Ὁ Άγιος βασιλιάς Μιριᾶν ἔγινε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος τῆς Γεωργίας

Ἡ ἁγία Νίνα, ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ κήρυσσε ἀκατάπαυστα τὴν ἀληθινὴ πίστη. Καθοριστικές, ὅμως, γιὰ τὴ μεταστροφὴ τοῦ γεωργιανοῦ λαοῦ ἦταν οἱ θεραπεῖες τῶν βασιλέων Μιριᾶν καὶ Νάνας.

Πρώτη ἡ βασίλισσα Νάνα, γυναίκα σκληρὴ καὶ εἰδωλολάτρισσα φανατική, ἀρρώστησε βαριὰ καὶ κινδύνευε νὰ πεθάνει. Οἱ γιατροὶ δὲν μποροῦσαν νὰ τῆς προσφέρουν τίποτα.

Τότε κάποιες φίλες της τὴ συμβούλεψαν νὰ ζητήσει τὴ βοήθεια τῆς ξένης Νίνας, πού μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ της θεραπεύει κάθε ἀσθένεια. Πράγματι, ἡ ἀπελπισμένη βασίλισσα κατέφυγε στὴ Νίνα, πού μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου τῆς χάρισε τὴν ὑγεία της. Ἐπιστρέφοντας στὸ παλάτι ἡ βασίλισσα, ὁμολόγησε μὲ παρρησία, μπροστὰ στὸ βασιλιὰ Μιριᾶν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός. Ἀργότερα, ἀφοῦ διδάχθηκε τὶς χριστιανικὲς ἀλήθειες ἀπὸ τὴν ἁγία Νίνα, βαπτίσθηκε καὶ ἔγινε θερμὴ χριστιανή. Μετὰ τὸ θάνατό της, μάλιστα, ὁ λαὸς τὴν ἀνακήρυξε ἁγία. Ἡ μνήμη της ἑορτάζεται τὴν 1η Ὀκτωβρίου.

Ὁ βασιλιάς, ὡστόσο, ὄχι μόνο ἀρνιόταν πεισματικὰ νὰ πιστέψει στὸν Χριστό, μὰ καὶ ἀπειλοῦσε ὅτι θὰ θανάτωνε τὴ Νίνα καὶ θὰ ἐξολόθρευε ὅλους τούς χριστιανοὺς τοῦ βασιλείου του. Ὥσπου μία μέρα, καθὼς κυνηγοῦσε στὰ δάση τοῦ Μουρχᾶν, εἴκοσι χιλιόμετρα περίπου βορειοδυτικά τῆς Μτσχέτα, ξαφνικὰ καὶ ἀναπάντεχα τυφλώθηκε! Ἔντρομος, ἄρχισε νὰ ἐπικαλεῖται τοὺς θεούς του, χωρὶς ὅμως ἀποτέλεσμα. Πάνω στὴν ἀπελπισία του, θυμήθηκε τὸ Θεὸ τῆς Νίνας καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του.Τότε, αἰσθάνθηκε πάνω του τὴν ἄκρη τῆς χειρὸς τοῦ ζῶντος Θεοῦ, καὶ ὁ βασιλέας φώναξε: Θεὲ τῆς Νίνας, ἀποδίωξε τὸ σκότος ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ ἐγὼ θὰ ὁμολογήσω καὶ θὰ δοξάζω τὸ ὄνομά Σου.  Ἀμέσως ξαναβρῆκε τὸ φῶς του!
Συγκλονισμένος καὶ ὁλόχαρος, ὕψωσε τὰ χέρια του στὸν οὐρανὸ καὶ κραύγασε μὲ δάκρυα:

—Θεὲ τῆς Νίνας! Ἐσὺ εἶσαι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός. Ὁμολογῶ καὶ δοξάζω τὸ ὄνομά Σου! Νὰ τώρα βλέπω τὴν μεγάλη ἀγαθότητά Σου σὲ μένα καὶ ἡ καρδιά μου αἰσθάνεται τὴν χαρά, τὴν παράκληση και τὴν ἐγγύτητά Σου σὲ μένα. Θεὲ φιλεύσπλαγχνε, σὲ αὐτὸν τὸν τόπο θὰ ὑψώσω τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, ὥστε πάντοτε νὰ θυμίζη τὴν ἐμφάνισή Σου σὲ μένα κατὰ τὴν σημερινὴ ἡμέρα! 

Τὸ θαυμαστὸ ἐκεῖνο γεγονὸς συνέβη στὶς 6 Μαΐου τοῦ 319.
Ἐπιστρέφοντας στὴν πρωτεύουσα καὶ προχωρώντας στὶς ὁδοὺς τὴς πόλης, ὁ βασιλέας φώναζε δυνατά: Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀσπασθεῖτε τὸν Θεὸ τῆς Νίνας, τὸν Χριστό, γιατὶ αὐτὸς εἶναι ὁ αἰώνιος Θεός, καὶ Σὲ Αὐτὸν μόνο ἀνήκει κάθε δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας! Ποῦ εἶναι ἐκείνη ἡ γυναίκα ἡ ξένη, τῆς ὁποίας ὁ Θεὸς εἶναι ὁ σωτήρας μου; Ἡ Ἁγία ἐκείνη τὴν ὥρα τελείωνε τὴν ἑσπερινὴ προσευχή της στὴν καλύβα της, ὁ βασιλιάς, ἔτρεξε κι ἔπεσε στὰ πόδια τῆς Ἁγίας:

—Ὢ μητέρα μου! τῆς εἶπε. Δίδαξέ με καὶ ἀξίωσέ με νὰ ἐπικαλοῦμαι τὸ ὄνομα τοῦ μεγάλου Θεοῦ σου καὶ Σωτήρα μου!

Ἔτσι ὁ Μιριᾶν ἔγινε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος τῆς Γεωργίας. Ὁ Κύριος τὸν εἶχε διαλέξει γιὰ χειραγωγὸ τῶν Γεωργιανῶν πρὸς τὴ μοναδικὴ ἀλήθεια.
Ἀμέσως ἔστειλε πρεσβεία στὸ Βυζάντιο καὶ ζήτησε ἕναν ἐπίσκοπο καὶ ἱερεῖς, γιὰ νὰ κατηχήσουν καὶ νὰ βαπτίσουν τὸ λαό του. Στὸ μεταξὺ ἡ ἁγία Νίνα τοὺς προετοίμαζε γιὰ τὸ ἅγιο βάπτισμα μὲ τὶς ἱερὲς διδαχές της.

Ὥσπου νὰ ἔρθουν οἱ κληρικοί, ὁ Μιριᾶν σκέφτηκε νὰ οἰκοδομήσει ἕναν χριστιανικὸ ναό. Ἡ ἁγία του ὑπέδειξε νὰ τὸν κατασκευάσει μέσα στὸν βασιλικό του κῆπο, καὶ μάλιστα στὸ σημεῖο ὅπου ὑψωνόταν ὁ γνωστὸς κέδρος…

Ἤδη οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Μιριᾶν εἶχαν γίνει δεκτοὶ μὲ μεγάλες τιμὲς ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο, πού τοὺς ἔστειλε πίσω στὴν πατρίδα τους μὲ πλούσια δῶρα καὶ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀντιοχείας Εὐστάθιο (+337μ. Χ.), δύο ἱερεῖς, τρεῖς διακόνους καὶ τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴ Θεία λατρεία σκεύη καὶ εἴδη.

Μὲ διαταγὴ τοῦ Μιριᾶν ἦρθαν στὴν πρωτεύουσα ὅλοι οἱ διοικητὲς τῶν ἐπαρχιῶν, οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ κράτους. Σ’ ἕνα βαπτιστήριο, κοντὰ στὴ γέφυρα τοῦ ποταμοῦ Κούρ, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Εὐστάθιος βάπτισε πρῶτα τὸ βασιλικὸ ζεῦγος καὶ στὴ συνέχεια τοὺς ἄρχοντες. Γι’ αὐτὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο ὀνομάζεται ἀπὸ τότε «Μταβάρτα Σανατλάβι», δηλαδὴ «Κολυμβήθρα Μεγιστάνων».

Λίγο πιὸ κάτω οἱ δύο ἱερεῖς βάπτιζαν τὸ λαό, πού εἶχε προετοιμασθεῖ καὶ πιστέψει ἀπὸ τὸ κήρυγμα καὶ τὰ θαύματα τῆς ἁγίας Νίνας. Ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους τῆς Μτσχέτα βαπτίσθηκαν ὁ Ἀβιάθαρ μὲ ὅλους τούς οἰκείους του καὶ πενήντα ἀκόμη ἑβραϊκὲς οἰκογένειες.

Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Εὐστάθιος καὶ ἡ ἁγία Νίνα φώτισαν μέσα σὲ μερικὰ χρόνια ὁλόκληρη σχεδὸν τὴ χώρα τῆς Γεωργίας. Ὕστερα ὁ ἀρχιεπίσκοπος, ἀφοῦ χειροτόνησε ὡς ἐπίσκοπο τῆς χώρας τὸν πρεσβύτερο Ἰωάννη, ἐπέστρεψε στὴν Ἀντιόχεια.

Τῇ α΄(πρώτῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μιριὰν (361) καὶ Νάνας (364), βασιλέων καὶ ἰσαποστόλων τῆς Γεωργίας, πιστευσάντων διά μέσου τῆς Ἁγίας Νίνας τῆς Ἰσαποστόλου (4ος αἱ.)

Πηγή:https://iconandlight.wordpress.com/

«Πᾶνος»