Χριστούγεννα 1942: Η πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας

 

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης, μέλος του ΙΗΑ

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.

George Santayana, (1863-1952)

Χριστούγεννα 1942.

Η Ελλάδα γονατισμένη κάτω από την ναζιστική κατοχή βιώνει τον χειρότερο λιμό από την εποχή της αρχαιότητας, με χιλιάδες νεκρούς από πείνα στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η Τουρκία από τον Ιούνιο του 1941 είχε υπογράψει «σύμφωνο φιλίας» με την ναζιστική Γερμανία και ένα χρόνο αργότερα (Ιούνιος 1942) εμπορική συμφωνία για την τροφοδοσία των ναζιστικών δυνάμεων με τα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα – ιδίως χρώμιο.

Ο Βίαιος Εξισλαμισμός των Ελλήνων της Θράκης.

Σουλτάνος Σελήμ Α΄ Γιαβούζ

γράφει ο Ιωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου

Η μέχρι τούδε ιστοριογραφία για τον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας (1821-1833) δεν έχει αναλύσει εκτενώς, και κυρίως δεν έχει αξιολογήσει επαρκώς, την πρωταρχική παράμετρο, τον θεμελιώδη παρονομαστή εκείνου τού εθνοαπελευθερωτικού πολέμου: Οι εμπόλεμοι Έλληνες είχαν να αντιμετωπίσουν όχι μόνον τα οθωμανικά στρατεύματα και στόλους σε τακτικό επίπεδο (επί τού πεδίου τής μάχης και στις θάλασσες των ναυμαχιών) αλλά επιπροσθέτως και την τρομακτική γενοκτονιακή απειλή των Οσμανιδών σε στρατηγικό επίπεδο (ανάλογη με τη γεωστρατηγική απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος σήμερα).

Προειδοποιητικές διαγγελίες Κοραή

Συγκεκριμένα, εάν η οθωμανική δυναστεία των Οσμανιδών ηττάτο ή αισθάνετο ότι απειλείτο από την έκβαση τού πολέμου, τότε θα εκήρυττε ιερό πόλεμο κατά των “απίστων”, θα εξόπλιζε τις ασιατικές ορδές τής αυτοκρατορίας και θα αφάνιζε από προσώπου γης το γένος των Ελλήνων, με πρώτο θύμα τον Ελληνισμό τής Κωνσταντινουπόλεως και τής Μικράς Ασίας. Η ηγεσία των εμπολέμων Ελλήνων είχε πλήρη επίγνωση τού θανάσιμου κινδύνου για Οσμανική “φονοκτονία όλων ομού των Γραικών”, την οποία ο Αδαμάντιος Κοραής θεωρούσε αναπόφευκτη εάν οι Έλληνες αδρανούσαν και δεν πολεμούσαν, ή εάν πολεμούσαν μεν αλλά κατ’ άφρονα τρόπο, όπως εξήγγειλε προφητικώς στο Σάλπισμα Πολεμιστήριον (1801), επί λέξει ως εξής:

Οι φασίστες Ε. Βενιζέλος - Ν. Πλαστήρας και οι δικτατορίες τους

Οι εντυπώσεις που καλλιεργούνται και επικρατούν για πρόσωπα και πράγματα, απέχουν μερικές φορές πάρα πολύ από την ιστορικά τεκμηριωμένη πραγματικότητα. Από τα πλαίσια αυτά δεν έχουν ξεφύγει οι ευρύτερα διάχυτες απόψεις για εξέχουσες προσωπικότητες της σχετικά πρόσφατης Ελληνικής ιστορίας, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Νικόλαος Πλαστήρας, οι οποίοι διεδραμάτισαν σημαντικούς ρόλους σε κρίσιμες καμπές του τόπου μας.
 

Ο πρώτος και ο τελευταίος θεωρούνται ως πρότυπα δημοκρατικών και εθνικών αγώνων και τιμούνται σήμερα εξαιρετικά και εκτεταμένα για τη δράση τους αυτή, ενώ ο δεύτερος αγνοείται, χαρακτηριζόμενος δυσμενέστατα, ιδίως για την επιβολή της δικτατορίας 1936-1941.

Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε τον σφαγέα των Ελλήνων Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης

Σχόλιο Τ.Ι.: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη πολιτική απάτη του συγχρόνου Ελληνισμού. Δημιουργός του Εθνικού Διχασμού, ο οποίος άφησε για χρόνια το στίγμα του στην χώρα και ήταν στο μεγαλύτερο βαθμό η αιτία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μια από τις πλέον χειρότερες στιγμές όμως του Βενιζέλου, που όμως έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, ήταν αυτή του 1934 όταν πρότεινε τον σφαγέα των Ελλήνων Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης.

_____________________

Την επιστολή που απέστειλε ο Βενιζέλος στην επιτροπή των βραβείων προτείνοντας τον Κεμάλ ανέσυραν πρόσφατα και οι Τούρκοι, θέλοντας προφανώς να την εκμεταλλευτούν πολιτικά τόσα χρόνια μετά. "Εντύπωση" πάντως προκαλεί το ύφος της επιστολής και η φράση: “Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του (των Ελλήνων δηλαδή), έθεσε οριστικά τέλος σ’ αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας”.

1 Ἰουλίου 1913 Ἡ Απελευθέρωση της Δράμας – Ο ελληνικός μας στρατός νικητής και τροπαιούχος είσήλθεν είς την Δράμαν!

Άγιος Εθνομάρτυρας και Ιερομάρτυρας Χρυσόστομος Καλαφάτης, Μητροπολίτης Σμύρνης

Ἡ αἰφνιδιαστικὴ βουλγαρικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν ἑλληνικῶν καὶ σερβικῶν τμημάτων προκάλυψης, στὶς 16 Ἰουνίου 1913, σήμανε τὴν ἔναρξη τοῦ Δεύτερου Βαλκανικοῦ Πολέμου καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς κλήθηκε νὰ ὑπερασπιστεῖ τὰ ἐδάφη τῆς Μακεδονίας ποὺ μόλις εἶχαν ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν τουρκικὴ κατοχή.

Τὸν πόλεμο αὐτὸ χαρακτήρισε ἡ ταχύτητα διεξαγωγῆς τοῦ – διήρκεσε μόνο ἕνα μήνα – ἡ σκληρότητα τῶν μαχῶν καὶ οἱ μεγάλες ἀπώλειες.  

Κορυφαία μάχη αὐτὴ τοῦ Κιλκὶς – Λαχανὰ (9-21 Ἰουνίου), ὅπου οἱ Βούλγαροι ἡττήθηκαν καὶ ὑποχώρησαν σχεδὸν ἄτακτα πρὸς τὰ ὑψώματα τῆς Δοϊράνης καὶ πέρα ἀπὸ τὴ γέφυρα τοῦ Στρυμονικοῦ πρὸς τὴν πεδιάδα τῶν Σερρῶν.

Στὶς 28 Ἰουνίου 1913, ἡ VII Μεραρχία ποὺ ἦταν στὸ δεξιό της διάταξης τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ, ἔλαβε διαταγὴ τοῦ Γενικοῦ Στρατηγείου νὰ κατευθυνθεῖ πρὸς τὶς Σέρρες καὶ νὰ ἀπελευθερώσει τὶς Σέρρες, τὴ Δράμα καὶ τὸ Σιδηροκάστρο.

Μετὰ ἀπ’ αὐτὸ ἡ Μεραρχία διέταξε τὰ τμήματά της ποὺ ἦταν στὸ χ. Χείμαρρος (19ο Σύνταγμα Πεζικοῦ καὶ 1ο Σύνταγμα Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ) καθὼς καὶ αὐτὰ ποὺ ἦταν στὸ Δασοχώρι (Στρατηγεῖο Μεραρχίας, 21ο Σύνταγμα Πεζικοῦ καὶ πεδινὴ πυροβολαρχία) νὰ συγκεντρωθοῦν στὸ Στρυμονικό, ὥστε ὁλόκληρη ἡ Μεραρχία νὰ διέλθει ἀπὸ τὶς γέφυρες Στρυμονικοὺ καὶ Κουμαριᾶς καὶ νὰ προελάσει πρὸς τὰ βόρεια.

Φρικαλεότητα χωρίς τιμωρία: 76 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου

Επιμέλεια: Μιχάλης Μαρδάς 

Στο Δίστομο του νομού Βοιωτίας έγινε κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο στις 10 Ιουνίου 1944 μια εκ των ειδεχθέστερων σφαγών αμάχων από τις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις. Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα. Το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Ανάμεσά τους 45 παιδιά και 20 βρέφη.

Ηταν πρωί Σαββάτου της 10ης Ιουνίου του 1944 όταν γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά προς Δίστομο, Στείρι, Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών. 

Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν δυο ελληνικά φορτηγά με άνδρες των Ες Ες μεταμφιεσμένους σε χωρικούς. Ταυτόχρονα άλλη στρατιωτική φάλαγγα κατευθυνόταν από την Αμφισσα προς το Δίστομο. 

Οι λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από δεκαοχτώ παιδιά που κρύβονταν. Εξι από αυτά προσπάθησαν να δραπετεύσουν και εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και απειλώντας τους ντόπιους έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. 

Ποιος ήταν ο Μπάζιλ Ζαχάρωφ, ο σκοτεινός ήρωας στο “Κόκκινο Ποτάμι”; (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

ΛΟΝΔΙΝΟ – Το αρχείο του Βρετανικού Εθνικού Αρχείου που φέρει την ένδειξη CAB301 / 116 μοιάζει αρκετά αβλαβές με την πρώτη ματιά. Αλλά, μέσα στο συνηθισμένο περιτύλιγμα από χαρτόνι, βρίσκεται μια εξοργιστική ιστορία, η ιστορία ενός ανθρώπου που κάποτε ήταν γνωστός ως «ο Έμπορος του Θανάτου» και επονομάστηκε «ο κακότερος άνθρωπος στην Ευρώπη». 

Πρόκειται για τον Σερ Μπάζιλ Ζαχάρωφ: τον δισεκατομμυριούχο έμπορο όπλων που χρημάτιζε τον Βρετανό Πρωθυπουργό Λόυντ Τζώρτ, τον Έλληνα Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, καθώς και τον Τούρκο ηγέτη Ενβέρ Πασά για να σύρουν τις χώρες τους στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο διαβόητος κερδοσκόπος του θανάτου έγινε γνωστότερος στο ευρύ κοινό ως ο “Μπαζιλ Μπαζάροφ”, ο δαιμονικός χαρακτήρας στο κόμικ του Τεν-Τεν.

21 Μαΐου του 1864. Η Ένωση των Επτανήσων με τη Ελλάδα

Το πρωί της 21ης Μαΐου του 1864, η γαλανόλευκη σημαία υψωνόταν στο φρούριο της Κέρκυρας κι ο 39χρονος τότε, Θρασύβουλος Ζαΐμης παραλάμβανε επίσημα τα Επτάνησα από τον Άγγλο αρμοστή Ερρίκο Στορξ.

Ο Σερ Ερρίκος Νάιγκ Στόρξ επιβιβάζεται στη ναυαρχίδα του βρετανικού στόλου της Μεσογείου «Δούξ του Μάλβουρυ» και αναχωρεί. Οι βρετανικές φρουρές στα φρούρια αντικαθίστανται από ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, υποστέλλονται οι βρετανικές σημαίες και γίνεται έπαρση της Ελληνικής. Η αγγλική παρουσία, με τον τίτλο της Προστασίας στα Επτάνησα, που στην πράξη δεν ήταν παρά καθεστώς αποικίας, παίρνει τέλος. Η ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα γίνεται πραγματικότητα.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Η ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ( 20 - 30 ΜΑΙΟΥ 1941) ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Θεόκλητος Ρουσάκης

Είναι αλήθεια ότι η Ιστορία διδάσκει μόνον όταν ο μελετητής διεισδύει στα ιστορικά γεγονότα με ΄΄πνεύμα μαθητείας΄΄ , αφουγκράζεται τα μηνύματά της και τα κάνει βίωμά του. Στην υπενθύμιση των διδαγμάτων των ιστορικών γεγονότων συμβάλλουν και οι επετειακές αναφορές και εκδηλώσεις και παρέχουν την ιστορική τεκμηρίωση για  έγκαιρες αποφάσεις σε περιόδους κρίσεων. Έτσι σήμερα που η πατρίδα μας υφίσταται πάλι μια σοβαρή και διαρκώς κλιμακούμενη απειλή από Τουρκία, το συγκλονιστικό γεγονός της Μάχης της Κρήτης, εκπέμπει πολλαπλά και επίκαιρα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις που αναζητούν ΄΄ ώτα ακουόντων.΄΄

Η υψηλή στρατηγική αξία της Κρήτης  ήταν  ο λόγος που από τις αρχές του Β΄ ΠΠ ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τόσο των Βρετανών, όσο και του Χίτλερ. Επιπρόσθετα, μετά την κατάληψη της ηπειρωτικής Ελλάδος από τους Γερμανούς, η  Κρήτη ήταν το μόνο ελεύθερο τμήμα της ελληνικής επικράτειας στο οποίο υπήρχε η έννοια του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους. Συνεπώς η διατήρησή της ελεύθερη είχε τεράστια ηθική και πολιτική σημασία για την Ελλάδα και τη Βρετανία.

27 Ἀπριλίου 1864: Σὰν σήμερα «ἔφυγε» ὁ Στρατηγὸς Μακρυγιάννης (Εξαιρετικό)

Γράφει ὁ Γεώργιος Κ. Ἔξαρχος

Ἄν ποτὲ τοῦτος ὁ δύσμοιρος τόπος ἀναδείξει πέντε-δέκα νεοέλληνες, σίγουρα ὁ Μακρυγιάννης θὰ καταταχθεῖ ἀνάμεσά τους. Ὁ ρουμελιώτης στρατηγὸς ἀποτελεῖ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ ρωμηοῦ σὲ τοῦτον τὸν τόπο. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἠρωικότερες μορφὲς ποὺ συνετέλεσαν στὸ «θαῦμα» τοῦ ΄21, προσωπικότητα ἀνιδιοτελῆ, ἑλληνορθόδοξη, μὲ ἔκδηλη τὴν λαικὴ εὐλάβεια. Ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ μᾶς ἦταν γνωστά, ἂν ὁ γενναῖος στρατηγὸς δὲν συνέγραφε τὸ ἐκπληκτικὸ κείμενο τῶν Ἀπομνημονευμάτων του. Σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο ὁ Μακρυγιαννης σημειώνει ἀναμνήσεις καὶ κρίσεις ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Ἐπανάστασης ἕως τὸ ἔτος 1851. Τὸ ἔργο αὐτὸ ὁ ἀγωνιστὴς τὸ φύλαγε σὲ χειρόγραφες σημειώσεις στὸν κῆπο τοῦ σπιτιοῦ του.

Ὁ Γ. Βλαχογιάννης τὸ 1904 ἐξέδωσε, ἀφοῦ βεβαίως πρῶτα μετέγραψε τὸ ἔργο τοῦ Στρατηγοῦ. Ὡστόσο τὸ ἔργο αὐτὸ θὰ ἔμενε περαιτέρω στὴν ἀφάνεια ἂν ὁ Γ. Σεφερης τὸ 1943 δὲν διέγειρε μέσα ἀπὸ ἄρθρα καὶ ἐργασίες του τὸ ἐνδιαφέρον ὄχι μόνο μεγάλου κύκλου διαννοουμένων ἀλλὰ καὶ τοῦ εὐρυτέρου κοινοῦ γιὰ τὸν Μακρυγιαννη. Ὁ νομπελίστας μας ποιητὴς γράφει: «τὸ Α καὶ τὸ Ω στὴν ζωὴ μου εἶναι ὁ Μακρυγιάννης…». Ὁ Σεφέρης λοιπόν, τολμᾶ....

Ας αφουγκραστούμε τους υπερασπιστές των Οχυρών της Μακεδονίας μας…..

΄΄ Ρούπελ ! Στα ίδια τα παλιά της κλώνια έχει ανθίσει πάλι η ελληνική παλικαριά.! Εδωδά , στο Ρουπέλιον των Βυζαντινών, πολλές φορές σταμάτησαν άλλοτε οι Μακεδόνες τους Σκύθες, νίκησαν οι Ακρίτες τους Ούνους και τους Βουλγάρους. Η στενωπός αυτή γέννησε τον Απρίλη του ΄41 νέα ελληνική νίκη , κι΄ας μη μπόρεσαν τότε να ξεδιπλωθούν όπως τους άξιζε οι πολεμικές σημαίες….

Όταν φάνηκε σ΄αυτή τη στενωπό ο τρομερότερος στρατός του κόσμου, τα ελληνόπουλα αντί να φοβηθούν, χάρηκαν : ΄΄ Δόξα σοι ο Θεός , είπαν , ήρθε και η σειρά μας να νικήσουμε.

Δεν είχε φέξει η 6Η Απριλίου, ότανακούστηκε απ΄τη μεριά της Βουλγαρίας δυνατό κανονίδι. Στο σκοτεινό ουρανό έλαμπαν ελληνικές φωτοβολίδες. Οι προφυλακές που είχαν προσβληθεί , έδιναν το σύνθημα του συναγερμού. Αμέσως οι υπερασπιστές των φρουρίων , που βρισκόταν πολύ κοντά στη μεθόριο, πετάχτηκαν απ΄τα κρεβάτια τους κι΄έτρεξαν στα πολυβολεία . Η μεγάλη μάχη άρχιζε….

Πώς φθάσαμε στην Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Στην Πάτμο το Πανδωδεκανησιακό συνέδριο.

Φωτό: Από το Πανδωδεκανησιακό συνέδριο στην Αποκάλυψη της Πάτμου.

Με την ευκαιρία του εορτασμού της   Επετείου της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με τη μητέρα Ελλάδα σας ταξιδεύουμε στο παρακάτω ιστορικό οδοιπορικό.

1912.Απρίλιος-Μάϊος:Η Ιταλία καταλαμβάνει ένα - ένα τα Δωδεκάνησα για στρατιωτικό αντιπερισπασμό προς την Τουρκία. Οι κάτοικοι υποδέχονται τους Ιταλούς ως ελευθερωτές. Γρήγορα όμως διαπιστώνουν την ιταλική υστεροβουλία για οριστική κατοχή των νησιών κι αρχίζουν να εκδηλώνουν την αντίθεσή τους σε κάθε συνεργασία και προσέγγιση μαζί τους.

Στις 4/17 Ιουνίου  1912, οι Δωδεκανήσιοι διοργανώνουν στην Πάτμο Παννησιωτικό Συνέδριο. Οι πληρεξούσιοί τους συντάσσονται επίσημα στην ύπαρξη ενιαίας «Πολιτείας του Αιγαίου», με πλήρη αυτονομία, προετοιμάζοντας την ΄Ενωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. 

18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1953 - Ελένη Σκούρα – Η πρώτη Ελληνίδα που εξελέγη βουλευτής

18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1953: Είς τάς αναπληρωματικάς εκλογάς Θεσσαλονίκης εξελέγη ή πρώτη Ελληνίς βουλευτίνα Ελένη Σκούρα, τού Ελληνικού Συναγερμού.

Η Ελένη Παπαχρήστου, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε το 1896 στον Βόλο, όπου και περάτωσε τα γυμνασιακά μαθήματα.

Το 1915 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη με την οικογένειά της και σπούδασε φωνητική μουσική.

Το 1950 έλαβε το πτυχίο της Νομικής και άρχισε να δικηγορεί μετά του συζύγου της Δημητρίου Σκούρα.

Ανέπτυξε πλουσιότατη κοινωφελή και πατριωτική δράση, ιδίως κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και την Κατοχή, ως πρόεδρος της Στέγης της Φαλαγγιτίσσης και της Φανέλλας του Στρατιώτου.

Το καλοκαίρι του 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς κατακτητές και φυλακίσθηκε μετά του συζύγου της και του αδελφού της Απόστολου Παπαχρήστου.

Η ναυμαχία της Λήμνου! [5 Ιανουαρίου 1913]

Η ναυμαχία της Λήμνου, ήταν η δεύτερη από τις δύο μεγάλες ναυμαχίες μεταξύ του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της νήσου Λήμνου, εξ ου και η ονομασία της! Η ναυμαχία έληξε με περιφανή νίκη του Ελληνικού στόλου και τον εγκλεισμό του οθωμανικού εντός των Δαρδανελίων στην δεκαετία που ακολούθησε...

Η ναυμαχία

Περί το τέλος του Δεκεμβρίου του 1912, παρατηρήθηκαν συχνές εμφανίσεις πλοίων του οθωμανικού στόλου στην προ των Δαρδανελίων θάλασσα. Οι εμφανίσεις αυτές ενίσχυσαν την υπόνοια ότι ο εχθρικός στόλος θα δοκίμαζε για άλλη μια φορά τη χρήση των όπλων (μετά από τη Ναυμαχία της Έλλης).

Αυτό δεν διδάσκεται στα σχολεία: Όταν μια «χούφτα» Κρητικοί κατατρόπωσαν 20.000 Τούρκους!

Το σημαντικότερο επαναστατικό κέντρο της Ανατολικής Κρήτης κατά την Επανάσταση του 1897 υπήρξε η κωμόπολη των Αρχανών.

Οι Αρχάνες ήταν το μέρος εκείνο, όπου οργανώθηκε από τον Φεβρουάριο του 1897 η «επί της Αμύνης Επιτροπή των Αρχανών», η οποία ανέλαβε το βάρος του συντονισμού των πολεμικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή και στην Ανατολική Κρήτη και αντιμετώπισε με αξιοθαύμαστη γενναιότητα τις λυσσώδεις επιθέσεις των Τουρκοκρητικών και του τακτικού Τουρκικού Στράτου.

Η γεωλογική θέση της ιστορικής κωμόπολης αποτέλεσε φυσικό οχυρό και έγινε επίκεντρο αγωνιστών της ευρύτερης περιοχής. Οι Μεγάλες Δυνάμεις προγραμματίζουν να προβούν σε διεθνή κατοχή της Κρήτης.

Λορέντζος Μαβίλης 28 Νοεμβρίου 1912 : «Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα είχα την μεγάλη τιμή να πεθάνω για την Ελλάδα».

«Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα είχα την μεγάλη τιμή να πεθάνω για την Ελλάδα».

Λορέντζος Μαβίλης, Δρίσκο Ηπείρου, 28 Νοεμβρίου 1912

Σήμερα 28 Νοεμβρίου, τιμούμε τη μνήμη του Λορέντζου Μαβίλη, του ποιητή, του εθελοντή των μαχών της Κρήτης, που έπεσε μαχόμενος σε ηλικία 53 ετών, ως εθελοντής λοχαγός των Γαριβαλδινών ερυθροχιτώνων, στο Δρίσκο Ιωαννίνων, στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912.

Στην εξέλιξη του Βαλκανικού Πολέμου στο Δυτικό μέτωπο, ανετέθη η κατάληψη υψωμάτων του Δρίσκου σε ανταρτικές ομάδες εθελοντών.

Σκοπός, να προσβληθεί ο τουρκικός στρατός από τα νώτα για να διευκολυνθεί η απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τον ελληνικό στρατό.

Εκεί, στο Δρίσκο, τον Νοέμβριο του 1912, γράφονται σελίδες δόξης με αίμα, για την απελευθέρωση ολόκληρης της Ηπείρου.

Από τους αρχηγούς των εθελοντών ο ποιητής και βουλευτής, έφεδρος λοχαγός, Λορέντζος Μαβίλης. 

Επίσης, ο Ζακυνθινός πολιτικός (διατελέσας πρόεδρος Βουλής και υπουργός) Αλέξανδρος Ρώμας.

Σε εποχές που τα εθνικά μας δίκαια είχαν μεγαλύτερη αξία από κάποια έδρανα.

Τι ακριβώς έγινε στο Πολυτεχνείο το 1973;

Τι ακριβώς έγινε στο Πολυτεχνείο το 1973; το μέλος της συντονιστικής επιτροπής των φοιτητών Κυριάκος Σταμέλος και ο επικεφαλής των αρμάτων μάχης Μιχάλης Γουνελάς αποκαλύπτουν την αλήθεια. ΒΙΝΤΕΟ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Ένα ακόμη ντοκουμέντο που καταρρίπτει τον μύθο του "Πολυτεχνείου".
Από τη συνέντευξη προκύπτουν άφθονα επίμαχα ερωτήματα όπως πχ:

• Πως βρέθηκε ο ισχυρός ραδιοσταθμός αφού δεν τον έφτιαξαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου;
• Γιατί δεν έκοψαν το ρεύμα και το νερό από το Πολυτεχνείο; Πόσοι θα μπορούσαν να συνεχίζουν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι εκεί αν δεν υπήρχε πχ νερό στις δημόσιες τουαλέτες του;
• Γιατί δεν έκοψαν άμεσα το ρεύμα, για να σιγήσει ο ραδιοσταθμός;
• Γιατί δεν έκαναν ισχυρές παρεμβολές στον ραδιοφωνικό σταθμό; ή γιατί δεν γύριζαν την συχνότητα της ΕΡΤ επάνω του για να μην ακούγεται; 
• _____________________________

     Εδώ θα προσθέσουμε το συμβάν όπου ο κάτοχος ισχυρότατου πομπού ΑΜ  Σάκης Π..... παρουσιάσθηκε στο Στρατιωτικό Διοικητή γειτονικής πόλεως και προσεφέρθη να καλύψει τελείως το "σταθμό του πολυτεχνείου", λαβών την εκπληκτική απάντηση: " Οχι, θέλουμε να εκπέμπει κανονικά"!!!

Efenpress

______________________________________________________________

Οι πρωτομάρτυρες και διδάχοι Κοσμάς Φλαμιάτος και Παπουλάκος

Ο συγγραφέας καθηγητής δρ. Αλέξιος Παναγόπουλος του Παναγιώτη το έτος 2008, κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο: «Κοσμάς Φλαμιάτος και Παπουλάκος – στις φυλακές αράπη κάστρου Ρίου – και ένα αμφιλεγόμενο στιχούργημα», από τις εκδόσεις Επτάλοφος και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε., Αβέρωφ 2, Αθήνα. Περιέχει χαιρετισμό του Οικουμενικού Πατριάρχου, της τότε υπουργού Εξωτερικών, του ηγουμένου Μ.Σπηλαίου, του μακαριστού Δημάρχου Ρίου, και έχει σύνολο σελίδων σσ. 142.

Ελληνική Σημαία και Συμβολισμός και μυθολογία (Μια άλλη προσέγγιση)

 Η ελληνική σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του Όχι.

Ποιος όμως ο συμβολισμός της;

Γιατί υπάρχουν δυο τύποι της Ελληνικής Σημαίας;

Σημαία θάλασσας

Η εθνική σημαία της Ελλάδας περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα ξεχωριστά, από τη λέξη “ελευθερία”. Επίσης είναι τόσες όσες και οι συλλαβές του “Ελευθερία ή Θάνατος”.

Η Μάχη των Γιαννιτσών (19/20 Οκτωβρίου 1912)

Η σπουδαιότερη σε σημασία μάχη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, που διεξήχθη στις 19 και 20 Οκτωβρίου 1912 στην τότε Γενιτσά (Γενιτζέ ι Βαρντάρ για τους Τούρκους) του σημερινού νομού Πέλλας, ανάμεσα στον ελληνικό στρατό υπό τον αρχιστράτηγο (σ.σ. απαγορεύεται να αναφερθεί το «και διάδοχος του θρόνου»; Ιστορική αναφορά κάνετε και θα έπρεπε να αναφέρεται) Κωνσταντίνο και τον οθωμανικό στρατό υπό τον στρατηγό Χασάν Ταξίν Πασά. 

Η νίκη των ελληνικών όπλων άνοιξε διάπλατα το δρόμο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (26 Οκτωβρίου).

Μετά την απροσδόκητη νίκη του στο Σαραντάπορο, ο ελληνικός στρατός διασφάλισε τον έλεγχο της Δυτικής Μακεδονίας και άρχισε να προελαύνει για την απελευθέρωση της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης.