ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [: Κολ. 3,4-11] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ» [11-12-1983] [Β105]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Κολ. 3,4-11]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 11-12-1983]

[Β105]

Στὴν σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος θέλει νὰ μᾶς δείξει ὅτι ἀνάμεσα σὲ ἕναν σπουδαῖο προορισμό, σὲ μία σπουδαία κλήση ποὺ μᾶς κάνει ὁ Χριστὸς καὶ στὴν δική μας τὴν στάση πρέπει νὰ ὑπάρχει μία συνέπεια. Ὅτι δηλαδὴ Ἐκεῖνος θὰ δώσει αὐτά· ἐμεῖς ποιοὶ πρέπει νὰ σταθοῦμε ἔναντι ἐκείνων ποὺ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς δώσει; Συγκεκριμένα: «Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ». «Ὅταν ὁ Χριστὸς θὰ φανερωθεῖ, κατὰ τὴν Δευτέρα Του παρουσία, ποὺ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωή μας, τότε κι ἐσεῖς μαζὶ μὲ Ἐκεῖνον θὰ φανερωθεῖτε ἔνδοξοι».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 14, 16-24] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΟΣ» [16-12-2001] (Β 449) Ἔκδοσις Β΄

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 14, 16-24]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΟΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 16-12-2001]

(Β 449) Ἔκδοσις Β΄

Κάποτε ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου, ἐκλήθῃ σὲ ἕνα δεῖπνο ἀπὸ κάποιον Φαρισαῖον. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ δείπνου, ὁ Κύριος εἶπε στὸν οἰκοδεσπότη νὰ μὴν καλεῖ φίλους καὶ συγγενεῖς στὸ τραπέζι του, ἀλλὰ ἀναγκεμένους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν θὰ εἶχαν τὴ δυνατότητα νὰ τοῦ ἀνταποδώσουν τὴν εὐεργεσία. Μάλιστα προσέθεσε ὁ Κύριος: «Ἀνταποδοθήσεται γὰρ σοὶ ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων». Δηλαδὴ «Θὰ ἔχεις τὴν ἀμοιβὴ σου κατὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Τώρα μὴν περιμένεις ἀμοιβή, γιατί τὸ κάλεσμα συγγενῶν καὶ φίλων δὲν θὰ εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ γεμᾶτο ἐπαίνους: ''Ἦταν ὡραῖο τὸ φαγητό. Σὲ εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς κάλεσες''» καὶ ἄλλα τέτοια. Κάποιος ἀνακείμενος ἐνθουσιάστηκε καὶ εἶπε εἰς τὸν Κύριον: «Μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ». Δηλαδὴ εἶναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θὰ καθίσει στὸ τραπέζι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ τότε ὁ Κύριος, σὰν ἀπάντηση καὶ εἰς ἐπήκοον, μάλιστα, πάντων, εἶπε τὴν παραβολὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου, ποὺ σήμερα ἀκούσαμε σὰν εὐαγγελικὴ περικοπή.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13, 10-17] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ «Ἡ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» [9-12-2001] (Β 448) Ἔκδοσις Β΄

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13, 10-17]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ μὲ θέμα:

«Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-12-2001]

(Β 448) Ἔκδοσις Β΄

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μᾶς περιγράφει ἕνα περιστατικὸ ποὺ ἔλαβε χώρα μέσα σὲ μία Συναγωγή. Ἐπῆγε ὁ Κύριος νὰ διδάξει καὶ ἦταν ἡμέρα Σάββατο. Ἐκεῖ εὑρίσκετο μία γυναῖκα συγκύπτουσα. Δηλαδή, εἶχε καμπούρα. Συγκύπτουσα· ἐπὶ δεκαοκτὼ ὁλόκληρα χρόνια, ποὺ δὲν μποροῦσε τελείως νὰ ἀνορθωθεῖ. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς τὴν εἶδε, τῆς εἶπε: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Δηλαδή: «Ἐλευθερώνεσαι ἀπὸ τὴν ἀσθένειά σου». Καὶ ἔθεσε τὰ χέρια Του ἐπάνω της. Καὶ ἀμέσως ἡ γυναῖκα αὐτὴ ἀνορθώθηκε. Καὶ ἐδόξαζε βέβαια τὸν Θεόν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ «Η ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ» [7-12-1986] [Β168]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ μὲ θέμα:

«Η ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-12-1986]

[Β168]

Κάποτε, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος βρέθηκε σὲ μία Συναγωγὴ κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ὅπου καὶ δίδαξε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀνάμεσα στὸ πλῆθος, ἦτο καὶ μία γυναῖκα ραχητικὴ καὶ μὴ δυναμένη κἂν νὰ ἀνορθώσει τὸ κεφάλι της. Τὴν εἶδε ὁ  Κύριος καὶ τῆς λέγει: «Γύναι,  ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Καὶ ἔθεσε τὰ χέρια Του ἐπάνω της καὶ ἀμέσως ἡ γυναῖκα ἐκείνη ἀνορθώθηκε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 18, 35-43] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ» [23-1-1994] [Β 291]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 18, 35-43]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                με θέμα:

                            «ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ»

                                 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-1-1994]

[Β 291]

      Εκπληκτικό, όντως, αγαπητοί μου, το θαύμα της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς. Και η έκπληξις προέρχεται τόσο από τον Κύριον, όσο και από τον τυφλόν. Και οι δύο πλευρές εκπλήσσουν. Παρατηρούμε τον Κύριον, με πόσην ευκολία δίδει αυτό που του ζητείται. Λέγει ένας ερμηνευτής: «Ὅρα τήν ἐξουσίαν». «Δες», λέγει, «την εξουσίαν». «’’Ἀνάβλεψον’’. Τίς γάρ τῶν προφητῶν οὕτως ἐθεράπευσεν, ἐν τοσαύτῃ, φημί, ἐξουσίᾳ;». Τι είπε; «Ἀνάβλεψον». Δηλαδή «Να δεις». «Ποιος», λέγει, «από τους προφήτας ποτέ εθεράπευσε με τόσην εξουσίαν;».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18, 18-27] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ;» [26-11-1989] [Β 228]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18, 18-27]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ;»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 26-11-1989]

[Β 228]

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, μᾶς διηγεῖται ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὸ περιστατικὸ ποὺ κάποιος νεαρός, ἄρχων καὶ πλούσιος, ἐρώτησε τὸν Κύριον λέγοντάς Του: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξε τὴν ὁδὸν τῶν ἀρετῶν. «Τὰς ἐντολὰς οἶδας», τοῦ λέγει, «τίς ἐντολὲς τίς γνωρίζεις». Δηλαδὴ ἡ ὁδὸς κατακτήσεως τῆς αἰωνίου ζωῆς εἶναι πάρα πολὺ γνωστή. Εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18,18-27] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ» [27-11-1994] (Β 308)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18,18-27]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 27-11-1994]

(Β 308)

Ἡ παρουσία τοῦ πλουσίου νεανίσκου, ἀγαπητοί μου, ποὺ ζητᾷ ἀπὸ τὸν Κύριον τί νὰ πράξει γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνιον ζωήν, ὄντως μᾶς συγκινεῖ. Ἐνῶ τὸ ἐρώτημα εἶναι ἕνα τεράστιον θέμα, «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;», ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου μοιάζει ὅτι εἶναι πολὺ πεζή. Τί τοῦ εἶπε; «Τήρησε τίς ἐντολές». Πολὺ ἁπλά. «Τήρησε τίς ἐντολές». Καὶ ὁ νεανίσκος ἴσως νόμισε περὶ μεγάλων καὶ ἐκτάκτων καὶ ἀγνώστων ἐντολῶν. Γι᾿ αὐτὸ ἐρωτᾷ: «Ποιὲς εἶναι αὐτές;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπαριθμεῖ ἐντολὲς ἀπὸ τὸν δεκάλογον, πολὺ γνωστές.

ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ» [21-11-1982]

ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                          « ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

               ΚΑΙ ΤΑ ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ»

                         [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-11-1982]                                                                                                                                                                                                          «Την «Την θεόπαιδα Παρθένον  καί Θεοτόκον ἐν ναῷ Κυρίου προσαγομένην εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν…»

     Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Είσοδον της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον ναόν του Σολομώντος, εις τα Άγια των Αγίων. Είναι γνωστό ότι οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, ήσαν στείροι. Δηλαδή δεν έκαναν παιδιά. Και είχαν φθάσει σε μία προχωρημένη ηλικία, και παιδί δεν είχαν. Επειδή δε εθεωρείτο όνειδος, κυρίως εις την γυναίκα που δεν έκανε παιδιά, γι’ αυτό τον λόγο νυχθημερόν παρακαλούσαν τον Κύριο να τους δώσει ένα παιδί. Και ο Κύριος εισήκουσε την προσευχή τους. Και τους έδωκε ένα κορίτσι. Την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και στις προσευχές τους μέσα, είχαν τάξει εις τον Θεόν να προσφέρουν το παιδί εις τον ναόν. Ό,τι δηλαδή είχε κάνει παλιότερα η Άννα, η γυναίκα του Ελκανά, η δεύτερη γυναίκα του Ελκανά, που δεν είχε παιδιά, κι εκεί παρακαλούσε τον  Θεό, στον ναό να της δώσει παιδί. Διότι η άλλη γυναίκα είχε πολλά παιδιά, και ησθάνετο πολύ δύσκολα, ησθάνετο όνειδος, όπως σας είπα, ντροπή· γι’ αυτόν τον λόγο, παρακαλούσε θερμά τον Θεό, και είπε: «Θεέ μου, δώσε μου ένα παιδί, και θα Σου το αφιερώσω». Και πράγματι, έκανε τον Σαμουήλ. Και τριών ετών τον έφερε εις τον ναόν και τον αφιέρωσε τότε επί αρχιερέως Ηλί. Και έμενε εις τον ναόν. Εκεί εκοιμάτο, εκεί έτρωγε, εκεί έμενε ο Σαμουήλ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 12, 16-21] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «Η ΦΡΟΝΗΣΙΣ» [17-11-1996] [Β 348] (Έκδοσις Β΄)

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 12, 16-21]

     Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                  με θέμα:

                                       «Η ΦΡΟΝΗΣΙΣ»

                               [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-11-1996]

[Β 348]                                                                                                    (Έκδοσις Β΄)

    Την αφορμή, αγαπητοί μου, της παραβολής του άφρονος πλουσίου, που ακούσαμε σήμερα ως ευαγγελική περικοπή, έδωσε κάποιος νεαρός, που ζήτησε από τον Κύριον να σταθεί μεριστής της πατρικής περιουσίας. Μεταξύ αυτού και του μεγαλυτέρου του αδελφού. Ο Κύριος φυσικά αρνήθηκε. «Ποιος», λέει, «με έβαλε μεριστήν σας ή δικαστήν σας;» κ.λπ. Διέκρινε όμως στον νεαρόν αυτόν μία πλεονεξία· που ερχόταν να αντιμετωπίσει την πλεονεξία του μεγαλυτέρου αδελφού. Βλέπετε, ήρθαν σε σύγκρουση δύο πλεονεξίες. Κατά τον νόμο, βέβαια, ο μεγαλύτερος έπαιρνε μεγαλύτερο μερίδιο, επειδή υποτίθεται ότι αυτός κρατούσε τους γονείς του. Όμως στο βάθος ήταν σύγκρουσις δύο πλεονεξιών.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 12, 16-21] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΜΗΠΩΣ ΕΧΩ ΑΦΡΟΣΥΝΗ;» [22-11-1998] [Β 387]

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 12, 16-21]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΜΗΠΩΣ ΕΧΩ ΑΦΡΟΣΥΝΗ;»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 22-11-1998]

[Β 387]

Εἶναι βαρὺ νὰ σοῦ δίνει ὁ Θεὸς τὸν χαρακτηρισμὸ ὅτι εἶσαι ἄφρων, ἄμυαλος, ἀγαπητοί μου. Ὁ Θεὸς χαρακτηρίζει μὲ ἐπαίνους τὸν ἄνθρωπον, ὅταν εἶναι σωστὸς ἄνθρωπος, ὅπως τὸν θέλει ὁ Θεός. Ἀλλὰ καὶ ἀποδίδει βαρεῖς χαρακτηρισμούς, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀποκλίνει ἀπὸ τὸ θέλημα τὸ δικό Του. Καὶ τοῦτο φαίνεται στὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἀγαπητοί, στὴν εὐαγγελική μας περικοπή.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος - ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: α) Ἡ ἀπόδοση τιμῆς πρὸς τὸν Χρυσορρήμονα Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας β) Ἑρμηνεία τῆς προτάσεως τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε» [13-11-2000]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ:

α) Ἡ ἀπόδοση τιμῆς πρὸς τὸν Χρυσορρήμονα Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας

                β) Ἑρμηνεία τῆς προτάσεως τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου: 

«Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε»

[ἐκφωνήθηκε στὶς 13-11-2000]

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ καὶ γιορτάζει τὴ μνήμη τοῦ μεγάλου διδασκάλου της, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ὅ,τι νὰ πεῖ κανεὶς ἢ νὰ ἐγκωμιάσει, πάντα θὰ ἔμενε φτωχὸ μπροστὰ σὲ μία τόσο μεγάλη μορφὴ τοῦ λόγου τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας καὶ τῆς ἁγιότητος ποὺ ἦτο ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἀλλ᾿ ἔστω καὶ ἐλλιπῶς, κάτι θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε.

Ἡ Ἐκκλησία μας τὸν χαρακτηρίζει μὲ πολλὰ ἐπίθετα, τὰ ὁποῖα καὶ σᾶς ἀπαριθμῶ:  «χρυσήλατον σάλπιγγα» -δηλαδὴ μία σάλπιγγα χρυσή-, «θεόπνευστον ὄργανον»,  «δογμάτων πέλαγος ἀνεξάντλητον», «Ἐκκλησίας  στήριγμα», «νοῦν οὐράνιον», «σοφίας βυθόν», «κρατῆρα πάγχρυσον», «ἀστέρα ἄδυτον», «μετανοίας κήρυκα», «πιστῶν ὑπογραμμόν», «μαρτύρων ἐφάμιλλον», «ἀγγέλων ἰσοστάσιον», «ἐνδιαίτημα Γραφῶν», καί, τέλος, «Χρυσόστομον». Ἔτσι βλέπομε ὅτι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀγαπητοί μου, στάθηκε μιὰ πάρα πολὺ μεγάλη μορφή.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 10, 25-37] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΝ, ΙΑΤΡΕΙΟΝ, ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» [15-11-1981] [Β 60]

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 10, 25-37]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ:

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΝ, ΙΑΤΡΕΙΟΝ, ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 15-11-1981]

[Β 60]

Καὶ μόνη, ἀγαπητοί μου, ἡ παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, ποὺ ἠκούσαμε σήμερα στὴν εὐαγγελικὴν περικοπήν, ἂν ἐγράφετο, μαζὶ μὲ τὴν ἄλλη παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, θὰ ἦτο ἀρκετὸ νὰ μᾶς δώσει ἕνα θαυμάσιο διάγραμμα τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ τὸ βλέπομε ἰδίως σήμερα, ὅπου, ὅπως ἀναφέρεται, κάποιος ἄνθρωπος κατήρχετο ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα στὴν Ἰεριχώ, ποὺ γεωγραφικὰ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ὑψηλοτέρα τῆς Ἰεριχοῦς. Ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ὁ τύπος τοῦ ἀρχεγόνου Παραδείσου· καὶ ἡ Ἰεριχὼ εἶναι ἡ γῆ τῆς ἀπαθλιώσεως καὶ τῆς ἀποστασίας. Ἡ πτῶσις εἰς τοὺς λῃστὰς δὲν εἶναι παρὰ ἡ πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου στὰ χέρια τῶν δαιμόνων καὶ τῶν παθῶν. Ἀκόμα, ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ Λευίτης ποὺ προσέρχονται, περνοῦν, παρέρχονται, ἀλλὰ δὲν δύνανται νὰ βοηθήσουν, εἶναι ὁ τελετουργικὸς νόμος, ὁ ἠθικὸς νόμος, ἂν θέλετε, ἀκόμη καὶ ἡ φιλοσοφία.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκά, 16, 19-31] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΠΗΓΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» [2-11-1997] [Β364]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά, 16, 19-31]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                                     «ΠΗΓΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»                                                                                

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 2-11-1997] 

    [Β364]                                                                                                                                                  

       Όλοι γνωρίζομε, αγαπητοί μου, την θαυμασία παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Κάθε της φράση, κάθε της λέξη, είναι και μία θεολογική αποκάλυψις. Και είναι αποκάλυψη, γιατί Αυτός ο Κύριος την εδίδαξε. Μέσα σε όσα ειπώθηκαν, διαλογικά, ανάμεσα στον πλούσιον και τον Αβραάμ, είναι και τούτα τα λόγια. Σας διαβάζω: «Ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. Λέγει αὐτῷ ᾿Αβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. Ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ, πεισθήσονται».

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκά, 16, 19-31] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου « Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ. ΔΥΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΙΕΣ» (Έκδοσις Β΄) [4-11-1995] [Β323]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά, 16, 19-31]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

  « Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ. ΔΥΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΙΕΣ»

                                                                                (Έκδοσις Β΄)              

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-11-1995] 

    [Β323]                                                                                                                                                  

      Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, αγαπητοί μου, που ακούσαμε στη σημερινήν ευαγγελική περικοπή, είναι μία κατασκευασμένη ιστορία, που ο Κύριος ήθελε να δώσει μία απάντηση εις τους Φαρισαίους.

     Σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς: «Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα καὶ οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν». Κάθε κήρυγμα του Κυρίου, προπαντός περί πτωχείας, περί εκουσίου πτωχείας, όταν οι Φαρισαίοι άκουγαν αυτά, φιλάργυροι υπάρχοντες, ήσαν φιλοχρήματοι και φιλάργυροι άνθρωποι, τον εξεμυκτήριζον, τον κορόιδευαν τον Ιησούν. «Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν, βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ». «Σεις», λέει, «είσαστε εκείνοι οι οποίοι δικαιώνετε τους εαυτούς σας μπροστά στους ανθρώπους και δείχνετε ότι έχετε αγιότητα. Όμως ο Θεός γνωρίζει τις καρδιές σας, και εκείνο που είναι εις τους ανθρώπους υψηλόν, -δηλαδή υπερηφάνεια-, αυτό στον Θεό μπροστά είναι βδέλυγμα, είναι σίχαμα».

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκᾶ 8,41-56] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Θεός ἐγγίζων ἐγώ εἰμι» [Ἰερεμ. 23,23] [9-11-1986] (Β167)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκᾶ 8,41-56]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Θεὸς ἐγγίζων ἐγὼ εἰμί» [Ἰερεμ. 23,23]

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-11-1986]

(Β167)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου, μᾶς διηγεῖται πῶς ὁ Κύριος ἀνέστησε τὴν θυγατέρα τοῦ Ἰαείρου. Ἐνῶ ὅμως ὁ Κύριος πήγαινε πρὸς τὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου, συνέβῃ ἕνα ἄλλο θαυμαστὸ περιστατικό, ποὺ ἦταν ἡ θεραπεία μιᾶς αἱμορροούσης γυναικός.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8, 40-56] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΣ» [7-11-1993] (Β 287)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8, 40-56]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-11-1993]

(Β 287)

Ἐκπληκτικὸ θαῦμα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἀνάστασις τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰαείρου. Καὶ μάλιστα, διπλοῦν θαῦμα! Γιατί ὅταν ὁ Κύριος κατευθύνετο πρὸς τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου, ἕνα ἄλλο θαῦμα ἔλαβε χώρα. Ἦταν τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης ἐκείνης γυναικός. Καὶ ὅσα ἐκεῖ ἐλέχθησαν μὲ τὴν αἱμορροοῦσα γυναῖκα, ἔχουν βάθος πίστεως καὶ βάθος θεολογίας.

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ» [28-10-2001]

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 28-10-2001]

 

Ὅσο περισσότερο ὁ χρόνος ἀπομακρύνει τὰ γεγονότα, ἀγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικὰ φαντάζουν στὰ μάτια μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὴν ἀπόσταση 61 ὁλοκλήρων χρόνων, δηλαδὴ δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τὰ γεγονότα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 καλύτερα. Ἀλήθεια, πέρασαν ἕξι δεκαετίες... Πόσο γρήγορα πέρασαν... Γιά ᾿κείνους μάλιστα ποὺ τότε ἔζησαν τὰ γεγονότα καὶ σήμερα ἔχουν κάποια ἡλικία.

Μνήμη ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ» [26-10-2001] Β΄ ἔκδοσις

Μνήμη ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ

[ἐκφωνήθηκε στὶς 26-10-2001]

Β΄ ἔκδοσις

Ἀγαπητοί, χαίρει ὁ οὐρανός, χαίρει καὶ ἡ γῆ, ὅταν ἑορτάζεται ἡ μνήμη ἑνὸς Ἁγίου. Χαίρει ὁ οὐρανός, διότι ἐκέρδισε ἀπὸ τὴν γῆν ἕναν ἅγιον· χαίρει καὶ ἡ γῆ, διότι ἔδωσε στὸν οὐρανὸν ἕνα παιδί της. Καὶ οἱ ἅγιοι ἄγγελοι χαίρουν καὶ αὐτοί, γιατί κάνουν συνόμιλόν τους ἕναν ἄνθρωπον. Καὶ οἱ ἄνθρωποι χαίρουν, γιατί ἀνοίγεται ἡ δυνατότητα τοῦ οὐρανίου ἁγιασμοῦ των. Κι ὁ ἅγιος Δημήτριος, ἐστάθῃ ἕνας μέγας μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μὲ τὸ μαρτύριό του ἐδόξασε τὸν Κύριον· καὶ ἔδωσε τὸ καλὸ παράδειγμα πίστεως καὶ ἀγάπης στὸν Χριστὸν σὲ μυριάδες πιστοὺς μέσα εἰς τὴν ἱστορία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ [:Γαλ. 1,11-19] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΕΙΣΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΖΕΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΣ ΟΡΘΑ;» [21-10-1990] [Β241]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ[:Γαλ.1,11-19]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                           με θέμα:

    «ΕΙΣΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ  ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΖΕΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΣ ΟΡΘΑ;»

                              [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-10-1990]

 [Β241]

       Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, εις την προς Γαλάτας επιστολή του, που ανεγνώσθη προηγουμένως, μας δίδει την ευκαιρία να κάνομε μερικές σκέψεις οικοδομητικές. Η αιτία που έγραψε την επιστολή αυτή ήταν ότι μερικοί εξ Ιουδαίων Χριστιανοί, μετά από την αποχώρηση του Παύλου από τις εκκλησίες της Γαλατίας – η Γαλατία ήταν μία μεγάλη περιοχή, επαρχία ήτο της Μικράς Ασίας- άρχισαν αυτοί να καταρρακώνουν το κύρος του το αποστολικόν και να τονίζουν και να λέγουν ότι «για να γίνεις Χριστιανός, πρέπει προηγουμένως να περάσεις από τον Ιουδαϊσμόν· να τηρήσεις και να τηρείς τις νομικές διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης και ιδιαιτέρως μάλιστα την περιτομήν». Δηλαδή να μετέλθει κανείς την περιτομή. Να περιτμηθεί. Αυτό θα πει «να περάσει από τον Ιουδαϊσμόν», και κατόπιν να περάσει στον Χριστιανισμόν.