Λίγο καιρό μετά την ανακομιδή του οσίου Γεωργίου, μία κυρία από τη Θεσσαλονίκη πήγε για πρώτη φορά στο μοναστήρι μ’ ένα εκδρομικό λεωφορείο. Ευρισκόμενη μέσα στο Καθολικό αισθάνθηκε γύρω της μία έντονη, θαυμαστή ευωδία. Όσο πλησίαζε προς τη λάρνακα, που φυλάσσονται τ’ άγια λείψανα του οσίου Γεωργίου, η ευωδία γινόταν εντονώτερη.
Απορημένη ρώτησε μία μοναχή, που στεκόταν εκεί δίπλα, να της εξηγήσει, τι κολώνια έχουν χρησιμοποιήσει. Εκείνη πολύ φυσικά της είπε πως μόνο οινόπνευμα έβαλαν. Συγκινημένη τότε γι’ αυτή την ξεχωριστή ευλογία που της χάρισε ο όσιος Γεώργιος, τον παρακάλεσε θερμά να την βοηθήσει σε κάποιο μεγάλο οικογενειακό πρόβλημα που είχε.
Φεύγοντας πήρε μαζί της λίγο λάδι από την ακοίμητη κανδήλα των τιμίων λειψάνων του. Το γεγονός το ανέφερε και στον πνευματικό της, ο οποίος την διαβεβαίωσε ότι ο Γέροντας είναι ένας μεγάλος σύγχρονος άγιος.
Είχε χρόνια ένα εξόγκωμα σε μέγεθος φακής δίπλα στο μάτι της. Τις ημέρες εκείνες αιμορράγησε και ο ιατρός της πρότεινε να χειρουργηθεί αμέσως, γιατί υπήρχε σοβαρή μόλυνση. Δεν το δέχθηκε, αλλά στο σπίτι της καθημερινά με πίστη σταύρωνε το μάτι της με το λαδάκι που είχε πάρει από τον όσιο Γέροντα. Αυτό σιγά-σιγά άρχισε να μαραίνεται, ώσπου τελικά εξαφανίσθηκε.
Όπως ομολογεί η ίδια, ο όσιος με τη θαυματουργική του δύναμη έγινε και σ’ εκείνη ιατρός. Τον ευχαριστεί θερμά και τον παρακαλεί και στα άλλα προβλήματά της να της είναι πάντα συμπαραστάτης και βοηθός.
Μία κυρία πονούσε πολύ στο στομάχι της. Στο νοσοκομείο που πήγε οι ιατροί της είπαν ότι έχει καρκίνο. Επέστρεψε στο σπίτι της στενοχωρημένη. Ένας γνωστός της ιατρός την πήρε στο νοσοκομείο της Καβάλας να τη χειρουργήσει. Την παραμονή το βράδυ είδε στον ύπνο της ότι βρέθηκε στο μοναστήρι του οσίου Γεωργίου και είχε θεία λειτουργία. Στο τέλος της είπε ο όσιος: «Εσύ τώρα πήγαινε, μπορείς να φύγεις, δεν έχεις τίποτε».
Όταν ξύπνησε ήταν σίγουρη ότι ο όσιος θα την κάνει καλά. Χειρουργήθηκε, δεν είχε καρκίνο, είχε έλκος κι έγινε καλά. Ταλαιπωρήθηκε αρκετά, όπως λέει, αλλά ακόμη ζει με τις άγιες ευχές του οσίου, που και μετά την κοίμησή του προστατεύει τα τέκνα του.
Άλλη πνευματική κόρη του οσίου Γεωργίου, αρκετά έτη μετά την κοίμησή του, αισθάνθηκε έντονα την παρουσία του. Ο σύζυγός της ένα πρωί έχασε τις αισθήσεις του κι έπεσε κάτω. Μόλις τον είδε πεσμένο, αυθόρμητα επικαλέσθηκε τον όσιο: «Τρέξε, Γέροντα, βοήθησέ μας… Ξέρεις εσύ ότι πρόσφατα αποκτήσαμε δύο εγγονάκια. Δώσε του υγεία και λίγα χρόνια ζωής ακόμη, για να τον γνωρίσουν κι εκείνα».
Αμέσως, όπως λέει, αισθάνθηκε ένα απαλό αεράκι και σαν να πέρασε κάποιο ρούχο από δίπλα της και την άγγιξε. Την ίδια στιγμή ο ως νεκρός σύζυγός της συνήλθε και της μίλησε. Κατάλαβαν και οι δύο ότι ο όσιος πήγε κοντά τους.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 359, 382.
Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου