Δημήτριος Παναγόπουλος: Υπάρχουν άνθρωποι, που είναι κατά πάντα καλοί...

Υπάρχουν άνθρωποι, που είναι κατά πάντα καλοί άνθρωποι, αλλά καθόλου Χριστιανοί. 

Ούτε μυρμήγκι πειράζουνε, αλλά με τη ζωή τος, ποδοπατούνε τον Χριστό.

Λένε πολλοί γι' αυτούς:

Δημήτριος Παναγόπουλος: Τα παιδιά σας να τα πάτε στην Εκκλησία προς Θεία Κοινωνία

 

Τα παιδιά σας να τα πάτε στην Εκκλησία προς Θεία Κοινωνία. Αλίμονο στους γονείς που παίρνουν τα παιδιά και τα βγάζουν πρωΐ βόλτα. Τα πάνε στην Ακρόπολη, τα πάνε στα διάφορα πάρκα, τα φιλεύουν παγωτά, τα δίνουν σουβλάκια και τα κάνουν βόλτα.

Έχουν τη γνώμη ότι τρέφουνε παιδιά; Θηρία τρέφουν! Και θα την πληρώσουνε οι ίδιοι, μόλις μεγαλώσουνε. Διότι η Εκκλησία και η Θεία Κοινωνία είναι εκείνη που ημερώνει τον άνθρωπο. Η Θεία Κοινωνία αλλάζει τον άνθρωπο και τον κάνει καινούριο.

Ο ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ζούσαν 2 υποδηματοποιοί που κατοικούσαν στον ίδιο δρόμο. Ο ένας, αν και είχε μεγάλη οικογένεια, κατάφερνε να την συντηρεί καλά και μάλιστα του περίσσευαν χρήματα.

Ο άλλος, αν και ανύπαντρος, μόλις που τα έβγαζε πέρα, παρόλο που δούλευε τις Κυριακές και τις γιορτές.

Μια μέρα πήγε ο δεύτερος τσαγκάρης στον πρώτο και του διηγήθηκε την οικονομική του κατάσταση και του ζήτησε να μάθει, πως αυτός κατόρθωνε να τα βγάζει πέρα, τόσο εύκολα. Και εκείνος του απάντησε:

– Φίλε μου, έχω έναν κρυμμένο θησαυρό και κάθε Κυριακή, παίρνω απ’ αυτόν τον θησαυρό, όσα μου χρειάζονται.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Φοβερή ὀπτασία !!!!

 

Προχθές με πήρε τηλέφωνο κάποιος κληρικός από τον Πειραιά. Καλοβαλμένος άνθρωπος, ο οποίος συν τοις άλλοις μου είπε και το εξής:

- Άκουσε κάτι κ. Παναγόπουλε, να θλιβείς. Ήρθε χθες στην Εκκλησία μία κυρία και μου έφερε κόλλυβα και μου λέει:

Δημήτριος Παναγόπουλος: Σήμερα πολλά παιδιά υποφέρουνε, εξαιτίας της απιστίας και σκληροκαρδίας των γονέων τους.

 

Θυμάμαι στην Αθήνα ζούσε ένα αντρόγυνο, που κάλεσε κάποτε έναν γέροντα, ο οποίος είχε Χάρη Θεού (είχε κάνει και κάποιον άλλον καλά) στο σπίτι τους, για να δει το τρίχρονο παράλυτο παιδί τους. 

Φθάνοντας στο σπίτι ο γέροντας, μόνος του τράβηξε προς το δωμάτιο της τραπεζαρίας, αγνοώντας τους γονείς, που τον έλεγαν ότι το παιδί είναι στο υπνοδωμάτιο και όχι στην τραπεζαρία. Καθίσανε στην τραπεζαρία και ρωτάει ο γέροντας τον πατέρα: 

- Από πότε έχεις να πας στην Εκκλησία; 

- Από τότε που με πήγαινε η γιαγιά μου, απάντησε ο πατέρας. 

- Πόσες φορές την ημέρα βλασφημάς την Παναγία; τον ξαναρώτησε ο γέροντας.
Ψωμοτύρι το είχε αυτό και σιώπησε... 

Δημήτριος Παναγόπουλος: Άλλαξε ζωή και λύσε τα χέρια του Χριστού... και θα δεις μετά, τι θα κάνει ο Θεός!

 

Πώς πολιτεύονταν το λιοντάρι, η ύαινα, ο κροκόδειλος και όλα τα άγρια θηρία, έναντι του Αδάμ πριν αμαρτήσει; Πήγαιναν και του έγλυφαν και του φιλούσαν τα πόδια! Όταν όμως αμάρτησε ο Αδάμ, τι έγινε; Τα θηρία, του έδειχναν τα δόντια. 

Πώς άλλαξε η φύση των ζώων; Γιατί έγινε αυτό; Διότι άλλαξε ο Αδάμ έναντι του Θεού. Αμάρτησε... Εάν ο Αδάμ δεν άλλαζε, αυτά όλα τα άγρια ζώα, θα τον εξυπηρετούσαν. Όσο λοιπόν θηρία και αν είναι αυτοί που είναι στην εξουσία ή αυτοί που είναι γύρω μας, εάν εμείς έχουμε σχέση με τον Χριστό, τα πράγματα τροποιούνται.. 

Δημήτριος Παναγόπουλος: Νὰ ἀξιοποιοῦμε τοὺς Ἁγίους (Διδακτική ιστορία)

Πολυξένη Ρέρρα

Ἐδῶ στὴν Ἀθήνα ζοῦσε μόνη της σὲ μιὰ γκαρσονιέρα μιὰ κοπελίτσα.

 

Ἦταν πιστὴ καὶ εἶχε ἕνα μικρὸ εἰκονοστάσι μὲ κάποιους Ἁγίους.

 

Καθημερινὰ τὰ βράδυα προσευχόταν.

Ἕνα βράδυ ἐκεῖ ποὺ προσευχόταν λέει:

 

- Κύριέ μου, μὲ τὶς πρεσβείες τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.... τοῦ Ἁγίου... καί... καί...

Δημήτριος Παναγόπουλος: Ο φίλος του Ἁγίου Σπυρίδωνα

 

Κάποτε ἕνας φίλος του Ἁγίου Σπυρίδωνα καταδικάστηκε ἀδίκως εἰς θάνατο. Ὁ Ἅγιος βρισκόταν μακριὰ καὶ ὅταν ἔμαθε, ὅτι τὴν ἄλλη μέρα πρόκειται νὰ τὸν ἐκτελέσουν, ἔσπευσε νὰ τὸν βοηθήσει.  Ἀλλὰ εἶχε τέτοιο νερὸ ἀπὸ τὴν νεροποντή, τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ ἕνα ποτάμι ποὺ ἐπρόκειτο νὰ περάσει, εἶχε ξεχειλίσει καὶ ἦταν ἀδύνατο νὰ περάσει κανεὶς ἀπέναντι ἀπὸ τὴ γέφυρα ποὺ ὑπῆρχε ἐκεῖ. Ἔνθεν καὶ ἐκεῖθεν περίμενε κόσμος.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Πῶς ἀποδεικνύεται, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή πίστη;

 

 

Ἄν σὲ ρωτήσει κάποιος: Πὼς ἀποδεικνύεται, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ πίστη;  

 

Τί θὰ τὸν ἀπαντήσεις; 

 

Θὰ τοῦ πεῖς ὅτι:

1) τὸ Ἅγιο Φῶς δίδεται θαυματουργικῶς μόνο στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ σὲ κανέναν ἑτερόδοξο ἢ ἀλλόδοξο! Καὶ μάλιστα γιὰ μερικὰ λεπτὰ δὲν καίει!!!

2) μόνο ὁ Ὀρθόδοξος παπᾶς ἐκβάλλει δαιμόνια ἀπὸ ἕναν δαιμονισμένο! Στοὺς ἑτερόδοξους καὶ ἀλλόδοξους κληρικούς, ὁ δαίμονας ἀδιαφορεῖ...

3) Ὅλοι οἱ ἀρχηγοί των ἄλλων θρησκευμάτων εἶναι καθηλωμένοι στὸν τάφο τους. Μόνο ὁ Ἰησοῦ Χριστός, ὁ Ναζωραίος, ὁ Ἐσταυρωμένος, ἔχει κενὸ τάφο. Ὁ κενὸς τάφος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μιὰ ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι ἔχουμε τὴν ὀρθὴ θρησκεία. Ὁ κενὸς τάφος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐγγύηση, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός. Εἶναι Ἐκεῖνος, ποὺ νίκησε τὸν θάνατο.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας: Εάν λες ότι δεν έχεις αμαρτίες...

 

Εάν λες ότι δεν έχεις αμαρτίες («δεν έκλεψα δεν σκότωσα», όπως λένε μερικοί) ή ότι οι αμαρτίες σου είναι ελαφριές και δικαιολογημένες - και οπότε δεν χρειάζεσαι να εξομολογηθείς - αυτό σημαίνει, πως δεν γνωρίζεις όσο πρέπει το νόμο του Θεού.

Εδώ θα μου επιτρέψεις, να σε βοηθήσω σύντομα και απλά, για να εξετάσεις τον εαυτόν σου κάτω από το φως του νόμου του Θεού, για να αποκαλύψεις και να εξακριβώσεις τις αμαρτίες σου και να πας έπειτα να τις εξομολογηθείς.
Διάλεξε έναν ήρεμο τόπο και εξέτασε τον εαυτόν σου αμερόληπτα και χωρίς ελαφρυντικά, από τότε που αισθάνθηκες τον εαυτόν σου.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας † - Θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα

 

Ήταν μία οικογένεια που είχε έντεκα παιδιά. Δύο οι γονείς, δεκατρείς. Δύο οι γέροντες, δεκαπέντε. Πάμπτωχοι. Και πήγε [ο πατέρας] και ζήτησε βοήθεια από τον Άγιο Σπυρίδωνα.

Η βοήθεια συνίστατο στο εξής: να τον δανείσει ο Άγιος ένα καντήλι, από τα καντήλια τα χρυσά που είχε επάνω, κρεμασμένα σε ένα σίδερο οβάλ, επάνω από το άγιό του λείψανο. Να του ζητήσει ένα καντήλι, να πάει να το βάλει ενέχυρο, να κάνει μια δουλίτσα να θρέψει τα παιδιά, να μην πεθάνουνε.
Πράγματι, ένα πρωινό, που η εκκλησία είχε ανοίξει από τον νεωκόρο και περιποιείτο, του υπέκλεψε την προσοχή, μπήκε μέσα στο παρεκκλήσιο, επάτησε επί της αγιας του λάρνακος και εξεκρέμασε ένα καντήλι χρυσό και το έβαλε στον κόλπο του.

Νώντας Σκοπετέας: Ψάχνοντας για ευχή ...

 

Ἔψαχνα νὰ βρῶ χρηστὴ εὐχὴ γιὰ τὸ νέο ἔτος νὰ δώσω στὸν ταλαίπωρο ἑαυτό μου, μέσα σὲ αὐτὸ τὸ ἄγνωρο καὶ σχεδὸν ἀποκρουστικὸ πνευματικὸ τοπίο, ὅπου στὶς πλεῖστες τῶν περιπτώσεων ἡ ἀληθινὴ χαρὰ καὶ Τὸ Φῶς, φαίνεται νὰ πασχίζουν σὰν τὸν θαλερὸ Δαυὶδ νὰ κατανικήσουν τὸν κακόδοξο προκλητικὸ Γολιὰθ τῆς κυνικῆς ἔπαρσης καὶ τῆς ἀπολυταρχικῆς ἐπιβολῆς, τοῦ σκοταδιοῦ καὶ τῆς πλάνης ποὺ ὅλα τα ἔχει διπλωματικὰ μεθοδεύσει καὶ ἀτσαλάκωτα στρεβλώσει ...δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ. (Ἰω. ἴς' 2) .
 

Ἀκούγοντας τὸν Θεόπνευστο Ἱεροκήρυκα τοῦ Παραδείσου τὸν κυρ Δημήτρη τὸν Παναγόπουλο σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς τόσο σπάνιες ὁμιλίες του γιὰ τὸ Ἅγιο δωδεκαμέρι.

Δημήτριος Παναγόπουλος †: Ἀπό τή στιγμή πού χτυπήσει ἡ καμπάνα πρέπει ὁ πιστός νά εἶναι στήν Ἐκκλησία

 

Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ χτυπήσει ἡ καμπάνα πρέπει ὁ πιστὸς νὰ εἶναι στὴν Ἐκκλησία. Ὅποια ἐργασία γίνεται ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας ἀπὸ κάποιον, ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ παρευρίσκεται σὲ αὐτήν, δὲν ἔχει καμμία εὐλογία ἀπὸ τὸν Κύριο.

Στὸ βίο τοῦ Ὁσίου Παρθενίου τῆς Χίου (ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 8 Δεκεμβρίου), ὑπάρχει τὸ ἑξῆς:

Μία ποὺ γνώριζε τοὺς κόπους τοῦ γέροντος καὶ τὴν ἁγιότητά του, σκέφτηκε νὰ τοῦ κάνει ἕνα πιάτο ζεστὸ φαγητὸ καὶ νά τοῦ τὸ ἔδινε, ὅταν θὰ τελείωνε τὴ Θεία Λειτουργία. Τοῦ ἔκανε ἕνα πιάτο μακαρονάκια καί τοῦ τὸ πῆγε σκεπασμένο σὲ ἕνα μπόλ. Τοῦ εἶπε:

- Ξέρεις γέροντα σοῦ ἔφερα λίγα μακαρόνια...

- Σκουλήκια μὲ ἔφερες!!!...

Πήγαινε πάνω καί θά σοῦ πῶ, τί δέν ἔχεις πειράξει! - Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας †

 

Στήν Ἱερά μονή Πετράκη τῶν Ταξιαρχῶν, γινόταν κάποτε μιά ἀγρυπνία. Καί ἀνάμεσα στά ἄτομα πού βρίσκονταν στήν ἀγρυπνία, ἦταν καί μία δαιμονισμένη. 

Αὐτή σέ μιά στιγμή γυρίζει καί λέει σέ μία εὐσεβέστατη κυρία: Χά, τί τραβᾶς αὐτό τό σχοινί; (ἔκανε προσευχή μέ τό κομποσχοίνι ἡ κυρία). Σέ κρατάω σέ 3. 

Για την σωτήρια πίστη - Δημητρίου Παναγοπούλου

Πίστις που δεν μας κάμνει να κόψωμε τα ελαττώματά μας και να γίνωμε καλοί, δεν είναι πίστις σωτηρίας. 

Πίστις που δεν μας βοηθεί να καθαρίσωμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν θησαυρόν» (Ματθ. 12, 35), δεν είναι πίστις σωτήριος. Είναι πίστις νόθος και όχι γνήσια και εις τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυώμεθα ούτε ένα δευτερόλεπτο. 

Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένη κάποιος καλό παρά ναυάγιο. Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, την μέλλουσα, και προπαντός στην μέλλουσα…. 

Ἱεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Ὁ μή ἔχων Πνεύματος Ἁγίου εἶναι ἀδύνατον νά ἀγαπήσει...

Θα καταλάβεις ότι έχεις καρπό Πνεύματος Αγίου, όταν ο άνθρωπος που σε βλάπτει, που σε αδικεί, δύνασαι να τον αγαπήσεις και να τον θεωρήσεις ως ευεργέτη σου.

Είναι ένα πράγμα ξένο, δεν είναι ανθρώπινο, διότι και η εντολή δεν είναι ανθρώπινη. Η αγάπη αυτή έναντι του εχθρού, είναι δώρο του Χριστού, απόρροια Πνεύματος Αγίου. Ο μη έχων Πνεύματος Αγίου είναι αδύνατον να αγαπήσει.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Αὐτό ἦταν!

Ἐνθυμοῦμαι ἕναν ἀρχιφύλακα ποὺ γνώριζε, ὅτι ἡ γυναῖκα τοῦ διευθυντῆ του, ἐπρόκειτο τὴν ἑπόμενη μέρα νὰ κάνει ἔκτρωση. 

Τὴν παραμονὴ στὴν ὁμιλία μου, ἀνακοίνωσα στοὺς ἀκροατές μου, ὅτι κυκλοφόρησα ἕνα βιβλίο μὲ τὸν τίτλο: "Θανάσιμο ἁμάρτημα, ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας". 

Ὁ αρχιφύλακας ἦταν παρὼν στὴν ὁμιλία μου καὶ ἀμέσως μαζὶ μὲ τὴν αρραβωνιστικιά του, πῆραν ἕνα βιβλίο, τὸ ὁποῖο ἤθελαν νὰ φτάσει στὰ χέρια τῆς γυναίκας τοῦ ἀστυνομικοῦ διευθυντῆ.

Δημήτριος Παναγόπουλος: ΠΕΡΙ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ (Και αποφυγής της)

1248) Είναι μερικές γυναίκες, που παντρεύονται σαν στιμμένες λεμονόκουπες. Αφού πρώτα περιγιήθηκαν σε όλα τα μονοπάτια της αμαρτίας και γύρισαν όλες τις γκαρσονιέρες, έπειτα έρχονται σε παντρειά. Και όταν έρθει η ώρα του τοκετού, δεν μπορούν να γεννήσουν, γιατί δεν έχουν συστολή και γεννούν αναγκαστικά με καισαρική. Άλλες πάλι, λόγω του αμαρτωλού και βεβαρημένου παρελθόν τους, γίνονται άτεκνες.

1249) Η σωματική ηδονή δόθηκε από τον Θεό σαν μπουρμπουάρ στον άνθρωπο, για το έργο της τεκνογονίας. Εμείς όμως παίρνουμε το μπουρμπουάρ, χωρίς να κάνουμε παιδιά, πορνεύοντας.

1250) Είναι αδύνατο το παιδί που γεννήθηκε από μοιχαλίδα να προοδεύσει, λέει ο Σοφός Σολομώντας.

1251) Όσοι κάνουν σήμερα πολλά παιδιά, έχουν μεγάλο πόλεμο από τον κόσμο και τους συγγενείς τους. Λένε στην πολύτεκνη γυναίκα:

Πραγματική πίστη είναι η υποταγή μας στο θέλημα του Θεού - Δημήτριος Παναγόπουλος

Κάποτε γνώρισα μια χριστιανή, η οποία σε ώρα γαλήνης με κάποια υπερτροφική αυτοπεποίθηση έλεγε: «Εγώ πιστεύω βαθιά, μα πολύ βαθιά στον Θεό». Όταν όμως την επισκέφθηκαν διάφορες δοκιμασίες, γόγγυζε τόσο κατά της Πρόνοιας του Θεού, ώστε αν την άκουγε ένας πιστός έπρεπε να σφαλίσει τα αυτιά του για να μην την ακούει.

Τέτοιους δυστυχώς Χριστιανούς, άνδρες και γυναίκες, συναντούμε κάθε μέρα πολλούς. Και όμως λίγοι συναισθάνονται την αμαρτία τους και την εξομολογούνται.

Η επιπόλαιη και ρηχή πίστη μερικών Χριστιανών φαίνεται προπάντων όταν συμβεί να πάθουν κάτι ή να αρρωστήσουν.

Περνούν μια ζωή μαρτυρική. Βλέπουν ένα σπυράκι και υποπτεύονται αμέσως το κακό. Νηστεύουν μία μέρα και αισθάνονται δήθεν τα γόνατά τους να τρέμουν. Άλλοτε πάλι ξεροβήχουν, διότι νομίζουν ότι έχουν κολλήσει αρρώστια. Δεν προφταίνει να περάσει η μία ιδέα και τη διαδέχεται η άλλη.

+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας - Πῶς ἀποδεικνύεται, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ πίστη...

Ἄν σὲ ρωτήσει κάποιος:

- Πῶς ἀποδεικνύεται, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη

ἀληθινὴ πίστη.

Τί θὰ τὸν ἀπαντήσεις;

Θὰ τοῦ πεῖς ὅτι: 

α) τὸ Ἅγιο Φῶς δίδεται θαυματουργικῶς μόνο στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ σὲ...

κανέναν ἑτερόδοξο ἢ ἀλλόδοξο!

β) μόνο ὁ Ὀρθόδοξος παπᾶς ἐκβάλλει δαιμόνια ἀπὸ ἕναν δαιμονισμένο! Στοὺς ἑτερόδοξους καὶ ἀλλόδοξους κληρικούς, ὁ δαίμονας ἀδιαφορεῖ...