21 Δεκεμβρίου 1940
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Νέο κορίτσι,
Αγαπητή μου Φαλαγγίτισσα,
Πολλά Χριστούγεννα πέρασε η Φυλή μας άλλοτε χαρούμενα και άλλοτε πικρά.
Μα και τις χαρές και τις πίκρες ήξερε να τις φέρη με περηφάνεια.
Καμμιά όμως γιορτή της γέννησης του Χριστού δεν την βρήκε σε τόση έξαρσι και σε τόσο ανείπωτο μεγαλείο όπως η εφετεινή.
Θα μου πήτε ότι ο Θεάνθρωπος έδωκε το παράγγελμα «και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», ενώ εμείς σήμερα βρισκόμαστε σε πόλεμο.
Σ’ αυτόν όμως τον πόλεμο μπλέχτηκε ο ελληνικός λαός χωρίς να το θέλη.
Γιατί ενώ αυτός ήτανε παραδομένος στις ειρηνικές του ασχολίες και στη δημιουργική του εργασία, έρχεται ένας ύπουλος εχθρός και ζητεί να τον πλήξη στα καίρια.
Ζητεί να του πάρη τη γη του, να του χαλάση τις εστίες του, να του γκρεμίση τον εθνισμό του.
Τότε ο ελληνικός λαός, παρ’ όλη τη φιλειρηνικότητά του, πετάχτηκε ορμητικός και άγριος αναλαμβάνοντας τον αγώνα εναντίον του άδικου κατακτητή.
Και η Θεία Πρόνοια στεφάνωσε τα όπλα του με νίκες γιατί ο αγώνας του είναι δίκαιος.
Έτσι νοιώθουμε σήμερα μέσα στη ζωή μας τον ξεσηκωμό της ελληνικής Φυλής.
Και ο καλός Χριστός που τη γέννησί του γιορτάζουμε τώρα, ο μειλίχιος και πράος δεν μπόρεσε να μην θυμώση και να μην εξαναστή όταν οι βέβηλοι και οι θεομπαίχτες εμπορεύονταν και παζάρευαν και φωνασκούσαν μέσα στο ναό του πατέρα του.
Γεμάτος αγανάκτησι έπιασε το φραγγέλιο και τους έδιωξε αφήνοντας ελεύθερη τη θεϊκή οργή του.
Πώς μπορούσε λοιπόν ο ελληνικός λαός να μην εξαναστή στις ταπεινωτικές προκλήσεις του ιταμού Ιταλού;
Ο λαός αυτός δεν έμαθε να τρώγη κολάφους και να σιωπά.
Έμαθε να σηκώνη το ανάστημά του που κάθε ίνα του φέρει τον πολιτισμό της ανθρωπότητος από δεκάδων αιώνων και να γυρεύη το δίκιο του.
Δεν λογάριασε ποτέ του υπεροχές εχθρικές, ούτε και αντίξοες περιστάσεις.
Στάθηκε πάντα του ανδρικά.
Ο λαός αυτός έχει μέσα στην ψυχή του την πίστι και την αγάπη προς τον Χριστόν του φραγγελίου, τον δίκαιον, τον ορμητικόν και δεν θα στρέψη την αριστεράν παρειάν να του δώσουν και δεύτερο ράπισμα, αφού μάλιστα ποτέ του δεν θα δεχθή το πρώτον.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Νέο κορίτσι,
Αγαπητή μου Φαλαγγίτισσα,
Πολλά Χριστούγεννα πέρασε η Φυλή μας άλλοτε χαρούμενα και άλλοτε πικρά.
Μα και τις χαρές και τις πίκρες ήξερε να τις φέρη με περηφάνεια.
Καμμιά όμως γιορτή της γέννησης του Χριστού δεν την βρήκε σε τόση έξαρσι και σε τόσο ανείπωτο μεγαλείο όπως η εφετεινή.
Θα μου πήτε ότι ο Θεάνθρωπος έδωκε το παράγγελμα «και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», ενώ εμείς σήμερα βρισκόμαστε σε πόλεμο.
Σ’ αυτόν όμως τον πόλεμο μπλέχτηκε ο ελληνικός λαός χωρίς να το θέλη.
Γιατί ενώ αυτός ήτανε παραδομένος στις ειρηνικές του ασχολίες και στη δημιουργική του εργασία, έρχεται ένας ύπουλος εχθρός και ζητεί να τον πλήξη στα καίρια.
Ζητεί να του πάρη τη γη του, να του χαλάση τις εστίες του, να του γκρεμίση τον εθνισμό του.
Τότε ο ελληνικός λαός, παρ’ όλη τη φιλειρηνικότητά του, πετάχτηκε ορμητικός και άγριος αναλαμβάνοντας τον αγώνα εναντίον του άδικου κατακτητή.
Και η Θεία Πρόνοια στεφάνωσε τα όπλα του με νίκες γιατί ο αγώνας του είναι δίκαιος.
Έτσι νοιώθουμε σήμερα μέσα στη ζωή μας τον ξεσηκωμό της ελληνικής Φυλής.
Και ο καλός Χριστός που τη γέννησί του γιορτάζουμε τώρα, ο μειλίχιος και πράος δεν μπόρεσε να μην θυμώση και να μην εξαναστή όταν οι βέβηλοι και οι θεομπαίχτες εμπορεύονταν και παζάρευαν και φωνασκούσαν μέσα στο ναό του πατέρα του.
Γεμάτος αγανάκτησι έπιασε το φραγγέλιο και τους έδιωξε αφήνοντας ελεύθερη τη θεϊκή οργή του.
Πώς μπορούσε λοιπόν ο ελληνικός λαός να μην εξαναστή στις ταπεινωτικές προκλήσεις του ιταμού Ιταλού;
Ο λαός αυτός δεν έμαθε να τρώγη κολάφους και να σιωπά.
Έμαθε να σηκώνη το ανάστημά του που κάθε ίνα του φέρει τον πολιτισμό της ανθρωπότητος από δεκάδων αιώνων και να γυρεύη το δίκιο του.
Δεν λογάριασε ποτέ του υπεροχές εχθρικές, ούτε και αντίξοες περιστάσεις.
Στάθηκε πάντα του ανδρικά.
Ο λαός αυτός έχει μέσα στην ψυχή του την πίστι και την αγάπη προς τον Χριστόν του φραγγελίου, τον δίκαιον, τον ορμητικόν και δεν θα στρέψη την αριστεράν παρειάν να του δώσουν και δεύτερο ράπισμα, αφού μάλιστα ποτέ του δεν θα δεχθή το πρώτον.
Ο καλός Χριστός που αγωνίστηκε για να θεμελιώση μια δίκαια και αιώνια πίστι, θα βοηθήση και τον ελληνικό λαό να στήση πάλι περίλαμπρα τρόπαια δόξης, αφού αγωνίζεται τον δίκαιον αγώνα της διατηρήσεως ενός αιωνίου πολιτισμού.
Μόνον όταν οι λαοί νοιώσουν βαθιά στην ψυχή τους τους νόμους της κοσμικής ανθρώπινης δικαιοσύνης, τότε θ’ ακουσθή αληθινά η φωνή του Χριστού μέσα μας και γύρω μας:
«Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίαι!».
Μόνον όταν οι λαοί νοιώσουν βαθιά στην ψυχή τους τους νόμους της κοσμικής ανθρώπινης δικαιοσύνης, τότε θ’ ακουσθή αληθινά η φωνή του Χριστού μέσα μας και γύρω μας:
«Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίαι!».
ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ
Πηγή: https://www.epilekta.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου