Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Η πίστη στο Ευαγγέλιο του Χριστού

 

Το Ευαγγέλιο είναι το χαρμόσυνο Άγγελμα που ο Κύριος Ιησούς Χριστός φανέρωσε στον κόσμο. Είναι αυτός ο Ίδιος ο Χριστός. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη που διέσωσε στην πληρότητά της την πίστη σε Εκείνον. Διεφύλαξε επίσης τον μεγάλο αυτό θησαυρό με σκληρό αγώνα, εξωτερικό και εσωτερικό, με τη βοήθεια του Θεού, της Θεοτόκου και όλων των Αγίων, προς δόξαν του Χριστού και για τη σωτηρία όλων που θα δεχθούν το χαρμόσυνο Άγγελμα του Ευαγγελίου της σωτηρίας.

Αυτοί που αρνούνται την ύπαρξη των δαιμονίων, απορρίπτουν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Η σκέψη τους ότι δεν υπάρχουν δαιμόνια χαροποιεί τους δαίμονες και θλίβει τους Αγγέλους. Οι πιο αγαπητοί των δαιμόνων είναι αυτοί που λένε πως δεν υπάρχουν δαιμόνια, διότι δια μέσου αυτών οι δαίμονες εύκολα επιτελούν το φονικό τους έργο.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή

 

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.

Ανάλογα με το είδος της αγάπης που προσφέρει ένας άνθρωπος στους φίλους του, τέτοιους φίλους θα βρει. Ο καθένας έχει τον φίλο που του αξίζει. Ανάλογα με την ποιότητα ή το μέγεθος της θυσίας βρίσκονται οι φίλοι. Θα πρέπει να απαρνηθώ οτιδήποτε ευτελές για να μπορέσω να έχω για φίλο εκείνον που το ύψος της ψυχής του μ΄ αρέσει. Και πρέπει να αποβάλω τον εγωισμό αγαπώντας έναν μη εγωιστή φίλο. Και πρέπει να αποβάλω τη θηριωδία αγαπώντας έναν ευγενή φίλο…Κάποιον η φιλία τον ανεβάζει στον ουρανό και άλλον τον τραβά στην κόλαση. Φιλίες οι οποίες είναι συνωμοσία ενάντια στο καλό υπάρχουν αρκετές. Τέτοιες φιλίες υπάρχουν πολλές και στο περιβάλλον μας…

Ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να διακρίνει την κακία ενός κακοπροαίρετου ανθρώπου - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Εξαπατούν εαυτούς, όσοι με αυτοπεποίθηση ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν καλά τους ανθρώπους και γι’αυτό δεν επιτρέπουν να εξαπατηθούν απ’ αυτούς. 

 

Ποιος μπορεί να γνωρίζει τι είδους πνεύμα ενεργεί μέσα στον κάθε άνθρωπο; 

 

Ποιος άλλος παρά ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς; 

 

Ακόμη και μεγάλοι άγιοι είχαν σφάλει στην κρίση τους για ανθρώπους.

Αισθάνομαι ότι είμαι μόνος - του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό άκομα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του. Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά».Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.

 

Άκουσέ πως ο μεγάλος Παύλος, ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πως μιλά: «᾿Εντή πρώτη μου απολογία ουδείς μοι συμπαρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· μη αυτοίς λογισθείη· ο δε Κύριός μοι παρέστη και ενεδυνάμωσέ με, ίναδι’ εμού το κήρυγμα πληροφορηθή και ακούση πάντα τα έθνη· και ερρύσθην εκ στόματος λέοντος» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ). 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ομιλία για το δοκίμιον της πίστεως μας

 

“ἵνα τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου διὰ πυρὸς δέ δοκιμαζομένου εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν καὶ δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ” (1 Πέτρου 1: 7).

Αδελφοί μου, η πίστη μας δοκιμάζεται πιο συχνά από όσο ένα καλάμι που λιχνίσθηκε από τους ανέμους. Οι δοκιμασίες είναι σαν τους δυνατούς ανέμους: μια αδύναμη πίστη την ξεριζώνουν, αλλά μια ισχυρή πίστη την ενισχύουν ακόμη περισσότερο. Επίσης οι δοκιμασίες είναι σαν τη φλόγα στην οποία το άχυρο καίγεται και το χρυσάφι καθαρίζεται.

Οι πνευματικές θεωρίες και οι εικασίες του ανθρώπου δοκιμάζουν επίσης την πίστη μας. Αυτές είναι όπως οι πολύ ισχυροί και αδυσώπητοι άνεμοι. Αλλά μπορούμε να τους ξεπεράσουμε αν είμαστε πρόθυμοι να τηρήσουμε τα λόγια του Θεού και αν, σε αντίθεση με αυτές τις πνευματικές θεωρίες, είμαστε σε θέση να δώσουμε έμφαση στις διδασκαλίες της Πίστεως του Χριστού.

Ἁγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Για τον ασπασμό (χειροφίλημα) του Ιερέως

Επιστολή στον τυπογράφο Γ.Κ.

Πέθανε ο γέρος ιερέας σας, και στη θέση του ήρθε νέος θεολόγος. Στον γέρο ιερέα με ευχαρίστηση φιλούσατε το χέρι, αλλά λέτε ότι σας είναι δυσάρεστο να φιλάτε το χέρι του ιερέα που είναι πολύ πιο νέος από σας. Δεν ακούσατε την ιστορία περί του ηγεμόνα Μίλος και του νεαρού ιερέα; Αυτή η ιστορία έχει ως εξής:

Κάποιος νεαρός παπάς, έκανε Λειτουργία στο Κραγκουγιέβατς παρουσία του ηγεμόνα Μίλος. (Ο γέρος ηγεμόνας ήταν εξαιρετικά ευσεβής. Η ακολουθία στην Εκκλησία δεν ξεκινούσε ώσπου αυτός να έρθει. Στην Εκκλησία στεκόταν στη θέση του, σαν στυλωμένος, και προσευχόταν με ταπείνωση στον Θεό). 

Όταν ο νεαρός ιερέας τελείωσε την ακολουθία, έβγαλε μπροστά στον ηγεμόνα τον σταυρό και το αντίδωρο.Ο ηγεμόνας φίλησε τον σταυρό, και ήθελε να φιλήσει και το χέρι του ιερέα. Όμως ο νεαρός τράβηξε το χέρι πίσω, σαν να ντρέπεται που ο γέροντας κυρίαρχος της χώρας ήθελε να του φιλήσει το χέρι. 

Τά δῶρα τῶν Μάγων καί ὁ συμβολισμός τους - Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

ἀπόσπασμα ἀπὸ: «Θεὸς ἐπὶ γῆς, ἄνθρωπος ἐν Οὐρανῶ», Ὁμιλίες Α΄

«Καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» (Ματθ. Β΄11).

 

Τρία δῶρα ἔφεραν στὸ νεογέννητο Βασιλιά. Καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλουν συμβόλισαν τὴν ἁγία καὶ ζωοποιὸ Τριάδα, στὸ ὄνομα τῆς Ὁποίας ἦρθε στὸν κόσμο τὸ παιδὶ Ἰησοῦς, ἀλλὰ καὶ τὴν τριπλή διακονία τοῦ Κυρίου: τὴ βασιλική, τὴν ἱερατικὴ καὶ τὴν προφητική, γιατί ὁ χρυσὸς συμβολίζει τὴν αὐτοκρατορική, τὸ λιβάνι τὴν ἱερατικὴ καὶ ἡ σμύρνα τὴν προφητικὴ ἢ τὴ θυσιαστική. 

Άγγελοι: οι θεριστές του Θεού (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

 

Στην παραβολή του σπορέως ο Κύριος Ιησούς εξηγεί: «το χωράφι είναι ο κόσμος, ο καλός σπόρος είναι όσοι ανήκουν στη βασιλεία του Θεού. Τα ζιζάνια είναι όσοι ανήκουν στον πονηρό, ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο διάβολος, ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου και οι θεριστές είναι οι άγγελοι. Όπως λοιπόν μαζεύονται τα ζιζάνια και καίγονται στη φωτιά, έτσι θα γίνει στο τέλος του κόσμου. Θα στείλει ο Υιός του Ανθρώπου τους αγγέλους του και θα μαζέψουν από το χώρο της βασιλείας του όσους προκαλούν την πτώση των άλλων και κάνουν πράγματα αντίθετα με τον νόμο του Θεού, και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς· εκεί θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους. Τότε οι ευσεβείς θα λάμψουν σαν τον ήλιο στη βασιλεία του πατερά τους. Όποιος έχει αυτιά για ν’ ακούει ας ακούει». (Ματθ. ιγ΄ 38-43).

Προτού όμως έρθει το τέλος του κόσμου, θα έχει έρθει το τέλος πολλών από μας. Τώρα, όταν πέθανε ο φτωχός Λάζαρος, την ψυχή του την μετέφεραν οι άγγελοι στους κόλπους του Αβραάμ· όταν όμως πέθανε ο άσπλαχνος πλούσιος, πήγε στην κόλαση (βλ. Λουκ. ιστ’ 19-23). Γι’ αυτό, άνθρωπε, να θυμάσαι πως για σένα το τέλος του κόσμου θα είναι το τέλος το δικό σου. Στο θάνατό σου θα σε θερίσουν είτε οι άγγελοι, είτε οι πονηροί δαίμονες. Είναι καλό να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στο έλεος του Θεού. Το να εμπιστεύεσαι όμως το Θεό και να εξακολουθείς ν’ αμαρτάνεις χωρίς να μετανοείς, είναι σα να εμπαίζεις το Θεό. Άκου τι λέει ο Σωτήρας μας: «ούτω λέγω υμίν, χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 10).

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς - Περί εσπερίου κλαυθμού και ορθρινής αγαλλιάσεως

 

«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωΐ αγαλλίασις» (Ψαλμός 29: 6).

Ο Θεός επιτιμά και ο Θεός πάλι ευδοκεί σε αγαλλίαση. Μία σκέψη μετανοίας μας αρκεί για να κατευνάσει την οργή του Θεού· διότι ο Θεός δεν οργίζεται με τους ανθρώπους όπως οργίζεται ένας που εχθρεύεται, αλλά η οργή Του προς τους ανθρώπους είναι όπως του πατέρα προς τα παιδιά του. Η οργή Του είναι στιγμιαία ενώ το έλεός Του άπειρο και αιώνιο. Εάν ο Θεός σε επιτίμησε το βράδυ, ορθρίζοντας όμως το πρωΐ θα σε κάνει να αγάλλεσαι: στην οργή Του και στο έλεός Του οι άνθρωποι Τον γνωρίζουν καλύτερα.

Ω αδελφοί μου, εάν οι άνθρωποι γνώριζαν διαρκώς και αναγνώριζαν τον Θεό ως τον Ποιητή κάθε αγαθού, ως Αγαθοποιό, δεν θα Τον γνώριζαν ποτέ ως Κριτή ο οποίος επιτιμά. Ο Θεός ευαρεστείται περισσότερο όταν Τον αναγνωρίζουμε στο έλεός Του μάλλον, παρά στην οργή Του! 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Περισσότερη πίστη, λιγότερη στεναχώρια

 

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του άνθρωπου από τις πολλές στεναχώριες. Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ο πατέρας, πού φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ξέρεις μήπως, παιδί μου…

Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί κλείνουν τα σύννεφα τότε που τα χωράφια είναι διψασμένα και ανοίγουν τότε που η βροχή δεν χρειάζεται;

Γιατί η φύση σάστισε από το έγκλημα των ανθρώπων και απαρνήθηκε την ευταξία της.

Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί τα χωράφια βγάζουν βαρύ καρπό την άνοιξη και το καλοκαίρι δίνουν άγονο θερισμό;

Σάββας Ἠλιάδης: Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (Ἐπιστολή)

 

(Ἐπιστολὴ στὸν Ἀμερικανὸ Τζον Ντέϊβις, τὸν ὁποῖο φοβίζει ἡ αὔξηση τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Δρόμος δίχως Θεό, δὲν ἀντέχεται ......" "ΕΝ ΠΛΩ")

 

Πολὺ μεγάλη ἀνησυχία, πολλὴ συζήτηση, πολὺ ἄγχος, πολλὲς ὑποδείξεις ἀγωνιώδεις γιὰ μεθόδευση προληπτικῶν μέτρων καὶ σήμερα (συγκέντρωση καὶ ἀποθήκευση τροφῶν, φαρμάκων, εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης κλπ), σχετικὰ μὲ τὸ θέμα ποὺ ἅπτεται ἡ παροῦσα ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου.  

 

Ἀκούγονται, μᾶλλον κυκλοφοροῦν φῆμες, περὶ αὔξησης τῶν τιμῶν στὶς βασικὲς τροφὲς καὶ στὰ εἴδη ἀνάγκης ἢ ἀκόμη καὶ στέρησης τροφῶν καὶ καυσίμων, οἱ ὁποῖες εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ προέρχονται καὶ ἀπὸ σοβαρὲς πηγὲς μὲ ἀρκετὴ δόση ἀλήθειας. Καὶ συζητοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. 

«Πάτερ ἡμῶν!» - Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ὅταν τὰ σύννεφα βροντοῦν καὶ οἱ ὠκεανοὶ μουγγρίζουν, εἶναι σὰ νὰ σοῦ φωνάζουν: «Κύριέ μας!»

Ὅταν οἱ μετεωρίτες πέφτουν καὶ φωτιὲς ξεπηδοῦν ἀπὸ τὴ γῆ, εἶναι σὰ νὰ κραυγάζουν: «Δημιουργέ μας!»

Ὅταν τὰ ἄνθη μπουμπουκιάζουν τὴν ἄνοιξη καὶ τὰ χελιδόνια κουβαλοῦν μὲ τὸ στόμα τους ξερὰ χόρτα γιὰ νὰ φτιάξουν φωλιὲς γιὰ τὰ μικρά τους, εἶναι σὰ νὰ σοῦ τραγουδοῦν: «Δέσποτά μας!»

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει τὸν δικό της πάπα!

Εἰσαγωγή - Ἐπιμέλεια - Ἀντιγραφή:
Σάββας Ἠλιάδης

 

Δυστυχῶς, σύμφωνα μὲ τὴν ἀπάντηση τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, πάσχουμε ἀπὸ θανατηφόρο ἀλληθωρισμό! Πρὸς ἕναν κόσμο "ἄχρωμο, ἄοσμο καὶ ἄγευστο" ἀπὸ εὐωδία Χριστοῦ  Χάριτος Ἁγίου Πνεύματος! Κλίνουμε μὲ ἄμετρο ζῆλο πρὸς τὴν "δεδυκυία" Δύση καὶ τὸν μηχανιστικό, ὑλιστικό, εὐδαιμονιστικὸ καὶ συνεπῶς ἀνθρωποκεντρικὸ οἶστρο ποὺ τὴν κατέχει ἀλλὰ καὶ χωρὶς διέξοδο! Πρὸς ἕναν κόσμο γιὰ τὸ "ἐδῶ", ἀποκομμένο ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ καὶ τοὺς ὄμβρους τῆς Χάριτός του! 

 

Καὶ ἐνῶ βλέπουμε καθημερινὰ τὰ ἐπίχειρα αὐτῆς τῆς ἐκτροπῆς, συνεχίζουμε, ὡς βαριὰ νοσοῦντες, πρὸς τὴν πλήρη ἀποστασία. Νὰ γίνουμε ξερὰ κλαδιά, πεταμένα ἔξω ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἕτοιμα γιὰ ρίξιμο στὴ φωτιά: «πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν εκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ.3,10).

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ομιλία για την υποταγή των δικαίων στο θέλημα του Θεού

 

Αλλ΄ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. (Ψαλμός 1: 2).

 

Αδελφοί μου, είναι ευλογημένος και τρισευλογημένος ο άνθρωπος που το θέλημά του υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού• του οποίου ο νους δεν σκέφτεται τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού και η καρδιά του δεν επιθυμεί τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού.

Ο νους είναι το πηδάλιο της θέλησης και της καρδιάς. Εαν είναι μόνιμα στραμμένος προς τον Θεό, τότε πρόθυμα παραμένει εκεί, εντρυφά εν τω Νόμω Κυρίου ημέρας και νυκτός και ου πορευθή εν βουλή ασεβών (Ψαλμός 1: 1)• αναζητά την αλήθεια και την αποκάλυψη όλων όσα αποτελούν τον Νόμο του Θεού. Εαν ο νους έχει στραφεί προς τον Θεό, αμέσως τότε η καρδιά και η βούληση του ανθρώπου στρέφονται επίσης προς το Θεό. Τότε η βούληση, ως εκτελεστικό όργανο του έσω ανθρώπου, θα επιτελεί μόνο ό, τι είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και ό, τι είναι γραμμένο στο νόμο του Θεού. Τότε ο άνθρωπος δεν θα ίσταται εν οδώ αμαρτωλών (Ψαλμός 1: 1), και δεν θα κάθεται επί καθέδρα λοιμών (Ψαλμός 1: 1)` δεν θα αμαρτάνει, ούτε θα συμπαρασύρει και άλλους ανθρώπους στην αμαρτία.

Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: “Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία;”

Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία; Τη νύχτα προσδοκούμε την ημέρα και την ημέρα προσδοκούμε τη νύχτα· και πάλι την ημέρα και πάλι τη νύχτα. Αλλά η προσδοκία αυτή δεν είναι η τελευταία. Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία, αδελφοί; 

Σε καιρούς χαράς τρέμουμε περιμένοντας λύπες και σε καιρούς λύπης προσδοκούμε με ελπίδα τη χαρά· και ξανά λύπη και ξανά χαρά. Αλλά καμιά απ’ αυτές τις προσδοκίες δεν είναι η τελευταία μας.

Αδελφοί, η τελευταία μας προσδοκία είναι η προσδοκία της Κρίσεως του Θεού. Όταν έλθει η Κρίση του Θεού – η Φοβερά Ημέρα Κυρίου, που έρχεται καιομένη ως κλίβανος (Μαλαχίας 4,1) – όλοι τότε θα λάβουμε αυτό που μας αξίζει: για κάποιους θα είναι η ημέρα η ανέσπερος, που δεν τη διαδέχεται νύχτα, ενώ για άλλους θα είναι νύχτα που δεν τη διαδέχεται ημέρα· χαρά που δεν μεταβάλλεται σε λύπη, για κάποιους· για άλλους λύπη που δεν μεταβάλλεται σε χαρά. Αδελφοί, αυτή είναι η τελευταία προσδοκία για την ανθρωπότητα – είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, είτε το σκεπτόμαστε είτε όχι.

“Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι” (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

 

«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών».

Ναι, έτσι είπε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Μα αυτό συ το μπερδεύεις. Συγχέεις την «πτωχεία του πνεύματος», που εξυμνεί ο Χριστός, με την χαζομάρα! Αλλά όχι! Δεν έχεις δίκιο.

Η πτωχεία του πνεύματος είναι ο πιο άγιος λογισμός, που μπορεί να έχει ο άνθρωπος! Είναι η συναίσθηση της πτωχείας μας μπρος στο μεγαλείο του Θεού – η συναίσθηση της ρυπαρότητας μπροστά στη καθαρότητα του Πλάστου – η συναίσθηση της μικρότητός μας μπροστά στην απέραντη δύναμη του Κυρίου.

Ο βασιλιάς Δαβίδ μιλώντας για τον εαυτό του λέει: «Εγώ είμαι σκώληξ και όχι άνθρωπος». Ήταν διανοητικά καθυστερημένος ο βασιλιάς Δαβίδ; Κάθε άλλο! Ήταν ένας από τους πιο μεγαλοφυείς ανθρώπους!

Η Πίστη μας είναι Φως!!!... (Άγιου Νικόλαου Βελιμίροβιτς)

 

Πολυξένη Ρέρρα

Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ . Ανάβουμε καντήλι εμείς.
Ο ΧΡΙΣΤΌΣ μας είπε: «Εγώ ειμί το Φώς του κόσμου».
Το φως μας θυμίζει το Φώς , με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας.

Ανάβουμε καντήλι εμείς .

Για να μας θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή σαν των αγίων, δηλαδή των ανθρώπων, που ο Απόστολος Παύλος τους ονομάζει «τέκνα φωτός».

Γίνε παιδί... - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Για το πως οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν σαν παιδιά, ώστε να γίνουν υιοί του Θεού, “αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε είς την βασιλείαν των ουρανών” (Ματθ.18:3).

Αυτά λέγει ο Κύριος και ο λόγος Του είναι Άγιος και αληθινός. Τι πλεονέκτημα έχουν τα παιδιά έναντι των μεγάλων; Έχουν τρία πλεονεκτήματα: την πίστη, την υπακοή, και την συγχωρητικότητα.

Το παιδί ρωτάει το γονιό του για τα πάντα και, ασχέτως του τι απαντά εκείνος, πιστεύει το γονιό του. Το παιδί υπακούει στο γονιό του και εύκολα υποτάσσει το θέλημά του στο θέλημα του γονιού του.

[αντί επιλόγου για το σωτήριο έτος 2020 μ.Χ.] - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Η ψευδοεπιστήμη δημαγωγεί εναντίον της πίστης, η ψευδοθεολογία δημαγωγεί εναντίον της επιστήμης. Η ψευδοεπιστήμη παίρνει τις χείριστες και πρωτογενείς μορφές της πίστης, αυτές τονίζει σαν πίστη γενικώς, αυτές κριτικάρει και αυτές αρνείται.

Η ψευδοθεολογία πάλι έχει μάτια μόνο για καταχρήσεις των επιστημονικών εφευρέσεων και ανακαλύψεων, γενικεύει αυτές τις καταχρήσεις και αρνείται την επιστήμη.