Ἅγιος Παΐσιος: Ὁ διάβολος δὲν πλησιάζει στὸ καθαρό πλάσμα τοῦ Θεοῦ

– Γέροντα, πῶς γίνεται καὶ κυριεύομαι ἀπὸ τὰ πάθη;

– Ὁ ἄνθρωπος, ἄν δώση δικαιώματα στὸν πειρασμό, κυριεύεται ἀπὸ τὰ πάθη. Αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ Θεός, ποὺ εἶναι καὶ συμφέρον σου, εἶναι νὰ πετάξης στὰ μοῦτρα τοῦ διαβόλου ὅλα τὰ πάθη. 

Δηλαδή νὰ στρέψης ἐναντίον τοῦ τὸν θυμό, τὸ πεῖσμα κ.λπ. Ἡ καλύτερα, πούλησε τὰ πάθη στὸ ταγκαλάκι καὶ, μὲ ὅσα χρήματα πάρης, ἀγόρασε πέτρες, νὰ ἔχης καὶ νὰ τὸ πετροβολᾶς, γιὰ νὰ μή σὲ πλησιάζη! 

Συνήθως ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι μὲ τὶς ἀφορμές ποὺ δίνουμε, εἴτε μὲ ἀπροσεξίες εἴτε μὲ ὑπερήφανους λογισμούς, ἐπιτρέπουμε στὸν ἐχθρό νὰ μᾶς κάνη κακό. Ἀκόμη καὶ ἕναν λογισμό ἤ ἕναν λόγο μπορεῖ νὰ τὰ ἐκμεταλλευθῆ τὸ ταγκαλάκι. 

Θυμᾶμαι, ἦταν μία οἰκογένεια πολύ ἀγαπημένη. Κάποτε ἄρχισε ὁ ἄνδρας καὶ ἔλεγε στὴν γυναίκα: «Θὰ σὲ χωρίσω». Καὶ ἡ γυναίκα ἔλεγε στὸν ἄνδρα: «Θὰ σὲ χωρίσω». Ἔτσι τὸ ἔλεγαν, στ' ἀστεία. 

Ἀλλά τὸ ἐκμεταλλεύθηκε ὁ πειρασμός καὶ δημιούργησε μία μικρή δυσκολία καὶ ἦταν ἕτοιμοι νὰ χωρίσουν, οὔτε τὰ παιδιά τούς σκέφτονταν οὔτε τίποτε. Εὐτυχῶς βρέθηκε ἕνας Πνευματικός καὶ τούς μίλησε: «Γι' αὐτήν τὴν χαζομάρα θὰ χωρίσετε;», τούς εἶπε. Καὶ ἔτσι συνῆλθαν.

Ἄν ἕνας ἄνθρωπος λοξοδρομήση ἀπὸ τὶς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τὸν πολεμοῦν μετά τὰ πάθη. Καὶ ἄν ἀφήση κανεὶς τὰ πάθη νὰ τὸν πολεμοῦν, δὲν χρειάζεται διάβολος νὰ τὸν πολεμήση. Καὶ τὰ δαιμόνια ἔχουν «εἰδικότητα». 

Χτυποῦν τὸν ἄνθρωπο τάκ-τάκ, νὰ τοῦ βροῦν τὴν πάθηση, τὴν ἀδυναμία, γιὰ νὰ τὸν πολεμήσουν. Θέλει προσοχή, νὰ κλείνουμε τὶς πόρτες καὶ τὰ παράθυρα – τὶς αἰσθήσεις –, νὰ μήν ἀνοίγουμε χαραμάδες στὸν πειρασμό καὶ μπαίνη ἀπὸ ἐκεῖ ὁ ἐχθρός. Ἐκεῖ εἶναι τὰ ἀδύνατα σημεῖα. 

Ἐὰν ἀφήσης ἔστω καὶ μία σχισμή ἀνοιχτή, μπορεῖ νὰ μπῆ καὶ νὰ σοῦ κάνη ζημιά. Ὁ διάβολος μπαίνει στὸν ἄνθρωπο, ὅταν ὑπάρχη λάσπη στὴν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, δὲν πλησιάζει στὸ καθαρό πλάσμα τοῦ Θεοῦ. 

Ἅμα ξελασπωθῆ ἡ καρδιά, φεύγει ὁ ἐχθρός καὶ ἔρχεται πάλι ὁ Χριστός. Ὅπως τὸ γουρούνι, ὅταν δὲν βρῆ λάσπη, γουγουλίζει καὶ φεύγει, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος δὲν πλησιάζει στὴν καρδιά ποὺ δὲν ἔχει βοῦρκο. 

Τί δουλειά ἔχει σὲ καρδιά καθαρή καὶ ταπεινή; ἐὰν λοιπόν δοῦμε ὅτι τὸ σπίτι μας –ἡ καρδιά μᾶς – εἶναι παλιόσπιτο καὶ κατοικεῖ ὁ ἐχθρός, πρέπει ἀμέσως νὰ τὸ γκρεμίσουμε, γιὰ νὰ φύγη καὶ ὁ κακός ἐνοικιαστής μας, δηλαδή τὸ ταγκαλάκι. Γιατί, ὅταν ἡ ἁμαρτία χρονίση στὸν ἄνθρωπο, ὁ διάβολος, φυσικά, ἀποκτάει περισσότερα δικαιώματα.

– Γέροντα, ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἔχη δώσει δικαιώματα στὸν πειρασμό, ἐπειδή ἔζησε μὲ ἀμέλεια, καὶ θέλη νὰ βάλη μία σειρά, νὰ ἀρχίσει νὰ ζῆ προσεκτικά, τὸν πολεμάει τὸ ταγκαλάκι;

– Ὅταν παίρνη τὴν στροφή, παίρνη μία δύναμη ἀπὸ τὸν Θεό, ἕναν φωτισμό καὶ θεία παρηγοριά, γιὰ νὰ ἀρχίση. Ἀλλά, μόλις ἀρχίση τὸν ἀγώνα, ὁ ἐχθρός του κάνει σφοδρό πόλεμο. Τότε χρειάζεται λίγη καρτερία. 

Ἀλλιῶς, πῶς θὰ ξερριζωθοῦν τὰ πάθη; Πῶς θὰ γίνη ἡ ἀπέκδυση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου; Πῶς θὰ φύγη ἡ ὑπερηφάνεια; Ἔτσι καταλαβαίνει ὅτι μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ κάνη τίποτε καὶ ζητάει ταπεινά τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἔρχεται ἡ ταπείνωση. 

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ ὅταν κάποιος πάη νὰ κόψη μία κακή συνήθεια, π.χ. τσιγάρα, ναρκωτικά. Στὴν ἀρχή νιώθει μία χαρὰ καὶ τὰ πετάει. Μετά βλέπει τούς ἄλλους νὰ καπνίζουν κ.λπ. καὶ ἔχει πόλεμο σφοδρό. 

Ἄν τὸ ξεπεράση, γυρίζει τὶς πλάτες χωρίς νὰ δυσκολεύεται. Πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦμε λίγο. Τὸ ταγκαλάκι κάνει τὴν δουλειά του. Ἐμεῖς νὰ μήν κάνουμε τὴν δουλειά μας;

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Α' «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο» 

«Πᾶνος»