Σάββας Ἠλιάδης: Ἑρμηνεῖες εἰς τούς ψαλμούς - Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (1)

 Ἐπιμέλεια - Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ Σάββας Ἠλιάδης

 

«υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος;» (Ψαλμὸς 4,3)

Σχόλιο ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: 

 

Ἔχω τὴν γνώμη πὼς ματαιότητα καὶ ψεῦδος ὀνομάζει τὸν βίο, ὁ ὁποῖος δαπανᾷται στὴν πονηρία. Διότι μάταιο λέγεται ἐκεῖνο ποὺ εἶναι κατ᾿ οὐσίαν ἀνύπαρκτο, τὸ ὁποῖο ἔχει μὲν ὄνομα, ἀλλὰ δὲν εἶναι κάτι πραγματικό. 

 

Ἔχει μὲν ὄνομα σχετικὸ μὲ τὸν πλοῦτο καὶ τὴν δόξα καὶ τὴν ἐξουσία, ἀλλὰ εἶναι στὴν πραγματικότητα ἀνύπαρκτο, μένει δὲ ἡ ὀνομασία, δίχως ἀξία... 

Σάββας Ἠλιάδης: Πόσο ὠφέλιμο εἶναι τό Ψαλτήριον: Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ»

 

(Προοίμιον, Κεφάλαιον Δ΄)

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης
 

Ἀρχικά, γιὰ νὰ μιλήσω γενικῶς, τὸ Ψαλτήριο εἶναι ἕνα ἰατρεῖο κοινῆς ὠφέλειας, τὸ ὁποῖο θεραπεύει τὴν ἀσθένεια κάθε πάθους, σύμφωνα μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Συνεπῶς, δὲν ὑπάρχει στοὺς ἀνθρώπους οὔτε πράξη οὔτε λόγος οὔτε πάθος οὔτε λογισμός, τοῦ ὁποίου νὰ μὴν μπορέσει νὰ βρεῖ τὴν ἀνάλογη θεραπεία ὁ κάθε ἄνθρωπος μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸ εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ συγκεντρωμένα ποικίλα γεγονότα ἀλλὰ καὶ διδασκαλίες. 

Σάββας Ἠλιάδης: Τί σημαίνει νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας;

"Ἔλεγε δὲ πρὸς πάντας· εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι". (Λουκᾶ,Λουκά θ,23).

Τί σημαίνει νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας;

"Ἡ ἑτοιμασία πρὸς τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ θάνατον καὶ ἡ νέκρωσις τῶν μελῶν των ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τὸ παρατεταγμένως πρὸς πάντα κίνδυνον τὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ἐπερχόμενον ἡμῖν διακεῖσθαι καὶ τὸ ἀπροσπαθὼς ἔχειν πρὸς τὴν παροῦσαν ζωήν, τοῦτο ἐστὶν ἆραι τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ" (Μέγας Βασίλειος)

Σάββας Ἠλιάδης: Ποιά φωνή θά ἀκούσουμε, γιά νά κάνουμε τό ἀναπόφευκτο καθῆκον μας ἔναντι τῆς Ἀληθείας;

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Μπραντσιανίνωφ περιγράφει μὲ τρόπο μοναδικὸ τὴν ἐσωτερικὴ πάλη τῆς λογικῆς  τοῦ θελήματος τῆς σάρκας μὲ τὴν φωνὴ τῆς συνειδήσεως, δηλαδὴ μὲ τὸ ἀκατανίκητο κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖο σαγηνεύει καὶ σκλαβώνει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ὁδηγεῖ στὴν Ἀλήθεια. Βέβαια, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση, ἀπ᾿ ὅπου παίρνουμε τὴν ἀφορμή, ἀναφέρεται στὸ θέμα τῆς ἐπιλογῆς τοῦ μοναχικοῦ βίου. Μᾶς προσφέρει ὅμως ἕναν ἀσφαλῆ ὁδηγό, μιὰ «μέθοδο» πνευματική, τὴν ὁποία μποροῦμε ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ καὶ σὲ κάθε περίσταση νὰ τὴν διαχειριστοῦμε, γιὰ νὰ πορευτοῦμε στὸ κατὰ δύναμιν καὶ χάριτι Θεοῦ, εἰρηνικῶς καὶ ἀσφαλῶς, τὸν δρόμο τῆς Ἀληθείας, μέσα στὴν πρωτοφανῆ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ ἰδιαίτερα σήμερα στὴ ζωή μας, λόγῳ τῆς συγκατάθεσής μας νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ θέλημά μας, ὑπὸ τοῦ πονηροῦ ὑποβαλλόμενοι. Λέει λοιπὸν ὁ ἅγιος:

Σάββας Ἠλιάδης: ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΥΠΑΡΞΕΏΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΑΥΤΩΝ

 

 ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

 

«Ὅσω γὰρ ἂν μύρια πάσχῃ τὸ σῶμα, τοσούτῳ χρηστοτέρας ἔχει τὰς ἐλπίδας ἡ ψυχὴ καὶ λαμπροτέρα γίνεται, καθάπερ χρυσίον πυρούμενον ἐπὶ πλέον... Τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα. Οὐκοῦν καὶ αἱ θλίψεις τοιαῦται. Τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια. Οὐκοῦν καὶ οἱ στέφανοι τοιοῦτοι». (Ἰ. Χρυσόστομος)

Ὅσο περισσότερα, βαριὰ καὶ ἀμέτρητα ὑποφέρει τὸ σῶμα, τόσο πιὸ εὐλογημένο ἀποτέλεσμα ἐπιφέρουν οἱ ἐλπίδες στὴν ψυχὴ καὶ τὴν καθιστοῦν λαμπρότερη, καθαρότερη, φωτεινότερη, ὅπως συμβαίνει μὲ τὸν χρυσό, ὅταν πυρώνεται περισσότερο... Διότι, τὰ παρόντα ποὺ βλέπουμε, εἶναι καὶ πρόσκαιρα. Ἄρα καὶ οἱ θλίψεις εἶναι πρόσκαιρες. Αὐτὰ δὲ ποὺ δὲν φαίνονται, εἶναι αἰώνια. Ἄρα καὶ τὰ στεφάνια εἶναι αἰώνια.

Σάββας Ἠλιάδης: Τῆς ἀσέβειας μανιωδῶς καλπαζούσης, οἱ φύλακες τῆς Ἀληθείας «ὀρχοῦνται ἀτάκτως»!

 

 Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

"Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, ...... τὸ μυστήριον τῆς θεολογίας, τρανῶς παρέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ· ......". (Δοξαστικὸ τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων).
 

Ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης συνῆλθαν οἱ ἅγιοι καὶ μᾶς παρέδωσαν τὸ μυστήριο τῆς θεολογίας "τρανῶς", δηλαδὴ στὴν πιὸ ὑψηλή, κορυφαία, ὀρθή, ἑνιαία, ἀπλανῆ καὶ μεγαλειώδη ἔκφρασή του, ὥστε νὰ μποροῦμε μὲ τὶς λίγες πνευματικὲς δυνάμεις ποὺ διαθέτουμε, νὰ τὸ προσεγγίσουμε ἐμεῖς οἱ ἀδύναμοι, νὰ τὸ κατανοήσουμε καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε ὀρθῶς καὶ ἀσφαλῶς γιὰ τὴν σωτηρία μας.
 

Καὶ ποιός ὁ λόγος ἄραγε αὐτῆς τῆς, "παρὰ καιρόν", εἰσαγωγῆς τοῦ ἀκολουθοῦντος κειμένου; Ποιός ἄλλος, παρὰ ἡ ἴδια ἡ, "ἐπὶ καιρόν", αἰτιάζουσα, τουτέστιν ἡ ἐπικαιρότης! Ὦ, τῆς ἀντιφάσεως! Ἀντίφασις, ἡ ὁποία ἐγείρεται καὶ ἐκδηλοῦται καὶ καταφαίνεται ἀπὸ «τὰ πρότυπα τῆς ἐν Ἀληθείᾳ συμφωνίας», δηλαδὴ τῶν ἰδίων τῶν ἐπισκόπων!

Σάββας Ἠλιάδης: Πρός τόν Βρωμόσια(ε)λο, τόν ἀσεβῆ ὑβριστή τῆς Μητέρας τοῦ Χριστοῦ μας

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Ἄν ὑβρίσεις τὴν μάνα μου καὶ τὸν πατέρα μου σὲ συγχωρῶ, ἂν βλαστημήσεις τὴν Παναγία καὶ τὸν Χριστό, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ» (Ἅγιος ,Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός).

Εἴτε εἶσαι πολιτικάντης εἴτε συνεργάτης τῶν πολιτικάντηδων, οἱ ὁποῖοι ἀκόμη κακῶς σὲ ἀνέχονται καὶ σὲ χρησιμοποιοῦν, νὰ ξέρεις πὼς αὐτὸ τό: "δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ", μεταξὺ τῶν ἄλλων σημαίνει πὼς δὲν ἔχουμε καμία σχέση μαζί σου καὶ νὰ μὴν περιμένεις ὑπακοὴ στὶς "ἄχαρες" ἀποφάσεις ποὺ μᾶς ἀπευθύνεις ἀπὸ τὴν βρώμικη καρδιά σου,

Σάββας Ἠλιάδης: Ἡ κακία καί ἡ πονηρία τῶν δαιμόνων

 

1. "Ἀνηλεεῖς γὰρ ὄντες οἱ δαίμονες, κακὸν τί πάσχειν οἴονται, εἰ μὴ ἐώνται αὐτοὶ κακοποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους".

Ἐπειδὴ οἱ δαίμονες εἶναι ἀσυγκράτητοι στὸ κακὸ καὶ δὲν δείχνουν ἔλεος, νιώθουν ὅτι ὑποφέρουν αὐτοὶ  ἀπὸ κάτι κακό, ἂν δὲν τοὺς ἐπιτραπεῖ νὰ κακοποιήσουν τοὺς ἀνθρώπους.

2. "Ὥσπερ τῶν χοίρων οὐκ ἐφείσαντο, οὕτως οὐδ᾿ ἂν τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου ἐφείσαντο, εἰ μὴ ἡ θεία δύναμις ἦν ἡ συντηροῦσα αὐτόν. Οἱ δαίμονες γὰρ ἐχθροὶ ὄντες, κατέκοψαν ἂν ἡμᾶς αὐθωρεῖ, εἰ μὴ ὁ Θεὸς συνετήρει ἡμᾶς".

Σάββας Ἠλιάδης: Πῶς ἐργάζονται οἱ αἰρέσεις

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Ἐφίμωσεν τοὺς δαίμονας (ὁ Κύριος). Ἤν μὲν γὰρ ἀληθές τὸ παρ᾿ αὐτῶν λεγόμενον καὶ οὐκ ἐψεύδοντο τότε λέγοντες ὅτι Σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ· ἀλλ᾿ οὐκ ἤθελε δι᾿ ἀκαθάρτου στόματος τὴν ἀλήθειαν προφέρεσθαι καὶ μάλιστα δι᾿ ἐκείνων, ἶνα μὴ προφάσει ταύτης επιμίξαντες τὸ ἴδιον θέλημα τῆς κακίας, ἐπισπείρωσι τοῦτο, καθεύδουσι τοῖς ἀνθρώποις...
 

Τοιοῦτος γὰρ ὁ τρόπος τῆς ἀντικειμένης ἐνεργείας ἐστί. Τοιαῦτα δὲ τὰ τῶν αἱρέσεων συγκροτήματα τυγχάνει. Πατέρα γὰρ ἑκάστη τῆς ἰδίας ἐπινοίας ἔχουσα τὸν διάβολον καὶ αἰσχυνομένη τὸ τούτου μισητὸν ὄνομα προφέρειν, ὑποκρίνεται τὸ καλὸν καί ὑπὲρ πᾶν ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, τὰς τε τῶν Γραφῶν λέξεις περιβάλλεται. Καὶ λέγει μὲν τὰ ρήματα, κλέπτει δὲ τὴν διάνοιαν τὴν ἀληθῆ. (Μ. Ἀθανάσιος)

Ὁ καθαρὸς βίος δέν ἔχει νά φοβηθεῖ τίποτα!

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ὁμιλία ΙΕ'εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον)  

                                                                                                                                                                                                                                                                    "Ἄν μὲν γὰρ ἐν πονηρίᾳ ζῶμεν, κἂν μηδεὶς ὁ κακηγορὼν ἤ, πάντων ἐσμὲν ἀθλιώτεροι· ἂν δὲ ἀρετῆς ἐπιμελώμεθα, κἂν ἡ οἰκουμένη λέγῃ κακῶς, τότε πάντων ἐσώμεθα ζηλώτεροι καὶ πάντας ἐπισπασόμεθα, τοῖς σώζεσθαι προαιρουμένους· οὐδὲ γὰρ τὴ κακηγορία τῶν πονηρῶν, ἀλλὰ τὴ ἀρετὴ τοῦ βίου προσέξουσι. 

Σάββας Ἠλιάδης: Πρὸς τόν δεσπότη τῆς Ἠλείας: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί παντὶ τῷ ποιμνίῳ»!

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Σεβασμιότατε, πατέρα καὶ διδάσκαλε καὶ ποιμένα καὶ ἐπίσκοπε καὶ ἱεράρχη καὶ δεσπότη καὶ ἀρχιερέα τῆς Ἠλείας,
οἱ Πόντιοι, τοὺς ὁποίους λοιδοροῦν ποικίλως οἱ λοιποὶ Συνέλληνές τους μὲ διάφορα "ἀνέκδοτα", συνήθως ὑποτιμητικά, ἔχουν στὴν παράδοσή τους μεταξὺ ἄλλων πολλῶν ἀποφθεγμάτων καὶ τὸ ἑξῆς σοφότατο: "Τρανὸν βούκαν φα, τρανὸν λόγον μὴ λές"! Φάγε μεγάλη μπουκιά, ἀλλὰ μὴν λὲς μεγάλη κουβέντα.
 

Θὰ ἀναρωτηθεῖς βέβαια, γιατί τὸ θέτω εἰσαγωγικῶς αὐτὸ στὸ σημείωμά μου. Διότι εἶπες πὼς θεωρεῖς αὐτόχειρες τοὺς ἀνεμβολίαστους θανόντες Ὀρθοδόξους χριστιανούς!!! Καὶ μάλιστα, δὲν πηγαίνεις στὴν κηδεία τους. Ἄρα, δὲν τοὺς θεωρεῖς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ τοὺς θεωρεῖς ὡς ἴσους μὲ τοὺς ἐν πλήρει συνειδήσει αὐτοκτονοῦντες, ποὺ θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα καταδικασμένους εἰς τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον! Γι᾿ αὐτὸ ζητᾷς νὰ σὲ ὑπακούσουν! Μάλιστα!

Νά μήν ἀδιαφοροῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Νά μετανοοῦμε καί νά ἐξομολογούμαστε, γιά νά ἀποφύγουμε τήν κρίση τοῦ Θεοῦ.

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ὀμιλ. Ἰδ΄εις το κατά Ματθαῖον)

 

«Τό μέν οὖν ἄμεινον, τό μηδέ ὅλως ἁμαρτάνειν, τό δέ μέτ᾿ ἐκεῖνο, τό ἁμαρτάνοντας αἰσθάνεσθαι καί διορθοῦσθαι. Εἰ, δέ μή τοῦτο ἔχοιμεν, πῶς δεηθησόμεθα τοῦ Θεοῦ καί ἄφεσιν αἰτησόμεθα ἁμαρτημάτων, οἱ τούτων μηδένα ποιούμενοι λόγον; 

Σάββας Ἠλιάδης: Ποῦ καί πῶς ἔγινε πρῶτα γνωστό τό γεγονός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου;

 

Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ»

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Περὶ τῶν παραδόξων μυστηρίων, τὰ ὁποῖα ἔλαβαν χώρα στὴν Περσία, κατὰ τὸν χρόνο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι ἡ ἔλευση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε γνωστὴ πρῶτα στοὺς Πέρσες. Ἀκόμη, περὶ τῶν Μάγων καὶ τοῦ Ἀστέρος, τὰ ὁποῖα διηγήθηκε ὁ φιλόσοφος Ἀφροδιτιανὸς σὲ μιὰ διάλεξη, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ Χριστιανούς, Εἰδωλολάτρες καὶ Ἑβραίους.
 

Ἀρχικὰ καὶ πρῶτα ἡ ἐνανθρώπηση καὶ τὸ γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἔγινε γνωστὸ στὴν Περσία ἀπὸ τὸν ναὸ τῆς Ἥρας, ποὺ βρισκόταν ἐκεῖ καὶ τὸν ὁποῖο ἔκτισε ὁ βασιλιᾶς Κῦρος λίγο πιὸ πέρα ἀπὸ τὰ βασιλικὰ παλάτια τοῦ καὶ ἀφιέρωσε σ᾿ αὐτὸν εἴδωλα χρυσᾶ καὶ ἀσημένια καὶ τὰ στόλισε μὲ πολύτιμους λίθους.

Σάββας Ἠλιάδης: Ἐπίσκοπος, πνευματικός πατέρας ἢ πολιτικάντης;

 

Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος, ὁ εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ, χρησιμοποιεῖ πολιτικοὺς χαρακτηρισμούς, γιὰ νὰ κατατάξει τὰ λογικὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, στὴν ὁποία τὸν ἔθεσε φύλακα καὶ διδάσκαλο καὶ πατέρα, γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ἐκτὸς τῶν ἄλλων, εἶναι κυρίως πνευματικό,  τότε σημαίνει πὼς ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἀπώλεσε αὐτοβούλως τὴν ἰδιότητα τοῦ ἱεράρχη.
 

Ποῦ εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερίᾳ καὶ ὁ σεβασμὸς στὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ πνευματικοῦ σου παιδιοῦ, δεσπότη; Ποῦ ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ κατανόηση στὴν προσωπικὴ ἀδυναμία του καὶ στὸν ἀγωνιώδη προβληματισμό του; 

 

Οὔτε στοὺς αἱρετικοὺς δὲν μιλοῦσαν καὶ δὲν συμπεριφέρονταν ἔτσι οἱ ἅγιοι.

Σάββας Ἠλιάδης: Ντέρμπι: Βολευτάδες - Δεσποτάδες 10 - 0!!!

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Αὐτοὶ οἱ 300 τῆς βολῆς δὲν ἀνήκουν σ' αὐτὸν τὸν τόπο; Δὲν ἔχουν γονεῖς, συζύγους, ἀδέλφια, παιδιά, συγγενεῖς, συγχωριανούς, γείτονες, συμμαθητὲς ἢ φίλους, συναδέλφους, μὲ τοὺς ὁποίους σπούδασαν καὶ ἐργάστηκαν μαζί; 

 

Γιατί σιωποῦν; 

Εἶναι δυνατὸν νὰ σιωποῦν; 

 

Δὲν πλήττεται κάτι, τέλος πάντων ἀπὸ τὴν προσωπική τους ζωή; 

«Σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἰς ἐστί καί καλῶς ποιεῖς' καί τά δαιμόνια πιστεύουσι καί φρίσσουσι». (Ιακ. 2,19)

 

Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης

 

Δὲν κατηγορήθηκαν ποτὲ οἱ δαίμονες ὡς ἀθεϊστὲς  Ὠθοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἀθεΐα καὶ τὴν ὑποθάλπουν, σκορπίζοντας τὴν ἀμφιβολία καὶ τὸν σκεπτικισμό. 

 

Ὅμως αὐτοὶ δέχονται ὅτι ὑπάρχει Θεὸς καὶ μάλιστα ἕνας καὶ μοναδικός. Φρίττουν δὲ ἐξαιτίας τῆς ἀναμονῆς τῶν τρομερῶν καὶ αἰωνίων βασάνων. 

 

Πρόκειται δηλαδή, γιὰ φόβο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀντίθετος πρὸς τὴν εἰρήνη ποὺ γεννᾷ ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας.
 

Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος γράφει: 

Μάθετε λοιπόν, ἀδέσποτοι δεσποτᾶδες, πώς ἡ χρηματική "τιμωρία" πού ἐπιβάλλετε δέν ἔχει καμιά δύναμη, ὥστε νά κάμψει τήν σταθερή καί ἀκλόνητη πίστη τῶν ἁπλῶν ἱερέων ἀπέναντι στήν εὐσεβῆ παράδοση τῶν πατέρων μας

 

Ὁ Μυτιλήνης Ἰάκωβος

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

Σχόλιο ἐπί τῆς ἐγκυκλίου δεσπότου τινός, διά τῆς ὁποίας ἀπειλεῖ τούς ἱερεῖς μέ ἀργία καί περικοπή μισθοῦ, ἄν δέν ἐφαρμόσουν τά μέτρα τοῦ Καίσαρος:

 

Ἡ ἀθλιότης ὁδεύει πρός τήν κορύφωσή της! «Ἄν δέν εἶσαι καλό καί ὑπάκουο παιδί, δέν θά πάρεις σοκολάτα»! 

Σάββας Ἠλιάδης: Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (Ἐπιστολή)

 

(Ἐπιστολὴ στὸν Ἀμερικανὸ Τζον Ντέϊβις, τὸν ὁποῖο φοβίζει ἡ αὔξηση τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Δρόμος δίχως Θεό, δὲν ἀντέχεται ......" "ΕΝ ΠΛΩ")

 

Πολὺ μεγάλη ἀνησυχία, πολλὴ συζήτηση, πολὺ ἄγχος, πολλὲς ὑποδείξεις ἀγωνιώδεις γιὰ μεθόδευση προληπτικῶν μέτρων καὶ σήμερα (συγκέντρωση καὶ ἀποθήκευση τροφῶν, φαρμάκων, εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης κλπ), σχετικὰ μὲ τὸ θέμα ποὺ ἅπτεται ἡ παροῦσα ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου.  

 

Ἀκούγονται, μᾶλλον κυκλοφοροῦν φῆμες, περὶ αὔξησης τῶν τιμῶν στὶς βασικὲς τροφὲς καὶ στὰ εἴδη ἀνάγκης ἢ ἀκόμη καὶ στέρησης τροφῶν καὶ καυσίμων, οἱ ὁποῖες εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ προέρχονται καὶ ἀπὸ σοβαρὲς πηγὲς μὲ ἀρκετὴ δόση ἀλήθειας. Καὶ συζητοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. 

Σάββας Ἠλιάδης: «Δέν πειράζει, ὅλοι ἔτσι κάνουν σήμερα»! (Ἐπιστολή ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς σέ κάποιον, ποὺ συζοῦσε παράνομα)

 

Στὴν παρακάτω ἐπιστολή, ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, συμβουλεύει καὶ ἐλέγχει ἕναν ἄνθρωπο, ὁποῖος ἐγκατέλειψε τὴν σύζυγό του καὶ συμβιώνει μὲ μιὰ ἄλλη, δίχως νὰ ἔχει ἀκολουθήσει τὰ κατὰ Θεὸν νόμιμα  τοῦ γάμου.  Βέβαια, διαβάζοντας τὴν ἐπιστολή, βλέπουμε μὲ μεγάλη λύπη πὼς τὰ χρόνια ἐκεῖνα ποὺ τὴν ἔγραψε ὁ ἅγιος, ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνα,  τὰ πράγματα ἦταν διαφορετικά, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ θέματος. 

 

Ἡ κοινωνία, δηλαδὴ ὁ λαός, τὸ κράτος καὶ προφανῶς ἡ Ἐκκλησία δὲν ἄφηναν ἀνεξέλεγκτες τέτοιες ἐνέργειες καὶ δὲν τὶς ἀποδέχονταν, ἂν δὲν ἀκολουθοῦσαν τὴν νόμιμη κατὰ Θεὸν ὁδό, τὴν ὁποία τηροῦσε καὶ τὸ ἴδιο τὸ κράτος. Τὸ ἴδιο καὶ ἀκόμη πιὸ εὐσεβὴς ὁ λαὸς καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Ρωμαίικης αὐτοκρατορίας, καθὼς μᾶς δίνει ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἱστορία ὁ ἅγιος.

Σάββας Ἠλιάδης: «Πρόβλημά σου», «πρόβλημά μου» ἢ «πρόβλημά μας»;

 

«Πρόβλημά σου». «Πρόβλημά σας». «Πρόβλημά τους»: Ἡ ἀποξένωση στὸ ἀπόγειό της! Φράσεις σκληρές, ψυχρὲς καὶ ἀφιλάνθρωπες, ποὺ ἐκστομίζονται συχνὰ αὐτὸν τὸν καιρό, καθὼς πολλοὶ συνάνθρωποί μας βρέθηκαν στὴ δύσκολη θέση νὰ πάρουν μιὰ ἀπόφαση ζωῆς, ὅσον ἀφορᾶ τὴν προσωπική τους ἐπιλογή.  Καὶ πληγώνουν οἱ φράσεις αὐτὲς καὶ ψυχραίνουν τὶς καρδιὲς τῶν συγγενῶν μας, τῶν συναδέλφων μας. Οἱ λέξεις αὐτές, οἱ ὁποῖες εἶναι ψυχρὲς σὰν τὸ κλίμα, τὴν ἰδιοσυγκρασία ἀλλὰ καὶ τὴ νοοτροπία τῶν λαῶν, ἀπὸ ὅπου προέρχονται. Διότι δὲν εἶναι γέννημα τῆς ἑλληνικῆς καρδιᾶς, τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γλώσσας ἀλλὰ τῆς κοινωνικῆς, θρησκευτικῆς καὶ πολιτιστικῆς γενικότερα κουλτούρας τῆς Δύσεως! «It`s your problem»!