ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Ματθ. 1,21] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ» [22-12-1984] (Β128) [ Ἔκδοσις Β΄]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Ματθ. 1,21]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 22-12-1984]

(Β128)                                                                                                                                     [Ἔκδοσις Β΄]

Σὲ λίγες μέρες, ἀγαπητοί μου, θὰ γιορτάσομε τὸ πιὸ μεγάλο ἱστορικὸ γεγονός. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ στάθηκε τὸ κέντρον τῆς Ἱστορίας. Καὶ ποὺ μέχρι τώρα αὐλακώνει τὴν Ἱστορία καὶ ἐπηρεάζει τὴν Ἱστορία. Εἶναι ἡ  εἴσοδος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα εἰς αὐτὴν τὴν Ἱστορίαν. Καὶ ποὺ δὲν εἶναι τί ἄλλο παρὰ αὐτὸ ποὺ λέμε: ἡ Γέννησις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μὲ πολλὴ σαφήνεια ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μᾶς παρουσιάζει ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ γεγονός: «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». «Ὁ Λόγος σαρκώθηκε καὶ ἦλθε καὶ σκηνώθηκε, σκήνωσε ἀνάμεσά μας». Ἀπὸ τότε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐμφανίζεται μέσα στὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, ἀναταράσσει τίς ἀνθρώπινες καρδιὲς καὶ θέτει ἕνα βαθύ, ὅσο κανένα ἄλλο, ἐρώτημα, στὴν κάθε ψυχή της κάθε ἐποχῆς: «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;». «Οἱ ἄνθρωποι τί λένε γιὰ μένα; Ποιός εἶμαι;».

Λάμπρος Σκόντζος: Εὐχές Χριστουγέννων 2023

ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2023

Σεβαστοὶ πατέρες, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,
 

«Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. 1,14). 

 

Αὐτὸ εἶναι τὸ πλέον χαρμόσυνο καὶ ἐλπιδοφόρο μήνυμα ὅλων τῶν ἐποχῶν. 

 

Τὸ πάν-εὐαγγέλιο σὲ ὅλους τοὺς κόσμους, ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστί Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαβὶδ» (Λουκ. 2,11). 

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ Σωτηριολογικός χαρακτήρας τῆς ὑμνολογίας τῶν Χριστουγέννων

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἡ μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων μᾶς προσφέρει μιὰ πλούσια πνευματικὴ πανδαισία εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάσεως, διὰ τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ κύρια διὰ τοῦ μεγάλου ὑμνολογικοῦ πλούτου τῶν ἁγίων ἡμερῶν. Ὁ ὑμνολογικὸς θησαυρὸς τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἀνεπανάληπτος. Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀναδείχθηκαν ταυτόχρονα καὶ σπουδαῖοι ποιητές. Περισσότερα ἀπὸ πενῆντα χιλιάδες ὑμνογραφικὰ ἀριστουργήματα κοσμοῦν τὴν πολυποίκιλη λατρεία μας. Αὐτὰ εἶναι ἀναμφίβολα προϊόντα βαθιᾶς πίστεως καὶ ὑγιοῦς θρησκευτικότητας, γνήσια ἀναθήματα τῆς ψυχῆς στὴν Ἐκκλησία. Ἰδιαίτερα οἱ ἱεροὶ ὑμνογράφοι ἐπιστράτευσαν ὅλη τὴν ποιητική τους ἔμπνευση γιὰ νὰ κοσμήσουν μὲ ὕμνους ἄφθαστης τελειότητας τὶς μεγάλες ἑορτὲς τοῦ ἐνιαυτοῦ. Πλῆθος ἐπώνυμοι καὶ ἀνώνυμοι ὑμνογράφοι ἀπέδωσαν μὲ τοὺς ὕμνους τους τέλεια τὰ σωτήρια νοήματα τῶν ἑορτῶν αὐτῶν. Τὸ γεγονὸς αὐτό, τὸν τελευταῖο καιρό, ἔγινε ἀντικείμενο μελέτης ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἑτερόδοξους μελετητές.

Ἅγιος Παΐσιος: «Χριστὸς γεννᾶται»

Γέροντα, μετὰ τὴν Ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων δὲν κοιμόμαστε;

– Χριστούγεννα καὶ νὰ κοιμηθοῦμε! Ἡ μητέ­ρα μου ἔλεγε: «Ἀπόψε μόνον οἱ Ἑβραῖοι κοι­μοῦνται». Βλέπεις, τὴν νύχτα ποὺ γεννήθηκε ὁ Χριστὸς οἱ ἄρχοντες κοιμόνταν βαθιά, καὶ οἱ ποιμένες «ἀγραυ­λοῦσαν»[1]. Φύλαγαν τὰ πρόβατα τὴν νύχτα παίζοντας τὴν φλογέρα. Κατάλαβες; Οἱ ποιμένες ποὺ ἀγρυπνοῦσαν εἶδαν τὸν Χριστό.

– Πῶς ἦταν, Γέροντα, τὸ σπήλαιο;

– Ἦταν μιὰ σπηλιὰ μέσα σὲ ἕναν βράχο καὶ εἶχε μιὰ φάτνη· τίποτε ἄλλο δὲν εἶχε. Ἐκεῖ πήγαινε κανένας φτωχὸς καὶ ἄφηνε τὰ ζῶα του. Ἡ Παναγία μὲ τὸν Ἰωσήφ, ἐπειδὴ ὅλα τὰ χάνια ἦταν γεμάτα καὶ δὲν εἶχαν ποῦ νὰ μείνουν[2], κατέληξαν σὲ αὐτὸ τὸ σπήλαιο. Ἐκεῖ ἦταν τὸ γαϊδουράκι καὶ τὸ βοϊδάκι, ποὺ μὲ τὰ χνῶτα τους ζέσταναν τὸν Χριστό! «Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ»[3], δὲν λέει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ἑβρ. 11,9-10 καί 32-40] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» [22-12-1991] (Β 256, ἔκδοσις Β΄)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ἑβρ. 11,9-10 καὶ 32-40]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 22-12-1991]

(Β 256, ἔκδοσις Β΄)

Ὅταν ὁ Θεὸς παρήγγειλε, σεβασμιώτατε καὶ ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἰς τοὺς πρωτοπλάστους νὰ μὴ δοκιμάσουν ἀπὸ τὸν καρπὸν ὁρισμένου δένδρου, ἤθελε νὰ εἰσαγάγει εἰς τὴν ζωήν των τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεόν. «Πίστις» ἐδῶ σημαίνει ἐξάρτησις. Καὶ ἡ πίστις θὰ ἦτο ἐν ἐλευθερίᾳ. Γιατί ἀλλιώτικα ἡ ἐξάρτησις χωρὶς ἐλευθερίαν, παύει νὰ εἶναι ἐλευθερία καὶ ἔτσι εἰσάγεται ὁ καταναγκασμός. Ἔτσι ἡ πίστις εἰσάγεται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἰς τοὺς πρωτοπλάστους, δυστυχῶς ὅμως ἠθετήθῃ. Ἠθετήθῃ γιατί ἀκριβῶς ὑπῆρχε ἡ ἐλευθερία. Εἶπα ὅμως «δυστυχῶς», διότι δὲν εἶναι -καὶ προσέξατέ το αὐτό- ἡ ἐπιλογὴ μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ ἡ ἐλευθερία ἀλλὰ ἡ δυνατότητα τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, μένοντας ὅμως εἰς τὸ ἀγαθόν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἔννοια τῆς ἐλευθερίας. Παντοῦ. Ὄχι μόνο στὶς σχέσεις μας μὲ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ στὶς σχέσεις μας μεταξύ μας καὶ στοὺς πολῖτες ἀνάμεσα μιᾶς πολιτείας, μεταξὺ πολιτῶν καὶ πολιτείας κ.ὅ.κ. Ἐπειδὴ δὲ εἶναι ἀκριβῶς μεταξὺ ἐπιλογῆς καλοῦ ἢ κακοῦ, γι᾿ αὐτὸ ἔχομε πᾶσαν κακοδαιμονίαν, ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ μία κακῶς νοουμένη ἐλευθερίαν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ματθ. 1,1-25] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[:Ματθ. 1,1-25]

   ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

       Aς εγερθούμε  και ας μην κοιμόμαστε πλέον, διότι βλέπω τις πύλες να ανοίγονται για χάρη μας. Όμως ας εισέλθουμε με μεγάλη τάξη και φόβο, αμέσως μόλις πατήσουμε τα πρόθυρα της πόλεως. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; «Βίβλος γενέσεως  Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ  Ἀβραάμ(:Κατάλογος γενεαλογικός του Ιησού  Χριστού, του υιού του Δαυίδ, του υιού του Αβραάμ)»[Ματθ.1,1].

     Τι λέγεις, λοιπόν, Ματθαίε; Μας υποσχέθηκες ότι θα μας ομιλήσεις για τον μονογενή Υιό του Θεού και εσύ μας μνημονεύεις τον Δαβίδ, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ύστερα από αναρίθμητες γενεές και υποστηρίζεις  ότι αυτός είναι και πατέρας και πρόγονος του Ιησού; Περίμενε, αγαπητέ αδελφέ, και μη ζητείς να τα μάθεις όλα μεμιάς αλλά σιγά και κατ’ ολίγον. Στα πρόθυρα στέκεσαι ακόμη, στα προπύλαια. Γιατί λοιπόν βιάζεσαι να εισέλθεις στα άδυτα; Ακόμη δεν παρατήρησες καλά όλα τα εξωτερικά πράγματα. Διότι δεν σου διηγούμαι ακόμη εκείνη την προαιώνια γέννηση —αλλά ούτε και αυτήν που επακολούθησε— διότι είναι ανέκφραστη και απόρρητη. Άλλωστε πριν από εμένα, σου το είπε αυτό και ο Ησαΐας, ο οποίος προφητεύοντας το Πάθος και το μεγάλο ενδιαφέρον Του για ολόκληρη την ανθρωπότητα, γεμάτος κατάπληξη για το ποιος ήταν ο Ιησούς, τι έγινε και πού κατέβηκε, αναφώνησε με δυνατή και ισχυρή φωνή, λέγοντας τα εξής: «Τήν γενεάν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;(:Ποιος δύναται να εκθέσει με λεπτομέρειες την καταγωγή Του;)» [Ησ.53,8].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ἑβρ. 11,8-10 καί 32-40] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ἑβρ. 11,8-10 καὶ 32-40]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός (:ἐξαιτίας τῆς πίστεώς του ὁ Ἀβραὰμ ὑπάκουσε στὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος τὸν καλοῦσε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ νὰ πάει στὸν τόπο ποὺ θὰ κληρονομοῦσε. Καὶ ἔφυγε χωρὶς νὰ ξέρει ποῦ πηγαίνει. Χάρη στὴν πίστη του ὁ Ἀβραὰμ ἔμεινε ὡς ξένος στὴ γῆ ποὺ τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεὸς καὶ τὴ θεωροῦσε ξένη χώρα καὶ ὄχι δική του. Καὶ διέμεινε μέσα σὲ σκηνὲς μαζὶ μὲ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, ποὺ ἦταν συγκληρονόμοι τῆς ἴδιας ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. Ζοῦσε ὁ Ἀβραὰμ ἀκόμη καὶ στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας ὡς ξένος καὶ μετανάστης, διότι περίμενε νὰ κατοικήσει στὴν ἐπουράνια πόλη, ἡ ὁποία ἔχει τὰ ἀληθινὰ καὶ ἀδιάσειστα θεμέλια, καὶ τεχνίτη καὶ κτίστη της τὸν ἴδιο τὸν Θεό)» [Ἑβρ. 11,8-10].

π. Δημήτριος Μπόκος: Η ΤΙΜΩΡΙΑ

 

«… ἡ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον» (Ἰακ. 1, 15)

π. Δημητρίου Μπόκου

Ἡ φωτιὰ ἔτριξε καὶ σπίθες κόκκινες γέμισαν τὸν ἀέρα, καθὼς ὁ γέρος συδαύλισε τὰ κάρβουνα καὶ ἔριξε τὸ τελευταῖο κούτσουρο στὸ τζάκι. Ἔξω τὸ σούρουπο ἅπλωνε γοργὰ τὴν παγερή του μουντάδα, ἂν καὶ ἡ ἀσπράδα τοῦ χιονιοῦ πάλευε νὰ παρατείνει τὴν ψευδαίσθηση πὼς ἡ μέρα κρατοῦσε ἀκόμα. 

 Γύρω στὸ χριστουγεννιάτικο τραπέζι, στρωμένο, καθὼς τό ’χαν παράδοση, ὅλη τὴν ἡμέρα, βούιζε χαρούμενα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς γιορτινῆς ζεστασιᾶς ἡ οἰκογένεια. Καὶ τί οἰκογένεια! Τριάντα τόσες ψυχές, ἀπὸ παπποῦδες μέχρι δισέγγονα, συγκεντρώθηκαν σήμερα γιὰ νὰ γιορτάσουνε μαζί. 

Σοφία Μπεκρῆ: «Οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν» Χριστός ἐτέχθη! Ἀληθῶς!

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου θεωρεῖται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὡς «παράδοξο μυστήριο», σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο «φύσεις καινοτομοῦνται καὶ Θεὸς ἄνθρωπος γίνεται» (Στιχηρὸ Ἰδιόμελο ΚΣΤʹ Δεκεμβρίου). Ὅμως «οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν· πίστει γὰρ μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν» (Στιχ. Ἰδιόμελο τῶν Αἴνων τῆς ἰδίας ἡμέρας).
 

Χρειάζεται, ἑπομένως, νὰ ἀφήσωμε στὴν ἄκρη τὴν αὐστηρὴ λογική μας, ποὺ ζητάει τὴν ἑρμηνεία τῶν ἀνερμήνευτων μυστηρίων καὶ νὰ ἐνεργοποιήσωμε ‒καὶ μάλιστα νὰ ἐντατικοποιήσωμε‒ τὴν πίστη μας, ὥστε νὰ δοξάσωμε, νὰ ἀνυμνήσωμε δηλαδὴ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονός.

Λάμπρος Σκόντζος: Τί ἦταν ὁ αἰνιγματικός Ἀστέρας τῶν Χριστουγέννων;

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἕνα ἀπὸ τὰ μυστηριώδη γεγονότα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, στὸ ὁποῖο δὲν ἔχει δοθεῖ ἀκόμα  ἱκανοποιητικὴ καὶ γενικὰ ἀποδεκτὴ ἑρμηνεία, εἶναι καὶ ἡ ἐμφάνιση τοῦ αἰνιγματικοῦ ἄστρου κατὰ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, μόνος αὐτὸς ἀναφέρεται στὸ φαινόμενο αὐτό, τὸ ὁποῖο τὸ συσχετίζει μὲ τὴν προσκύνηση τοῦ Θείου Βρέφους ἀπὸ τοὺς Μάγους τῆς Ἀνατολῆς (Ματθ. 2,1-9).
 

Πρὶν ἐκθέσουμε τίς ἐπικρατέστερες θεωρίες γιὰ τὸ παράδοξο ἀστέρα τῆς Βηθλεέμ, ἂς δοῦμε ποιοὶ ἦταν οἱ παράξενοι Μάγοι, οἱ ὁποῖοι ὁδηγήθηκαν στὴ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἀστέρα.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ [:Ματθ. 2,13-23]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ [:Ματθ. 2,13-23]

«Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρῳ, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων (:Τότε ὁ Ἡρώδης, ὅταν εἶδε ὅτι οἱ μάγοι τὸν ἐξαπάτησαν καὶ τὸν ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε λοιπὸν στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ ἦσαν στὴ Βηθλεὲμ καὶ σὲ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ τὰ σύνορά της, ἀπὸ ἡλικία δύο ἐτῶν καὶ κάτω, σύμφωνα μὲ τὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἐξακρίβωσε ἀπὸ τοὺς μάγους)» [Ματθ. 2,13].

Λάμπρος Σκόντζος: Εἰ Χριστός οὐκ ἐσαρκοῦτο

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ἔλευση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ στὸν κόσμο ἀποτελεῖ μιὰ ἀπὸ τίς λιγοστὲς ἀνάπαυλες χαρᾶς ποὺ δοκίμασε τὸ ταλαίπωρο ἀνθρώπινο γένος στὸ διᾶβα τῆς ἱστορίας του. Αὐτὴ εἶναι ἀποτυπωμένη στὸν ἀγγελικὸ ἄγγελμα τῆς Γεννήσεως στοὺς ἁπλοϊκοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ: «ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθῃ ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος» (Λουκ. 2,12). Τὸ ἴδιο ἀποτυπωμένη εἶναι καὶ στὴ θεσπέσια χριστουγεννιάτικη ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας: «Εὐφραίνεστε δίκαιοι, οὐρανοὶ ἀγαλλιᾶσθε, σκιρτήσατε τὰ ὄρη Χριστοῦ γεννηθέντος» (1ο τροπ. τῶν αἴνων). Κι᾿ αὐτὸ διότι ὁ ἀπόλυτα ἀγαθὸς Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ ἐλέους δὲν ἄφησε τὸ πλάσμα Του αἰώνια καταδικασμένο στὴν ἐπήρεια τοῦ κακοῦ καὶ στὴ φθορὰ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ ἔστειλε τὸ μονάκριβο Υἱό Του, νὰ λυτρώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος, κατατροπώνοντας τὸν ἀντίδικό Του διάβολο, ἐφευρέτη τοῦ κακοῦ καὶ πηγὴ κάθε δυστυχίας. Κατὰ τὸν ἅγιο  Κύριλλο Ἀλεξανδρείας: «ἠρρώστησεν ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἐν Ἀδὰμ διὰ τῆς παρακοῆς τὴν φθορὰν εἰσέδυ τε οὕτως αὐτὴν τὰ πάθη» (P.G.74,788/9) καὶ γι᾿ αὐτὸ σαρκώθηκε ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἔρθει στὴ γῆ ὡς μοναδικὸς ἰατρὸς γιὰ νὰ θεραπεύσει τὸν βαρύτατα τραυματισμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ βαθύτατα νοσοῦντα ἀπὸ τὴ φθορὰ ἄνθρωπο. Νὰ τὸν ἀποκαταστήσει στὴν πρὸ τῆς πτώσεως κατάστασή του, ὅτι «πάντες ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 5,1) κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Νὰ τοῦ δώσει ξανὰ τὴ δυνατότητα της πρὸς τὸν Θεὸ καθομοίωσής του, ἡ ὁποία εἶχε χαθεῖ μὲ τὴν πτώση καὶ τῆς κατὰ χάριν θεώσεώς του.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἀναγκαιότητα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι κορυφαία ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ ἐπιστέγασμα τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ θείου σχεδίου γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας στάθηκαν μὲ δέος μπροστὰ στὸ ἀπερινόητο αὐτὸ μυστήριο καὶ μὲ γνώμονα τίς ἅγιες Γραφὲς συνέλαβαν ὕψιστες ἀλήθειες καὶ διατύπωσαν  ὑψηλὴ θεολογία.
 

Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ὑπῆρξε ἀπαραίτητη. Ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου θὰ ἦταν ἀδύνατη δι᾿ ἄλλου τρόπου, διότι ὁλόκληρη ἡ δημιουργία, ζῶσα καὶ μὴ ζῶσα, ἦταν ὑποκείμενη στὴν πτώση. Οἱ δύο μεγάλες μοιραῖες πτώσεις, ἡ πρώτη τῶν ἄϋλων νοερῶν δυνάμεων καὶ ἡ δεύτερη τῶν ἀνθρώπων, ἔφεραν ὄχι ἁπλὰ ἀναστάτωση στὴν κτίση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ εἰσήγαγαν σὲ αὐτὴ τὸ κακό, ὡς μόνιμη κατάσταση, ὡς ὀντολογικὴ ἀντίθεση στὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἀπόλυτα ἀγαθοῦ Θεοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ἐξαιτίας τῆς πτώσεως «ἡ κτίσις ὑπετάγῃ, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ᾿ ἐλπίδι ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8,20-22).

Λάμπρος Σκόντζος: Ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀποτελεῖ τὸ μέγιστο γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τέμνοντάς την στὴν πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστὸν ἐποχὴ καὶ ἀλλάζοντας τὴν ροὴ τῶν ἱστορικῶν πραγμάτων καὶ τὴν πορεία τοῦ κόσμου, ἀπὸ κατιοῦσα σὲ ἀνιοῦσα. Ὁ Θεός, ὁ κύριος τοῦ χρόνου καὶ τῆς ἱστορίας, κατέρχεται ἀπὸ τὰ ἀσύλληπτα ὕψη τῆς δόξας Του, εἰσέρχεται στὸν χρόνο καὶ περιορίζεται στὸν χῶρο, γιὰ νὰ ἐπιτελέσει τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁλοκλήρου τῆς κτίσεως. Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάμει τὸν ἄνθρωπο Θεό, σωστότερα, νὰ τοῦ δώσει τὴ δυνατότητα νὰ γίνει κατὰ χάριν Θεός. Νὰ τὸν καταστήσει ἀπελεύθερο ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ κληρονόμο τῆς βασιλείας Του (Γαλ. 4,7).

Σοφία Μπεκρῆ: Τό ἔργο τῶν διακόνων

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι, ὡς γνωστόν, θεμελιωμένη πάνω στὰ αἵματα τῶν μαρτύρων. Πρωτόαθλος καὶ πρωτοχορευτὴς στὸν ἀτελείωτο αὐτὸν χορὸ ὑπῆρξε ὁ Πρωτομάρτυρας καὶ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος.

Ὁ ἑορτασμὸς τῆς μνήμης του στὶς 27 Δεκεμβρίου -ἀρχικὰ ἑορταζόταν τὴν ἑπομένη τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, στὶς 26 Δεκεμβρίου, ὁπότε ὁρίστηκε νὰ ἑορτάζεται ἡ Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὡς Μητέρας τοῦ Κυρίου-, εἶναι συμβολικός.

Πράγματι, ὁ Στέφανος εἶναι ὁ τελειώτερος μάρτυρας καὶ διάκονος τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, «ἵνα τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ποιήσῃ» (Μ. Ἀθανάσιος).
Γι᾿ αὐτὸ καὶ στὸ Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς του τονίζεται ὅτι, ἐνῶ ὁ «Δεσπότης» Κύριος «διὰ σαρκὸς ἐπεδήμει», ὁ πιστὸς καὶ ἀφοσιωμένος «δοῦλος» Του Στέφανος «ἀπὸ σαρκὸς ἐξεδήμει».

Εις την τρίτην ημέραν των Χριστουγέννων: Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΟΙ ΔΥΟ ΘΡΟΝΟΙ» [27-12-2000]

Εις την τρίτην ημέραν των Χριστουγέννων

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                με θέμα:

                                       «ΟΙ ΔΥΟ ΘΡΟΝΟΙ»

                               [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-12-2000]

     Σε ένα τροπάριον του εσπερινού της δευτέρας ημέρας των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου, σημειώνει ο ιερός Υμνογράφος: «Σήμερον δέχεται ἡ Βηθλεέμ, τὸν καθήμενον διὰ παντός, σὺν Πατρί. Σήμερον Ἄγγελοι τὸ βρέφος τὸ τεχθέν, θεοπρεπῶς δοξολογοῦσι· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ,καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Μάλιστα τονίζεται αυτό: «Σήμερον, δέχεται» λέει «η Βηθλεέμ, Εκείνον που κάθεται μαζί με τον Πατέρα». Εις το τροπάριον αυτό παρατηρούμε ότι το Βρέφος που εγεννήθη εις την Βηθλεέμ και οι άγγελοι τώρα δοξολογούν είναι Εκείνος που παντοτινά και αδιαίρετα και αχώριστα κάθεται στον θρόνο με τον Πατέρα. Διότι ποιος είναι Εκείνος που εγεννήθη εις την Βηθλεέμ; Ποιος είναι; Το τροπάριον εμφανίζει τον Υιόν του Θεού, καθήμενον επί δύο θρόνων. Τον θρόνον του Πατρός, ως Θεός, και τον θρόνον της φάτνης, ως άνθρωπος.

Λάμπρος Σκόντζος: ΤΑ «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ» ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΘΡΗΣΚΩΝ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ γιὰ σύμπασα τὴ Χριστιανοσύνη τὴν εὐφρόσυνη ἀνάμνηση τοῦ πιὸ ἐλπιδοφόρου γεγονότος τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Διότι ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι τὸ κέντρο ὅλων τῶν ἱστορικῶν ἐξελίξεων. Ὑπῆρξε ἡ ἀπαρχὴ τῆς πιὸ μεγάλης ἐπανάστασης ὅλων τῶν ἐποχῶν, καθότι ἔμελλε ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτὴς νὰ ἀλλάξει τὴν πορεία τοῦ κόσμου, νὰ ἀνασύρει τὸν πεσόντα ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ ζοφώδη σκότη τῆς ἀπατηλῆς πλάνης καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸ ἀνέσπερο θεϊκὸ φῶς τῆς ἀλήθειας. Αὐτὸ τὸ φῶς φτάνει ὡς τὰ μύχια τῆς ψυχῆς μας.  Mᾶς φωτίζει καὶ μᾶς γεμίζει μὲ ἄφατη χαρά, διότι μᾶς δίνει τὴ βεβαιότητα ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας ἀλλὰ μαζί μας συμπορεύεται ὁ «Ἐμμανουὴλ ὸ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. 1,23). Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος τῶν Χριστουγέννων προτρέπει: «Εὐφραίνεσθε δίκαιοι, οὐρανοὶ ἀγαλλιᾶσθε, σκιρτήσατε τὰ ὄρη Χριστοῦ γεννηθέντος» (1ο τροπάριο τῶν αἴνων).

Εις την δεύτερην ημέραν των Χριστουγέννων: Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΘΕΑΤΑΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ» [26-12-2000] (Β΄ έκδοσις)

Εις την δεύτερην ημέραν των Χριστουγέννων

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                  με θέμα:

  «ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΘΕΑΤΑΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ»

                               [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-12-2000]

                                                                                                                   (Β΄ έκδοσις)

    Η αγάπη του Θεού μάς έφερε τον εαυτό Του ανάμεσά μας, αγαπητοί μου. Μας το είχε υποσχεθεί εις τον Παράδεισον εκείνο το μοιραίο δειλινό, όταν οι Πρωτόπλαστοι αναχωρούσαν από αυτόν. Και εκείνη η υπόσχεσις ήταν η κρυφή ελπίδα ότι μια μέρα τα πράγματα θα άλλαζαν. Είχε πει τότε ο Θεός εις τους Πρωτοπλάστους: «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν». Δηλαδή, με απλά λόγια, αποτεινόμενος προς την Εύα λέγει ότι «θα βάλω έχθρα ανάμεσα εις το σπέρμα το δικό σου και εις το σπέρμα του διαβόλου». Βέβαια, ο διάβολος δεν έχει σπέρμα, αλλά, εννοείται, το πράγμα τίθεται, το πώς θα ενεργήσει ο διάβολος- ο διάβολος είναι ένας, ε; Και οι δαίμονες. Και δεύτερον, όταν αναφέρεται εις το σπέρμα της γυναικός κάνει εντύπωση ότι δεν αναφέρεται εις τον άντρα ο Θεός, αλλά αναφέρεται εις τη γυναίκα. Η γυναίκα δεν έχει σπέρμα, αλλά εδώ υπάρχει ένας σαφής υπαινιγμός ότι εκείνος ο οποίος θα ήρχετο από τη γυναίκα, θα ήτο εκ Παρθένου. Όπως εκ παρθένου ήταν ο Αδάμ, από πού; Ποιαν παρθένον; Από την παρθένον γη.

Τά Χριστούγεννα τοῦ ἀσκητή (Μία ανέκδοτη συγκλονιστική Αγιορείτικη ιστορία)

Θεόκλητος μοναχός Διονυσιάτης (1916-2006)  

(Φωτογραφία: Σπύρος Λουλακάκης, 1955) 

http://athosprosopography.blogspot.gr

 

Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π. Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν  ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν  Ἁγιορείτη Μοναχὸ π. Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος  καὶ νοσταλγία  πρὶν λίγες ἡμέρες μᾶς τὴν μετέφερε.

  Ἀπὸ τὰ Happy Christmas  λοιπὸν τῶν «εὐτυχισμένων»  ἀνθρώπων  ἂς ταξιδεύσει φέτος ὁ λογισμός μας στ’ Ἅγιονορος, ἐκεῖ στὰ φρικτὰ Καρούλια, μὲ τοὺς ξυπόλυτους ἀσκητᾶς  καὶ σὲ ὅσα μᾶς ἐξομολογιέται μὲ συγκλονισμὸ ὁ ἁγιασμένος καὶ σοφός μας π. Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης.

Ἁγίου Ἰωάννου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΗΣΑΪΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

«Καὶ προσέθετο Κύριος λαλῆσαι τῷ ῎Αχαζ λέγων· αἴτησαι σεαυτῷ σημεῖον παρὰ Κυρίου Θεοῦ σου εἰς βάθος ἢ εἰς ὕψος. καὶ εἶπεν ῎Αχαζ· οὐ μὴ αἰτήσω οὐδ᾿ οὐ μὴ πειράσω Κύριον. καὶ εἶπεν· ἀκούσατε δή, οἶκος Δαυίδ· μὴ μικρὸν ὑμῖν ἀγῶνα παρέχειν ἀνθρώποις; καὶ πῶς Κυρίῳ παρέχετε ἀγῶνα; διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ(:Και μίλησε και πάλι ο Κύριος προς τον Άχαζ και είπε:  “Ζήτησε προς πληροφόρησή σου από τον Κύριο τον Θεό σου κάποιο θαύμα, είτε στο βάθος της γης και ακόμη πιο κάτω, είτε στο ύψος του ουρανού”. Και είπε ο Άχαζ: “Δεν θα ζητήσω σημείο, ούτε θα υποβάλω σε πειρασμό τον Κύριο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη βεβαίωσή Του. Και είπε ο Προφήτης: “Ακούστε λοιπόν εσείς, που αποτελείτε τον βασιλικό οίκο του Δαβίδ: Μήπως είναι μικρό πράγμα να παρέχετε στενοχωρίες και κόπους σε ανθρώπους απεσταλμένους από τον Θεό, όπως είναι οι Προφήτες; Και πώς λοιπόν τολμάτε με την απιστία σας να στενοχωρείτε τον Θεό; Για τον λόγο αυτόν θα δώσει μόνος Του Αυτός ο ίδιος ο Κύριος σε σας θαύμα υπερφυσικό: ιδού, η Παρθένος υπερφυώς θα συλλάβει στη γαστέρα της και θα γεννήσει Υιό και θα καλέσετε το όνομά Του Εμμανουήλ, δηλαδή “μαζί μας ο Θεός”)»[Ησ. 7,10-16].