Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2022

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ : Η ΤΡΙΤΗ ΚΛΙΣΗ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥ … (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

 
 
Γράφει ο Κώστας Δούκας
 
Τήν πετοῦν ἀπό τήν πόρτα καί τούς μπαίνει ἀπό τό… παράθυρο!
 
Συμπληρώθηκαν 40 χρόνια ἀπό τόν Νοέμβριο τοῦ 1982, ὃταν ἡ κυβέρνηση τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου πού ἢθελε νά… τά ἀλλάξει ὃλα (μέχρι καί νά ἐπαναφέρει ἀκόμη καί τόν…σοσιαλιστικό μετασχηματισμό), κατάργησε τά πανάρχαιο πολυτονικό σύστημα καί καθιέρωσε τό μονοτονικό, πού δημιούργησε στρατειές ἀγραμμάτων σέ ὃλες τίς δομές τῆς δημόσιας διοίκησης, στήν παιδεία καί φυσικά στόν λαό.  
 
Λίγοι νυσταλέοι βουλευτές τοῦ ΠΑΣΟΚ (πού διεκδικεῖ ἐκ νέου τήν ἐξουσία) μέ ὑπουργό τόν Λευτέρη Βερυβάκη, ψήφισαν μεταμεσονύχτια τό ὀλέθριο νομοσχέδιο, μέ τό πρόσχημα ὃτι καταργοῦν τά πνεύματα καί τούς τόνους γιά νά ἁπλοποιήσουν τήν γλῶσσα, πού τάχα εἶχε ἀρχίσει ἢδη νά τήν ἁπλοποιεῖ ὁ λαός ἀπό…μόνος του λέγοντας ἀντηλικακό καί ὂχι ἀνθηλιακό. Ἀλλά ὁ λαός ἢξερε τί ἒλεγε, διότι ὁ Ὃμηρος βάζει ψιλή στόν ἣλιο, πού τόν λέει ἠέλιον.  
 
Ὃμως αὐτό ἦταν ἡ ἀφορμή γιά νά μεταβάλλουν δύο γενεές Ἑλλήνων σέ ἀγράμματους ἢ ἡμιμαθεῖς, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν ἐκπαιδευτικῶν. Διότι μέ τό ὀλέθριο μονοτονικό δέν καταργήθηκαν μόνο κάποιοι τόνοι, ἀλλά ἀχρηστεύθηκαν ὃλοι οἱ μηχανισμοί μιᾶς ἂριστα νομοθετημένης γλώσσας, μέ ἀποτέλεσμα ν᾽ἀκοῦμε καί νά διαβάζουμε ἀπό τίς τηλεοράσεις καί τά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης ἐκτρωματικά Ἑλληνικά, κακοτονισμένα, ἀνορθόγραφα καί σόλοικα, στά ὁποῖα ἀναφερόμαστε ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν καί μᾶς σηκώνεται ἡ τρίχα.  
 
Βεβαίως ἡ γλῶσσα ἀλλάζει μέ τήν πάροδο τῶν αἰώνων γιά νά έξυπηρετήσει τίς τρέχουσες άνάγκες, ἀλλά αὐτό ἐπιβάλλεται ἀπό τόν ἲδιο τόν λαό καί ἀπό τά πνευματικά σπλάγχνα του πού λέγονται ποιητές, συγγραφεῖς καί γενικά ἂνθρωποι τοῦ πνεύματος καί ὂχι ἀπό δαψιλῶς ἀμειβόμενες παρεοῦλες ψευδοδιανοουμένων πού ἐκτελοῦν κυβερνητικές καί διακυβερνητικές ἐντολές.  
 
Γιά νά καταλάβει κάποιος τό κακό πού ἒχει γίνει στό γλωσσικό μέ τήν καθιέρωση τοῦ μονοτονικοῦ, δέν ἒχει παρά νά ἐντοπίσει τά γενεσιουργά αἲτια τῆς γλωσσικῆς μας ἀφασίας. Ἓνα ἀπό αὐτά εἶναι ἡ τρίτη κλίση, πού ἐκδικεῖται καθημερινά τούς μονοτονιστές, καθώς τούς φέρνει διαρκῶς σέ γλωσσικά ἀδιέξοδα.  
 
Θ᾽ ἀσχοληθῶ λοιπόν σήμερα μέ τήν τρίτη κλίση, πού οἱ γλωσσοκατεδαφιστές τήν ἂφησαν νά…"σέρνεται" αὐτοβούλως, ὃπως τά ἀτίθασα ἂλογα στό ροντέο πού ρίχνουν κάτω τούς κάου μπόϋς, διότι καί οἱ πρῶτοι καί οἱ δεύτεροι δέν μπόρεσαν νά τιθασεύσουν τρίτη κλίση καί ἂλογα στίς ἐπιδιώξεις τους.  
 
Δηλαδή οἱ γλωσσολόγοι διώχνουν τήν τρίτη κλίση ἀπό τήν πόρτα και αὐτή μπαίνει ἀνενόχλητη ἀπό… τό παράθυρο!  
 
ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΞΟΒΕΛΙΣΘΕΙ Η ΤΡΙΤΗ ΚΛΙΣΗ  
 
Ἡ τρίτη κλίση, πού περιλαμβάνει καί τά τρία γένη, ἀρσενικά, θηλυκά καί οὐδέτερα, ἒχει μεγάλο φάσμα λέξων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἐνῶ ἡ πρώτη κλίση περιλαμβάνει μόνο ἀρσενικά καί θηλυκά πού λήγουν σέ –ας καί –ης (τά ἀρσενικά) καί σέ –α καί –η τά θηλικά. Οἱ ἀναθεωρητές τῆς γλώσσας <<ἐρωτεύθηκαν>> τήν πρώτη κλίση καί προσπάθησαν νά χωρέσουν σ᾽ αὐτήν τήν τρίτη κλίση καί νά μεταβάλλουν τήν θαυμάσια καί ἐκφραστική τρίτη κλίση σέ ἓνα εἶδος γλωσσικῆς πανάκειας πού θά τούς ἒλυνε ὃλα τά νεογλλωσσικά τους πειράματα. Τό μόνο πού κατόρθωσαν ἦταν νά δημιουργήσουν ἓνα πρωτοκλιτισμό πού τούς ἀφήνει κάθε τόσο ἐκτεθειμένους.  
 
Ἒτσι ὁ χειμών ἒγινε χειμώνας, ὁ κρατήρ κρατήρας, ὁ Πλάτων Πλάτωνας κλπ. ὃμως τά τριτόκλιτα ὀνόματα φυλάσσουν γιά τούς γλωσσολόγους μας μία δυσάρεστη ἒκπληξη. Λέγονται καί περιττοσύλαβα ἐπειδή στίς ἂλλες κλίσεις παίρνουν μία συλλαβή περισσότερη ἀπό τήν ὀνομαστική. Παραδείγματα: Τό μάθημα τοῦ μαθήματος, τό μέλι τοῦ μέλιτος, τό δέλεαρ τοῦ δελέατος, τό ἂστυ τοῦ ἂστεος κλπ. Τί γίνεται σ᾽ αὐτές τίς περιπτώσεις;  
 
Οἱ ἀναθεωρητές γλωσσολόγοι τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου σκέφτηκαν νά τά κάνουν ὃλα πρωτόκλητα, ἢ νά ὑπακούουν τέλος πάντων στήν πρώτη κλίση, ἀλλά αὐτό ἐστάθη ἀδύνατον. Μπορεῖ ὁ χειμών να ἒγινε χειμώνας, ὁ κρατήρ νά ἒγινε κρατήρας, ὁ ἣρως ήρωας κλπ. Ἀλλά ἡ ἰσχύς πῶς θά λεγόταν στήν γενική; Τό βρῆκαν: Ἡ "ισχή τῆς ισχή", ὃπως "ἡ φακή τῆς φακής". Τό μέλι ἂλλοτε γίνεται "του μελιού", ἂλλοτε δέν… κλίνεται καθόλου: Τό μέλι, τοῦ μέλι, ἀλλά οἱ νεόνυμφοι τούς ὑπενθυμίζουν ὃτι εἶναι τριτόκλιτο περιττοσύλλαβο, διότι κάνουν τόν μῆνα τοῦ μέλιτος. Αὐτό, λένε, εἶναι λόγια έκφραση. Κι ἒτσι ἐκφεύγουν τόν σκόπελο.  
 
Πῶς ὃμως θά ἒλεγαν τό μάθημα στήν γενική; Τοῦ μάθημα; Ὂχι. Τοῦ μαθήματος λένε ὑποχρεωτικά. Ἒτσι τό ἂφησαν ἀπείραχτο. Ἀλλά τά δύσκολα ἀρχίζουν καί εἶναι πάρα πολλά. Τό ἂστυ, γενική τοῦ ἂστεως πῶς θά τό ἒλεγαν; Τοῦ "ἀστιού";  
 
Ἡ λέξη δέν προσφέρεται γιά μεταμφίεση. Ἒτσι τό ἀγνόησαν καί ἂφησαν τήν τριτόκλητη περιττοσύλλαβη λέξη τό κλεινόν ἂστυ.  
 
Τό "δυστύχημα" γιά τούς μεταρρυθμιστές τῆς γλώσσας εἶναι ὃτι στήν τρίτη κλίση, ὃπως εἲπαμε, ὑπάρχουν πάρα πολλές λέξεις. Ἂλλες ἀπό αὐτές δέχονται τόν ἀναγκαστικό πρωτοκλιτισμό καί ἂλλες ὂχι. Ἒτσι ἒχομε: Ο Ἐλληνας, ο γίγαντας, ο τιτάνας, ο λιμένας, το χιόνι, το στάχυ, η πόλη, ο ἀγώνας κ.ἂ. Ἒτσι στόν βωμό τοῦ πρωτοκλιτισμοῦ θυσιάσθηκαν πολλές τριτόκλιτες λέξεις, πού στερήθηκαν στήν ὀνομαστική τό τελικό σῖγμα, ὃπως Ἀκρόπολις(η), δύμαμις(η), ἀπόφασις(η), ἀπαλλοτρίωσις(η) κ.ἂ. Κι ἀς λένε οἱ ξένοι Acropolis, crisis, hypothesis, metamorfosis κ.ἂ. Πολλές ὃμως λέξεις ἀντιστέκονται, ὃπως ὁ μύς, τό μάθημα (δέν μποροῦσε νά γίνη "τοῦ μαθήματου"), τό καθῆκον (δέν ἒγινε τοῦ "καθήκοντου"), τό γάλα (δέν ἒγινε τοῦ "γαλάτου" τό αἷμα δέν ἒγινε τοῦ "αιμάτου", τό εἰσόδημα (δέν ἒγινε τοῦ "εισοδημάτου", τό ἒθνος, τό κρέας, τό δέλεαρ, τό ὓδωρ, τό δόρυ, τό φῶς, τό καθεστώς, τό σύνταγμα καί μυριάδες ἂλλες τριτόκλιτες λέξεις. Ἒτσι οἱ μεταρρυθμιστές κλίνουν τίς λέξεις αὐτές ὃπως ἀκριβῶς τίς ἒκλιναν οἱ ἀρχαῖοι Ἓλληνες. Αὐτό ἀποδεικνύει ὃτι ἡ γλῶσσα τῶν Ἑλλήνων εἶναι μία καί ἐνιαία, ἀρχαία καί νέα. Γι᾽αὐτό ἀκρότητες δέν χωροῦν. Οἱ βασικοί γλωσσικοί κανόνες δέν πρέπει νά καταργοῦνται.  
 
Κι ἂν δέν ὑπῆρχε ἡ τεραστία εὐελιξία τῆς γλώσσας μας, ὣστε νά ἀντιμετωπίζει μέ κατανόηση ἀκόμη καί τούς ὑπονομευτές της καί νά τούς ἐπιτρέπει νά χρησιμοποιοῦν ἀκόμη καί στρεβλά γλωσσικά ἐπινοήματα καί σόλοικες λέξεις γιά νά ἐκφρασθοῦν, σήμερα θά εἲχαμε προχωρήσει ἀδίστακτα στήν συστηματικότερη κατεδάφισή της, (πού σήμερα πάντως ἐπιχειρεῖται μέ τά greeklish μέ τό πρόσχημα τῆς τεχνολογίας), καί θά μιλούσαμε μέ γρυλισμούς καί ὑλακές τύπου shvarkpof (ἑπτά σύμφωνα καί μόλις δύο φωνήεντα), ξεχνῶντας ἀκόμη καί τήν φωνηεντική γλῶσσα μας πού θέλει τήν Εὒβοια μέ πέντε φωνήεντα καί μόλις ἓνα σύμφωνο, ἢ τό νησί τῆς Κίρκης Αἰαία χωρίς κανένα ἀπολύτως σύμφωνο ἢ ἀκόμη καί ὁλόκληρες φράσεις μόνο μέ φωνήεντα, ὃπως οἲα Ἠώ, ὦ υἱέ, ἀεί εἶ (σάν τήν αὐγή, ὦ γιέ μου πάντα εἶσαι).  
 
Οἱ δράστες τοῦ μονοτονικοῦ πάντως περιφανεύονται γιά τά κατορθώματά τους νά γελοιοποιοῦν σέ κάθε εὐκαιρία μία ἂριστα νομοθετημένη γλώσσα, ὃπως εἶναι ἡ Ἑλληνική, ἡ ὁποία ἒχει γονιμοποιήσει καί ἀκόμη γονιμοποιεῖ τίς εὐρωπαϊκές διαλέκτους.  
 
Ἀπελπίζονται ὃταν ἀδυνατοῦν νά ποῦν τό φρέαρ φρέαρο (συμβιβαζόμενοι μέ τό φρεάτιο πού τούς ἐξυπηρετεῖ καθημερινά), τό δέλεαρ δελέαρο, τό σύνταγμα τοῦ συνταγμάτου, τό εἰσόδημα τοῦ εἰσοδημάτου, τό γάλα τοῦ γαλάτου (ἀφοῦ καί οἱ ξένοι ἀκόμη παίρνουν τό "θέμα" γλακτ γιά νά ὀνομάσουν τήν σοκολάτα λάκτα) κλπ.  
 
Τό χρέος πῶς θά τό λέγανε ἂραγε; Χρέοτο μήπως; Τό θάρρος, τό μῖσος, τό σθένος, τό ὂφελος, τό πένθος( λέξη ὁμηρική), τό ὂνειδος, τό ἂνθος, τό ὓψος, τό τέλος καί χιλιάδες ἂλλες τριτόκλιτες καί δευτερόκλιτες λέξεις;  
 
Ἡ ὀμορφιά καί ἡ ἐπιστημονική δομή τῆς γλώσσας μας ὀφείλεται στήν τρίτη κλίση καί σέ πολλούς ἂλλους γλωσσικούς κανόνες ἡλικίας ἂνω τῶν 30 αἰώνων πού οἱ ἒμμισθοι γλωσσολόγοι ἐστάθη τῶν ἀδυνάτων ἀδύνατον νά ἐξοβελίσουν, ὃπως ἡ θαυμάσια δοτική κλίση πού ὁ λαός μας χρησιμοποιεῖ καθημερινά κατά κόρον, (ἐν πάση περιπτώσει, δόξα τῶ Θεῶ, ἐν πρώτοις, λόγω τιμῆς κλπ.) πού ὀμορφαίνει τήν ζωή μας, οἱ κανόνες τονισμοῦ, ἡ μετοχή παθητικοῦ παρακειμένου (πού κρατάει ἀπό τήν Γραμμική Γραφή Β), καί ἂλλα γλωσσικἀ ἐπιτεύγματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, μέ τά ὁποῖα θά ἀσχοληθοῦμε σέ προσεχῆ σημειώματά μας.  
 
Καί ὁ ἒχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

πηγή
 
«Πᾶνος»
Γράφει ο Κώστας Δούκας   Τήν πετοῦν ἀπό τήν πόρτα καί τούς μπαίνει ἀπό τό… παράθυρο!

Protect and Secure Your WiFi : https://bit.ly/vpn_secure

23 σχόλια:

  1. Ὡραῖα ὅλα αὐτά, καὶ σᾶς εὐχαριστοῦμε πολύ, ἀλλὰ ἂν χρησιμοποιούσατε καὶ βαρεῖες στὸ γραπτὸ λόγο σας, θὰ ἤσασταν ἀκριβέστερος στὴν τήρηση τοῦ πολυτονικοῦ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνῶ ἀδελφὲ μαζί σου.
      Τὸ πρόσεξα ὅτι δὲν χρησιμοποιεῖ βαρεῖες καὶ ἤμουν σὲ δίλλημα νὰ τὸ σχολιάσω ἤ ὄχι.

      Πολὺ καλὰ ἔκανες καὶ τὸ ἐπισήμανες, διότι τὸ παρατηρῶ σὲ πολλοὺς ποὺ γράφουν μὲ πολυτονικὸ, ἀκόμα καὶ σὲ βιβλία μὲ πολυτονικὴ γραφή, δὲν χρησιμοποιοῦν τίς βαρεῖες.

      Ὅπως καὶ στὰ ρήματα, δὲν χρησιμοποιοῦν ὑπογεγραμμένες.
      Εἶναι καὶ ἄλλα πολλὰ βέβαια ποὺ πρέπει νὰ γνωρίζει κανεὶς γιὰ νὰ γράψει πολὺ σωστὰ μὲ πολυτονικό.

      Ἐγὼ ἀκόμα μαθαίνω καὶ κυρίως στὰ ἀρχαία ποὺ δὲν ἔχω διδαχθεῖ ποτέ.

      Διαγραφή
    2. Εἶστε ὁ πρῶτος ποὺ παίρνει στὰ σοβαρὰ μιὰ τέτοια παρατήρησή μου γιὰ τὶς βαρεῖες. Μέχρι τῶρα ὅλοι μειδιοῦσαν στὴν καλύτερη περίπτωση...

      Τὸ θέμα ὅμως εἶναι σοβαρό, ὅσο κι ἂν μοιάζει μὲ λεπτομέρεια τὸ ...κατὰ ποῦ θὰ πέσει ὁ "τόνος".

      Ἡ ἐπικρατοῦσα ἄποψη γιὰ τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα, εἶναι, (καὶ εἶναι ἄποψη ἑνὸς γερμανοῦ φιλολόγου τοῦ 19ου αἰῶνα) ὅτι "αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν σήμερα στὴ γλῶσσα μας".

      Μιὰ ἄποψη ποὺ παρὰ τὶς τόσες τεχνικὲς δυνατότητες ποὺ ἔχουμε σήμερα, κανεὶς δὲν φιλοτιμήθηκε νὰ τὴν ἀναιρέσει ἢ νὰ τὴν ἐπιβεβαιώσει, ἔτσι ὥστε νὰ ἔχουμε καὶ πειραματικὰ δεδομένα! Ὄχι, ἔμεινε στὸ ἀπυρόβλυτο, μιὰ θεωρία τοῦ 19ου αἰώνα, τὴ στιγμὴ ποὺ σὲ ὅλες τὶς ἐπιστῆμες τὸν 20ο καὶ 21ο αἰώνα, ὅλες οἱ αὐθεντίες γκρεμίζονταν καὶ ἀμφισβητοῦνταν, τὶς περισσότερες φορὲς ἀδίκως καὶ προχείρως.

      Αὐτὸ μόνο ὕποπτο μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ...

      Στὸ θέμα τοῦ μονοτονικοῦ, λοιπόν, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ προσπάθεια ἐφαρμογῆς του, (ποὺ ἦταν καὶ εἶναι μιὰ προσπάθεια γενικότερης ἀλλοίωσης τῆς γλῶσσας μας) δὲν ἔγινε ἀπὸ τὸ ἐπαίσχυντο 1982 τοῦ Ἀνδρέα, ἀλλὰ σχεδὸν ἕνα αἰῶνα νωρίτερα, ὅταν ἡ γενιὰ τοῦ 1900, δίδασκε μὲν πολυτονικό, ἀλλὰ μὲ ἐξομοίωση τῆς βαρείας μὲ τὴν ὀξεία, δύο τόνων ποὺ ἀκουστικά, ἔχουν ἀντίθετη ἐνέργεια!

      Μιὰ προσπάθεια στήριξης τοῦ πολυτονικοῦ, ἀνεμικὴ ὅμως καὶ πρόχειρη, προσπάθησε νὰ κάνει ὁ (μουσικός), Διονύσης Σαββόπουλος ὁ ὁποῖος τότε στὴ διαμάχη τοῦ 82 ὑποστήριξε ὅτι "ἔβλεπε" στὶς κυματομορφὲς τῶν ἡχογραφήσεων τὶς μακρὲς καὶ βραχεῖες συλλαβές, ὅπως καὶ τὴν ὕπαρξη τῆς περισπωμένης.

      Κι ὅμως παρὰ τὴν πολὺ ἐνδιαφέρουσα αὐτὴ παρατήρηση, ποὺ ἄνοιγε νέους δρόμους στὴν ἔρευνα τῆς γλῶσσας, κανεὶς δὲν ἀποφάσισε νὰ βάλει τὸν δάκτυλο στὸν τῦπο τῶν ὕλων!!!

      Τὸ πρόβλημα τῆς βαρείας καὶ τῆς ὀξείας, ξεκινάει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καθιέρωσης τοῦ πολυτονικοῦ, ἀπὸ τὰ ἑλληνιστικὰ χρόνια.

      Μάλιστα ἂν κοιτάξει κανεὶς τὰ εὐαγγελιστάρια τοῦ 9ου αἰῶνος, ὅπου ὑπάρχουν τὰ σπάργανα τῆς Βυζαντινῆς σημειογραφίας, βλέπει τὸ "μουσικὸ" κείμενο νὰ μὴν διαφέρει σχεδὸν καθόλου ἀπὸ ἕνα κοινὸ (πεζὸ) κείμενο, παρὰ μόνο στὸ ὅτι τὰ σημάδια τῆς ὀξείας καὶ τῆς βαρείας ἦταν πιὸ ζωηρὰ γραμμένα καὶ μεγενθυμένα!!!!

      Δυὸ σημάδια ποὺ μαζὶ μὲ τὴν περισπωμένη (ποὺ λεγόνταν καὶ ὀξυβάρεια γιατὶ πρόκειται γιὰ μεικτὸ τόνο ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ μιὰ ὀξεία καὶ στὴ συνέχεια ἀπὸ μιὰ βαρεία) ὑπάρχουν ἀκόμα στὴ βυζαντινὴ σημειογραφία, διατηρῶντας μάλιστα καὶ τὴν ἐνέργειά τους!!!!

      Τὸ πρόβλημα μὲ ἐμᾶς σήμερα εἶναι ὅτι εἰδικὰ γιὰ τοὺς τόνους τῆς ὀξείας καὶ τῆς βαρείας, αὐτὰ ὑπάρχουν σήμερα μὲ φυσικὸ τρόπο στὴν ὁμιλία μας, μόνο ποὺ ἐμεῖς δὲν τὸ συνειδητοποιοῦμε!!! (Συνεχίζεται)

      Διαγραφή
    3. Νὰ φέρω ἕνα παράδειγμα:

      Ἔχουμε τὶς δύο φράσεις:

      1) Ἦρθαν τὰ παιδιά, ἔφαγαν καὶ ἔπαιξαν.
      2) Ἦρθαν τὰ παιδιὰ τοῦ Πέτρου, ἔφαγαν καὶ ἔπαιξαν.

      Ἡ παρατήρησή μας τῶρα εἶναι στὴ λέξη "παιδιά".

      Ἐπίτηδες τέθηκε ἡ προσθήκη "τοῦ Πέτρου" ἔτσι ὥστε ἐνῷ στὴν 1η φράση ἡ λέξη παιδιὰ παίρνει ὀξεία, στὴ δεύτερη μὲ φυσικὸ τρόπο νὰ παίρνει βαρεία.

      Ἂν ἀπομονώσουμε ἠχητικὰ τὶς δύο φορὲς ποὺ προφέρουμε τὴ λέξη "παιδιά" θὰ δοῦμε τὴ μεγάλη, τὴν τεράστια διαφορὰ μὲ τὴν ὁποία προφέρονται!

      Τὸ "παιδιὰ" μὲ τὴ βαρεία, "περιμένει" μιὰ συνέχεια στὸ λόγο, ἐνῷ τὸ ἄλλο ὄχι τόσο. Γι' αὐτὸ καὶ ὑπάρχει ὁ κανόνας ὅτι ὅταν μιὰ λέξη ποὺ τονίζεται στὴ λήγουσα ἔχει σημεῖο στίξης μετατρέπει τὴν βαρεία σὲ ὀξεία.

      Ἀλλὰ καὶ ἀκουστικὰ στὴν ὀξεία, τὶς περισσότερες φορὲς ἔχουμε ὄξυνση τῆς φωνῆς ἐνῷ ἀντίθετα στὴ βαρεία, βάρυνση.

      Αὐτὴ τὴν πραγματικότητα ἀναίρεσαν οἱ παπποῦδες μας τὸν 19ο αἰώνα, ὅταν ἐνῷ ἤξεραν τὴν ὕπαρξη τῆς βαρείας, τὴ θεώρησαν (λόγῳ σχήματος) ἴδια μὲ τὴν ὀξεία καὶ σταμάτησαν νὰ τὴν διδάσκουν, σὲ σημεῖο ποὺ οἱ γονεῖς μας, τῆς ἐποχῆς τῆς κατοχῆς νὰ μὴν ξέρουν κὰν τὴν ὕπαρξή της!!!!

      Ἕνα θέμα ποὺ ὑπάρχει ἐν ζωῇ σήμερα στὴ γλῶσσα μας, ἐμεῖς τὸ κακοποιοῦμε καὶ τὸ διαστρέφουμε!

      Ἂν σὲ ὅλες, καὶ μάλιστα τὶς μονοσύλλαβες λέξεις βάλουμε ὀξεία, καὶ κάποιος θελήσει νὰ ἀπαγγείλει ὅ,τι ἀκριβῶς γράψαμε, αὐτὸ θὰ ἀποδοθεῖ ἂν ...σὲ κάθε λέξη βάλουμε καὶ ἕνα κόμμα!!!! Τέτοια ἀπαγγελία "προτείνουμε" ὅταν ἐξομοιώνουμε τὴν βαρεία μὲ τὴν ὀξεία...

      Εἶμαι δέ, σίγουρος ὅτι μὲ ἐπισταμένη ἔρευνα, βοηθούμενη καὶ ἀπὸ τὰ τεχνολογικὰ ἐργαλεῖα τῆς σήμερον, καὶ ἡ ὕπαρξη τῶν πνευμάτων καθὼς καὶ τῶν μακρόχρονων συλλαβῶν θὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι, κατὰ τὴν πλειονότητά τους τουλάχιστον, ὑπάρχουν ἐν χρήσει καὶ σήμερα στὸν προφορικὸ λόγο μας, ὅσο ἀκόμα αὐτὸς παραμένει γνήσιος καὶ ἀναλλοίωτος.

      Τὸ θέμα δὲν εἶναι καὶ τόσο ἁρμοδιότητα τῶν φιλολόγων... Ἀπὸ ποῦ καὶ ὡς ποῦ ἕνας φιλόλογος μπορεῖ νὰ ἀποφαίνεται ὅτι ὑπάρχει καὶ δὲν ὑπάρχει μακρὰ καὶ βραχεία συλλαβή; Αὐτὸ ἀποδεικνύεται πειραματικά. Ἔκανε κάποια ἔρευνα καὶ μᾶς τὴν παρουσίασε; Αὐτὸ εἶναι θέμα ἀκουστικό, ἠχητικό, τεχνολογικό, κ.λ.π. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι θεωρίες ἀστήρικτες.

      Εὐχαριστῶ καὶ συγγνώμη γιὰ τὴν κατάχρηση τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου σας.

      Διαγραφή
    4. Εὐχαριστοῦμε πολὺ ἀδελφὲ γιὰ τὰ πολὺ ἀξιόλογα ποὺ μᾶς παρέθεσες.
      Καὶ μιὰ ἐρώτηση/ἀπορία.
      Γιατί στὸ «τώρα» βάζεις περισπωμένη;

      Διαγραφή
    5. Ἐπίσης, ἀντιλαμβάνομαι ἀπὸ τὸ πρῶτο σχόλιο ποὺ παρέθεσες, λέγοντάς μου «ὅτι εἶμαι ὁ πρῶτος ποὺ παίρνει στὰ σοβαρὰ μιὰ τέτοια παρατήρησή μου γιὰ τὶς βαρεῖες», δὲν θὰ ἔχεις παρατηρήσει, ὅτι κάνω πολυτονισμοὺς σὲ πολλὰ κείμενα ποὺ μοῦ στέλνουν καὶ κυρίως σὲ κείμενα ἑρμηνειῶν τῶν ἀποστολικῶν καὶ εὐαγγελικῶν περικοπῶν.

      Μὲ ἐνδιαφέρει καὶ ἀγαπῶ πολὺ τὴν γλῶσσα μας, ποὺ πραγματικὰ εἶναι ἕνας θησαυρός!

      Διαγραφή
    6. Ἀπὸ τὸ λεξικὸ τῶν Liddel - Scott βρίσκουμε τὴ λέξη "τῷ ῥα" ὡς λέξη στὸν Ἠσύχιο ποὺ σημαίνει "διὸ δὴ" ἀπὸ ὅπου καὶ κατάγεται τὸ σημερινὸ τῶρα. Γι' αὐτὸ καὶ προτιμῶ νὰ βάζω περισπωμένη.

      Πάντως δὲν διεκδικῶ ἀλάθητο ὅσον ἀφορᾷ τὴν ὀρθογραφία μου. Εἶμαι κι ἐγὼ παιδὶ τοῦ μονοτονικοῦ, (διδάχθηκα αὐτὸ τὸ κακοποιημένο πολυτονικὸ μέχρι τὴν Πέμπτη δημοτικοῦ) καὶ ὅταν ἔγινα φοιτητὴς ἀποφάσισα νὰ "ἀναστήσω" γιὰ μένα τὶς παλαιές μου γνώσεις. Σὲ πολλὰ πράγματα ἦρθα σὲ σύγκρουση μὲ αὐτὰ ποὺ μᾶς εἶχαν μάθει ὅταν διεπίστωσα ὅτι καὶ αὐτοὶ τὰ δίδασκαν χωρὶς λογικὴ συνέχεια μὲ τὸ παρελθόν. Ὁπότε, ἐνδεχομένως νὰ βρεῖτε καὶ πολλὰ λάθη. Ἄλλα θὰ εἶναι ἀμφισβητούμενα. Δεκτὴ κάθε παρατήρηση καὶ διάλογος.

      Δύο παραδείγματα: Μὲ βρίσκει ἄκρως ἀντίθετο ἡ καινοτομία τοῦ Μπαμπινιώτη σχετικὰ μὲ τὶς λέξεις "αὐτί" καὶ "αὐγό". Εἶναι ὅ,τι χειρότερο θὰ μποροῦσε νὰ κάνει γιὰ νὰ ἐξαλείψει καὶ τοὺς διφθόγγους ἀπὸ τὴ γλῶσσα μας...

      Τὸ μόνο ποὺ ἄκουσα (γιατὶ τὸν ἄκουσα...) νὰ λέει εἶναι "εἶμαι σίγουρος, εἶμαι σίγουρος ὅτι εἶναι ἔτσι" ἀλλὰ ἐπιχείρημα δὲν ἄκουσα...

      Κι ὅμως... ἂν τὸ "αὐτί", προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο "οὔς" τοῦ "ὡτός" ἀς θυμηθοῦμε ὅτι αὐτὰ τὰ δύο, τὸ "ου" καὶ τὸ "ω" σὲ ὅλες τὶς λατινικὲς γλῶσσες ἀποδίδονται ἀκριβῶς μὲ τὸ "au". Παραδείγματα, ἄπειρα... automatic, le gateau, κ.λ.π. Ὥστε δὲν εἶναι ἄστοχη καὶ ἡ γραφὴ "αὐ-τί" ἂν πρόκειται νὰ μετατρέψουμε τὸ ἀρχαῖο ου ἢ ω. Τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸ αὐγό. Εἶναι τὸ ὡόν ποὺ ἂν ἀποδώσουμε τὸ ω ὡς αὐ θὰ ἔχουμε αὐόν δηλαδὴ αὐγόν.

      Ἔχω παρατηρήσει καὶ σὲ σᾶς καὶ σὲ ἄλλα ἰστολόγια ὅτι πλέον υἱοθετοῦν τὸ πολυτονικὸ καὶ μάλιστα σωστὰ γραμμένο, ἀλλὰ μὲ λυπεῖ ὅταν βλέπω μερικοὺς νὰ θέλουν νὰ ἀναστήσουν (καὶ καλὰ κάνουν) τὸ πολυτονικό, καὶ νὰ διαλέγουν ἐκεῖνο τὸ κακοποιημένο ποὺ μάθαμε στὶς ἡμέρες μας.

      Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ὅλον αὐτὸν τὸν αἰῶνα ποὺ ξεχάστηκε ἡ βαρεία, ὁ μόνος χῶρος ποὺ τὸν διετήρησε ἦταν ἡ Ἐκκλησία στὶς ἔντυπες ἐκδόσεις τῶν λειτουργικῶν βιβλίων! Πράγματι ἐκεῖ μπορεῖ κανεὶς νὰ δεῖ ὅτι ἡ βαρεία, καθὼς καὶ ἄλλα φαινόμενα διατηρήθηκαν ἐνῷ ὁ ὑπόλοιπος φιλολογικὸς κόσμος τὰ εἶχε παρατήσει. Π.χ. ἡ δασεία στὶς λέξεις ποὺ ἀρχίζουν ἀπὸ ῥ καθὼς καὶ στὶς σύνθετες ποὺ ἔχουν δύο ῥ νὰ τίθεται στὸ πρῶτο ψιλὴ καὶ στὸ δεύτερο δασεία. π.χ. ἀποῤῥοή, συῤῥοή, κ.λ.π.

      Διαγραφή
    7. Τῶρα βλέπω καὶ στὴ https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1 ὅτι τὸ τῶρα προέρχεται ἑλληνιστικὰ ἀπὸ τὸ "τῇ ὥρᾳ (ταύτῃ)" ὁπότε μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι δεκτὲς καὶ οἱ δύο ὀρθογραφίες...

      Διαγραφή
    8. Δὲν ἤξερα ὅτι ὁ Μπαμπινιώτης ἔφερε αὐτὲς τίς καινοτομίες, ἀλλὰ παρ᾿ ὅλο ποὺ ἔχω καὶ τὸ λεξικό του, δὲν τὸ χρησιμοποιῶ σχεδὸν ποτέ ἐκτὸς ἀπὸ κάποιες ἐλάχιστες φορὲς γιὰ σύγκριση γιὰ συγκεκριμένες λέξεις μὲ τὸ λεξικὸ τοῦ Δημητράκου καὶ τὸ ὁποῖο μόνο αὐτὸ χρησιμοποιῶ ὅταν θέλω κάτι νὰ βρῶ.

      Ὅσο γιὰ αὐτὲς τίς λέξεις π.χ. αβγό, αφτί, τρένο κ.λπ., ἀπὸ ὅποιου ἀρθρογράφου κείμενο μοῦ σταλεῖ ἤ ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο πνευματικὸ κείμενο, ὅταν τύχει καὶ τίς δῶ, (διότι δὲν προλαβαίνω νὰ τὰ διαβάσω ὅλα ἤ ἄλλοτε τὰ διαβάζω μὲ μεγάλη ταχύτητα) τίς διορθώνω καὶ βέβαια ὅταν τὰ πολυτονίζω.

      Καὶ γιὰ τὰ πνεύματα ποὺ ἀρχίζουν ἀπὸ «ρ» τὸ γνωρίζω, ἀλλὰ ὅπως σοῦ εἶπα, δὲν ἔχω διδαχθεῖ ἀρχαῖα καὶ ἐκεῖ δυσκολεύομαι.

      Τὰ περισσότερα τὰ θυμᾶμαι ἀπὸ φωτογραφικὴ μνήμη καὶ ὄχι ὅτι θυμᾶμαι τοὺς κανόνες γραμματικῆς καὶ ὁπωσδήποτε ἀπὸ τὴν τριβὴ καὶ παρατήρηση ἀπὸ τὸν πολυτονισμὸ ποὺ κάνω.

      Διαγραφή
  2. Πάρα πολύ ωραίο άρθρο ! Συγχαρητήρια στον αρθρογράφο . Είναι όπως τα λέει και μακάρι νά μήν είναι αργά η ημέρα που θά αναστραφεί αυτή η φοβερή κατάσταση της αγραμματωσύνης , που έφερε τον λαό μας σε φοβερά χάλια . Κλαίει η ψυχή μου γι αυτό το χάλι .

    Το άρθρο είναι πολύ καλά ισορροπημένο . Ποιά είναι η " βαρεία " ? Όλα τα είχε η Μαριωρή ο φερετζές της έλιπε ! Οξεία και περισπωμένη γνωρίζουμε .

    Χρειάζεται ένα ενδιαφέρον για κατ' ιδίαν εκμάθηση της αρχαίας Ελληνικής . Αν δεν γνωρίζουμε την αρχαία , ούτε την νέα γνωρθζουμε . Αξίζει τον κόπο . Δεν είναι φοβερα δύσκολο . Ίσως μία παρακολούθηση σε φροντιστήριο . Γι' αυτούς που μένιυν στην Αθήνα υπάρχει η Ελληνική Αγωγή του Γεωργιάδη ναί ! ναί ! του " Αδώνιδος " αυτού του καλού παιδιού . Γθνεται πολύ καλή δουλειά .

    Απορώ άν υπάρχει λόγος νά στέλλει κανείς το παιδί του στο σχολείο , απλώς και μόνο για σεξουαλική αγωγή και για κοινωνικοποίηση της κακιάς ώρας .

    Ώχ ! Οδύρομαι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἡ ἀναφορά σου γιὰ τὴν βαρεῖα εἶναι εἰρωνικὴ ἤ ὄχι;
      Ἄν δὲν εἶναι εἰρωνικὴ, διάβασε σὲ παρακαλῶ τὰ παραπάνω ἐμπεριστατωμένα σχόλια τοῦ ἀδελφοῦ Μηδὲν Ἄγαν.

      Διαγραφή
    2. Για τον αδελφό " μηδέν άγαν " θα είχα νά πώ μηδέν άγαν ! Καταντά σχολαστικισμός νά ασχολούμαστε μέ την βαρεία , όταν τρώμε μέ την σέσουλα την αγραμματωσύνη . Ακόμα και στά σχόλια του " μηδέν άγαν " υπάρχουν ορθογραφικά λάθη δομής και το ξέρει και ο ίδιος . Ίσως και στα δικά μου . Σε όλα συμφωνώ , στούς τόνους , στα πνεύματα , στις υπογεγραμμένες , στις χρονικές αυξήσεις . Ει δυνατόν νά μαθαίναμε την χρήση του απαρεμφάτου και της μετοχής στον σύγχρονο λόγο μας , χωρίς αυτό νά συνεπάγεται μία βεβιασμένη αρχαίζουσα ή καθαρευουσιάνικους λογιωτατισμούς . Χρειάζεται γι αυτό μία άσκηση . Όμως η βαρεία μου αφήνει ένα μειδίαμα . Άς μείνει για τους ειδικούς και τους φιλολόγους , που ακόμα και αυτοί δεν γνωρίζουν καλά ελληνικά . Έχουμε τόσα άλλα νά πολεμήσουμε .
      Η γλώσσα μας θα μπορέσει νά ορθοποδήσει μόνο άν η ελληνική διδαχθεί απο το δημοτικό όπως διδάσκεται μία ξένη γλώσσα . Μέ ακοή και ομιλία , ίσως ενίοτε αποστηθίζονας . Ποιός είπε οτι η αποστήθιση είναι πάντα κακή ! Πολλές φορές είναι ωφέλιμη . Και σε εμάς που διδαχθήκαμε την αρχαία , δεν μας την δίδαξαν μέ ένα τρόπο εποπτικό και δομικό ετεροβαρούντες στους κανόνες . Δεν είπα οτι δεν χρειάζονται οι κανόνες .
      Ίσως υπάρχουν ακόμα επιστήμονες -- άν δεν τους ξεκάναμε όλους -- που μπορούν νά βρούνε καλούς και εύκολους τρόπους εκμάθησης των αρχαίων .

      Όνειρα θερινής νυκτός ! Έχουμε όμως την ανάγκη νά πιστεύουμε οτι μπορεί νά υπάρξει ανάσχεση του κακού .

      Διαγραφή
    3. Ἀδελφέ, ἀπ᾿ ὅλο τὸν διάλογο στὴν βαρεῖα στάθηκες;
      Δηλαδὴ, γιὰ ἐσένα εἶναι περιττὴ βαρεῖα ἐπειδὴ σοῦ ἀφήνει ἕνα μειδίαμα, ἐνῷ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα συμφωνεῖς.

      Πραγματικὰ δὲν καταλαβαίνω τὸ πνεῦμα σου, ἐπειδὴ δὲν διδάχθηκες τὴν βαρεῖα, σημαίνει ὅτι εἶναι περιττή ἤ μπῆκε χωρὶς λόγο στὴν ἑλληνικὴ γραφή;

      Τὰ τόσο εὔστοχα ποὺ ἔγραψε ὁ φίλος Μηδὲν Ἄγαν γιὰ τὴν χρήση καὶ προφορὰ τῆς βαρείας δὲν σὲ κάλυψαν;

      Ἡ σωστὴ γραφὴ τῆς γλώσσας μας ἀδελφὲ, εἶναι γιὰ ὅλους καὶ ὄχι γιὰ τοὺς φιλολόγους ὅπως ἔγραψες, ἄλλωστε οἱ φιλόλογοι γιατί ὑπάρχουν;
      Μήπως γιὰ νὰ μᾶς διδάσκουν τὴν σωστὴ ἑλληνική;

      Ὅσο γιὰ τὰ τόσα ἄλλα ποὺ ἔχουμε νὰ πολεμήσουμε, ὅπως λές, δὲν εἶναι καθόλου ἄσχετα ἀπὸ τὸν κατακερματισμὸ τῆς γλώσσας μας ποὺ κάποιοι ἐδῶ καὶ χρόνια σχεδίασαν, οὔτε θὰ πάρουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς ἀρέσουν καὶ ὅτι μᾶς ἐνοχλεῖ τὸ πετᾶμε.

      Αὐτὸ, ἰσχύει γιὰ τὰ πάντα στὴν ζωή μας.

      Διαγραφή
    4. σέ πολλά σχολεῖα γίνεται οὕτως:

      ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ;;;;;;;
      Στὶς 21 Ὀκτωβρίου ἕνα δραματικὸ κείμενο ἔκανε τὴν ἐμφάνισή του σὲ ἐκπαιδευτικὴ ἱστοσελίδα. Τὶς ἑπόμε­νες ἡμέρες αὐτὸ ἔλαβε μεγάλες διαστάσεις. Ἦταν ἡ ἐπιστολὴ ἀπογνώσεως ποὺ ἔγραψε ἕνας ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς σὲ Ἐπαγγελματικὸ Λύκειο (ΕΠΑΛ) κάποιου νησιοῦ, μὲ τὴν ὁποία ἀνακοίνωνε τὴν ἀπόφασή του νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὸ λειτούργημά του. Ποιός ἦταν ὁ λόγος; Ὁ ἄνθρωπος εἶχε πάει νὰ διδάξει σὲ σχολεῖο καὶ βρέθηκε στὴν «ἄγρια Δύση». Πλήρης ἀσυδοσία! Ἀποσποῦμε μερικὰ ἀπὸ τὰ καταγγελλόμενα:

      «Τὸ κάπνισμα εἶναι ἐλεύθερο σὲ ὅλο τὸν προαύλιο χῶρο, ἐνῶ κάποιοι καπνίζουν καὶ μέσα στὶς τάξεις… Τὰ κινητὰ εἶναι σὲ διαρκὴ λειτουργία μέσα – ἔξω ἀπὸ τὶς τάξεις, τραβώντας βίντεο καὶ τροφοδοτώντας τὸ τίκ-τὸκ μὲ “κατορθώματα”… Βάζαν τὰ πόδια τους πάνω στὰ θρανία, ὅλοι ἄλλαζαν θέσεις, ἡ πόρτα ἀνοιγόκλεινε συνεχῶς καὶ κοπανιόταν μὲ δύναμη, κόσμος μπαινόβγαινε, φωνές, οὐρλιαχτὰ καὶ κινητά… Μὲ ἀπειλοῦσαν γιὰ τὸ ἁμάξι μου καὶ μοῦ λέγαν πὼς μὲ περιμένει ὁ ἐξωσχολικὸς νὰ μὲ δείρει. Ταυτόχρονα κοπανοῦσαν θρανία, καρέκλες καὶ κυρίως στρίγγλιζαν ὅλοι μαζί… Οἱ “μαθητὲς” κάναν σόου κοπανώντας θρανία καὶ καρέκλες στοὺς τοίχους, σκούζοντας ὅλοι μαζὶ “καλόοοο ἔεεεε” ἢ “μμμ” ἢ βγάζοντας ἁπλὰ ἄναρθρες κραυγὲς δυνατά… Σὲ κάποια φάση ἦρθαν στὸ διὰ ταῦτα: “Ἐδῶ μάθημα δὲν κάνεις. Δὲν κάνει κανείς. Θὰ μᾶς βάλεις ὅλους ἕνα 12, ὅπως ὅλοι, καὶ ἄντε…”».

      Παραλείπουμε περιγραφὲς ποὺ εἶναι τόσο αἰσχρές, ὥστε δὲν μποροῦν νὰ δημοσιευθοῦν στὸ Περιοδικό μας.
      ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΣΩΤΗΡ

      Διαγραφή
  3. Πάνο στό ξαναστέλνω διορθωμένο! ὁ δαίμων τοῦ διαδικτύου

    .."ἀλλά ὑπό τῶν ἀρχαίων ἑλλήνων δέν ἐπροφέροντο πάντα τα γράμματα ταῦτα ἀκριβῶς, ὅπως τά προφέρομεν ἠμεῖς οἱ νέοι ἕλληνες".....
    γραμματική ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης Ἀχιλλέως Τζαρτζάνου (σελίς 9)
    μέ τόν τρόπο πού γράφει ὁ Α. Τζάρτζανος σελ. 9-16 μποροῦμε νά μιλήσωμε ἀρχαία ἑλληνικά στό 90%!
    μᾶς ἔμαθαν στό δημοτικό ὅτι τά ω,ο προφέρονται τό ἴδιο, λάθος!
    παραδείγματα:
    ἀῶος, μῶλος, ἀχελῶος, μυρτῶον, κῶς, ὠόν, ὠοτόκα, ζῶον, λῶρος, ὡρολόγιον, ὥρα, νοῶ, ἡρῶον κ.ἅ
    ἔτσι ἔχωμε σήμερον τήν ἀρχαιοελληνικήν διάρκειαν τοῦ ω
    μᾶς εἶπαν ὅτι τό "υ" προφέρεται "ι":
    παράδειγμα λέξεως πού τό υ προφέρεται ὅπως τό u τό ἰταλικόν,
    ὁμοούσιον! προφέρομε τά δυό ο καί τό υ χωριστά!
    λέμε "του" καί τό προφέρομεν "τu"! γιά μουσικότητα πρέπει νά παρεμβάλωμε ἕνα συντομότατο "ο"!
    αὐτό εἶναι περίτρανη ἀπόδειξη τῆς προφορᾶς τοῦ "υ" ὅπως τό u τό ἰταλικόν!
    χωρίς ὑπερβολή οἱ ἰταλοί "μιλοῦν" ἀρχαία ἑλληνικά ἐπειδή χρησιμοποίησαν τό χαλκιδιώτικο ἀλφάβητο (τῆς Κύμης). (τό d τό προφέρουν ντ ἀλλά καί ἐδῶ ἔχωμε ντοῦρος, δοῦρος,κ.α........... βαβάτσικος, μπαμπάτσικος κ.τ.λ)
    στήν Μακεδονία τήν λέξην γύφτος τήν προφέρουν "γιοῦφτος"!
    βαρύκοοι, προφέρομεν τά δύο ο χωριστά καί τό ι στό τέλος χωριστά!
    ὁ Δ. Σαββοπουλος μέ τόν παλμογράφο στό studio εἶχε διαπιστώσει πολλά, μακρά βραχέα………
    ἀρχαιοελληνική διάρκειά του η:
    η=περίπου δύο ε τόσο ὅσο νά πηγαίνη μέ τό αὐτί!
    π.χ. ἀήρ, προφέρεται ἀέερας! τόση εἶναι ἡ διάρκεια τοῦ η,
    φωνῆεν, προφέρεται φοονίεν στά νέα ἑλληνικά μέ ι μακρόν! τόση εἶναι ἡ διάρκειά τοῦ η!
    οἱ πόντιοι λέγουν "ἐγεννέεθεεν" ἀπό ἐγεννήθην
    στά χωριά τῆς ἰκαρίας τήν αὐλή τήν ἔλεγαν αὐλέε!
    τό πρόβατο ἔκανε βή,βή…….ἀπό ἀρχαιοελληνικόν κείμενον!
    δηλαδή μπεε!
    ἀχιλλέας προφέρωμεν τήν λέξην μέ ε μακρόν! ἀλλά τό ε εἶναι πάντοτε βραχύ (βραχύβιο)
    ἀπό ὁμήρου ἰλιάδα πρῶτος στίχος "μῆνιν ἄειδε θεά πηληϊάδεω Ἀχιλῆος", βλεπωμεν ὅτι τό η εἶναι ε μακρόν!
    ὤ! σώκρατεες!
    οἱ ἰταλοί λένε λεόονεε ἀπό λεώνης
    καί σήμερον ἔχωμεν ἐπώνυμα πού λήγουν σέ "έες"! ἀντί "ης", π.χ. Δαπόντεες ἀπό Δαπόντης, Τουρλεντέες, Παρακεντέες κ.α.
    φτιάξτε λοιπόν τήν προφορά τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης μέσω τῆς νέας ἑλληνικῆς!
    λάβετε ὑπ' ὄψι καί τήν κυπριακήν προφοράν λένε "θάλασσα" καί προφέρουν ὡραία τα δυό "σ"!
    λάβετε ὕπ΄ὄψιν καί τήν magna grecia, καί τήν τσακωνιά-μάνη! τί ἔχει διατηρηθεῖ ἐκεῖ.
    στήν λέξη “ως” προφέρωμεν καί τήν δασεῖαν!
    τά ἀρχαῖα ἑλληνικά ἀκονίζουν πολύ το μυαλό ἔτσι πρέπει νά ἀπαιτοῦνται γιά διορισμό στίς δημόσιες ὑπηρεσίες! ἀρχαία ἑλληνικά παντοῦ! κάποτε καί στό πολυτεχνεῖο ἄν θυμᾶμαι καλά ἔδιναν ἐξετάσεις καί στά ἀρχαῖα ἑλληνικά!
    ἡ ἐρασμιακή προφορά θά ἦταν σωστή ἄν ἐφαρμόζωνται οἱ κανόνες τοῦ Ἀχ. Τζαρτζάνου σελ. 9-16 καί ἄν μετρηθοῦν οἱ διάρκειες τῶν γραμμάτων ἀπό τήν νέα ἑλληνικήν.
    ἀλλοίμονόν μας ἄν μιλήσωμεν τά ἑλληνικά ὅπως τά διδάσκουν στό δημοτικό χωρίς μακρά βραχέα! αὐτά τά ἑλληνόπουλα τά μαθαίνουν στήν πράξιν.
    ἀκολουθεῖ φράση μόνον μέ φωνήεντα!
    οἴα ἠῶ ὤ υἱέ ἀεί εἰ!






    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δὲν εἶχα σκοπὸ νὰ ἐπανέλθω, ἀλλὰ τὸ τελευταῖο σχόλιο, μὲ ..."ἀνάγκασε"...

      Ἀδελφέ, συμφωνῶ στὸ πνεῦμα αὐτοῦ ποὺ γράφεις, ἀλλὰ ἔχω καὶ κάποιους προβληματισμοὺς σχετικὰ μὲ αὐτὰ ποὺ ἐξέθεσες...

      Τὴ φράση αὐτὴ τοῦ Τζαρτζάνου δὲν τὴν ἤξερα. Ἤξερα τὸν Τζαρτζάνο γιατὶ τὸν μνημόνευε ἡ μητέρα μου ποὺ εἶχε τὴ γραμματική του ὡς μαθήτρια.

      Καλὸς χρυσὸς ὁ Τζαρτζάνος, ἀλλά, μὴν ξεχνᾶμε, εἶναι τῆς γενιᾶς ἐκείνης πού, (θὰ ξαναμιλήσω γιὰ νὰ μειδιάσει περισσότερο ὁ φίλος πιὸ πάνω...) ἔκανε τὴ βαρεία, ὀξεία...

      Ναί, κι αὐτὸς ὅπως ὅλοι τότε στὴν ἐποχή του, ἀναμάσησε τὴ θεωρία τοῦ Γερμανοῦ τοῦ 19ου αἰῶνος, ποὺ μοῦ διαφεύγει τὸ ὄνομά του καὶ ποὺ καθόρισε τὴ σκέψη τῶν φιλολόγων μέχρι σήμερα... Εἶναι ἡ βαβυλώνια αἰχμαλωσία τῶν φιλολόγων στὴ Δύση, ὅπως καὶ οἱ θεολόγοι περνοῦν καὶ πέρασαν μιὰ τέτοια αἰχμαλωσία μέχρι ποὺ ἦρθε ὁ Ῥωμανίδης καὶ εἴδαμε τὰ πράγματα πιὸ ὀρθόδοξα... Τί ἐννοῶ:

      Τὸ ὅτι "ὑπό τῶν ἀρχαίων ἑλλήνων δέν ἐπροφέροντο πάντα τα γράμματα ταῦτα ἀκριβῶς, ὅπως τά προφέρομεν ἠμεῖς οἱ νέοι ἕλληνες" ὁ Γερμανὸς αὐτός, καὶ ὁ ἀναμεταδότης του Τζαρτζάνος ποῦ τὸ ξέρουν;;;;;; Εἶχαν ἠχογραφήσει τὸ Σωκράτη ἢ κανέναν ἄλλον ἀρχαῖο τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσε;;;;;

      Αὐτὴ τὴ θεωρία τὴν ἄκουσα κι ἐγὼ μὲ τὴ σειρά μου πρὶν καμμιὰ 20αριά, 25αριὰ χρόνια καὶ μὲ προβλημάτισε...

      Μὲ προβλημάτισε, γιατὶ αὐτὸς ποὺ τὰ ἔλεγε φαινόταν νὰ πονάει γιὰ τὴ γλῶσσα ἀλλὰ ταυτόχρονα, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνει, ἀπομείωνε τὴ σημερινὴ ἑλληνικὴ ὁμιλία, ὡς κάτι "διεφθαρμένο" σὲ σχέση μὲ τὸν ἀρχαιοελληνικὸ λόγο... εἶναι ὅμως ἔτσι; Οἱ ξένοι - δυτικοὶ ποὺ εἶναι πανθομολογούμενο ὅτι πῆραν ἀπὸ ἐμᾶς τὸ ἀλφάβητο τὸ διατήρησαν καλύτερα στὴ γλῶσσα τους (αὐτὸ τὸ δανεικό!!!) καὶ ἐμεῖς ποὺ ἦταν δικό μας τὸ φθείραμε;;;; Ποιά λογικὴ τὸ λέει αὐτό, ἡ πηγὴ νὰ ἔχει πιὸ θολὸ νερὸ ἀπ΄ ὅτι ἡ κοίτη;;;;

      Ἂν προσέξουμε λίγο καλύτερα, τὴν ἐθνικότητα αὐτοῦ ποὺ ἔβγαλε τὴ θεωρία, καθὼς καὶ τὸ χρόνο ποὺ τὴν ἔβγαλε, θὰ δοῦμε καταπληκτικὲς ὁμοιότητες μὲ τὸν συμπατριώτη του Falmerayer ὁ ὁποῖος τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἐποχή, μιλοῦσε γιὰ τὰ γενεαλογικὰ χαρακτηριστικὰ τῶν (τότε) Ἑλλήνων καὶ "ἀποδείκνυε" ὅτι καὶ ἐκεῖνα ἐπίσης ἦταν ..."διεφθαρμένα"!!!! Οἱ τότε Ἕλληνες (καὶ οἱ σημερινοὶ ἀσφαλῶς) λίγη γενετικὴ σχέση εἶχαν κατ΄ αὐτὸν μὲ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες, καὶ μὴν πεῖ καλύτερα ὅτι οἱ Γερμανοὶ εἶχαν μεγαλύτερη!!!!

      Τὸ ἴδιο ἔγινε (στὸν ἀγροτικὸ τομέα) καὶ μὲ τοὺς ...σπόρους!!! ναί, ναί, ἡ Ζέα (ποὺ μᾶς τὴν ἔφεραν ἀπὸ τὴ Γερμανία κι αὐτή!!!!) ἦταν τὸ "πραγματικὸ"!!!!!! σιτάρι ποὺ ἔτρωγαν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, τὸ ὁποῖο (ἄγνωστο πῶς!!!!) διασώθηκε στὴ Γερμανία ἐνῷ ταυτόχρονα εἶχε ἐξαφανιστεῖ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα!!!!!

      Νομίζω τὸ πνεῦμα εἶναι σαφὲς πρὸς τὰ ποῦ πηγαίνει...

      Στὸ θέμα μας τῶρα... (συνεχίζεται)

      Διαγραφή
    2. Ἐκεῖ ποὺ μοῦ γνωστοποιήθηκε ἡ θεωρία αὐτή, ὑπῆρχε ἕνα "ἐπιχείρημα" γιὰ τὴν ἀπόδειξή της ποὺ ἀναφέρεις καὶ ἐσὺ ἐδῶ:

      Βρῆκαμε γραμμένο τὸ πῶς βέλαζαν τὰ πρόβατα στὴν ἀρχαῖα ἐποχή: Βή, βή. Καὶ ὁ συλλογισμὸς εἶναι ὅτι ἀφοῦ τὰ πρόβατα δὲν μπορεῖ μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων νὰ ἄλλαξαν τρόπο βελάσματος, ἐνῷ ὡς γνωστὸν τὰ πρόβατα κάνουν μπέ, μπέ, εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ "β" προφερόταν "b".!!!!! Ἄρα ἔχουν περισσότερο δίκιο οἱ δυτικοὶ ποὺ τὸ "δ" (τὸ τέταρτο γράμμα του ἀλφαβήτου") τὸ προφέρουν d καὶ ἑπομένως καὶ γιὰ ὅλες τὶς ἄλλες διαφορές!!!!

      Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πέρασα πολὺ καιρὸ μὲ αὐτὴν τὴ θεωρία, γιὰ νὰ γελάσω τελικά... Γιατί; Γιατὶ τὸ "ἐπιχείρημα" αὐτό, εἶναι ἐφεύρημα!

      Τὰ πρόβατα, σαφῶς καὶ δὲν ἄλλαξαν τὴ λαλιά τους δύο χιλιετίες τῶρα... Ὅμως τί ἀκριβῶς κάνουν τὰ πρόβατα τὸ ἔχει ἐλέγξει κανείς;;;; Λένε πράγματι "μπέ";;; Ἕνας βοσκὸς θὰ μποροῦσε νὰ ξέρει καλύτερα... Λοιπὸν τὰ πρόβατα βγάζουν μιὰ κραυγή, ἕνα βέλασμα ποὺ δὲν εἶναι οὔτε μπέ, οὔτε βή οὔτε κανένα ἄλλο σύμφωνο... ἕνα εεεεε ἀκούγεται. Ἁπλῶς ὁ ἄνθρωπος ἀκούγοντάς το καὶ θέλοντας νὰ τὸ μιμηθεῖ τὸ προφέρει ὅπως προαναφέρθηκε...

      Οὔτε καμμιὰ γάτα κάνει "νιάου" οὔτε κανένας σκύλος κάνει "γάβ" οὔτε κανένα πουλὶ "τσίου". Αὐτὰ εἶναι ἀποδώσεις ποὺ κάνουμε ΕΜΕΙΣ γιὰ λογαριασμὸ τῶν ζώων.

      Ἐδῶ ὅμως ὑπάρχει ἕνα θέμα:

      Ὑπάρχουν ὁρισμένες λέξεις ποὺ λέγονται (δὲν εἶμαι φιλόλογος, ἀς μὲ διορθώσει κάποιος) "ἠχοποιητικές". Παράδειγμα: Ἀπὸ τὸ "γάβ" βγαίνει ἡ λέξη γάβγισμα ποὺ εἶναι κανονικὴ λέξη καὶ κλίνεται... ἀπὸ τὸ "νιάου" βγαίνει τὸ νιαούρισμα ποὺ κι αὐτὸ ὁμοίως κλίνεται. Ἀπὸ τὸ "τιβ" βγαίνει τὸ τιτίβισμα, τιτιβίζω ποὺ κι αὐτὸ εἶναι κανονικὴ λέξη...

      ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΕ ΤΙ ΒΓΑΙΝΕΙ;;;;;;;;;;;;;

      Ἔχετε ἀκούσει ποτὲ νὰ λέμε τὴ λέξη "μπέλασμα";;;;;;;Ὄχι!!!!!! Τί ξέρουμε;;;; "Βέλασμα" .... Μήπως αὐτὸ μᾶς θυμίζει τὸ "βή" τῶν ἀρχαίων;;;;;;;;

      Συμπέρασμα: Τὰ πρόβατα δὲν σταμάτησαν νὰ βελάζουν, ἀλλὰ οἱ ἀρχαῖοι ΑΠΕΔΙΔΑΝ ΤῸΝ ΗΧΟ ΤΟΥΣ ΜΕ "ΒΗ" καὶ ὄχι μὲ "μπέ"...

      Συμπέρασμα 2ο: Τὸ "β" προφερόταν στὰ ἀρχαῖα "β" καὶ ὄχι "b"...

      Ἀγαπητέ, γιὰ τὶς ντοπιολαλιές, συμφωνῶ ἀπόλυτα μαζί σου, πρέπει νὰ διδάσκονται καὶ πρέπει νὰ διατηρηθοῦν γιατὶ κουβαλᾶνε ἱστορία ποὺ δὲν φανταζόμαστε... Ἔχω νὰ παραθέσω παραδείγματα ποὺ θὰ μᾶς σηκωθεῖ ἡ τρίχα, ἀλλὰ δὲν θὰ μακρύνω ἄλλο τὸ λόγο. Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε εἶναι νὰ ἀμφισβητήσουμε τὶς κατασκευασμένες (ἀπὸ πολιτικὲς σκοπιμότητες τὶς περισσότερες φορές) θεωρίες τοῦ παρελθόντος καὶ νὰ δοῦμε τὰ πράγματα μὲ νέα ὀπτική.

      Διαγραφή
    3. Πολὺ καλὲς καὶ εὔστοχες οἱ παρατηρήσεις σου Μηδὲν Ἄγαν, ἀλλὰ καὶ σὰν πληροφορίες στὰ ὅσα μᾶς παρέθεσες καὶ ἐσὺ καὶ οἱ ἄλλοι ἀναγνῶστες.

      Κανένα πρόβλημα καταχρήσεως χρόνου, ὁ διάλογος εἶναι ἀπόλυτα εὐπρόσδεκτος.

      Εὔχομαι σὲ ὅλους καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα!

      Διαγραφή
  4. Πρός Πάνο 10.44

    Είμαι η ίδια που επήνεσα εξόχως τον αρθρογράφο και δεν στέκομαι στη βαρεία .

    Μίλησα απλά για ρεαλισμό και μεθοδικότητα . Ούτε ο Τζάρτζανος αναλώθηκε στην βαρεία . Είναι στο έργο του μία παρένθεση που δεν θα έπρεπε νά παραλείψει λόγω της τόσο άρτιας εργασίας του . Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες τις υποσημειώσεις του Τζάρτζανου , που αναφέρονται στα " πάθη " της γλώσσας , ώστε νά καταλάβουμε πώς προήλθαν οι διάφοροι τύποι της γλώσσας και νά μήν περιοριζόμαστε σε μία " φωτογραφική μνήμη " .

    Ευτύχησα νά έχω ένα πολύ καλό φιλόλογο , που μάς εξήγησε όλα αυτά τα " πάθη " της γλώσσας , ώστε νά την κατανοήσουμε και ποτέ νά μήν ξεχάσουσουμε πώς γράφεται και γιατί γράφεται έτσι . Ο Τζάρτζανος θα έπρεπε νά είναι το ευαγγέλιο του μαθητή .

    Δεν ξέρω άν υπάρχουν ακόμα φιλόλογοι και γλωσσολόγοι , που θα μπορέσουν νά καταρτίσουν προγράμματα εκμάθησης , άν υποτεθεί οτι κάποτε βάλουμε μυαλό . Ο άγιος Παίσιος είχε πεί , οτι θα καλέσουμε Γερμανούς για νά μάς διδάξουν τα Ελληνικά .

    Μακάρι νά γνωρίζαμε όλα τα άλλα που προηγούνται στην ιεράρχηση και τότε όποιος ήθελε , ας ησχολείτο και μέ την βαρείο .

    Ο Μπαμπινιώτης τί σας έφταιξε ? Ούτε ο Τζάρτζανος ούτε ο Μπαμπινιώτης αναλώθηκαν στη βαρεία , ίσως και κανείς άλλος απο τους επαίοντες .

    Προσωπικά λάτρευα τον Τζάρτζανο . Μέχρι κάποιου σημείου τον θυμόμουν σελίδα σελίδα . Προιόντος του χρόνου έρχεται η λήθη , άν δεν τα φρεσκάρουμε . Μακάρι νά έχω πάλι την ευκαιρία και τον χρόνο νά ασχοληθώ σαν μαθήτρια . Και νά έχω κάποιον δάσκαλο σαν εκείνον που σας περιέγραψα .

    Ως προς την βαρεία , πώς νά σας το πώ ! Είναι σαν νά θέλεις νά οικοδομήσεις ένα σπίτι και νά αρχίζεις απο τις γύψινες διακοσμήσεις . Με δυό λόγια η βαρεία μας μάρανε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἀγαπητὴ φίλη, κατ᾿ ἀρχὴν νὰ σοῦ πῶ, ἐπειδὴ πιθανὸν νὰ μὴν τὸ γνωρίζεις, γράφοντας «Προς Πάνο 10:44, εἶμαι ὁ διαχειριστὴς καὶ κάτοχος τοῦ ἱστολογίου ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ.

      Εἶναι σεβαστὴ ἡ ἄποψή σου, ἀλλὰ εἶμαι λιγάκι ὑπέρ τῆς ἀκρίβειας καὶ τοῦ σωστοῦ ὅταν μποροῦμε.

      Μὴν κολλᾶς στὸ «φωτογραφικὴ μνήμη» ποὺ ἀνέφερα οὔτε περιορίζομαι σὲ αὐτὸ ὅπως πιθανότατα τὸ ἐξέλαβες.

      Ἁπλᾶ εἶναι τόσο χρονοβόρο τὸ νὰ διαχειριστῶ τὸ ἱστολόγιο μὲ τὴν εὕρεση θεμάτων, μὲ πολυτονισμούς, μὲ ἀπαντήσεις στὰ σχόλια κ.λπ. καὶ χώρια τίς ἄλλες ὑποχρεώσεις ἐκτὸς ἱστολογίου, ποὺ μοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ βρῶ χρόνο νὰ διαβάσω τίς γραμματικὲς τοῦ Τζάρτζανου (Ἀρχαίας καὶ νέας ἑλληνικῆς γλώσσης) τίς ὁποῖες τίς ἔχω καὶ τίς δύο καὶ «περιορίζομαι» ἀναγκαστικὰ στὰ ὅσα μπορῶ καὶ θυμᾶμαι καὶ νομίζω πὼς κάνω ἐλάχιστα λάθη καὶ μὲ τὸν χρόνο μαθαίνω καὶ καινούργια πράγματα.

      Σοῦ εὔχομαι καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ ! Νά είστε καλά . Η Παναγία νά ανταμείψει τους κόπους σας νά επιμελείσθε ένα ιστολόγιο μέ τόσο ωραία και ενδιαφέροντα θέματα . Σας συγχαίρω για την ευαισθησία σας για τό θέμα της γλώσσας .

      Καλά Χριστούγεννα !

      Διαγραφή
    3. Καὶ ἐγὼ σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν παρακολούθηση καὶ τὰ καλά σας λόγια!

      Διαγραφή
  5. ΟΙ ΤΟΝΟΙ, ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ...ΒΑΡΕΙΕΣ ΟΞΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΥΦΕΣΕΙΣ ΔΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ. ΕΧΕΙ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ Η ΚΕΡΚΥΡΑ;;; ΕΧΕΙ ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ Η ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ ΤΟΥΣ. ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΑΜΕ ΤΟ ΔΕΙΧΝΟΥΝ. ΛΕΜΕ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΕ Ε ΜΑΚΡΟΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΑΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΠΟΥΜΕ. ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΜΕ. ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ ΑΡΧΑΪΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΝΟ ΔΙΟΤΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗ ΑΚΟΠΗ. ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΕΠΙΠΟΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
    ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
    ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟ 23 ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή