Δέν ἀντιστάθηκε στούς ληστές, ἄν καί κρατοῦσε τσεκούρι

Ἦταν 12 Σεπτεμβρίου 1804, ὁ πατὴρ Σεραφεὶμ ἔκοβε ξῦλα μέσ᾽ στὸ δάσος. Τρεῖς ἄνδρες τὸν πλησίασαν καὶ γεμᾶτοι ἀλαζονεία τοῦ ζήτησαν χρήματα.

–Τόσοι ἄνθρωποι ἔρχονται νὰ σὲ δοῦν. Σοῦ φέρνουν λεπτά. Πρέπει νὰ ἔχης.

–Δὲν παίρνω τίποτε ἀπὸ κανένα.

Τότε ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς τοῦ ρίχτηκε ἀπὸ πίσω, ἀλλὰ ἀντὶ νὰ τὸν ρίξη, ἔπεσε ὁ ἴδιος κάτω.

Ἀπὸ τὰ νιάτα του ὁ πατὴρ Σεραφεὶμ ἦταν γνωστὸς γιὰ τὴν ἀσυνήθιστη φυσική του δύναμη. Εἶχε τὸ τσεκούρι στὸ χέρι καὶ θὰ μποροῦσε νὰ ἀμυνθῆ. Σκέφθηκε ὅμως τὸν Χριστό. Προτίμησε καὶ αὐτὸς νὰ χυθῆ τὸ δικό του αἷμα, παρὰ νὰ χύση τῶν ἄλλων. Ἄφησε τὸ τσεκούρι του νὰ πέση καὶ σταυρώνοντας τὰ χέρια στὸ στῆθος του: «Κάνετε αὐτὸ ποὺ ἤλθατε νὰ κάνετε», εἶπε.

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ για τους χριστιανούς των ...εσχάτων χρόνων!!!

Με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών!!!

…Όταν προσευχόμαστε στον Κύριο, τότε η Μητέρα του Θεού χαίρεται και ευχαριστεί τον Υιό Της που προσελκύει τις καρδιές μας στην προσευχή και πάντοτε μας βοηθεί, αν ζητούμε την βοήθειά Του.

Μη λησμονείτε να παρακαλείτε την Βοήθεια και Προστασία της.

Ο π. Σάββας δεν επιβάρυνε το λαό με μεγάλους κανόνες προσευχής, αλλά δίδασκε όπως ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ:

«Είναι καλύτερο να τηρείτε λίγα, αλλά με θερμότητα και ευλάβεια.

Η Υπεραγία Θεοτόκος θεραπεύει τον όσιο Σεραφείμ

Το έτος 1780 ο Πρόχορος (μετέπειτα όσιος Σεραφείμ) ασθένησε βαριά. Πρήσθηκε όλο του το σώμα, ώστε υπέφερε φρικτούς πόνους και έμεινε ακίνητος επάνω στο σκληρό του κρεβάτι. Γιατρός δεν υπήρχε και κανένα φάρμακο δεν τον βοηθούσε.

Κατά τα φαινόμενα έπασχε από υδρωπικία που κράτησε τρία χρόνια, από τα οποία το ενάμισυ το πέρασε κατάκοιτος. Όλο αυτό το διάστημα δεν βγήκε από το στόμα του ούτε μία λέξη γογγυσμού· ολόκληρος, με την ψυχή και το σώμα, είχε παραδοθεί στον Κύριο και προσευχόταν αδιάλειπτα, ποτίζοντας την κοίτη του με τα δάκρυά του.

Όσο ήταν άρρωστος, ο πνευματικός του πατέρας και οδηγός π. Ιωσήφ τον υπηρετούσε σαν κοινός υποτακτικός· ο ηγούμενος π. Παχώμιος δεν απομακρύνθηκε από κοντά του· ο π. Ησαΐας και άλλοι γέροντες και αδελφοί τον φρόντιζαν επίσης πολύ.

ΑΚΗΔΙΑ ΚΑΙ ΛΙΠΟΨΥΧΙΑ

Διδαχές Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ 

Αχώριστος σύντροφος του πνεύματος της λύπης είναι η ακηδία. Όπως παρατηρούν οι πατέρες, η ακηδία προ­σβάλλει το μοναχό περίπου το καταμεσήμερο και του προκαλεί τέτοια ακαταστασία, ώστε τόσο ο τόπος όπου ζει όσο και οι αδελφοί πού ζουν μαζί του, του γίνονται ανυπόφοροι. 

Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης εγείρεται μέσα του ένα είδος αηδίας και μεγάλης πείνας και χα­σμουριέται πολύ συχνά. 

Μόλις ή κοιλιά του ικανοποιη­θεί, ο δαίμονας της ακηδίας προτείνει στο μοναχό την ιδέα να βγει από το κελί του και να μιλήσει σε κάποιον αδελφό, υποστηρίζοντας ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να σωθεί από την ακηδία είναι ή συνεχής συζή­τηση με τους άλλους. 

Η ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ (Μέρος 2ον) - Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

Τό ἄκτιστο φῶς

Ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι φῶς πού φωτίζει τόν ἄνθρωπο.

Ὁ Κύριος συχνά φανέρωνε ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων τήν ἐνέργεια τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ̉ ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού εἶχε ἁγιάσει καί φωτίσει. Θυμήσου τόν Μωϋσῆ μετά τή συζήτησι πού εἶχε στό Σινᾶ μέ τό Θεό. 

Οἱ ἄνθρωποι δέν μποροῦσαν νά τόν ἀντικρύσουν, γιατί ἀκτινοβολοῦσε μέ ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς πού τόν περιέβαλλε. Ἀναγκαζόταν λοιπόν νά ἐμφανίζεται στούς Ἰσραηλῖτες μέ τό πρόσωπο καλυμμένο.

Θυμήσου ἀκόμη τή θεία Μεταμόρφωσι τοῦ Σωτῆρος στό ὄρος Θαβώρ. «Καί τά ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένοντο στίλβοντα, λευκά λίαν ὡς χιών» (Μαρκ. θ´ 3), καί «ἀκούσαντες οἱ μαθηταί ἔπεσον ἐπί πρόσωπον αὐτῶν καί ἐφοβήθησαν σφόδρα» (Ματθ. ιζ´ 6). 

Η ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ (Μέρος 1ον) - Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

Τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

Ὁ κτηματίας Νικόλαος Μοτοβίλωφ, πού τό 1831 θεραπεύθηκε θαυματουργικά ἀπό σοβαρή ἀσθένεια μέ τήν προσευχή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ, ἀπέκτησε τήν εὔνοιά του καί ἀξιώθηκε νά συζητήση πολύ μαζί του γύρω ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. 

Τή συζήτησί του αὐτή κατέγραψε σέ σημειώσεις, οἱ ὁποῖες παρέμειναν στή μονή Ντιβέγιεβο περισσότερο ἀπό ἑξῆντα χρόνια. 

Τό 1902 τίς παρέλαβε ὁ Σ.Α. Νεῖλος ἀπό τή γερόντισσα Ἑλένα Νικαλάεβνα, χήρα τοῦ Μοτοβίλωφ, καί μέ τήν ἄδεια τῆς ἡγουμένης Μαρίας τίς ἔφερε στό φῶς τῆς δημοσιότητος τό 1903 στά «Μοσχοβίτικα χρονικά» τοῦ Ἰουλίου μέ τόν τίτλο: 

«Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀναπαυόταν φανερά στόν πατέρα Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, στή συζήτησί του γιά τόν σκοπό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς».

Ο όσιος Σεραφείμ ως διάκονος

Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Αφού έζησε οκτώ χρόνια ως υποτακτικός στην έρημο του Σαρώφ, ο Πρόχορος αξιώθηκε στις 18 Αυγούστου του 1786, στο εικοστό έβδομο έτος της ηλικίας του, να καρεί μοναχός και να λάβει το νέο όνομα Σεραφείμ. 

Το μοναχικό σχήμα και η ίδια η σημασία του νέου ονόματος (*) υπενθύμιζαν σ’ αυτόν την καθαρότητα και την πύρινη διακονία των Αγγέλων προς τον Θεό και ενίσχυαν μέσα του όλο και περισσότερο τον πόθο και τον ιερό ζήλο να διακονήσει τον Κύριο. 

Διπλασίασε τους κόπους και τους αγώνες, άρχισε να ζει ακόμη ησυχαστικότερα και να βυθίζεται στην εσωτερική θεωρία.

Η Ευλάβεια μέσα στον Κόσμο του Αγ. Σεραφείμ του Σαρώφ

Εκείνους που ήταν παντρεμένοι, ο π. Σεραφείμ δεν τους επέτρεπε να χωρίσουν, ακόμα και αν είχαν μεγάλες δυσκολίες στον γάμο τους, ίσως και με την πρόφαση μιας ζωής που θα επακολουθούσε σε παρθενία. Υπήρξε μια τέτοια περίπτωση. 

Ένα παντρεμένο ζευγάρι χώρισε και μοίρασαν τα παιδιά τους. Ο σύζυγος πήγε στο Σαρώφ και ήρθε στον π.Σεραφείμ. Μόλις τον είδε ο Άγιος, άρχισε να τον επιτιμά αυστηρά και, παρά την συνήθειά του, του είπε με τόνο απειλητικό: «Γιατί δεν ζεις με την σύζυγό σου; Πήγαινε σε αυτήν, πήγαινε»! 

Διδαχές του Οσίου Σεραφείμ για την αγάπη στον Θεό και τον πλησίον

Ο Θεός είναι φωτιά που ανάβει και θερμαίνει την καρδιά, τον εσωτερικό άνθρωπο. Αν, λοιπόν, νιώσουμε στην καρδιά μας ψυχρότητα, που προέρχεται από τον διάβολο –γιατί ο διάβολος είναι ψυχρός–, ας επικαλεστούμε τον Κύριο. 

Και ο Κύριος θα έρθει και θα θερμάνει τις καρδιές μας με την αγάπη προς Αυτόν και προς τον πλησίον. Η θέρμη αυτή θα διώξει την ψυχρότητα του μισόκαλου.

Οι πατέρες έλεγαν: «Αναζήτησε τον Κύριο, αλλά μη ζητάς περίεργα να μάθεις πού κατοικεί». Όπου κατοικεί ο Θεός, εκεί δεν υπάρχει κακό. Όλα όσα προέρχονται από τον Θεό είναι ειρηνικά και ωφέλιμα και οδηγούν τον άνθρωπο σε αυτομεμψία και ταπείνωση.

Συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ με άθεο φοιτητή

Ο γιός του πρωτοπρεσβύτερου Σβιντίνσκι Νικόλαος, μόλις μπήκε στο πανεπιστήμιο,έχασε την πίστη του.Σταμάτησε να εκκλησιάζεται,να προσεύχεται. Παραμονές Χριστουγέννων του είπε η μητέρα του:

«Δεν θα πας στον πανηγυρικό εσπερινό;Αύριο είναι μεγάλη γιορτή»

Επηρεασμένος από το αθεϊστικό κλίμα,της απαντά:

«Τι να κάνω εγώ εκεί;Δεν έχω να κάνω τίποτα. Πολύς ο κόσμος,στρίμωγμα,δυσκολεύεσαι καλά-καλά να αναπνεύσεις.’Αφησέ με μητέρα»

«Πρόσεξε παιδί μου,είναι βαριά τα λόγια σου»του είπε εκείνη με πόνο.

Ο όσιος Σεραφείμ θεραπεύει και μετά την κοίμησή του

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ο όσιος Σεραφείμ, μετά την κοίμησή του, θεράπευσε τον έμπορο του Μούρομ Ιβάν Ζασούχιν, όπως και τον γιο και τη θυγατέρα του. Τα θαύματα αυτά έχουν περιγραφεί στο περιοδικό «Γκραζντανίν» (Πολίτης), στο τεύχος του Οκτωβρίου του 1884.

Ο έμπορος αυτός τον Μάρτιο του 1882 αρρώστησε στην πόλη Ουριούπιν από τύφο στομάχου. Ο γιατρός τού Ουριούπιν τον βοήθησε κάπως, αλλά τον συμβούλεψε να πάει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, πράγμα που αυτός έκανε. 

Αυτές οι προσευχές, όπως εξηγούσε ο όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ, είναι η βάση του χριστιανισμού

Στις 18 Ιουλίου 1831 ήρθαν στον όσιο ο Ιβάν Μαξίμοβιτς Κρεντίτσκυ με τη σύζυγο του.

«Βρήκαμε τον στάρετς, διηγείται ο Ιβάν, να δουλεύη με το δικέλλι στην πρασιά.

Του βάλαμε εδαφιαία μετάνοια, μας ευλόγησε, έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου και άρχισε να ψάλλη το απολυτί­κιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου: “Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας…”. 

Ύστερα κάθησε κάτω στην πρασιά και μας είπε να κάνουμε το ίδιο. Εμείς όμως γονατίσαμε μπροστά του και ακούγαμε τη διδασκαλία του. 

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ.

Ή μεγαλύτερη του παρηγοριά ήταν ή Θεία Κοινωνία. Κάθε Κυριακή και τις ήμερες των εορτών, του έφερνε τα Άγια Μυστήρια, μετά την πρωινή Λειτουργία, ό λειτουργός Ιερέας από τον ναό του νοσοκομείου στο κελί του για να μην διακόπτεται ο εγκλεισμός του. 

Τότε ό Άγιος έβαζε τον μανδύα του (μάντια) επάνω από τον συνηθισμένο του λευκό ζωστικό, ένα λινό επιτραχήλιο και έπιμάνικα. 

Με την εμφάνιση των Αγίων Μυστηρίων, γονάτιζε και κοινωνούσε με τρεμάμενη χαρά.

Τις άλλες ήμερες του έφερναν ένα κομμάτι αντίδωρο τον όποιο είχαν βάλει στην άκρη ειδικά για εκείνον.