε μία μητέρα με μερικές φίλες της από το χωριό τους στον όσιο. Μετά τη Θεία Λειτουργία ο όσιος Γέροντας άνοιξε στην αυλή τις ψάθες κι έβαλε φαγητό για όλους. Ενώ κάθονταν κι έτρωγαν, φανέρωνε στον καθένα το σφάλμα του: «Εσύ έκανες αυτό, να πας να συγχωρεθείς…»

Ο διακριτικός και διορατικός όσιος Γεώργιος Καρσλίδης - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

 

Όταν κάποτε ο όσιος Γεώργιος προσευχόταν μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, που ήταν στο τέμπλο, την είδε «ιδρωμένη», γεμάτη όλη την επιφάνειά της από μεγάλες ρανίδες. Ο όσιος έψαλε το τροπάριο του Προδρόμου κι έπειτα εστράφη προς τον βοηθό του και του είπε: «Ο Τίμιος Πρόδρομος βρίσκεται σε αγώνα και βία, πηγαίνει να βοηθήσει κάπου μακριά τους ανθρώπους, που κινδυνεύουν. Τον ξεπροβόδισαν και άλλοι άγιοι…» Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.

✶✶✶

Πνευματικό τέκνο του οσίου Γεωργίου διηγείται:

Όταν ήμουν μικρός, μας έδιναν στο σχολείο γάλα κακάο, σκόνη τότε. Εμείς εκείνο τον καιρό μέναμε στη Δράμα. Θα πήγαινα να μεταλάβω στη Λαυρεντιανή μονή, που θα λειτουργούσε ο Γέροντας. Τότε η μάνα μου μού είπε: «Πήγαινέ το στη θεία σου, που δεν κρατούν νηστεία και μη το πίνεις εσύ». Στον δρόμο όμως το ζήλεψα και σκέφτηκα: γιατί να το πάω όλο εκεί και να μη πιώ λίγο και εγώ; Πού θα το καταλάβει η θεία μου; Πήγαμε μετά να μεταλάβουμε. Εγώ σε κανένα δεν είπα τίποτε.

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γίνεται ιατρός - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

 

Λίγο καιρό μετά την ανακομιδή του οσίου Γεωργίου, μία κυρία από τη Θεσσαλονίκη πήγε για πρώτη φορά στο μοναστήρι μ’ ένα εκδρομικό λεωφορείο. Ευρισκόμενη μέσα στο Καθολικό αισθάνθηκε γύρω της μία έντονη, θαυμαστή ευωδία. Όσο πλησίαζε προς τη λάρνακα, που φυλάσσονται τ’ άγια λείψανα του οσίου Γεωργίου, η ευωδία γινόταν εντονώτερη.

Απορημένη ρώτησε μία μοναχή, που στεκόταν εκεί δίπλα, να της εξηγήσει, τι κολώνια έχουν χρησιμοποιήσει. Εκείνη πολύ φυσικά της είπε πως μόνο οινόπνευμα έβαλαν. Συγκινημένη τότε γι’ αυτή την ξεχωριστή ευλογία που της χάρισε ο όσιος Γεώργιος, τον παρακάλεσε θερμά να την βοηθήσει σε κάποιο μεγάλο οικογενειακό πρόβλημα που είχε.

Η δύναμη της προσευχής του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Όταν πήγαν οι Βούλγαροι στο χωριό, μάζεψαν όσους δεν πρόλαβαν να κρυφτούν. Έστησαν και τα πολυβόλα, έτοιμα για να τους σκότωναν. Τότε πήγε ένας Βούλγαρος αξιωματικός και διέταξε να τους ελευθερώσουν και να πάνε στα σπίτια τους. 

Κακό δεν μπόρεσαν να κάνουν. Δύο φορές έστησαν τα γυναικόπαιδα, γιατί οι άνδρες ήταν κρυμμένοι, για να τους σκοτώσουν. Η δύναμη της προσευχής του οσίου Γεωργίου δεν άφησε κανένα να πάθει κακό.

 ✶✶✶

Από το 1947 και επί τρία έτη το χωριό της Σίψας άδειασε, λόγω των διώξεων των ανταρτών. Οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν μεταβεί στη Δράμα. Τα γυναικόπαιδα είχαν φύγει όλα και μόνο μερικοί άνδρες φύλαγαν τα ζώα και το χωριό για να μη το κάψουν. Όλα τα γύρω χωριά τα είχαν κάψει. Το χωριό το κτύπησαν, αλλά κανείς δεν έπαθε τίποτε. 

«Το αμάρτημα αυτό δεν συγχωρείται με χρήματα, αλλά με ζητιάνεμα, για να ταπεινωθείς, για να φύγει ο εγωισμός, για να πέσει η μύτη ως το χώμα»

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο απλανής πνευματικός.

Ο όσιος Γεώργιος δεν προσπαθούσε να προσελκύσει κόσμο και να αποκτήσει πολλά πνευματικά τέκνα. Δεν επιθυμούσε καθόλου δόξες, τιμές και μεγαλεία. Δεν ήθελε πλήθη να τον κολακεύουν, επαινούν και ακολουθούν. Μάλιστα, όταν έβλεπε ότι δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να τηρήσουν τους λόγους του, τους έστελνε σε διάφορους άλλους πνευματικούς.

Τ’ άγρυπνα μάτια του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Μια μητέρα διηγήθηκε ότι μετά τη βάπτιση της κόρης της, που ο όσιος Γεώργιος την ονόμασε Ιουλιανή, επειδή γεννήθηκε την ημέρα της μνήμης της αγίας, κάθονταν όλοι στην αυλή του μοναστηριού. 

Η μητέρα είπε στον όσιο: «Πάτερ, σε όλους κάτι λες. Πες και σε μένα». Ο όσιος της είπε: «Αχ! Γιάβρουμ· τι να σου πω; Ο πατέρας σου θα έρθει στην πόρτα σου και θα τον γυρίσεις πίσω». Τότε ήταν η εποχή της κατοχής και της πείνας. Νόμιζε πως όλους τους βοηθούσε κι έλεγε: «Αν δεν έχεις τίποτε, και μία χούφτα αλάτι να δώσεις· άνθρωπο να μη γυρίσεις πίσω».

Πέρασαν από τότε δεκαπέντε χρόνια. Ήταν χειμώνας, παραμονές Χριστουγέννων. Πήγε στο δωμάτιό της και από το παράθυρο είδε ένα άνθρωπο ξυπόλυτο, που γυρνούσε από σπίτι σε σπίτι. Κτύπησε και τη δική της πόρτα και της είπε: «Αν έχεις ένα ζευγάρι παπούτσια, δώσε μου». «Δεν έχω», του είπε και του έκλεισε την πόρτα. Η προφητεία του οσίου είχε εκπληρωθεί μετά δεκαπέντε χρόνια. Πήγε τότε στον όσιο και του το είπε και άκουσε: «Τι να σε κάνω; Ήρθε το καλό στην πόρτα σου και το έδιωξες».