Μὴν πολεμᾶς τὸν Οὐρανό!

Μπορεῖ νὰ εἶσαι ἄθεος. Ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στὸν κόσμο μπορεῖ νὰ εἶναι γιὰ σένα ἀδιάφορη, ἴσως καὶ ἀποκρουστική. Μπορεῖ νὰ ἀντιπαθεῖς τοὺς ἱερεῖς, νὰ σὲ ἐκνευρίζουν οἱ ψαλμωδίες, νὰ ἀποστρέφεσαι τὶς ἑορταστικές της ἐκδηλώσεις.

Ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶσαι, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ σὲ ὑποχρεώσει νὰ σκέφτεσαι καὶ νὰ αἰσθάνεσαι διαφορετικά. Οὔτε μπορεῖ οὔτε ἔχει τέτοιο δικαίωμα.

Ὅμως ζεῖς – ἴσως καὶ γεννήθηκες – σὲ μιὰ χώρα ποὺ δύο χιλιετίες τώρα, στὸ σύνολό της σχεδόν, ἔχει θέσει θεμέλιο τοῦ πολιτεύματός της, τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο πρώτη αὐτὴ σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη δέχθηκε καὶ τὸ ὁποῖο ἀποδέχεται τὸ σύν­ολο σχεδὸν τοῦ λαοῦ της.

Καὶ ἂν μὲν εἶσαι ἕνας ἀπὸ μᾶς τοὺς πολλούς, δὲν ὑπάρχει ἰδιαίτερο πρόβλημα. Ἂν ὅμως συμβεῖ νὰ ἔχεις ἀναδειχθεῖ σὲ κάποια ὑψηλὴ θέση, μάλιστα ἂν ἔχεις γίνει μέλος τοῦ Κοινοβουλίου ἢ σοῦ ἔχει ἀνατεθεῖ κυβερνητικὸ ἀξίωμα, ἢ πολὺ περισσότερο τὸ κορυφαῖο, θέση ἀπὸ τὴν ὁποία μπορεῖς νὰ ἐπιφέρεις καίριες ἀλλαγές…

Σκέψου:

Δὲν εἶσαι ἐσὺ ποὺ δημιούργησες τούτη τὴ χώρα. Οὔτε ἰδιοκτήτης της εἶσαι. Τῆς ἀνήκεις, δὲν σοῦ ἀνήκει. Χθεσινὸς εἶσαι, κι αὔριο, ὅπως ὅλοι μας, δὲν θὰ ὑπάρχεις. Πρὶν ἀπὸ μᾶς ὑπῆρξαν τόσοι ἄλλοι, καὶ μάλιστα ἐκεῖνοι ποὺ μὲ τὸ ντουφέκι, τὸ σπαθὶ καὶ τὸ αἷμα τους τὴν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν τετρακοσιάχρονη σκλαβιά της καὶ τὴν παρέδωσαν ἐλεύθερη σὲ μᾶς, σὲ σένα, σὲ ὅλους μας.

Αὐτοὶ θεμελίωσαν καὶ τὸ πολίτευμά της! Αὐτοί, σὰν ποὺ εἶχαν ὄχι μόνο δικαίωμα ἀλλὰ καὶ χρέος, ἔγραψαν καὶ τὸ Σύνταγμά της. Τὸ ἔγραψαν κυριολεκτικὰ μὲ τὸ αἷμα τους. Καὶ τὸ ἔγραψαν «εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Αὐτοὶ καὶ καθόρισαν «παμψηφεὶ» νὰ ἀκολουθεῖ πάν­τοτε τὴν πίστη τῆς «Μιᾶς, Ἁγίας καὶ Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας» τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἔχει θεμέλιό της τὴν οἰκογένεια.

Σκέψου:

Δὲν ἔχεις δικαίωμα αὐτὰ νὰ τὰ ἀλλάξεις. 

Ἡ «οὐδετεροθρησκεία» ποὺ προτείνεις ἢ σοῦ ἐπιβάλλουν, δὲν ἔχει θέση σ᾿ αὐτὸν τὸν τόπο. Ἀκόμη κι ἂν κάποια σκοτεινὰ κέντρα σὲ πιέζουν ἀσφυκτικὰ γι᾿ αὐτό, ἀπάντησέ τους μὲ τὰ λόγια τοῦ θεμελιωτῆ τοῦ Συντάγματος, τοῦ μεγάλου Μακρυγιάννη, πρὸς τὴν τότε ἡγεσία τοῦ τόπου:

«Ἐκεῖ ὁποὺ σοῦ εἶπαν οἱ δυνατοί· “δὲν κάνει σύνταμα εἰς τὴν Ἑλλάδα”, δὲν τοὺς ἔλεγες ἐσύ· “Mήνα τό ᾿φκειασα ἐγὼ νὰ τοὺς τὸ χαλάσω; Τό ᾿χουν φκειασμένο μ᾿ αἷμα καὶ μὲ δυστυχίες”».

Καὶ πάντως ὀφείλεις νὰ συνειδητοποιήσεις καλὰ ὅτι οὐδετεροθρησκεία στὴν Ἑλλάδα σημαίνει περιφρόνηση τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, σκόπιμο παραμερισμὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ οὐσιαστικὰ πόλεμο ἐναντίον της. 

Θὰ κάνεις λοιπὸν πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ἐναντίον τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἱστορίας τοῦ τόπου; Δὲν φοβᾶσαι τὴν «ὀργὴ» τοῦ Θεοῦ, τὴν κρίση τῆς Ἱστορίας; Δὲν εἶναι αὐτὸς πόλεμος πρὸς ἀνθρώπους καὶ συνηθισμένα ἀνθρώπινα συστήματα. Οὐσιαστικὰ ἀνοίγεις πόλεμο μὲ τὸν Οὐρανό.

Ἄκουσε ὅμως τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Οὐδὲν Ἐκκλησίας δυνατώτερον, ἄνθρωπε. Λῦσον τὸν πόλεμον, ἵνα μὴ καταλύσῃ σου τὴν δύναμιν· μὴ εἴσαγε πόλεμον εἰς οὐρανόν. Ἄνθρωπον ἐὰν πολεμῇς, ἢ ἐνίκησας, ἢ ἐνικήθης. Ἐκκλησίαν δὲ ἐὰν πολεμῇς, νικῆσαί σε ἀμήχανον· ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ πάντων ἰσχυρότερος» (Πρὸ τῆς ἐξορίας, PG 52, 428 καὶ ΕΠΕ 33, 368).

Σκέψου…

Ἁπλὴ λογικὴ σοῦ χρειάζεται. Ὅσο πιὸ ψηλὰ ἀνεβαίνεις τόσο πιὸ πολὺ πρέπει νὰ γνωρίζεις τὴν Ἱστορία.

Μελέτησε τὴν Ἱστορία. Δές. Πόσοι πολέμησαν τὴν Ἐκκλησία; Τὴ νίκησε καν­είς; Δὲν νικήθηκαν ὅλοι; Δὲν καταλαβαίνεις λοιπόν;

Κάνε πίσω ἀμέσως!

Μὴν πολεμᾶς τὸν Οὐρανό!  

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ», τ. 2196 (1 Ἀπριλίου 2019) , Ο Σωτήρ

Πηγή:  https://www.tideon.org/

«Πᾶνος»