Για την ημέρα που συμπληρωνόταν 15ετία από την εκδημία του γέροντα, ο Εκδοτικός Οίκος της Ιεράς Μονής των Σπηλαίων του Πσκοβ «Βολνιϊ Στράννικ» εξέδωσε βιβλίο με τις συμβουλές και τις σκέψεις του με τίτλο «Η Βάση της Οικογενειακής Ζωής». Το βιβλίο αποτελείται από τρία κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνονται αποσπάσματα από τα κηρύγματα του πατέρα Ιωάννη για το πώς να χτίζουμε τις σχέσεις και να ανατρέφουμε τα παιδιά. Το δεύτερο κεφάλαιο περιέχει αποσπάσματα από τις επιστολές του με θέμα πώς να δημιουργήσεις οικογένεια και να διατηρείς τη συνοχή της. Στο τρίτο κεφάλαιο έχουν συγκεντρωθεί οι ζωντανές διηγήσεις από αναμνήσεις των πνευματικών τέκνων του γέροντα, που αφορούν στα προβλήματα της οικογένειας. Από αυτό το βιβλίο έχουμε επιλέξει ορισμένα αποσπάσματα και τα θέτουμε στη διάθεσή σας.
Για την αγάπη στην οικογένεια
Η αγάπη είναι η δύναμη που κρύβει μέσα της ενέργεια ζωής. Από την ένωση της Θείας αγάπης με την ανθρώπινη γεννιέται στον άνθρωπο η πνευματική ζωή· από την αγάπη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο γεννιέται η επίγεια ζωή, η ανθρώπινη. Γι’ αυτό, ο Κύριος τόσο συχνά μιλάει για την αγάπη στο Άγιο Ευαγγέλιο. Όμως, επειδή γνωρίζει πολύ καλά τη φύση της ανθρώπινης ψυχής, η οποία από την πνευματική της σφαίρα σύντομα μεταφέρεται στη σαρκική, πιο οικεία στον άνθρωπο, ο Κύριος αποκάλυψε τη Θεία αληθινή έννοια και το νόημα αυτής της λέξης. Ο Απόστολος Παύλος δε, στην επιστολή του προς Κορινθίους, γέμισε για μας αυτή τη λέξη με ζωτικό περιεχόμενο έτσι που αποκλείει κάθε λανθασμένη ερμηνεία της.
«Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει» (Α’Κορ.13, 4-7)
Πώς να χτίζει κανείς τη ζωή στην οικογένεια
Με πόση λεπτομέρεια η Αγία Γραφή αναφέρεται στην όλη σειρά από τις δικές μας ζωτικές συνηθισμένες μέριμνες και σκέψεις! Το πρωί, αφού κάνουμε στα γρήγορα το σημείο του σταυρού, πολλοί μάλιστα ξεχνάνε να κάνουν ακόμα και αυτό, εσπευσμένα τρέχουμε προς τις καθημερινές μέριμνες για τα επίγεια. Μπροστά μας, όμως, στη ζυγαριά, έχουμε τελείως άλλης αξίας πράγματα: από τη μια είναι η σωτηρία της ψυχής, και από την άλλη είναι η επίγεια βιοτική ευμάρεια. Θα ακούσουμε, άραγε, σήμερα τα λόγια του Χριστού: «Δεν αξίζει η ζωή περισσότερον από την τροφήν και το σώμα από το ένδυμα;» (Μτ. 6, 25); Και πάλι φοβόμαστε να εμπιστευτούμε την υπόσχεση του Θεού. Πώς να μην έχουμε έγνοια για τα καθημερινά της οικογένειας, των παιδιών; Πώς να μη σκεφτόμαστε την τροφή, την ανατροφή, την πολύπλευρη παιδεία της νέας γενιάς; Και οι χαρές της ζωής και η διασκέδαση ακόμα, και αυτά είναι σημαντικά και χρήσιμα για μας. Η κάθε ηλικία έχει τα δικά της, και αυτό είναι μεγάλη καθημερινή έγνοια, ευθύνη και αγωνία για τους μεγάλους. Σε όλο αυτό καλούμαστε όχι μόνο να συμμετέχουμε αλλά και να είμαστε καθοδηγητές και παιδαγωγοί. Πρέπει να ζούμε καθημερινά με αυτό και σε αυτό. Και τα λόγια του Σωτήρα «μη μεριμνάτε» προκαλούν στην καρδιά μας αν όχι διαμαρτυρία, τουλάχιστον κάποια ταραχή και σύγχυση. Να το πραγματικό μέτρο της πίστης μας στον Θεό. Μήπως, το κάλεσμα «μη μεριμνάτε» έρχεται σε σαφή αντίφαση με τα λόγια της ίδιας της Αγίας Γραφής, «ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου», που είχαν ειπωθεί στον πρόγονό μας; Ή, ακόμα σαφέστερα, «εάν κανείς δεν θέλη να εργάζεται, δεν πρέπει ούτε και να τρώγη» (Β’Θεσ.3,10). Περί τίνος πρόκειται, άραγε; Ας συλλογιστούμε αυτή τη φαινομενική παρεξήγηση.
Αγαπητοί μου, αν ο Σωτήρας κήρυξε αυτά τα λόγια, για όλο τον κόσμο και όλες τις εποχές, μήπως αυτό σημαίνει ότι η αλήθεια τους είναι ικανή για να λύνει για μας όλα τα ζητήματα της ζωής μας: και της πνευματικής και της βιοτικής; Αυτό γίνεται με την πλήρη εμπιστοσύνη και την αταλάντευτη πίστη στον Θεό. Αλλά έχει η ανθρωπότητα μια τέτοια πίστη στην Πρόνοια του Θεού για μας;
***
Μπορούμε να αποφύγουμε τις βιοτικές μέριμνες; Και βεβαίως, όχι. Πολλά και διάφορα χρειαζόμαστε στην πρόσκαιρη επίγεια ζωή. Και εν ιδρώτι του προσώπου του, συχνά από το πρωί μέχρι το βράδυ, και κάθε μέρα, εργάζεται ο άνθρωπος. Οι μέριμνες δεν ξέρουν από ξεκούραση και δε μας αφήνουν σε ησυχία. Όμως, η πολυπραγμοσύνη της μέριμνας, που μας κάνει να ξεχνάμε τον Θεό ο οποίος προνοεί για μας μέρα νύχτα, είναι αμαρτωλή ασθένεια. Η σημαντικότερη εργασία μας πρέπει να είναι η επιθυμία να είμαστε με τον Θεό, και εδώ, στην επίγεια ζωή και στην Βασιλεία των Ουρανών. Όταν σηκωνόμαστε και όταν ξαπλώνουμε, πρωί και βράδυ, μεσημέρι και νύχτα, μέσα στις δουλειές της ημέρας και στις ώρες ανάπαυσης, ούτε για λεπτό δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτή τη σημαντικότατη μέριμνά μας.
Τις επίγειες εργασίες πρέπει να τις μετατρέπουμε σε εργασίες για την απόκτηση της Βασιλείας των Ουρανών. Τις ίδιες τις ασχολίες μας να τις οργανώνουμε έτσι ώστε να μη μας εμποδίζουν αλλά να συμβάλλουν στο να την αποκτήσουμε. Δηλαδή, πρέπει να ζούμε στη γη για τον ουρανό, να ζούμε εν σαρκί πνευματικά, να ζούμε μέσα στο χρόνο αλλά για την αιωνιότητα: ζητάτε τη Βασιλεία των Ουρανών, πρώτα από όλα.
Και αυτό είναι απλό, αγαπητοί μου! Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι δίπλα μας υπάρχει ο Μεγάλος Ευεργέτης Θεός. «Κύριε! Ευλόγησον την ημέρα που ξεκινάω, ευλόγησον το έργο που έχω να κάνω. Κύριε! Δόξα Σοι!». Έτσι, οι επίγειες εργασίες θα γίνονται εργασίες για την απόκτηση της Βασιλείας των Ουρανών. Οι ίδιες αυτές οι επίγειες ασχολίες θα συμβάλλουν να την αποκτήσουμε. Η επίγεια ζωή θα γίνει σκάλα προς τη Βασιλεία των Ουρανών. Ζητάτε τη Βασιλεία των Ουρανών, πρώτα από όλα.
***
Ακόμα και η πλειοψηφία αυτών που βρίσκονται στην Εκκλησία, καθώς ομολογούν τον Θεό με ψυχρό υπολογιστικό νου, δεν Τον αγγίζουν με την αγάπη της καρδιάς τους, και αφήνουν την καρδιά τους να είναι όμηρη των παθών και των επιθυμιών τους και την προσφέρουν όχι στον ουρανό αλλά την αφιερώνουν ολοκληρωτικά στη γη.
***
Οποιεσδήποτε εμπαθείς προσκολλήσεις σε οτιδήποτε, και στα γήινα πλούτη, μπορούν να καταστούν εμπόδιο στο δρόμο της σωτηρίας, καθώς εξαλείφουν από μέσα μας την ίδια τη μνήμη απόκτησης των αιώνιων αγαθών, των ουράνιων. Καταστέλλουν τη ζωή του πνεύματος, ξεραίνουν την καρδιά, στρεβλώνουν τις έννοιες του καλού και του κακού, αφαιρούν από την καρδιά τη συναίσθηση και την συμπόνια. Κάθε προσκόλληση εμπεριέχει τρομερή ηθική απειλή. Να θυμόμαστε, αγαπητοί μου, ότι στη Φοβερά Κρίση ο Κύριος ο Σωτήρας μας θα μας πει:
«Δεν απαιτούσα από σας μεγάλους αγώνες. Τους αναλάμβαναν οικειοθελώς εκείνοι που ένιωθαν μέσα τους τη δύναμη του πνεύματος και που είχαν μέσα τους την τεράστια αγάπη προς Εμένα. Περίμενα ότι θα είστε τηρητές των εντολών Μου, οι οποίες πέρα από το ότι είναι στα μέτρα σας, φέρνουν τεράστια ευτυχία στον άνθρωπο που τις τηρεί. Για αυτές τις εντολές Μου είπα: ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν (Μτ.11,30). Σας καλούσα: να είστε ελεήμονες, όπως ο Πατέρας σας είναι ελεήμων. Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Να μην κρίνετε για να μην κριθείτε. Άραγε, είναι δύσκολο να τηρείτε αυτές τις εντολές; Άραγε, δεν θα σας πρόσφεραν, όπως σας είχα υποσχεθεί, την ανάπαυση των ψυχών σας (Παρ.Μτ.11,29);»
Προσευχή για τους δεινοπαθούντες συγγενείς
Πόσα παραδείγματα άγριου δαιμονισμού βλέπουμε στις μέρες μας; Πόσες οικογένειες υποφέρουν από γιους ναρκομανείς, από εθισμένους στο αλκοόλ και από άλλες εκδοχές αυτής της βαριάς ασθένειας του πνεύματος. Και οι πιο έμπειροι και ενημερωμένοι γιατροί αδυνατούν μπροστά σε αυτή τη συμφορά. Σήμερα, ο Χριστός φανερώνει σε όλους αυτούς που θλίβονται για τους δεινοπαθούντες συγγενείς και κοντινούς τους, τον μοναδικό σε όλο τον κόσμο Γιατρό, που είναι η δύναμη της Θείας Χάριτος, η οποία έρχεται, όταν η πιστή στον Θεό καρδιά την καλεί, και φανερώνεται στην εντατική προσευχή που υποστηρίζεται με νηστεία. Άλλη δύναμη που να αντιμετωπίζει τον εχθρό του ανθρώπινου γένους που περιφέρεται σε όλο τον κόσμο, δεν υπάρχει. Επίσης, θέλω να σας αποτρέψω από την πιθανότητα να αρρωστήσετε από αυτή τη βαριά ασθένεια του δαιμονισμού. Αγαπητοί μου, το δρομάκι προς την καρδιά μας το ανοίγει στον εχθρό το ψέμα, το οποίο δε φοβόμαστε. Συχνά το χρησιμοποιούμε για λόγους συμφέροντος και κέρδους, ακόμα και για να κάνουμε απλά στον συνομιλητή μας εντύπωση. Να φοβάστε και το πιο μικρό ψέμα που μοιάζει να είναι αφελές. Είναι το δόλωμα του εχθρού, με το οποίο παγιδεύει τις ψυχές.
Για την ανατροφή των παιδιών
Η ζωή είναι δύσκολη υπόθεση. Και γίνεται αφόρητα δύσκολη, όταν από αυτήν εκδιώκεται ο Θεός.
Αφού, όταν εκδιώκεται ο Θεός από το σπίτι, στη θέση Του έρχονται τα κάκιστα πνεύματα τα οποία σπέρνουν τη θανατηφόρα τους ήρα. Το έρεβος και το σκοτάδι έχουν αρχίσει πολύ καιρό τώρα να εφαρμόζουν τα θανατηφόρα σχέδιά τους, καθώς επιτίθενται στην οικογένεια, στην μητρότητα, η οποία κρύβει μέσα της το μέλλον του κόσμου, την ανατροφή των απογόνων.
Εμείς πρέπει να το καταλαβαίνουμε αυτό, επειδή είναι το παρόν μας και το μέλλον μας. Εδώ βρίσκεται και η δική μας ευθύνη ενώπιον του Θεού. Η τρομερή ευθύνη!
Ακούστε προσεκτικά τα λόγια που είχε πει ο μεγάλος δάσκαλος της Εκκλησίας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
«Οἱ γονεῖς ποὺ παραμελοῦν τὴν καλὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν τους, εἶναι χειρότεροι κι ἀπὸ τοὺς παιδοκτόνους γιατί οἱ πρῶτοι θανατώνουν τὴν ἀθάνατη ψυχή, ἐνῷ οἱ δεύτεροι μόνο τὸ θνητὸ σῶμα».
Στα 70 χρόνια της ομηρίας της Εκκλησίας, τόσες γενιές μεγάλωσαν υποδουλωμένες στο σκοτάδι του αθεϊσμού και μολυσμένες με το υλιστικό πνεύμα της πολύ-κτημοσύνης και της συσσώρευσης. Οι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει χωρίς τον Θεό. Και τώρα εμείς, μαζί, πρέπει να μπαίνουμε στις πραγματικές καταστάσεις της ζωής μας και να προσπαθούμε με κόπους και προσευχή να διορθώσουμε ό, τι είχε καταστραφεί.
Πολλοί θυμούνται τα τραγικά, για σας και τα παιδιά σας, χρόνια, όταν, μόνο για την επιθυμία σας να αναθρέψετε τα παιδιά σας εν πνεύματι χριστιανισμού, διατρέχατε τον κίνδυνο να τα χάσετε για πάντα. Οι γονείς στερούνταν μητρότητας και πατρότητας, και τα παιδιά με βίαιο τρόπο δίνονταν σε ιδρύματα. Έβαζαν εμπόδια μπροστά στα παιδιά σας στο δρόμο προς τη ζωή, και τους έκλειναν τις πόρτες των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Πέρασαν αυτοί οι δύσκολοι καιροί. Και, αναμφισβήτητα, δεν θα μπορούσαν να μην αφήσουν ουλές στις καρδιές σας. Πόσα δάκρια και τι πόνο κόστισε στη μητρική καρδιά να βλέπει πως αυτά τα λίγα που είχε καταφέρει να κάνει στο σπίτι, στην οικογένεια, τσαλαπατήθηκαν στην ψυχή του παιδιού στο σχολείο. Και έρρεαν δάκρια, έρρεαν προσευχές. Μη νομίζετε ότι δεν καταγράφηκαν και δεν εισακούστηκαν. Οι άνθρωποι μπορεί να μην εισακούουν και να μην καταλαβαίνουν. Όχι, όμως, ο Θεός. Για τον Θεό δεν είναι απλά δάκρια, είναι ο σταυρικός δρόμος της χριστιανής μητέρας που πολεμά για το τέκνο της ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο, ενάντια στον ίδιο το διάβολο.
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου