Δημήτρης Νατσιός: Ἡ γεωργία ἐξευγενίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ὁπλίζει μέ ὑπομονή, ταπείνωση καί φιλοπατρία

 

Τώρα ποὺ τηγανιζόμαστε ἀπὸ νέας κοπῆς κρίση καὶ ἀκούγεται ἡ βοὴ τῆς ἐπερχόμενης ἔλλειψης τροφίμων, δημοσιεύω καὶ πάλι ἕνα παλιό μου ἄρθρο γιὰ τὴν ἀξία τῆς γεωργικῆς τέχνης.

Εἶχα διαβάσει σὲ μικρότερη ἡλικία, ὅταν πολλὲς φορὲς διαβάζουμε ἀνώριμα, περίπου βουλιμικὰ κάποια βιβλία, τὴν ἐξαίσια πραγματεία τοῦ Ξενοφῶντος μὲ τίτλο «Οἰκονομικός». Ἀνήκει στὴν τετραλογία τῶν φιλοσοφικῶν του ἔργων, ποὺ στρέφονται γύρω ἀπὸ τὴν μορφὴ τοῦ μεγάλου δασκάλου του, τοῦ Σωκράτη. Τὰ ἄλλα τρία τιτλοφοροῦνται «Ἀπομνημονεύματα», «Συμπόσιον» καὶ «Ἀπολογία». 

 

Στὸ ἔργο αὐτὸ ὁ μέγας φιλόσοφος ἀναφέρεται κυρίως στὴν γεωργία, σημειώνοντας στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ πέμπτου κεφαλαίου ὅτι «ἔοικε γὰρ ἡ ἐπιμέλεια αὐτῆς εἶναι ἅμα τε ἡδυπάθεια τίς καὶ οἴκου αὔξησις καὶ σωμάτων ἄσκησις εἰς τὸ δύνασθαι ὅσα ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ προσήκει», δηλαδή, ἡ γεωργία εἶναι πηγὴ τέρψεως καὶ τῆς περιουσίας αὔξηση καὶ τοῦ σώματος ἄσκηση, ὥστε νὰ μπορεῖ τὸ σῶμα νὰ κάνει ὅσα ἁρμόζουν σ᾿ ἕναν ἄνθρωπο ἐλεύθερο, διότι «τῶν σωμάτων θηλυνομένων καὶ αἱ ψυχαὶ πολὺ ἀρρωστότεραι γίγνονται».

Δημήτρης Νατσιός: Ἡ ἱερόσυλη σύγκριση

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός 

 

«Ἦταν πρωί, Σάββατο τοῦ Λαζάρου, 10 Ἀπριλίου τοῦ 1826, ὅταν συγκροτήθηκε τὸ νεκροδόξαστο ἐκεῖνο συμβούλιο ἀποφάσεως. Ἦταν ἕνα συμβούλιο θανάτου. Οἱ καπεταναῖοι εἶχαν ἀναλάβει νὰ διερευνήσουν, μὲ ἀνιχνευτὲς τὴν ὕπαρξη μυστικοῦ δρόμου-διόδων γιὰ ἀκίνδυνο πέρασμα των Ἐλεύθερων Πολιορκημένων στὴν ἐλευθερία. Κανένας ὅμως δὲν ἔφερε ἐλπιδοφόρα πληροφορία. Οἱ λόχμες καὶ οἱ στενωποὶ φυλάγονταν ἄγρυπνα ἀπὸ τοὺς πολιορκητὲς σὲ βάθος χώρου καὶ τόπου. Γενικὴ ἦταν ἡ κατήφεια καὶ ἡ σιωπηλὴ θλίψη. Τὴν σιωπὴ τῆς στιγμῆς ἔσπασε ἡ βροντώδης καὶ σταθερὴ ἔκρηξη τοῦ τρανοδύναμου ἀρχηγοῦ τῆς Φρουρᾶς, τοῦ Θανάση Ραζη-Κότσικα.

Ὑπάρχει δρόμος ὠρέ!

Ποιός εἶναι, στρατηγέ, καὶ δὲν τὸν λὲς τόση ὥρα; διαμαρτυρήθηκαν ὅλοι οἱ παριστάμενοι.

—εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ, φωνάζει». (Τὸ κείμενο εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ν. Βούλγαρη «Τὸ Μεσολόγγι τῶν Ἰδεῶν, ἑρμηνεία τῆς ἀπόφασης τῆς ἐξόδου»). Καὶ ὅταν ρωτήθηκαν οἱ ἥρωες τῆς Ἐξόδου, πόσοι χάθηκαν, ἀπάντησαν; «Κανεὶς δὲν χάθηκε. Ἄλλοι περπατοῦν στὴν γῆ καὶ ἄλλοι στὸν οὐρανό;».

Δημήτρης Νατσιός: Ὁ μορφωμένος νέος καί ὄχι ὁ πελεκυφόρος ἡμιμαθής εἶναι ὁ ἀντιστασιακός τῆς ἐποχῆς μας

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός

 

«Μαθαίνει κανένας τὰ κακουργήματα ποὺ γίνουνται σήμερα, κι ἀνατριχιάζει περισσότερο ἀπ᾿ ἄλλη φορά, ἀπὸ τὴν ἀναισθησία, ἀπὸ τὴν ἀπάθεια, ἀπὸ τὴν πώρωση ποὺ ἔχουνε κεῖνοι ποὺ τὰ κάνουνε, σὰν νὰ εἶναι ἀληθινοὶ σατανᾶδες, καὶ σὰν νὰ εἶναι ὁ σκοτωμὸς ἡ φυσικὴ τροφὴ τῆς ψυχῆς τους.

Ἄλλη φορὰ οἱ φονιᾶδες σκοτώνανε, οἱ περισσότεροι, χωρὶς νὰ τὸ θέλουνε, μέσα στὴ ζάλη τους. Ἕνα σύννεφο ἀπὸ θυμὸ ἢ ἀπὸ ζήλεια ἢ ἀπὸ πνιγμένο δίκιο, θόλωνε τὰ μάτια τους γιὰ μιὰ στιγμή. Μὰ ὕστερα σκόρπιζε αὐτὸ τὸ σύννεφο, τὰ μάτια τους καθαρίζανε, καὶ μετανιώνανε. 

 

Πολλὲς φορὲς κλαίγανε, θέλανε νὰ σκοτωθοῦνε, ντρεπόντανε τὸν κόσμο. Τώρα οἱ φονιᾶδες, κι οἱ ἄλλοι ποὺ κάνουνε κακὲς πράξεις, εἶναι ὁλότελα μαυρόψυχοι, ξεροί, παγωμένοι, ἀναίσθητοι σατανᾶδες, βουβοὶ καὶ ψυχροὶ κακοῦργοι. Καὶ τί; Μικροὶ καὶ μεγάλοι, χωριάτες καὶ σπουδαγμένοι! Ἕνα πρᾶγμα φοβερό!». (Φώτης Κόντογλου, Τὸ Ἀϊβαλὶ ἡ πατρίδα μου»).

Δημήτρης Νατσιός: Παιδεία ὄχι μόνο γιά πολῖτες, ἀλλά καί γιά ...ὁπλῖτες

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός 

 

"Εἴμαστε ἐκεῖνοι γιὰ τοὺς ὁποίους μᾶς ἔλεγαν οἱ γονεῖς μᾶς νὰ μὴν τοὺς κάνουμε παρέα".
Σὲ τοῖχο λυκείου τῶν Ἀθηνῶν

Στὸ σχολικὸ βιβλίο "Νεοελληνικὴ γλῶσσα" της Α' Γυμνασίου, στὸ "τετράδιο ἐργασιῶν" (σελ. 71), φιλοξενεῖται κείμενο τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε στὴν ἐφ. "ΤΟ ΒΗΜΑ", τὸ 2003. Διαβάζω: "Οὐσιαστικὰ τὸ σχολεῖο τοῦ μέλλοντος θὰ εἶναι μιὰ μορφωτικὴ ὑπηρεσία, ὅπου τὸ κάθε παιδὶ θὰ μαθαίνει μόνο του ἀπὸ τὸν ὑπολογιστή, ὑποβοηθούμενο ἀπὸ ἕναν ὑποβαθμισμένο βοηθὸ μάθησης, ἐπιφορτισμένο κυρίως μὲ τεχνικῆς φύσεως προβλήματα. 

 

Τὰ παιδιὰ ποὺ ἔχουν ὑπολογιστὴ στὸ σπίτι θὰ μποροῦν νὰ παρακολουθοῦν ἀποκεί (ἔτσι μιὰ λέξη...ἀποκεί), χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητη ἡ καθημερινὴ παρουσία στὸ σχολεῖο, ἀφοῦ ἔτσι κι ἀλλιῶς οἱ ἠλεκτρονικὲς βάσεις δεδομένων θὰ εἶναι online σὲ 24ωρη βάση...".... Τὰ βιβλία εἰσῆλθαν στὴν ἐκπαίδευση τὸ 2006, ἄρα, μετὰ ἀπὸ 16 χρόνια, ἡ τότε ἀπίθανη πρόβλεψη πραγματοποιήθηκε ἐν μέσῳ πανδημίας καὶ θὰ συνεχιστεῖ, γιατί πάντοτε θὰ ἐπικρέμεται ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς καὶ μιὰ ἀπειλὴ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας. Λιμοί, λοιμοί, πόλεμοι καὶ καταποντισμοὶ εἶναι τὸ καθημερινὸ τηλεοπτικό... ἐδεσματολόγιο.

Δημήτρης Νατσιός: Ψίχουλα ἀπὸ πρόσφορα τῆς Ἐκκλησίας ἔχουμε στὰ δόντια μας...

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός 

 

«Ἀδελφοί! Κρατῆστε ζωντανὸ τὸν θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. Νὰ θεωρεῖτε τοὺς ἑαυτούς σας  μακάριους ποὺ εἶστε Ὀρθόδοξοι. Γιατί πολυτιμότερο πρᾶγμα ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο».
Φώτης Κόντογλου

Δὲν ξυπνάει ὁ Ἕλληνας, δὲν λυτρώνεται ἀπὸ τὸν λήθαργο, ἂν δὲν τοῦ θυμίσεις καὶ τοῦ δείξεις ποιὲς εἶναι οἱ ρίζες του, ἀπὸ ποῦ κρατάει ἡ φύτρα του καὶ ἂν δὲν τοῦ δώσεις νὰ γευτεῖ ἀπὸ τοὺς ἀθάνατους καρποὺς τοῦ μοναδικοῦ στὸν κόσμο γενεαλογικοῦ του δέντρου. Ρίζα αὐτοῦ τοῦ δέντρου εἶναι ἡ ζωντανή μας πίστη, ἡ Ἐκκλησία, τὴν ὁποία οἱ ποικιλώνυμοι πολιτικάντηδες, πάσης μορφῆς καὶ χρώματος, τὴν βλέπουν σὰν ἐμπόδιο στὸν ἀμοραλισμό τους, στὴν ἡδονοθηρία καὶ στὸν "προοδευτισμό" τους, ἐπηρεάζοντας συστηματικῶς πρὸς τοῦτο καὶ τὴν παιδεία, τοὺς ἄπλαστους νέους. ("Ἄν δώσεις μιὰ ὀδοντογλυφίδα σὲ ἕναν Νεοέλληνα, νὰ καθαρίσει τὰ δόντια του, τότε θὰ ἀνακαλύψει ψίχουλα ἀπὸ τὰ πρόσφορα ποὺ ἔφαγε καὶ μεγάλωσε κάποτε ἡ οἰκογένειά του", ἔλεγε παλιὸς θυμόσοφος ἐπίσκοπος).

Δημήτρης Νατσιός: Μήπως στήν Γαλλία γίνει ἡ μεγάλη ἔκρηξη;

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός

 

Πρῶτος γῦρος τῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν στὴν Γαλλία τὴν αὐριανὴ Κυριακή. Ἀντίπαλοι οὐσιαστικὰ ὁ πολὺ δημοκράτης, φιλελεύθερος καὶ ὀπαδὸς τῆς "ἀνοιχτῆς", πολυφυλετικῆς  κοινωνίας, νῦν πρόεδρος  Μακρὸν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ ἀκροδεξιά, φασίστρια, τῆς "κλειστῆς", ἐθνικῆς κοινωνίας, Μαρὶν Λεπέν. 

 

Αὐτοὶ ὡς συνήθως εἶναι χαρακτηρισμοὶ ποὺ συνοδεύουν τοὺς δύο ὑποψηφίους, τοὺς ὁποίους υἱοθέτησαν ὅλα τὰ "προοδευτικὰ" ΜΜΕ τοῦ δυτικοῦ ποιμνιοστασίου, χωρὶς νὰ ἐξαιροῦνται καὶ τὰ ἡμέτερα, θλιβερὸ πάντοτε παρακολούθημα καὶ κακέκτυπο τῶν διεθνῶν "φωτογενῶν περιττωμάτων", ὅπως τὰ ὀνόμαζε ὁ Οὐμπέρτο Ἔκο. (Ὅσοι παρακολουθοῦν εἰδήσεις στὰ κεντρικὰ δελτία, καλὸ εἶναι νὰ φοροῦν αὐτὴν τὴν ἐποχὴ καὶ μιὰ μάσκα, ὄχι κατὰ τοῦ κορονοϊοῦ, ἀλλὰ ἀντιασφυξιογόνο, γιὰ νὰ ἀντέχουν τίς ἀναθυμιάσεις, τὰ ἀναίσχυντα καὶ ψιμυθιωμένα ψεύδη καὶ τίς γκεμπελικὲς προπαγάνδες).

Δημήτρης Νατσιός: Σήκω Εὐαγόρα, σήκω Αὐξεντίου, σήκω Μάτση, νά μᾶς πεῖτε ἑλληνική ἱστορία...

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός

 

Πρὶν ἀπὸ 25 περίπου χρόνια, στὴν Κύπρο, σὲ κάποιο σηµεῖο τῆς «νεκρῆς ζώνης» (Ἐκεῖ ὅπου διχοτοµεῖται τὸ νησὶ στὰ δύο ἐδῶ καὶ σαράντα χρόνια), πέφτει νεκρὸς ἀπὸ σφαῖρες ἄνανδρων Τούρκων ἕνα 26χρονο παλληκάρι, ὁ Σολωµὸς Σπύρου Σολωµός. 

 

Σκαρφάλωνε ἄοπλος στὸν ἱστό, γιὰ νὰ κατεβάσει τὸ κατοχικὸ σύµβολο τοῦ ψεύδους καὶ τοῦ αἵµατος: τὴν «τουρκοκυπριακὴ σηµαία». Ἐκεῖ τὸν βρῆκε τὸ βόλι... 

 

Καὶ τὸ ἡρωικὸ ἑλληνόπουλο  - ποὺ εἶχε ἴδιο καὶ τὸ ὄνοµα καὶ τὸ ἐπίθετο µὲ τὸν ποιητὴ ποὺ ἔγραψε τὸν  «Ὕµνο στὴν Ἐλευθερία»! - πέρασε ἐλεύθερα στὴν ἀθανασία!

Δημήτρης Νατσιός: Κι ἀπ᾿ τά δάκρυα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων...

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός 

 

«Στὸν τόπο ποὺ κρεμοῦσαν οἱ καπεταναῖοι τ᾿ ἅρματα, κρεμοῦν οἱ γύφτοι τὰ νταούλια». Αὐτὴ ἡ παροιμία μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ, ὅταν γιορτάζουμε τὸ «ἄφραστον θαῦμα» τῆς Ἐπανάστασης τοῦ '21. Σκαλίζω στὸ χαρτὶ τὰ ὀνόματα τῶν ἡρώων ποὺ μᾶς νεκρανάστησαν καὶ ντρέπομαι γιὰ τὴν σημερινὴ κατάντια μας.

Τότε ξεσηκώθηκε τὸ Γένος, λέξη ποὺ μοσχοβολᾷ, θυμίζει ἐκεῖνο τὸν νεκρώσιμο ψαλμὸ τῆς Αὐτοκρατορίας μας «σώπασε κυρὰ Δέσποινα καὶ μὴν πολυδακρύζεις/ πάλε μὲ χρόνια μὲ καιροὺς πάλε δικά μας θά ᾿ναι», ψαλμὸς χαρμολύπης, μὲ μιὰν ἐπωδὸ γεμάτη ἀναστάσιμη πίστη.

Δ. Νατσιός: “Τα ιστορικά βιβλία της έκτης δημοτικού δεν είναι βιβλία αλλά περιοδικά ποικίλης ύλης” – ΗΧΗΤΙΚΟ Focus FM

“Τα σχολικά βιβλία, είναι βιβλία με απροκάλυπτη πολεμική εναντίον των τιμαλφών αξιών του γένους μας, όπως είναι η πίστη, η φιλοπατρία, αλλά και οι αειθαλείς άξιες του ελληνισμού, το φιλότιμο, η δημοκρατία, το σθένος, η ηθική ακεραιότητα” τόνισε ο κος Δημήτρης Νατσιός μιλώντας στον Focus FΜ και το Στέφανο Δαμιανίδη.

“Εγώ τα ονομάζω περιοδικά ποικίλης ύλης και όχι βιβλία γλώσσας.”

Αναφορικά με τα νέα πρότυπα σεξουαλικότητας που προβάλλονται από τα ΜΜΕ ο δάσκαλος από το Κιλκίς, επανέλαβε ότι θα πρέπει οι γονείς να μιλήσουν απροκάλυπτα στα παιδιά τους.  “Αποστολή της παιδείας είναι πρώτον να παίρνει το παιδί και να το κάνει άνθρωπο της Χάριτος. Δεύτερον, να προστατεύσουμε και να θωρακίσουμε τα παιδιά μας, με τα πνευματικά αντισώματα που προσφέρει η ελληνική παράδοση. Πολύ απλά, ο γονέας θα μιλήσει απροκάλυπτα και θα πει “Ο Θεός παιδί μου έκανε άνδρα και γυναίκα. Από κει και πέρα όλες οι παρεκκλίσεις δεν είναι φυσιολογικές. Θα πρέπει να του μιλήσει για το διαβρωτικό ρόλο της τηλεόρασης. Θέλουν να αιχμαλωτιστεί ο νους των παιδιών, να τα αποπροσανατολίσουν , να μη στρέφονται στη μελέτη και στην παιδεια αλλά ο νους τους να γυροφέρνει γύρω από αυτές τις αθλιότητες”, ανέφερε.

Δημήτρης Νατσιός: Ἡγέτες σέ ...δύση

 

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 

 

«Ὅσον δι᾿ ἐμέ, ἐφ᾿ ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν διὰ νὰ ζήσω, ἀρνοῦμαι νὰ ἐγγίσω μέχρι ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα, ἐνῶ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν». Εἶναι λόγια ἑνὸς πραγματικοῦ ἡγέτη, τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, τοῦ πολιτικοῦ ποὺ γιὰ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ στὴν ἱστορία μας, τιμήθηκε μὲ τὸν τίτλο τοῦ «ἁγίου τῆς πολιτικῆς». Ἀπὸ τὸν Κυβερνήτη καὶ ἐντεῦθεν ἡ στάθμη τῆς ἱκανότητας καὶ τῆς μεγαλοσύνης συνεχῶς πέφτει γιὰ νὰ καταλήξουμε, στὶς ἀκατάστατες μέρες μας, σὲ σπιθαμιαίους τύπου Τσίπρα ἢ σὲ πορφυρογέννητους τύπου Μητσοτάκη... Τρικούπης, Βενιζέλος καὶ βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος τὴν περίοδο τῆς ἐθνικῆς ὁμοψυχίας, Μεταξᾶς καὶ Πλαστήρας εἶναι τὰ ὀνόματα ποὺ ξεχωρίζουν στὴν ταραγμένη ἱστορία μας, γιὰ τὴν ἡγετική τους φυσιογνωμία. Ἀπὸ τὸ 1974 καὶ μετά, τὴν περίοδο τῆς μεταπολίτευσης ὅπως ὀνομάζεται, ὅλοι τους, ἄλλος περισσότερο, ἄλλος λιγότερο, ρίχνουν τσεκουριὲς στὸ δέντρο τῆς πατρίδας, ποὺ κατάντησε «κάλαμος ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενος».

Δημήτρης Νατσιός: Μέ ἐκεῖνα τά κομμένα πόδια περπατᾷ ἀκόμη ἡ Ἑλλάδα...

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός

«Ἀκούω κούφια τὰ τουφέκια,

Ἀκούω σμίξιμο σπαθιῶν,

Ἀκούω ξύλα, ἀκούω πελέκια,

Ἀκούω τρίξιμο δοντιῶν», ἔγραφε ὁ μεγάλος Σολωμός, στὸν «Ὕμνον εἰς τὴν ἐλευθερίαν». Καὶ στὸν πόλεμο, τὴν πιὸ σκοτεινὴ νύχτα τῆς ἀνθρωπότητας, «ποὺ τὴν τρέμει ὁ λογισμός», δὲν κοιμοῦνται παρὰ μόνον οἱ πεθαμένοι. Ἀπὸ τὴν αὐγή της καὶ τῆς ἱστορίας μας οἱ πόλεμοι, πάντα ἀποτρόπαιοι καὶ δεινοί. Καὶ ὁ προπάππους τοῦ Σολωμοῦ, ὁ Ὅμηρος, τὰ ἴδια περιγράφει. «Ἔνθα δ᾿ ἄμ᾿ οἰμωγὴ τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων», κι ἀκούγονταν οἰμωγὲς καὶ καυχησιὲς αὐτῶν ποὺ ἔσφαζαν καὶ αὐτῶν ποὺ σφάζονταν, διαβάζουμε καὶ στὸν τρομερὸ ὁμηρικὸ στίχο. (Ἰλιάδα, Δ, 450-451).

Δημήτρης Νατσιός: Ἀντὶ γιὰ «παπαροῦνες» σφαῖρες γιὰ τὴν Ρωσία

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Στρατῆ Μυριβήλη « Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ» τὸ ἀπόσπασμα «Ὁ λόφος μὲ τίς παπαροῦνες». Τὸ διαβάζαμε στὰ παλαιότερα Ἀναγνωστικά. Στὰ νέας κοπῆς γλωσσικὰ ἐγχειρίδια ἐξοβελίστηκε. Προφανῶς ὁ Μυριβήλης λογοκρίθηκε λόγῳ τοῦ... ἐθνοκεντρισμοῦ του. Εἴμαστε στὴν περίοδο τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ρῶσοι καὶ Ἕλληνες στρατιῶτες, σύμμαχοι καὶ ὁμόδοξοι, συναντιοῦνται κάπου στὸ μέτωπο:

«Εἶναι καὶ μιὰ μέρα χαρούμενη μέσα στὶς ἄσκημες μέρες τῆς πορείας. Μιὰ μέρα γαλάζια καὶ κόκκινη, μὲ ἀνοιξιάτικον οὐρανό, γεμάτη μαβιὰ μάτια, κόκκινα ἀγριολούλουδα καὶ ἀργὰ μελαγχολικὰ τραγούδια.

Δημήτρης Νατσιός: Οἱ ἡμέτεροι «γραικύλοι τῆς σήμερον» καί οἱ Τοῦρκοι

 

«Τούτ' ἡ χώρα ποὺ ἀνεμίζει τοὺς ἀμέτρητους γραικύλους»

Νίκος Καρούζος

 

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Διαβάζω καὶ παρακολουθῶ ὅσα ψελλίζει αὐτὸς ὁ ἀμετανόητα ἐκκλησιομάχος Π. Τατσόπουλος. Προσπαθεῖ μὲ ἄνοστα καρυκεύματα καὶ στρεψοδικίες, νὰ καλύψει τὴν δυσφορία του γιὰ τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν εὐλάβεια, ποὺ νιώθει ὁ λαός μας γιὰ τὸν ἅγιο Γέροντα Παΐσιο. Κλασικὴ περίπτωση «γραικύλου τῆς σήμερον», ὅπως ἀριστοτεχνικὰ ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης, ὁ ὁποῖος  «θέλῃ νὰ κάμῃ  δημοσία τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην», νόσημα ἀνίατο τῆς ἐγχώριας ψευτοδιανόησις, ἀπορρέον ἀπὸ αἴσθημα μειονεξίας ἔναντι τῆς Δύσης, συνοδευόμενο ἀπὸ παντελῆ ἄγνοια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἀπροκάλυπτη ἀφιλοπατρία. Ὁμοιάζει ὁ γραικύλος, κατὰ τὸν Παπαδιαμάντη, «μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ᾿ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς τὸ ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας». («Λαμπριάτικος ψάλτης»).

Δημήτρης Νατσιός: Ἑλληνικὴ γλῶσσα: τό πολυτίμητο τζιβαϊρικό μας

 

«Ἡ θητεία μου στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ὑπῆρξε ἡ σπουδαιότερη πνευματική μου ἄσκηση. Στὴ γλῶσσα αὐτὴ ὑπάρχει ἡ πληρέστερη ἀντιστοιχία, μεταξὺ λέξεων καὶ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου»

Βέρνερ Χάϊσεμπεργκ, Γερμανὸς φιλόσοφος, γιὰ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα

Καὶ εἶναι ἡ γλυκάκουστη γλῶσσα μας τὸ ἕτερο ριζιμιὸ λιθάρι, μαζὶ μὲ τὴν ἀμώμητο πίστη μας, πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται τὸ Γένος μας. «Εἰ θεοὶ διαλέγονται τῇ τῶν Ἑλλήνων γλώττῃ χρῶνται» θὰ πεῖ ὁ Κικέρων γιὰ τὸ ὀμορφότερο κατόρθωμα τῶν προγόνων μας, τὴν εὔκρατη γλῶσσα μας.

Δημήτρης Νατσιός: Ὡς πότε θά ἀνεχόμαστε τήν παλαβομάρα τους;

 

 

Πάλιν Ηρωδιὰς μαίνεται πάλιν ταράσσεται πάλιν τὴν κεφαλὴν «τῆς πατρίδος» ἐπὶ πίνακι ζητεῖ λαβεῖν. Παρεισέφρησε, τοὺς ξέφυγε στὸ ὑπουργεῖο καταστροφῆς τοῦ μέλλοντος του ἔθνους, ποὺ ἐπιμένει εὐφημιστικὼς νὰ ὀνομάζεται Παιδείας, ἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα ποὺ πρέσβευε τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς μὲ τὴν σύλληψη τοῦ ἀνθρώπου, «ἅμα τῇ συλλήψει», καὶ τὴν καταδίκη οὐσιαστικὰ τῶν ἀμβλώσεων.

Ζαλισμένοι ἀκόμη ἀπὸ τὸν λεγόμενο «χιονιᾶ» καὶ τὶς ὁμοβροντίες γιὰ τὴν ἀνικανότητά τους, δὲν τὸ πρόσεξαν οἱ ἀνύστακτοι ὑπερασπιστὲς τῆς νεοταξικῆς λύμης καὶ δυσωδίας ποὺ κατοικοεδρεύουν στὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς καὶ στάλθηκε στὰ σχολεῖα. Αὐτὸ ἦταν!! Ὅλοι οἱ γυμνοσάλιαγκες τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ καὶ τῆς ἐκκλησιομαχίας, τὰ ξερόκλαδα τῆς κοινωνίας, ξετρυπώθηκαν ἀπὸ τὶς ρυπαρὲς φωλιές τους καὶ ἄρχισε ὁ ἐμετός: «Σκοταδιστικό, ἀντιεπιστημονικό, προσβλητικὸ γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν γυναικῶν», ὁ προδότης τῆς Μακεδονίας. 

Δημήτρης Νατσιός: Γλωσσική ἀποκολοκύνθωση

 

Στὰ πρῶτα χρόνια τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, στὴν Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνας συνέβῃ τὸ ἑξῆς περιστατικό.
 

Οἱ πληρεξούσιοι, ὅπως ἔλεγαν τότε τοὺς βουλευτὲς τοῦ νεοσύστατου ἑλληνικοῦ κράτους, συνεδρίαζαν στὰ χωράφια καὶ τὰ περιβόλια, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας.
 

Ὅλοι τους κάθονταν σταυροπόδι, κάτω στὸ χῶμα, καὶ μόνον ὁ Κολοκοτρώνης ἦταν σκαρφαλωμένος στὴ διχάλα μιᾶς λεμονιᾶς. Κάποτε, λοιπόν, ἤθελαν νὰ ψηφίσουν ἕνα νομοσχέδιο καὶ μερικοὶ πληρεξούσιοι πρότειναν νὰ κοπεῖ στὸ κείμενο τοῦ νομοσχεδίου ἡ φράση «ἐν αὐτῇ». Ὁ Πρόεδρος τῆς Συνελεύσεως προσπαθοῦσε νὰ τοὺς πείσει πὼς δὲν ἦταν σωστὸ νὰ περικοποῦν οἱ δύο αὐτὲς λέξεις, ἡ φράση «ἐν αὐτῇ», γιατί θὰ ἀλλοιωνόταν ὅλο τὸ νόημα τοῦ σχετικοῦ ἄρθρου. Κάποια στιγμὴ δύο πληρεξούσιοι σηκώθηκαν ὀργισμένοι ἀπὸ τὶς «θέσεις» τους καὶ ἄρχισαν νὰ φωνάζουν πρὸς τὸ προεδρεῖο:
 

-    Νὰ κοπεῖ τὸ «ἐν αὐτῇ». Ναί, νὰ κοπεῖ.

Δημήτρης Νατσιός: «Σήμερα γκρεμίστηκε μιὰ ἐκκλησιά»

 

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός

Στὰ χρόνια τοῦ Σταλινισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε μετατρέψει τὴν σοβιετικὴ χώρα σὲ ἀπέραντο ἐργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιῶν (κνοῦτο=μαστίγιο) ἢ σὲ στρατόπεδο ἐξοντώσεως ἀντιφρονούντων, χιλιάδες φυλακισμένοι εἶχαν ἐπισκεπτήριο μία φορὰ τὸν χρόνο, γιὰ δεκαπέντε λεπτά. Οἱ γυναῖκες τους - ὅπως μᾶς τὸ διηγεῖται ὁ Σολζενίτσιν στὸ «Ἀρχιπέλαγος Γκουλάγκ - ποὺ συχνὰ ζοῦσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τὰ ναῦλα τους, ὅλο τὸ χρόνο, γιὰ νὰ ταξιδέψουν τὴν ὁρισμένη ἡμερομηνία, ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀντικρίσουν τὸ πρόσωπο τοῦ συζύγου τους, μόλις γιὰ 15 λεπτά, καὶ μάλιστα πίσω ἀπὸ ἕνα ἀγκαθωτὸ πλέγμα.

Δημήτρης Νατσιός: Τομάρια καί... παλιοτόμαρα

 

(σ.σ. Τὰ βλάσφημα τομάρια...τὸ χειρότερο εἶδος)

 

«Ἄλλο ὁ βυρσοδέψης, ἄλλο ὁ τσαγκάρης, ἄλλο ὁ δερματολόγος, ἄλλο ὁ βιβλιοδέτης καὶ ὁ ἄλλο ὁ δικαστὴς κακουργοδικείου. Βέβαια ὅλοι αὐτοὶ ἔχουν ἕνα κοινὸ σημεῖο: ὅλοι ἀσχολοῦνται μὲ «τομάρια». Ἀλλὰ πάντως μὲ πολὺ διαφορετικὰ τομάρια ὁ καθένας». Ἐρανίζομαι τὸν πρόλογο ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰω. Κωστὼφ «Ἀθεϊσμός: οἶκος ἀνοχῆς».

Κατ᾿ ἀρχάς, λόγῳ διδασκαλικῆς συνήθειας, ἀναζήτησα τὰ ἐτυμολογικὰ τῆς λέξης «τομάρι». Παράγεται ἀπὸ τὸ ὁμηρικὸ ρῆμα «τέμνω», κόβω. Ἀπὸ τὸ «τέμνω» ἔχουμε τὸν τόμο, (=τεμάχιο, τμῆμα), τὴν τομὴ καὶ ἀπὸ ἐδῶ τὸ ὑποκοριστικό, μεσαιωνικὸ «τομάριον» καὶ στὴν νεοελληνικὴ τομάρι, ποὺ σημαίνει δορά, δέρμα. Προφανῶς ἐπειδὴ τὰ δέρματα κατὰ τὴν ἐπεξεργασία τους, στὰ περίφημα γουναράδικα ἢ τουρκιστὶ ταμπάκικα, μύριζαν ἄσχημα -ἂν καὶ τὸ ἐπάγγελμα ἦταν ἐπικερδέστατο, «γουναρᾶδες βρωμεροὶ καὶ στὴν τσέπη ὅλο φλουρί», γράφει ὁ λαογράφος Νικ. Πολίτης- ἡ λέξη ταυτίστηκε μὲ τοὺς οὐτιδανούς, μὲ τοὺς παλιανθρώπους. Πιὸ συχνὰ ὁ ἁπλὸς λαός τὸ χρησιμοποιεῖ στήν... ὑπερθετική του μορφή, μιλῶντας γιὰ «παλιοτόμαρα». Τὸ τομάρι, ἂν καὶ οὐδέτερο, γέννησε καὶ μιὰ ἄλλη λέξη, ποὺ χαρακτηρίζει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀρχὴ καὶ ρίζα παντὸς ἀγαθοῦ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του, ὁ φιλοτομαριστής, ὁ ὑπέρμετρα ἐγωπαθής.

Δημήτρης Νατσιός: Ἡ ἀγωγή τῶν ἀρχαίων καί ὁ τωρινός «δεμπειρασμός»

 

Συνεχίζουμε τὴν περιήγηση στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, μὲ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα.
 

Πρὶν μπῶ στὸ θέμα θέλω νὰ σχολιάσω κάτι. Τὶς προάλλες εἴδαμε στὸ «τιβὶ» κάποιον ἐκπαιδευτικὸ σὲ ΕΠΑΛ νὰ βιαιοπραγεῖ ἐναντίον μιᾶς μαθήτριας. Τιμωρήθηκε αὐστηρὰ καὶ καλῶς. Στὶς εἰκόνες εἴδαμε καὶ κάποιες ἄλλες ἀξιόποινες πράξεις ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ποὺ πέρασαν ἀσχολίαστες, γιατί, σύμφωνα μὲ τὸ καταστρεπτικὸ ἰδεολόγημα «παιδιὰ εἶναι, δὲν πειράζει, βράζει τὸ αἷμα τους καὶ λοιπὰ......». (Ἀπὸ τὸ «δὲν πειράζει», ἐφευρέθηκε ὁ «δεμπειρασμός»).

Πρῶτον: Κάποιοι συμμαθητές της ὅρμησαν ἐν βρασμῷ καὶ χειροδίκησαν κατὰ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ. Δὲν πειράζει...

Δημήτρης Νατσιός: «Ἐπιστήμη ἐπιστημῶν καί τέχνη τεχνῶν» ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

 

Μιᾶς καὶ περίσσεψαν τα φαινόμενα νεανικῆς βίας, ἂς δοῦμε τί γινόταν στὸ παρελθόν μας, ποὺ πάντα διδάσκει μὲ τὴν ἐπικαιρότητά του. Ἄς ἀρχίσουμε μὲ τὴν Πονεμένη καὶ Ἁγιασμένη Ρωμιοσύνη, τὸ Βυζάντιο.

Στὴν χιλιόχρονη Ρωμανία ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν κατέχει κυρίαρχο ρόλο. Στόχος δὲν εἶναι μόνον ὁ καλὸς καγαθὸς πολίτης, ἀλλὰ ὁ πολίτης τοῦ οὐρανοῦ, ὁ οὐρανοπολίτης, ὁ ἅγιος. Ἡ ἀνατροφὴ εἶναι ἡ ὑψηλοτέρα τέχνη. «Τῷ ὄντι γὰρ αὕτη μοι φαίνεται τέχνη τις εἶναι τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν, ἄνθρωπον ἄγειν, τὸ πολυτροπώτατον καὶ ποικιλώτατον ὅν», λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατανοῶντας τὶς δυσκολίες ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν γράφουν πλῆθος συγγραμμάτων, ὅπου παιδαγωγοῦν, συμβουλεύουν, νουθετοῦν γονεῖς καὶ παιδιά. Ἡ δροσιὰ καὶ ἡ ἐπικαιρότητα τῶν παρατηρήσεών τους εἶναι ἐκπληκτική. Θὰ περιοριστοῦμε ἐδῶ σὲ λίγα χρυσᾶ ρήματα τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσόστομου, τοῦ «θεμέλιου λίθου τοῦ καινοῦ Ἑλληνισμοῦ» κατὰ τὸν ἱστορικὸ τοῦ 19ου αἰῶνα Σπ. Ζαμπέλιο.