Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα Σερβίας

 

Δεν πρέπει να θρηνούμε για τους νεκρούς, αλλά να προσευχόμαστε φλογερά ώστε ο Θεός να αξιώσει τα αγαπημένα μας πρόσωπα, που έχουν «αναχωρήσει», να συγκατοικήσουν με τους αγγέλους. Αυτό είναι ότι θέλει Εκείνος από μας…. 

Σ’ αυτή τη ζωή προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για την αιώνια ζωή. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για καθετί και να ευχαριστούμε τον Θεό που πήρε την ψυχή των αγαπημένων μας νεκρών κοντά Του.

Πώς να περάσουμε μια μέρα χωρίς αμαρτία, δηλαδή άγια;

 

Ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ μιλά για το καθημερινό πρόβλημα μας, δηλαδή πώς να μεταμορφώσουμε το είναι μας, το φρόνημα, τα αισθήματα…

τις ίδιες τις φυσικές αντιδράσεις μας, ώστε να μην αμαρτήσουμε ενάντια στον Ουράνιο Πατέρα μας, στον Χριστό, στο Άγιο Πνεύμα, στην ανθρώπινη υπόσταση, στον αδελφό μας και σε κάθε πράγμα σ’ αυτή τη ζωή.

34. «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς». Πολλές φορές επανέλαβα αυτή την προσευχή της Εκκλησίας. Η επί γης αναμάρτητη ζωή μας ανοίγει τις πύλες του Ουρανού. Δεν είναι ο πλούτος των γνώσεων που σώζει τον άνθρωπο. Είναι η αναμάρτητη ζωή που μας προετοιμάζει για τη ζωή με τον Θεό στο μέλλοντα αιώνα. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος μας διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες κατά το μέτρο που ζούμε σύμφωνα με τις εντολές: «Αγαπήσεις τον Θεό σου, τον Δημιουργό σου, με όλο το είναι σου και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Ναι, κρατείτε πάντοτε αυτές τις εντολές…

Γέρων Θαδδαίος: Έλαβε τη δωρεά της χάριτος του Θεού και μεταμόρφωσε την προσωπικότητά του και την οικογένειά του!

 

Ο Σέρβος Γέροντας, Ιερομόναχος Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας (1914-2003).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Νόμιζα ότι όλοι οι μοναχοί, οι ιερείς και οι επίσκοποι έχουν τη δωρεά της χάριτος του Θεού, όμως, άνθρωπε, τόσα χρόνια, που πέρασα μέχρι τώρα με τους καλόγερους και τους ιερείς, συνάντησα μόνον έναν καλόγερο που πάνω του φαινόταν η δωρεά της χάριτος του Θεού. Μόνον έναν καλόγερο!

Στους λαϊκούς ανθρώπους που ζουν στον κόσμο με τις οικογένειές τους συνάντησα πολύ περισσότερα πρόσωπα που πάνω τους αναπαύεται η δωρεά της χάριτος του Θεού.

Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κρεστιάνκιν για την οικογενειακή ζωή - Μέρος 2ο και τελευταίο

Δεν είναι απλά σταυρός. Είναι μαρτύριο. Μαρτύριο για τον Χριστό. Η χάρις του Θεού πάντα ενδυνάμωνε τους μάρτυρες. Ενδυνάμωνε και εσάς στην άνιση πάλη σας για τα παιδιά. Θα σας ενδυναμώσει και τώρα. Μόνο να μην χαλαρώσει η χριστιανική πεποίθηση και αφιέρωση, δηλαδή η πίστη μας. Τώρα και εμείς, σαν την Αγία Άννα (μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου), πρέπει να παρακαλάμε τον Κύριο για το θαύμα: «Κύριε! Γιάτρεψε την ασθένεια της καρδιάς μου. Είθε να ευλογείται και να δοξάζεται η ευσπλαχνία Σου στον γεννηθέντα από μένα». Και μην αμφιβάλετε, το θαύμα θα γίνει, κατά την πίστη σας.

Είναι φοβερό και καταστροφικό, όταν, σε μας τους μεγάλους, η πίστη στον Θεό μένει μόνο στα λόγια, δε μεταμορφώνει την καθημερινή μας ζωή και συνοδεύεται μέσα μας με πνευματική στειρότητα που δεν έχει τη ζωντανή ζωτική δύναμη του Πνεύματος του Θεού. Όμως, και αυτό το θαύμα να ζητάτε και θα σας δοθεί.

Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κρεστιάνκιν για την οικογενειακή ζωή - Μέρος 1ο

 

Δεκαπέντε χρόνια πριν, αποδήμησε εις Κύριον ο γέροντας της Ιεράς Μονής των Σπηλαίων του Πσκοβ, Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Κρεστιάνκιν). Το 2006, την ημέρα της κοίμησης του Παππούλη – στις 5 Φεβρουαρίου – γιορτάζαμε την ημέρα των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσικής Εκκλησίας. Αυτό ήταν ιδιαιτέρως συμβολικό. Ο πατήρ Ιωάννης ήταν και ο ίδιος ομολογητής πίστεως, που είχε περάσει βασανισμούς, φυλακές και εξορίες για την ατρόμητη ομολογία πίστεως στον Χριστό. Πολλοί καθοδηγητές, συλλειτουργοί και φίλοι του αγιοκατατάχθηκαν στη χορεία των Αγίων Νεομαρτύρων. Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης ήταν η έκφραση του αληθινού ποιμένα, του πνευματικού που αγαπάει τα τέκνα του, του χαρισματικού γέροντα. Η αγάπη του πατέρα Ιωάννη εισχωρεί μέσα μας και τώρα: μέσα από τα κηρύγματα και τις επιστολές του, μέσα από αναμνήσεις όσων τον γνώριζαν για τις αξέχαστες συναντήσεις μαζί του.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης - Αριζόνας - Εκτρώσεις, το Τελειωτικό Χτύπημα

 

Αγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από το του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας. Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.

Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ηρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ' όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δη σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της....

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ

 

Ό στάρετς είχε προφητέψει πώς ή οργανική ενότητα τής Ρωσικής Εκκλησίας θά διασπαστεί σε διάφορα κομμάτια. Αυτό έγινε στις 27 Φεβρουάριου του 1917, όταν παρομοίασε τη Ρωσική Εκκλησία με πλοίο: «Θά ενσκήψει καταιγίδα. Τό ρωσικό πλοίο θά ναυαγήσει. Μάλιστα, θά γίνει αυτό, οί άνθρωποι θά σωθούν άλλά θά ’ναί σκορπισμένοι, ναυαγοί. Οχι, δέ θά χαθούν όλοι…» Προφήτεψε επίσης πώς ή κανονική ενότητα θ’ αποκατασταθεί: Θ’ αποκαλυφθεί ένα μεγάλο θαύμα τού Θεού.

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: «Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς που μετανόησαν»

 

Ὁ Παράδεισος δὲν εἶναι γιὰ τοὺς ἀναμάρτητους. Εἶναι γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς. Ὁ Παράδεισος εἶναι γεμᾶτος ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς ποὺ μετανόησαν.

Εἶναι καὶ γιά μᾶς ἀνοικτὸς ὁ Παράδεισος. Ἀρκεῖ νὰ κάνουμε τὸ πρῶτο βῆμα ἐμεῖς, τὸ βῆμα τῆς μετάνοιας. Τότε σπεύδει ὁ Θεάνθρωπος Κύριος νὰ κάνη δέκα βήματα γιὰ νὰ μᾶς ἀγκαλιάση, εἶναι τὰ βήματα τοῦ ἐλέους καὶ τῆς συγγνώμης.

Μὲ πόνο θερμῆς προσευχῆς ἂς ποῦμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Ἐσὺ μᾶς ἔμεινες μοναδικὴ Ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ Ἀλήθεια μέσα σὲ τόσα ψέματα. Εἶσαι ἡ Χαρά μας μέσα σὲ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ Λύτρωσίς μας μέσα σὲ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ᾿ ἕνα κόσμο τόσο ταραγμένο. Δόξα τὴ μακροθυμία καὶ τὴ ἀνοχή σου Κύριε! Ἀμήν.

Γέροντας Ἐφραίμ Ἀριζόνας - Δέν θά ἐκλείψουν οἱ ἅγιοι!

 

Ἡ Ἐκκλησία μας πιστεύει καὶ ὁμολογεῖ ὅτι μέχρι τῶν ἐσχάτων χρόνων, μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος δὲν θὰ ἐκλείψουν οἱ Ἅγιοί της καὶ ὅτι θὰ ἀναδεικνύη παιδιὰ ἅγια καὶ ἄξια στεφάνων. 

Ὅπως βλέπουμε, σήμερα δὲν ἔχουμε ἀσκητᾶς μὲ ἄσκηση στὴν ἔρημο, δὲν ἔχουμε ἀνθρώπους ποὺ νὰ ἀσκοῦνται ὅπως οἱ παλαιοὶ ἀσκητές, οἱ ἀναρίθμητοι θαυματουργοὶ ἅγιοι καὶ πνευματοφόροι ποὺ ἡ ἔρημος ἀνέδειξε. 

Ταπείνωση και αγάπη προς τον πλησίον - π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Μη κρίνεις και καταδικάζεις κανέναν άνθρωπο, παιδί μου –έλεγε ο άγιος Ρουμάνος Γέροντας Παΐσιος (Ολάρου). Είναι μεγάλο αμάρτημα να κρίνεις τους άλλους. Βλέπεις κάποιον ν’ αμαρτάνει; Δείξε καλοσύνη με τον λογισμό σου σ’ αυτόν, λέγοντας μόνο: «Κύριε, ο καημένος, τι του έκανε ο διάβολος…».

Μη κρίνεις κανέναν. Να τους βλέπεις όλους το ίδιο. Να μη λες ότι ο ένας είναι καλύτερος και ο άλλος χειρότερος. Να μη καταδικάζεις κανέναν. Να τους θεωρείς όλους καλούς και καλύτερους από σένα. Να μη εξετάζεις τι κάνουν οι άλλοι· πρόσεχε μόνο τα δικά σου έργα και τους λογισμούς σου.

Υπήρξε ένας αδελφός, ονόματι Κάρπος, ο οποίος, επειδή έβλεπε ότι δεν μπορούσε να πολεμήσει με τους αιρετικούς, άρχισε να προσεύχεται: «Κύριε, πάρε τον τάδε απ’ αυτή την γη, διότι, όπως βλέπεις, κάνει τόσα κακά, σκανδαλίζει τόσο κόσμο…». Έτσι προσευχόταν πάντοτε.

Ιερομάρτυς Βασίλειος (Λιχάρεφ)

Τσίλοβο λεγόταν το χωριό της επαρχίας Μόσχας, όπου γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1871 ο ιερομάρτυς Βασίλειος. Ήταν γιος του διακόνου Αλεξίου Λιχάρεφ.
 

Το 1894, μετά την αποφοίτησή του από το Εκκλησιαστικό Σεμινάριο Βιφάνσκι, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και διορίστηκε εφημέριος της γυναικείας Ιεράς Μονής Γκολοβίνο. Η μονή αυτή είχε ιδρυθεί μόλις έναν χρόνο νωρίτερα και οι χωρικοί την περιέβαλλαν με ιδιαίτερη αγάπη. 

Ο μαρτυρικός ιερέας π. Δημήτριος Μπεζάν

Ο πιστός, ταπεινός και σκληρά δοκιμασμένος πατήρ Δημήτριος Μπεζάν από το Χιρλάου της Ρουμανίας έζησε κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, 1909-1995.

Η θεία Πρόνοια τον ενίσχυσε και αντιμετώπισε τις απάνθρωπες συνθήκες της επί 24 χρόνια ταλαιπωρίας του σε διάφορες φυλακές, για την πίστη και αγάπη του στον Χριστό, με υπομονή, καρτερία, δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό. Έζησε θαυμαστά γεγονότα, μέσα σε θλίψεις και δοκιμασίες, αλλά χαρούμενος.

Ως στρατιωτικός ιερέας στο ανατολικό μέτωπο, σε ηλικία 32 ετών, υπέφερε για 7 χρόνια ως αιχμάλωτος στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Ρωσία και Σιβηρία. Γλυτώνοντας, σαν από θαύμα, από την καταδίκη σε θάνατο, στάλθηκε στη Ρουμανία, όπου καταδικάστηκε ισόβια στις κομουνιστικές φυλακές της Ρουμανίας αλλά παρέμεινε μέχρι το 1964.

π. Κλεόπας Ηλιέ: Ποια καλά έργα βοηθούν στην προσευχή και ποια γεννιούνται απ’ αυτή;

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα.

-Την προσευχή βοηθάει πολύ ή ελεημοσύνη, δεδομένου ότι ή ελεημοσύνη είναι πτέρυγα της προσευχής (Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. Λόγος 28).

Επίσης την βοηθούν ή ησυχία και ή εγκράτεια κατά τον λόγο, που λέγει: Από τους σπόρους του ίδρώτος της νη­στείας αυξάνεται ό στάχυς του πληρώματος της σοφίας και ή ησυ­χία είναι ή κορυφή της τελειότητας για τους προσευχομένους.

Και πάλι, αυτός που δοκίμασε την γλυκύτητα της προσευχής θα φυγή από την ηδονή σαν ένα άγριο γαϊδούρι.

Την προσευχή βοηθάει ακό­μη ή ταπείνωσης, διότι, κατά τους Αγίους Πατέρας, οποίος δεν θε­ωρεί τον εαυτό του ότι είναι αμαρτωλός, ή προσευχή του δεν είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό, λέγει ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης (†) - Τον νυμφώνα σου βλέπω

«Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ· λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα και σώσον με», ψάλλει η Εκκλησία μας.

 

Η ψυχή του χριστιανού, η μετανοημένη ψυχή, αυτή που έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητος και της ευθύνης, στρέφει τα μάτια της προς τον Νυμφίο της Εκκλησίας και γοερώς αναφωνεί: «Σωτήρα μου, Ευεργέτη μου, Συ που σταυρώθηκες για μένα την αμαρτωλή ψυχή· δεν έχω χιτώνα καθαρό, χιτώνα λελαμπρυσμένο από τα δάκρυα και τη μετάνοια· ένδυμα δεν έχω αγνό.  

 

Πώς θα παρουσιασθώ ενώπιόν Σου, Ουράνιε Νυμφίε κάθε μετανοημένης και καθαρής ψυχής! Ο νυμφώνας Σου είναι κεκοσμημένος, είναι θαυμάσια στολισμένος και όμορφος. Εγώ όμως δεν έχω ένδυμα, ίνα εισέλθω και κατοικήσω αιωνίως εν αυτώ. 

 

Σε παρακαλώ, Σε ικετεύω, Ουράνιε Νυμφίε της ψυχής μου, λάμπρυνόν με· καθάρισε το ένδυμα της ψυχής μου, δώσε μου τα απαιτούμενα μέσα καθάρσεως για να λαμπρυνθεί το ένδυμα αυτό και να αξιωθώ να γίνω μέτοχος, να γίνω άξιος να κατοικήσω μέσα σ’ αυτόν τον ουράνιο και αιώνιο νυμφώνα Σου».

Γιατί ο διάβολος έχει τόσο μίσος για τον άνθρωπο;

Ο σατανάς δεν έχει δύναμη και άδεια να εξουσιάζει, να απατά ή να βιάσει την θέληση του ανθρώπου προς την αμαρτία.

Αυτός απλώς τον βάζει σε πειρασμό με διάφορα τεχνάσματα, φαντασιώσεις και ενθυμήσεις, με τις αισθήσεις, με τις αδυναμίες της φύσεως, με τις ηδονές, με τους λογισμούς.

Ο σατανάς ποτέ δεν εμφανίζεται στον άνθρωπο κατά πρόσωπο, ποτέ δεν αποκαλύπτεται άμεσα ως εχθρός του ανθρώπου, αλλά τον μάχεται κρυφά, έμμεσα ή μέσω των κακών ανθρώπων, χρησιμοποιώντας παντός είδους διαβολικά τεχνάσματα, για να μην αποκαλύπτεται ότι ο ίδιος επιθυμεί την πτώση και την απώλειά μας.

Περί ἐλπίδος στόν Θεό καί περί ὑπομονῆς. Στάρετς Σάββας Ὁ Παρηγορητής

«Μὴ πεποίθατε ἐπ' ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία»

( Ψαλμ. 145,3 )

Μην ελπίζεις ούτε σε φίλους , ούτε σε πλούτο, ούτε στην υγεία σου, ούτε σε τίποτα. Όλα αυτά είναι μάταια και αφανίζονται σαν όνειρο και σκορπίζονται σαν τον καπνό. 

Να ελπίζεις στον Ένα Δημιουργό και Σωτήρα σου. Αυτός, καλύτερα από σένα γνωρίζει όλες τις ανάγκες σου, ψυχικές και σωματικές , και μεριμνά για σένα. Με το πρόσταγμά του άγγελοι ουράνιοι σε διαφυλάττουν σε όλα σου τα διαβήματα.

Ο εχθρός μας συνεχώς μας αποσπά από την ελπίδα μας προς τον Θεό , αλλά εμείς, γνωρίζοντας τη δαιμονική του πονηρία, συνεχώς πρέπει να αποκρούουμε τις κακές του διαβολές.

Ο τόπος ασκήσεως τού π. Σεραφείμ (Rose) Φωτογραφικό οδοιπορικό

150 χρόνια μετά τον θάνατο τού Οσίου Σεραφείμ τού Σαρώφ, στην άλλη πλευρά της γης, στην Καλιφόρνια, ένας μοναχός αποφάσισε να αφοσιωθεί στον Κύριο προσπαθώντας να μιμηθεί τα κατορθώματα τού Γέροντα τού Σαρώφ. Είχε δε, λάβει στην τελετή τής κουράς το όνομα τού Γέροντα.

Δεν ήταν πολλοί οι ασκητές τού εικοστού αιώνα που είχαν τέτοιον αντίκτυπο στην εκκλησία των συμπατριωτών μας στη Σοβιετική και στη μετα-Σοβιετική Ρωσία, όσον είχε ο ιερομόναχός Σεραφείμ (Rose).

Ο ασυνήθιστος, αλλά τόσο στενός και αναγνωρίσιμος σε μάς δρόμος του στην Εκκλησία, η υψηλού επιπέδου ασκητική ζωή, η εκπληκτικά ζωντανή πίστη, η ευρυμάθεια, η βαθιά και χαρούμενη προσωπική ανακάλυψη τής δυνατότητας να εισέλθει στην εν Χριστώ ζωή, ενέπνευσαν και έδωσαν δύναμη σε πολλούς από αυτούς που αναζητούσαν/αναζητούν τον Θεό.

Ο Γέροντας Ηλίας μιλά γιά τον Άγιο Σιλουανό, τον Άθω και την έννοια τής προσευχής

Όλγα Ορλόβα

Ο Μεγαλόσχημος γέροντας Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Νοζντρίν) πέρασε πάνω από δέκα χρόνια στο Άγιο Όρος σε μία από τις σκήτες τής Μονής Αγίου Παντελεήμωνος. Ήταν εκεί που μόλις λίγες δεκαετίες νωρίτερα έκανε υπακοή ο μοναχός Σιλουανός ο Άθωνίτης. Το βιβλίο για αυτό τον άγιο το 1967 έγινε πνευματικός οδηγός για τον σεβαστό πλέον γέροντα, κι εκείνη την εποχή ακόμη δόκιμο στην Μονή των Σπηλαίων τού Πσκόφ, Αλέξιο [1].

– Πάτερ Ηλία, είναι γνωστό ότι κάποτε επηρεαστήκατε πολύ από το βιβλίο «Ο γέροντας Σιλουανός ο Αθωνίτης», το οποίο συνέγραψε ο Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος (Σάχαρωφ). Γιατί σάς επηρέασε τόσο πολύ;

Η μεγάλη ασκητική μορφή του ευεργέτη του Αγίου Όρους και Αριζόνας ΗΠΑ πατρός Εφραίμ Φιλοθεΐτου και Αριζονίτου

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-εκπαιδευτικός, εφημέριος του πανεπιστημιακού Ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Αιγαίου Ρόδου

 

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για αγιασμένες ψυχές. Για μορφές που έζησαν ανάμεσά μας, που τους γνωρίσαμε, που βιώσαμε την ευλογημένη πορεία τους στην επίγεια ζωή τους. Όμως το χρέος και η συνείδησή μου με οδηγεί υποχρεωτικά, να γράψω ό,τι είδα, ό,τι άκουσα, ό,τι έζησα για έναν φωτισμένο άγιο γέροντα.

 

Τον Μακαριστό ήδη από τα ξημερώματα της Κυριακής (8 Δεκεμβρίου 2019), την οσιακή μορφή του Ιερομονάχου πατρός Εφραίμ του Φιλοθεΐτου και Αριζονίτου. 

 

Ο κατά κόσμο Ιωάννης Μωραΐτης γεννήθηκε στον Βόλο στις 24 Ιουνίου του 1928. Τη βαθειά του πίστη την οφείλει όπως πάντα ομολογούσε, στην αγιασμένη μητέρα του, που την ακολουθούσε πιστά από 3 χρονών μωρό, σε εξωκκλήσια και Ακολουθίες, που κοιμήθηκε ως μοναχή με το όνομα Θεοφανώ.

«Θεού θέα»: ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα

Η ζωή και το έργο του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα στην Αμερική με εικόνες και βίντεο από την Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Αριζόνας.

 Σκηνοθεσία: Μαρία-Αγγελική Γκίντη