ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Δέκα ζητήματα γιά τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ»

1. Γιατί ἐσαρκώθῃ ὁ Υἱὸς καὶ ὄχι ὁ Πατὴρ ἢ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;

2. Γιατί τότε γινόταν καθολικὴ ἀπογραφή;

3. Ποιὰ ἐποχὴ καὶ ὥρα τῆς ἡμέρας γεννήθηκε τὸ Θεῖον βρέφος;

4. Οἱ Μάγοι πὼς κατάλαβαν τὸ ἀκατάληπτο γεγονὸς καὶ ἀναζήτησαν τὴ φάτνη;

5. Τί συμβολίζουν τὰ δῶρα τους;

6. Πὼς τὰ ἐπέλεξαν;

7. Ποὺ βρῆκαν τὸν μικρὸ Χριστό;

8. Τὸ φωτεινὸ ἀστέρι ἦταν σὰν ὅλους τοὺς ἄλλους ἀστέρες;

9. Πότε ἐμφανίστηκε στὸ οὐράνιο στερέωμα;

10. Γιατί ὁ Χριστὸς δὲν σαρκώθηκε νωρίτερα καὶ «ἄφησε» τόσες ψυχὲς νὰ κολασθοῦν;

Κάποια ἀπ' αὐτά, πιθανὸν ποτὲ νὰ μὴν μᾶς ἀπασχόλησαν.

Στὸ λόγο τοῦ περὶ Χριστουγέννων, ποὺ περιλαμβάνεται στὸ ἔργο του Θησαυρὸς (2ος λόγος), ὁ Ἅγιος Δαμασκηνὸς ὁ Στουδίτης ἀπαντᾷ στὰ παραπάνω, μὲ μεγάλη πρωτοτυπία καὶ σίγουρα Θεία φώτιση.

Ὁ γνωστὸς γιὰ τοὺς ἀγῶνες του στὴ Μικρὰ Ρωσία (Οὐκρανία) ἐναντίον τῆς Οὐνίας καὶ τοῦ Παπισμοῦ, ἦταν Θεσσαλονικεὺς καὶ θεωροῦνταν ἕνας ἀπ' τοὺς λογιότερους τοῦ αἰῶνος τοῦ (ΙΣΤ').

Πρώην ἐπίσκοπος Λητής καὶ Ρεντίνης τίμησε καὶ δόξασε τὰ χώματα τῆς Μακεδονίας.

Ἀναλύει στὸ ἔργο του ἰδιαίτερα τὶς Δεσποτικὲς ἑορτές.

Οἱ ἑορτὲς τοῦ ἔτους ὁμοιάζουν μὲ ἕνα μεγάλο περιβόλι μὲ μυρίπνοα ἄνθη. Ἄλλα μικρά, ἄλλα μεγάλα, ἄλλα μονόχρωμα, ἄλλα πολύχρωμα.

Ἀνάμεσά τους βέβαια φυτρώνουν τριβόλια, ἀγκάθια, δηλητηριώδη καὶ δύσοσμα φυτά, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλα παρὰ οἱ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, ποὺ χωρίστηκαν ἀπ' τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας, λόγῳ αἱρέσεως ἢ σχίσματος, ποὺ δὲν εἶναι βέβαια ἁγιοκαταταγμένοι, ἀλλὰ λατρεύονται ἀπὸ τοὺς ἐπιγόνους τους, τοὺς νέους ταγοὺς τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἀποτελοῦν πρότυπό τους καὶ οἱ νῦν γίνονται μιμητές τους.

Μὰ τὰ πιὸ ὄμορφα κι εὐωδιαστά, τὰ μεγαλύτερα καὶ πιὸ χρωματιστὰ λουλούδια οἱ Δεσποτικὲς ἑορτές.

Καὶ κορυφαία αὐτῶν «ἡ πασῶν τῶν ἑορτῶν σεμνότατη καὶ φρικωδέστατη...» κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸ Χρυσόστομο, τὰ Χριστούγεννα, καθ' ὅτι σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη μιᾶς ἁλυσίδας γεγονότων, μὲ κορυφαία τὴ Σταύρωση καὶ Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος, τὰ ὁποῖα χαρακτηρίζουν τὴ Θεία Οἰκονομία γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας.

Τὸ πικρὸ δάκρυ καὶ ἡ μετάνοια τοῦ Ἀδὰμ ἔξω ἀπ' τὶς πύλες τοῦ Παραδείσου, ὁδηγοῦν τὸν Κύριο νὰ τὶς ἀνοίξει καὶ πάλι μὲ τὴν ἐνανθρώπισή Του.

Ὁ ἄναρχος Θεὸς ἀποκτάει ἀρχὴ καὶ γεννιέται στὸ χρόνο.

Ὁ Ἀθάνατος γίνεται θνητός, γιὰ νὰ κάνει τὸν θνητὸ ἀθάνατο.

Αὐτὸς ποὺ γεννᾶται ἀϊδίως μόνο ἀπὸ Πατέρα, τώρα σαρκώνεται μόνο ἀπὸ μητέρα, τὴν Παρθένο Μαρία.

Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Πατρὸς γίνεται Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο Υἱὸ Θεοῦ καὶ κληρονόμο τῆς Βασιλείας τοῦ οὐρανοῦ.

Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός, κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο.

Τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος σαρκώνεται, καθὼς ὁ Θεὸς εὐδόκησε συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

 ✶✶✶

1ον: Γιατί ἐσαρκώθῃ ὁ Υἱὸς καὶ ὄχι ὁ Πατὴρ ἢ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;

Tα τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ὁμότιμα, ὁμοούσια. Ἡ διαφορά τους ἔγκειται στὸ ὅτι ὁ ἀγέννητος Πατὴρ γεννᾷ καὶ ἐκπορεύει, ὁ Υἱὸς γεννᾷται καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δὲν γεννᾷ οὔτε γεννᾷται ἀλλὰ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἀναπαύεται εἰς τὸν Υἱὸν ὁ ὁποῖος γεννᾷται ἀϊδίως.

Ὁ δὲ Πατὴρ λέγεται καὶ Πατὴρ (ποὺ γεννᾷ τὸν Υἱὸ) καὶ Προβολεὺς (ποὺ προβάλλει-ἐκπορεύει τὸ Ἅγιο Πνεύμα) ποὺ θὰ πεῖ ἐκπορευτῇς, ὁ δὲ Υἱὸς λέγεται καὶ Λόγος (καθ' ὅτι εἶναι Λόγος τοῦ Πνεύματος) καὶ Υἱὸς (ποὺ γεννᾷται ἀπὸ τὸν Πατέρα) τὸ δὲ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον λέγεται Πνεῦμα (ὡς πρὸς τὸν Λόγο) καὶ Πρόβλημα(καθὼς προβάλλεται ἀπὸ τὸν Πατέρα).

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σαρκωθεῖ ὁ Πατὴρ γιατί θὰ λεγόταν Πατήρ, Υἱὸς καὶ Προβολεύς. Οὔτε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γιατί θὰ λεγόταν Πνεῦμα, Υἱὸς καὶ Πρόβλημα.

Γι' αὐτὸ ἐσαρκώθῃ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος, γιὰ νὰ μὴν περισσεύει ὄνομα στὴν Ἁγία Τριάδα.

Ὁ Κύριος, ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρὸς καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὡς σαρκωμένος ἄνθρωπος, ἔχει καὶ μετὰ καὶ πρὶν τὴ σάρκωση δύο ὀνόματα. Δὲν διαταράσσεται ἔτσι ἡ ἰσορροπία στὴν Ἁγία Τριάδα.

 ✶✶✶

2ον: Γιατί τότε γινόταν καθολικὴ ἀπογραφή;

Ὅπως ὁ Αὔγουστος Καίσαρας μὲ τὴν παντοκρατορία του κατήργησε τὰ βασίλεια τῆς ἐποχῆς, ἔτσι καὶ ὁ Κύριος ἔρχεται στὴν ἐποχὴ αὐτὴ καταργῶντας τὴν πολυθεϊα, ὑποτάσσοντας ὅλα τὰ ἔθνη. Ὅλοι ἀπογράφησαν ἀπ' τὸ Ρωμαϊκὸ καθεστὼς καὶ γράφησαν τὰ ὀνόματά τους στὰ κατάστιχα ἀλλὰ καὶ ὅλοι ποὺ ἀκολούθησαν τὸ Χριστὸ εἶδαν τὰ ὀνόματά τους γραμμένα στὰ κατάστιχα τοῦ οὐρανοῦ. 

Ἀπογράφεται καὶ ὁ Κύριος γιὰ νὰ δείξει ὑπακοὴ στὴν κοσμικὴ ἐξουσία. Ἐξάλλου ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε τό «Άπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ θεῷ». (Λουκ. 20, 25).» καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει: «ἀπόδοτε πᾶσι τὰς ὀφειλάς, τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον, τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος, τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον, τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν» (Ρωμ. 13,7)

 ✶✶✶

3ον: Ποιὰ ἐποχὴ καὶ ὥρα τῆς ἡμέρας γεννήθηκε τὸ Θεῖον βρέφος;

Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε χειμῶνα (Δεκέμβριο) γιὰ νὰ καταπαύσει τὸ χειμῶνα τῆς ἁμαρτίας μὲ τὸ ἔαρ (καλοκαίρι) τῆς Θεογνωσίας, νὰ ἀφανίσει τὸν πικρὸ καιρὸ τῆς πλάνης μὲ τὴ γλυκυτάτη ἄνοιξη τοῦ θελήματός Του. 

Γεννήθηκε βράδυ γιὰ φωτίσει μὲ τὸ φῶς τῶν ἀκτίνων Του τὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀποστασίας. Μέσα στὸ σκοτάδι ἔρχεται ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, νὰ φωτίσει τοὺς σκοτισμένους ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνθρώπων.

✶✶✶

4ον: Οἱ Μάγοι πὼς κατάλαβαν τὸ ἀκατάληπτο γεγονὸς καὶ ἀναζήτησαν τὴ φάτνη;

Οἱ Μάγοι γνώριζαν τὶς προφητεῖες καὶ περίμεναν τὸ ἄστρο ποὺ θὰ σηματοδοτήσει τὸ γεγονός.

Ὁ μάντης Βαλαάμ, μετὰ ἀπὸ ἔκκληση τοῦ βασιλιᾶ τῶν Μωαβιτῶν Βαλάκ νὰ καταραστεῖ τοὺς Ἑβραίους ποὺ πλησίαζαν στὴν Ἰεριχώ, πῆρε ἀπάντηση ἀπ᾿ τὸν Θεό, ὅτι «οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν εὐλογηθεῖ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος. 

Κι αὐτὸς ποὺ θὰ τοὺς καταραστεῖ θὰ καταφαγωθεῖ ἀπ᾿ αὐτοὺς καὶ ὅτι θὰ γεννηθεῖ ἀπ᾿ τὸ γένος Ἰακὼβ ἄνθρωπος ποὺ θὰ κυριεύσει πολὺ κόσμο καὶ ὡς λέων θὰ πέσει νὰ κοιμηθεῖ...κι εκείνoι ποὺ θὰ τὸν καταραστοῦν θὰ εἶναι καταραμένοι ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ τὸν ὑμνοῦν ὑμνημένοι...ἄστρο θέλει νὰ ἀνατείλει καὶ ἄνθρωπος θέλει γεννηθεῖ νὰ χαλάσει τοὺς βασιλεῖς ποὺ δὲν τὸν προσκυνοῦν..»

Οἱ μάγοι χίλια ὀκτακόσια χρόνια μετὰ γνώριζαν τὶς προφητεῖες καὶ προσδοκοῦσαν τὰ «σημεῖα».

 ✶✶✶

5ον: Τί συμβολίζουν τὰ δῶρα τους;

Ἀπ᾿ τὰ δῶρα, τὸ χρυσάφι προοριζόταν γιὰ Βασιλέα γιατί μόνο σ'αὐτὸν ἁρμόζει ὁ πολὺς πλοῦτος («Καὶ ζήσεται καὶ δοθήσεται αὐτῷ ἐκ τοῦ χρυσίου τῆς Ἀραβίας· καὶ προσεύξονται περὶ αὐτοῦ διὰ παντός» (Ψαλμὸς 71)), τὸ λιβάνι προοριζόταν γιὰ τὸν Θεό («κατευθυνθήτω ἡ προσευχὴ μοῦ ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου»(Ψαλμὸς 140)) καὶ ἡ σμύρνα προοριζόταν γιὰ τὸν τριήμερο νεκρὸ ὅπως μαρτυρεῖ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο.

 ✶✶✶

6ον: Πὼς τὰ ἐπέλεξαν;

Οἱ Μάγοι ἀπ᾿ τοὺς λόγους τοῦ Βαλαάμ, κατάλαβαν ὅτι πρόκειται γιὰ βασιλέα, ἀφοῦ ὁ λέων εἶναι ὁ βασιλιᾶς τοῦ ζωικοῦ βασιλείου, κατάλαβαν ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ Θεὸ ἀφοῦ ὅποιος τὸν ὑμνεῖ θὰ ὑμνηθεῖ ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄνθρωπο ἀφοῦ θὰ πέσει καὶ θὰ κοιμηθεῖ.

 ✶✶✶

7ον: Ποὺ βρῆκαν τὸν μικρὸ Χριστό;

Τὸν βρῆκαν ὅπως λέει καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὸ σπήλαιο. Ὅταν ὁ Ἄγγελος εἶπε στὸν Ἰωσὴφ νὰ φύγουν στὴν ἔρημο ἐννοοῦσε ὄχι τὴν γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς Αἰγύπτου, ὄχι τὴν ἔρημο καὶ Αἴγυπτο τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ τὸν ἐρημωμένο τόπο ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ.

 ✶✶✶

8ον: Τὸ φωτεινὸ ἀστέρι ἦταν σὰν ὅλους τοὺς ἄλλους ἀστέρες;

Δὲν ἦταν φυσικὸς ἀστέρας ἀλλὰ Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ σὲ σχῆμα ἀστέρος γιὰ νὰ πληρωθεῖ ὁ λόγος τοῦ Βαλαάμ ὅτι «Ἄγγελον αἰσθητῶς δὲν ἐδύνατο οἱ Μάγοι νὰ ἰδοῦσιν»

 ✶✶✶

9ον: Πότε ἐμφανίστηκε στὸ οὐράνιο στερέωμα;

Ὁ ἀστέρας ἐμφανίστηκε δύο χρόνια πρὶν τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Ἴσως οἱ Μάγοι νὰ προλάβαιναν νὰ φτάσουν σὲ λιγότερο ἀπὸ δύο χρόνια στὴ Βηθλεέμ, ἀλλὰ κατὰ Θεία Οἰκονομία ἔφτασαν ὅταν τὸ Θεῖο βρέφος γεννήθηκε.

 ✶✶✶

10ον: Γιατί ὁ Χριστὸς δὲν σαρκώθηκε νωρίτερα καὶ «ἄφησε» τόσες ψυχὲς νὰ κολασθοῦν;

Ὁ Θεὸς εἶναι εὔσπλαγχνος, μακρόθυμος, πολυέλεος καὶ δὲν θέλει τὸ κακὸ τοῦ ἀνθρώπου.

Ἔπλασε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὸν ἄφησε ἐλεύθερο νὰ διαφεντεύει στὸν Παράδεισο. Μόνο μιὰ ἐντολὴ τὸν πρόσταξε νὰ φυλάξει, ὄχι γιατί ἦταν κακός, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξέρει ὅτι πρέπει νὰ ὑπακούει στὸν Κύριο, ὅτι ἔχει αὐθέντη κι ἐξουσιαστή.

Καὶ στὴ οὐσία ὁ Κύριος δὲν ἐξεδίωξε τὸν Ἀδάμ. Ὁ Ἀδὰμ μὲ τὴν πράξη του ἔθεσε τὸν ἑαυτό του ἐκτὸς Παραδείσου.

Στὴν μετέπειτα πορεία του τὸ ἀνθρώπινο γένος βούτηξε στὴν ἁμαρτία, πορνεία, εἰδωλολατρία. Ὁ Θεός το παιδαγώγησε γιὰ νὰ τὸ προστατεύσει (μὲ τὸν κατακλυσμὸ καὶ πολλὲς ἄλλες δοκιμασίες). Ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔβαλε μυαλὸ καὶ συνέχισε τὴν κάθοδο πρὸς τὴν γέεννα τοῦ πυρός.

Ὁ Κύριος ἔστειλε τοὺς προφῆτες νὰ προειδοποιήσουν. Καὶ οἱ προφῆτες βροντοφώναξαν. Αἰῶνες πρὶν τὴ γέννηση τοῦ Θείου βρέφους, ὡσὰν νὰ ἦταν αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ ἀκατάληπτου γεγονότος.

Ὁ Μωυσῆς στὸ βιβλίο τῆς γενέσεως (τὸ πρωτευαγγέλιο) ἀναφέρει τὰ λόγια τοῦ Κυρίου στὴν ἔκπτωτη Εὔα:

«καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σοῦ τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.» (Γεν. 3,15)

Ὁ Ἠσαϊας «διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ·» (Ησ. 7,14)

«ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτῷ.» (Ησ. 9,6)

Ἀλλὰ καὶ ὁ τόπος γέννησης Αὐτοῦ, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία ἀνακοινώνεται καιρὸ πρίν.

Ὁ προφήτης Μιχαίας «Καὶ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος.» (Μιχ. 5,1)

(Καὶ σὺ Βηθλεέμ, ἡ ἄλλως λεγομένη καὶ οἶκος ἐφραθά, μικρὰ εἶσαι μεταξὺ τῶν πόλεων τοῦ Ἰούδα. Δὲν ἔχεις οὔτε χιλίους κατοίκους. Ἀλλὰ ἀπὸ σὲ θὰ προέλθῃ εἰς δόξαν ἰδικὴν μου ἕνας ἀνὴρ ὁ ὁποῖος θὰ γίνῃ ἄρχων τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ ἐνέργεια αὐτοῦ ξεπερνᾷ τὴν ἀρχὴν τῶν ἡμερῶν τῆς δημιουργίας. Εἶναι ὁ Μεσσίας.)

Τελευταῖος αὐτῶν, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Ὁ μέγας κήρυκας καὶ διαλαλητὴς ποὺ προετοίμασε τὸ λαὸ γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία.

Καὶ ὁ ἐρχομὸς αὐτοῦ προφητεύεται ἀπ᾿ τὸν προφήτη Μαλαχία «Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου, καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καὶ ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδοὺ ἔρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.»( Μαλ. 3,1)

Καὶ ὅταν ἔγιναν ὅλα αὐτὰ καὶ ἔφτασε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ ἄσαρκος Θεὸς ἐσαρκώθῃ. Ἐσαρκώθῃ ὁ Κύριος γιὰ νὰ σώσει τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν του. Τὸν Ἀδὰμ καὶ ὅλο τὸ γένος του.

 ____________________

Ἀδελφοί, τὸ παρὸν κείμενο δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ἀπαντήσει σὲ ἐρωτήματα ποὺ κάποια ἀπ' αὐτά, ἴσως ποτὲ δὲν ἀπασχόλησαν τὸ νοῦ μας.

Ἀποτελεῖ φόρο τιμῆς σὲ ἕνα Πατέρα τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν πίστη καὶ τὸ δόγμα καὶ λυπᾶται βλέποντας τὸ κατάντημα της διοικούσας ἐκκλησίας.

Ἅγιε Δαμασκηνὲ ὅτι ἔγραψες, ὅτι ἔπραξες δὲν ἔγινε ἄνευ λόγου. Ἀποτελεῖς παράδειγμα μίμησης καὶ στήριγμα κραταιό, εἰδικὰ στοὺς χαλεποὺς γιὰ τὴν ἐκκλησία καιρούς.

Ποιὸς θὰ τὸ ᾿λεγε ὅτι ἐκεῖ ποὺ χτύπησες τὴν Οὐνία καὶ ἀγωνίστηκες ἐνάντια στὸν Παπισμό, ἕνας διάδοχός σου θὰ ἀναγνώριζε αὐτοχειροτόνητους λαϊκοὺς μὲ ράσα, θὰ συναγελαζόταν μὲ παπικοὺς καὶ παλαιοκαθολικές ἱέρειες. Μᾶλλον Ἅγιέ μου ἐσὺ δὲν εἶχες τὴν «ἀγάπη» ποὺ κάποιοι ἄλλοι ἔχουν.

Ἄχ, ἅγιε Δαμασκηνέ, στῦλε τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ πολέμιε τῆς κακοδοξίας. Πρέσβευε στὸν Κύριο νὰ φωτίσει τὸν τελευταῖο διάδοχό σου καὶ νὰ τὸν ἐπαναφέρει στὴν τάξη. Τὴν τάξη τῶν πατέρων καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. 

Ἐκεῖ ποὺ οἱ βαφτίσεις γίνονται μὲ πλήρη τριπλὴ κατάδυση στὸ ὕδωρ. Ἐκεῖ ποὺ οἱ σχισματικοὶ δὲν ἀναγνωρίζονται ὡς λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ποὺ δὲν τελοῦνται συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικούς, ἐκεῖ ποὺ δὲν κυκλοφοροῦν ἱέρειες αἱρετικῶν κακόδοξων ὀργανώσεων νὰ διδάξουν ἱερομονάχους καὶ κληρικούς, ἐκεῖ ποὺ οἱ μάγοι καὶ οἱ ἀστρολόγοι δὲν φοροῦν πετραχήλι.

Προστάτευσε καὶ τὴν Μακεδονία μᾶς τὴν κατὰ κόσμον πατρίδα σου, ἀπὸ κάθε ἐπιβολὴ ἐθνικὴ ἢ θρησκευτική.

«Πᾶνος»