Ο π. Σεραφείμ Δημόπουλος και ο όσιος Παΐσιος

Ο π. Σεραφείμ Δημόπουλος είχε μεγάλη ευλάβεια για το Περιβόλι της Παναγίας και έλεγε: «Αυτά που κάνουμε εμείς εδώ κηρύγματα, φιλανθρωπίες… είναι για τα νήπια. Το Άγιον Όρος είναι το Πανεπιστήμιο. 

Εκεί οι μοναχοί δεν κόβουν τα πάθη, αλλά γνωρίζουν μεθόδους που ξεριζώνουν τα πάθη μια για πάντα. Ο μοναχός πρέπει να κάθεται στο κελλί του κι ας μην κάνη πολλά πνευματικά. Εάν ο μοναχός βγαίνη έξω στον κόσμο δεν κάνει καμμία προκοπή».

Κάποιος του πήγε ένα βιβλίο για το Άγιον Όρος. Ο π. Σεραφείμ το πήρε στα χέρια του, έψαξε μία-μία τις φωτογραφίες με Αγιορείτες γέροντες, τις ασπάστηκε, τις εναγκαλίστηκε θερμά και αμέσως μετά επέστρεψε το βιβλίο λέγοντας «πάρτο τώρα».

Κάποτε τον ρώτησαν αν γνώρισε από κοντά τον γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη και είπε:

π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος: Περὶ συμμετοχῆς τῶν πιστῶν εἰς τὴν Θ. Κοινωνίαν

π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος

Κατά τὰς τελευταίας δεκαετίας ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι πολλοὶ πιστοί, ἐν ὄψει τῶν ἁγίων ἡμερῶν τοῦ Πάσχα καὶ τῶν Χριστουγέννων, συνωθοῦνται τὴν παραμονὴν αὐτῶν πρὸ τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, διαγκωνιζόμενοι νὰ λάβουν τὴν Θείαν Κοινωνίαν καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ ἔχουν παρακολουθήσει τὸ Μυστήριον, ἴσως δὲ κάποιοι καὶ χωρίς τὴν δέουσαν προετοιμασίαν. 

Γεγονός εἶναι ἀκόμη ὅτι οἱ πλεῖστοι τούτων τὸν ὑπόλοιπον χρόνον ἀπέχουν τῆς Θείας Μεταλήψεως, προφανῶς ἀπὸ ἄγνοια τῶν «κεκανονισμένων» ἤ παραπληροφόρησιν. 

Διὰ νὰ ἐκλείψῃ ἡ διαμορφωθεῖσα αὐτὴ λατρευτικὴ ἀταξία ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔκρινε σκόπιμον νὰ θέσῃ ὑπ’ ὄψιν ὑμῶν καὶ δι’ ὑμῶν εἰς τὸν Κλῆρον καὶ εἰς ὅλον τὸ πλήρωμα τῆς καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τὰ κατωτέρω:

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Αρχιμανδρίτης π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος

«Ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος 
κατὰ και­ρὸν θεριζόμενος, 

ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾽ ὥραν συγκομισθεῖσα»  

(Ἰὼβ 5,26).

 Είχα την ευλογία να γίνω αποδέκτης της αγάπης και του ενδιαφέροντος του, προς το πρόσωπό μου. 

 Για μένα ήταν και θα παραμείνει μια από τις μεγαλύτερες θεολογικές προσωπικότητες του 20^ου αιώνα. Μεγάλη μορφή που γνώριζε να προβάλει και να βοηθά τους άλλους, και να κρύβει επιμελώς τον εαυτόν του. 

Ο Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (29 Ιανουαρίου 1975)

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ: Ο παπά – Δημήτρης γεννήθηκε το 1902 στον Πλάτανο Τρικάλων, όπου για 42 χρόνια, (1931-1973) υπηρέτησε ως εφημέριος «ελλαμπόμενος από τας ακτίνας του Αγίου Πνεύματος». Εκεί στις 29 Ιανουαρίου 1975, «εξήχθη εις αναψυχήν, συναντήσας το Φως της ζωής». 

Η φτώχεια δεν του επέτρεψε να πάρει μόρφωση και μικρός έγινε τσοπανόπουλο. Βόσκοντας, όμως, τα πρόβατα, άρχισε να έχει τις πρώτες πνευματικές εμπειρίες. Γράφει ο ίδιος: “Για να ενδυναμώσω την πίστη μου διάβαζα στην καλύβα μου βίους Αγίων. Απέφευγα τις κοσμικές συναναστροφές. Επί τούτου επήγαινα στις βαθιές χαράδρες και προσευχόμουν. Πολλά βράδυα έρχονταν δαίμονες (...) να με εξοντώσουν, αλλά οι Αρχάγγελοι δεν τους επέτρεπαν και έφευγαν άπρακτοι”.

Μητροπολίτης Τρίκκης Διονύσιος: Ο Ιεράρχης που φυλακίστηκε από τους Γερμανούς

Ο μακαριστός κυρός Διονύσιος στα 1940-42 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στην Μητρόπολη Μηθύμνης και ανέλαβε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Λειμώνος. Τον Αύγουστο του 1942 τον συνέλαβαν οι Γερμανοί με την κατηγορία ότι περιέθαλπε Βρετανούς στρατιώτες, τον βασάνισαν και τον καταδίκασαν σε δεκαετή ειρκτή.

Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στην Θεσσαλονίκη. Εκεί τελούσε συχνά την θεία Λειτουργία, κήρυττε, εξομολογούσε και ενίσχυε τους κρατουμένους κινητοποιώντας όλη την φιλάνθρωπη Θεσσαλονίκη.

Δεν δέχθηκε χάρη που του δόθηκε και ζήτησε να κακοπαθήσει με το ποίμνιό του. Έτσι βρέθηκε για 3 χρόνια στα γερμανικά στρατόπεδα Στόουν και Μπερνάου, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Έφθασε «πλειστάκις παραπλησίον του θανάτου». Τα διηγείται ο ίδιος με συγκινητικό τρόπο στο βιβλίο του «Μάρτυρες».

Θαύμα του π. Ευμενίου μπροστά στον γνωστό τραγουδιστή Σταμάτη Κόκοτα!

Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999).

Σε εκπομπή, που παρουσίαζε ο δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, παρευρισκόταν και ο τραγουδιστής Σταμάτης Κόκοτας. 

Το θέμα της εκπομπής ήταν για τα θαύματα και ο τραγουδιστής διηγήθηκε μια προσωπική εμπειρία που είχε.

Βρισκόταν στον Ευαγγελισμό, για να επισκεφθή κάποιον γνωστό του. Περνώντας από τα δωμάτια, είχε δει τον πατέρα Ευμένιο [Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)].

Όπως ήταν στον διάδρομο και μιλούσε, σε ένα δωμάτιο πιο πέρα γινόταν αναταραχή, ο κόσμος έκλαιγε. Πήγε και ρώτησε, τι συμβαίνει. Ήταν ένα κορίτσι που το περιμένανε.

ΝΕΕΣ ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑΪΔΗ

1) Μαρτυρία

Ελεγε συχνα ο παππουλης σε ξαδελφη μας:

- Η Παναγια δεν θα αφησει την Ελλαδα μας. Θα περασουμε δυσκολες μερες αλλα δεν θα ειναι πολυς καιρος αυτο.

Να εχετε τροφιμα στα σπιτια σας, να ειστε παντα  κοντα στον Θεο,  η Παναγια μας μας αγαπαει, δεν θα μας αφησει να υποφερουμε πολυ!! 

Στην Ευρωπη και σε αλλα κρατη θα περασουν πολυ δυσκολα! Τα κρατη που δεν παραγουν τα αναγκαια αγροτικα προιοντα θα εχουν μεγαλο προβλημα. Η Ελλαδα μας εχει συνεχεια αγροτικη παραγωγη και με την βοηθεια του Θεου και της Παναγιας μας θα ευκολυνεται πολυ ο κοσμος στις δυσκολες μερες. 

Ομως αλλες χωρες βιομηχανικες θα δυσκολευονται πολυ, θα βλεπουν την Ελλαδα σαν παραδεισο καποια κρατη!!!

Αφιερωμένο, στον αείμνηστο Γέροντα, Πατέρα Μάρκο Μανώλη.

Γράφει ο Αγις Μπεκιάρης

Πολυτιμότατε μου Γέροντα καθώς πλησιάζει ο Αύγουστος, ο μήνας της Παναγίας μας, σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια για εσένα, καθώς αυτός ο μήνας σήμαινε πολλά για την πνευματική σου πορεία..

Στης 19 Αυγούστου 1937 γεννήθηκες Πατέρα μου, ο καλός Θεός σε έφερε στην γη για να λειτουργήσεις ως πνευματικός φάρος, καθοδηγώντας χιλιάδες ψυχές στον γλυκύτατο Χριστό. Την 12 Αυγούστου 1965 εκάρης Μεγαλόσχημος Μοναχός από τον πατέρα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, τον Άγιο Γέροντα σου. 

Παπα-Γιάννης Καλαΐδης: "Οἱ βάρβαροι Τοῦρκοι πεντακόσια χρόνια δεν μπόρεσαν νὰ μᾶς κάνουν Τούρκους καὶ τώρα οἱ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοί μας θὰ μᾶς ἀλλαξοπιστήσουν"

Φωτογραφία: Δεξιὰ ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Σισανίου & Σιατίστης καὶ ἀριστερὰ ὁ ἐπίσης μακαριστὸς Παπα-Γιάννης Καλαΐδης

Οἱ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοί μας - οἱ Ἰταλοί, οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γάλλοι - μᾶς πρόδωσαν καὶ μᾶς κατέστρεψαν. Ἐξαιτίας τοὺς χάσαμε τὴν Πόλη ἀλλὰ καὶ τὴ Μ. Ἀσία. 

Ἐξαιτίας τους εἴχαμε τουρκοκρατία γιὰ πεντακόσια χρόνια. Ἀλλὰ ἀντέξαμε κι ὁ λαὸς ἔμεινε πιστὸς στὴ ρωμιοσύνη καὶ τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὰ κρυφὰ σχολεῖα ὅπου τὰ ἑλληνόπουλα διδάσκονταν τὰ γράμματα ἀπὸ τὸ ψαλτήρι κι ἄλλα ἱερὰ βιβλία. 

Μᾶς κατατρέχουν καὶ μᾶς φθονοῦν γιατί δὲν μποροῦν νὰ χωνέψουν πὼς ἕνα μικρὸ κράτος ἔχει τόση χάρη ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτοὶ μπορεῖ νὰ ἔχουν τὴ δύναμη καὶ τὰ ὄπλα, ἐμεῖς ἔχουμε τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα μας στὸ Θεό. 

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΤΗΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ.

Ο πάτερ Ιωάννης αγαπούσε πολύ την Μικρά Ασία. Ήταν πάντα μέσα στην καρδιά του. Και όχι μόνο την γη της Ιωνίας αλλά και του Πόντου. 

Κατάφερε τελικά πριν λίγα χρόνια να κάνει μια πανέμορφη εκδρομή στα μέρη αυτά. ΣΜΎΡΝΗ, ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗ, ΝΊΚΑΙΑ, ΚΛΠ. 

Είχε φτάσει μέχρι τα βάθη της Ανατολίας πέρα από την Άγκυρα. Γνώρισε πόσο Αγία ήταν τα μέρη αυτά διότι ήταν γεμάτο χριστιανούς Μάρτυρες, γεμάτο εκκλησίες, γεμάτο μοναστήρια. 

Ό Νίκαιας Γεώργιος(ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ).ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.

«Κάποια Μεγάλη Τρίτη μετά άπό ένα κήρυγμα σέ εκκλησία τής Λαμίας, εμφανίσθηκε στό τέλος του συντόμου κηρύγματος του ένας νέος πού ζητούσε επίμονα νά έξομολογηθή τό ίδιο εκείνο βράδυ. 

'Ο Γεώργιος ήταν κατάκοπος καί πρότεινε τήν επομένη μέρα. Αλλά ό νέος ήταν ευγενικά πιεστικός καί έπέμενε νά τόν δεχθή τό ίδιο εκείνο βράδυ.

Ή καρδιά τού Γεωργίου δέν ήταν δυνατόν νά άρνηθή σέ μιά τέτοια επιμονή. Καί φαντασθήτε τήν έκπληξι τού Γεωργίου, όταν ό νέος εκείνος έβγαλε άπ’ τήν τσέπη του καί τού ένεχείρησε ένα μικρό μπουκαλάκι, λέγοντάς του: 

Παπα-Γιάννης Καλαίδης: Οι βάρβαροι Τούρκοι

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας - οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι - μάς πρόδωσαν καί μάς κατέστρεψαν. Εξαιτίας τούς χάσαμε τήν Πόλη αλλά καί τή Μ. Ασία.

Εξαιτίας τους είχαμε τουρκοκρατία γιά πεντακόσια χρόνια. Αλλά αντέξαμε κι ο λαός έμεινε πιστός στή ρωμιοσύνη καί τήν ορθοδοξία καί τά κρυφά σχολεία όπου τά ελληνόπουλα διδάσκονταν τά γράμματα από τό ψαλτήρι κι άλλα ιερά βιβλία.

Μάς κατατρέχουν καί μάς φθονούν γιατί δέν μπορούν νά χωνέψουν πώς ένα μικρό κράτος έχει τόση χάρη από τό Θεό. Αυτοί μπορεί νά έχουν τή δύναμη καί τά όπλα, εμείς έχουμε τήν πίστη καί τήν ελπίδα μας στό Θεό.

Τούς δώσαμε τόν πολιτισμό. Οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν προφήτες γιά τόν ερχομό τού Χριστού μας. Τό Άγιο Πνεύμα διαλέγει τήν ελληνική γλώσσα γιά τή διάδοση τής χριστιανικής θρησκείας.

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ὁ ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων (Μέρος 2ον)

ΜΕΡΟΣ 2ον

Tοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Οἱ φίλοι του

Ὁ μακαριστός ποιμένας τοῦ Πλατάνου ἔχοντας ταπεινό φρόνημα προσπάθησε, γιά νά ἀναπληρώσει τίς ἐλλείψεις του νά συνδεθεῖ μέ πνευματικά πρόσωπα, ἀπό τά ὁποῖα πολλά διδάχθηκε καί ὠφελήθηκε.

Συχνά, ὅπως ἔλεγε, «πεταγόνταν» στά Μετέωρα ὄχι μόνον, γιά νά ρουφήξει τό πνευματικό νέκταρ, σάν ἄλλη φίλεργος μέλισσα, ἀπό τήν ἐμπειρία τῶν πατέρων πού ἀσκοῦνταν ἐκεῖ, ἀλλά καί γιά νά ἐξομολογηθεῖ.

Πάνω στό βράχο τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου, τό Μεγάλο Μετέωρο, γνώρισε μιά μεγάλη μοναστική μορφή τῶν ἡμερῶν μας, τόν π. Αἰμιλιανό, πού ἦταν ἡγούμενος τῆς Μονῆς. Ὁ π. Αἰμιλιανός ἀπό τήν πρώτη τους συνομιλία κατάλαβε ὅτι μπροστά του ἔχει ὄχι ἕνα συνηθισμένο κληρικό, ἀλλά ἕνα ἁγιασμένο ποιμένα τῆς ᾽Ορθόδοξης Ἐκκλησίας μας, πού πρέπει νά ἀποτελέσει πρότυπο γιά τούς ἄλλους κληρικούς καί μοναχούς. 

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ὁ ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων (Μέρος 1ον)

  ΜΕΡΟΣ 1ον

Tοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Στίς μέρες μας πού «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία», ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. ε´, 20), ὁ Θεὸς ἀνέδειξε μεγάλους ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν καταφύγιο τῶν πονεμένων καί δυσκολεμένων χριστιανῶν, δηλαδή ἔγινε αὐτό πού στή συνέχεια σημειώνει ὁ Ἀπόστολος «ὑπερ­επερίσσευσεν ἡ χάρις».

Μία ἀπό τίς ἅγιες καί χαρισματικές μορφές τῶν ἡμερῶν μας εἶναι καί ὁ μακαριστός κληρικός τῆς περιοχῆς μας παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. 

Τόν ἅγιο αὐτό ἱερέα οἱ μεγαλύτεροι στήν ἡλικία συντοπίτες μας τόν θυμοῦνται πού κατέβαινε ἀπό τό χωριό του, τόν Πλάτανο, στά Τρίκαλα, κυρίως τή Δευτέρα, ὄχι μόνον γιά τίς ἀνάγκες τῆς οἰκογενείας του ἀλλά καί γιά τίς ὑλικές καί πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου του.

Ο π. Γεράσιμος Φωκάς όπως τον ζούμε /Κι όταν το θαύμα δεν γίνεται ...

Κοντά στον π. Γεράσιμο γνωρίσαμε κι άλλους εκλεκτούς ανθρώπους. Και αφού μιλούμε για το μεγάλο θαύμα των Αγίων Αντωνίου και Αθανασίου, έρχεται στην μνήμη μας και η μακαριστή Ελεωνόρα Χαρίτου, που ο Άγιος Γεράσιμος από παράλυτη που ήτανε, την θεράπευσε, της είπε σε όνειρο σε Θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι του:

“Σήκω παιδί μου, μπορείς”. Εκείνη τη στιγμή, ως ιερουργός ο Άγιος, θα διάβαζε το Ευαγγέλιο.

Και αυτή πραγματικά σηκώθηκε, δεν ήταν όνειρο πια. Και το έγραψαν οι εφημερίδες και άρχισε να λαμβάνει γράμματα από ανθρώπους παράλυτους και έκλαιγε, και τους συμπονούσε και παρακαλούσε.

Ο ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΣ ΠΑΠΑ ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ.

Κάποιος πρόσφατος φίλος, ένα παιδί που ακόμα δεν είδα, παρά μόνο μιλάμε στο τηλέφωνο, μου ζήτησε επίμονα να γράψω κάτι για τον άγιο Πνευματικό του, π Μάρκο Μανώλη, γιατί του είπα ότι τον γνώριζα από το 1995!Δίστασα, να πω την αλήθεια , να γράψω γι αυτόν τον άνδρα, που με άφηνε άφωνο, για την ισορροπία που έβλεπα στην πνευματική του προσωπικότητα, τόσα χρόνια, μεταξύ Προσευχής και διακονίας , Μετάνοιας και Ευσπλαχνίας, αυστηρότητας και οικονομίας, με ακρίβεια στα όρια των αρετών του , που διαχέονταν στο ήρεμο πρόσωπο του , στο πράο βλέμμα του και στο μόνιμο συνεσταλμένο μειδίαμα των χειλέων του!

Ήταν μια συνηθισμένη μέρα του 1995, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, όταν κτύπησε το τηλέφωνο στο Γραφείο μου και άκουσα την φωνή του να μου λέει:

Όταν φορτώνεται ο σκληρός δίσκος καταρρέει η ψυχή – π. Διονύσιος Ταμπάκης.

Γιατί τα… likes είναι υποκατάστατα της αποδοχής που δεν παίρνουμε.

Από το μακρινό παρελθόν μέχρι σήμερα οι παλαιότεροι, κατά κανόνα, κοπιάζουν με αγωνία να παιδαγωγήσουν τους νεότερους. 

Ωστόσο, ακόμη και οι χριστιανοί γονείς και παιδαγωγοί στις μέρες μας παρασύρονται από τις κοινωνικές συνήθειες και ενώ γνωρίζουν μεγάλες αλήθειες, μοιάζει να τις ξεχνούν και απομακρύνονται κουρασμένα από την αγωγή μέσω των εντολών. 

Έτσι λησμονούν να δείξουν την αγάπη που έχει για την ανθρωπότητα ο Χριστός και κάπως έτσι χάνουμε την γοητεία της πνευματικής ζωής. 

ΠEPAMA: Παπα-Γιάννης για πεινώντες και διψώντες (Περσινή ανάρτηση)

Συσσίτιο σε φτωχούς και ανέργους μοιράζει καθημερινά, εδώ και 10 χρόνια, ο ιερέας στον ναό του Aγ. Γεωργίου στο Πέραμα. Mοναδική ανταμοιβή του, το χαμόγελο και ο σεβασμός των πιστών.

Γράφει ο Παν. Tσόκος
Φωτό: Γρ. Xρυσοχοΐδης

Bοηθούν τον συνάνθρωπο. Kηρύσσουν το Eυαγγέλιο. Bρίσκονται σε ανοιχτό πόλεμο με ιερείς και αρχιερείς, που με τις πράξεις τους σκανδαλίζουν θρησκευόμενους και μη. Πρωτοστατούν σε πράξεις αγαθοεργίας.

Tο «Eθνος» παρουσιάζει περιπτώσεις λειτουργών της άλλης Eκκλησίας, που βρίσκεται μακριά από τα σκάνδαλα και τον ζόφο που αποπνέουν οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών.

«Πρώτη φορά εξομολογείσθε;» ρώτησε ο ιερέας. «Δεν σας έχω ξαναδεί».

Ο κύριος που μπήκε στο εξομολογητάρι περίμενε στην αναμονή αρκετή ώρα. Τον είχε δει ο ιερέας μαζί με τους άλλους, όταν ξεκίνησε την εξομολόγηση.

Ήταν αρκετά ευπαρουσίαστος και πολύ ευγενικός. Σταυροκοπήθηκε, φίλησε το χέρι του ιερέα, κάθισε στη θέση του εξομολογουμένου.

«Πρώτη φορά εξομολογείσθε;» ρώτησε ο ιερέας. «Δεν σας έχω ξαναδεί».

«Όχι, πάτερ. Εξομολογούμαι κατά καιρούς, αλλά δεν έχω σταθερό εξομολόγο. Όταν πλησιάζουν οι μεγάλες γιορτές, μπαίνω σε κάποιο ναό και όταν βρω πνευματικό εξομολογούμαι. Δεν θέλω να κοινωνώ χωρίς εξομολόγηση».

Καλώς ήλθες πάτερ Γαβριήλ..Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ.

Καλώς ήλθες πάτερ Γαβριήλ

Τό 1985 πήγε ό πατήρ Ιερόθεος άπό τό Ρέθυμνο στήν Ιερά Μονή τού Αγίου Γεωργίου τού Έπανωσήφη, ατό Ηράκλειο. Εκεί μόναζε ένας μοναχός όνόματι Γαβριήλ, ό όποιος ήταν άνάπηρος. Μία ήμερα τού λέει ό πατήρ Γαβριήλ: 

-Πάτερ Ιερόθεε, έχω γράψει τέσσερις ολόκληρες σελίδες, πράγματα πού με βαραίνουν. Θά σου κάνω τα έξοδα, νά με συνοδεύσεις στο Άγιον Όρος, νά βρω έναν Πνευματικό νά εξομολογηθώ.

-Καί γιατί, πάτερ Γαβριήλ, δεν πάμε στον πατέρα Εύμένιο στά Ρούστικα, τον προέτρεψε ό πατήρ Ιερόθεος.