Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Ἡ ἁμαρτιία φiδι φαρμακερό

 

«Καὶ καθὼς Μωυσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀν­­θρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. 3,14-15)

Γίναμε ἐπίσκοποι, ἀγαπητοί μου, ὄχι γιὰ τὰ λεφτά –μάρτυς μου ὁ Θεός–, ὄχι γιὰ νὰ φιγουράρουμε ἐπάνω στοὺς θρόνους μὲ τὰ χρυσᾶ μας ἄμφια· ἤρθαμε γιὰ νὰ διδάξουμε τὸ λαό μας πῶς νὰ πιστεύῃ ὀρθοδόξως, πῶς νὰ ζῇ εὐαγγελικῶς, πῶς νὰ λατρεύῃ ἐκκλησι­αστικῶς, πῶς νὰ ἑορτάζῃ καὶ πανηγυρίζῃ ἐν Κυρίῳ. Δὲν ἐνδιαφερόμεθα γιὰ χρήματα, ἐν­διαφερόμεθα γιὰ τὶς ψυχές σας.
Νά ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ἐὰν τὴν ἑορτάσετε χριστιανικά, χαίρουν οἱ ἄγγελοι, χαίρει ὁ σταυρός, χαίρουν τὰ ἄ­στρα, χαίρουν οἱ τάφοι, χαίρει ὅλη ἡ οἰ­κουμέ­νη, χαί­ρει ἡ ἁγία Τριάς. Ἂν ὅμως ἑορτάσετε κοσμι­κά, ἀντιχριστιανικά, τότε κλαίει ἡ Πανα­γιά, κλαῖ­νε οἱ ἅγιοι, κλαῖνε οἱ πατέρες τῆς Ἐκ­κλησίας, κλαῖ­νε τὰ ἄστρα, κλαῖνε τὰ βουνά, κλαίει ὁ τόπος ὅλος. Λυπᾶται τότε καὶ ὁ ἐπίσκοπος.

Πορφυρίτης: «Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος· ἅγιος»! (2) (Ἀφιερωμένο στά 12 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση ἑνός Ἁγίου)

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

«Ὁ Αὐγουστῖνος ὅμως εἶχε κηρύξει πόλεμο στήν ἐπαρχία του κατά τοῦ καρναβαλιοῦ καί ἡ διαφορετική ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος ἀπό ἕναν κορυφαῖο ἱεράρχη τῆς Ὀρθοδοξίας τόν ἐξόργισε. Πολύ περισσότερο φαίνεται ὅτι τόν ἐξόργισαν τά ὅσα εἰπώθηκαν ἀπό τό Μελίτωνα γιά τήν ἀνάγκη νά ζεῖ ἡ Ἐκκλησία στήν ἐποχή της, νά κατανοεῖ τίς ἀγωνίες τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου καί νά μήν σκανδαλίζεται μέ τήν ‘‘παγκόσμιον ἐπανάσταση τῆς νεολαίας’’.»^[1].  

Κανονικά τό προηγηθέν κείμενο δέν θά ἔπρεπε νά χρήζει ὀρθοδόξου σχολιασμοῦ· δέν θά ἔπρεπε νά ὑπάρχει «ἀπολογία» γιά τίς αὐτονόητες, φυσικές καί ἐπιβαλλόμενες ἐνέργειες ἑνός Ἐπισκόπου, ἑνός ἁγίου Ἐπισκόπου. Τί σημαίνει ὅτι εἶναι «ἀνάγκη νά ζεῖ ἡ Ἐκκλησία στήν ἐποχή της»; Χρειάζεται διαρκή ἐκσυγχρονισμό ἡ Ἐκκλησία; Δέν ἰσχύει ὅτι «ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας μας, εἶναι κατά τήν πατερική διδασκαλία, ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας»^[2]; 

Πορφυρίτης: «Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος· ἅγιος»! (1) (Ἀφιερωμένο στά 12 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση ἑνός Ἁγίου)

 

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

«Μοναδική ὑπῆρξε στά ἑλληνικά ἐκκλησιαστικά πράγματα ἡ περίπτωση τοῦ μητροπολίτη Φλώρινας Αὐγουστίνου Καντιώτη...»[1]. Πράγματι, ὁ μακαριστός πατήρ Αὐγουστίνος Καντιώτης ἄφησε «ἐποχή» στά ἑλληνικά ἐκκλησιαστικά χρονικά. Τό ἀκέραιο τοῦ χαρακτῆρος του, τό θυσιαστικό του πνεῦμα καί ἡ ἀγάπη του γιά  Χριστό καί Εὐαγγέλιο, τόν ὁδήγησαν σέ πολλές περιπέτειες ἐπί γῆς. Τό ἀγωνιστικό του φρόνημα, οἱ ἐνέργειές του γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, τῆς Πατρίδος καί τοῦ ἀνθρώπου καί γενικότερα ὅλος ὁ βίος του, ἀποτέλεσαν μέ βεβαιότητα τήν ἀπόδειξη, γιά τούς μέν πιστούς ὅτι εἶναι ἕνας μεγάλος ἅγιος, γιά δέ ὅλους τούς ἄλλους ὅτι εἶναι «φονταμενταλιστής»[2], ὁ «Χομεϊνί τῆς Μακεδονίας»[3]!

 

«Αὐτός ὁ ἱεράρχης στηλίτευσε ἔντονα, ἔως εἰσαγγελικοῦ βαθμοῦ, τά κακῶς κείμενα τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί πολιτικῆς ζωῆς τῆς χώρας. Φάνηκε στήν περίοδο τῆς δικτατορίας περισσότερο νά ἐνδιαφέρθηκε γιά θέματα ‘‘ἠθικῆς’’ καί πιστῆς τήρησης τῶν Ἱερῶν Κανόνων, παρά γιά τήν καταπίεση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Οἱ ὀργανώσεις τοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη καί ὁ ἴδιος ἐκδήλωσαν τίς πλέον ἐμφανεῖς τάσεις φονταμενταλισμοῦ στά πλαίσια τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας...»[4].

ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

 

Ἐπίσημα ἔγγραφα καὶ ἀπόρρητες ἐπιστολὲς

…Στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἀκολουθεῖ ὁ ταγματάρχης τῆς Χωροφυλακῆς Φλωρίνης Κων. Κανᾶς ἐνημερώνει γιὰ ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς ποὺ συνέβη στὴ Φλώρινα: Ὁ διχασμένος λαός, μέσα σὲ δύο μῆνες ἑνώθηκε ὡς «μία οἰκογένεια ἀληθινὰ πατριαρχική» καὶ ἡ ξένη προπαγάνδα ἔπαθε πανωλεθρία. «Ὅλοι διερωτῶνται ποιός τοὺς ἄλλαξε»;
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ 1943

ΑΠΟΡΡΗΤΟ, Ἀριθ. Ἐμπιστευτικῆς 347, 12.3.43

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ – ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Γραφεῖον Εἰδικῆς Ἀσφαλείας, Ἀριθ. 85/52/3

†Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης: Κάντε το καλό και εν μέσω αχάριστου κόσμου

 

Πολλοί άρχισαν να κάνουν το καλό, αλλά σταμάτησαν γιατί ο κόσμος είναι κακός.

Πήγε ένας καλός παπάς σ’ ένα χωριό και πήγαν να τον πεταλώσουν. Τέτοιος είναι ο κόσμος. Δεν θέλει συμβουλές, δεν θέλει έλεγχο, θέλει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα ρεύματά του.

Πήγες σύμφωνα με τα ρεύματά του και τις συνήθειές του, καπνίζεις, παίζεις, χοροπηδάς, κάνεις ότι αρέσει σ’ αυτόν; Είσαι καλός.

Αν όμως πας κόντρα με τις επιθυμίες τους και θέλεις να ζήσεις μια ζωή διαφορετική απ’ ότι ζει αυτός ο κόσμος, τότε στρέφεται εναντίον σου.

Επίσκοπ. Αυγουστίνος Καντιώτης: Παιδιά μου νά εἶστε ζωντανά ψάρια...

 

Όταν ήμουν ιεροκήρυκας στα ψηλά βουνά των Γρεβενών, εκεί που είναι οι πηγές του Αλιάκμονα, είδα ένα θαυμαστό πράγμα. 

 

Είδα στα νερά του Αλιάκμονα, ότι όσα ψάρια ήταν ψόφια, τα έπαιρνε το ποτάμι και τα πήγαινε κάτω στη Θεσσαλονίκη, όσα ψάρια ήταν ζωντανά, πηγαίνανε κόντρα με το ρεύμα.

Παιδιά μου, ζωντανά ψάρια να είστε, του Μεγάλου Ψαρά, του Ιησού Χριστού!

Να πάτε κόντρα με την άπιστη και διεφθαρμένη κοινωνία. Κόντρα με τον πατέρα και τη μάνα, όταν είναι άπιστοι και σας σπρώχνουν προς την αθεΐα. 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Οἱ νεκροί μας ζοῦν, δέν ἐξαφανίζονται. Οἱ ψυχές τους ζοῦν ἐκεῖ ποῦ εἶναι ἡ ἀληθινή ζωή

 

Ναί, ἀδελφοί μου! οἱ νεκροί μας δὲν παύουν νὰ ζοῦν, δὲν ἐξαφανίζονται. Μετὰ τὸν θά­νατο οἱ ψυχές τους ζοῦν ἐκεῖ ποὺ εἶναι ἡ ἀ­ληθινὴ ζωή. Καὶ τὰ σώματά τους, ποὺ μένουν ἐ­δῶ μέσα στοὺς τάφους, ἀναπαύονται καὶ κοιμοῦνται μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως. 

 

Γι᾽ αὐτὸ τὰ νεκροταφεῖα κατὰ τὴν χριστιανικὴ ἀντίληψι εἶναι καὶ λέγονται κοιμητήρια. Οἱ ψυχὲς ἐκείνων ποὺ ἔφυγαν ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως ζοῦν κοντὰ στὸ Θεὸ καὶ περιμένουν τὴν ἡμέρα ἐκείνη, τὴ μεγάλη καὶ ἐπίσημη, κατὰ τὴν ὁ­ποία τὰ σώματα θὰ ἑνωθοῦν μαζί τους, τότε ποὺ ὅλοι οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ ἐμ­φανισθοῦν μπρο­στὰ στὸν Ποιητὴ καὶ Πλάστη τους γιὰ τὴν τελικὴ κρίσι καὶ ἀπόφασι.

Ἐπίσκ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Θά πέση πείνα, πείνα μεγάλη!

 

Μιὰ προφητεία τῆς Καινῆς Διαθήκης λέει, ὅτι θα ̓ρθοῦν χρόνια κατηραμένα, ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ φράξουν τ᾿ αὐτιά τους μὲ βουλοκέρι νὰ μὴν ἀκοῦνε τὰ λόγια του Θεοῦ, καὶ θὰ τ ̓ ἀνοίξουν ν ̓ ἀκοῦνε τὰ λόγια τοῦ διαβόλου (βλ. Β ́ Τιμ. 4,3-4). 

 

Δὲ βλέπετε τί γίνεται κάθε νύχτα μὲ τὴν τηλεόρασι; Ἔχουμε τὴ χειρότερη τηλεόρασι· κάνει μεγάλη ζημιὰ σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους… 

 

Πρὶν διακόσα χρόνια πέρασε ἀπὸ τὴν πατρίδα μας ἕνας ἅγιος καὶ προφήτης, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καὶ τί εἶπε; 

Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Τερατώδης διάταξη τοῦ Νόμου 2976/1954 ὅπου στεροῦσε τὸ δικαίωμα μητρότητος στὶς ἀξιωματικούς ἀδελφές νοσοκόμες (Ἐξαιρετικό)

 

Στρατιωτικὴ Σχολὴ Ἀξιωματικῶν Ἀδελφῶν Νοσοκόμων
 

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Βασιλεύει τὸ ἀγκάθι»

 

Ἀντιγραφὴ μὲ ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης - ΑΜΑΣΕΥΣ

 

(Τὸ ἄρθρο αὐτὸ γράφτηκε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1964 ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Αὐγουστῖνο Καντιώτη καὶ δημοσιεύτηκε στὸ φύλλο τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας». Ἀναφέρεται στὴν τερατώδη διάταξη τοῦ Νόμου 2976/1954, ἄρθρο 3, παρ. 3, σύμφωνα πρὸς τὸν ὁποῖο οἱ γυναῖκες ἀξιωματικοὶ ἀδελφὲς νοσοκόμες στεροῦνταν τὸ δικαίωμα τῆς μητρότητας)
 

Ἕνα ἄρθρο γραμμένο πρὸ ἑξῆντα ἐτῶν τόσο ἐπίκαιρο, ὡσὰν νὰ τὸ ἔγραψε σήμερα ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος. Ἐμεῖς, λόγῳ τῆς ἐπικαιρότητας τοῦ θέματος περὶ τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ὁποία προῆλθε ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευσή τους ἀπὸ τὸ Ἀνώτατο δικαστήριο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἀλλὰ καὶ τίς ἀντιδράσεις ποὺ ἀκολούθησαν ἀπὸ  πλῆθος προσωπικοτήτων καὶ φορέων ἀκόμη καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα καὶ μάλιστα μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση καὶ ὀξύτητα, θὰ ἐρανιστοῦμε τὰ ἀναγκαῖα ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο, ὡς θέση καὶ ἀπάντηση ἑνὸς ὀρθοδόξου ἐπισκόπου, αὐτοῦ τοῦ μακαριστοῦ Αὐγουστίνου Φλωρίνης καὶ ὡς φυσικῶς προϋποτιθέμενη ἐξ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας.

Επισ. Αυγουστίνος Καντιώτης: Η αναγκαιότητα του ηθικού νόμου

 

Οι ιεροί κανόνες συνδέονται άρρηκτα με τους θεοφόρους πατέρες, όπως οι ποταμοί με τις πηγές τους. Ή παραδέχεσαι τους ιερούς κανόνες και μαζί μ’ αυτούς δέχεσαι και τους πατέρες, ή απορρίπτεις τους κανόνες και μαζί τους συναπορρίπτεις και τους πατέρες της Εκκλησίας. Το «έξω οι κανόνες» είνε ταυτόσημο με το «έξω οι πατέρες». Όποιος τιμά τους κανόνες τιμά και τους πατέρες και όποιος ατιμάζει τους κανόνες ατιμάζει και τους πατέρες.

Πόσο αληθινό είνε αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όσοι κληρικοί και λαϊκοί είνε οπαδοί του οικουμενισμού, προσπαθώντας να κλονίσουν το κύρος των ιερών κανόνων, μιλούν φανερά ή συνεσκιασμένα και για τους πατέρες με περιφρόνηση.

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης (†) - Γιατί οργίζεται ο Θεός

 

Συχνό, αγαπητοί μου, στη χώρα μας και στον κόσμο, είναι τελευταίως το φαινόμενο ανωμάλων καιρικών συνθηκών. Ασυνήθιστα μετεωρολογικά φαινόμενα προκαλούν ακραίες καταστάσεις και θεομηνίες, με ζημιές ή και θύματα ακόμη. Σε εποχή χειμώνος υψηλές θερμοκρασίες που θυμίζουν καλοκαίρι, και σε εποχή θέρους σύννεφα και βροχές λες και είναι φθινόπωρο. Η βροχή που πέφτει τότε δεν είναι ευλογία, είναι καταστροφή. Ο λαός μας λέγει «στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει». Κάποτε πέφτει και χαλάζι, που τσακίζει τα κλαδιά, ρημάζει τ’ αμπέλια, ρίχνει κάτω τα σπαρτά, χτυπάει ζώα και ανθρώπους, σπάει τζάμια, καταστρέφει αυτοκίνητα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά: οι βροχές, οι πλημμύρες, τ’ αστροπελέκια, οι κεραυνοί, η ανομβρία ή η πολυομβρία, οι ακρίδες, οι σεισμοί, οι ασθένειες, ο θάνατος; Γιατί όλα αυτά; Ποια η αιτία; Αιτία είναι η οργή του Θεού, το ότι έχουμε εξοργίσει το Θεό. Και αιτία της οργής του Θεού ποια; Γιατί ο Θεός είναι οργισμένος; Εξαιτίας των αμαρτιών μας. Ποιων αμαρτιών; Όλοι κρατούμε στα χέρια ένα κομπολόι του διαβόλου και παίζουμε με τις χάντρες του, τις αμαρτίες, κάθε μέρα.

(†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης- Ὑπόδειγμα πίστεως - Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου

 

Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις » (Ματθ. 15,28)

 

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ἀγαπητοί μου, –πρέπει νὰ τὸ ποῦμε πολλὲς φορές, ὥσπου νὰ ῥιζώσῃ στὴν καρδιά μας–εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός. Αὐτὸς εἶναι τὸ θεμέλιο τῆς πίστεώς μας, ἡ ῥίζα τῆς Ἐκκλησίας μας.

 

Ὁ Χριστός μας εἶναι Θεός .Τὸ φωνάζει ὅλο τὸ σύμπαν, ὑλικὸ καὶ πνευματικό. Τὸ φωνάζουν πρὸ παντὸς τὰ θαύματα, ποὺ ἔκανε κάνει καὶ θὰ κάνῃ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων.Ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα αὐτὰ διηγεῖται τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο.

 

Ὁ Χριστός, βαδίζοντας ἀπὸ πόλι σὲ πόλι κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, ἔφτασε στὰ ἄκρα τοῦ Ἰσραήλ. Πέρα ἀπὸ ᾿κεῖ κατοικοῦσαν εἰδωλολάτρες, οἱ κάτοικοι τῆς Τύρου καὶ τῆς Σιδῶνος.Γιατί ὁ Χριστὸς ἔφτασε μέχρι τὰ σύνορα;Γιὰ νὰ δείξῃ, ὅτι δὲν εἶναι Θεὸς ἑνὸς μόνο λαοῦ, ὅπως τὸν ἤθελαν –καὶ τὸν θέλουν μέχρι σήμερα–οἱ Ἑβραῖοι. Ὁ Χριστὸς ἦρθε γιὰ ὅλους τοὺς λαούς, γιατὶ ὅλοι εἶναι παιδιά του.

Αυγουστίνος Καντιώτης: ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ» - Βίντεο, Ομιλία

 

ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ» MHTΡ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης (†) - Εσωτερική και εξωτερική όραση – ΙΔ’ Κυριακή Λουκά

Σήμερα, αγαπητοί μου, διαβάζεται το Ευαγγέλιο της δεκάτης τετάρτης (ΙΔ’) Κυριακής του Λουκά (Λουκ. 18:35-43). Η περικοπή αυτή διηγείται ένα από τα άπειρα θαύματα που έκανε, κάνει και θα κάνει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Το θαύμα είναι η θεραπεία ενός τυφλού.

✶✶✶

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» αυτού (Γεν. 1:26). Τον εφοδίασε με έξοχες ιδιότητες, εννοώ και τις σωματικές. Μια από τις δωρεές του Κυρίου είναι ότι τον προίκισε με πέντε αισθήσεις, από τις οποίες σπουδαιότερη είναι ασφαλώς η όραση.

Τα μάτια! Υπάρχει γι’ αυτά ολόκληρη ειδική επιστήμη, την οποία διακονούν οι οφθαλμίατροι, και μένουν κατάπληκτοι. Φτάνει ένα μάτι ν’ αποδείξει ότι υπάρχει Θεός. Αρκεί αυτό.

'Eπίσκοπος Αὐγουστῖνος † - Ἡ πλεονεξία ἀφαιρεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο τή χαρά, τήν εἰρήνη, τήν ἡσυχία, τήν ἀνάπαυση

Πλεονέκτης, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε μόνο ὁ πλούσιος· εἶνε κ᾽ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει λίγα καὶ ὡς μόνο στόχο του ἔχει θέσει νὰ τὰ αὐξήσῃ μὲ κάθε τρόπο. Τὸ μικρόβιο τῆς πλεονεξίας ὑπάρχει, ἐνδημεῖ, καὶ εἶνε πηγὴ κακῶν. Ἡ πλεονεξία ἀφαιρεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴ χαρά, τὴν εἰρήνη, τὴν ἡσυχία, τὴν ἀνάπαυσι. Χαλάει φιλίες, χωρίζει ἑταιρεῖες μεγάλες καὶ μικρές.

Τί λέω; – ἡ πλεονεξία χωρίζει ἀδέρφια, ποὺ μπορεῖ νὰ φτάσουν μέχρι τὸν Ἄρειο Πάγο γιὰ ἕνα κομμάτι γῆς.

Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Εὐγνωμοσύνη Κυριακή ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ΙΖ,12-19)

 «Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ»

  (Λουκ. 17,15-16)

 

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, ἑώρτασε τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς βαπτίσθηκε στὸν Ἰορδάνη καὶ τότε φανερώθηκε τὸ μυστήριο τῆς ἁγίας Τριάδος. Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅ­γιον Πνεῦμα, ἐλέησον τὸν κόσμον!

Μετὰ τὴ βάπτισι στὸν Ἰορδάνη ὁ Χριστὸς πῆγε στὴν ἔρημο, ποὺ εἶνε τὸ μεγάλο πανεπιστήμιο. Ἐκεῖ ἡ ψυχὴ ἀποκτᾷ φτερά. Καὶ τί ἔ­κανε στὴν ἔρημο ὁ Χριστός; Ἐκεῖ ὁ σατανᾶς τοῦ ὑπέβαλε τρεῖς πειρασμούς, καὶ ὁ Χριστὸς καὶ στοὺς τρεῖς τὸν νίκησε.

Καὶ μετὰ τὴν ἔρημο ὁ Χριστὸς ἄρχισε τὸ κοσμοσωτήριο ἔργο του ὡς παγκόσμιος Διδάσκαλος καὶ ὡς παγκόσμιος Ἰατρός. Ἀφ᾿ ἑ­νὸς διὰ τῆς διδασκαλίας καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου διὰ τῶν θαυμάτων του θεράπευε τὰ ψυχικὰ καὶ τὰ σωματικὰ νοσήματα τῶν ἀνθρώπων.

Αυγουστίνος Καντιώτης: Όλα για την σωτηρία! Δώδεκα παρά πέντε! «Μετανοείτε» - Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα (Ματθ. 4,12-17)

 

Πιστὸς λαὸς περιμένει ἀπὸ μᾶς κήρυγμα, ἀλλὰ τί νὰ πῶ καὶ τί νὰ λα­λήσω; Σήμερα, ἀγαπητοί μου, δὲν χρειάζον­­ται κηρύγματα· χρει­άζονται δάκρυα. Ζοῦμε στὴν πιὸ σκοτεινὴ περί­οδο τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔρχεται – ἦρθε ὁ ἀν­τίχριστος! Τὰ βήματά του γιγαν­τι­αῖα, ἡ φωνή του βρα­χνή, οἱ κήρυκές του πολλοί.

Σημεῖα πολλὰ παρουσιάζονται· σημεῖα «ἐν ἡλίῳ» (Λουκ. 21,25) μὲ καύσωνες, σημεῖα στὴ θάλασσα, σημεῖα σὲ ποταμούς, σημεῖα στὰ ἔγκατα τοῦ πλανήτη μὲ τρομεροὺς σεισμούς. Καὶ τὸ 666 σημεῖο εἶνε. Δὲν εἶ­νε τυχαῖα γεγονότα αὐ­τά· εἶνε προειδοποιήσεις γιὰ τὸ τέλος.

Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ αὐτὰ ἐγὼ βλέπω κάτι ἄλλο. Βλέπω ἐκεῖνο ποὺ προέβλε­ψε ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος (βλ. Β΄ Τιμ. 3,1-5). Καὶ τὸ σημεῖο αὐτὸ εἶνε ἡ ἠθικὴ διαφθορά. Δὲν θὰ κάνω ἐπισκόπησι τῆς παγκοσμίου κονίστρας· θὰ περιορισθῶ στὴ μικρὴ αὐτὴ γωνιὰ ποὺ κατοικοῦμε. Ἂς ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὴν Ἑλ­λάδα τὴν πατρίδα μας· μᾶς ἐν­διαφέρει ὁ οἶ­κος μας, ὅπου βρίσκον­ται οἱ τάφοι τῶν προγόνων μας.

Μητροπ. Αυγουστῖνος Καντιώτης: Ἡ θεότης τοῦ Χριστοῦ μαρτυρουμένη ὑπό τοῦ Ἱωάννου

 

«Κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. 1,34)

 

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ τοῦ ἁ­γίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ. Μὲ τὴν ἑορτὴ αὐτή, ἀφοῦ ἔκλεισε ὁ κύκλος ποὺ ὀνομάζεται Δωδεκαήμερο, εἰσερχόμεθα πάλι σὲ κανονικὸ ῥυθμό.

* * *

Ποιός ἦταν ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος; Δὲν ἦταν ἕνα τυχαῖο πρόσωπο, ὅ­πως ὅλοι ἐμεῖς. Ἦταν μία ἐξαιρετικὴ φυσιογνωμία, ἕνα σπάνιο ἄνθος, κρίνο τῶν ἀ­γρῶν ἀπὸ ’κεῖνα ποὺ σπανίζουν. Ἦταν ἁγιασμένος «ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ» (Λουκ. 1,15). Γεννήθη­κε διὰ θαύματος ἀπὸ τὰ στεῖρα σπλάγχνα τῆς Ἐλισάβετ.

Δὲν γνώρισε τὸν κόσμο. Σὲ μικρὴ ἀκόμα ἡλικία ἔφυγε στὴν ἔρημο πέραν τοῦ Ἰορδάνου, κ’ ἐκεῖ ἔμεινε πλέον. Ἔζησε μὲ ἀ­πόλυτη ἀφιέρωσι στὸ Θεό. Ἡ ζωή του ἦταν ἀσκητική, σκληρή, ἕνας ἔλεγχος ὅλων ἡ­μῶν τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν, ποὺ ζοῦμε τόσο μακριὰ ἀπ᾽ ὅ,τι ἐπιβάλλει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἡ ἐνδυμασία του ἦταν μιὰ κάππα ἀπὸ τρίχες καμήλου. Ἡ τρο­φή του ἦ­ταν «μέλι ἄγριον» καὶ «ἀκρίδες» (Ματθ. 3,4). Ἄλλοι λένε ὅτι «ἀ­κρί­δες» εἶνε οἱ κορ­φὲς ἀ­γρίων χόρτων· ἐπικρατεστέρα ἑρμηνεία εἶνε ὅ­τι πρόκειται γιὰ τὰ γνωστὰ ἔντομα τῶν ἀγρῶν, τὰ ὁποῖα καὶ μέχρι σήμερα οἱ βεδου­·ῖ·­νοι τὰ ξηραίνουν, ὅπως ἐμεῖς τὶς πιπεριές, καὶ ἔτσι τρώγονται. Κρεβάτι του εἶχε τὶς καλαμιὲς ἀπὸ τὴν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ. Ποτό του ἦταν ὄχι κρασὶ ἢ ἄλλα οἰνοπνευματώδη, ἀλλὰ τὸ νερὸ τοῦ Ἰορδάνου. Στέγη του ἦταν ὁ οὐρανός. Συντροφιά του τὰ ἄγρια θηρία. Ἔρ­γο εἶχε τὴν προσευχή. Καὶ βιβλίο ποὺ μελετοῦσε ἦταν ἡ φύσι ποὺ ἁπλω­νόταν ἐμπρός του· ὁ Ἰορδάνης, ἡ ἔρημος, τὰ ἄστρα…

ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ - ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ

 

Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Ἡ παιδοκτονία

 

«Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς…» (Ματθ. 2,18)

Ὁ Ἡρῴδης, ἀγαπητοί μου, ὅπως ἀκούσαμε στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα, ἔσφαξε 14.000 νήπια. Ἀνατριχιάζει καὶ φρίττει ὁ ἄν­θρωπος ὅταν τ᾿ ἀκούῃ αὐτό.

* * *

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, μὴν εἴμαστε ὑποκριταί. Αὐτὸ τὸ ἔγκλημα γίνεται καὶ τώρα.

Στὴν πατρίδα μας δὲν εἶνε ἕνας ἢ δύο οἱ Ἡ­ρῷδες ποὺ ἐκτελοῦν τὸ ἀπαίσιο ἔργο τῆς παιδοκτονίας. Δολοφόνοι ἀθῴων νηπίων εἶνε πρῶτα – πρῶτα οἱ γιατροί. Δὲν λέω ὅλοι. Ὑ­πάρχουν γιατροὶ ποὺ τιμοῦν τὸ ἐπάγγελμά τους. Μοιάζουν μὲ τοὺς ἁγίους Ἀναργύρους, τὸν ἅγιο Παντελεήμονα καὶ τοὺς ἄλλους ἰαματικοὺς ἁγίους. Ὑπάρχουν γιατροὶ ποὺ τηροῦν τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ λέ­ει· «Ποτέ δὲν θὰ δώσω φάρμακο σὲ γυναῖ­κα γιὰ νὰ κάνῃ ἔκτρωσι». Τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ θεωρεῖται πατὴρ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἐπαναλαμβάνουν οἱ γιατροί μας ὅ­ταν παίρνουν τὸ δίπλωμά τους. Καὶ ὅμως ὑ­πάρχουν καὶ γιατροὶ – Ἡρῶδες, ποὺ σφάζουν συνεχῶς νήπια. Οἱ κακοῦργοι αὐτοὶ ἵδρυσαν τὶς κατ᾿ εὐφημισμὸν λεγόμενες γυναικολογικὲς κλινικές, οἱ ὁποῖες στὴν πραγματικότητα εἶνε σφαγεῖα μικρῶν παιδιῶν.