Είχε πικρή πείρα. Όταν είχε αφεθεί προηγουμένως στα ορμέμφυτά του και είχε φιμώσει τη λογική του, είχε πέσει στο διπλό κακούργημα της μοιχείας και του φόνου. Γι’ αυτό στον «Ψαλμό της μετανοίας» περιέλαβε το αίτημα προς τον Ύψιστο «Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με», δηλαδή «Υστερινή μου γνώση και να σ’ είχα πρώτα». Όχι έκδοτος στα πάθη, αλλά ηνιοχούμενος από τη σκέψη.
Ὁμιλία 3η – Ο ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
Κυριακή 3-6-1979
Εἰσαγωγικά
Οἱ Πεντηκοστιανοί
Ἐμφάνισις καί δρᾶσις των
Ἡ Χ.Ο.Ε.
Ἡ διδασκαλία της
Ἀναβαπτίζονται εἰς τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς ;
Ποῦ στηρίζουν τήν ἀναβάπτισίν των
Πότε ἐκπληροῦται ἡ προφητεία τοῦ Ἰωήλ
Ὁμιλία 2α – Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ
Κυριακή 27-5-1979
Εἴχαμε ἀναφερθῆ τήν περασμένη φορά εἰς τό θέμα γενικά τῆς αἱρέσεως. Ἀλλά τίθεται τό ἐρώτημα: Τί εἶναι αἵρεσις;
Αἵρεσις εἶναι ἡ λογική ἑρμηνεία τοῦ δόγματος· δηλαδή εἶναι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά κατανοήση τό μυστήριον τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν προσπαθῆ ὁ ἄνθρωπος νά τό κατανοήση, θέλει νά τό κατατάξη μέσα εἰς τά λογικά κατηγορήματα· δηλαδή θέλει νά λογικοποιήση κάτι πού εἶναι πέρα ἀπό τήν λογική. Στήν προσπάθειά του ὅμως νά λογικοποιήση, νά κάνη λογικό δηλαδή, ἐκεῖνο τό ὁποῖον δέν μπαίνει μέσα στά στενά ὅρια τῆς λογικῆς, κατ’ ἀνάγκην θά ξεφύγη· κι ἀφοῦ θά ξεφύγη, αὐτό εἶναι αἵρεσις. Ὥστε λοιπόν αἵρεσις πάντοτε εἶναι ἡ λογικοποίησις τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀποκαλύψεως· ἐπειδή πάντα, ἐπαναλαμβάνω, ἡ ἀποκάλυψις εἶναι ὑπέρ λόγον, εἶναι πιό πάνω ἀπό τήν λογική.
Ὁμιλία 1η - ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΣΕΩΝ
Αἵρεσις: ὁ ἐσωτερικός ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας
Ἐπειδή στίς μέρες μας, ἀγαπητοί μου, ὅπως λέγει ἐκεῖ ἕνας ψαλμικός στίχος, πολλοί «μονιοὶ ἄγριοι»[Ψαλμ.79,14:« ἐλυμήνατο αὐτὴν ὗς ἐκ δρυμοῦ, καὶ μονιὸς ἄγριος κατενεμήσατο αὐτήν»], δηλαδή ἀγριογούρουνα, λυμαίνονται τήν χριστοφυτευθεῖσα ἄμπελο τῆς Ἐκκλησίας μέ τίς αἱρέσεις τους, καλό θά ἦταν αὐτές οἱ τρεῖς ὁμιλίες μας νά ἀφιερωθοῦν εἰς τό μεγάλο αὐτό θέμα τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἐχθροί εἶναι ἐσωτερικοί. Διότι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦν διωγμόν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐχθροί ἐξωτερικοί· ἐκεῖνοι ὅμως οἱ ὁποῖοι μετέρχονται τήν αἵρεσιν, αὐτοί εἶναι ἐχθροί ἐσωτερικοί.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜ.ΣΥΝΟΔΟΥ
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 19-5-1991]
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, τιμᾶ τήν μνήμη τῶν ἁγίων τριακοσίων δεκαοκτώ Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῆς ἐν Νικαίᾳ. Καί τήν τιμᾶ ἀφενός μέν γιά νά δοξάσει τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, πού πάντοτε διασώζει τήν ἀλήθεια μέσα στήν Ἐκκλησία Του –διότι οἱ Σύνοδοι πάντοτε διέσωζαν τήν ἀλήθεια τήν δογματική– καί ἀφετέρου δέ γιά νά τιμήσει τούς θεοφόρους Πατέρες πού συγκροτοῦσαν αὐτές τίς Οἰκουμενικές Συνόδους.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
[:Πράξεις 20, 16-18 καὶ 28-36]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Οἱ ἑτεροδιδασκαλοῦντες»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 11-6-1989]
(Β217)
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἐπιστρέφει ἀπὸ τὴν περιοδεία του στὴν Ἑλλάδα κατευθυνόμενος πρὸς Ἱερουσαλήμ. Τὸ ταξίδι του ἦτο διὰ θαλάσσης. Σὲ κάποια λιμάνια σταθμεύει, γιὰ νὰ δεῖ σὲ πολὺ σύντομο χρονικὸ διάστημα, πῶς πηγαίνουν οἱ Ἐκκλησίες ποὺ εἶχε ἱδρύσει. Ἐστάθμευσε καὶ εἰς τὴν Μίλητον. Δὲν πῆγε εἰς τὴν Ἔφεσον, διότι δὲν ἔμενε χρόνος, ἀλλὰ μετεκάλεσε, δηλαδὴ ἐκάλεσε ἀπὸ τὴν Ἔφεσον τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου, γιὰ νὰ τοὺς δεῖ γιὰ λίγο, ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴ χρονοτριβήσει, ἐπειδὴ ἐβιάζετο νὰ πάγει εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ νὰ προλάβει τὴν ἑορτὴν τῆς Πεντηκοστῆς. Ἡ συνάντησίς του αὐτὴ μὲ τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου, ἔμεινε ἱστορική. Καὶ εἶναι μία ἀπὸ τίς ἔνδοξες σελίδες τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀπὸ πλευρᾶς ποιμαντικῆς, ἀλλὰ καὶ διότι ἐκεῖ εἰς ὅ,τι διημείφθῃ καὶ εἶπε στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, ἐκεῖ καὶ ξεδιπλώθηκε ἡ ἀπέραντη ψυχὴ τοῦ Παύλου, σὲ ἕνα ἀνείπωτο οὐράνιο μεγαλεῖο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ [:Ιω. 17,1-13]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε (:αυτά είπε ο Ιησούς στους μαθητές Tου και έπειτα σήκωσε τα μάτια Tου στον ουρανό και είπε: “Πατέρα, ήλθε η ώρα που η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ. Δέξου τη θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και ως προς την ανθρώπινη φύση Του˙ για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη θυσία Του αυτή και με την αιώνια αρχιερατική μεσιτεία Του που θα ακολουθήσει μετά από αυτήν”)»[Ιω.17,1].
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ[:Πράξ. 20, 16-17 καὶ 20, 28-38]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα (:πλεύσαμε κατευθεῖαν στὴ Μίλητο, διότι ὁ Παῦλος ἀποφάσισε νὰ παρακάμψει μὲ τὸ πλοῖο τὴν Ἔφεσο καὶ νὰ μὴν ἀποβιβαστεῖ σὲ αὐτήν, γιὰ νὰ μὴν τοῦ συμβεῖ νὰ ἀργοπορήσει στὴν Ἀσία· διότι βιαζόταν νὰ εἶναι στὰ Ἱεροσόλυμα, ἐὰν τοῦ ἦταν δυνατό, τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς)» [Πράξ.20,17]. Ὥστε καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ μένει. Πρόσεχε αὐτὸν ποὺ κινεῖται καὶ ἀπὸ ἀνθρώπινα κίνητρα καὶ ἐπιθυμεῖ καὶ βιάζεται καὶ πολλὲς φορὲς δὲν τὸ κατορθώνει. Γι᾿ αὐτὸ γίνονται αὐτά, γιὰ νὰ μὴ νομίσουμε ὅτι ἦταν πάνω ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση· διότι οἱ ἅγιοι καὶ μεγάλοι ἐκεῖνοι ἄντρες εἶχαν μὲν τὴν ἴδια φύση μὲ ἐμᾶς, ὄχι ὅμως καὶ τὴν ἴδια προαίρεση, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀπολάμβαναν σὲ μεγάλο βαθμό τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
.JPG)
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξεις 1,1-12]
Β΄ απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με υπομνηματισμό της ΙΔ΄Κατηχήσεως προς Φωτιζομένους
του αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, && ΚΖ΄- Λ΄,
«εἰς τὸ καὶ ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ
καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς καὶ καθίσαντα ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός»
[εκφωνήθηκε στον Ι.Ν. αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στις 15-12-1986]
[Θέμα 97ον, μέρος ΙΑ΄]
Ενθυμείσθε ότι ο άγιος Κύριλλος εθεώρησε ως γνωστά τα της Αναλήψεως του Κυρίου, γι΄αυτό και δεν είπε πολλά πράγματα εις τους Κατηχουμένους του, επειδή είχαν ακούσει περί της Αναλήψεως την προτεραίαν, την προηγούμενη ημέρα, την Κυριακή. Όπως το βλέπομε εδώ, που λέει «Κυριακή», συνεπώς η κατήχησις εγίνετο ημέρα Δευτέρα. Πιστεύω ότι δεν ήταν μόνο κάθε Δευτέρα, αλλά όπως συμπίπτει η περίπτωσις, ότι το θέμα εκείνο ήταν μετά την Κυριακή, για εκείνη τη φορά, ημέρα Δευτέρα.
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξεις 1,1-12]
Α΄ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ ὑπομνηματισμὸ τῆς ΙΔ΄κατηχήσεως πρὸς Φωτιζομένους
τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, && ΚΔ΄- ΚΣΤ΄
«εἰς τὸ καὶ ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ,
καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθίσαντα ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός»
[ἐκφωνήθηκε στὸν Ι.Ν. ἁγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στὶς 8-12-1986]
[Θέμα 96ον, μέρος Ι΄]
Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοί, εἰς τὴν 24ην παράγραφον τῆς 14ης Κατηχήσεως τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων. Μέχρι τώρα ἔγινε ἀνάλυσις ἐπὶ τοῦ μεγάλου θέματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἕνα γεγονός. Ἀδιάσειστον γεγονός· τὸ ὁποῖον καθορίζεται τόσον ἀπὸ τοὺς μάρτυρες, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς προφήτας. Ἔτσι λοιπὸν οἱ μάρτυρες τοῦ γεγονότος καὶ οἱ προφῆται, δίνουν τὴν μαρτυρίαν τους καὶ πλέον ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν Ἱστορία εἶναι ἀδιάσειστος. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ διασείσει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Πολλοὶ ἐπεχείρησαν, ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφεραν. Στὸ τέλος γρονθοκόπησαν ἐπάνω σε καρφιά.
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων,απόσπασμα από την ΙΔ΄Κατήχηση
&& ΚΔ΄- Λ΄
Η συνέχεια τώρα της διδασκαλίας της πίστεώς μας με παρακινεί να μιλήσω σχετικά με την Ανάληψη του Κυρίου. Αλλά η Χάρη του Θεού οικονόμησε να ακούσεις πλήρη τη διδαχή χθες που ήταν Κυριακή —όσο μπορούσε βέβαια να την παρουσιάσει η δική μου αδυναμία— στη Σύναξη που είχαμε, κατ' οικονομία της θείας Χάριτος, πάνω στα αναγνώσματα της ακολουθίας, η οποία περιείχε τα σχετικά με την άνοδο του Σωτήρα μας στους ουρανούς. Όσα λέγονταν ήταν για όλους, για το πλήθος όλο των πιστών, αλλά όμως ιδιαίτερα και για σένα που είσαι Κατηχούμενος. Εκείνο που έχει σημασία είναι το κατά πόσο πρόσεχες σ' αυτά που είπαμε χθες. Είναι βέβαιο ότι γνωρίζεις πως το Σύμβολο της Πίστεως, σ' ένα από τα άρθρα του, σε διδάσκει να πιστεύεις στον Κύριο που αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και ανέβηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα. Νομίζω λοιπόν πως θα θυμάσαι πολύ καλά όσα είπαμε. Παρά ταύτα, σύντομα και επιγραμματικά και τώρα θα σου θυμίσω όσα είχαμε πει.
Ἐκ δεξιᾶς κάθισας πατρικῆς Λόγε,
Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν.
«Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς, ἵνα πέμψῃ τὸν Παράκλητον τῶ κόσμω, οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, Ἄγγελοι θαυμάζουσιν, ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν, ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναϊδιον, Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει πᾶσι τοὶς Ἀγγέλοις αὐτοῦ, Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χείρας, ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἣν τὸ πρότερον».
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ[:Λουκ. 24,36-53]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν (:Καὶ ἐνῶ μιλοῦσαν γι᾿ αὐτά, ξαφνικὰ ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς στάθηκε ἀνάμεσά τους καὶ τοὺς λέει: ''Νὰ εἶναι μαζί σας εἰρήνη'')»[ 24,36].
Συνεχίζοντας ἐδῶ λέμε ὅτι ἐπειδὴ ὁ λόγος γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔφθανε ἀπὸ πολλὰ μέρη στοὺς ἀποστόλους καὶ διεγειρόταν ὁ πόθος τους νὰ δοῦν τὸν Ἀναστημένο Κύριο, ἐπειδὴ Τὸν ποθοῦσαν, ἐρχόταν, καὶ ἐπειδὴ ζητοῦσαν νὰ Τὸν δοῦν καὶ Τὸν περίμεναν, ἐμφανιζόταν καὶ ἀποκαλυπτόταν σὲ αὐτούς. Ἀλλὰ ὅμως δὲν ἐμφανιζόταν πλέον σὲ αὐτοὺς ἔχοντας τὰ μάτια τους κρατημένα, οὔτε καὶ μιλοῦσε σὰν γιὰ κάποιον ἄλλο, ἀλλὰ παρουσίαζε τὸν ἑαυτό Του φανερά, καὶ τοὺς παρακινοῦσε νὰ ἔχουν θάρρος. Ἐκεῖνοι ὅμως καὶ ἔτσι εἶχαν ἀμφιβολία καὶ φοβοῦνταν. Γιατί νόμιζαν ὅτι δὲν ἔβλεπαν αὐτόν, ἀλλὰ κάποιο φάντασμα καὶ σκιά. Ἔπειτα καθησυχάζει καὶ τὴν ἀνησυχία τους ἀπὸ τίς σκέψεις αὐτές, λέγοντας τὴ γνωστὴ καὶ ὄχι ἀσυνήθιστη σὲ αὐτοὺς φράση. Γιατί τοὺς εἶπε: «Εἰρήνη σὲ σᾶς».
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξ. 1, 1-12]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων,ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη(:το πρώτο βιβλίο, που ονομάζεται Ευαγγέλιο, το έγραψα, Θεόφιλε, για να εξιστορήσω σε αυτό περιληπτικά όλα όσα έκανε και δίδαξε ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας δράσεώς Του μέχρι την ημέρα που αναλήφθηκε στους ουρανούς, αφού προηγουμένως με συνεργό και το Άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές στους αποστόλους που είχε διαλέξει ο Ίδιος)»[Πράξ. 1,1-2]
Κάποτε είχε χιονίσει και τον έβλεπε ο παπα-Διονύσιος από απέναντι να πηγαινοέρχεται ξυπόλυτος πάνω στο χιόνι. Ύστερα τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό, και του εκμυστηρεύτηκε ότι είχε σαρκικό πόλεμο και βγήκε ξυπόλυτος στο χιόνι για να πολεμήση την πύρωση.
Όχι, καθόλου δεν έχουν δίκαιο, δεν κατανοούν κάτι που εμείς πρέπει να το ξέρουμε πολύ καλά. Όχι μόνο σ’ αυτό τον ψαλμό του Δαβίδ, αλλά και σε πολλά άλλα σημεία υπάρχουν στην Αγία Γραφή οι ανθρωπομορφικές παραστάσεις. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός έχει το κεφάλι, τα αυτιά, τα μάτια, τα χέρια, τα πόδια και τους μυς. Ότι κινείται, κοιμάται και ξυπνάει, κάθεται και περπατάει. Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να τα καταλαβαίνουμε κυριολεκτικά, αλλά να βλέπουμε την συγκατάβαση του Θεού προς την δική μας ανθρώπινη αδυναμία.
