΄Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης (1829-1908), από τη Ρωσία, διηγείται αυτό το όραμα που είχε τον Ιανουάριο του 1901. Σε κάθε σημείο του οράματος ακολουθούν οι σημειώσεις του Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου (ΛΜΔ). Το πρώτο μέρος βρίσκεται ΕΔΩ, το δεύτερο ΕΔΩ, το τρίτο ΕΔΩ.
16. Ξαφνικά ο γέροντας κούνησε το σταυρό του προς τα πάνω τρεις φορές και είδα ένα βουνό από πτώματα καλυμμένα από ανθρώπινο αίμα και από πάνω τους πετούσαν Άγγελοι. Έπαιρναν τις ψυχές αυτών που είχαν δολοφονηθεί για το Λόγο του Θεού προς τα Ουράνια ενώ έψαλλαν: «Αλληλούια»!
Παρατήρησα όλα αυτά και έκλαψα δυνατά. Ο γέροντας με πήρε από το χέρι και μου απαγόρευσε να κλαίω. Ότι ευχαριστεί το Θεό, είναι το ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός υπέφερε και έχυσε το πολύτιμο αίμα του για μας. Κάποιοι σαν αυτούς θα γίνουν μάρτυρες, οι οποίοι δεν θα δεχθούν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου, κι όλοι αυτοί που θα χύσουν το αίμα τους θα λάβουν ουράνια στέμματα. Ο γέροντας έπειτα προσευχήθηκε γι’ αυτούς τους δούλους του Θεού και στράφηκε στην Ανατολή καθώς τα λόγια του Προφήτη Δανιήλ βγήκαν αληθινά: «Το βδέλυγμα της ερημώσεως».
ΛΜΔ
16. Πριν την
εμφάνιση του τελικού Αντιχρίστου, και μετά την αναλαμπή της Ορθοδοξίας, η
κατάσταση χειροτερεύει πάλι, και νέοι Μάρτυρες προστίθενται στους
κόλπους της θριαμβεύουσας Εκκλησίας στον Ουρανό. Οι νέοι διωγμοί και οι
ακαταστασίες καταλήγουν τελικά στην διακυβέρνηση όλου του πλανήτη από
τον Αντίχριστο.
17. Τελικά, είδα το θόλο του ναού της Ιερουσαλήμ. Πάνω του ήταν ένα αστέρι. Μέσα στην εκκλησία μυριάδες άνθρωποι συνέρρεαν και πάλι πολλοί προσπαθούσαν να μπουν. Ήθελα να κάνω το σημείο του σταυρού, αλλά ο γέροντας μου άρπαξε το χέρι και είπε: «Εδώ είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως».
Έτσι μπήκαμε στoν ναό, που ήταν γεμάτος από ανθρώπους. Είδα μια “Αγία Τράπεζα”, στην οποία έκαιγαν κεριά από λίπος ζώων. Στην «Αγία Τράπεζα» ήταν ένας βασιλιάς με κόκκινα, φλογισμένος, πορφυρός. Στο κεφάλι του ήταν ένα χρυσό στέμμα με ένα αστέρι. Ρώτησα το γέροντα: «Ποιος είναι αυτός»; Μου απάντησε: «Ο Αντίχριστος». Ήταν πολύ ψηλός με μάτια σαν φωτιά, μαύρα φρύδια, ξυρισμένο μούσι, θηριώδης, πανούργος, διαβολικός, με τρομακτικό πρόσωπο. Ήταν μόνος του στην Αγία Τράπεζα και έτεινε τα χέρια στους ανθρώπους. Είχε νύχια σουβλερά σαν της τίγρης και φώναζε: «Είμαι ο Βασιλιάς. Είμαι ο Θεός. Είμαι ο Αρχηγός. Αυτός που δεν έχει τη σφραγίδα μου θα θανατωθεί».
Όλοι οι άνθρωποι έπεσαν κάτω και τον προσκυνούσαν και εκείνος άρχισε να βάζει τη σφραγίδα του στα χείλη τους και στα χέρια τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να λάβουν λίγο ψωμί και να μην πεθάνουν από την πείνα και τη δίψα. Γύρω από τον Αντίχριστο, οι υπηρέτες του οδηγούσαν αρκετούς ανθρώπους των οποίων τα χέρια ήταν δεμένα, που δεν είχαν πέσει να τον προσκυνήσουν. Αυτοί είπαν: «Είμαστε Χριστιανοί, και όλοι πιστεύουμε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό»! Ο Αντίχριστος σύντριψε τις κεφαλές τους αστραπιαία, και το Χριστιανικό αίμα άρχισε να ρέει.
Ένα παιδί οδηγήθηκε μετά στην «Αγία Τράπεζα» του Αντιχρίστου να τον προσκυνήσει, αλλά τολμηρά διακήρυξε: «Είμαι Χριστιανός και πιστεύω στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, αλλά εσύ είσαι μεσίτης και υπηρέτης του σατανά»! – «Θάνατος σ’ αυτόν»!, αναφώνησε ο Αντίχριστος. Άλλοι που δέχθηκαν το σφράγισμα του Αντιχρίστου έπεσαν κάτω και τον προσκύνησαν.
ΛΜΔ
17. Στην ενότητα αυτή περιγράφεται το μεσουράνημα της δόξας του Αντιχρίστου. Έδρα του είναι η Ιερουσαλήμ, και ο θρόνος του μέσα στον ξανακτισμένο ναό του Σολομώντος,
όπως προβλέπεται από τις προφητείες της Βίβλου και επεξηγούν οι Πατέρες
της Εκκλησίας. Το καινούργιο είναι ότι θα χρησιμοποιεί σαν σύμβολο το
αστέρι, όπως είδαμε και σε προηγούμενες ενότητες, καθώς και η περιγραφή
κάποιων σωματικών χαρακτηριστικών του.
Ο γέροντας άρπαξε το χέρι του αγίου Ιωάννη, για να μην θεωρηθεί ότι η επιτέλεση του σημείου του σταυρού σημαίνει αναγνώριση θρησκευτικής αξίας στον τόπο του βδελύγματος της ερημώσεως. Το ίδιο του είχε συστήσει και όταν μπήκαν στην παναιρετική σύναξη της ενόητας 06. Όχι μόνο λοιπόν οι συμπροσευχές, αλλά και το σημείο του σταυρού δεν πρέπει να γίνεται σε συνάξεις άλλων θρησκειών ή αιρέσεων! Τότε γιατί να συμμετέχουμε σ’ αυτές, όπως του W.C.C.;
Ο Αντίχριστος δεν κρύβει την κακία του, όπως παρατηρούν οι άγιοι Σεραφείμ και Ιωάννης, αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο, ακόμα και μέσα στο ναό του, να εξοντώσει όλους τους πιστούς Χριστιανούς, που δεν δέχονται τη σφραγίδα του.
18. Ξαφνικά, ένα βουητό από κεραυνό αντήχησε, και χιλιάδες αναλαμπές αστραπών άρχισαν να αναβοσβήνουν. Βέλη άρχισαν να χτυπούν τους υπηρέτες του Αντιχρίστου. Έπειτα, ένα μεγάλο φλεγόμενο βέλος άστραψε και χτύπησε τον ίδιο τον Αντίχριστο στο κεφάλι. Καθώς κουνούσε το χέρι του, το στέμμα του έπεσε και συνετρίβη στο έδαφος. Μετά εκατομμύρια πουλιά πέταξαν και κούρνιασαν στους υπηρέτες του Αντιχρίστου. Ένιωσα το γέροντα να με παίρνει από το χέρι.
Προχωρήσαμε περισσότερο, και εγώ είδα πάλι πολύ αίμα Χριστιανών. Ήταν εδώ που θυμήθηκα τις λέξεις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο βιβλίο της Αποκάλυψης ότι το αίμα θα έφτανε ως το χαλινάρι του αλόγου. Σκέφτηκα: «Θεέ μου, σώσε μας»! Εκείνη τη στιγμή είδα Αγγέλους να πετούν και να ψάλουν «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ»!
ΛΜΔ
18. Το τέλος του Αντιχρίστου δεν αργεί. 3,5 χρόνια θα κρατήσει η βασιλεία του37,
ενώ άλλα 3,5 χρόνια, ενωρίτερα, θα διαδραματίζει ενεργό ρόλο στη διεθνή
σκηνή, προκειμένου να λάβει την συγκατάθεση των λαών για να κυβερνήσει
τον πλανήτη. Το τέλος του περιγράφεται στην ενότητα αυτή όπως και των
υπηρετών γύρω του.
Παρ’ όλα αυτά το τέλος του κόσμου δεν έρχεται ακόμη. Στο όραμα αναφέρεται: «Προχωρήσαμε περισσότερο, και εγώ είδα πάλι πολύ αίμα Χριστιανών». Όμως κατά τον Άγιο Νείλο το Μυροβλύτη θα έχουν τελειώσει οι φόνοι με την θανατική τιμωρία του Αντιχρίστου. Οπότε απλώς οι άγιοι παρατηρούν ότι ήδη είχε συμβεί (τα χρόνια του Αντιχρίστου) εκτός Ιερουσαλήμ
19. Ο γέροντας κοίταξε πίσω, και άρχισε να λέει: «Μη λυπάσαι, γιατί σύντομα, πολύ σύντομα θα έρθει το τέλος του κόσμου! Προσευχήσου στον Κύριο. Ο Θεός είναι εύσπλαχνος σε όσους τον υπηρετούν».
ΛΜΔ
19. Στην ενότητα
αυτή ο γέροντας συνιστά προσευχή. Είμαστε πλέον λίγες ημέρες πριν την 2α
Παρουσία, μέσα στις 45 ημέρες που είναι η διαφορά των 1290 ημερών της
Αποκαλύψεως από τις 1335 ημέρες, που αναφέρει ο προφήτης Δανιήλ στην
Παλαιά Διαθήκη,38 στον οποίο και ο Κύριος παρέπεμπε όταν μιλούσε περί Συντελείας στους Μαθητές του.
20. Ο καιρός πλησίαζε στο τέλος. Έδειξε προς την Ανατολή, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να προσεύχεται. Κι εγώ προσευχήθηκα μαζί του. Μετά ο γέροντας άρχισε να απομακρύνεται γρήγορα από τη γη εις τας Ουρανίους Μονάς. Καθώς το έκανε αυτό, θυμήθηκα ότι δεν γνώριζα το όνομά του, και έτσι ικέτεψα δυνατά: «Πάτερ, ποιο είναι το όνομά σου»; Τρυφερά απάντησε: «Σεραφείμ του Σαρώφ». Αυτά είναι που είδα και κατέγραψα για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Ένα μεγάλο κουδούνι χτύπησε πάνω από το κεφάλι μου, άκουσα τον ήχο και σηκώθηκα από το κρεβάτι. «Κύριε, ευλόγησε και βοήθησέ με, μέσω των προσευχών του Αγίου Γέροντα! Με φώτισες, τον αμαρτωλό δούλο σου, τον ιερέα Ιωάννη της Κροστάνδης».
ΛΜΔ
20. Τα εδώ
αναφερόμενα αποτελούν συνέχεια και επιβεβαίωση της προηγούμενης
ενότητας. Ο Χριστός, η νοητή Ανατολή, θα ανατείλει άμεσα, και μαζί η 2α
Παρουσία και η φοβερή Κρίση.
Ο χρόνος έφτασε στο τέλος. Δεν υπάρχουν πλέον άλλα ιστορικά γεγονότα για να δείξει ο στάρετς Σεραφείμ, και γι’ αυτό ανεβαίνει στον Ουρανό, αφού άφησε το όνομά του στον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, και μέσω αυτού και σε μας.
31-3-2007, Σάββατο του Λαζάρου και 22-4-2007
Αναβάθμιση: 28-10-2013
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
[ΤΕΛΟΣ]
________________
Υποσημειώσεις: Λόγω
του ότι τοποθέτησα τα επεξηγηματικά σχόλια κάτω από κάθε ενότητα, η
αρίθμηση είναι ανακατεμένη. Παραθέτω εδώ τις σχετικές υποσημειώσεις.
[37] Δανιήλ, Ζ΄-25 : «…ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ».
[38] «Καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ ἐνδελεχισμοῦ καὶ
τοῦ δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεως ἡμέραι χίλιαι διακόσιαι ἐνενήκοντα
(1290). μακάριος ὁ ὑπομένων καὶ φθάσας εἰς ἡμέρας χιλίας τριακοσίας
τριάκοντα πέντε (1335). (Δανιήλ, Ιβ΄11-12).
Πηγή:https://averoph.wordpress.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου