Ο τορπιλισμός της «Έλλης» στην Τήνο [15 Αυγούστου 1940] (Αναδημοσίευση)

Την εποχή που ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ναυτική σημασία του γεωγραφικού χώρου και του στόλου της Ελλάδας δεν είχε την αντίστοιχη βαρύτητα που είχε εμφανίσει το καλοκαίρι του 1914. 

Το γεγονός αυτό που οφειλόταν: α) στο ότι η Μεγάλη Βρετανία αφ’ ενός ενδιαφερόταν να προασπίσει τα συμφέροντά της στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό β) τη μεγάλη ναυτική δύναμη των Γάλλων στη Μεσόγειο και γ) την αρχική ουδετερότητα της Ιταλίας.

Αυτός ο συνδυασμός ήταν που γέννησε ίσως σε κάποιους την ελπίδα ότι η χώρα μας δεν θα χρειαζόταν να αναμειχθεί στον νέο αυτόν καταστροφικό πόλεμο. Τα πράγματα όμως άλλαξαν με την πτώση της Γαλλίας και την έξοδο της Ιταλίας στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας τον Μάιο του 1940.

Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που κατά τον Β´ΠΠ πολέμησε τον Άξονα ακατάπαυστα σε Ατλαντικό, Ελλάδα, Β.Αφρική, Ιταλία, Νορμανδία.. μέχρι Ινδικό.

γράφει ο LavrentisBeria

Η Ελλαδα ειναι από τις ελάχιστες χώρες που κατα τον Β´ΠΠ πολέμησε τον Άξονα ακατάπαυστα (απο τους πρωτους νεκρους του εμπορικου ναυτικου το 1939 - πριν καν μπει επισημα στον πολεμο- μεχρι τη συντριβή των Ναζί το 1945) σε Ατλαντικο, Ελλαδα, Β.Αφρική, Ιταλια Νορμανδία,μέχρι Ινδικό.

Η ημερα της νικης που γιορταζεται σε όλο τον κόσμο, στη χώρα μας θα επρεπε να γιορτάζεται με ακόμα μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια. Αντιθετως, περνά σαν να μην υπάρχει, σαν η υπερτατη θυσία εκατοντάδων χιλιαδων να μην ειναι αξια λόγου ή αναφοράς. Ειλικρινά, ποτε δεν καταλαβα γιατί.

O Ελληνας τσολιάς στο εξώφυλλο του αμερικανικού περιοδικού LIFE - Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία

Ένας φουστανελάς στρατιώτης, ανεβασμένος στον βράχο της Ακρόπολης, σημαίνει με την τρομπέτα του τη νίκη των Ελλήνων έναντι των δυνάμεων των Ιταλών.

Το... εξώφυλλο του αμερικανικού περιοδικού LIFE αποτυπώνει ένα αμιγώς ελληνικό σκηνικό, εκθειάζοντας την επιτυχία των ελληνικών στρατευμάτων στο αλβανικό μέτωπο. 

Ο πόλεμος έχει εξαπλωθεί για τα καλά στη Γηραιά Ήπειρο και η νίκη των Ελλήνων επί των Ιταλών είναι από τις πρώτες θετικές ειδήσεις στο στρατόπεδο των Συμμάχων.

Στις 16 Δεκεμβρίου του 1940, σχεδόν δύο μήνες από την αρνητική απάντηση της Αθήνας στο τελεσίγραφο της Ρώμης, το περιοδικό LIFE αποτυπώνει τον ελληνικό άθλο στα βουνά της Ηπείρου με μια φωτογραφία μιας διάσημης Ελληνίδας ζωγράφου που ως τότε μένει μόνιμα στην Αμερική. 

Τα ηρωικά Χριστούγεννα του 1940: Από το περιοδικό Νεολαία

21 Δεκεμβρίου 1940

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Νέο κορίτσι,

Αγαπητή μου Φαλαγγίτισσα,

Πολλά Χριστούγεννα πέρασε η Φυλή μας άλλοτε χαρούμενα και άλλοτε πικρά.

Μα και τις χαρές και τις πίκρες ήξερε να τις φέρη με περηφάνεια.

Καμμιά όμως γιορτή της γέννησης του Χριστού δεν την βρήκε σε τόση έξαρσι και σε τόσο ανείπωτο μεγαλείο όπως η εφετεινή.

Θα μου πήτε ότι ο Θεάνθρωπος έδωκε το παράγγελμα «και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», ενώ εμείς σήμερα βρισκόμαστε σε πόλεμο.

H καταστροφή της Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας από τους Γερμανούς (14 Δεκεμβρίου 1943)

συγκλονιστικές μαρτυρίες αυτόπτη μάρτυρα-από τις αναμνήσεις του επιζήσαντος  από την καταστροφής της Μονής της Αγίας Λαύρας, γέροντος Ευσεβίου Γιαννακάκη

Φύλαξη των κειμηλίων- πώς διασώθηκε το Λάβαρο της Επαναστάσεως του 1821

Οι Γερμανοί στη Λαύρα

Δεκέμβριος του 1943. Ή Μονή τής Αγίας Λαύρας υφίστα­ται βαρύ πλήγμα άπό τους Γερμανούς κατακτητές.  

Ό π. Εύσέβιος έζησε άπό πολύ κοντά τήν ωμότητα τής πυρπολήσεως του Μοναστηριού και τής εκτελέσεως των πατέρων.Γεγονότα δραματικά, πού αποτέλεσαν σταθμό όχι μόνο στην Ιστο­ρία τής Μονής άλλα και στην προσωπική του πορεία’ σκηνές φρι­κτές, στιγμές βαθιάς οδύνης, πού χαράχθηκαν ανεξίτηλα στην καρδιά του και στή μνήμη του.

Η σφαγή των Καλαβρύτων

Το ρολόι της πόλης έδειχνε δυο και τριαντατέσσερα λεπτά, και το ημερολόγιο 13 Δεκεμβρίου 1943, όταν στον λόφο Καπή πάνω από τα Καλάβρυτα ήχησε το πρώτο από τα τρία μυδραλιοβόλα. 

Όταν και τα τρία έπαψαν  700 άτομα - σχεδόν όλος ο ανδρικός πληθυσμός της πόλης - είχαν εκτελεσθεί. Οι Καλαβρυτινοί δεν είχαν γεννηθεί για να γίνουν ήρωες, η άδικη θυσία τους όμως στο βωμό του ναζισμού που έβαψε την πορεία προς την Απελευθέρωση με αίμα, τους κατέστησε ήρωες.

Η περιοχή των Καλαβρύτων και της Αιγιαλείας είχε αναπτύξει ισχυρή αντιστασιακή δράση ήδη από τις αρχές του 1943. 

Ο γερμανικός στρατός της Βερμάχτ άρχισε να ανησυχεί για το επαναστατικό κλίμα, το οποίο ενδυναμωνόταν συνεχώς και θέλησε να το περιορίσει με μια οργανωμένη εκκαθαριστική επιχείρηση που θα περιλάμβανε βομβαρδισμούς, πυρπολήσεις και εκτελέσεις.

Αλεξάνδρος Διάκος - Ο ηρωικός θάνατος του πρώτου πεσόντα Αξιωματικού το ’40 (Φωτογραφίες)

Ο Αλέξανδρος Διάκος έχει συνδέσει το όνομά του με ανεξίτηλα γράμματα στις σελίδες της ένδοξης Ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας, καθώς ήταν ο πρώτος Έλληνας Αξιωματικός που «έπεσε» από εχθρικά πυρά, κατά την διάρκεια της εισβολής των ιταλικών φασιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα, το φθινόπωρο του 1940.

Ο Έλληνας Αξιωματικός επέδειξε τις ικανότητές του στο πεδίο της μάχης, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Νοεμβρίου του 1940, κατά την διάρκεια σύγκρουσης με τις ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις, ώστε ο Ελληνικός στρατός να ανακαταλάβει ένα στρατηγικής σημασίας ύψωμα στα βουνά της Πίνδου.

Δείτε μαζί με τα παιδιά σας την Ελληνική Ταινία για το ΟΧΙ

Από το κανάλι ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ. ΜΥΤΕΡΟΖΟΣ 

Ελληνική Πολεμική Ταινία από την ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ του Ελληνικού Κινηματογράφου και της ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ..!! 

Με την Συγκλονιστική Ερμηνεία του Κώστα Πρέκα ..!!

Το ξυπόλυτο Τάγμα (ολόκληρη η ταινία)

Στο τέλος της ανάρτησης, όλη η ταινία από το youtube. Μία άγνωστη ελληνική ταινία, που ήταν η πρώτη που διακρίθηκε σε διεθνές φεστιβάλ. 

«Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον «Κλέφτη των ποδηλάτων» τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».

Βιτόριο Ντε Σίκα (προς τον Γκρεγκ Τάλλας, όταν είδε το 1955 το «Ξυπόλητο Τάγμα» στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου)

Το «Ξυπόλητο Τάγμα» είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Γερμανοί αδειάζουν τα δημόσια κτίρια και τα επιτάσσουν. Ανάμεσα σε αυτά τα κτίρια είναι και αρκετά ορφανοτροφεία. Τα ορφανά πετάγονται στο δρόμο.

ΤΑ ΑΞΙΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ - ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940

Έχει λεχθεί και είναι φυσικά αλήθεια αναμφισβήτητη ότι τα έθνη και οι λαοί, δεν πορεύονται την οδό των πεπρωμένων τους ως δια μαγείας και από μόνοι τους. Καθοδηγούνται από πρόσωπα που ζουν οι ίδιοι την ζωντανή παράδοση του τόπου τους, όντας οι ίδιοι γνήσια τέκνα του λαού που προΐστανται.

Εν όψει της επετείου του ηρωικού έπους του 1940, και μετά από εβδομήντα ακριβώς χρόνια (τώρα 79), επάνω στην πραγματικότητα των ανθρώπων που καθοδηγούν τα έθνη, θα χαράξουμε κάποιες σκέψεις, όχι βεβαίως για να μας καταλάβει πνεύμα καταθλίψεως, αλλ’ αντιθέτως να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε χρέος, αφ’ ενός μεν να απορρίψουμε τους σύγχρονους γραικύλους, αφ’ ετέρου δε, να αναζητήσουμε και να αναδείξουμε τις φωτεινές αυτές προσωπικότητες που βιώνουν και εμπνέουν τα αιώνια Ιδανικά της φυλής μας: Ορθοδοξία, Πατρίδα και Οικογένεια.

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 (Δίδαγμα: Η ενότης του Ελληνικού Λαού)

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης 

- Σύσσωμος ο Ελληνισμός θα εορτάσει κι’ εφέτος την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Μετά από 78 χρόνια το Ελληνικό έθνος ξαναζωντανεύει και ξαναζεί την αλησμόνητη εποχή του 1940-41. 

- Στο σημερινό λίαν περιληπτικό επετειακό δημοσίευμά μας, δεν θα εξιστορήσουμε τα δραματικά γεγονότα της εποχής εκείνης, ως και τους ανδρείους και ηρωικούς αγώνες της γενιάς του 1940 των Ελλήνων. Αλλά! στοιχειωδώς θ’ αναφέρω στα λεχθέντα των ηγετών και πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης, για μια τελική αυτοκριτική που είναι η «λυδία λίθος» που ξεχωρίζει την σοβαρότητα από την φθήνια, την ανθρώπινη ποιότητα από την ιδιοτέλεια και τη ναρκισσιστική ευτέλεια. 

Ἕνα θαῦμα ἔζησαν οἱ στρατιῶτες τοῦ 51ου τάγματος στὴν κορυφογραμμὴ Ροντένη

Ἀπὸ τὶς 22 Ἰανουαρίου καὶ κάθε βράδυ στὶς ἐννέα καὶ εἴκοσι ἀκριβῶς, τὸ βαρὺ πυροβολικὸ τῶν ἀντιπάλων ἄρχιζε βολὴ ἐναντίον τοῦ τάγματος. Ὁ ἐκνευρισμὸς καὶ οἱ ἀπώλειες ἦταν πολλές. 

Οἱ τολμηροὶ ἀνιχνευτὲς δὲν μποροῦσαν νὰ ἐντοπίσουν τὰ ἐχθρικὰ πυροβόλα, προφανῶς γιατί κάθε βράδυ οἱ ἀντίπαλοι τὰ μετακινοῦσαν. Ἡ κατάσταση ἦταν πιεστική. Ἕνα βράδυ τοῦ Φεβρουαρίου ἀκουστήκανε πάλι τὰ ἐχθρικὰ κανόνια. 

«Παναγιά μου, βοήθησέ μας, σῶσε μας», φώναξε ἐντελῶς αὐθόρμητα ὁ ταγματάρχης Πετράκης. Ἀμέσως στὸ βάθος πρόβαλε ἕνα φωτεινὸ σύννεφο καὶ σιγὰ-σιγὰ δημιουργήθηκε κάτι σὰν φωτοστέφανο καὶ ἐμφανίστηκε ἡ μορφὴ τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία ἄρχισε νὰ γέρνει πρὸς τὴ γῆ καὶ.... στάθηκε σὲ ἕνα φαράγγι. Ὅλοι στὸ τάγμα μόλις εἶδαν τὸ θαῦμα, ρίγησαν.

Τα ταπεινά φαγητά της κατοχής: Το «μάννα εξ ουρανού» που έσωσε χιλιάδες Έλληνες

Πώς οι Έλληνες προσπάθησαν να επιβιώσουν την πιο ζοφερή περίοδο του 20ού αιώνα

Το πρωί της 27ης Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλουν στην Αθήνα. Μερικές ώρες αργότερα έχουν καταλάβει κάθε στρατηγικό σημείο της πρωτεύουσας και από εκείνη τη στιγμή ξεκινά ο αντιστασιακός αγώνας αλλά παράλληλα και η καθημερινή μάχη για επιβίωση κατά την διάρκεια της Κατοχής.

Η Ελλάδα μετά το πέρας του πολέμου μετρά τις απώλειές της σε ανθρώπινες ζωές. Θρηνεί για τα περίπου 450.000 θύματα, με την συντριπτική πλειοψηφία να μην έχει πέσει στα πεδία των μαχών, αλλά να έχει φύγει από την πείνα και τις κακουχίες ως αποτέλεσμα της απάνθρωπης στάσης των Γερμανών, που αδιαφορούν πλήρως για τις συνέπειες των πράξεών τους και αντιμετωπίζουν τους πάντες ως κατώτερο είδος, η αξία της ζωής των οποίων δεν έχει για αυτούς μεγαλύτερη βαρύτητα από εκείνη ενός ζώου.

Η σφαγή στο Κομμένο Άρτας [16 Αυγούστου 1943] (Μαρτυρίες Γερμανών/ Βίντεο με μαρτυρίες επιζώντων)

Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου 1943, ο 12ος Λόχος του 98ου Συντάγματος 1ου Ορεινού Τμήματος, που είχε στρατοπεδεύσει σε μια κοιλάδα στα βόρεια ακριβώς της Άρτας, κάπου κοντά στην Φιλιππιάδα, κλήθηκε να βγει από τις σκηνές του. 

Διοικητής του Συντάγματος, ήταν ο Συνταγματάρχης Γιόζεφ Ζάλμινγκερ, ένας νεαρός διοικητής φορτωμένος με παράσημα, αυτοδημιούργητος άντρας που του άρεσε να παινεύεται ότι έχει μετατρέψει το 98ο σε Σύνταγμα για τον Χίτλερ. 

Στους άντρες του 12ου Λόχου ο Ζάλμινγκερ, έβγαλε έναν κοφτό ολιγόλογο, τυπικό λόγο! Τους είπε: "Γερμανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί. Είναι καιρός για σκληρά μέτρα εναντίον των ανταρτών. Αύριο το πρωί θα ξεκληρίσουμε ένα λημέρι τους!".

Ο τορπιλισμός της «Έλλης» στην Τήνο [15 Αυγούστου 1940]

Την εποχή που ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ναυτική σημασία του γεωγραφικού χώρου και του στόλου της Ελλάδας δεν είχε την αντίστοιχη βαρύτητα που είχε εμφανίσει το καλοκαίρι του 1914. 

Το γεγονός αυτό που οφειλόταν: α) στο ότι η Μεγάλη Βρετανία αφ’ ενός ενδιαφερόταν να προασπίσει τα συμφέροντά της στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό β) τη μεγάλη ναυτική δύναμη των Γάλλων στη Μεσόγειο και γ) την αρχική ουδετερότητα της Ιταλίας.

Αυτός ο συνδυασμός ήταν που γέννησε ίσως σε κάποιους την ελπίδα ότι η χώρα μας δεν θα χρειαζόταν να αναμειχθεί στον νέο αυτόν καταστροφικό πόλεμο. Τα πράγματα όμως άλλαξαν με την πτώση της Γαλλίας και την έξοδο της Ιταλίας στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας τον Μάιο του 1940.

Η καταστροφή της Ερυμάνθειας Αχαΐας από τους Γερμανούς [29 Ιουλίου 1943]

Με την κατάληψη της Ελλάδος από τα Ιταλογερμανικά στρατεύματα κατοχής, στην Ερυμάνθεια εγκατεστάθη φρουρά Ιταλών από μία διμοιρία 30 περίπου ανδρών προκειμένου να αστυνομεύει τα χωριά της περιοχής της Τριταίας. 

 

Με το ξεκίνημα της Αντίστασης και εμφάνισης των πρώτων ανταρτών στις βουνοπλαγιές του Ερυμάνθου άρχισαν οι επαφές Ερυμανθιωτών και ανταρτών για την εξόντωση του φυλακίου των Ιταλών της Ερυμάνθειας...

Στις 27 Ιουλίου του 1943 και ώρα 11:30 μ.μ. ομάδα ανταρτών μεεπικεφαλήςτον Καπετάν Ωρίωνα εισήλθε εις το χωριό και με την βοήθεια Ερυμανθιωτών περικύκλωσαν το σχολείο σε απόσταση αναπνοής αφού πρώτα κατέστρεψαν την τηλεφωνική γραμμή. Φώναξαν στους Ιταλούς να παραδοθούν, οι οποίοι αντέδρασαν με πυρά αλλά όταν αντελήφθησαν ότι ήταν ακόμη ευάλωτοι και απο χειροβομβίδες, παραδόθηκαν χωρίς καμμία απώλεια.

7 Μαΐου 1944 – Ἡ μάχη τῆς γέφυρας τῶν Παπάδων

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1941, η Βουλγαρία του βασιλιά Βόρις Γ’, εισήλθε στον πόλεμο με στο πλευρό των δυνάμεων του άξονα (Γερμανίας, Ιταλίας) υπογράφοντας σύμφωνο συνεργασίας. 

Το αντάλλαγμα που δόθηκε στους Βούλγαρους για την συμμετοχή τους ήταν ελληνικά και σερβικά εδάφη καθώς και η αιώνια προσδοκία των Βούλγαρων, να βγουν στο Αιγαίο. 

Η συμφωνία έγινε την 1η Μαρτίου 1941 και στις 6 Απριλίου 1941 οι γερμανικές δυνάμεις εφόρμησαν από την Βουλγαρία εναντίον των οχυρών της «Γραμμής Μεταξά» προσβάλλοντας το ελληνικό έδαφος.

Οι Γερμανοί εισβάλουν στην Αθήνα! [27 Απριλίου 1941]

Το πρωί της Κυριακής του Θωμά, 27/04/1941, η Αθήνα ξυπνούσε τρομαγμένη. Όλη την νύχτα την ανατάραζαν υπόκωφοι κρότοι από εκρήξεις αποθηκών πυρομαχικών, που -για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών- καίγονταν στα προάστια Αθηνών και Πειραιά!

Από νωρίς το πρωί, γερμανικά αεροπορικά σμήνη πετούσαν επιδεικτικά σε χαμηλό ύψος πάνω από την Ελληνική πρωτεύουσα και τις γειτονικές περιοχές. Κλεισμένοι στα σπίτια τους οι Αθηναίοι περίμεναν με αγωνία και ανησυχία την είσοδο των κατακτητών. Άσχημα συναισθήματα τους έπνιγαν και τους γέμιζαν συγκίνηση. Μέσα από τα σπίτια τους, με κλειστά τα παράθυρα, παρακολουθούσαν τις εξελίξεις, που μετέδιδε το ελεύθερο ακόμη ραδιόφωνο...

Θωρηκτό Αβέρωφ Πάσχα 1941 - Πως φτάσαμε σώοι στην Αλεξάνδρεια [Κυριακή του Πάσχα, 20 Απριλίου 1941]

Την περίοδο 1941-1944 η Ελλάδα τέθηκε υπό ξένη κατοχή. Είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι αντιμετώπισαν τα χρόνια αυτά όχι μοιρολατρικά αλλά με το ρίσκο που πάντοτε εμπεριέχει το πνεύμα της αντίστασης απέναντι σε κάθε κατακτητή. Πολλές είναι οι περιπτώσεις κληρικών και Αρχιερέων οι οποίοι με αυταπάρνηση στάθηκαν δίπλα στον λαό, αγνοώντας τον κίνδυνο ακόμα και για την ίδια τη ζωή τους. 

Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο μετέπειτα Ιεράρχης και τότε Αρχιμανδρίτης Διονύσιος, που έγραψε με τη γενναία στάση του μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του Ελληνικού Ναυτικού. Ας δούμε τι έχει καταγραφεί από την ημέρα αυτή, που συνέπεσε με τη Μεγάλη Πέμπτη του 1941.

7 Απριλίου του '41: Οι Γερμανοι εφορμούν στα οχυρά και φεύγουν με φέρετρα και φορεία. Η ελληνική ψυχή βαστάει γερά στα Βόρεια σύνορά μας

Το οχυρό Ιστίμπεη (Οχυρό), στο ανατολικό Mπέλες, αμύνεται σθεναρά και προξενεί στους Γερμανούς σοβαρότατες απώλειες καταρρίπτοντας και τρία γερμανικά αεροσκάφη. Απόπειρα των Γερμανών να εισδύσουν στις στοές αποκρούεται. 

Στις 16.00, η φρουρά του Οχυρού αναγκάζεται να διακόψει τον αγώνα, λόγω διοχετεύσεως μέσα σε αυτό αποπνικτικών αερίων, τα οποία δυσκολεύουν την αναπνοή των αμυνομένων.

Το οχυρό Κελκαγιά (Σπανή Πέτρα), στο ανατολικό Μπέλες, δέχεται σφοδρό βομβαρδισμό πυροβολικού και αεροπορίας, αλλά αμύνεται ηρωικά και προξενεί στους Γερμανούς πολύ βαριές απώλειες.