Η παραβολή του Αμπελώνος ερμηνεία και δίδαγμα.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός μας ομιλεί και μας διδάσκει μέσα από την παραβολή των κακών γεωργών του αμπελώνα. Παρατηρούμε ότι πολλές φορές ο Χριστός χρησιμοποιεί γεγονότα από τη καθημερινή ζωή των ανθρώπων ώστε να γίνονται κατανοητά και εύκολά αντιληπτά.

Συγκεκριμένα αναφέρει για κάποιον οικοδεσπότη ο οποίος φύτεψε ένα αμπέλι το περιέφραξε, έφτιαξε ένα πατητήρι και ένα πύργο για να μένουν οι γεωργοί που θα αναλάμβαναν τη φροντίδα του αμπελώνα. 

Όταν έφτασε ο καιρός του τρύγου ο οικοδεσπότης έστειλε τους δούλους του να πάρουν το μερίδιο που του αναλογούσε από τη σοδειά. Αλλά οι γεωργοί μόλις είδαν τους δούλους άλλους έδειραν, άλλους λιθοβόλησαν και άλλους σκότωσαν. 

Τότε ο οικοδεσπότης αποφάσισε να στείλει περισσότερους δούλους αλλά και αυτοί είχαν την ίδια αντιμετώπιση από τους γεωργούς. Τέλος αποφάσισε να στείλει τον ίδιο του το γιό, πιστεύοντας ότι θα τον σεβαστούν. Αλλά αυτοί μόλις τον είδαν είπαν μεταξύ τους ότι αυτός είναι ο κληρονόμος. Τον οδήγησαν έξω από το κτήμα και τον σκότωσαν για να κληρονομήσουν οι ίδιοι τον αμπελώνα.

Αφού ο χριστός τελείωσε αυτή την παραβολή ρώτησε τους ακροατές Του: «όταν έρθει ο οικοδεσπότης του αμπελώνα, ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά του προς τους γεωργούς αυτού;». 

Αυτοί απάντησαν ότι πρέπει να τους διώξει και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά όπως  και να δώσει τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς που θα του αποδώσουν τους καρπούς στον καιρό τους. Και ο Χριστός επιβεβαιώνοντας αυτά που είπε, αναφέρει μέσα από την Γραφή, «ότι ο Θεός θα εμπιστευτεί τη Βασιλεία Του σε άλλο έθνος που θα τηρεί τις εντολές Του και θα αποδώσει καρπούς πίστεως μέσα από τα έργα και τις αρετές του».  

Συγκεκριμένα θα μπορούσαμε  σε αυτή  την παραβολή να κάνουμε ορισμένες παρομοιώσεις: Ο Ιουδαϊκός λαός και κατ’ επέκταση το σώμα της εκκλησίας είναι το αμπέλι και αμπελουργός ο ίδιος ο Θεός. 

Δούλοι όλοι εκείνοι που προηγήθηκαν του Χριστού, οι Προφήτες. Καρποί είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη  που έπρεπε να δείξει ο Ιουδαϊκός λαός προς το θεό. Και γιος του οικοδεσπότη είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τον έστειλε ο Θεός και αντί να πιστέψουν σ’ Αυτόν, Τον σταύρωσαν  έξω από τα Ιεροσόλυμα.

Αυτή η παραβολή θα πρέπει να μας κάνει προσεκτικούς. Πρέπει να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε με πίστη και αγάπη, ώστε να παραμείνουμε κοντά στη χάρη του Θεού και να αποδίδουμε τους καρπούς της πίστεώς μας στον καιρό τους .

Επίσης, μας διδάσκει το πόση αγάπη τρέφει ο Θεός προς τους ανθρώπους και μας δίνει ευκαιρίες να είμαστε κοντά Του. Αλλά και το πόσο εύκολα μπορούμε να φερθούμε εγωιστικά και να μη δεχόμαστε ούτε και να πιστεύουμε στους απεσταλμένους Του, απορροφημένοι από τις βιοτικές μας μέριμνες. 

Τέλος αυτό που θέλει από εμάς είναι να έχουμε πίστη και ελπίδα προς Αυτόν ώστε να αποδώσουμε καρπούς και έργα αρετών. Με αποτέλεσμα να μην είμαστε  και να μη συμπεριφερόμαστε όπως οι κακοί γεωργοί αλλά όπως οι καλοί γεωργοί και να δεχόμαστε τις ευεργεσίες και την αγάπη του Θεού για να κληρονομήσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν!

Ένας ανώνυμος ιερεύς

«Πᾶνος»