Ἀριστείδης Δασκαλάκης: ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΣΕ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΧΑΛΑΣΜΟ

(Αριστοτέλης Βαλαωρίτης,   Εθνικός ποιητής)

 

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης

 

Ντρέπομαι.
Ντρέπομαι Παῦλο ἀρχιστράτηγε καὶ ὁδηγέ.
 

Ντρέπομαι γιατί δὲν εἶμαι σίγουρος ἂν ἔκανα τὰ μέγιστα γιὰ τὸ χρέος. Ποιός μπορεῖ νὰ χαρακτηρίσει μέγιστα τὴ συμμετοχὴ σὲ λαϊκὰ συλλαλητήρια καὶ πορεῖες.
 

Ντρέπομαι γιὰ ὅλους τοὺς ψήφους ποὺ ἔριξα στὴν κάλπη ἀπὸ τότε ποὺ ἐνηλικιώθηκα.
 

Ντρέπομαι ποὺ ἔχω ὄρεξη νὰ γευματίζω,  ὅταν  πληγώνεται ἡ Μακεδονία μας καὶ ἡ Ἑλλάδα.
 

Ντρέπομαι ποὺ μπορῶ καὶ κοιμᾶμαι,  πολλὲς φορὲς μὲ ἥσυχη τὴ συνείδηση,  ὅταν ἀκρωτηριάζεται ἡ πατρίδα.
 

Ντρέπομαι ποὺ μπορεῖ νὰ σκεφτεῖς ὅτι ἄσκοπα θυσιάστηκες.
Ὄχι, ὄχι  δὲν σκόπευα νὰ σοῦ καταλογίσω τέτοιες σκέψεις.

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: «Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς ἐπίσκοπο Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως Βαρνάβα»

«Ἡ δὲ κακὴ βουλὴ τῷ
βουλεύσαντι κακίστῃ (Ἡ
κακὴ ἀπόφαση κάνει
περισσότερο κακὸ σ' αὐτὸν
ποὺ τὴν πῆρε - Ἡσίοδος)»

 (ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)

 

Σεβασμιότατε,  ὑπάρχει ἡ πληροφορία ὅτι διώκετε τὸν προϊστάμενο - π. Γαβριήλ - τοῦ Ἰ.Ν. Ἁγίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου στὴ Ν. Εὐκαρπία Θεσσαλονίκης. Τὸν «πάψατε»  ἀπὸ προϊστάμενο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ. Καὶ τὸ κυριότερο, τοῦ ἀφαιρέσατε τὸ ὀφίκιο τοῦ πνευματικοῦ πατρός.
 

Ἐὰν δὲν ἀληθεύουν τὰ «φρέσκα» νέα, ζητῶ συγχώρεση. Ἐὰν ὅμως ἀληθεύουν
Ἔχω κάποια ἐρωτήματα.

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Ο ΚΑΛΟΣ ΑΥΛΙΚΟΣ

 

 

Κάλλιο γλύστρα στὸ δρόμο τὸ δικό σου
παρὰ στὸ δρόμο τοῦ ἄλλου νὰ ᾿σαι ὀρθός.
(Κ.Παλαμᾶς)

Ὁ καλὸς αὐλικὸς (λαϊκὸς ἢ κληρικὸς) εἶναι ἕνα ἀξιοπερίεργο πλάσμα. Παλαιότερα μπορεῖ νὰ κινδύνευε νὰ ἐκλείψει  μὰ τώρα εἶναι σὲ ἀφθονία.
Σὰν τὸν λαγοκέφαλο,  τὸ δηλητηριῶδες ψάρι ποὺ «εἰσέβαλε» ἀπ᾿ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα  στὴ Μεσόγειο, μὲ θανατηφόρα νευροτοξίνη ποὺ σκοτώνει.
Δὲν τρώγεται μὲ τίποτα. Ἔτσι καὶ ὁ καλὸς αὐλικός, ποὺ ὑποτάσσεται σὲ κάθε παράγγελμα τοῦ ἀφεντικοῦ.
Δὲν τὸ γνωρίζει (τὸ ἀφεντικό). Φτάνει ποὺ ξέρει τὶς ὀρντινάτσες τοῦ ἀφεντικοῦ. Αὐτὲς εἶναι γι᾿  αὐτὸν   οἱ κύριοί του, ποὺ θὰ ποῦν ἕνα καλὸ λόγο γι᾿ αὐτόν, ποὺ θὰ τοῦ πετάξουν ἕνα ξεροκόμματο ἐλευθερίας, ἰσχύος, ἀναγνώρισης ἢ συντήρησης  τῶν μέχρι τώρα δικαίως ἢ ἀδίκως ἀποκτηθέντων, ἔστω καὶ μιᾶς μικρῆς ἀπώλειας αὐτῶν σὲ σχέση  μὲ τὴν πλειοψηφία.

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ

 

Ὁ χωρὶς σκέψη σεβασμὸς πρὸς τὴν ἐξουσία
εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς ἀλήθειας.
(Αλβέρτος Αϊνστάϊν)

 

27 Ἀπριλίου τοῦ 1941. ἡ Ἀθήνα ξυπνοῦσε ἀπελπισμένη. Κλεισμένοι στὰ σπίτια τους οἱ Ἕλληνες  περίμεναν μὲ ἀγωνία   τὴν ἐπέλαση  τῶν κατακτητῶν. Μιὰ φωνὴ ἀκούγεται ἀπὸ  τὸ ἐλεύθερο γιὰ λίγο ἀκόμη ραδιόφωνο, ἐπιχειρῶντας νὰ δώσει κουράγιο στοὺς  Ἕλληνες. Ὁ  ἐκφωνητὴς τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ Ἀθηνῶν, Κωνσταντῖνος Σταυρόπουλος, μετέδιδε μὲ τὴ χαρακτηριστική του φωνή, στεντόρεια, ἀνδρεία, σταθερή, ἐμψυχωτική.
 

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ!
 

Μιὰ φωνὴ ποὺ ρίζωνε στὸ «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ»  τοῦ Λεωνίδα, στὸ «ΟΧΙ»  τοῦ 1940, στὸ «ὑπὲρ πίστεως  πατρίδος» τοῦ γέρου τοῦ Μοριᾶ.
Λίγα μόλις δευτερόλεπτα μιᾶς ἀνακοίνωσης, ἑνὸς χαιρετισμοῦ, μιᾶς προτροπῆς, τοῦ ἀέναου Χρέους  τῶν Ἑλλήνων. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ περίκλειε μέσα της ἱστορία αἰώνων, τὸ αἷμα πεσόντων, τὴ χαρὰ τοῦ στρατοῦ ποὺ ἀναχωροῦσε στὸ Ἀλβανικὸ μέτωπο, τὴ  χαρμολύπη  τῆς χαροκαμένης μάνας ποὺ μόλις πληροφορήθηκε  τὴ θυσία  τοῦ σπλάχνου της.

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Πόση ἀλήθεια μποροῦμε νὰ σηκώσουμε;

 

Ἡ Ἑλλάδα σχίζεται ἀπὸ σεισμούς. Μαστίζεται ἀπὸ οἰκονομικὴ κρίση. Ἁλυσοδένεται ἀπὸ κορονομέτρα.

Οἱ ἀπείθαρχες παρελάσεις pride δίνουν καὶ παίρνουν (χωρὶς ἐλέγχους σὲ ἀποστάσεις καὶ μάσκες).

Καὶ τώρα ποὺ πλησιάζει ἡ 28η καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου οὔτε παρελάσεις, οὔτε λιτανεῖες. ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ. (Στὸ ἡμερολόγιο τοῦ πρωθυπουργοῦ εἶναι σημειωμένη αὐτὴ ἡ ἡμέρα ἐδῶ καὶ καιρό)

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: ...ἂς ἐπικεντρωθοῦμε στά 3 σημεῖα τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ...

 

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης

Ὁ ὑποχρεωτικὸς ἐμβολιασμὸς μὲ ἔμμεσο ἢ ἄμεσο τρόπο  ἀποτελεῖ μιὰ πρόβα νυφικοῦ.

Ὁ ἐπικείμενος γάμος εἶναι μὲ τὸν ἀντίδικο καὶ ἡ βέρα θὰ εἶναι τὸ σφράγισμα.

Τώρα ἕνας ἐμβολιασμένος μπορεῖ νὰ μετανοήσει καὶ νὰ ἐξομολογηθεῖ.

Στὸ σφράγισμα δὲν θὰ θέλει,  γιατί ἡ Χάρη τοῦ βαπτίσματος θὰ ἀποστεῖ (θὰ εἶναι ἄρνηση τοῦ Βαπτίσματος, κατὰ τὸν Ἅγιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη). Ἄρα δὲν θὰ ὑπάρχει μετάνοια.

Κι ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς προτρέπει νὰ μὴν μένουμε στὰ γήινα καὶ κοσμικὰ (ὑγεία, παρακολούθηση, ἔλεγχος) ἂς ἐπικεντρωθοῦμε στὰ 3 σημεῖα τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ:

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: «Τό χέρι τοῦ παπᾶ»

(Σύντομο διήγημα ἐμπνευσμένο ἀπὸ πραγματικὲς περιστάσεις - Τὰ ὀνόματα εἶναι τυχαῖα)

«Σὰν συναντήσεις ἕναν ἱερέα καὶ ἕναν Ἄγγελο 

θὰ χαιρετήσεις πρῶτα τὸν ἱερέα καὶ μετὰ τὸν 

Ἄγγελο» (Γεροντικό)

Καθισμένος στὸ κεφαλόσκαλο  τοῦ ναοῦ ὁ παπᾶ Θόδωρος, λογίζονταν τὴ δοκιμασία ποὺ περνοῦσε, τὶς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου, τὴν ἀδιαφορία τῶν χωριανῶν, τὶς κατάρες τοῦ δασκάλου.

Δὲν τὸν πλησίαζαν σὰν νὰ ᾿χε χολέρα. Ποῦ εἶναι οἱ ἐποχὲς ποὺ ἔκαναν οὐρὰ τὰ παιδιά - σὰν σπουργίτια -  μπρὸς ἀπ᾿ τὸ χέρι του, ὄχι γιὰ νὰ πάρουν σπόρους ἀλλὰ  νὰ πάρουν τὴν εὐχή του. Κι ἔβαζε τὸ δεξί του χέρι πάνω στὰ κεφαλάκια τους καὶ τὰ βλογοῦσε. Ἄχ, ἂς ὄψεται αὐτὴ ἡ ἐπιδημία σκέφτηκε. Ἔργο διαβόλου,  μὲ συνεργὸ τὸν ἄνθρωπο.

Βασιλάκη μὴν πλησιάζεις τὸν παππούλη- φώναξε κάποτε μιὰ μαμά - μὴν τὸν κολλήσεις τίποτα. Ὅμως ὁ παππούλης, ἤξερε καλὰ πὼς αὐτὸς θεωροῦνταν κίνδυνος ἀπὸ τοὺς ἄλλους.

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ἔλασσον σχόλιο σέ Μεῖζον ὀλίσθημα» (Βίντεο) - (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

 

«Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα 

ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ......» 

(Ματθ. 9,20)

 

Ὅτι γνωρίζαμε ἢ μᾶλλον ὅτι νομίζαμε ἐδῶ καὶ χρόνια ἔχει τελειώσει. Κόποι ἐτῶν πολλῶν, ὑφαρπάχθηκαν ἀπὸ ἐπιτήδειους νεοταξικοὺς χαρτογιακάδες.
Γιὰ νὰ σωθοῦν τράπεζες, οἱ ἀνεύθυνοι (γιὰ τὸ οἰκονομικὸ χάλι) πολῖτες, ἔδωσαν αἷμα. Κι ἀντὶ εὐγνωμοσύνης εἰσέπραξαν κατασχέσεις περιουσιακῶν στοιχείων, μιᾶς καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ εἶναι συνεπεῖς ὡς πρὸς τὰ δάνειά τους, μὲ εἰσόδημα πλέον ροκανισμένο, λόγῳ ἀνεργίας ἀλλὰ καὶ ἀφόρητης φορολογίας.
 

Ἡ ἱεραρχία ἀντέδρασε μόνο ὅταν κινδύνευσαν οἱ μισθοὶ τῶν κληρικῶν καὶ τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας.
Ἐξωγενεῖς παράγοντες, βρῆκαν πρόσφορο ἔδαφος καὶ ἕνεκα διπλωματίας ὁδήγησαν τὴν διοικοῦσα ἐκκλησία σὲ μιὰ ἄνομη καὶ μιαρὴ σύναξη περιορισμένων συμμετοχῶν ἐπισκόπων (Κολυμπάρι), ὅπου καὶ καταλύθηκε τὸ συνοδικὸ σύστημα μὲ ἕνα πατριαρχικὸ πραξικόπημα κι ἐπιτεύχθηκε ὁ στόχος.

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «θὰ σᾶς κράξουν καὶ οἱ πέτρες»

 

                               «Εἶναι ἐντολὴ Κυρίου νὰ μὴ σιωπᾶ κάποιος σὲ

                                              περίσταση ποὺ κινδυνεύει ἡ Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει 

                                          καὶ μὴ σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9], Ὥστε ὅταν πρόκειται 

                                     περὶ πίστεως, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πῆ κανεὶς "Ἐγὼ

                                             ποιὸς εἶμαι΄;" (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης)                     

 

Ἡ δημοσιότητα βρίθει μὲ τὴν λαίλαπα ὄχι τόσο ἑνὸς ὑπαρκτοῦ ἰοῦ, ἀλλὰ τὴ λαίλαπα τῶν ἀθλίων κυβερνώντων καὶ τὴν ἀσέβεια τῶν θρησκευτικῶν ταγῶν.

Μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου ποὺ ἐγκαινίασε τὰ fake- δογματικά -news τῆς νέας ἐποχῆς, ἔχουμε τὴν ἀναγνώριση αὐτοχειροτόνητων ψευδοεπισκόπων, σχισματικῶν λυκοποιμένων ἀπὸ νεοταξίτες ὀρθόδοξους στὴν τάξη ἀλλὰ ὄχι καὶ στὸ φρόνημα, μεταπατερικοὺς ἐπισκόπους.

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Διάλογος μὲ τὴν Παναγία». (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

                                                      «....ὦ Παναγία μου, κόρη πάναγνη, καλή.
                                                      Κι ἴσως φθάση κι ὡς ἐμένα καὶ ν᾿ ἁπλώση
                                                      Γαλήνη στὴν ψυχή μου τὴν ἁμαρτωλή».
                                                      (Α.Παπαδιαμάντης)

(Ἀπαραίτητη διευκρίνηση: Ὁ διάλογος δὲν ἀποτελεῖ ἀποτέλεσμα βιώματος προσωπικοῦ, μιᾶς καὶ ὁ γράφων δὲν διαθέτει τὶς χάρες, τὴν παρρησία καὶ τὰ χαρίσματα τῶν ἁγίων, ποὺ εἶδαν καὶ μίλησαν μὲ τὴ Μητέρα μας ..... κι ἐδῶ ἡ Παναγία ἀκούει ἀλλὰ δὲν ἀπαντάει.... μόνο κλαίει)

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: «Ὁδοιπορικό στό μικρό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ καὶ οἱ κακοτοπιὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»

Τὴν ἑορτὴ τῆς «Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου» τὸ «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», μέσα στὸ «κατακαλόκαιρο», σὲ κάθε γωνιὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος, τιμᾶται ἐπάξια, μὲ τόση λαμπρότητα καὶ λαϊκὸ παλμό, ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, ποὺ εἶναι καὶ «Μάννα» ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ στρέφει τὶς αἰσθήσεις της μὲ βαθειὰ κατάνυξη καὶ παρακλητικὴ διάθεση πρὸς τὴν Παναγία. Καθημερινὰ ἡ βυθισμένη μέσα στὸ πένθος καὶ τὴν ὀδύνη, βαρυαλγούσα ψυχὴ τοῦ πιστού, ζητᾶ παράκληση καὶ παρηγοριὰ ἀπὸ τὴν Παναγία. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ὑμνολογικὸ τόνο τῆς περιόδου τῶν Χαιρετισμῶν, ὅπου κυριαρχεῖ ἡ θριαμβικὴ δοξολόγηση τῶν ἀπείρων χαρίτων τῆς «Μητρὸς τοῦ Θεοῦ γενομένης».

Οἱ χριστιανοὶ ἐπικαλοῦνται μὲ δεήσεις καὶ ἱκεσίες τὸ ὄνομα τῆς Θεοτόκου, γιὰ νὰ λάβουν βοήθεια στοὺς καιροὺς τῶν πειρασμῶν, τῶν πόνων καὶ τῶν θλίψεων, «Δέξαι παρακλήσεις ἀναξίων σῶν ἱκετῶν».

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ἦταν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρoς Θεός;».

«Πρεσβύτατον τῶν ὄντων Θεός, ἀγέννητον γάρ· μήτε ἀρχὴν 

ἔχον μήτε τελευτήν» (Θαλῆς)

Μᾶς λέει ὁ Θαλῆς, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἄναρχος, ἀΐδιος καὶ ἀθάνατος. Τὸν 6ο αἰῶνα π.Χ. Εἶναι ὁ σπερματικὸς λόγος ποὺ φύτευσε ὁ Θεὸς στὴν ψυχὴ τοῦ κατ᾿ εἰκόνα Του, πλάσματός Του.

Στὴν ἐποχὴ μας βέβαια, ὑπάρχει ἡ τάση στὴν πατρίδα μας κάποιων πλανεμένων μυαλῶν, νὰ ἀσπάζονται ἰδέες καὶ θρησκεῖες ἄλλων ἐποχῶν. Εἶναι οἱ λεγόμενοι νεοπαγανιστές. Δὲν εἶναι ὀπαδοὶ αἱρέσεων χριστιανικῶν ἀλλὰ ἄκουσον ἄκουσον, τοῦ δωδεκάθεου. Καὶ διαφόρων ἄλλων παρακλαδιῶν του.

Αὐτὴ ἡ νέα λατρεία, ἔχει γεννηθεῖ πάλι ὡς ἕνα κακέκτυπο τῆς ἀναβίωσης τῶν Ἑλληνικῶν ἰδεωδῶν. Καὶ τὴν πρεσβεύουν καὶ Ἕλληνες βουλευτὲς ἢ πρώην βουλευτὲς περίεργων νεοναζιστικῶν κομμάτων.

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ὡς πότε;».

                                      «Καὶ λευτερωθήκαμεν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ           

                                      σκλαβωθήκαμεν εἰς ἀνθρώπους κακορίζικους, ὅπου 

                                      ἦταν ἡ ἀκαθαρσία τῆς Εὐρώπης»
                                      (Στρατηγὸς Ἰωάννης Μακρυγιάννης)

                                     «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ ἀσεβέστεροι
                                      τῶν ὅλων»
                                     (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς)

                                     «Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ ἱερεῖς τὸ
                                      ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ μοναχοί τὰ τοῦ κόσμου
                                      ποθήσουσιν...»
                                     (Ἅγιος Ἱππόλυτος)

Εἶναι προφανὲς ὅτι ζοῦμε στὰ τέλη τῶν ἐσχάτων χρόνων.
Οἱ παραπάνω ρήσεις καὶ προφητεῖες εἶναι σὲ πλήρη ἰσχὺ κι ἐκπλήρωση.

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Ἀπάντηση/σχόλιο σὲ ἄρθρο τοῦ Φωτίου Μιχαήλ

(Γιὰ νὰ εὐθυμήσωμεν καὶ λίγο διότι θὰ τρελλαθοῦμε μὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν)

_______________________________________

Ἀγαπητέ μου Φώτη,

δὲν καταλαβαίνεις ὅτι ὅλα αὐτὰ γίνονται χάριν τῆς ἀγάπης; Μήπως εἶσαι ζηλωτής;

Δὲν ἀγαπᾶς τὸν συνάνθρωπο;

Τί εἶναι δύο μῆνες μπροστὰ στὴν αἰωνιότητα;

Ἔχω κάποιες παρατηρήσεις στὴν "ἀνεξήγητη" ἀντίδρασή σου αὐτή.

Τὸ λίθο τοῦ μνήματος ποὺ ἔβαλε ἡ ἱεραρχία - μὲ μεγάλη ἱκανοποίηση - πρὸς τιμωρία τῶν χλιαρῶν χριστιανῶν, τὸν μετακίνησε ὁ ἡρωισμὸς εὐσεβῶν ἱερέων καὶ τὸ θάρρος ἄφοβων πιστῶν.

Ὁ Kύριος εἰσῆλθε στὸ ὑπερῶο κεκλεισμένων τῶν θυρῶν μετὰ τὴν Ἀνάσταση. Ὅσοι ἤθελαν νὰ λειτουργηθοῦν, λειτουργήθηκαν κεκλεισμένων των θυρῶν.

Ὁ οἰκουμενικός πατριάρχης: Διώκτης ἁγίων καί μαρτύρων.

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης

Ἀδελφοί, διαβάστε τὰ χάλια μας! Αὐτὸς εἶναι ὁ προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης. Διώκτης ἁγίων καὶ μαρτύρων.

Ὁ ἐχθρὸς τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ καταπατητὴς Ἱερῶν Κανόνων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας!

(ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν προσφώνηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, κατὰ τὴ θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ Πατριαρχείου στὶς 30.11.1998 πρὸς τὴν παπικὴ ἀντιπροσωπεία, ἐπικεφαλῆς τῆς ὁποίας ἦταν ὁ Καρδινάλιος William Ἡ. Keeler: Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Η. Keeler καὶ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ οἱ ἀποτελοῦντες τὴν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης,....

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «εύδει ποιμήν» (ἀπ' τὸ «Οὐχ εύδει ποιμὴν» δὲν κοιμᾶται ὁ βοσκός - ἀρχαιοελληνικὴ παροιμία)

Πολλὲς φορὲς στὴν ἐποχή μας, ἀκούγοντας ἕνα ἐπίσκοπο νὰ ὁμιλεῖ, θυμᾶσαι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου : «ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ» ( Ιω. 12,43) ἢ γι᾿ αὐτούς ποὺ δὲν πιστεύουν ἀλλὰ καμώνονται πὼς πιστεύουν: «Τὸ χειρότερο ἀπὸ τὸ νὰ μιλοῦν ἄσχημα γιὰ ἐσένα εἶναι νὰ μὴ μιλοῦν καθόλου γιὰ ἐσένα.» (Όσκαρ Οὐάϊλντ)

Ὁ ἐπίσκοπος Λαρίσης στὶς 26/4/20 στὸν Ι.Ν. Ἁγίου Θωμᾶ, σὲ ἕνα κήρυγμα περίεργο, πρὸς τὰ ντουβάρια τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, φάσκων καὶ ἀντιφάσκων διατύπωσε θέσεις ἀθεολόγητες, κενοφανεῖς καὶ ξεκάθαρα ἀντιεπιστημονικές, συνεργῶντας ψυχὴ τε καὶ σώματι στὸ ἀνοσιούργημα τῶν κυβερνώντων.

Κάτω ἀπ᾿ τὴν λεπτὴ κι εὔθραυστη κρούστα, ἑνὸς πληθωρικοῦ λόγου, βρίσκει κανεὶς χωρὶς πολύ-πολὺ ψάξιμο καὶ σκέψη, θέσεις ποὺ δημιουργοῦν ἐρωτηματικὰ καὶ σκανδαλίζουν συνάμα.

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: Ἡ κάρτα τοῦ πολίτη - Στῶμεν καλῶς (Μέρος 2ον)

(μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία)

                                                                        « ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ 
                                                                        γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν 
                                                                        καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» ( Ματθ. 16,3 )

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Πολλὲς οἱ ἀντιδράσεις στὸ παρελθόν. Οἱ ἀντιδράσεις αὐτὲς εἶχαν δύο ἐφαλτήρια. Αὐτὸ τῶν προφητειῶν καὶ τῆς πίστεως (τὸ σημαντικότερο) καὶ αὐτὸ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος, τοῦ ἐλέγχου καὶ τῆς ἐπιστημονικῆς καθυπόταξης τοῦ ἀνθρώπου (σημαντικὸ μέν, δευτερεῦον δὲ)
Ἀντέδρασαν πολλὲς χῶρες στὸ παρελθόν.
(Βρετανία, Αὐστραλία, Φιλανδία, Νορβηγία κ.α.)
Σὲ κάποιες ἡ ΚΤΠ εἶναι προαιρετική, ἀλλοῦ δέ, ματαιώθηκε.
Στὴν Ἑλλάδα, οἱ ἀντιδράσεις ἀπὸ φορεῖς πολιτῶν ἀλλὰ καὶ μοναστήρια κι ἐκκλησία, ἦταν στὸ παρελθὸν πολλές. Τώρα ἔχουν σιγάσει.

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: Ἀπορίες (πρὸς ἐπίσκοπο Λεμεσοῦ Ἀθανάσιο)

Εὐλογεῖτε δέσποτα.

Στὶς 4/4/20 σὲ ραδιοφωνικὴ ἐκπομπὴ μὲ τίτλο «Ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου» σὲ ἐρώτηση ἀκροάτριας γιὰ τὸ ἐὰν ἡ ὑπακοὴ εἶναι πιὸ πάνω ἀπ᾿ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως, ἀπαντήσατε καταφατικά.

Καὶ συμπληρώσατε: « Ἡ ὑπακοὴ εἶναι πάνω ἀπ᾿ ὅλα. Ὑπακοὴ σημαίνει ταπείνωσις. Εἶναι πάνω ἀπ᾿ τὸ μαρτύριο. Μὴν γινόμαστε ἀπὸ μόνοι μᾶς ὁμολογητὲς καὶ μάρτυρες. Ὑπακοὴ μόνο μέσα στήν ἐκκλησία.... Δὲν πρέπει νὰ ἀποφασίζουμε μόνοι μας. Θὰ μᾶς πεῖ ἡ ἐκκλησία ἂν εἶναι ὥρα μαρτυρίου ἢ ὁμολογίας, ὑπομονῆς ἢ ταπείνωσης. Μὴν παρακούετε στὴν ἐκκλησία γιατί εἶναι ἐπικίνδυνο.

«Καλύτερα νὰ πλανᾶσαι ἐντὸς ἐκκλησίας παρὰ νὰ κάνεις τὸ σωστὸ καὶ νὰ εἶσαι ἐκτὸς ἐκκλησίας» (Ι.Χρυσόστομος).»

Δὲν διαφωνῶ μὲ τὸ περιεχόμενο τῆς κύριας ὁμιλίας σας. Ὅμως στὴν ἀπάντηση ποὺ δώσατε στὸ παραπάνω ἐρώτημα δημιουργοῦνται ἐρωτηματικά.

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: Ἡ κάρτα τοῦ πολίτη - Στῶμεν καλῶς (Μέρος 1ον)

(μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία)

                                                                       «ἐν συναγωγῇ ἁμαρτωλῶν ἐκκαυθήσεται πῦρ,
                                                                       καὶ ἐν ἔθνει ἀπειθεῖ ἐξεκαύθη ὀργή.»
                                                                       (Σοφ. Σειρ. 16,6)

                                                                       (Εἰς συγκέντρωσιν ἁμαρτωλῶν θὰ ἀνάψη
                                                                       φωτιά, διὰ νὰ τοὺς κατακαύση, καὶ ἐναντίον
                                                                       ἔθνους, ποὺ δὲν ὑπακούει εἰς τὰς Θείας
                                                                       ἐντολάς, ὡσὰν πυρκαϊὰ θὰ ἐκσπάση ἡ ὀργὴ
                                                                       τοῦ Θεοῦ)

(Σημείωση: Μὲ συγχωρεῖτε γιὰ τὴν ἔκταση τοῦ κειμένου, ἀλλὰ κάποια ἐλάχιστα οὐσιώδη- τὰ ὁποῖα θὰ ὁλοκληρωθοῦν σὲ δύο μέρη - πρέπει νὰ εἰπωθοῦν)

Εἰσαγωγὴ

Πιὸ ἐπίκαιρο ἀπὸ ποτέ, ἡ κάρτα τοῦ πολίτη ἀποτελεῖ ἕνα θέμα πολὺ σημαντικό, καίριο θὰ λέγαμε γιὰ τὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ διάγει ἡ ἀνθρωπότητα.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Ἀθάνατη ἀγαπημένη

Τὴν βλέπω δακρυσμένος νὰ τὴν ἀνεμίζει ὁ ἀγέρας, μὲ τὶς ἐννέα της γραμμὲς νὰ χάνονται στὶς ἐσχατιὲς τοῦ ὁρίζοντα.

Ὁλόκληρη ἡ οἰκογένεια τὴν προσκυνήσαμε καὶ τὴ φιλήσαμε πρὶν τὴ στερεώσουμε στὸ μπαλκόνι. Μὰ πολὺ πρὶν ἀπ᾿ αὐτό, τὴν εἴχαμε στεριώσει στὴ ψυχή μας. Στὴ συνείδησή μας.

Ἀναπνέαμε τὸ ἀσπρογάλαζο τοῦ πανιοῦ της καὶ τὸ εὐωδιαστὸ λιβάνι τοῦ σταυροῦ της.

Δὲν κουράστηκες νὰ ἀνεμίζεις τόσα χρόνια, στὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου, στὶς κορβέτες, τὰ ἱστιοφόρα καὶ τὰ μπρίκια του 1821, μὲς στὰ μανιασμένα νερὰ τοῦ Αἰγαίου, στὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας, καταδιώκοντας Ἰταλό, Τοῦρκο, Βούλγαρο, τὸν κάθε ἐχθρό.