Η ΤΑΦΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ – ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΣΤΟ ΠΙΣΟΔΕΡΙ

Από το βιβλίο: Απομνημονεύματα Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη “ο Μακεδονικός Αγώνας” , εκδ. Μπαρμπουνάκη 

“Μόλις έμαθα το τραγικό γεγονός (δηλ. τον θάνατο του Παύλου Μελά)  ειδοποίησα αμέσως τους αιχμαλώτους στη φυλακή να κρατήσουν μυστικό το όνομα του αρχηγού των με την ιδέα ότι θα έμενε κρυφός ο θάνατος του Μελά.

Και συγχρόνως έστειλα ένα νέο Δίνε από τη Στάτιστα να πάη και να μεταφέρη στην Καστοριά αντί γενναίας αμοιβής το σώμα του Μελά για να το θάψω.

Αλλά τηλεγραφικώς είχε ειδοποιηθή από το Προξενείο το Υπουργείο και η οικογένεια Μελά για το φρικτό δυστύχημα και ο κόσμος στην Αθήνα ήταν ανάστατος.

Η τουρκική κυβέρνησις έμαθε από τηλεγραφήματα από τας Αθήνας ότι έπεσε ο Μελάς, ο γαμπρός του Δραγούμη (είχε γίνει μεγάλος θόρυβος στον τύπο) και διέταξε τηλεγραφικώς τις αρχές να εξετάσουν καλύτερα τα συμβάντα και να ανακαλύψουν το σώμα του σκοτωμένου.

Σκοτεινός "διαφωτισμός" τού Κοραή

Με το ξεκίνημα τού Ελληνικού κράτους, έσπευσαν κάποιοι Δυτικότροποι να μεταφέρουν στην Ελλάδα τις Δυτικές νοοτροπίες τους, θεωρώντας τη Δύση ως "πιο προοδευμένη". Έτσι, οι αποκομμένοι αυτοί άνθρωποι από τη Ρωμαίικη παράδοσή μας, μετέφεραν εδώ τα κουσούρια τής Γαλλικής Επανάστασης και τις Προτεσταντικές τους εμμονές, γινόμενοι πηγή κακών για τη χώρα μας. Δημιούργησαν προβλήματα που πληρώνουμε ως σήμερα. Ένας από αυτούς ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής.

Τα αποστολικά κείμενα (ευαγγέλια, πράξεις, επιστολές), που διαβάζονται εμμελώς στις εκκλησιές μας, γράφτηκαν αιώνες (τουλάχιστον δεκαεφτά) προτού ο Kοραής αποφασίσει (από το γραφείο του στο Παρίσι) να αλλάξει τη ζωντανή γλώσσα των Eλλήνων με μια φτιαχτή «καθαρεύουσα» γλώσσα. Τα αποστολικά κείμενα είναι γραμμένα στην «κοινή» ελληνική: τη μετακλασική γλώσσα της ελληνόφωνης τότε (ίσως και για χίλια χρόνια) «οικουμένης» – γλώσσα άλλη από το πλαστό κοραϊκό κατασκεύασμα, στο οποίο αντιτάχθηκε ο δημοτικισμός.

Καπετάν Κώττας [1863 - 27 Σεπτεμβρίου 1905] “Ο πρώτος των πρώτων”

Πολλοί υποστηρίζουν πως η Ιστορία γράφεται από τους λαούς. Άλλοι λένε πως γράφεται από τον Ένα: τον πιστό, που είναι προφήτης και γίνεται λαμπάδα και ολοκαύτωμα στην πίστη του.

Πιστεύω πως και οι δύο πλευρές έχουν δίκαιο. Ο Ένας γράφει στην Ιστορία, μα αυτός ο Ένας είναι η συνισταμένη των ελπίδων και των παραδόσεων του λαού. Είναι, δηλαδή, αυτός ο ίδιος ο λαός. Τέτοιος, ο Ένας για την Μακεδονία, είναι ο καπετάν Κώττας.

Είναι αυτός που, εδώ ψηλά στα Κορέστια, από τις Πρέσπες ως την Καρατζόβα, έγινε εικόνισμα πλάι στην Παναγιά και γι’ αυτόν ανάβει το καντήλι η Μακεδονία, αυτόν στον οποίο υποκλίνεται ο Μακεδονικός Ελληνισμός.

23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1928 - Το Ελληνο-Ιταλικό σύμφωνο φιλίας Βενιζέλου – Μουσολίνι και το Δωδεκανησιακό Ζήτημα (1928)

Μια από τις βασικότερες προτεραιότητες της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1928 ήταν η συνεννόηση με την Φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι.

Υπογράφηκε στη Ρώμη από τους Βενιζέλο-Μουσολίνι διμερής συνθήκη “φιλίας, συνδιαλλαγής και δικαστικού διακανονισμού” μεταξύ της Ελλάδας και της Ιταλίας.

Εν όψει μάλιστα της σύναψης του συμφώνου της ελληνοϊταλικής φιλίας, ο Βενιζέλος δήλωσε στον Τύπο:

“Δεν δύναται και δεν πρέπει η Δωδεκάνησος να εμποδίση την ανάπτυξιν και εμπέδωσιν των σχέσεων φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας“.

Παράλληλα, ως ένδειξη φιλίας προς τη Βρετανία αποθάρρυνε τις πρωτοβουλίες των Κυπρίων για Ένωση. [!!!!!!!].

Η συνθήκη της Λοζάνης [20 Νοεμβρίου 1922 - 24 Ιουλίου 1923]

Μετά την ήττα του ελληνικού στρατού στο μικρασιατικό μέτωπο, το καλοκαίρι του 1922, οι Μεγάλες Δυνάμεις, που ευθύνονταν για την σε βάρος της Ελλάδος εξέλιξη των γεγονότων, επιδίωξαν τη διεξαγωγή μιας διάσκεψης και τη σύναψη συνθήκης για τη διπλωματική διευθέτηση της ελληνοτουρκικής διαμάχης.

 

Έτσι, στις 20 Νοεμβρίου 1922 άρχισε το Συνέδριο της Λοζάνης που κατέληξε στην υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης στις 24 Ιουλίου 1923, με μεγάλες επιτυχίες για την κεμαλική Τουρκία, η οποία αναγνωρίστηκε αυτοδιάθετο και ανεξάρτητο κράτος. 

Τον Δεκέμβρη τού 1944, το ΚΚΕ είχε δώσει εντολή να ανατιναχτεί η Ακρόπολις των Αθηνών!

Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο που αποδεικνύει οριστικά πόσο μισεί την Ελλάδα το ΚΚΕ. Στο προς πώληση το λησμονημένο βιβλίο «Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος και τα μετά ταύτην γεγονότα, Ιούλιος 1944-Δεκέμβριος 1945», έκδοσις του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αναγράφονται τα εξής φοβερά από την σελίδα 252 του εν λόγω βιβλίου:

«Μετ” ολίγους μήνας, ο σύντροφος Μπαρτζώκας ανέσυρε εις το 7ον Συνέδριον του ΚΚΕ (1 έως 6 Οκτωβρίου 1945) τα εξής: «Έχουμε ακόμη τον Δεκέμβρη και τις υπερβασίες που έγιναν. 

Επί 6 ώρες κρατούσε ολόκληρη τοούρκικη Μεραρχία και τελικά αυτοκτόνησε με μαχαίρι για να μή χαθεί ούτε ένα βόλι! 14 Ιουλίου 1907... Αυτός ήταν ο Καπετάν Μητρούσης...

Ὁ καπετὰν Μητρούσης γεννήθηκε στὸ Χομόντος τοῦ κάμπου τῶν Σερρῶν. Τὸ ὄνομά του ἦταν Δημήτριος Γκογκολάκης, μὰ ἔγινε γνωστὸς μὲ τὸ «Μητρούσης», τὸ χαϊδευτικὸ ὄνομα ποὺ τοῦ εἶχε δώσει ἡ μάνα του.

Μία μέρα τοῦ 1906 ποὺ δούλευε στὰ χωράφια, μπῆκαν Βούλγαροι κομιτατζῆδες σπίτι του καὶ ἔσφαξαν τὴ γυναίκα καὶ τὸ παιδί του.

Ἔξαλλος τότε βγάζει τὸ κρυμμένο ὅπλο καὶ μὲ τὸν ξάδελφό του Γιοβάνη Οὔρδα ξεχύνεται σίφουνας στὰ χωριὰ Γκαμήλα, Ἔλσιανη, Καστάρκα καὶ Μελιγκόσδη, ὅπου σκότωσε ἀνθρώπους τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου.

Σαν σήμερα το 1827...: Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία υπογράφουν τη Συνθήκη του Λονδίνου και αναγνωρίζουν τη σύσταση Ελληνικού Κράτους

1827 - Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία υπογράφουν τη Συνθήκη του Λονδίνου για τη σύσταση ελληνικού κράτους. Στην Τουρκία επιβάλλεται η αποδοχή της Αυτονομίας της Ελλάδας, η προστασία των Ελλήνων και η διμερής κατάπαυση των εχθροπραξιών. 

Η μη συμμόρφωση της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα την αποστολή των τριών Στόλων στα ελληνικά ύδατα και στη συνέχεια τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου.

Σύναψις «Άγραφου Συμφωνίας» μεταξύ Τίτο και Ζαχαριάδη

Η επιδρομή των κομμουνιστοσυμμοριτών στη Βόρεια Ελλάδα είχε ιδιαίτερη χροιά.
Εκεί γέμιζαν τα χωριά με σλαβικά συνθήματα όπως «ΖΗΤΩ ΤΑ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΝΙΑΤΑ»!
Πιστοί πάντα στη παράδοση της Ελληνικής Μακεδονίας στον πανσλαβιστικό σωβινισμό.
Μετά είχαν παράπονο που πολλοί τους ονόμαζαν ΕΑΜοβουλγάρους ή σλαβοκομμουνιστές.

Αμέσως μετά την συνάντησίν του με τον Στάλιν, ο Νίκος Ζαχαριάδης επέστρεψε και πάλιν εις το Βελιγράδιον, όπου, υπό συνθήκας άκρας συνωμοτικότητος, συνηντήθη εκ νέου μετά του Τίτο. μετά του οποίου, συμφώνως με την εντολήν του Στάλιν, συνεζητήθησαν όλαι αι λεπτομέρειαι της διεξαγωγής του Συμμοριτοπολέμου. Πολύ βραδύτερον, όταν θα έχει επέλθει πλέον ή συντριβή των κομμουνιστοσυμμοριτών, ο Νίκος Ζαχαριάδης, θα γράψη εις την σελίδα 38 του βιβλίου του «Καινούργια κατάσταση, καινούργια καθήκοντα»:

21 Μαΐου του 1864: Όταν τα Επτάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα

Ήταν πρωί της 21ης Μαΐου του 1864, όταν η γαλανόλευκη σημαία υψωνόταν στο φρούριο της Κέρκυρας κι ο 39χρονος τότε, Θρασύβουλος Ζαΐμης παραλάμβανε επίσημα τα Επτάνησα από τον Άγγλο αρμοστή Ερρίκο Στορξ.

Ο Σερ Ερρίκος Νάιγκ Στόρξ επιβιβάζεται στη ναυαρχίδα του βρετανικού στόλου της Μεσογείου «Δούξ του Μάλβουρυ» και αναχωρεί. 

Οι βρετανικές φρουρές στα φρούρια αντικαθίστανται από ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, υποστέλλονται οι βρετανικές σημαίες και γίνεται έπαρση της Ελληνικής.

Η αγγλική παρουσία, με τον τίτλο της Προστασίας στα Επτάνησα, που στην πράξη δεν ήταν παρά καθεστώς αποικίας, παίρνει τέλος. 

Τα Ορλοφικά (28 Φεβρουρίου 1770)

Τα Ορλοφικά ήταν μία από τις εξεγέρσεις των υποδουλωμένων Ελλήνων, στην Πελοπόννησο, πριν από τη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ονομάστηκε έτσι, επειδή το σχέδιο της ρωσικής επέμβασης στην Ελλάδα έγινε από τα αδέλφια Αλέξιο (1737 - 1783) και Θεόδωρο (1741 - 1790) Ορλόφ, κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768 - 1774.

Ο Αλέξιος Ορλόφ ανέλαβε τη διοίκηση του ρωσικού σώματος, ενώ στις 28 Φεβρουαρίου του 1770 ο αδελφός του Θεόδωρος έφτασε στη Μάνη, όπου ξεκίνησε την επανάσταση. 

Οι επαναστάτες κατέλαβαν το Μιστρά, όπου και όρισαν προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Ψαρό. Οι αρχικές επιτυχίες οδήγησαν σε επανάσταση κι άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως την Ήπειρο, την υπόλοιπη Πελοπόννησο και την Κρήτη.

Ιωάννης Παπάφης, ο μεγάλος ευεργέτης που η Ελλάδα του αρνήθηκε την ελληνική ιθαγένεια

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη

Ο Ιωάννης Παπαφής ή Παππαφής, ή Παπάφης όπως τον αποκαλούμε σήμερα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1792 και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας.  

Σε ηλικία 16 ετών βρέθηκε στη Σμύρνη όπου είχε εμπορικές δραστηριότητες ο πατέρας του. Αλλά 2 χρόνια αργότερα (1810) θα αναγκαστεί λόγω του ξαφνικού θανάτου του πατέρα του να μεταβεί στη Αλεξάνδρεια  όπου είχε επιχειρήσεις ο θείος του Ιωάννης Αναστάσης (αδελφός της μητέρας του).

Ο Παπαφλέσσας της Μακεδονίας! Ο Ελληνόψυχος Μητροπολίτης Γερμανός φεύγει 11 Φεβρουαρίου, το 1935... λησμονησμένος, μόνος και πάμπτωχος όπως όλοι οι γίγαντες της Ελληνορθοδοξίας

Γεννημένος στη Στύψη της Λέσβου στα 1866, από Ψαριανό πατέρα που πολέμησε στο πλευρό των Κανάρη και Μιαούλη, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και με υποτροφία της οικογένειας Σκυλίτση σπούδασε στη Λειψία, παίρνοντας διδακτορικό δίπλωμα στη Φιλοσοφία!

Όλα έδειχναν πως ο Γερμανός, θα γινόταν ένας εξέχων επιστήμονας. Αλλά ο Θεός τον ήθελε στρατιώτη του. Έτσι επιστρέφει στη Χάλκη όπου εργάζεται ως Καθηγητής και το 1896 εκλέγεται βοηθός επίσκοπος στο Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως, στα 28 του χρόνια!

Εκεί θα καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να αντιπαλέψει τις ξένες δυτικοευρωπαϊκές προπαγάνδες, που με το πρόσχημα των καλών και οργανωμένων σχολείων, έκαναν προσηλυτισμό στα Ελληνόπουλα!

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας 1776 – 1831

Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. 

Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.

Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΤΖΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΑΜ. ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ 1946-’49 ΓΕΜΑΤΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ, ΗΡΩΪΣΜΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ

–Του Βασιλείου Πολυδωρόπουλου

Σαρανταπέντε ελληνόπουλα της Χωροφυλακής πλήρωσαν με αίμα τον αγώνα τους για μια ελεύθερη πατρίδα.
Δεν έδωσε τον καιρό στο συνάδελφό του για νατα’ απαντήση στα γεμάτα πατριωτισμό και εθνική ανάταση αυτά λόγια του.
Την ίδια στιγμή κατάστρεψε τον ασύρματο για να μην τον χρησιμοποιήσουν οι συμμορίτες.

— Και τώρα, παιδιά, ας πάρουμε μαζί μας όσους από τους τραυματίες μπορούνε να περπατήσουνε, είπε ο ανθυπομοίραρχος.
Και συνέχισε:

– Τους άλλους θα τους βάλουμε σε μια γωνιά και θα τους κρύψουμε, να μην τους πάρουνε είδηση οι συμμορίτες.

Η λογοκριμένη συνέντευξη (1984) του Υπιλάρχου Μιχάλη Γουνελά .... (ΒΙΝΤΕΟ)

Η λογοκριμένη συνέντευξη (1984) του Υπιλάρχου Μιχάλη Γουνελά που καθοδήγησε το άρμα στο Πολυτεχνείο την 17η Νοεμβρίου 1973

Ο Αξιωματικός του άρματος μιλάει για το Πολυτεχνείο

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ VIDEO (Αυτα που δεν θα σας πουν)

ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΟΒΑΡΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!!!

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ!!! Ο ΤΟΛΜΩΝ ΑΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΕΘΕΙ (ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΝΤΑΣ)

Σαν σήμερα 11 Νοεμβρίου 1912: Η απελευθέρωση της Καστοριάς

Εν ονόματι του Βασιλέως της Ελλάδος Γεωργίου του Α’, 

Καταλαμβάνω την πόλιν Καστορίαν, διακηρύττω καθ’ Υψηλήν εντολήν της Βασιλικής Αυτού Υψηλότητος του Διαδόχου και Γενικού Αρχηγού των εν Μακεδονία στρατευμάτων, ότι οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους θέλουσι ισχύει απο σήμερον και δια την Επαρχίαν Καστοριάς ανεξαρτήτως θρησκεύματος. 

Απο σήμερον μέχρι νεωτέρας διαταγής θέλει ισχύει ο Στρατιωτικός Νόμος, καθ’ όλην την Επαρχίαν.

Εγένετο εν Καστορία τη 11η Νοεμβρίου 1912

Ο Διοικητής Ιππικού

Ιωάννης Άρτης

26 Οκτωβρίου 1912 «Η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό στρατό»

Η Ελλάδα τότε εξέπληξε τους πάντες, ακόμη και όσους από τους στρατιωτικούς και πολιτικούς επικεφαλής της που είχαν δισταγμούς

Αν μιλήσει σήμερα κάποιος για "Μεγάλη Ιδέα", θα αποκληθεί φασίστας, χρυσαυγίτης, φιλοπόλεμος. Απεναντίας, αν πει ότι "η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε" θα χαρακτηριστεί "προοδευτικός".

Στην προσωπική ζωή του καθενός, όποιος δεν σχεδιάσει για κάτι καλύτερο, όποιος δεν αγωνιστεί για να αποκτήσει αυτά που δικαιούται, θα παραμείνει στάσιμος, χωρίς καμιά εξέλιξη. 

Σαν σήμερα το 1912 αρχίζει η μάχη των Γιαννιτσών και ο Ελληνικός στρατός αποφασισμένος να ανοίξει τον δρόμο για την Θεσσαλονίκη

Μετά την ήττα τους στο Σαραντάπορο οι οθωμανικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν στην Πτολεμαΐδα και τη Βέροια. 

Η Ελληνική Κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την όσο το δυνα­τόν ταχύτερη κατάληψη της Θεσσαλονίκης ώστε να προλάβουν την κατάληψη της από τους Βούλγαρους οι οποίοι ενδιαφέρονταν επίσης για την πόλη. Το Γενικό Στρατηγείο λοιπόν διέταξε τη Στρατιά Θεσσαλίας να κατευθυνθεί ανατολικά.

Η 7η Μεραρχία στις 15/28 Οκτωβρίου κατευθυνόμενη προς την Κατερίνη βλήθηκε αιφνιδιαστικά από εχθρικά πυρά και αντεπιτέθηκε υποχρεώνοντας τους Τούρκους να υποχωρήσουν προς την πόλη.