Να θυμάσαι….

George Carlin

 

Το παράδοξο της εποχής μας στο διάβα της ιστορίας είναι ότι έχουμε ψηλότερα κτήρια, αλλά με χαμηλότερες προδιαγραφές, πλατύτερους δρόμους αλλά στενότερες αντιλήψεις.

Ξοδεύουμε περισσότερα αλλά έχουμε λιγότερα. Αγοράζουμε περισσότερα αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα

Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια, αλλά μικρότερες οικογένειες, περισσότερες ανέσεις αλλά λιγότερο χρόνο.

Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερο νόημα, περισσότερη γνώση αλλά λιγότερη κρίση, περισσότερους ειδικούς και ακόμη περισσότερα προβλήματα.

Περισσότερα φάρμακα και λιγότερη ευφορία.

Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε πολύ απερίσκεπτα, γελούμε πολύ λίγο, οδηγούμε πολύ γρήγορα, θυμώνουμε πολύ γρήγορα, ξενυχτούμε πολύ, ξυπνούμε πολύ κουρασμένοι, διαβάζουμε πολύ  λίγο, παρακολουθούμε πολύ τηλεόραση και προσευχόμαστε πολύ σπάνια.

Έχουμε πολλαπλασιάσει τα υπάρχοντά μας, αλλά έχουμε μειώσει τις αξίες μας.

Μιλούμε πολύ, αγαπούμε πολύ σπάνια και μισούμε πολύ συχνά.

Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά όχι τη ζωή.

Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

Φτάσαμε στο Φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε τον δρόμο που πάει για τον γείτονά μας.

Κατακτήσαμε το έξω διάστημα, αλλά όχι τον εσωτερικό μας κόσμο.

Κάναμε μεγαλύτερα πράγματα αλλά όχι καλύτερα πράγματα.

Καθαρίζουμε τον αέρα αλλά μολύνουμε την ψυχή.

Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι την προκατάληψη.

Γράφουμε περισσότερα αλλά μαθαίνουμε λιγότερα.

Σχεδιάζουμε περισσότερα αλλά πραγματοποιούμε λιγότερα.

Μάθαμε να βιαζόμαστε αλλά όχι να περιμένουμε.

Φτιάξαμε περισσότερους Η/Υ να κρατούν περισσότερες πληροφορίες, να παράγουν περισσότερα αντίγραφα από ποτέ αλλά εμείς επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.

Αυτές είναι οι μέρες του γρήγορου φαγητού και της αργής χώνεψης, μεγάλοι άντρες αλλά μικροί χαρακτήρες, υπερβολικά κέρδη αλλά ρηχές σχέσεις.

Αυτές είναι οι μέρες των δύο εισοδημάτων αλλά των περισσότερων διαζυγίων, των πιο εντυπωσιακών σπιτιών αλλά των διαλυμένων σπιτικών.

Αυτές είναι οι μέρες των γρήγορων ταξιδιών, των πανών μιας χρήσης, της πεταμένης ηθικής, των υπέρβαρων σωμάτων και των χαπιών που κάνουν τα πάντα, από ευθυμία, ηρεμία μέχρι θάνατο.

Ζούμε σε ένα καιρό που η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται ότι είναι πλούσια και γεμάτη, αλλά η
αποθήκη της είναι άδεια.

Είναι ο καιρός που η τεχνολογία μπορεί να φέρει αυτό το γράμμα σε σένα και ο καιρός που μπορείς να διαλέξεις ή να μοιραστείς αυτή την ενόραση ή απλώς να πατήσεις σβήσιμο.

Να θυμάσαι, πέρνα χρόνο με αυτούς που αγαπάς, γιατί δε θα ναι κοντά σου πάντα.

Να θυμάσαι να λες μια ευγενική κουβέντα σε κάποιον που αποβλέπει σε σένα με θαυμασμό, γιατί αυτό το μικρό άτομο σύντομα θα μεγαλώσει και θα φύγει από το πλευρό σου.

Να θυμάσαι, να δίνεις μια ζεστή αγκαλιά σε αυτόν που βρίσκεται δίπλα σου γιατί αυτό είναι ο μόνος θησαυρός που μπορείς να δώσεις με την καρδιά σου και δεν κοστίζει τίποτα.

Να θυμάσαι να λες «σε αγαπώ» στο σύντροφό σου και στους αγαπημένους σου αλλά κυρίως να το εννοείς.

Ένα φιλί και μια αγκαλιά μπορεί να επουλώσει τραύματα όταν ξεκινά από βαθιά μέσα σου.

Να θυμάσαι να κρατάς τα χέρια και να χαίρεσαι τη στιγμή γιατί μια μέρα αυτό το άτομο κάποια μέρα δε θα ναι πια εκεί.

Δώσε χρόνο για αγάπη, δώσε χρόνο για συνομιλία!

Και δώσε χρόνο για να μοιραστείς πολύτιμες σκέψεις του μυαλού σου.

Και πάντα να θυμάσαι:

Η ζωή δε μετριέται με το πόσες ανάσες παίρνουμε αλλά με τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα.

Πηγή: Καραβάκι
Εικόνα «Το γράμμα της αγάπης» έργο του Gabriel Joseph Marie Augustin Ferrier από: Maher Art Gallery

το «σπιτάκι της Μέλιας»

 [Πηγή]https://oikohouse.wordpress.com/

«Πᾶνος»