Ἡ Σοφία Παλαιολογίνα.
Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα καί οἱ Ἕλληνες ὡς φορεῖς τῆς γλώσσας αὐτῆς εἶχαν ὄχι μόνο καθαρά πολιτιστική ἐπιρροή στήν Ρωσσία, ἀλλά κυρίως θρησκευτική, ἡ ὁποία εἶχε τῆς συνέπειές της στόν πολιτισμό τῶν Ρώσσων. Ἡ βάπτιση τῶν Ρώσσων ἔγινε ἀπό τούς Ἕλληνες τό 988 μ.Χ. Εἶναι γνωστό ὅτι μέ βάση τήν Ἑλληνική γλῶσσα οἱ ἅγιοι ἰσαπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος δημιούργησαν τήν λογοτεχνική σλαβική γλῶσσα καί ἡ λογοτεχνική σλαβική ἐξήσκησε εὐρύτερη ἐπίδραση ἐπί τῆς ρωσσικῆς γλώσσας καί τόν πολιτισμό τῆς χώρας γενικά.
Τό 1472 ἡ ἀνηψιά τοῦ τελευταίου αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου, ἡ Σοφία Παλαιολογίνα, ἔγινε γυναῖκα τοῦ Μεγάλου Κούκα τῆς Μοσχοβίας τοῦ Ἰωάννου τοῦ Γ΄. Τό προξενειό ἔγινε ἀπό τήν Ρώμη, μέ σκοπό ἡ Σοφία νά γίνη δάχτυλος τῆς Ρώμης. Ἡ Πριγκίπισσα ὅμως κράτησε τήν Ὀρθοδοξία, ἐπηρέασε τόν Τσάρο καί ἄλλαξε ὅλο τό τυπικό τῆς Αὐλῆς. Ἡ προίκα τῆς Σοφίας ἦταν τά βιβλία, τά ὁποῖα τά ἔφεραν στήν Μόσχα φορτωμένα 70 ἅμαξες μέ ἄλογα. Ἔτσι φτάνουν στήν Ρωσσία τά ἔργα τοῦ Ὁμήρου, τοῦ Αριστοτέλη, τοῦ Πλάτωνα, τά ἔργα τῶν Μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή ἦταν ἡ κληρονομιά τοῦ Βυζαντίου.
