Νώντας Σκοπετέας: Τά Χριστούγεννα δέν εἶναι παραμύθι....

Πὲς μας μπαμπᾶ γιὰ τὰ Χριστούγεννα ...γιὰ τὴν Φάτνη τὸν Ἰωσὴφ τὴν Παναγίτσα καὶ τὸ Χριστούλη ,τοὺς Μάγους καὶ τ᾿ Ἀστέρι ...

Πάντα αὐτὲς τὶς μέρες οἱ ψυχές μας γλυκαίνουν , ζεσταίνονται , μετρᾶνε ἀντίστροφα ὡς τὸ ξημέρωμα τῶν Χριστουγέννων . Θυμόμαστε τὰ χρόνια ποὺ σὰν παιδιὰ καρτερούσαμε τὸν ἐρχομὸ τοῦ μικροῦ Χριστοῦ...ποὺ πάντα γεννᾶται ...δὲν γεννήθηκε οὔτε θὰ γεννηθεῖ ...Γεννᾶται .... ἐνεστώτας ...διαρκείας .... 

Καὶ ἐμεῖς ἐλπίζουμε πὼς αὐτὴ ἡ διάρκεια πάντα θὰ μᾶς σκεπάζει , ὅπως οἱ γονεῖς μας ὅταν μετὰ τὸ βραδυνὸ παραμύθι σκέπαζαν τὰ ὀνείρατά μας καὶ μᾶς σταύρωναν γιὰ καληνύχτα.

Τὰ χρόνια κύλησαν καὶ πήραμε καὶ ἐμεῖς τὴν θέση τους, ἐκεῖ δίπλα σὲ ἕνα μικρὸ κρεβάτι μὲ ἕνα βιβλίο παραμυθάδων στὸ χέρι, μὲ μιὰ φωνὴ ψιθυριστὴ στὸ σκοτάδι νὰ διηγεῖται ὅ,τι μπορεῖ νὰ ταξιδέψει στὸ ὄμορφο, νὰ γαληνέψει μιὰ παιδικὴ ψυχὴ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ φύλακα Ἀγγέλου της . Τοῦτες τὶς νύχτες τὶς καρτερικὲς τὰ βιβλία τῶν παραμυθάδων ἂς πᾶνε στὴν ἄκρη. Καὶ οἱ φωνές μας οἱ ψιθυριστὲς ἂς γίνουν πιστευτὲς καὶ ἂς πιάσουν νὰ διηγοῦνται αὐτὰ ποὺ γίνηκαν τότε ....

Μὰ ἂν δὲν τὰ πιστεύουμε ἐμεῖς στ᾿ ἀλήθεια πὼς θὰ νοιώσουν τὶς ἱερὲς ἀλήθειες οἱ εὔφορες παιδικὲς ψυχές; Ἄν ἐμεῖς δὲν ξέρουμε ὅλες τὶς ἱερὲς λεπτομέρειες ἐκείνης τῆς συγκλονιστικῆς γιὰ τὸν ἄνθρωπο νύχτας, τί θὰ διηγηθοῦμε στὰ μικρά μας; Πόσοι γνωρίζουμε πὼς ὁ Χριστὸς γεννήθηκε Ξημέρωμα Κυριακῆς ...Πόσοι γνωρίζουμε γιὰ τὸ ταξίδι τῶν μάγων μαζὶ μὲ τὸ ἀστέρι, τὸν συμβολισμὸ τῶν δώρων ...τὴν Θεϊκὴ ἐμφάνιση στοὺς ἀγραυλοῦντες ποιμένες 

...Ἤ καλύτερα πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς πιστεύουμε, ὅτι ὅλα αὐτὰ συνέβησαν πραγματικὰ καὶ ὅτι δὲν ἀποτελοῦν ἁπλᾶ τὸ σενάριο σὲ μιὰ καλοσκηνοθετημένη σχολικὴ γιορτούλα μὲ τὰ παιδιά μας νὰ ὑποδύονται ρόλους μπροστὰ ἀπὸ τὶς κάμερες καὶ τὶς φωτογραφικές μας μηχανές;

Ἀπόψε τὸ βράδυ θὰ διηγηθῶ τὴν ἱστορία μὲ τὸν ἐκ δεξιῶν λῃστῆ, αὐτὸν ποὺ ...λήστεψε τὸν Παράδεισο μὲ τὸ Μνήσθητί μου Κύριε. Εἶχε συναντήσει τὴν Ἱερὴ Οἰκογένεια κατὰ τὴν φυγή της στὴν Αἴγυπτο ...μὰ μόλις ἀντίκρυσε τὸν Σωτῆρα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Παναγιᾶς ἔκανε πίσω καὶ δὲν προχώρησε στὰ σκληρά του σχέδια, λέγοντας πὼς ἂν ποτὲ ὁ Θεὸς κατέβαινε στὴ γῆ, θὰ ἔπαιρνε τὴν μορφὴ αὐτοῦ τοῦ μωροῦ 

...Τὴν διάβασα σὲ ἕναν λόγο τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Βελιμίροβιτς. Αὐτὴν καὶ πολλὲς ἄλλες θαυμαστὲς ἀλήθειες ἐκείνης τῆς λυτρωτικῆς γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος Θεϊκῆς ἀπόφασης ...Νὰ κατέβει ὁ Θεὸς ἐπὶ γῆς καὶ νὰ ἀνέβει ὁ ἄνθρωπος στὸν οὐρανό...

Ὅλα τὰ βράδια ποὺ ἀπομένουν μέχρι τὸ ξημέρωμα τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, θὰ θυμᾶμαι μιὰ τέτοια ἀληθινὴ Ἱστορία νὰ τὴν λέω ψιθυριστὰ ἐκεῖ δίπλα στὶς ἀγγελικὲς ψυχοῦλες ...Νὰ μὴν ξεχάσω ὅμως, κάθε τέτοια ἀληθινὴ διήγηση νὰ τὴν ξεκινάω ὄχι μὲ τὸ Μιὰ φορὰ καὶ ἕναν καιρό, μὰ μὲ τὴν φράση Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ...

Τὰ Χριστούγεννα δὲν εἶναι παραμύθι...μὰ ἡ πιὸ γλυκιὰ παραμυθία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς...

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο : "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμὴν"

«Πᾶνος»