Οἱ ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία, ἀπὸ τὰ μικράτα μας ποὺ λένε, εἶναι τόσο πολύτιμες ὅσο καὶ τὸ ὀξυγόνο ποὺ λάβαμε, σὰν ἀντικρύσαμε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ φῶς τούτου του κόσμου. Ὄχι μόνο οἱ πνευματικοὶ καρποὶ στὴν εὔφορη γῆ τῆς παιδικῆς ψυχῆς, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ ἀγκάθια, τὰ δεινὰ πειρατήρια τοῦ μισόψυχου καὶ ὅλα τὰ πάθη, ποὺ ἐκεῖνος ἐνέσπειρε μὲ τὸ φλόγιστρο τῶν ἡδονῶν.
Καὶ οἱ μὲν εἶναι ἀκριβές, γιατί λειτουργοῦν σὰν πυξίδες καὶ φωτεινοὶ ὁδοδεῖκτες στοὺς ἀποπροσανατολισμούς μας ἀπὸ τὸν προορισμὸ τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, οἱ δέ, γιατί μεταλλάσσονται σὲ «ρόδινες» ἀφορμές, γιὰ ἐπαναπροσδιορισμὸ τῆς διαδρομῆς, στὴν ἄγνωστη ὡς χθὲς ὁδὸ τῆς μετανοίας.
Τὸ ἔλεγε τόσο ὄμορφα ὁ «δάσκαλος» ὁ ἀγαπημένος, ὁ μακαριστὸς κυρ-Κώστας Γανωτής, ὅταν τὸν ρώτησαν κάποτε, ἀπὸ ποῦ ἀντλεῖ φῶς καὶ παράδειγμα, ὅτι τὸ μεγαλύτερο σχολεῖο, καὶ αὐτὸ ποὺ μᾶς διδάσκει περισσότερο ἀπὸ ὅλα, εἶναι οἱ ἐξομολογημένες ἁμαρτίες τοῦ «παλαιοῦ ἀνθρώπου»!
Σὲ μιὰ τέτοια ἐναγώνια ἀναθύμηση, μεταφερθήκαμε ἀρκετὰ χρόνια πίσω σὲ γιορτὴ κατηχητικοῦ σχολείου. Τόσο ζωτικὴ ἡ ὕπαρξη αὐτῶν τῶν σχολειῶν. Πόσο ἀσύγκριτα πιὸ σημαντικὴ ἀπὸ ἀναρίθμητες σύγχρονες καὶ ἀνώφελες «δραστηριότητες», μὲ τὶς ὁποῖες ἔχουμε στὴν κυριολεξία καταπνίξει τὰ παιδιά μας σήμερα... Ἄς ἐπιστρέψουμε ὅμως στὴν ἀνάμνησή μας. Ἐκδήλωση γιὰ τὴν διπλὴ γιορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου ἦταν καὶ οἱ δάσκαλοι, ὁ Γεώργιος καὶ ἡ Κυριακὴ προετοίμαζαν ἀπὸ καιρὸ τὰ παιδιὰ γιὰ ἕνα θεατρικὸ δρώμενο, βασισμένο στὸ βιβλίο τοῦ συγγραφέα Δημήτρη Φερούση "Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηνιώτισσα". Ἡ μικρὴ Παρασκευὴ ὅπως τὴν βάπτισαν, διδάσκεται τὴν ἁγία πίστη ἀπὸ τὴν μάνα της Σηρίγη καὶ τὸν πατέρα της Ἄγγελο. Καὶ ὕστερα...
Ὕστερα ἡ Ἀθηναία ἡ κυρά, ἡ ξακουστὴ Ρηγούλα,
ψάχνει νὰ βρῇ τὰ ὀρφανά, νὰ τὰ χορτάσῃ οὔλα.
Τὶς κόρες τοῦ κατατρεγμοῦ μὲ ἀγάπη προστατεύει,
σὲ μοναστήρι μαρτυρά, τὸ βίο της τελεύει...
Δύσκολος ὁ ρόλος καὶ πολλὰ τὰ λόγια, γιὰ τὴν μεγάλη μας θυγατέρα, ποὺ ἀξιώθηκε τότε νὰ παραστήσῃ μιὰ συγκλονιστικὴ Ἁγία τῆς πίστης μας. Μᾶλλον δὲν θὰ θυμᾶται τίποτα τώρα, ἔπειτα ἀπὸ τόσα χρόνια ποὺ κύλησαν. Μὰ ἦταν καὶ ἦταν ἕνα σημεῖο τοῦ... ρόλου, ποὺ ἡ Φιλοθέη ἡ ἡγουμένη, μὲ τὸ βλέμμα στὸν Οὐρανὸ μονολογοῦσε:
Κύριος ποιμαίνει μὲ καὶ οὐδέν μέ ὑστερήσει.... ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ·.... τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου...
Μακάρι αὐτοὺς τοὺς στίχους-σπόρους νὰ μὴν τοὺς ξεχάσῃ ποτέ. Κάποτε νὰ βλαστήσουν, νὰ βρῇ νὰ συγκομίσει ὁ Μέγας Γεωργός... Καὶ ἐκεῖνο τὸν βίο τὸν θαυμαστὸ τῆς Ἀθηναίας Κυρᾶς, ποὺ βίωσε ὡς τὸ μεδούλι αὐτὸν τὸν ψαλμὸ καὶ τὴν Παύλεια αἰώνια προτροπή: «Τὴ ἐλπίδι χαίροντες, τὴ θλίψει ὑπομένοντες, τὴ προσευχὴ προσκαρτεροῦντες...» (Ρωμ. 12,12)
Συναξάρι λοιπὸν καὶ στὴν σημερινὴ ἐκπομπή. Τὸ Εὐαγγέλιο στὴν πράξη! γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ ἕναν μεγάλο, ποὺ σὲ κάθε κήρυγμά του εἶχε τὴν Ἁγία στὸ πλάϊ του! Τόσο δική του! (σ.σ. ὁ μακαριστὸς παπᾶ Ἀνανίας Κουστένης) Ὁ Παρθενῶνας τῆς Φιλοθέης! Τὸ πηγάδι τῶν στρατοκόπων! Τὸ μετόχι τῆς Καλογρέζας... Ὁ μεγάλος της ἔρωτας γιὰ τὸν Νυμφίο Χριστό! 5 αἰῶνες πίσω ὁ χρόνος. Μιὰ ἀνάσα μοιάζει, ἕνας ψαλμὸς ἀπὸ τὸ προσευχητάρι τῶν θλιμμένων ἐλπιζόντων... Οἱ περιστάσεις καὶ οἱ ἀνάγκες καὶ σήμερα ἀπαράλλαχτες... Ἀποχριστιανισμός, φτώχεια, ξηρασία, σκλαβιά... μεταφορικά καὶ στὴν κυριολεξία. Ἡ Φιλοθέη... σκέτο... ἕνα προάστιο τῶν Ἀθηνῶν γιὰ τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν "ἐλευθέρων" Νεοελλήνων... Ἡ 19η Φεβρουαρίου ἄλλη μιὰ μέρα μετὰ τὴν θλιβερὴ «ἑορτὴ τῶν ἐρωτευμένων». Τὰ στερνὰ ἱκετευτικὰ λόγια τῆς Νεομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ, ἂς γίνουν σήμερα ἡ πιὸ συχνή μας προσευχή: Κύριε μὴ λησμονήσεις τὴν σκλαβωμένη πατρίδα μου...
Καὶ αὐτὸ τὸ εἶχες ψελλίσει τότε παιδί μου... Τὸ θυμᾶσαι;
Καὶ οἱ μὲν εἶναι ἀκριβές, γιατί λειτουργοῦν σὰν πυξίδες καὶ φωτεινοὶ ὁδοδεῖκτες στοὺς ἀποπροσανατολισμούς μας ἀπὸ τὸν προορισμὸ τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, οἱ δέ, γιατί μεταλλάσσονται σὲ «ρόδινες» ἀφορμές, γιὰ ἐπαναπροσδιορισμὸ τῆς διαδρομῆς, στὴν ἄγνωστη ὡς χθὲς ὁδὸ τῆς μετανοίας.
Τὸ ἔλεγε τόσο ὄμορφα ὁ «δάσκαλος» ὁ ἀγαπημένος, ὁ μακαριστὸς κυρ-Κώστας Γανωτής, ὅταν τὸν ρώτησαν κάποτε, ἀπὸ ποῦ ἀντλεῖ φῶς καὶ παράδειγμα, ὅτι τὸ μεγαλύτερο σχολεῖο, καὶ αὐτὸ ποὺ μᾶς διδάσκει περισσότερο ἀπὸ ὅλα, εἶναι οἱ ἐξομολογημένες ἁμαρτίες τοῦ «παλαιοῦ ἀνθρώπου»!
Σὲ μιὰ τέτοια ἐναγώνια ἀναθύμηση, μεταφερθήκαμε ἀρκετὰ χρόνια πίσω σὲ γιορτὴ κατηχητικοῦ σχολείου. Τόσο ζωτικὴ ἡ ὕπαρξη αὐτῶν τῶν σχολειῶν. Πόσο ἀσύγκριτα πιὸ σημαντικὴ ἀπὸ ἀναρίθμητες σύγχρονες καὶ ἀνώφελες «δραστηριότητες», μὲ τὶς ὁποῖες ἔχουμε στὴν κυριολεξία καταπνίξει τὰ παιδιά μας σήμερα... Ἄς ἐπιστρέψουμε ὅμως στὴν ἀνάμνησή μας. Ἐκδήλωση γιὰ τὴν διπλὴ γιορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου ἦταν καὶ οἱ δάσκαλοι, ὁ Γεώργιος καὶ ἡ Κυριακὴ προετοίμαζαν ἀπὸ καιρὸ τὰ παιδιὰ γιὰ ἕνα θεατρικὸ δρώμενο, βασισμένο στὸ βιβλίο τοῦ συγγραφέα Δημήτρη Φερούση "Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηνιώτισσα". Ἡ μικρὴ Παρασκευὴ ὅπως τὴν βάπτισαν, διδάσκεται τὴν ἁγία πίστη ἀπὸ τὴν μάνα της Σηρίγη καὶ τὸν πατέρα της Ἄγγελο. Καὶ ὕστερα...
Ὕστερα ἡ Ἀθηναία ἡ κυρά, ἡ ξακουστὴ Ρηγούλα,
ψάχνει νὰ βρῇ τὰ ὀρφανά, νὰ τὰ χορτάσῃ οὔλα.
Τὶς κόρες τοῦ κατατρεγμοῦ μὲ ἀγάπη προστατεύει,
σὲ μοναστήρι μαρτυρά, τὸ βίο της τελεύει...
Δύσκολος ὁ ρόλος καὶ πολλὰ τὰ λόγια, γιὰ τὴν μεγάλη μας θυγατέρα, ποὺ ἀξιώθηκε τότε νὰ παραστήσῃ μιὰ συγκλονιστικὴ Ἁγία τῆς πίστης μας. Μᾶλλον δὲν θὰ θυμᾶται τίποτα τώρα, ἔπειτα ἀπὸ τόσα χρόνια ποὺ κύλησαν. Μὰ ἦταν καὶ ἦταν ἕνα σημεῖο τοῦ... ρόλου, ποὺ ἡ Φιλοθέη ἡ ἡγουμένη, μὲ τὸ βλέμμα στὸν Οὐρανὸ μονολογοῦσε:
Κύριος ποιμαίνει μὲ καὶ οὐδέν μέ ὑστερήσει.... ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ·.... τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου...
Μακάρι αὐτοὺς τοὺς στίχους-σπόρους νὰ μὴν τοὺς ξεχάσῃ ποτέ. Κάποτε νὰ βλαστήσουν, νὰ βρῇ νὰ συγκομίσει ὁ Μέγας Γεωργός... Καὶ ἐκεῖνο τὸν βίο τὸν θαυμαστὸ τῆς Ἀθηναίας Κυρᾶς, ποὺ βίωσε ὡς τὸ μεδούλι αὐτὸν τὸν ψαλμὸ καὶ τὴν Παύλεια αἰώνια προτροπή: «Τὴ ἐλπίδι χαίροντες, τὴ θλίψει ὑπομένοντες, τὴ προσευχὴ προσκαρτεροῦντες...» (Ρωμ. 12,12)
Συναξάρι λοιπὸν καὶ στὴν σημερινὴ ἐκπομπή. Τὸ Εὐαγγέλιο στὴν πράξη! γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ ἕναν μεγάλο, ποὺ σὲ κάθε κήρυγμά του εἶχε τὴν Ἁγία στὸ πλάϊ του! Τόσο δική του! (σ.σ. ὁ μακαριστὸς παπᾶ Ἀνανίας Κουστένης) Ὁ Παρθενῶνας τῆς Φιλοθέης! Τὸ πηγάδι τῶν στρατοκόπων! Τὸ μετόχι τῆς Καλογρέζας... Ὁ μεγάλος της ἔρωτας γιὰ τὸν Νυμφίο Χριστό! 5 αἰῶνες πίσω ὁ χρόνος. Μιὰ ἀνάσα μοιάζει, ἕνας ψαλμὸς ἀπὸ τὸ προσευχητάρι τῶν θλιμμένων ἐλπιζόντων... Οἱ περιστάσεις καὶ οἱ ἀνάγκες καὶ σήμερα ἀπαράλλαχτες... Ἀποχριστιανισμός, φτώχεια, ξηρασία, σκλαβιά... μεταφορικά καὶ στὴν κυριολεξία. Ἡ Φιλοθέη... σκέτο... ἕνα προάστιο τῶν Ἀθηνῶν γιὰ τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν "ἐλευθέρων" Νεοελλήνων... Ἡ 19η Φεβρουαρίου ἄλλη μιὰ μέρα μετὰ τὴν θλιβερὴ «ἑορτὴ τῶν ἐρωτευμένων». Τὰ στερνὰ ἱκετευτικὰ λόγια τῆς Νεομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ, ἂς γίνουν σήμερα ἡ πιὸ συχνή μας προσευχή: Κύριε μὴ λησμονήσεις τὴν σκλαβωμένη πατρίδα μου...
Καὶ αὐτὸ τὸ εἶχες ψελλίσει τότε παιδί μου... Τὸ θυμᾶσαι;
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐκπομπὴ ἀφιερωμένη στὸν βίο τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας
Φεβρουάριος 2024
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐκπομπὴ ἀφιερωμένη στὸν βίο τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας
Φεβρουάριος 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου