Γεώργιος Τζανάκης: Χριστὸς Ἀνέστη;

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Παντοῦ, τοὐλάχιστον τὴν μέρα τῆς Ἀναστάσεως ἀκουγόντουσαν αὐτὲς οἱ δύο λέξεις ἀπὸ κάθε γλῶσσα καὶ κάθε στόμα, καὶ ἐνεδεχομένως θὰ ἀκούγονται γιὰ τὸ ἑπόμενο διάστημα ἀπὸ κάποιους πιὸ «σχετικούς». Γιὰ τοὺς πολλοὺς διήρκεσε ὅσο καὶ τὰ πυροτεχνήματα. Καὶ πάντα ἡ τυπικὴ ἀπάντησις εἶναι : «Ἀληθῶς Ἀνέστη».

Ἄν ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ὁ θάνατος νικήθηκε. Ἄν ἀναστήθηκε, χάρισε ζωὴ στοὺς πεθαμένους ποὺ ἦταν στὰ μνήματα. «Τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος» καὶ ἔσβησε τὸν φόβο ἀπὸ τοὺς ζωντανούς. Ἀποτέλεσμα, ὅπως  λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στὸν κατηχητικό του λόγο, «Μηδεὶς φοβεῖσθω θάνατον». Ἐξ ἄλλου γι᾿ αὐτὸ ἦρθε ὁ Χριστὸς στὴν γῆ. Νὰ καταργήσῃ τὸ διάβολο καὶ νὰ ἀπαλλάξη τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου ἦταν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή δούλοι τοῦ φόβου.

«Ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστιν τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας». (Πρὸς Ἑβραίους 2, 14-15)

Γεώργιος Τζανάκης: Ὁ Νυμφίος καί τό ποτήριον τοῦ θανάτου.

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

Ὅτι καὶ νὰ συμβαίνει, ὅτι καὶ νὰ γίνεται γύρω μας καὶ μέσα μας, εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ὁ Νυμφίος ὑπάρχει καὶ ἔρχεται. Μέσα στὸ σκοτάδι τῆς νύχτας ποὺ μᾶς περιβάλει, ἔρχεται.  «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός».

Ὁ Νυμφίος εἶναι ὁ προσδοκώμενος. Αὐτὸν ζητοῦν οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Γι᾿ αὐτὸν πονοῦν καὶ γι᾿ αὐτὸν κλαῖνε πρὶν καταχωθοῦν ἀπὸ τὰ μπάζα τῶν παθῶν καὶ τῆς πλάνης. Αὐτὸς εἶναι τὸ πᾶν, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος. Αὐτὸς εἶναι ὁ Πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος. Αὐτὸς εἶναι ἡ μόνη κεφαλή, ὁ μόνος ἀρχηγὸς, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

Γεώργιος Τζανάκης: Γιά τόν ἅγιο Ἀμφιλόχιο Μακρή, ἀπό τήν Ἀμφιλοχία τῶν Χανίων.

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

«—«Μὰ τί ἔπαθε ὁ Στέφανος; Δὲν ξαναεῖδε καλόγερο καὶ γράφει αὐτά;»

Αὐτὰ ἔλεγε ἡ κ. Μαρίκα Κουφάκη στὰ ἀδέλφια της στὴν Ἀθήνα ὅταν ὁ σύζυγός της κ. Στέφανος Κουφάκης τῆς ἔγραφε συνεχῶς γιὰ «τὴν βιβλικὴ μορφή» τοῦ καλόγερου ποὺ φιλοξενοῦσε στὸ σπίτι τους, στὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης, ἐνῷ ἡ ἴδια λόγῳ ἀσθενείας βρισκόταν στὴν Ἀθήνα:

—«Νὰ δεῖς Μαρίκα τὴν βιβλική του μορφή. Νομίζεις πῶς βλέπεις τὸν Πατριάρχη Ἀβραάμ».

Γεώργιος Τζανάκης: Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας χωρὶς τὸ Συνοδικόν της. Ἐκκλησία χωρίς Χριστό.

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

Γιατὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐθέσπισαν τὸν ἐορτασμὸ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν νηστειῶν;

Γιατὶ ἡ σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία ἀπεχθάνεται, περιφρονεῖ καὶ κυρίως διαστρέφει καὶ ἀναποδογυρίζει ἐντελῶς τὴν σημασία αὐτῆς τῆς ἑορτῆς;

Γιατὶ πέταξαν ἔξω τὸ Συνοδικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἡ ἑορτὴ θεσπίστηκε καὶ ἔλαβε τὴν συγκεκριμένη μορφὴ ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἀκούῃ ὁ λαὸς ὅσα ὑπάρχουν στὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐκεὶ θὰ ἀκούσουμε καὶ γιὰ τὴν εἰκονομαχικὴ αἵρεσι, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλες τὶς ἄλλες αἱρέσεις καὶ τοὺς ἀντορθοδόξους τρόπους σκέψεως καὶ ζωῆς.

Γεώργιος Τζανάκης: Οὐκρανία, Κράϊνες καί τῆς σύγχρονης χαλιμᾶς τά παραμύθια.

 

                                          Σερβία                                                                     Οὐκρανία

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

Ὅποιος πρὶν καμμιὰ τριανταριὰ χρόνια ἔζησε, σὲ κάποιο βαθμό, τὰ πραγματικὰ γεγονότα στὴν τότε Γιουγκοσλαβία, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀνατριχιάσῃ μὲ ὅσα γίνονται σήμερα στὴν Οὑκρανία. Ξαναγίνονται τὰ ἴδια πράγματα, ἀπὸ τοὺς ἴδιους ἀνθρώπους, γιὰ τὸν ἴδιο σκοπό.

Ἀπὸ τὴν Κράϊνα τότε ξεκίνησαν (συνέχεια τῶν σφαγῶν τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου). Στὴν Οὑκρανία σήμερα. Στὰ ἀκρινά μέρη, στὶς ἀκρινὲς περιοχές, στὶς ἐσχατιές, ἐκεὶ ποὺ τελειώνει ὁ ὀρθόδοξος κόσμος καὶ ἀρχίζει ἡ φραγκοπαπιστική, ἡ εὐρωμασωνική, ἡ σατανιστικὴ εὐρωσιωνιστικὴ ἐπικράτεια ποὺ θέλει νὰ διαλύσῃ τὸν ὀρθόδοξο κόσμο.

Δύο φορὲς βρέθηκα στὴν τότε Γιουγκοσλαβία καὶ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ἔζησα -ἔστω καὶ λίγο- καὶ κατάλαβα, ὅσο μποροῦσα νὰ καταλάβω, τὸ τί διαδραματιζόταν καὶ ποιὰ ἦταν ἡ στόχευσις. Ἄκουγα τὸ 1992 τὸν στρατηγὸ Μλάντις νὰ μᾶς λέει: 

«Μοῦ λένε οἱ Εὑρωπαῖοι:

-Γιατί πολεμᾶς; Μπορεῖς νὰ νικήσῃς; Δὲν γίνεται. Ἄστα καὶ φῦγε. 

–Μὰ ἐδὼ εἶναι οἱ τάφοι τῶν προγόνων μου. Δὲν μπορῶ νὰ μὴν τοὺς ὑπερασπιστῶ. –Δὲν μπορεῖς νὰ ἀντέξῃς. Θὰ σὲ διαλύσουμε. 

-Ἰδού ἡ Ρόδος, ἰδού καὶ τὸ πήδημα. Ἐλάτε νὰ τὰ πάρετε. 

–Θὰ τὰ πάρουμε καὶ ἐσυ θὰ καταδικαστῇς ὡς ἐγκληματίας πολέμου»

Γεώργιος Τζανάκης: Ἐκκλησία Κρήτης: Νέος Ἀρχιεπίσκοπος. Μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ κάτι; Γ΄

Ἐνθρονιστήριος λόγος (ΕΛ)[1]

 

«Οἱ ὑποθῆκες τοῦ ἀποστόλου Παῦλου διὰ τῆς πρὸς αὐτὸν ἐπιστολῆς του ἀποτελοῦν ὑποθῆκες καὶ γιὰ τὴν δική μου ἀναξιότητα.» Ὁ Κρήτης Εὐγένιος (ΕΛ).

Λέγοντας ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος ὅτι οἱ ὑποθῆκες τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποτελοῦν καὶ ὑποθῆκες γι᾿ αὐτὸν τὸν ἴδιο μᾶς χαροποιεῖ ἀφ᾿ ἑνὸς, ἀλλὰ μᾶς δίνει τὸ δικαίωμα -καὶ μᾶς ὑποχρεώνει ταυτοχρόνως- νὰ συγκρίνουμε τὰ ὅσα λέγει καὶ πράττει μὲ ὅσα διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Μπορεῖ νὰ πῇ κανεὶς ὅτι μιλοῦμε σκληρὰ, ἀκόμη καὶ ὅτι λοιδωροῦμε ἐννίοτε, ἀλλὰ δὲν γίνεται γιὰ προσωπικοὺς λόγους. Δὲν γίνεται γιὰ τὸν ἑαυτό μας. Ὅποιος σκέφτεται ἔτσι ἄς ἀναλογιστεῖ τὴν ζημιὰ ποὺ προκαλοῦν οἱ σύγχρονοι ποιμένες μὲ τοὺς λόγους καὶ τὶς ἐνέργειές τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάνονται οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.  Καὶ ὁ Χριστὸς ἔλουζε τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους μὲ μύρια ὅσα, ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁδηγοῦσαν στὴν ἀπώλεια ὅλους τοὺς ἄλλους.

Γεώργιος Τζανάκης: Ἐκκλησία Κρήτης: Νέος Ἀρχιεπίσκοπος. Μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ κάτι; Β΄

 

Γεώργιος Τζανάκης

 

Γιὰ κάποιους θὰ ἀρκοῦσε ἡ φωτογραφία τοῦ Πρωθυπουργοῦ μὲ τὸν νέο Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης γιὰ τὸ τί πρόκειται νὰ ἐπακολουθήσῃ. Καὶ οἱ δύο ἐν κημῷ, σύμβολο τῆς ὑποταγῆς στοὺς σχεδιασμοὺς τῆς ἐπιχειρούμενης μεγάλης ἐπανεκίνησης. Δημοσιοποίησις τοῦ μηνύματος ὅτι ἔχουν ἐνεργοποιηθῇ ἀπολύτως γιὰ  τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογή της.   Καὶ ταυτοχρόνως -γιὰ τοὺς «ἐντὸς» τῆς ἐκκλησίας- γιὰ τὴν συνέχισι τῆς ἀπόλυτης ὑποταγῆς-ὑπακοῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας στὰ ὁποιαδήποτε νέα κελεύσματα τῆς Πολιτείας, ὥστε νὰ καμφθοῦν καὶ νὰ ἀκολουθήσουν. Αὐτὸ ἐξ ἀρχῆς εἶχε δρομολογηθῇ καὶ δηλωθῇ προφορικῶς καὶ γραπτῶς ἀπὸ τὸν νέο ἀρχιεπίσκοπο:

 «Πρέπει ὅλοι νὰ κινηθοῦμε βάσει τῶν προστατευτικῶν μέτρων τῆς πολιτείας μας», «αὐτὸ ποὺ τόνισα σὲ ὅλους εἶναι νὰ κάμουν αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Πολιτεία μὲ ὅλες τὶς ἀποφάσεις». (Λόγια τοῦ νῦν ἀρχιεπισκόπου ὡς μητροπολίτου Ρεθύμνου [1] τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2020).

Γεώργιος Τζανάκης: Ἐκκλησία Κρήτης: Νέος Ἀρχιεπίσκοπος. Μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ κάτι;

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης

 

Στὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης ἐξελέγη νέος ἀρχιεπίσκοπος. Ὑπάρχει περίπτωσις νὰ συμβῇ κάτι διαφορετικό ἀπὸ ὅτι συνέβαινε μέχρι σήμερα; Τί δείχνουν τὰ γεγονότα καὶ τὰ λεχθέντα; Ἄς καταθέσουμε μερικὰ ἀπὸ ὅσα γνωρίζουμε καὶ ἄς ἐξάγει τὰ συμπεράσματα του, ὅποιος ἔχει ἀκόμη τὴν κακιὰ συνήθεια νὰ χρησιμοποιῇ τὸ μυαλό του.

1.   Ἡ ἐκλογή.

Ὅποιος ἐκλέγει τὸν ἀρχηγὸ, αὐτὸς ἔχει τὴν ἐξουσία ἐκεὶ ποὺ εἶναι ἀρχηγὸς ὁ ἐκλεχθείς. Ὅποιοι δὲν ἐκλέγουν οἱ ἴδιοι τὸν ἀρχηγό τους δὲν εἶναι «αὐτοκυρίαρχοι καὶ αὐτεξούσιοι». Αὐτὰ ἀναφέρει στὸ Τυπικὸν τῆς Μεγίστης Λαύρας ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης καὶ ἔβαλε τὸν φίλο του τὸν Βασιλέα τὸν Νικηφόρο Φωκᾶ νὰ τὰ θεσπίσῃ, ὥστε ἡ μονὴ νὰ «μὴν περιέλθη δολίως εἰς τὴν ἐξουσίαν κάποιου ἄλλου, μήτε πατριάρχου, μήτε ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιωματούχου, μήτε κάποιου ἄλλου προσώπου ἱσχυροῦ, μήτε ἐπίσης νὰ ἐκλέγεται ὁ ἡγούμενος ὑπὸ τούτων, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως νὰ εἶναι αὐτοκυρίαρχος καὶ αὐτεξουσία, ὅπως εἴπαμε. Διότι ἐάν εἶχε ἐπιτραπεῖ αὐτὸ , τὸ νὰ ἐκλέγεται δηλαδὴ ὁ καθηγούμενος ἐκ μέρους κάποιου ξένου προσώπου, τότε ἡ Λαύρα θὰ ἐγίνετο ὑποτελὴς καὶ ὑπεξουσία ἐκείνου» (Νικοδήμου Μπιλάλη: Ὅσιος Ἀθανάσιος Ἀθωνίτης τομ.Β΄ ἐκδ. Παρουσία , Ἀθήνα 2000,, σελ 113. )[1]

Γεώργιος Τζανάκης: Ἀνευλαβὴς εὐλάβεια.

 

Βλέπουμε  ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης, νὰ ἱερουργοῦν μασκοφορεμένοι. Νὰ βγάζουν τὰ ἅγια μασκαρεμένοι. Νὰ κοινωνοῦν τὸν λαό μὲ τὰ μουρόπανα μέχρι τὰ μάτια. Καὶ τὸν λαὸ νὰ «προσκυνᾶ» τὶς ἅγιες εἰκόνες χωρὶς τὰ χείλη του τὰ ἄλαλα νὰ ἀκουμποῦν, γιατί μεσολαβοῦν μιὰ ἥ δυό «μασκοῦλες». Γιὰ νὰ μπῇς στὸν ναὸ ἐλέγχεσαι ἀπὸ σεκιουριτάδες, οἱ παπᾶδες οἱ ψάλτες καὶ καντηλανάφτες πρέπει νὰ ἐμβολιαστοῦν ὑποχρεωτικά. Τὸν λαὸ τὸν ἔχει ἀναλάβει ἐκβιάζοντας τον ὁ τύραννος ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει ἀκόμη ἐκβληθῇ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς. (Πότε; Παναγία μου;)

Καὶ ὅμως ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ θλιβερὸ θέατρο δὲν λείπει ἡ «εὐλάβεια». Τουλάχιστον ἀπὸ τὴν πλευρὰ κάποιων  ἀρχιερέων. Τόσο ὁ εὑρισκόμενος στὴν θέσι τοῦ ἀρχιερέως στὴν Ἀλεξανδούπολι, ὅσο καὶ ὁ ἀντίστοιχος στὰ Χανιά, ἐγγράφως ἀπαιτοῦν «εὐλάβεια» ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς στοὺς ὁποίους ἀπηύθυναν τὶς γραπτές ἐντολές τους. Καὶ μάλιστα «εὐλάβεια θρησκευτική». Ἄρα τὴν θυμοῦνται τὴν εὐλάβεια, τουλάχιστον ὡς λέξι, καὶ τὴν ἀπαιτοῦν.

Γεώργιος Τζανάκης: Τὸ λυκόφως τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου. (Λίγα σχόλια γιὰ μία Ἐγκύκλιο ἐκτροχιασμοῦ καὶ ντροπῆς).

 

Φίλος ὁ Πλάτων, φιλτάτη ἡ ἀλήθεια.

Μὲ τὸ νέο ἔτος ὁ Μητροπολίτης Χανίων Δαμασκηνός ἔστειλε τὴν ἐγκύκλιο 1-2022 (Α.Π. 70, 10/1/2022) πρὸς τοὺς κληρικοὺς καὶ μοναχοὺς τῆς Μητροπόλεως.[1] Μὲ ἔκπληξι καὶ ὁδύνη διαβάσαμε τὰ ὅσα γράφονται ἐκεί. Παραθέτωμε λίγα πρώτα σχόλια σὲ ὁρισμένα σημεῖα τῆς Ἐγκυκλίου, χωρὶς νὰ προσπαθήσουμε νὰ ἐξηγήσουμε τοὺς βαθύτερους λόγους τῆς τακτικῆς ποὺ ἀκολουθῇ ἡ Μητρόπολις καὶ τὶς συνέπειες τῶν πράξεών της.

«Οἱ ἀνεμβολίαστοι κληρικοὶ δὲν θὰ συμμετάσχουν εἰς καμμίαν ἁγιαστικὴν πρᾶξιν ἐκτὸς τοῦ Ἱεροῦ ναοῦ τους. Δὲν ἐπιτρέπονται εἰς αὐτοὺς οἱ κατ᾿ οἶκον ἐπισκέψεις, οὔτε ἱεροπραξίαι εἰς Κοιμητήρια. Ἐπιτρέπεται μόνον ἡ Θεία Λειτουργία καὶ Μυστήρια ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ ναοῦ ἀφοῦ πρωτίστως ἔχουν ὑποβληθεῖ εἰς τρία (3) ράπιντ τέστ ἐβδομαδιαίως».

Γεώργιος Τζανάκης: ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ καὶ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔρχεται καὶ φέρνει τὴν Χάρι Του σὰν τὶς σταγονίτσες τῆς δροσιᾶς.

«Ἐπεφοίτησε δὲ καὶ ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις, οἷόν τινας δρόσου ψεκάδας μιμουμένη». ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ PG69 1148

Ψεκάδες λένε οἱ ἅγιοι αὐτὲς τὶς σταγονίτσες. Καὶ, ἄρα, ψεκασμένοι ὅσοι τὶς δέχονται. (Βέβαια οἱ τυραννίσκοι φασίστες ἄρχοντες τῆς σήμερον, πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί, λοιδωροῦν καὶ ὑβρίζουν ὅσους δὲν ὑποκύπτουν στὶς πιέσεις τους καὶ τοὺς ἀποκαλοῦν ψεκασμένους, χωρὶς νὰ ὑποψιάζονται τὰ παραπάνω καὶ τὰ παρακάτω).

Ὁ Θεὸς ποτίζει τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τῶν ἀνθρώπων σὰν ἀπὸ αὐλάκι καὶ τοὺς μεθάει καὶ τοὺς διεγείρει σὲ καρποφορία, ὥστε νὰ πληθυνθοῦν οἱ καρποὶ τῆς δικαιοσύνης τους. Τὸ πότισμα δὲν γίνεται μόνο ἀπὸ τὸ ποτάμι τῆς χάριτος τοῦ Πνεύματος, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς σταγονίτσες, (τις ψεκάδες -ἐξ οὗ καὶ «ψεκασμένοι», ὅπως εἴπαμε) ἀπὸ τὰ νοήματα τῶν θείων γραφῶν ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὰ σύννεφα τῶν διδασκάλων τῆς πίστεως.

Γεώργιος Τζανάκης: Ἡ διαστροφή τῆς ἀληθείας ἀπό τούς ὑπηρέτες τῶν δαιμονίων.

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Ἄλλαξε ὁ χρόνος, ἀλλὰ δὲν φαίνεται νὰ ἀλλάζῃ ἡ πονηρία καὶ ἡ μοχθηρία τῶν νευρόσπαστων τυραννίσκων, ποὺ καταβασανίζουν τὸν ἀποχαυνωμένο λαὸ, ἐμᾶς δηλαδή.

Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ ὁ τρόπος ποὺ σκέφτονται (ἄν σκέφτονται) καὶ οἱ ἐνέργειές τους (ἄν σὲ κάτι ἐνεργοῦν οἱ ἴδιοι ), μαριονέτες ὄντες;

Ὅλη τους ἡ μέριμνα, ὅπως καὶ αὐτῶν ποὺ κινοῦν τὰ νήματα μὲ τὰ ὁποία τοὺς ἔχουν δεμένους, εἶναι νὰ μελετοῦν τὴν πονηρία, νὰ μηχανεύονται, νὰ σχεδιάζουν, νὰ προνοοῦν, νὰ  ἀλλάζουν προσωπεία, νὰ βάζουν προβιὰ προβάτου γιὰ νὰ ἀποκρύψουν τὸν λύκο ποὺ ἔχουν μέσα τους. Αὐτοὶ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ οἱ πολλοὶ χωρὶς προφύλαξι πέφτουν στὰ δίχτυα τους:

Γεώργιος Τζανάκης: Ἐπίσκοπος διώκτης Β΄ «Θεολογική μετάλαξις Π»

 

Ὅπως ἐξελίσσονται τὰ γεγονότα, ἀναποδράστως δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἑορτάσουμε Χριστούγεννα –μόνον τυφλὸς δὲν βλέπει τὴν μεθόδευσι- ὅπως καὶ ὅτι σὲ λίγο θὰ ἀπαιτηθῇ ἀπὸ ὅλους νὰ ἐμβολιάζονται γιὰ νὰ μπαίνουν στοὺς ναούς. Μετὰ ἀπὸ τόση ἀδράνεια, σύγχυσι καὶ διαίρεσι τοῦ λαοῦ οἱ πολιτικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ ἄρχοντες προχωροῦν τὸ σχέδιο τους ἀργὰ, ἀλλά σταθερά, μέχρι τὴν πλήρη φασιστικοποίησι τῆς ζωῆς καὶ τὴν ὑποδούλωσι τῶν πάντων. Μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι ἤ θὰ περιμένουμε σὰν μαρμαρωμένοι ἰδεῖν τὸ τέλος;

Μὲ ἀφορμὴ τὴν παραπομπὴ σὲ δίκη τοῦ π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου ἀπὸ τὸν σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ, ξεκίνησα νὰ γράφω κάποιες σκέψεις ἐντὸς τοῦ εὐρυτέρου πλαισίου πάντοτε τῶν γεγονότων καὶ τῶν λόγων, ἐνεργειῶν ἀλλὰ καὶ παραλείψεων  ἀρχιερέων, ἱερέων καὶ λαϊκῶν.

Δὲν εἶναι σκοπὸς ἡ ὑπεράσπισις τοῦ π. Στυλιανοῦ ἤ ἡ στόχευσις τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς βεβαίως. Εἶναι ἡ προσπάθεια νὰ συνειδητοποιηθῇ ἡ ἀθλία κατάστασις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ξεκινῶντας ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, πηγαίνοντας στοὺς ἱερεῖς καὶ καταλήγοντας στοὺς λαϊκούς. Καὶ αὐτὸ ὄχι γιὰ τὴν περιφρόνησι τῆς ἐκκλησίας, ἐννοεῖται, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὑπεράσπισί της ἀπὸ τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ ὑφίσταται καὶ ἔχει γίνει ἀγνώριστη, ὅπως βλέπουμε καὶ ζοῦμε. (Θὰ πῇ κανεὶς «σιγά ρὲ φίλε, θὰ κομίσῃς γλαῦκαν εἰς Ἀθήνας», καὶ ἔχει δίκιο, ἀλλὰ πάλι λέγω ὅτι αὐτὰ ποὺ γράφω δὲν ἀπευθύνονται στοὺς γνωρίζοντες, οὔτε στοὺς ὑποτακτικοὺς ἄνευ ὅρων σὲ ὅτι πεῖ ὁ κάθε ρασοφορεμένος. Μιλῶ μόνο γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔχοντες μιὰ στρεβλὴ ἀντίληψι περὶ ἐκκλησίας, διότι ἔτσι τοὺς ἔμαθαν, μαλώνουν μὲ τὴν συνείδησί τους ποὺ τοὺς λέει ἄλλα, καὶ προβληματίζονται μέσα στὸν γενικώτερο ζόφο. Ἴσως, ἄν δὲν τοὺς μπερδέψουν περισσότερο ὅσα γράφω, νὰ ἀποτελέσουν κίνητρο γιὰ ψάξιμο. Φροῦδες ἐλπίδες ἴσως, ἀλλὰ χρέος ὅμως πρὸς τοὺς ἐλαχίστους ἀδελφούς...)

Γεώργιος Τζανάκης: Ἐπίσκοπος διώκτης Β΄ «Ὁ ἀφρὸς τῆς μωρίας καὶ ἡ ὑποστάθμη τῆς ἀγυρτείας»

Παλαιὸς συγγραφεύς –νομίζω ὁ Παπαδιαμάντης- ἀναφέρεται κάπου, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ θυμηθῶ ποῦ, εἰς «τὸν ἀφρὸ τῆς μωρίας καὶ τὴν ὑποστάθμη τῆς ἀγυρτείας, ἅτινα ἐπανθοῦν εἰς τὰς στῆλας τῶν ἐφημερίδων». Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο οἱ ἐφημερῖδες ἦσαν τὰ «μέσα ἐνημερώσεως». Ἦσαν καὶ οἱ ἄμβωνες τῶν ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι  συνήθως παρεχωροῦντο «εἰς πολλοὺς καὶ ἀκαταρτίστους καὶ μάλιστα εἴς τινας οἱ ὁποῖοι εἶναι ἱκανοὶ νὰ παραλογίζωνται ἐπὶ ὥρας ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ἤ δεξιόθεν τοῦ χοροῦ, ἐκφέροντες ὁρισμοὺς οἶος ὁ ἑξῆς, ὅν ἠκούσαμεν, «ὅποιος φονεύει τὸν ἑαυτόν του, φονεύει αὐτὸν τὸν Θεόν!», καὶ μυρίους ἄλλους παραλογισμοὺς καὶ λεξίδια κενὰ ἐννοίας» εἰς τοὺς ὁποίους  «οὐδέποτε ἔπρεπε νὰ ἐπιτραπῇ τὸ ὁμιλεῖν ἐπ᾿ ἐκκλησίας».  (Α. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΑΠΑΝΤΑ. ἐκδ Δόμος. Β΄ ἐκδ. Ἀθήνα 2005. σελ 177)

Ἄν ζοῦσε σήμερα, ποὺ τὰ «Μέσα ἐνημερώσεως» δὲν εἶναι μόνο τὰ ἄψυχα χάρτινα φύλλα τῶν ἐφημερίδων, ἀλλὰ καὶ οἱ ραδιοφωνικοὶ σταθμοί, τὰ τηλεοπτικὰ κανάλια καὶ τὸ διαδίκτυο, θὰ ἔβλεπε ὅτι ὄχι μόνον παντοῦ ἐπανθεῖ ὁ ἀφρὸς τῆς μωρίας καὶ ἡ ὑποστάθμη τῆς ἀγυρτείας, ἀλλὰ παράγουν καὶ καρποὺς ἄφθονους, γιὰ ἄλλους γλυκούς καὶ γιὰ ἄλλους πικροτάτους. Τὸ ἐκπληκτικὸ εἶναι ὅτι οἱ ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος κηρύττοντες –καὶ ἐνίοτε παραλογιζόμενοι-  δὲν ἀρκοῦνται πλέον σὲ αὐτὸν, ἀλλὰ ἔχουν ἐπιπηδήσει καὶ στὰ ἄλλα «μέσα» καὶ ἐκφέρουν ὁρισμοὺς ἐφαμίλλου παραλογισμοῦ καὶ πρωτοτυπίας ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ἀναφέρει.

Γεώργιος Τζανάκης: Ἐπίσκοπος διώκτης ἱερέως.

Ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς μὲ ἀνακοίνωσι τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς ἤσκησε κανονικὴ δίωξι κατὰ τοῦ π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου. Γιατί; Διότι, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἀνακοίνωσι, ὁ ἐν λόγῳ ἱερεῦς ἔχει προβεῖ σὲ συκοφαντικὴ δυσφήμησι τοῦ ἰδίου, τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, τῆς ΔΙΣ, καὶ τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος!!! (Δὲν εἶναι καὶ λίγοι, ἐδὼ ποὺ τὰ λέμε. «Δυσφημεῖ συκοφαντικῶς», κατὰ τὴν ἀνακοίνωσι, ὅλη τὴν Ἱεραρχία καὶ πολλοὺς ἄλλους). Ἑπίσης τὸν κατηγορεῖ ὅτι ὑποκινεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου ἀλλὰ καὶ ... ὅλης τῆς Ἑλλάδος,  «εἰς ἀπείθειαν, καταφρόνησιν, στρηνιασμὸν καί ἐχθροπάθειαν πρός τούς Σεβασμιωτάτους Ποιμενάρχας αὐτοῦ». Καὶ τελικῶς τὸν κατηγορεῖ ἐπὶ «δεινοτάτῳ σκανδαλισμῷ τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν».

Ὅλα αὐτὰ ὁ ἱερεῦς αὐτὸς , κατὰ τὴν ἀνακοίνωσι, τὰ διέπραξε δίδοντας συνέντευξι «εἰς τόν Ραδιοφωνικόν Σταθμόν FOCUS 103,6 FM καί στόν δημοσιογράφο κ. Στέφανο Δαμιανίδη» τὰ ἔμαθαν δὲ  «κατόπιν τῆς δημοσιοποιήσεως ὑπό τοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου «Τάς θύρας τάς θύρας» καὶ «μετά πολλῆς θλίψεως καί ὀδύνης, ἡ Ἱ. Μητρόπολις Πειραιῶς, κηδομένη ὅμως τῆς τρωθείσης κανονικῆς τάξεως» προέβη στὴν δίωξι αὐτή.

Γεώργιος Τζανάκης! Τὸ ἄσπρο μαῦρο. Γ΄ - Ἐπιδερμικὴ «θεολογία», κατάλληλη γιὰ νεοποχήτικα eμβόλια πλάνης

 

«Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλα, γιατὶ αὐτὴ ἡ ἑνότητα στηρίζει τὴν ἀληθινή πίστι». Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος.

Καλὸ ἀκούγεται.

  Ἑνότητα, Ἐκκλησία, Πίστις. Λέξεις μὲ βάρος. Ὅταν λέγονται ἀπὸ κληρικοὺς ἀποκτοῦν, γιὰ τοὺς περισσοτέρους, μεγαλύτερο βάρος λόγῳ τοῦ σχήματός τους, τὸ ὁποῖο ἀκόμα ὁ λαός μας σέβεται.

 Ἀκόμα μεγαλύτερο βάρος ἀποκτοῦν ὅταν λέγονται ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ πράξι, μὲ ἔργο. Ἐργασία, στὸν ἑαυτό τους πρώτα καὶ κατόπιν στὸν λαό τοῦ Θεοῦ. Μᾶλλον, ὅταν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἐργασία περιττεύουν τὰ λόγια. Καὶ μόνον ἡ παρουσία τοῦ ἐργάτη τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καὶ ἄνευ λόγων, φτάνει γιὰ νὰ νοιώσῃ κανεὶς τὴν πίστι, νὰ ἀντιληφθῇ τὴν ἑνότητα, νὰ αἰσθανθῇ τὴν ζεστασιά τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν χρειάζονται εἰσηγήσεις, ἐξηγήσεις, ἀναλύσεις,  παραπομπές.

Γεώργιος Τζανάκης! Τὸ ἄσπρο μαῦρο. Β΄

 

Σύνοδοι, ἐπίσκοποι, κλῆρος, λαός.

Πιάσ᾿ τὸν ἕνα, χτύπα τὸν ἄλλο.

Δὲν ἔχουμε προσβληθεῖ ἀπὸ ἀντικληρικὸ μένος, ἀπὸ περιφρόνησι τῆς ἱερωσύνης, τῆς Συνοδικότητος, τῶν ἐπισκόπων. Τὸ ἀντίθετο. Πονοῦμε ὅταν βλέπουμε νὰ χρησιμοποιοῦνται τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα ἀπὸ ἀναξίους ἀνθρώπους γιὰ καθαρὰ ἰδιοτελεῖς σκοπιμότητες, στιγματίζοντας καὶ ταπεινώνοντας τὴν ἐκκλησία καὶ προκαλώντας τεραστία ζημία στοὺς ἀνθρώπους. Γι᾿ αὐτὸ προτιμοῦμε ἀπὸ τὴ συνένοχη σιωπή καὶ τὸ γλύψιμο τῶν ἐν ἐξουσίαις, τὸν «σκληρό» λόγο χωρὶς φόβο, ἀλλὰ μὲ πάθος. 

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν συγχέει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Σύνοδο τῆς Ἰεραρχίας. Σκοπίμως, βέβαια. Λέει:

Γεώργιος Τζανάκης: Τὸ ἄσπρο μαῦρο. «Ἐπισκοπικὰ» ἔργα καὶ ἡμέρες.

 

Κατὰ τὴν χειροτονία τοῦ νέου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Καλλινίκου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἰερώνυμος, ἀπευθυνόμενος σ᾿αὐτὸν , ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους, κλῆρο καὶ λαό, εἶπε:

«Θὰ εἶμαι πειθαρχικός , θὰ ὑπακούω. Πού; Στὶς ἐντολὲς τῆς Συνόδου. Ὄχι ἑνὸς ἀρχιερέως, ὄχι ἑνὸς δημοσιεύματος, ὄχι μιᾶς ἰδεολογίας, ἀλλὰ σὲ αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ λέει ἡ ἁγία καὶ ἱερά Σύνοδος». (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἰερώνυμος. 10/10/2021. Καθεδρικὸς ναὸς Ἀθηνῶν)(1)

Καὶ παρακάτω: «Πάνω ἀπό ὅλα εἷναι ἡ ὑπακοή στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴ Σύνοδό της, διότι αὐτή καθοδηγεῖ αὐτό το σκάφος. Καὶ  σὲ αὐτήν θὰ πειθαρχῇς». (ὅ.π.)

Γεώργιος Τζανάκης: Ὁ ποιμὴν ὁ καλός…

Εἶδα καὶ διάβασα (1) τὴν ἐπιστολή τοῦ Παϊσίου Ἀραβαντινοῦ, ἐπισκόπου Λέρου καὶ Καλύμνου, στὸν ἱερέα π. Μιχαὴλ Κουκουβᾶ, μὲ τὴν ὁποία τὸν μὲν ἱερέα θέτει σὲ δίμηνη  ἀργία τὸν δὲ ναὸ τὸν κλείνει ἐπ᾿ ἀόριστον.

Αὐτὰ βέβαια εἶναι τὰ ἀναμενόμενα ἐπακόλουθα τῆς πορείας τῶν ἀρχιερέων ποὺ ἐνεργοῦν ὡς μαριονέττες τῆς ἐξουσίας καὶ συνεργάτες τῶν ἀπεργαζομένων τὴν ἐξάλειψι κάθε ἐλευθερίας καὶ κάθε μορφῆς δημοκρατίας ἀπὸ τὸν κόσμο.

Τὴν ἐπιστολή του ὁ σεβ. τὴν κοινοποιεῖ στοὺς ἱερεῖς τοῦ νησιοῦ «πρὸς γνῶσιν καὶ συμμόρφωσιν» ὥστε νὰ μὴν «ἀνθίστανται στοὺς νόμους τῆς πολιτείας»  ἐνέργεια τὴν ὁποία καὶ ὁ ἴδιος «ταπεινὰ ὑποδεικνύει». Αὶσθάνεται δηλαδὴ ὡς ἕνα ταπεινὸ ἐνεργούμενο τῆς πολιτείας, ὅπως ὁμολογεῖ, δηλαδὴ μιὰ μαριονέττα. Αὐτὰ βεβαίως εἶναι τὰ ὀφθαλμοφανῆ, ἀλλὰ μιὰ ποὺ τὰ ἐκφράζουν καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἱεράρχες, καὶ δημοσίως τὰ ὁμολογοῦν καὶ μάλιστα γραπτῶς, ἄς μὴν παραπονιοῦνται ὁρισμένοι ὅταν τοὺς τὰ προσάπτουν ὅσοι τὰ βλέπουν.

Γεώργιος Τζανάκης: Τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό» εἶναι λάθος προσευχή.

 

Μέχρι τώρα οἱ γκρεμιστὲς γκρέμιζαν τὴν πίστι μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ ἐνδιαφέροντος γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι ἔκλεισαν οἱ ἐκκλησίες διώχθηκαν οἱ χριστιανοὶ, συκοφαντήθηκαν οἱ ναοὶ καὶ τὰ μυστήρια, τρομοκρατήθηκαν οἱ ἄνθρωποι καὶ συνεχίζεται ἡ πορεία τῆς ἐπιβολῆς, τῆς τρομοκράτησης καὶ τῆς ἀποβλάκωσης ἀπὸ τοὺς νεοεποχῖτες ρασοφόρους καὶ τοὺς εὐ-βλαβεῖς ἀκολούθους τους.

Τώρα πετᾶνε τὸ προσωπεῖο τῆς φιλανθρωπίας καὶ παρουσιάζουν τὸ πρόσωπο τῆς ἀντιθεΐας διὰ τῆς αἱρέσεως. Μὴν σᾶς ξεγελᾶ ἡ προφανὴς πρόθεσις νὰ συκοφαντηθῇ ὁ μακαριστὸς ἅγιος γέροντας π. Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας, ὅπως συνηθίζεται νὰ ἀποκαλεῖται. Ἡ ζήλεια καὶ ὁ φθόνος ποὺ ἐνίοτε ἄπτονται καὶ τῶν τελείων δὲν θὰ ἐκδηλωνόταν ἀπὸ τοὺς διαφόρους  -συγκριτικῶς- πνευματικοὺς  νάνους; Ὅμως ἐδῶ τὸ πρᾶγμα εἶναι πολὺ βαθύτερο, ὅπως εὔκολα θὰ ἀντιληφθεῖτε. Δὲν θέλουν μόνο νὰ κτυπήσουν τὸν ἅγιο γέροντα στὴ συνείδησι τοῦ λαοῦ. Τὴν ἴδια τὴν πίστι θέλουν νὰ γκρεμίσουν: