Είναι φοβερό και καταστροφικό, όταν, σε μας τους μεγάλους, η πίστη στον Θεό μένει μόνο στα λόγια, δε μεταμορφώνει την καθημερινή μας ζωή και συνοδεύεται μέσα μας με πνευματική στειρότητα που δεν έχει τη ζωντανή ζωτική δύναμη του Πνεύματος του Θεού. Όμως, και αυτό το θαύμα να ζητάτε και θα σας δοθεί.
Όλοι εμείς πρέπει να καταλάβουμε τώρα ότι χρειάζεται επειγόντως να σώζουμε την Μικρή μας Εκκλησία, την οικογένειά μας, από το ολέθριο πνεύμα της εποχής και να την επιστρέφουμε στον Θεό. Ακριβώς, μέσα της πρέπει να ανάψουμε το καντήλι της χριστιανικής ζωής εν Θεώ. Μόνο εδώ βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου και η δική μας.
Δε θα τα καταφέρουμε αμέσως. Θα δυσκολευτούμε πολύ, αλλά πρέπει να τα κάνουμε για χάρη της ζωής στην αιωνιότητα.
Οι πατέρες και οι μητέρες, οι ευλογημένοι από τον Θεό δημιουργοί και προστάτες των παιδιών τους, είναι υπεύθυνοι για αυτά και για τον εαυτό τους. Άραγε, δεν είναι έργο μας, τώρα, στην έρημο του κόσμου όπου βασιλεύουν η μοναξιά, η πολυπραγμοσύνη και η αδιαφορία, η ανησυχητική αβεβαιότητα και η κακία, να δημιουργήσουμε εστία προσευχής; Πρέπει να θυμόμαστε ότι όπου είναι συναγμένοι δύο ή τρείς στο όνομα του Θεού, εκεί είναι και ο Κύριος ανάμεσά τους (παρ.Μτ.18,20).
Τότε θα ζωντανέψει το σπίτι! Και το ένα και το άλλο και το παράλλο. Θα αποκατασταθεί η τάξη στην εσωτερική ζωή της οικογένειας και του κάθε ανθρώπου που είχε αποδιοργανωθεί από την αθεΐα. Και η Βασιλεία του Θεού που θα επιστρέψει στην ψυχή, θα αρχίσει ξανά να μεταμορφώνει τον κόσμο.
Για τη δημιουργία οικογένειας
Δεν ήταν τυχαία η ρωσική σοφία: επτά φορές να υπολογίσεις και μια να κόψεις. Εμείς ξεμάθαμε να το κάνουμε τώρα. Δεν σκεφτόμαστε και δεν υπολογίζουμε. Εμείς κόβουμε και κομματιάζουμε, μόνο που αυτό πονάει γιατί είναι ζωντανό. Δεν γνωρίζω γέροντες που να παραβιάζουν τους ορισμούς του Θεού οι οποίοι λένε ότι μέχρι τις τελευταίες μέρες του κόσμου οι άνθρωποι θα παντρεύονται, θα γεννάνε, θα ανατρέφουν παιδιά και θα σώζονται από αυτό. Ο καθένας, όμως, ό, τι προλάβει στο δρόμο της ζωής του. Στον έναν ο Κύριος ευλογεί το ένα, στον άλλον το άλλο.
***
Δύο είναι οι δρόμοι της σωτηρίας: η οικογένεια και ο μοναχισμός. Μπες στην καρδιά σου και ρώτησέ την που έχει κλίση.
***
Για τη συνοχή της οικογένειας
«Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν!» (Λκ.21,19). Εσύ θα τα ήθελες όλα έτοιμα και καλά. Την οικογένεια, όμως, πρέπει να την κτίζετε μαζί, με τη βοήθεια του Θεού, να απευθύνεστε συνεχώς για το έλεος του Θεού.
Και ο μοναχισμός είναι σταυρός αλλά και ο γάμος δεν είναι μικρότερος σταυρός. Όμως, χωρίς τον σταυρό δε θα δούμε τον Χριστό. Ο σταυρός έχει σηκωθεί και έχει ευλογηθεί για σας. Και τώρα πρέπει να μάθουμε να τον κουβαλάμε για τη σωτηρία μας, προσφέροντας βοήθεια και στον εαυτό μας και στους δικούς μας, με ευαισθησία και προσευχή.
***
Η ανθρώπινη ευτυχία δε βρίσκεται σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ένωση με τον Θεό, στην τήρηση των σωτήριων εντολών Του. Οπότε, τα πιο σημαντικά για τη ζωή σας προβλήματα να τα λύνετε με αυτή τη στάση. Είστε άνθρωπος της οικογένειας, ο γάμος σας είναι ευλογημένος, άρα, το πιο σημαντικό για σας είναι η σωτηρία όλης της οικογένειας και η ζωή όλης της οικογένειας εν Θεώ. Στην ίδια υπόσχεση που δώσατε στον Θεό, εμπεριέχεται και η υλική υποστήριξη της οικογένειας. Οπότε, να σκέφτεστε, να προσεύχεστε πώς να το πραγματοποιήσετε με τον καλύτερο τρόπο. Για αυτό, συγχωρέστε με, σας έχει δοθεί το κεφάλι και το μυαλό σας.
***
Το να κουβαλάς το σταυρό και να ανεβαίνεις πάνω του δεν είναι ανώδυνο για κανένα. Χωρίς το σταυρό δε θα δούμε τον Χριστό. Η επιλογή γίνεται μια φορά και τον υπόλοιπο χρόνο πρέπει να ζούμε με αυτά που μας προτείνει αυτός ο σταυρός. Την επιλογή σας την είχατε κάνει όταν παντρευτήκατε χήρο, αυτό σημαίνει ότι αν ο γάμος και η δημιουργία νέας οικογένειας είναι σταυρικός αγώνας, η δημιουργία οικογένειας σε ξένα θεμέλια είναι διπλός αγώνας.
Να σας φωτίσει ο Θεός και να σας δυναμώσει. Πολλά εξαρτώνται και από σας την ίδια. Τώρα, όταν ξαφνικά συγκεντρώσατε την προσοχή σε σας και στις πληγές σας, ξεχωρίζοντας τον εαυτό σας από την οικογένεια – «εγώ» και «αυτοί» - θέλω να σας πω μόνο ένα: στην περίπτωσή σας, συγκρούστηκαν δυο αντίθετες αντιλήψεις για τη ζωή. Και αυτό δεν έγινε τώρα, αλλά υπήρχε από τότε που είχατε συμφωνήσει στο γάμο με αυτόν τον άνθρωπο. Άρα, όλο αυτό είχε μπει στα θεμέλια του σταυρού σας. Οπότε, το να αποφασίσετε αν θα κουβαλάτε αυτόν τον σταυρό μέχρι τέλους ή αν θα τον εγκαταλείψετε για να πάρετε έναν άλλον, νομίζω όχι λιγότερο βαρύ, θα αναγκαστείτε να το κάνετε η ίδια. Αγαπητή, η ίδια η ζωή μας μαθαίνει να ζούμε. Όμως, πρέπει να σκέφτεστε και τον εαυτό σας και το σύζυγο.
Μην ξεχνάτε ότι δεν είμαστε πιόνια στη ζωή, αλλά συνδημιουργοί του Θεού.
***
Η χριστιανική σας υπομονή, η ταπείνωση και η αγάπη, έστω και λίγο, στην ώρα τους, θα κάνουν τη δουλειά τους και το δεύτερο σας ήμισυ, ο άντρας σας, θα ζωντανέψει εν πνεύματι.
Όμως, για αυτό ξεκινήστε να εργάζεστε πάνω σας: αυτός ξεσπάει, εσείς μην ξεσπάτε. Καταλάβετε ότι αυτός δυσκολεύεται πιο πολύ από σας, δεν ξέρει τον Θεό και ο εχθρός τον κατευθύνει «ὅπου οὐ θέλει».
Ξεκινήστε να προσεύχεστε για αυτόν συνέχεια και με συναίσθημα λύπης, να θυμάστε ότι και αυτός πέρασε δύσκολα από όταν ήταν παιδί, όπως και εσείς. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση του Θεού. Να διαβάστε την Α’ Επιστολή προς τους Κορινθίους, κεφάλαιο 7 και να θυμάστε ότι και εσείς πάσχετε μαζί με τον άνδρα σας, αφού εσείς είστε δυο σε σάρκα μια.
Το που προσεύχεστε κρυφά από αυτόν είναι καλό. Αυτό πρέπει να το κάνετε οπωσδήποτε για να μην τον προκαλέσετε για βλασφημία. Όταν έρθει η ώρα, τα κρυφά θα μπορέσετε να κάνετε και φανερά.
***
Σας δίνω την ευλογία του Θεού για αγάπη και υπομονή. Υπήρξε εποχή που και τις δικές μας ασθένειες τις θεράπευε υπομονετικά ο Κύριος, με τις προσευχές των δικών μας για μας. Και ωρίμαζε η ψυχή μας, αόρατα σε μας, μέχρι που μια φορά αποκρίθηκε και η ίδια στην αγάπη και την υπομονή των άλλων. Εσείς, όμως, έχετε θλίψη για πολύ δικό σας άνθρωπο, για το σύζυγο. Και αυτή η θλίψη πρέπει να εντείνει την προσευχή.
Όμως, στο σύζυγο μη δείχνετε τους κόπους σας και τις προσπάθειές σας. Να ζείτε με αυτόν ζευγμένοι στον ίδιο ζυγό, χωρίς να τρέχετε πολύ μπροστά με το θρησκευτικό σας ζήλο, όλη την ώρα να νιώθετε δίπλα τον δικό σας Σ...
***
Μόνο ένα θα σας συμβούλευα: να σκεφτείτε σοβαρά τις σχέσεις σας με τον πρώην σύζυγο. Όχι, αγαπητή μου, ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα δεν μπορούν να υπάρχουν αδελφικές σχέσεις. Και οι επαφές σας δεν είναι καθόλου βοήθεια για αυτόν. Το αντίθετο, είναι ερέθισμα που τον ωθεί σε διάφορες άνομες πράξεις.
Γι’ αυτό, πρέπει να λύσετε αυτό το πρόβλημα, πρώτα από όλα: ή νομιμοποιείτε τις σχέσεις σας και ζείτε όπως πρέπει να ζουν οι σύζυγοι ή φεύγετε και να του δίνετε την ελευθερία να τακτοποιήσει τη ζωή του. Αγαπητή μου, αυτό είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα και εδώ δεν πρέπει να σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας και τα θέλω σας.
***
Να σας δώσει ο Θεός σοφία και υπομονή για να σώσετε την οικογένειά σας και την αγάπη μέσα σε αυτή. Δεν πρέπει να γίνεστε κάποια άλλη, διαφορετική, από αυτή που αγαπούσε ο άντρας σας. Πρέπει και να ντύνεστε με γούστο και να κάνετε χτένισμα που σας πάει και όλα τα υπόλοιπα. Αφού δεν είστε μοναχή. Και τα ενδιαφέροντα με τον σύζυγο πρέπει να είναι κοινά. Μην τον ταράζετε με την επιδεικτική σας θρησκευτικότητα, αλλά να έχετε σε όλα μέτρο και να παίρνετε υπόψη σας την πνευματική ασθένεια που τον βρήκε. Να προσεύχεστε κρυφά για αυτόν.
Με μια λέξη: να διατηρείτε στην οικογένεια ειρήνη και αγάπη και να ανέχεστε υπομονετικά την πνευματική του ασθένεια. Θα έρθει η πίστη και σε αυτόν ως απάντηση για τους κόπους σας και για τη σοφή συμπεριφορά σας σε όλα.
***
Στην οικογενειακή ζωή, το σημαντικότερο δεν είναι να αναμετριέστε, αλλά να έχετε την ικανότητα να είστε πιο αυστηρή με τον εαυτό σας και πιο επιεικής με τον άλλον, τον αγαπημένο.
Για τον Θεό δεν υπάρχουν ξεχασμένοι άνθρωποι. Η Πρόνοια του Θεού τους βλέπει όλους. Τον κόσμο τον κυβερνά ο Θεός. Μόνο ο Θεός και κανένας άλλος. Δεν έχω ευλογήσει ποτέ κουρές γυναικών οι οποίες έχουν ανήλικα παιδιά. Ποιος είμαι εγώ για να αντιπαρατίθεμαι με τον Θεό. Ο Θεός την πρόσταξε να γίνει μητέρα, και αυτό είναι έργο που αρκεί για μια ζωή.
Τώρα έγινε της μόδας να είσαι ταυτόχρονα τα πάντα: και μοναχή και μητέρα και σύζυγος. Όμως, πολύ αμφιβάλλω αν αυτή η οχλαγωγία και η σύγχυση της Βαβυλώνας οδηγεί στη σωτηρία.
Την επιλογή του δρόμου της ζωής ο άνθρωπος την κάνει μια φορά, και μόνο με ειδική παρέμβαση του Θεού ο άνθρωπος μετακινείται σε άλλον τρόπο ζωής. Αν ο Κύριος ο Ίδιος απελευθερώνει αυτόν τον άνθρωπο από τις υποχρεώσεις τις οποίες είχε αναλάβει στην επιλογή του δρόμου της ζωής, – πεθαίνει ο σύζυγος, πεθαίνουν τα παιδιά – αυτό είναι από τον Θεό. Όλα τα άλλα είναι το ίδιον θέλημα και αυθαιρεσίες.
***
Τα συναισθήματά σας είναι πολύ λεπτή και δημιουργική υπόθεση. Είναι υπόθεση αγάπης. Δεν καταφέρνουμε πάντα να πιάσουμε τον τόνο και να τραγουδάμε αρμονικά. Αλλά είναι ζωή. Η ζωή είναι αγώνας, η ζωή είναι επιστήμη, σφυρηλατεί μέσα μας και την υπομονή και την ταπείνωση και την αγάπη. Σκεφτείτε, αν και φαίνεται ότι μένουμε μακριά από τις τρικυμίες του κόσμου, ο πυρετός του φτάνει και μέχρι εμάς. Τι να πούμε για αυτούς που την ψυχή, το νου και τη καρδιά τους, τα ακουμπάει άμεσα. Να τους δώσει ο Θεός δύναμη να σταθούν και να μην παρασύρονται από τις πρόσκαιρες ιδιοτροπίες της ζωής (αφού η ζωή ακόμα κτίζεται χωρίς τον Θεό, άρα η ζωή ακόμα δεν είναι ζωή).
Οπότε, αγαπητή μου, να ξέρετε, ότι εμείς έχουμε πολύ σημαντικό ρόλο – να καταλαβαίνουμε και να προσευχόμαστε, να προσφέρουμε έγκαιρα και να δεχόμαστε παρηγορητικά, ξελαφρώνοντας το σύζυγο από το δύσκολο φορτίο των αλλότριων ανησυχιών.
Εσείς πρέπει να είστε βοηθός, και για αυτό δε χρειάζεται να ξέρετε όσο οπωσδήποτε να αισθάνεστε. Και να τελειώσω με τα λόγια του Αποστόλου που ταιριάζουν και για την ώρα και για την περίσταση: «ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ» (Α’Κορ.8,1). Ξέρω ότι έχετε διπλή δυσκολία. Θέλετε να έχετε η ίδια στήριγμα αλλά, όμως, εδώ, παντού, η ίδια πρέπει να είστε το στήριγμα. Εγώ είμαι ήδη 90 και από μένα αλύπητα απαιτούν να είμαι στήριγμα. Όμως, εγώ ξέρω ότι στήριγμα έχουμε τον Ένα. Και η δύναμή μας είναι ο Ένας και η σωτηρία βρίσκεται στον Ένα. Όλα είναι εν Χριστώ Κύριον ημών και Σωτήρα. Να, με τη βοήθεια του Θεού θα τα αντέξουμε όλα και θα επιβιώσουμε, σώζοντας την πίστη και την πιστότητα. Το σημαντικότερο για μας είναι να είμαστε πάντα και παντού με τον Θεό.
Πηγή:https://gr.pravoslavie.ru/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου