Ποιός Χριστός Υπάρχει και ποιός ΔΕΝ υπάρχει…

π. Σπυρίδων Σκουτής

Δεν υπάρχει ο Χριστός για το καλό, για την παράδοση, για τον χαβαλέ, για αόρατες ευλογίες φαντασιακών αξιώσεων, χρυσό δοντάκι ή ψωμάκι και κρασάκι, για χρήμα και καλοπέραση. 

Ο Χριστός της φιλοσοφίας και του συναισθηματισμού. Δεν υπάρχει ο ηθικιστής Χριστός , ο Χριστός της συναλλαγής (θα σου κάνω , θα μου κάνεις), ο Χριστός της θρησκείας, ο Χριστός πιστεύω με τον τρόπο μου. 

Δεν υπάρχει ο Χριστός για να κερδίζουμε λεφτά, λαχεία και να έχουμε μια υγεία της κακίας, ούτε μια υγεία επ’ αόριστον διότι την υγεία κάποια στιγμή θα τη χάσουμε αφού ζούμε στον κόσμο της φθοράς. 

Δεν υπάρχει ο Χριστός που δεν βαριέσαι δεν βλέπει τίποτα και όλα χαλαρά. Δεν υπάρχει ο Χριστός που τον βάζουμε μαζί με τον διάβολο πολλές φορές. 

Τα παιδιά στο Φως και οι γονείς στο σκοτάδι....

π. Σπυρίδων Σκουτής

Να κοινωνούν τα παιδιά, και οι γονείς να μένουν ακίνητοι με σταυρωμένα τα χέρια.

Είναι μια στιγμή πόνου με ερωτηματικά. Να κοινωνούν τα παιδιά και οι γονείς να μένουν ακοινώνητοι. Τα παιδιά στο Φως και οι γονείς στο σκοτάδι…

Η πιο τραγική στιγμή για έναν κληρικό είναι να έχει βαπτίσει ένα παιδί και να μην το βλέπει μετά ποτέ στην Εκκλησία. Να έχεις πιάσει το συγκλονιστικό δημιούργημα του Θεού στα χέρια σου και να το υψώνεις στο όνομα της Αγίας Τριάδος και να μην το βλέπεις ποτέ ξανά. Και να αναρωτιέσαι γιατί, με έναν εσωτερικό λυγμό.

Μπορεί το παιδάκι να ζει , αλλά νιώθεις σαν παπάς ότι είναι νεκρό. Νιώθεις ένα πένθος περίεργο που ξέρεις ότι μόνο η προσευχή μπορεί να αγγίζει λιγάκι την καρδιά του. Γιατί χωρίς τον Χριστό όλα είναι νεκρά.

Ο ακίνδυνος και ο επικίνδυνος

Το Μεγαλοβδόμαδο πέρασε. Στις καρδιές όσων το έζησαν μένει άλλοτε το έθιμο, άλλοτε η επιστροφή στην παιδικότητα, άλλοτε ένα βαθύ βίωμα πίστης σε έναν Θεό Αγάπης και Ανάστασης. 

Και όλη η πασχάλια περίοδος, αυτή που το «Χριστός Ανέστη» συνοδεύει τις συναντήσεις των χριστιανών και τις κυριακάτικες λειτουργίες, αποτυπώνει τη χαρά και την ελπίδα.

Χρειάζεται όμως και μια άλλη κατανόηση του προσώπου του Χριστού και της σημασίας που έχει για τη ζωή μας. Για το κοσμικό πνεύμα, ο Χριστός του Πάσχα είναι ένας Χριστός ακίνδυνος. 

Γλυκερός, συναισθηματικός, ξανθογάλανος, ένας Χριστός βγαλμένος από τις χολιγουντιανές υπερπαραγωγές του «Ιησού από τη Ναζαρέτ», του «Χιτώνα», του «Μπεν Χουρ», των «Παθών», του «Βασιλιά», του «Βαραββά», ένα είδος παραμυθιού.

Πώς είναι δυνατόν να απορρίπτεις ένα Μυστήριο και κάποιο άλλο να το αποδέχεσαι;

Διαπιστώνω για άλλη μια φορά την φοβερή έλλειψη ορθόδοξων κριτηρίων από τους "πιστούς χριστιανούς" που χαρακτηρίζουν έναν κληρικό που αμνηστεύει τις προγαμιαίες σχέσεις ή αφήνει υπονοούμενα ότι "δεν έγινε και τίποτα" εάν ζεις σαρκικά και άσωτα ή προβάλει ως ακραίο τον κανόνα ακοινωνησίας σε ανάλογες περιπτώσεις, ως προοδευτικό και άξιο, ενώ τον πνευματικό που τηρεί τα παραδεδομένα των Θεοφόρων Αγίων Πατέρων μας, που λέγει την αλήθεια στον πιστούς όσο σκληρή κι αν είναι, που δεν κάνει εκπτώσεις χάριν της ανθρωπαρέσκειας, να χαρακτηρίζεται κληρικός με παρωπίδες, οπισθοδρομικός, συντηρητικός και χριστοταλιμπάν.

Τι στάση να κρατά στο σχολείο ο Χριστιανός μαθητής;

Τι στάση πρέπει να κρατήσεις στο σχολείο όταν όχι μόνο μαθητές αλλά και οι ίδιοι οι καθηγητές σου, κάνουν «επίθεση» για την ορθοδοξία και τον χριστιανισμό – θα ήταν σωστό να μην πεις τίποτα και να το αφήσεις να περάσει, παρόλο που δεν συμφωνείς ή να απαντήσεις; Αν ναι τι να πεις;

Η στάση του χριστιανού μαθητή είναι καλό να είναι ανάλογη με την εν γένει χριστιανική συμπεριφορά του στις υπόλοιπες δραστηριότητες. 

Αυτή η συμπεριφορά δημιουργείται, διατηρείται και ενισχύεται με αγώνα πνευματικό, με προσευχή και με την ευλογημένη αγωνία που ερμηνεύεται ως τη μόνιμη και σταθερή θέλησή μας να γινόμαστε ευάρεστοι στον Θεό, «δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ» (Εφ. ε΄ 10).

Μὴν πολεμᾶς τὸν Οὐρανό!

Μπορεῖ νὰ εἶσαι ἄθεος. Ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στὸν κόσμο μπορεῖ νὰ εἶναι γιὰ σένα ἀδιάφορη, ἴσως καὶ ἀποκρουστική. Μπορεῖ νὰ ἀντιπαθεῖς τοὺς ἱερεῖς, νὰ σὲ ἐκνευρίζουν οἱ ψαλμωδίες, νὰ ἀποστρέφεσαι τὶς ἑορταστικές της ἐκδηλώσεις.

Ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶσαι, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ σὲ ὑποχρεώσει νὰ σκέφτεσαι καὶ νὰ αἰσθάνεσαι διαφορετικά. Οὔτε μπορεῖ οὔτε ἔχει τέτοιο δικαίωμα.

Ὅμως ζεῖς – ἴσως καὶ γεννήθηκες – σὲ μιὰ χώρα ποὺ δύο χιλιετίες τώρα, στὸ σύνολό της σχεδόν, ἔχει θέσει θεμέλιο τοῦ πολιτεύματός της, τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο πρώτη αὐτὴ σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη δέχθηκε καὶ τὸ ὁποῖο ἀποδέχεται τὸ σύν­ολο σχεδὸν τοῦ λαοῦ της.

Ούτε τα πιο άγρια θηρία δεν σκοτώνουν τα παιδιά τους

Βρέθηκα μια μέρα για μια δουλειά, σε μια γυναικολογική κλινική. Εκεί ήταν μία γυναίκα που χαροπάλευε, αφού είχε κάνει έκτρωση και είχε, μη αναμενόμενες αιμορραγίες.

Καθώς λοιπόν εγώ περνούσα από το διάδρομο, για άλλη εργασία που είχα, με αντιλήφθηκε και με φώναξε.

Εγώ την άκουσα και γύρισα να την δω. Και βλέπω μια κατάσταση... ένα χάλι... Με λέει:

- Προσευχήσου για μένα, εσύ που έχεις στον Θεό παρρησία.

Σταυρός: Το κλειδί του Παραδείσου

π. Σπυρίδων Σκουτής

Δεν τους κόβουμε, δεν τους πετάμε, τους αγκαλιάζουμε ερωτικά, θεληματικά διότι η θυσία δεν είναι υποχρέωση ούτε αναγκαιότητα. 

Σταυρός σημαίνει ότι ο θάνατος της θυσίας γίνεται ζωή. Από τον πόνο της θυσίας δεν αναβλύζει δυσωδία θανάτου αλλά ευωδία αιωνιότητας.

Ο Σταυρός δεν υψώνεται για να μας δώσει μόνο δύναμη και παρηγοριά αλλά γιατί μας καλεί να ανέβουμε επάνω Του. Να πάρουμε την ευθύνη, γιατί μόνο επάνω στον Σταυρό τα διαλυμένα μου κομμάτια θα γίνουν πάλι μια ενότητα.

Τα μικρά μαργαριτάρια από το κόσμημα του γάμου

π. Σπυρίδων Σκουτής

Αν δεν έχεις αγκαλιάσει τον άνθρωπο σου χωρίς λόγο,

αν δεν του έχεις πάρει ένα λουλούδι απλά γιατί έτσι το ένιωσες χωρίς να σε ωθεί κάποια συγκεριμένη ημερομηνία, αν δεν έχεις αγκαλιάσει το άλλο σου μισό απλά γιατί το χρειάστηκες σαν να σου λείπει ένα κομμάτι, αν δεν έχεις ζητήσει συγγνώμη για κάποιο σφάλμα σου και δεν έχεις δεχτεί τη συγγνώμη του άλλου τότε δεν έχεις καν καταλάβει γιατί παντρεύτηκες. 

Ο γάμος σου έχει μείνει απλά στο άλμπουμ….Άνοιξε το άλμπουμ της καρδιάς σου και βγάλε να μοιραστείς τα κομμάτια της με τον άνθρωπο που υποσχέθηκες αιώνια αγαπητικά δεσμά.. Τότε θα νιώσεις τη χαρά της γαμήλιας μελωδίας.

Η ενίσχυση της Ποιμαντικής, στο μυστήριο του Γάμου και της οικογένειας.

Σε αυτό το άρθρο, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με ένα θέμα πάντα διαχρονικό, που τα τελευταία χρόνια μέσα από το ράσο και την εξομολόγηση, μας απασχολεί πολύ.

Πρόκειται για το θέμα του Γάμου και συστηματική τις τελευταίες δεκαετίες, αποδόμησης του ιερού θεσμού της οικογένειας.

Οι συνέπειες από τον κλονισμό και την διάρρηξη του κυττάρου της κοινωνία μας, είναι εμφανής όχι μόνο στη πατρίδα μας γενικότερα, αλλά πλέον και ειδικότερα στον μικρόκοσμο κάθε τοπικής κοινωνίας, γειτονιάς και δυστυχώς και οικογενείας.

Προσωπικά, ζούμε στον απόηχο της συμμετοχής μας, στις Εργασίες του 6ου Πανελληνίου Συνεδρίου των Ιερέων Νεότητος και Κατηχητών, που πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας στην Αλίαρτο Βοιωτίας, από το απόγευμα της 29ης έως το μεσημέρι της 31ης Αυγούστου 2018.

Τί πρέπει να γνωρίζει κάποιος πριν γίνει Νονός – Μύθοι και Αλήθειες

Έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια, ο νονός να είναι ένας άνθρωπος κοντά στην οικογένεια, ο οποίος στην Βάπτιση αναλαμβάνει ένα μέρος των εξόδων και στις γιορτές φέρνει δώρα.

Ποια όμως είναι η πραγματική αποστολή, την οποία αναλαμβάνει ο νονός, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται η Εκκλησία; Ο νονός ή ανάδοχος όπως είναι η επίσημη ονομασία του, ονομάζεται έτσι γιατί αναδέχεται, παραλαμβάνει δηλαδή, το παιδί από την κολυμβήθρα ως βαπτισμένο πλέον Χριστιανό.

Για την Εκκλησία ο νονός ή ανάδοχος είναι άνθρωπος ο οποίος δημιουργεί έναν ισόβιο δεσμό με το παιδί, αφού ουσιαστικά μετατρέπεται σε πνευματικό πατέρα με όλες τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται ένας τέτοιος ρόλος. Γίνεται μέλος της οικογένειας του παιδιού αλλά και το παιδί μέλος της δικής του οικογένειας.

Οι φίλοι μου έχουν «ξεφύγει» και είμαι μόνος… Τι να κάνω;

Είναι δύσκολη η κατάσταση στην οποία οι φίλοι σου, που κάνατε παρέα χρόνια, μπορεί και από μικρά παιδιά, έχουν αρχίσει να φεύγουν από το δρόμο της εκκλησίας, ή ακόμα χειρότερα έχουν ήδη φύγει. 

Σίγουρα δεν μπορείς να αναγκάσεις κανέναν να ακολουθήσει το Χριστό.

Ποια όμως θα μπορούσε να είναι η πιο σωστή στάση απέναντί τους; 

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να προσέξεις εσύ ο ίδιος. Το πάθημα των φίλων σου να γίνει μάθημα και για σένα. Διότι όπως εκείνοι «ξέφυγαν», δεν αποκλείεται κι εσύ αν δεν προσέξεις, να ξεφύγεις… 

Μια ρωγμή ζητάει ο Θεός...

Βλέπεις ανθρώπους με πάθη και αμαρτίες, λάθη και σφάλματα και μόλις λίγο στραφούν στο Χριστό γεύονται μεγάλες χαρές πνευματικές. 

Κι άλλοι, χρόνια από παιδιά ίσως στο χώρο της εκκλησίας, και η ζωή τους άγευστη και άχρωμη από την εμπειρία του Θεού και την γλυκύτητα της Χάριτος. 

Τότε μοιραία μέσα σου γεννιούνται ερωτήματα, «μα γιατί; τι φταίει άραγε;». Την απάντηση την πήρα μια όμορφη νύχτα σε ένα κελί του Αγίου Όρους. 

Διάλεξε και πάρε... (Εξαιρετικό)

Στα 10 χρόνια της ραδιοσυναλληλίας  του Εν τω Φωτί  Σου οψόμεθα Φως ,έχουν έρθει  πολλά μηνύματα ενισχυτικά , παραμυθητικά, ανυπόκριτα αγαπητικά , διαφωτιστικά ...

Έχουν φτάσει και άλλα, που εξέφραζαν έναν αντίλογο σε όσα πρεσβεύει αυτή η εκπομπή και τα κείμενα που την περιβάλλουν , πολλά εκ των οποίων υπογράφει η ουτιδανότητά μας . 

Τώρα αν θέλετε να σαν αναφέρουμε ποια μηνύματα μας αναπαύουν περισσότερο , θα σας πούμε πως ψυχοβλαβώς είμαστε  ανθρωπάρεσκοι και φίλαυτοι , ώστε να σας δώσουμε μια απάντηση που η καλή σας προαίρεση υπαγορεύει… 

ΠΡΟΣΟΧΗ σε Ψευδοπροφήτες και Υποκριτές και ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ για να σωθεί η Ελλάδα μας.! (ΒΙΝΤΕΟ)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (κεφάλαιο 7, στίχοι 15 έως 29): 

"Προσέχετε δε, να μη παρασυρθείτε στην πλάνη από τους κακούς διδασκάλους και ψευδοπροφήτες, οι οποίοι έρχονται σε σας με το εξωτερικό ένδυμα της αθωότητας και πραότητας του προβάτου, ενώ από μέσα είναι άγριοι και άρπαγες σαν λύκοι. 

Από τους καρπούς τους, δηλαδή από τα έργα τους, θα τους γνωρίσετε καλά. Μήπως τρυγούν ποτέ από τα αγκάθια σταφύλια ή από τα τριβόλια σύκα; 

Έτσι και κάθε δένδρο αγαθό και ήμερο, κάνει καλούς καρπούς, ενώ το σάπιο και βλαμμένο δένδρο κάνει καρπούς επιβλαβείς. 

Πρόσεχε τις επιθυμίες σου - Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ Δημόπουλου (†)

Μην εμπιστεύεσαι ποτέ τον εαυτό σου. Να είσαι πάντοτε προσεκτικός. Με ανύστακτο βλέμμα να παρακολουθείς τα σκιρτήματα της καρδιάς σου. Φεύγε τις αφορμές. «Φεύγω, για να μη ηττηθώ», λέγει ο Μεθόδιος Πατάρων.

Μην ξεχνάς ότι το σώμα αδυνατίζει, εξασθενεί, αρρωσταίνει, όμως οι επιθυμίες ούτε αδυνατίζουν, ούτε εξασθενούν, ούτε αρρωσταίνουν. Το σώμα και τα κύτταρα γηράσκουν, ο παλαιός όμως άνθρωπος δεν συγγηράσκει με το σώμα.

Πολλούς έχει τους συμπαθούντες ο νέος όταν αμαρτάνει, ο δε ώριμος ουδένα. Να θυμάσαι το της Γραφής: «Τρία δε είδη εμίσησεν η ψυχή μου και προσώχθισα σφόδρα τη ζωή αυτών· πτωχόν υπερήφανον, και πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχόν ελαττούμενον συνέσει» (Σοφία Σειράχ 25:2). Τρία πράγματα μίσησε η ψυχή μου: πλούσιο ψεύτη, φτωχό υπερήφανο και γέροντα μοιχό.

Η γεύση της αγάπης!

«Η αγάπη είναι δύσκολη στην εφαρμογή» λένε πολλοί. «Τι γίνεται, όταν η αγάπη είναι μονόπλευρη;» ρωτούν πάλι οι ίδιοι.

Όταν έχεις βιώσει την αγάπη, όταν την έχεις δώσει, όταν την έχει πάρει, τότε σίγουρα έχεις γευθεί την αγάπη. Η γλυκιά γεύση της αγάπης σε κυριεύει, σε αναζωογονεί, σε δυναμώνει.

Αυτή η γεύση δεν ξεχνιέται. Αν ξεχαστεί, σημαίνει ότι κάτι άλλο ήταν, εκτός από αγάπη.

Αυτή η γεύση της αγάπης σε κάνει να θυσιάσεις ακόμη και τον εαυτό σου, σε κάνει να αντέχεις την αδικία, την προσβολή, σε κάνει να υπομένεις.

Αφού παντρεύτηκες ζήσε ως παντρεμένος (Να διαβαστεί απ' όλους)

Αφού παντρεύτηκες ζήσε ως παντρεμένος. Το λέγω αυτό διότι παρατηρείται το φαινόμενο, κάποιοι

χριστιανοί που επέλεξαν τον έγγαμο βίο μετά από μερικά χρόνια να ξυπνά μέσα τους ένας «θείος ζήλος» ο οποίος γεννά λογισμούς και συμπεριφορές που τους απομακρύνουν από τα συζυγικά τους καθήκοντα.

Ενώ δηλαδή είναι παντρεμένοι, ίσως έχουνε και παιδιά θεωρούν ότι ήρθε καιρός να ζήσουν ως μοναχοί. Και δυστυχως αυτό το παίρνουν απόφαση μόνοι τους, χωρίς την συγκατάθεση των συζύγων τους.

---------------------------

Η άσκηση μέσα στον γάμο είναι φυσικά απαραίτητη, διότι αλλιώς ο γάμος δεν θα εξυπηρετεί τον σκοπό του που είναι η συνοδοιπορία του ανδρός και της γυναικός προς την θέωση. Όμως είναι άλλο το ασκητικό φρόνημα μέσα στο γάμο και άλλο ακραίες καταστάσεις μίμησης μοναχικής ζωής. Δεν είσαι μοναχός άνθρωπε, παντρεμένος είσαι!

Η κοινωνική συν-ευθύνη των Χριστιανών...

Αρχιμ. π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

Η κοινωνική αδικία αποτελεί μία μορφή καταπίεσης και κοινωνικής αμαρτίας.

Ο Κύριος μας λέγει «δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» (Ησαϊας 26:9), και «μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην» (Ματθαίος 5:6).

Όσον όμως προάγεται η αδικία και η καταπίεση του λαού, οικονομική, ψυχολογική, πνευματική, τόσον ακυρώνεται το μήνυμα του Ευαγγελίου για αγάπη και δικαιοσύνη.

Ο Χριστός ήλθεν «ευαγγελίσαι πτωχούς» και να φέρει την αλήθεια του Ευαγγελίου που θα απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα κάθε είδους πνευματικά δεσμά της αμαρτίας.

Και η αδικία και η καταπίεση των ανθρώπων αποτελεί μία μορφή αμαρτίας.

Οι δοκιμασίες ειναι της ψυχής θεραπείες.....

Ο Άγιος Παΐσιος είχε πει, ότι «όσα οφέλη απέκτησα από τις αρρώστιες, δεν τα απέκτησε από την άσκηση. Οι αρρώστιες, οι θλίψεις, οι δοκιμασίες καθαρίζουν τον άνθρωπο και γίνονται αφορμή δοξολογίας.

Ο παπά Τύχων, έλεγε ότι το «Κύριε Ιησού Χριστέ έχει 100 δρχ, το Δόξα τω Θεώ 1000 δρχ.» Ήθελε να πει ότι όταν δοξολογείς τον Θεό στη θλίψη σου αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη αξία….» την αγιοπνευματική αυτή εμπειρία του αγίου μας, την κατανόησα περισσότερο αυτές τις ημέρες που μια ίωση ήρθε να με καθηλώσει στο κρεβάτι. 

Εκεί φαίνεται ποιοι είμαστε, και πόση δουλειά έχουμε και πρέπει ακόμη κάνουμε με τον βαθύτερο εαυτό μας.