ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ 1987: Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου (1924-1994) - (Ἀναδημοσίευση γιά ὑπενθύμηση)

 

 

Ἀναδημοσιεύουμε γιὰ ὑπενθύμηση καὶ γιὰ ἐνημέρωση γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν τί ἔχει πῇ ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τίς νέες ἠλεκτρονικές/ψηφιακὲς ταυτότητες, ποὺ ὅλοι σπεύδουν μαζὶ καὶ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία νὰ μᾶς καθησυχάσουν ὅτι δὲν ὑπάρχει πνευματικὸ ζήτημα καὶ νὰ ὑπακούσουμε στοὺς νόμους τοῦ κράτους παίρνοντας τὴν νέα ταυτότητα/κάρτα τοῦ πολίτη. 

Ἅγιος Παΐσιος: Προσευχὴ γιὰ συγκεκριμένες περιπτώσεις καὶ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο

– Γέροντα, στενοχωριέμαι, ὅταν τελειώνη ἡ Ἀκο­λουθία καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὴν νύστα δὲν μπόρεσα νὰ προ­σευχηθῶ.

– Γιὰ νὰ διώχνης τὴν νύστα, νὰ σκέφτεσαι κάτι ποὺ νὰ σοῦ κινῆ τὸ πνευματικὸ ἐνδιαφέρον.

– Ὑπάρχει, Γέροντα, μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον ἀπὸ τὸν πόνο τοῦ κόσμου;

– Ναί, ἀλλὰ ἂν σκέφτεσαι τὸν πόνο τοῦ κόσμου γενικὰ καὶ ἀόριστα, αὐτὸ δὲν βοηθάει. Νὰ σκέφτεσαι συγκε­κριμένες περιπτώσεις ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔχουν μεγάλη  ἀνάγκη, ὥστε νὰ πονᾶς, καὶ ἔτσι νὰ γίνεται καρδιακὴ ἡ προσευχή σου. Πιάσε μία περίπτωση γιὰ τὴν ὁποία πονᾶς περισσότερο καὶ ὕστερα πήγαινε καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις. 

Ἅγιος Παΐσιος: Γιατί θυμώνουμε

– Γέροντα, ἐγὼ νομίζω ὅτι δὲν θυμώνω, ἀλλὰ ἁπλῶς νευριάζω.

– Πῶς γίνεται αὐτό, βρὲ παιδί; Ἂν νευριάζης, πρέπει νὰ ἐξετάσης νὰ δῆς μήπως ἔχεις τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ. Ἄλλο ἂν κάποιος νευριάση καὶ πῆ καμμιὰ κουβέντα, ἐπειδὴ εἶναι κουρασμένος ἢ ἔχει κάποιο πρόβλημα, ἕναν πόνο κ.λπ. Τότε «καλημέρα» νὰ τοῦ πῆ ὁ ἄλλος, «δὲν μὲ παρατᾶς κι ἐσύ!», μπορεῖ νὰ τοῦ ἀπαντήση. Μὰ καλά, «καλημέρα» τοῦ εἶπε· δὲν τοῦ εἶπε κάτι κακό. Αὐτὸς ὅμως εἶναι κουρασμένος, ἔχει τὸν πόνο του, γι᾿ αὐτὸ ἀντιδρᾶ ἔτσι. Βλέπεις, καὶ τὸ πιὸ ὑπομονετικὸ γαϊδουράκι, ὅταν τὸ παραφορτώσης, θὰ κλωτσήση.

Ο Άγιος Παΐσιος γιά τήν Παναγία μας

– Γέροντα, πῶς θὰ ἀποκτήσω τὴν πνευματικὴ ὀμορφιά;

– Ἂν ἀγωνισθῆς μὲ θεῖο ζῆλο νὰ ἀποκτήσης ἀρετές, θὰ ἀποκτήσης τὴν πνευματικὴ ὀμορφιά. Ἡ Παναγία εἶχε καὶ τὴν ἐξωτερικὴ καὶ τὴν ἐσωτερικὴ ὀμορφιά· ὅποιος τὴν ἔβλεπε ἀλλοιωνόταν. Ἐκείνη ἡ πνευματικὴ ἁπαλάδα ποὺ σκορποῦσε θεράπευε ψυχές. Μὲ τὴν ἐσωτερική της ὀμορφιὰ καὶ τὴν δύναμη τῆς Χάριτος τί ἱεραποστολὴ ἔκανε! Ἀλλὰ καὶ κάθε ἄνθρωπος, ἂν ἐργασθῆ πνευματικὰ καὶ σμιλέψη τὸν χαρακτήρα του, χαριτώνεται καὶ ὀμορφαίνει ἡ ψυχή του.

Ἅγιος Παΐσιος: Τὰ γεράματα ταπεινώνουν τὸν ἄνθρωπο

Πόσο ταπεινώνεται ὁ ἄνθρωπος στὰ γεράματα! Οἱ γέροι σιγὰ-σιγὰ χάνουν τὶς δυνάμεις τους καὶ μοιάζουν σὰν τὸ γερασμένο γεράκι. Ὅταν γεράση τὸ γεράκι, πέφτουν τὰ φτερά του καὶ οἱ φτεροῦγες του μετὰ εἶναι σὰν σπασμένες τσατσάρες. 

 

Θυμᾶμαι, στὴν Μονὴ Φιλοθέου[1] ἦταν ἕνας Προϊστάμενος[2] ποὺ εἶχε πάει τὸ 1914 ἐθελοντὴς ἀπὸ τὴν Σμύρνη στὴν Ἀλβανία, γιὰ νὰ ἐκδικηθῆ τοὺς Τούρκους, ποὺ εἶχαν σφάξει τὸν πατέρα του. Μιὰ φορὰ ἔπιασε ἕναν Τοῦρκο καὶ πῆγε νὰ τὸν σφάξη. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ἡ δική μας θρησκεία εἶναι ἄχαρη. Μᾶς λέει καὶ νὰ σφάζουμε καὶ νὰ σκοτώνουμε. Ἡ δική σας ὅμως δὲν εἶναι τέτοια. Ὁ Χριστὸς σᾶς λέει νὰ μὴ σκοτώνετε». 

Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ ἐντοπίζουμε καὶ νὰ χτυπᾶμε τὸν ἐχθρὸ

 – Γέροντα, δὲν ἔχω ἀγαπήσει τὴν ταπείνωση, τὴν θυσία, τὸ νὰ δέχωμαι τὴν ἀδικία...

 – Δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι ὅπως τὰ λές. Ἐγὼ δὲν ἀνησυχῶ, γιατὶ βλέπω ὅτι ἔχει μπῆ μέσα σου ἡ καλὴ ἀνησυχία. Γρήγορα θὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ πάθη, γιατὶ ἔχεις ἀρχίσει νὰ πιάνης τὸν ἑαυτό σου. Αὐτὸ βοηθάει περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον ἀγώνα. Ὅποιος πιάνει τὸν ἑαυτό του, ἀφήνει τὸν παλαιὸ ἑαυτό του καὶ μπαίνει σὲ σωστὸ πνευματικὸ δρόμο. Ὁ παλαιὸς ἑαυτός μας κλέβει ὅ,τι κάνει ὁ καινούργιος. Ὅταν μάθουμε νὰ τὸν πιάνουμε, πιάνουμε ὅλους τοὺς κλέφτες ποὺ μᾶς κλέβουν ὅ,τι καλὸ μᾶς δίνει ὁ Θεός, καὶ μᾶς μένει ὁ πνευματικὸς πλοῦτος.

Ἅγιος Παΐσιος: Αὐτὸς ποὺ δίνει δέχεται θεϊκὴ χαρὰ

Δυὸ χαρὲς ὑπάρχουν στὸν ἄνθρωπο. Μία χαρά, ὅταν παίρνη, καὶ μία χαρά, ὅταν δίνη. Δὲν συγκρίνεται ἡ χαρὰ ποὺ νιώθει κανείς, ὅταν δίνη, μὲ τὴν χαρὰ ποὺ νιώθει, ὅταν παίρνη. Ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταλάβη ἂν προχωράη σωστὰ πνευματικά, πρέπει νὰ ἐξετάση κατ᾿ ἀρχὰς ἂν χαίρεται, ὅταν δίνη καὶ ὄχι ὅταν παίρνη· ἂν νιώθη στενοχώρια, ὅταν τοῦ δίνουν, καὶ χαρά, ὅταν δίνη. 

Ἅγιος Παΐσιος: Μόλυνση καί καταστροφή τοῦ περιβάλλοντος

Ὁ ἥλιος καρφώνει καὶ τὸν χειμώνα ἀκόμη σάν νὰ εἶσαι στὸ Σινά, γιατί ἄνοιξαν τρύπες στὴν ἀτμόσφαιρα. Ἄν δὲν φυσάη λίγο βόρεια, δὲν μπορεῖς νὰ σταθῆς.

– Γέροντα, τί θὰ γίνη μὲ τὸ ὄζον;

– Λίγη ὑπομονή θὰ κάνουμε, μέχρι νὰ πᾶνε οἱ ἐπιστήμονες μὲ πέντε κιλά στόκο νὰ βουλώσουν τὴν τρύπα!!!... Ναί, ἄς πᾶνε νὰ βουλώσουν τὶς τρύπες ἐπάνω... Θὰ δοῦν ὅτι ὅλα ὁ Θεὸς τὰ ἔκανε καλά, μὲ τόση ἁρμονία, καὶ θὰ ποῦν: «Εὐλόγησον, ἐμεῖς δὲν τὰ κάναμε καλά». Νὰ κάνετε προσευχή νὰ βουλώση ἡ τρύπα ποὺ ἄνοιξε στὴν ἀτμόσφαιρα. Ἄνοιξε μία «φιάλη»[1] καὶ ἐκεῖ, ξεραίνονται τὰ Δὲνδρα, τὰ φυτά. Ὁ Θεὸς ὅμως μπορεῖ νὰ τὸ βολέψη.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ἀδιάκοπη ἀνάδειξη ἁγίων στὸ δισχιλιόχρονο διάβα τῆς ἱστορίας εἶναι τὸ μόνιμο θαῦμα στὴν Ἐκκλησία μας. Κάποιος μεγάλος ἀσκητὴς εἶχε πεῖ πὼς ὅταν σταματήσουν νὰ ἀναδεικνύονται ἅγιοι θὰ ἔρθει καὶ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Ὁ 20ος αἰῶνας ἀνάδειξε μιὰ πλειάδα νεοφανῶν ἁγίων. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης.
 

Γεννήθηκε στὶς 25 Ἰουλίου τοῦ 1924 στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας καὶ ὀνομάζονταν Ἀρσένιος Ἐζνεπίδης. Οἱ γονεῖς του Πρόδρομος καὶ Εὐλαμπία ἦταν εὐσεβεῖς ἄνθρωποι καὶ εἶχαν ἄλλα ὀκτὼ παιδιά. Τὸ ὄνομά του τὸ πῆρε ἀπὸ τὸν ἐπίσης νεοφανῇ ἅγιο, Ἀρσένιο τὸν Καππαδόκη, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομά του γιὰ νὰ τὸν ἀφήσει ὡς καλόγερο στὸ πόδι του, ὅπως εἶπε. Στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1924 ἔφυγε μὲ τὴν οἰκογένειά του στὴν Ἑλλάδα, ὡς πρόσφυγες. Βγῆκαν στὸν Πειραιᾶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ πῆγαν στὴν Κέρκυρα, ὅπου ἔμειναν στὸ κάστρο. Μετὰ ἑνάμισι χρόνο ἔφυγαν γιὰ τὴν Ἠγουμενίτσα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Κόνιτσα, ὅπου ἐγκαταστάθηκαν μόνιμα. Ἐκεῖ τελείωσε ὁ Ἀρσένιος τὸ δημοτικὸ σχολεῖο καὶ πέρασε τὰ παιδικά του χρόνια. Ἀπὸ παιδὶ τὸν ἐνθουσίαζε ἡ μοναχικὴ ζωὴ καὶ συζητοῦσε μὲ τοὺς γονεῖς του τὸ ὄνειρὸ του νὰ γίνει μοναχός. Ἐν τῷ μεταξὺ ἐργαζόταν σὲ ξυλουργεῖο καὶ ἔμαθε τὴν τέχνη τοῦ ξυλουργοῦ. Εἰδικεύτηκε στὴν κατασκευὴ φέρετρων.

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ 1987: Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου (1924-1994)

Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ κάνης δικό σου τὸν πόνο τῶν ἄλλων

– Εἴπατε, Γέροντα, ὅτι θὰ κάνουμε ἕνα συνεργεῖο προσευχῆς. Πότε θὰ γίνη;

– Ἀπὸ σᾶς ἐξαρτᾶται... Τὴν ἄλλη φορὰ θὰ δῶ σὲ τί κατάσταση εἶστε καὶ ἀνάλογα… Θὰ κάνουμε πνευμα­τικὸ συνεργεῖο προσευχῆς. Ἂν θὰ γίνεται προσευχὴ μὲ πόνο, ξέρετε τί δύναμη θὰ ἔχη; Θὰ προσεύχεσθε γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ κόσμου καὶ ὅσοι ἄνθρωποι ζητοῦν ἐκείνη τὴν ὥρα βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ βρίσκονται στὴν ἴδια συχνότητα, θὰ δέχωνται τὴν βοήθειά Του. Ἐγὼ αἰσθάνομαι τὶς ψυχὲς ποὺ προσεύχονται· σὰν κύματα-κύματα δυνάμεως νιώθω τὴν προσευχή τους. Πολλὲς φορὲς καταλαβαίνω καὶ ποιά ὥρα ἔκανε προ­σευχὴ ἕνας ἄρρωστος καὶ βοηθήθηκε.

Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ στρέψουμε τὸν θυμὸ ἐναντίον τῶν παθῶν

– Γέροντα, θέλω νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὸν θυμό. Βλέπω πόσο ἀνάρμοστο εἶναι νὰ θυμώνη ὁ μοναχός.

– Ὁ θυμός, ὁ καθαρὸς θυμός, εἶναι δύναμη τῆς ψυχῆς. Ἐὰν ὁ ἐκ φύσεως πρᾶος βοηθιέται μιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν χαρακτήρα του γιὰ τὴν πνευματική του πρόοδο, ὁ θυμώδης βοηθιέται δυὸ φορὲς ἀπὸ τὴν δύναμη ποὺ ἔχει ὁ χαρακτήρας του, ἀρκεῖ τὴν δύναμη αὐτὴ τοῦ θυμοῦ νὰ τὴν ἀξιοποιήση κατὰ τῶν παθῶν του καὶ τοῦ πονηροῦ. Ἂν δὲν τὴν ἀξιοποιήση, θὰ τὴν ἐκμεταλλευθῆ ὁ διάβολος. 

Ἅγιος Παΐσιος: Ἡ ἀγάπη τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς μετά τόν γάμο τους

Ὁ Καλὸς Θεὸς οἰκονόμησε, ὥστε τὸ ἀνδρόγυνο νὰ συνδέεται μὲ τέτοιου εἴδους ἀγάπη, ποὺ νὰ ἐγκαταλείπουν ἀκόμη καὶ τοὺς γονεῖς τους καὶ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ ἀγάπη, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν δική τους οἰκογένεια. Ὁ σκοπὸς τῶν γονέων λήγει μετὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν. Στὴν συνέχεια τὰ παιδιὰ τοὺς ὀφείλουν μόνον πολὺ σεβασμὸ καὶ τόση ἀγάπη, ὅση χρειάζεται πρὸς τοὺς γονεῖς. 

Ἅγιος Παΐσιος: Ἡ πεῖρα ἀπὸ τὶς πτώσεις μας

Ὅταν ἐξετάζετε τὸν ἑαυτό σας, πολὺ βοηθάει νὰ παίρνετε μερικὲς φορὲς τὴν ζωή σας μὲ τὴν σειρά, ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία, γιὰ νὰ βλέπετε ποῦ βρισκόσασταν, ποῦ βρίσκεστε καὶ ποῦ ἔπρεπε νὰ βρίσκεστε. Ἂν δὲν συγκρίνετε τὸ παρελθὸν μὲ τὸ παρόν, δὲν καταλαβαίνετε ὅτι μπορεῖ μὲν νὰ εἶστε κάπως σὲ καλὴ κατάσταση, ἀλλὰ δὲν βρίσκεστε ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε νὰ βρίσκεστε καὶ στενοχωρεῖτε τὸν Θεό. Ὅταν εἶναι κανεὶς νέος καὶ βρίσκεται σὲ μιὰ κατάσταση ὄχι πολὺ καλή, δικαιολογεῖται· ἀλλά, ὅταν μεγαλώση, ἂν παραμένη στὴν ἴδια κατάσταση ἢ ἔχη διορθωθῆ λίγο, δὲν δικαιολογεῖται.

Ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια, τόσο ὡριμάζει ὁ ἄνθρωπος πνευματικὰ καί, ἂν ἀξιοποιήση τὴν πεῖρα ἀπὸ τὸ παρελθόν, προχωρεῖ πιὸ σταθερὰ καὶ πιὸ ταπεινά. Πολλὲς φορὲς καὶ τὰ ἀνεβοκατεβάσματα στὸν ἀγώνα βοηθοῦν γιὰ μιὰ θετικὴ καὶ σταθερὴ πνευματικὴ πορεία πρὸς τὰ ἄνω.

Ἅγιος Παΐσιος: Κριτήριο ἀγάπης

Ὅταν ἕνας ἔχη καὶ δίνη ἐλεημοσύνη, δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβης ἂν ἔχη ἀγάπη ἢ ὄχι, γιατὶ μπορεῖ νὰ δίνη ὄχι ἀπὸ ἀγάπη, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξεφορτωθῆ κάποια πράγματα. Ὅταν στερῆται καὶ δίνη, τότε φαίνεται ἡ ἀγάπη του. Πιστεύω, ἂς ὑποθέσουμε, ὅτι ἔχω ἀγάπη· ὁ Θεός, γιὰ νὰ δοκιμάση τὴν ἀγάπη μου, μοῦ στέλνει ἕναν φτωχό. Ἂν ἔχω λ.χ. δυὸ ρολόγια, ἕνα καλὸ καὶ ἕνα λίγο χαλασμένο, καὶ δώσω τὸ χαλασμένο στὸν φτωχό, σημαίνει ὅτι ἡ ἀγάπη μου εἶναι δευτέρας ποιότητος. 

Ἅγιος Παΐσιος: Μόλυναν τὴν ἀτμόσφαιρα, τὰ ὀστᾶ τούς πείραξαν

– Γέροντα, σκέφτονται νὰ ἀρχίσουν νὰ καῖνε τούς νεκρούς γιὰ λόγους ὑγιεινῆς καὶ γιὰ ἐξοικονόμηση χώρου.

– Γιὰ λόγους ὑγιεινῆς; Ἀκοῦς κουβέντα! Δὲν ντρέπονται ποῦ τὸ λένε; Ὅλη τὴν ἀτμό­σφαιρα τὴν ἔχουν μολύνει, τὰ ὀστᾶ τούς πείραξαν; Τὰ ὀστᾶ στὸ κάτω-κάτω εἶναι καὶ πλυμένα! Καὶ γιὰ ἐξοικονόμηση χώρου; Ὁλόκληρη Ἑλλάδα μὲ τόσα ρουμάνια καὶ δὲν βρίσκουν χῶρο; Ἔβαλα τὶς φωνές σὲ ἕναν καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου γι' αὐτὸ τὸ θέμα. Πῶς γιὰ τὰ σκουπίδια βρίσκουν τόσο τόπο καὶ γιὰ τὰ ὀστᾶ ποῦ εἶναι ἱερά δὲν βρίσκουν; Χάθηκε ὁ τόπος; Καὶ πόσα ὀστᾶ Ἁγίων μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνάμεσα σ' αὐτά! Τὸ σκέφτονται αὐτό;

Ἅγιος Παΐσιος: Προσευχὴ γιὰ τὸν κόσμο μὲ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας

Γέροντα, μερικὲς φορές, ὅταν βλέπω πόσο ὑπο­φέρει ὁ κόσμος, δὲν μπορῶ νὰ κάνω προσευχὴ γιὰ τὸν ἑαυτό μου.

– Τὴν προσευχὴ γιὰ τὸν ἑαυτό μας δὲν τὴν κά­νουμε μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ εἶναι ἀπαραίτη­τη σὰν μιὰ προετοιμασία, γιὰ νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸν Θεὸ μὲ εὐπρεπὲς ἔνδυμα. Γιὰ νὰ μπορῆς νὰ δῆς τὸν πόνο τῶν ἄλλων, χρειάζεται νὰ ἔχης κατὰ κάποιον τρόπο τακτοποιημένο τὸν ἑαυτό σου. Καὶ ὅταν προ­σεύχεσαι γιὰ τὸν ἑαυτό σου μὲ πολλὴ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός σου, τότε καὶ ἕνα «Κύριε ἐλέησον» νὰ πῆς γιὰ τοὺς ἄλλους, αὐτὸ τὸ «Κύριε ἐλέησον» ἔχει μεγάλη δύναμη, γιατὶ ἔχει πολλὴ ταπείνωση, ἡ ὁποία ἑλκύει τὸ μεγάλο ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

– Γέροντα, ἐγὼ αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ κάνω πολλὴ προσευχὴ γιὰ τὸν ἑαυτό μου, ἀλλὰ ξεχνῶ τοὺς ἄλλους.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: Η προσευχή και τα μνημόσυνα για τους κεκοιμημένους

– Στο οστεοφυλάκιο, Γέροντα, καίνε καντήλι;

– Ναι, είναι μια προσφορά για τους νεκρούς. Και μόνον ένα κερί να ανάψουμε για την ψυχή κάποιου κεκοιμημένου, βοηθιέται πολύ.

Τους κεκοιμημένους να τους θυμώμαστε και να ευχώμαστε πάντοτε γι’ αυτούς. Να μην παραλείπουμε να προσευχώμαστε για τις ψυχές τους, για να βρουν ανάπαυση. Εγώ, κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία στο Καλύβι, κάνω μνημόσυνο και για όλους τους κεκοιμημένους των οποίων «τα ονόματα ουκ εμνημονεύθησαν».

»Όταν ανάβουμε κερί για την ψυχή κάποιου κεκοιμημένου, ωφελείται πολύ. Αν έχεις έναν νεκρό, ο οποίος έχει παρρησία στον Θεό, και του ανάψεις ένα κερί, αυτός έχει υποχρέωση να προσευχηθεί για σένα στον Θεό. Αν, πάλι, έχεις έναν νεκρό, ο οποίος νομίζεις ότι δεν έχει παρρησία στον Θεό, τότε, όταν του ανάβεις ένα αγνό κερί, είναι σαν να δίνεις ένα αναψυκτικό σε κάποιον που καίγεται. Οι άγιοι δέχονται ευχαρίστως την προσφορά του κεριού και είναι υποχρεωμένοι να προσευχηθούν γι’ αυτόν που το ανάβει. Κι ο Θεός, ευχαρίστως, το δέχεται.

Ἅγιος Παΐσιος: Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να την φυλάξουν

Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να την φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα την χαρίσει σε εμάς. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε ορθόδοξοι ’

‘Υπάρχει η μαγιά και αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει’.

Πρώτα θα γίνει ένας μεγάλος πόλεμος. Πολύ μεγάλος! Θα χυθεί πολύ αίμα. Θα πάρουμε και την Πόλη. Θα χυθεί, όμως, πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τριών χρονών δαμάλι θα κολυμπάει στο αίμα. Αυτός ο πόλεμος θα είναι πολύ μεγάλος˙ θα είναι γενικός πόλεμος. Τέτοιος πόλεμος δε θα έχει ξαναγίνει…. Θα βγάλη απόφαση η Κυβέρνηση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήση στρατὸ μόνο στα σύνορα. Και, θα είναι μεγάλη ευλογία ποὺ δεν θα πάρη μέρος… όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε… Πολύς κόσμος θα σκοτωθή, πολλά εκατομμύρια. Τότε, επειδή ο κόσμος στην Ελλάδα θα φοβηθή πολύ, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και, απʼ τον φόβο τους, θα μετανοήσουν. Γι’ αυτό, λέει, επειδή θα υπάρξη μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Ελληνες. Ο Θεός θα λυπηθή την Ελλάδα..

Ἅγιος Παΐσιος: Σεβασμός τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς καί τούς μεγαλυτέρους

Τὸ παιδί, ὅταν εἶναι μικρό, δὲν κάνει τίποτε, καὶ οἱ γονεῖς του τὸ φροντίζουν γιὰ τὸ φαγητό του, γιὰ τὸ ντύσιμό του κ.λπ. Τὸ βοηθοῦν ἀπὸ ἀγάπη, χωρὶς αὐτὸ νὰ κοπιάζη. Αὐτὸ μόνον καμμιὰ δουλίτσα κάνει. Καὶ μήπως ἔτσι ξεπληρώνει τὸν κόπο ἢ τὰ ἔξοδα ποὺ κάνουν οἱ γονεῖς γι᾿ αὐτό; Ἀλλά, ὅταν τὸ παιδὶ μεγαλώση καὶ δὲν καταλαβαίνη τί τοῦ πρόσφεραν οἱ γονεῖς του, αὐτὸ εἶναι πολὺ βαρύ!

Παλιὰ οἱ γονεῖς ἔδερναν τὸ παιδὶ καὶ ἐκεῖνο τὸ δεχόταν χωρὶς λογισμούς. Πολλὲς φορὲς οὔτε καταλάβαινε γιατί τὸ ἔδερναν. Σήμερα τὰ παιδιὰ εἶναι ὅλο «γιατί καὶ γιατί;» καὶ ἀντιλογία. Δὲν ἔχουν ἁπλότητα. Ὅλα τὰ περνᾶνε ἀπὸ τὸ κόσκινο. Δὲν ἔρχεται ὅμως ἔτσι ἡ θεία Χάρις. Ὅταν τὸ παιδὶ δὲν νιώθη τὸν πατέρα του ὡς πατέρα καὶ δὲν δέχεται τὴν παιδαγωγία τοῦ πατέρα, εἶναι νόθο παιδί. Μερικὰ παιδιά, ἂν τοὺς κάνουν οἱ γονεῖς μιὰ μικρὴ παρατήρηση, «θὰ κόψω τὶς φλέβες», λένε ἀμέσως. Τί νὰ τὰ κάνουν τότε καὶ οἱ γονεῖς; Ὑποχωροῦν, καὶ τελικὰ τὰ παιδιὰ καταστρέφονται.